Aεροπαπατζολογίες σε μεγάλες εταιρίες για το βασικό μισθό μέχρι να αποκτήσεις εργασιακή παρουσία. Βέβαια κανείς δεν λέει ότι για πας σε μια ΙΝΤEL θέλει να είσαι τοπ του είδους σου και όχι απλά απόφοιτος του ΗΜΜΥ. Οι φοιτητές δεν γίνεται να είναι όλοι τοπ οπότε εκεί η συζήτηση γίνεται κώλος. Σε εταιρίες με τυπικό εργασιακό προφίλ γύρω από τεχνολογίες, καινοτομίες, data, μάπα και άλλα ωραία, η εργασιακή μέρα είναι λίγο μια από τα ίδια 8ωρο σε υπολογιστή. Δεν υπάρχει "κάνω αυτό που σπούδασα στην πράξη" αλλά αυτό που έμαθα στην πρακτική και πόσες εταιρίες άλλαξα σε διάστημα 2 ετών.
Επίσης σε τέτοιες θέσεις δεν υπάρχει "εξασφάλιση" χρονική και οι αξιολογήσεις γενικής απόδοσης εργαζομένου γίνονται άμεσα με αποτέλεσμα μέχρι να καταξιωθεί κάποιος πάει 45 χρονών τουλάχιστον. Κάτι άλλο που συνήθως αποσιωπάται λόγω άγνοιας και έπαρσης των φοιτητών τέτοιων επιστημών είναι ότι σε εταιρίες που εμφανίζονται ως "προοπτικές" για Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς / Πληροφορικάριους, ο εισερχόμενος είναι απλά μέλος κάποιας ομάδας και κουμάντο κάνει κάποιος μεγάλος με αναπαυτική πολυθρόνα, με ωραίο cool χαμόγελο αστικής ευγένειας που μπορεί να έχει και πτυχίο Νομικής, Θεολογίας κτλ με δεύτερη ειδικότητα Ηλεκτρονικής (το έχω δει και αυτό σε βιογραφικά) για να μπορεί να λύνει και να δένει σε όλα τα θέματα της εταιρίας. Οι φοιτητές στην Ελλάδα νομίζουν ότι επειδή έμαθαν μια Oracle και Supervised Learning σε υποθετικά παραδείγματα, οι άλλοι έξω και ειδικά οι ξένοι (που είναι λίγο σνομπ με Έλληνες λόγω της επικαιρότητας) θα τους ανοίγουν τις πόρτες διάπλατα.