Θεωρώ η ανεργία εν μέρη οφείλεται και στο γεγονός ότι πολλά παιδιά μπαίνουν στα τμήματα αυτά από τύχη, επειδή δεν έπιασαν υψηλές βαθμολογίες ή τις απαιτούμενες για την πρώτη τους επιλογή. Δεν τους αρέσει δηλαδή το αντικείμενο και το παρακολουθούν με το ζόρι στην τελική. Στην Ελλάδα έχουμε και την νοοτροπία ότι όλοι οι απόφοιτοι Λυκείου πρέπει να σπουδάσουν κάτι. Και ας μην έχουν ουσιαστικό ενδιαφέρον για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Θέλω να πω, δεν ξέρω πόσοι από τους χιλιάδες ανέργους πτυχιούχους ήθελαν όντως αυτό που σπούδασαν και πόσο το κυνήγησαν. Έχω φίλη στο παιδαγωγικό προσχολικής εκπαίδευσης που μου λέει πόσο ανυπομονεί να τελειώσει για να ασχοληθεί επιτέλους με την αισθητική.
Βλέπω πολλά σχόλια για τον κορεσμό, που αναμφισβήτητα υπάρχει, αλλά μήπως πρέπει να θίξουμε λίγο και το φετίχ που έχει ο μέσος Έλληνας με τις σπουδές σε ΑΕΙ, που δεν ταιριάζουν σε όλους εν τέλη;
Ο κύριος λόγος που πολλοί πτυχιούχοι διαμαρτύρονται οτι δεν βρίσκουν δουλειά είναι οτι πλέον όλοι είναι μορφωμένοι με μεταπτυχιακά ή ακόμα και διδακτορικά, ενώ η αντίστοιχη ζήτηση δεν ανέβηκε. Έμεινε σταθερή ή και μειώθηκε. Οπότε έχουμε μια τεράστια προσφορά επιστημόνων, ενώ η ζήτηση είναι πολύ μικρή. Οπότε αυτοί οι λίγοι που έχουν ελπίδα να βρουν δουλειά είναι αυτοί που κυριολεκτικά θα γουστάρουν στο τέρμα αυτό που επέλεξαν, πολύ περισσότερο απο τους υπόλοιπους συμφοιτητές τους.
Κόλλησε το : "σπούδασε παιδί μου για να έχεις μια καλύτερη ζωή", στις εποχές που σπούδαζαν λίγοι. Οπότε εννοείται οτι όλοι πήγαν να σπουδάσουν γιατί...ποιος δεν θέλει μια καλύτερη ζωή στην τελική ;
Ταυτόχρονα όμως, δημιουργήθηκε και ένα μπούκωμα στην αγορά λόγω αυτού του rush να σπουδάσουν όλοι. Όταν οι φιλόλογοι για παράδειγμα δεν απορροφούνται μόλις τελειώσουν το πανεπιστήμιο, αλλά συνεχίζουν να βγαίνουν στην αγορά κάθε χρόνο με έναν σταθερό ρυθμό, είναι απόλυτα λογικό να υπάρξει αυτός ο κορεσμός.
Απο εκεί και πέρα η δυναμική εξέλιξη του φαινομένου είναι απλά μαθηματικά. Η ανεργία χτυπάει ζενίθ, οι υποψήφιοι κατευθύνονται σε κάτι άλλο, και οι βάσεις πέφτουν στα τάρταρα. Αυτά τα έχουμε δει να συμβαίνουν ήδη. Μετά απο κάποιες δεκαετίες που θα ξεθυμάνει το φαινόμενο, θα υπάρχει ζήτηση πάλι για φιλόλογους γιατί ο κόσμος δεν θα σπουδάζει φιλολογία. Αλλά απέχουμε χρονικά ακόμα απο αυτή την φάση. Αλλά μπορεί και να μην έρθει και ποτέ η αλήθεια είναι όσο θα υπάρχει κόσμος που θα επιλέγει να σπουδάζει φιλολογία χωρίς να είναι 101% σίγουροι οτι το γουστάρουν τρελά.