Άγχος και Πανελλήνιες

[Chemwizard]

Οι Πανελλήνιες δεν έχουν σκοπό το να σε μπερδέψουν,αλλά απλά το να δείξουν το επίπεδο σου ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ με τους υπόλοιπους υποψήφιους.Που σημαίνει πως ό,τι ήταν να κάνεις το έχεις κάνει σε βάθος χρόνου.Αν κόπιασες,θα σου λυθεί και το μυαλό και το χέρι χωρίς να το καταλάβεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[georgekod92]

Θα ήθελα να πω σύντομα και τη δική μου ιστορία. Η περσινή χρονιά ήταν η πιο δύσκολη που έχω περάσει! Το άγχος κράτησε μια ολόκληρη χρονιά! Όπου κι αν πήγαινα, ό,τι κι αν έκανα υπήρχαν πάντα μέσα στο μυαλό μου οι πανελλήνιες! Δεν ήμουν ποτέ τέλειος μαθητής, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο σοβάρεψα, αλλά όταν θέλεις να περάσεις κάπου συγκεκριμένα, όπως ήθελα εγώ, το βουλώνεις και διαβάζεις, διαβάζεις, διαβάζεις... Υπήρχαν πολλές φορές που δεν άντεχα αλλά ποτέ δεν το έβαλα κάτω! Και, πιστέψτε με, το συναίσθημα στις 25 Αυγούστου το πρωί που μαθαίνεις πως πέρασες εκεί που ονειρευόσουν, δε συγκρίνεται με τίποτα!! Κάντε τα πάντα γι' αυτό που θέλετε και το πιο σίγουρο είναι πως θα δικαιωθείτε!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 292010]

Γαμώτο.Το θέλω κι εγώ αυτό το συναίσθημα! :p Φέτος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[petran_r21]

Νομιζω οτι οι πανελληνιες ειναι μια ψυχοφθορα διαδικασια,δηλαδη καταστρεφει την ψυχολογια.Και ευτυχως μαλλον θα αλλαξει το εκπαιδευτικο συστημα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Αν τυχόν όμως δίνονται εξετάσεις στα πανεπιστήμια για να μπουν τα παιδιά, εκεί να δεις δυσκολία...(άρα και άγχος!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[JaneWin]

.Και ευτυχως μαλλον θα αλλαξει το εκπαιδευτικο συστημα

Ευτυχώς;
Λένε,πως υπάρχει παρίπτωση με το νέο σύστημα οι μαθητές να εξετάζονται στην Γ λυκείου πάνω σε όλη την ύλη,που διδάχθηκαν στο λύκειο.
Ας χαρούμε λοιπόν τις Πανελλήνιες μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ioanna1993]

Αυτό με την εξέταση όλης της ύλης το συζήτησα με έναν καθηγητή μου!Στην ουσία, και τώρα αυτό συμβαίνει και ο νόμος αυτό γράφει!Ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε,κάποιες γνώσεις είναι προαπαιτούμενες για τις Πανελλαδικές!Τώρα αν θα βάζουν κ θέματα πχ με θερμοδυναμική,δεν ξέρω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MurdereSs]

Παιδιά ηρεμία! Όσοι έχουμε ξαναδώσει ξέρουμε ότι δεν είναι τίποτα.. ΑΝ και λέω ΑΝ! έχει γίνει σωστή προετοιμασία από φροντιστήρια, καθηγητές και από τους μαθητές τους ίδιους δεν υπάρχει λόγος φόβου! Εντάξει, ένα μικρό άγχος φυσιολογικό είναι.. Κρίνονται κάποια πράγματα.. Αλλά ως εκεί! Δεν πρέπει να ξεφεύγουμε γιατί μετά μας παίρνει από κάτω και αυτό πιθανόν να μας επηρεάσει και στο τέλος! Ψυχραιμία!!
Όσο για την αλλαγή του συστήματος, καιρός ήταν να ανανεωθεί λίγο! Να μπαίνουν στα πανεπιστήμια όσοι πραγματικά αξίζουν κι όσοι κόπιασαν 12 χρόνια στα θρανία.. Εκεί κρίνεσαι πραγματικά.. Κι όχι σε 6 μέρες στο τέλος της σχολικής ζωής, σε ένα σωρό άσχετες με το αντικείμενο που θες να ασχοληθείς βλακείες τις οποίες πρέπει να μάθεις παπαγαλία.. Και ένα στιγμιαίο λάθος ή το άγχος ακόμη να σου κοστίσει τη θέση σου εκεί που ονειρεύεσαι!!
Ας γίνει μια αρχή για την βελτίωσή του.. )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Να μπαίνουν στα πανεπιστήμια όσοι πραγματικά αξίζουν κι όσοι κόπιασαν 12 χρόνια στα θρανία.. Εκεί κρίνεσαι πραγματικά.. Κι όχι σε 6 μέρες στο τέλος της σχολικής ζωής, σε ένα σωρό άσχετες με το αντικείμενο που θες να ασχοληθείς βλακείες τις οποίες πρέπει να μάθεις παπαγαλία.. Και ένα στιγμιαίο λάθος ή το άγχος ακόμη να σου κοστίσει τη θέση σου εκεί που ονειρεύεσαι!!

