29-07-22
14:58
Ο nPb τα θέτει πολύ σωστά τα γεγονότα ( μεταξύ μας έχει και μια Α ηλικία :3 πέρα από το υψηλό νοητικό πηλίκο).
Έβλεπα κάτι σχολές που έχουν 7,8,10,12 χιλιάδες μόρια και σαν αντικείμενα σπουδών ήταν πολύ υποσχόμενα επαγγελματικά αν κάποιος γνωρίζει να τα αξιοποιήσει σωστά. Επειδή τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα δεν διακρίνονται σε Ivy League και μη, δεν έχουν δηλαδή έξω από τη χώρα τον αντίκτυπο και το πρεστίζ που έχουν ορισμένα πανεπιστήμια του κόσμου (βλ Cornel, UCLA, UCl κλπ), το αν θα πήγαινε να σπουδάσει ένας υποψήφιος Κομοτηνή ή Θεσσαλονίκη ή Κρήτη πχ, δεν θα έπρεπε να τον απασχολεί ως προς την αναγνωρισημότητα-ανωτερότητα του τίτλου σπουδών από συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, μιας και τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν διαφέρουν ως προς το πρεστίζ. Θα έπρεπε να λάβει υπόψη αλλους παράγοντες (πχ φοιτητική ζωή, οικονομική κατάσταση οικογένειας κλπ).
Στην Ελλάδα λόγω της κατάστασης που επικρατεί επαγγελματικά το 80-85% των σχολών οδηγούν σε νεκρή αποκατάσταση καθώς απόφοιτοι των περισσότερων σχολών δεν βρίσκουν εργασία στον τομέα τους. Αυτό αφορά σχολές των 7.000 μορίων όπως και σχολές των 18.000 μορίων.
Όλες οι σχολές έχουν να προσφέρουν κάτι, αρκεί να ξέρεις να χρησιμοποιήσεις σωστά το πτυχίο σου. Αν κάποιος ψάχνει αποκατάσταση άμεση και στην Ελλάδα, πάει στα σώματα, ούτε δικηγόρος γινεται ούτε ιατρός ούτε φυσικός ούτε ψυχολόγος κλπ. Αν κάποιος θέλει να φύγει εξωτερικό να ανοίξει τα φτερά του εκτός Ελλάδας οι περισσότερες σχολές έχουν ευκαιρίες. Οι φιλολογίες έχουν λιγότερες σαφώς λόγω της φύσης της επαγγελματικής αποκατάστασης που προσφέρουν συγκριτικά με τα τμήματα φυσικής για παράδειγμα.
Είχα δει σε συνέντευξη έναν υποψήφιο πέρυσι που είχε πτυχίο πληροφοριακών επικοινωνιακών συστημάτων από την Σάμο. Οι υπόλοιποι είχαν πτυχία από Αγγλία, Κύπρο και Ελλάδα από πανεπιστήμια εμφανώς πιο αναγνωρισμένα τουλάχιστον σαν brand. Τελικά εκείνος ο υποψήφιος προσλήφθηκε στην IBM Κύπρου στην τότε θέση που είχε προκηρυχθεί.
Το πτυχίο από μόνο του είναι ένα σκέτο χαρτί. Πλέον στον κόσμο, οι περισσότεροι έχουν πτυχία. Κανεις δεν θα δώσει σε κανέναν θέση εργασίας επειδή φοίτησε σε ένα πανεπιστήμιο (εξαιρέσεις ίσως να αποτελούν ορισμένα πανεπιστήμια, μετρημένα στα δάχτυλα είναι, με ελίτ brand). Δεν πληρώνουν οι εργοδότες το ΕΚΠΑ ακριβότερα από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ή το πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης.
Πληρώνουν την εμπειρία, τα soft skills, την όρεξη για δουλειά, και αλλά πράγματα που δεν μετράμε σε ένα κομμάτι χαρτί.
