Οι μισθοί των ιατρών όπως αναφέρετε κάποιοι δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ανταποκρινόμενοι στη δυσκολία, στην κόπωση και στις ευθύνες που επωμίζονται. Εχουμε φτάσει σε ένα σημείο να μας φαίνεται ένας μισθός της τάξης των 1200 ευρώ ως επαρκής, σε ποιο ουράνιο και σε ποιο τόξο;; Ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν κουραστεί να μπουν, να τελειώσουν σχολές απαιτητικές και πολυετείς και έχουν συνεχίσει με μεταπτυχιακά, ειδικεύσεις και εξειδικεύσεις;; Τι μου λέτε τώρα; Είμαι σε έξαλλη κατάσταση με αυτά που διαβάζω όχι μόνο εδώ μέσα αλλά με όλο αυτήν την σήψη και την κ*λοκατάσταση γύρω μου. Απειρη δουλειά, ρεπό χρωστούμενα, η εξάντληση στα ύψη. Έχοντας τελειώσεις πρώτος στο έτος μου, και αριστεύοντας σε δύο μεταπτυχιακά και τελειώνοντας τρίτο μαζί με ειδικότητα, είμαι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού με όλη αυτήν την απάθεια, την ασυναισθησία, την κακομοιριά. Δεν τα αναφέρω για να κάνω την οποιαδήποτε επίδειξη, παρά να εκφράσω την κόπωση και την απογοήτευσή μου. Έχω ηδη κουραστεί να μελετάω ασταμάτητα και να τρέχω να λαμβάνω επιπλέον πτυχία, πιστοποιήσεις κτλ και τίποτα να μην αναγνωρίζεται. Να μην μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς, να μετράς και το τελευταίο cent και να ακούς πως λαμβάνεις και αξιοπρεπείς απολαβές. Παίρνουμε τους χαμηλότερους μισθούς σε όλη την Ευρώπη, είμαστε εργασιακά εξαντλημένοι και παρόλο το υψηλό επίπεδο μας αντιμετωπιζόμαστε χειρότερα από ανειδίκευτους εργάτες. Τι σχέση έχει η προσφορά και η ζήτηση; Ο μισθός διαμορφώνεται βάσει της προστιθέμενης αξίας που προσφέρει ο εργαζόμενος. Το επίπεδο σπουδών και εκπαίδευσης για να θεραπεύσεις έναν άνθρωπο απαιτεί πολύ μεγαλύτερο υλικό και χρονικό κεφάλαιο και πολλούς περισσότερους πόρους. Όταν κοστολογείς με περίπου 5 ευρώ την ώρα το έργο μου υποδηλώνει την απαξίωση και την έλλειψη εκτίμησης προς αυτό που προσφέρω. Συγκρίνετε το έργο ενός ιατρού με σπουδές, ειδικότητα, εξειδικεύσεις, μεταπτυχιακά, διδακτορικό και πολλές πιστοποιήσεις με έναν άνθρωπο που τελείωσε μία τεχνική σχολή;!!!! Μην τα ισοπεδώνετε όλα επιτέλους!!! Αλλά όπως λέω, ας κάτσουν αυτοί που έρχονται απο έξω να περιθάλψουν τους πολίτες, γιατί αυτοί που αξίζουν και έχουν προοπτικές φεύγουν έξω. Είμαι σε μία συναισθηματικά βασανιστική κατάσταση όταν όλοι μου λένε να φύγω, πως αδικούμαι, πως αυτή η χώρα δεν μου αξίζει και εγώ κάθομαι καθώς παλεύω και προσπαθώ να προσφέρω σε συνανθρώπους που δεν έχου πρόσβαση σε ιδιωτική υγεία αξιοπρεπεί υπηρεσίες υγείας. Μέχρι πότε;;