Διαφωνώ κάθετα. Δηλαδή πώς ακριβώς κρίνεται κάποιος από τους βαθμούς του σχολείου. Από το πόσο καλό παιδάκι είναι στην τάξη; Και από πότε οι βαθμοί του σχολείου σημαίνουν το οτιδήποτε. Χίλιες φορές να κριθώ από μερικές εξετάσεις, εκεί τουλάχιστον ξέρω πως ό,τι καταφέρω θα είναι με την αξία μου, και όχι επειδή κάνω ησυχία, ή έχω ελαστικούς καθηγητές. Δεν είναι 6 ημέρες, είναι η προετοιμασία που θα κάνεις όλη τη χρονιά, δεν αντιλέγω ότι δεν μπορεί να σου τύχει και κάποια στραβή κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, αλλά αυτό δεν συγκρίνεται με τις ανισότητες που μπορείς να συναντήσεις στο σχολείο.
Στο σχολείο δεν πας για να εξασφαλίσεις τη θέση σου στο πανεπιστήμιο, έλεος θα το ακούσουμε κι αυτό. Κύριος στόχος είναι να μάθεις. Αν το μάθημα σε ελκύει προσέχεις, αλλιώς όχι, αλλά όχι και να κριθούμε από αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MurdereSs]

Διαφωνώ κάθετα. Δηλαδή πώς ακριβώς κρίνεται κάποιος από τους βαθμούς του σχολείου. Από το πόσο καλό παιδάκι είναι στην τάξη; Και από πότε οι βαθμοί του σχολείου σημαίνουν το οτιδήποτε. Χίλιες φορές να κριθώ από μερικές εξετάσεις, εκεί τουλάχιστον ξέρω πως ό,τι καταφέρω θα είναι με την αξία μου, και όχι επειδή κάνω ησυχία, ή έχω ελαστικούς καθηγητές. Δεν είναι 6 ημέρες, είναι η προετοιμασία που θα κάνεις όλη τη χρονιά, δεν αντιλέγω ότι δεν μπορεί να σου τύχει και κάποια στραβή κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, αλλά αυτό δεν συγκρίνεται με τις ανισότητες που μπορείς να συναντήσεις στο σχολείο.
Στο σχολείο δεν πας για να εξασφαλίσεις τη θέση σου στο πανεπιστήμιο, έλεος θα το ακούσουμε κι αυτό. Κύριος στόχος είναι να μάθεις. Αν το μάθημα σε ελκύει προσέχεις, αλλιώς όχι, αλλά όχι και να κριθούμε από αυτό.

Συμφωνείς δηλαδή με το υπάρχον σύστημα? Δεν έχει σημασία τι έκανα σε όλη τη σχολική ζωή και ποιες είναι οι γνώσεις μου.. Θα γράψω πολύ καλά σε 6 μαθήματα και θα περάσω τόσο εύκολα και απλά σε ένα πανεπιστήμιο, χωρίς να έχει σημασία αν θα το τελειώσω ποτέ? Επιπλέον, δε συμφωνώ καθόλου με τη βαθμοθηρική μορφή του σχολείου. Ούτε με την συμμετοχή του βαθμού στον υπολογισμό των μορίων. Συν του ότι πολλοί καθηγητές δεν έχουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης των μαθητών και πολλές φορές χαντακώνουν.
Αυτό που υποστηρίζω λοιπόν, είναι ότι με αυτό που σκέφτονται να κάνουν: 1) οι υποψήφιοι φοιτητές, θα έχουν τη δυνατότητα να έρχονται σε μία πρώτη πραγματική επαφή με το αντικείμενο που επιθυμούν να ασχοληθούν και 2) θα γίνει ένα "ξεκαθάρισμα" όσων πραγματικά το αξίζουν από αυτούς που βρέθηκαν εκεί από σπόντα
Ίσως είναι μια αρχή για να ξεφύγει το εκπαιδευτικό σύστημα από τη στείρα μόρφωση και τη βαθμοθηρία.. Να τελειώνει επιτέλους αυτή η επίπονη διαδικασία των πανελληνίων.. Που πρέπει να μάθω παπαγαλία 100 σελίδες χωρίς να έχει σημασία αν αυτό που διαβάζω πραγματικά το καταλαβαίνω ή αν θα μου χρησιμεύσει σ'αυτό που θέλω να ασχοληθώ! Πιστεύω λίγοι θα διαφωνούσαν με το ότι το σχολείο στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα μόνο θετικά δεν προσφέρει.. Που για να δώσεις πανελλήνιες πρέπει να πληρώνεις 600€ το μήνα σε φροντιστήρια..Κι αν δεν τα έχεις.. Τέλος πάντων!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Συμφωνείς δηλαδή με το υπάρχον σύστημα?

Γενικά, όχι δεν συμφωνώ, έχει κι αυτό τα λάθη του. Αλλά χίλιες φορές το τωρινό, παρά αυτό το έκτρωμα που θέλουν να φέρουν.

Δεν έχει σημασία τι έκανα σε όλη τη σχολική ζωή και ποιες είναι οι γνώσεις μου.. Θα γράψω πολύ καλά σε 6 μαθήματα και θα περάσω τόσο εύκολα και απλά σε ένα πανεπιστήμιο, χωρίς να έχει σημασία αν θα το τελειώσω ποτέ?

Εύκολα; δεν το νομίζω.
Κατά τα άλλα, ναι θα προτιμούσα η πορεία μου στην τριτοβάθμια να εξαρτάται από έναν χρόνο προσπάθειας, παρά 3 και να ανέχομαι τον κάθε κομπλεξικό που με την απειλή του βαθμού με κάνει ότι θέλει.
Το υπογραμμισμένο πάλι τι άκυρο είναι, εννοείται πως αν υποστηρίζω πως οι πανελλήνιες είναι πιο αξιοκρατικές από τους βαθμούς του σχολείου, θα πιστεύω και κάτι ανάλογο για την πορεία του άλλου στο πανεπιστήμιο.