Ακόμα και η σχολή Ιχθυοκαλλιέργειων που την θεωρούμε μπας κλας, μπορεί να σε κάνει αστέρι επαγγελματικά αν σωστά την αξιοποιήσεις.
Έβλεπα κάτι σχολές που έχουν 7,8,10,12 χιλιάδες μόρια και σαν αντικείμενα σπουδών ήταν πολύ υποσχόμενα επαγγελματικά αν κάποιος γνωρίζει να τα αξιοποιήσει σωστά. Επειδή τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα δεν διακρίνονται σε Ivy League και μη, δεν έχουν δηλαδή έξω από τη χώρα τον αντίκτυπο και το πρεστίζ που έχουν ορισμένα πανεπιστήμια του κόσμου (βλ Cornel, UCLA, UCl κλπ), το αν θα πήγαινε να σπουδάσει ένας υποψήφιος Κομοτηνή ή Θεσσαλονίκη ή Κρήτη πχ, δεν θα έπρεπε να τον απασχολεί ως προς την αναγνωρισημότητα-ανωτερότητα του τίτλου σπουδών από συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, μιας και τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν διαφέρουν ως προς το πρεστίζ. Θα έπρεπε να λάβει υπόψη αλλους παράγοντες (πχ φοιτητική ζωή, οικονομική κατάσταση οικογένειας κλπ).
Στην Ελλάδα λόγω της κατάστασης που επικρατεί επαγγελματικά το 80-85% των σχολών οδηγούν σε νεκρή αποκατάσταση καθώς απόφοιτοι των περισσότερων σχολών δεν βρίσκουν εργασία στον τομέα τους. Αυτό αφορά σχολές των 7.000 μορίων όπως και σχολές των 18.000 μορίων.
Όλες οι σχολές έχουν να προσφέρουν κάτι, αρκεί να ξέρεις να χρησιμοποιήσεις σωστά το πτυχίο σου. Αν κάποιος ψάχνει αποκατάσταση άμεση και στην Ελλάδα, πάει στα σώματα, ούτε δικηγόρος γινεται ούτε ιατρός ούτε φυσικός ούτε ψυχολόγος κλπ. Αν κάποιος θέλει να φύγει εξωτερικό να ανοίξει τα φτερά του εκτός Ελλάδας οι περισσότερες σχολές έχουν ευκαιρίες. Οι φιλολογίες έχουν λιγότερες σαφώς λόγω της φύσης της επαγγελματικής αποκατάστασης που προσφέρουν συγκριτικά με τα τμήματα φυσικής για παράδειγμα.
Είχα δει σε συνέντευξη έναν υποψήφιο πέρυσι που είχε πτυχίο πληροφοριακών επικοινωνιακών συστημάτων από την Σάμο. Οι υπόλοιποι είχαν πτυχία από Αγγλία, Κύπρο και Ελλάδα από πανεπιστήμια εμφανώς πιο αναγνωρισμένα τουλάχιστον σαν brand. Τελικά εκείνος ο υποψήφιος προσλήφθηκε στην IBM Κύπρου στην τότε θέση που είχε προκηρυχθεί.
Το πτυχίο από μόνο του είναι ένα σκέτο χαρτί. Πλέον στον κόσμο, οι περισσότεροι έχουν πτυχία. Κανεις δεν θα δώσει σε κανέναν θέση εργασίας επειδή φοίτησε σε ένα πανεπιστήμιο (εξαιρέσεις ίσως να αποτελούν ορισμένα πανεπιστήμια, μετρημένα στα δάχτυλα είναι, με ελίτ brand). Δεν πληρώνουν οι εργοδότες το ΕΚΠΑ ακριβότερα από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ή το πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης.
Πληρώνουν την εμπειρία, τα soft skills, την όρεξη για δουλειά, και αλλά πράγματα που δεν μετράμε σε ένα κομμάτι χαρτί.
Ακόμα και η σχολή Ιχθυοκαλλιέργειων που την θεωρούμε μπας κλας, μπορεί να σε κάνει αστέρι επαγγελματικά αν σωστά την αξιοποιήσεις.