δε συμφωνώ καθόλου με τη βαθμοθηρική μορφή του σχολείου. Ούτε με την συμμετοχή του βαθμού στον υπολογισμό των μορίων. Συν του ότι πολλοί καθηγητές δεν έχουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης των μαθητών και πολλές φορές χαντακώνουν.

Μαζί σου. Ούτε εγώ θέλω βαθμοθηρία και συμμετοχή του προφορικού στις πανελλήνιες. Αλλά πώς ακριβώς αυτό είναι υπέρ αυτού που λες; Δηλαδή αν η εισαγωγή σου εξαρτάται σε μεγαλύτερο βαθμό από την επίδοσή σου στο μάθημα του σχολείου τι από αυτά που μου αναφέρεις αντιμετωπίζεται; μάλλον το αντίθετο.

Αυτό που υποστηρίζω λοιπόν, είναι ότι με αυτό που σκέφτονται να κάνουν: 1) οι υποψήφιοι φοιτητές, θα έχουν τη δυνατότητα να έρχονται σε μία πρώτη πραγματική επαφή με το αντικείμενο που επιθυμούν να ασχοληθούν και 2) θα γίνει ένα "ξεκαθάρισμα" όσων πραγματικά το αξίζουν από αυτούς που βρέθηκαν εκεί από σπόντα
Ίσως είναι μια αρχή για να ξεφύγει το εκπαιδευτικό σύστημα από τη στείρα μόρφωση και τη βαθμοθηρία.. Να τελειώνει επιτέλους αυτή η επίπονη διαδικασία των πανελληνίων.. Που πρέπει να μάθω παπαγαλία 100 σελίδες χωρίς να έχει σημασία αν αυτό που διαβάζω πραγματικά το καταλαβαίνω ή αν θα μου χρησιμεύσει σ'αυτό που θέλω να ασχοληθώ! Πιστεύω λίγοι θα διαφωνούσαν με το ότι το σχολείο στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα μόνο θετικά δεν προσφέρει.. Που για να δώσεις πανελλήνιες πρέπει να πληρώνεις 600€ το μήνα σε φροντιστήρια..Κι αν δεν τα έχεις.. Τέλος πάντων!!!

Βασικά... δεν καταλαβαίνω πώς προκύπτουν αυτά θετικά που λες με τις νέες αλλαγές στο λύκειο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Αυτό που υποστηρίζω λοιπόν, είναι ότι με αυτό που σκέφτονται να κάνουν: 1) οι υποψήφιοι φοιτητές, θα έχουν τη δυνατότητα να έρχονται σε μία πρώτη πραγματική επαφή με το αντικείμενο που επιθυμούν να ασχοληθούν και...

Σημείωση 1: Αν τεθεί «απόλυτη» ελευθερία με βάση την κρίση του υποφήφιου φοιτητή, κάποιες επιστήμες που έχουν σταμπαριστεί μόνο στην Ελλάδα ως μη δημοφιλείς δεν θα έχουν προτίμηση, οπότε τα ομώνυμα Τμήματα λόγω μη λειτουργικής προτίμησης, θα κλείσουν. Η χώρα βλέπω τότε, να λειτουργεί Τμήματα μόνο στις λεγόμενες «περιζήτητες» επιστήμες. Και ρωτάω ως αφελής. Ο υποψήφιος φοιτητής με τι κριτήριο θα δηλώνει τι θέλει εφόσον το πρώτο εξάμηνο ή το πρώτο έτος είναι εισαγωγικό και δεν αντικατοπτρίζεται η σημασία, η βαρύτητα, το κύρος, η σοβαρότητα,...κτλ της επιστήμης και του Τμήματος; Βλέπω ότι Τμήματα με δύσκολο πρόγραμμα σπουδών όπως Φυσικομαθητικές Επιστήμες για παράδειγμα, να περνάνε σε δυσμένεια και να βάζουν λουκέτο.

Επίσης ο υποψήφιος φοιτητής στο πρώτο έτος, δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει ποια επιστήμη θα του ταιριάζει περισσότερο, όταν θα έχει κάνει λίγη Πανεπιστημιακή εισαγωγική χημεία, εισαγωγική φυσική, εισαγωγικά μαθηματικά...κτλ. Η εισαγωγική χημεία, η εισαγωγική φυσική, τα εισαγωγικά μαθηματικά,...κτλ δεν προεικάζουν το αποτέλεσμα των αντίστοιχων επιστημών ως προς την δυσκολία των σπουδών. Δεν μπορεί για παράδειγμα κάποιος, επειδή δεν πήγε καλά σε μάθημα Πανεπιστημιακής Άλγεβρας πρώτου εξαμήνου, να δηλώσει ότι δεν του αρέσουν οι Μαθηματικές σπουδές όταν δεν έχει δει όλο το εύρος από διάφορες ενότητες των σπουδών (σημ.: κάθε μάθημα που προσφέρεται σε ένα Τμ.Μαθηματικών, Φυσικής,...κτλ είναι και μια χαοτική επιστημονική περιοχή των Μαθηματικών, Φυσικής,...κτλ αντίστοιχα).

Συνεπώς, αυτή η «ελευθερία» των φοιτητών που προτείνεις, με κάνει να πιστεύω ότι θα μπουρδελοποιήσουν περισσότερο τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, βλέποντας μια ουρά στις γραμματείες για «αλλαγές» μεταξύ επιστημών, επειδή η μια μας βρωμάει, η άλλη μας ξυνίζει, η μια δεν είναι όπως την φαντασιωνόμασταν,...κτλ, με αποτέλεσμα όσοι θα μπαίνουν, οι μισοί από τους μισούς που μπήκαν θα κατορθώνουν να παίρνουν πτυχίο πριν την ρήτρα της διαγραφής αιωνίας φοίτησης που θα εφαρμοστεί από το 2012 στην χώρα μας (για πρώτη φορά στα 170 χρόνια Ελληνικού κράτους).

Θεωρώ πολύ καλύτερες τις Πανελλήνιες μόνο για το σημείο όπου δεν αφήνουν τελείως τον υποψήφιο φοιτητή να προκαλέσει το φαινόμενο της πεταλούδας στις Πανεπιστημιακές σπουδές. Το ξεκαθάρισμα που προτείνεις, ήδη θα γίνεται πραγματικότητα, όταν σε πολλά Τμήματα Ελληνικών Πανεπιστημίων είτε έχουν μόρια εισαγωγής 3.000 είτε 19.999, ένα ποσοστό της τάξεως 60-70% έχει εγκαταλείψει τις σπουδές για προσωπικούς λόγους (ανικανότητα, ξύσιμο,...κτλ). Τώρα από το 2012 και μετά, θα προστεθεί και η πάταξη της αιωνίας φοίτησης και το πάρτυ θα αρχίσει...για να γίνουν επιτέλους σοβαρά ετούτα τα κοτέτσια που ονομάζουμε Ελληνικά Δημόσια Πανεπιστήμια.

Σημείωση 2: Τα φροντιστηριακά μαθήματα θα συνεχιστούν και στο Πανεπιστήμιο λόγω της ρήτρας που θα μπει στο 1ο εξάμηνο ή 1ο έτος. Εκεί θα τους πάει ζουμί και για να μην χάσουν την φοιτητική ιδιότητα θα κάνουν φροντιστήριο εκμάθησης του φροντιστηρίου για να περαστεί το μάθημα-ρήτρα για την παραμονή τους. Από την μια θέλουμε να αναβαθμιστεί το Πανεπιστήμιο αλλά από την άλλη όχι να αλλάξει το σύστημα και η λογική εισαγωγής. Πουθενά στο κόσμο, το Πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος αποκατάστασης μαθητών μετά το λύκειο...παρά μόνο στην Ελλάδα της παραλογικής!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 515609]

Δεν ξερω αλλα πιστευω οτι ειναι οπως στο φροντιστηριο οταν γραφεις

Δηλαδη ικανοποιηση αμα νομιζεις οτι γραφεις καλα και θλιφη μαζι με αφυπνιση για το επομενο μαθημα αμα δεν γραψεις καλα.

Αγχος οχι τοσο πριν οσο κατα την διαρκεια αμα προκυψει κατι περιεργο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Δεν ξερω αλλα πιστευω οτι ειναι οπως στο φροντιστηριο οταν γραφεις

Δηλαδη ικανοποιηση αμα νομιζεις οτι γραφεις καλα και θλιφη μαζι με αφυπνιση για το επομενο μαθημα αμα δεν γραψεις καλα.

Αγχος οχι τοσο πριν οσο κατα την διαρκεια αμα προκυψει κατι περιεργο

Αν αγχωθείς κατά την διάρκεια, κλάφτα... Τελείωσε την ίδια στιγμή...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[johanio]

Τελικά όπως αποδείχτηκε η καλή ψυχολογία κατά τη διάρκεια που γράφεις είναι πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, και μου έδωσε τη δυνατότητα να αντεπεξέλθω στα πολύ απαιτητικά φετινά θέματα.

Από την άλλη οι διάφορες σκέψεις την ώρα που γράφεις, ακόμη και το να υποτιμάμε ένα μάθημα θεορώντας ως πολύ εύκολα τα θέματα του, μπορεί να μας οδηγήσει σε πολύ ηλίθια λάθη απροσεξίας. Ονόματα δε λέμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tzwrtzia]

εγώ πάλι από ψυχολογία κατά τις πανελλήνιες ας μη το σχολιάσω καλύτερα... η χειρότερη ψυχολογία που είχα ήταν στην ιστορία κατ. και αυτό το πλήρωσα ακριβά...

γενικότερα ως μαθήτρια είμαι πολύ καλή και ιδιαίτερα στα τις κατεύθυνσής μου άριστη...

'Ομως...

πέρα από άριστη (απ' όσο, τουλάχιστον, μου λένε καθηγητές και συμμαθητές) είμαι και υπερβολικά αγχώδης... σε όλα τα μαθήματα που έδινα πήγαινα με 2 ώρες ύπνου, γιατί διάβαζα μέχρι το πρωί για να νιώθω σίγουρη ότι τα ξέρω και ότι δεν πρόκειται να ξεχάσω τίποτα...

το μεγάλο μου βατερλό, λοιπόν, για μένα ήταν η ιστορία... δύο μέρες πριν δώσουμε έκανα στο φροντιστήριο επαναληπτικό μάθημα και ο καθηγητής με είχε προειδοποιήσει ότι ειδικά η ιστορία είναι το μάθημα που οι περισσότεροι μαθητές αισθάνονται, μέχρι να πάρουν τα θέματα, ότι δε θυμούνται τίποτα...

έτσι, μετά από ένα εξοντωτικό πρόγραμμα διαβάσματος (επί μία βδομάδα σχεδόν ήμουν ουσιαστικά άυπνη) φτάνει η μέρα που δίνω ιστορία... στο δρόμο μέχρι το εξεταστικό (10 λεπτά με το αυτοκίνητο) σε όλες τις ερωτήσεις που μου έκαναν οι φίλες μου στο αυτοκίνητο απαντούσα λέγοντας το μάθημα απ' έξω κι ανακατωτά... μέχρι που φτάσαμε στο εξεταστικό...

το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος και αισθανόμουν ότι δε θυμόμουν τίποτα, όπως με είχε προειδοποιήσει ο καθηγητής μου, και αυτό με πήρε από κάτω... έτσι λοιπόν, τρομερά αγχωμένη, μέχρι να έρθουν τα θέματα, είχα πλαντάξει στο κλάμα και προσπαθούσαν παιδιά γνωστά μου και άγνωστα να με ηρεμήσουν. όταν ήρθαν τα θέματα κάπως ηρέμησα αρχικά, αλλά στη συνέχεια με ξανάπιασαν τα κλάματα πάνω απ' το γραπτό... είχα απογοητευτεί τόσο, που 3 τέταρτα πριν τελειώσει το 3ωρο πήγα να παραδώσω κόλλα... εκείνη τη στιγμή τρέχει από πάνω μου η επιτηρήτρια και μου λέει να κάτσω κάτω, γιατί με είχε δει απ' την αρχή ότι ήμουν σε άθλια κατάσταση από το άγχος μου και την είχαν ενημερώσει οι συμμαθητές μου ότι είμαι άριστη μαθήτρια... με βγάζει, λοιπόν, λίγο έξω μπας και ηρεμήσω, αλλά εγώ τίποτα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω με λιγμούς! μπαίνω μέσα στην αίθουσα και της λέω δεν υπάρχει νόημα να κάθομαι, αφού δεν μπορώ να ηρεμήσω, και παραδίδω το γραπτό μου.. (σημειωτέον είχα απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα, αλλά οι απαντήσεις μου δεν ήταν πλήρεις)... βγαίνω από την αίθουσα για να φύγω συνεχίζοντας πάντα να κλαίω, με βλέπει ο υποδιευθυντής μου με τον οποίο έχω πολύ καλές σχέσεις και με πήρε έξω στην αυλή προσπαθώντας να με ηρεμήσει, μετά ήρθε η διευθύντριά μου μπας και με ηρεμήσει κι εκείνη και μετά και κάτι άλλοι καθηγητές που δεν τους ξέρω... εκείνη τη μέρα είχα γίνει το επίκεντρο όλου του εξεταστικού! έκλαιγα όλη μέρα ασταμάτητα, ακόμα και στο σπίτι...

όλο αυτό με επηρέασε πάρα πολύ αρνητικά και μετά πήγαινα στα υπόλοιπα με ψυχολογία ηττημένου- ενώ τα ξενύχτια βέβαια συνεχίζονταν- και στα μετέπειτα μαθήματα τα πήγα μετριότατα... βέβαια, δεν έχω μπει να δω πουθενά τις απαντήσεις, γιατί θα με πάρει από κάτω, αλλά δεν παύει να ξέρω πως δεν τα 'χω πάει τόσο καλά όσο θα 'πρεπε κι όσο θα μπορούσα... κι όλα αυτά εξαιτίας του άγχους... εξαιτίας του άγχους μου πιθανότατα θα ξαναδώσω του χρόνου, ενώ είχα όλα τα προσόντα για να πετύχω το στόχο μου από φέτος...

γι' αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να μοιραστώ την εμπειρία μου με όσους πρόκειται να δώσουν του χρόνου. για να λάβουν το παράδειγμά μου, ως παράδειγμα προς αποφυγήν! του χρόνου εγώ πάντως, θα ακολουθήσω μία εντελώς διαφορετική νοοτροπία γιατί το πάθημα μού έγινε μάθημα!! και για όσους πρόκειται να δώσουν πρώτη φορά, αν διαβάσετε συστηματικά όλη τη χρονιά οι πανελλήνιες δε θα έχουν καμία διαφορά από τις ενδοσχολικές, μάλιστα μέσα στην αίθουσα μέχρι να έρθουν τα θέματα τα πράγματα είναι πιο χαλαρά ακόμα και από τις ενδοσχολικές!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[danai-elpida]

Κ εγω ως μαθητρια ειμαι πολυ αγχωδης. Ομως ακουσα αυτο που μου ελεγαν ολοι (γονεις,καθηγητες,κλπ.) δηλ. να μην ξενυχτησω διαβαζοντας την παραμονη του καθε εξεταζομενου μαθηματος. Προσπαθησα λοιπον να κλεινω τα βιβλια γυρω στις 11 παρα ετσι ωστε στις 11.30 να πεφτω για υπνο κ να μην ξυπναω απο τις 6 για επαναληψη. Ξυπναγα κανονικα κ δεν ανοιγα βιβλιο, απεφευγα να πλησιαζω συμμαθητες-τριες που μεχρι τελευταια στιγμη διαβαζαν. Αγχος ειχα πολυ, δεν με πηρε ομως αποκατω.Κι εγω νομιζα ειδικα στην ιστορια οτι δεν θα θυμομουν τιποτα ,τελικα θυμηθηκα τα παντα.Μετα την βιολογια (που πηγαινα για 20 κ δεν τοπιασα) η ψυχολογια μου ηταν στο ναδιρ, παρολαυτα εκανε φιλοτιμες προσπαθειες (η καρδια μου το ξερει) να μην το σκεφτομαι. Δεν ξερω αν τα καταφερα εντελως. Παντως το προσπαθησα παρα πολυ. Ελεγα στον εαυτο μου οτι θαταν κριμα να με παρει αποκατω οτι δεν θα μου αξιζε να τα χασω ολα ,ολες οι θυσιες μου να πανε χαμενες για ενα παληομαθημα κ προσπαθουσα ενας Θεος ξερει ποσο προσπαθουσα για να υπερβω τον εαυτο μου.Τωρα περιμενω τα αποτελεσματα. Καλη επιτυχια σε ολους μας κ προσοχη στο αγχος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Miss Brightside]

Είχα ξεκινήσει αισιόδοξα το καλοκαίρι, μετά όμως η ψυχολογία μου έπιασε πάτο.
Αγχωνόμουν πολύ, χωρίς να με πιέζει κάποιος και έκανα και το χειρότερο λάθος, άκουγα τους γύρω μου να λένε "έυκολο ήταν αυτό", "συγγνώμη, δε μπορείς να βγάλεις όλο τον πρωταγόρα σε μια μέρα", "εγώ ιστορία θα γράψω 20", και επηρεαζόμουν φοβερά. Κλάμματα κάθε βράδυ, βιβλία πετάγονταν από 'δω κι από εκεί (κυρίως ιστορίας), τσακωνόμουν με τη μάνα μου όλη την ώρα για το τίποτα και ήμουν μέσα στα νεύρα και στο άγχος. Δεν έβγαινα, συνεχώς διάβαζα, με την παρέα μου είχαμε ψιλοχαθεί, και νόμιζα και από πάνω ότι δεν προσπαθούσα καθόλου και ότι δε διαβάζω αρκετά, επειδή δεν καθόμουν μετά τις 11, ούτε σηκωνόμουν το πρωί για επαναλήψεις.
Τον Μάρτιο, έκατσα και 2 μέρες στο νοσοκομείο (προφανώς από το άγχος είπαν, δε μου βρήκαν τίποτα, 1 μήνα έτρεχα για εξετάσεις :/) και έβαλα μυαλό για λίγο. Μετά σταμάτησα το σχολείο, και έκανα επαναλήψεις, αλλά και πάλι νόμιζα ότι δεν προσπαθώ αρκετά και ότι χρειάζεται κι άλλο διάβασμα. Ό,τι και να μου έλεγαν οι γονείς μου, εγώ εκεί στα δικά μου, να πιέζομαι χωρίς λόγο. Ειδικά τις 2 εβδομάδες πριν να δώσω έκλαιγα συνεχώς, έμπαινα στο αυτοκίνητο μετά το μάθημα και άρχιζα να κλαίω, από κούραση,άγχος, ακόμα και χωρίς κάποιον λόγο. Κάθε μέρα πρέπει να έλεγα ότι δε θα δώσω 5-6 φορές. Είχα πει και στη μάνα μου να κάνει χαρτιά να δώσω ενδοσχολικά
Την παραμονή των εξετάσεων όμως, όλα αυτά έφυγαν. Ούτε είχα το άγχος τι θα πέσει, ούτε πως θα είναι, ούτε τίποτα. Απλά εξαφανίστηκαν όλα. Πίστευα ότι θα πήγαινα στο σχολείο τρέμοντας, γεμάτη άγχος, αλλά ήμουν τελείως χαλαρή. Με βοήθησε βέβαια και η αναμονή, κάναμε πλάκα, γελάγαμε, λέγαμε ό,τι άσχετο εκτός από εξετάσεις. Εντάξει, μετά την έκθεση ήμουν λίγο απογοητευμένη, αλλά το ξεπέρασα όταν έγραψα βιολογία και είδα ότι προχωράμε. Άγχος είχα μόνο στα αρχαία, τρελό άγχος εκεί, γιατί έπρεπε να βγουν όλα σε 1 μέρα, πράγμα σχεδόν αδύνατο.
Δεν ξέρω πως έχω πάει, μπορεί να έχω γράψει πολύ καλά, μπορεί και μέτρια. Το θέμα είναι να μην έχει κανείς τη δικιά μου ψυχολογία, γιατί μπορεί να τον καταστρέψει. Μην ακούτε τους γύρω σας, γιατί ειλικρινά δεν τους ενδιαφέρει ούτε πως νιώθετε, ούτε αν θα σας αγχώσουν. Έχετε εμπιστοσύνη στις ικανότητές σας, και όλα θα πάνε μια χαρά. Με καθημερινό διάβασμα και χωρίς υπερβολές βγαίνει άνετα και η ύλη και οι επαναλήψεις και την παραμονή θα βγει επίσης άνετα. Αρκεί να μην κάνετα τις πανελλήνιες αυτοσκοπό, γιατί είναι και άλλα πράγματα πέρα από αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dmitsos]

Πάλι καλά που δεν είχα δει το post του Μorelo πριν δώσω :p
Ας πω και εγώ την (μικρή) άποψή μου.

Το χειρότερο βασανιστήριο για εμένα ήταν το Πάσχα, όπου τα λεπτά δεν περνούσαν με τίποτα. Πίστευα ότι οι 20 μέρες που απέμεναν ήταν ένας αιώνας ολόκληρος. Πάει, πέρασε ο καιρός αυτός (χωρίς ιδιαίτερο άγχος) και φτάνουνε στην παραμονή...
Ξυπνάω το πρωί κατά τις 11 και έχω έναν τσιμεντόλιθο στο στομάχι μου. Με το που ανοίγω τα μάτια μου σκέφτομαι την επόμενη μέρα. Τέλοσπάντων, μαζεύω τα κομμάτια μου και αρχίζω το διάβασμα μέχρι τις 5 το απόγευμα όπου ΚΛΕΙΝΩ τα βιβλία και μπαίνω για ένα τριωρο μπάνιο. Το άγχος εξαφανίστηκε δια μαγείας. Παρήγγειλα και σουβλάκια, πήρα μια coca cola και έβλεπα πλάκα κάνεις. Στις 10 όμως πέφτω στο κρεβάτι, χωρίς άγχος, αισιόδοξος κλπ. Έλα όμως που ο εγκέφαλος μου είχε άλλα σχέδια. Σβούρα έγινα, άλλαξα μεριά πάνω από 100 φορές. Πότε όμως δεν άνοιξα τα μάτια, ήθελα να κοιμηθώ. Κάποια στιγμή μου στέλνει μήνυμα ένας φίλος μου για καλή επιτυχία, ακούω τον ήχο, ξυπνάω και βλέπω ότι είναι ακόμη 12. Λέω ok, έχουμε μεγάλο δρόμο μπροστά μας. Ξύπναγα κάθε 1 ώρα με το ρολόι. Στη μια, στις δυο, στις τρεις, στις τέσσερις, στις πέντε ε και στις πεντεμιση δεν άντεξα και σηκώθηκα. Το στομάχι μου ok. Ντύνομαι και βγαίνω να κάνω ποδήλατο. Κάνω ποδήλατο μέχρι τις 6μιση όπου γυρίζω, κάνω μπάνιο, ετοιμάζομαι και φεύγω....
Και τώρα να σας μιλήσω για την ψυχολογία μου.

Ειλικρινά από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο προαύλιο πηγαίνοντας να γράψω Έκθεση μέχρι τη στιγμή που πέρασα το κατώφλι της τάξης φεύγοντας από το ΑΟΘ δεν είχα ΚΑΘΟΛΟΥ μα ΚΑΘΟΛΟΥ άγχος. Και αυτό γιατί κατάλαβα ότι είναι ΑΠΛΑ εξετάσεις, όλοι μας έχουμε ξαναδώσει. Όσο περιμέναμε τα θέματα όλοι ήμασταν απίστευτα ψύχραιμοι. Γελάγαμε, λέγαμε μαλακίες, χορεύαμε ό,τι να' ναι και γενικώς ήμασταν σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κανείς μας δε σχολίαζε το τι θα επακολουθούσε. Ό,τι ήταν να γίνει ας γίνει.

Πάμε ανά μάθημα;

Έκθεση

Παίρνει το πρώτο παιδί τα θέματα και φωνάζει ένα δυνατό "ΠΑΙΔΕΙΑΑΑΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΟΟ ΠΑΡΤΑ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΕ ΚΑΛΑ ΘΑ ΓΡΑΨΩ"
Κάναμε σαν τάξη να συνέλθουμε 5 λεπτά από τα γέλια. :p Έγραψα χωρίς άγχος και κάθε ερώτημα που απαντούσα ήταν μια προσωπική μου νίκη!!!
Το χάρηκα.
Ηθικόν ακμαιότατον μόλις βγήκα από την αίθουσα

Μαθηματικά Γενικής Παιδείας

Δε θα το χαρακτηρίσω αγωνία, αλλά νεύρα. Πολλά νεύρα. Από τις τάξεις στις 8 και τα θέματα ήρθαν 9μιση. Έλεος. Ψυχολογία καλή, αν δεν ήταν και αυτή η περιττή μέση τιμή που με άγχωσε θα ήμουν τέλειος από θέμα ηθικού όσο έδινα!!

Μαθηματικά Κατεύθυνσης

ΠΕΤΟΥΣΑ!!! Κυριολεκτικά αυτήν την μέρα την περιμένα από την Α λυκείου, που θα πάω να γράψω μαθηματικά κατεύθυνσης!!!! Μπήκα χορεύοντας, βγήκα χορεύοντας και μέσα στην τάξη βάραγα παλαμάκια (χωρίς ήχος, απλά την κίνηση. Οι επιτηρητές με κοιτούσαν παράξενα)

Βιολογία Κατεύθυνσης - Φυσική Κατεύθυνσης - Χημεία Κατεύθυνσης

Τα ίδια συναισθήματα, ΧΑΡΑ που έφυγαν. Όχι άγχος, απλά μια μικρή αγωνία για τα θέματα η οποία έφευγε όταν έβλεπα τα θέματα.

Αρχές Οικονομικής Θεωρίας

Το αποκορύφωμα. Ναι. Καθόλου άγχος, δευτέρα - τρίτη ήμουν έξω και έπινα καφέ μ' αυτούς που είχανε τελειώσει. Διάβασα τη θεωρία 5-6 φορές, την είπα μια φορά στη μάνα μου, έλυσα 4 διαγωνίσματα που βρήκα στο Internet και ήδη είχα αγοράσει μαγιό για την Τετάρτη.
Τα θέματα ήταν ξεφτίλα, έκατσα όμως 2,5 ώρες και τα έλεγχα σιγοψυθιρίζοντας "Τo καλοκαιράκι 'έφτασε παιδιά..."
Και ήρθε η ώρα που παρέδωσα το τετράδιο.
Βγαίνω έξω, μου λένε οι επιτηρητές καλό καλοκαίρι και εγώ...αρχίζω να τραγουδάω το Beat it του Jackson!!
Το σχολείο μου απέχει 1 km από το φροντιστήριο που πήγα να πω τις απαντήσεις και στο δρόμο φώναζα "Νενικήκαμεν"
Είχα ξεχάσει όλο το άγχος της χρονιάς, όλη την αγωνία, όλες τις ανασφάλιες. Είχα τελειώσει!!

Τι θέλω να πω μ' όλα αυτά; Μη φοβού :p
Εξετάσεις είναι και ίσως και να είναι η καλύτερη περίοδος της χρονιάς. Εγώ προσωπικά αισθανόμουν ξεχωριστός, περπατούσα στο δρόμο και έλεγα από μέσα μου "Εμένα που με βλέπετε δίνω Πανελλήνιες" Η φράση "Δίνω πανελλήνιες"="φτιάχνω το μέλλον μου" με γέμιζα. Και ήταν ωραία!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prinCess.]

Ας πω κι εγώ.

ΟΛΗ η χρονιά ήταν 10000% πιεστική, αγχώδης και στην ουσία υπήρχε μόνο για τις Πανελλήνιες. Από τον Ιανουάριο του 2011 άρχισαν να γίνονται όλα χειρότερα. Αρχίζεις και κουράζεσαι πιο πολύ, ανυπομονείς να έρθει ο Μάιος να δώσεις να τελειώνεις, τα ξεσπάσματα είναι πολύ συχνά και νιώθεις ότι δε ζεις καν. Η ζωή σου δεν έχει καν νόημα.

Το Μάρτιο του 2011 αρχίζουν οι πιέσεις με το να βγάλεις την ύλη, να αρχίσεις τις επαναλήψεις, να έχεις καταφέρει μέχρι το τέλος του Πάσχα να βγάλεις τις επαναλήψεις όλων των μαθημάτων. Η μόνη συζήτηση με τους φίλους σου πλέον να είναι οι Πανελλήνιες και η ύλη. Δε βγαίνεις από το σπίτι για κανένα 2μηνο.
Τέλη Απριλίου απλά δεν αντέχεις να διαβάσεις άλλο, το μόνο που κάνεις είναι να κλαις και να λες ότι δε θα τα καταφέρεις. Θυμάμαι ότι ακόμα και η μάνα μου σε κάποια φάση είχε βάλει τα κλάμματα όταν με είχε δει έτσι, με λυπόταν πραγματικά.

Από τις 5 Μαϊου αρχίζουν και έρχονται μηνύματα από φίλους και γνωστούς για να σε ρωτήσουν πώς τα πας και να σου πουν καλή επιτυχία, όπου αρχίζεις και μπαίνεις στο κλίμα των Πανελληνίων. Αυτό γίνεται μέχρι και το βράδυ της 11ης Μαϊου.
Εκείνη τη μέρα θυμάμαι ότι οι ώρες δε πέρναγαν καθόλου. Είχα ΤΟΣΟ ΑΓΧΟΣ, έκλαιγα κάθε τρεις και λίγο, και σα να μην έφτανε αυτό, είχες και πάνω από το κεφάλι σου ανθρώπους να σου λένε ότι θα τα πας καλά, ότι θα σκίσεις, ότι είναι σίγουροι γι' αυτό, ΡΕ ΦΙΛΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ, πείτε μια καλή επιτυχία και τέλος.
Είχα ξαπλώσει, που λες, από τις 11 αλλά ύπνο δεν είχα. Θυμάμαι ακόμα μια συζήτηση στο facebook με συμμαθητές σε status "Αύριο δίνουμε Πανελλήνιες, δε παίζει να κοιμηθώ". Τεςπα, περιττό να πω ότι κοιμήθηκα κατά τις 4, και στις 5.30 ήμουν ήδη ξύπνια για να ετοιμαστώ και να ρίξω μια ματιά ακόμα στις σημειώσεις. Ετοιμάστηκα, έφαγα ίσα για να μην πάω με άδειο στομάχι και 7.15 ξεκίνησα από το σπίτι για να συναντηθώ με τη κολλητή μου για να πάμε στο σχολείο.
Για κάποιο λόγο δεν είχα τόσο άγχος όσο την προηγούμενη μέρα, μέχρι που φτάσαμε στο σχολείο και είδα ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ παιδιά, άγνωστα να είναι συγκεντρωμένα έξω, να λένε για το τι θα πέσει και να είναι με ένα χαρτί στο χερί. Δε μιλούσα πολύ, απλά σκεφτόμουν, και ευχόμουν να πέσει κάτι που να ξέρω. Ειλικρινά έτρεμα ολόκληρη μέχρι και την ώρα που είδα τα θέματα. Μπορεί το θέμα τελικά να φάνηκε σε πολλούς εύκολο, αλλά δεν μπορούσα να χαρώ.
Και τελικά τελειώνεις και αισθάνεσαι μια μικρή ανακούφιση.

Τις επόμενες μέρες, δεν είχα το ίδιο άγχος. Είχα μόνο τη μισή ώρα μέσα στην αίθουσα που περιμέναμε τα θέματα. Από ένα σημείο και μετά γίνεται συνήθεια και δε σου κάνει εντύπωση. Εγώ, προσωπικά κάθε πρωί είχα στο μυαλό μου το "άλλα 5,4,3,2,1 έμειναν και μετά καλοκαίρι", οπότε όσο περνούσαν οι μέρες ήμουν όλο και πιο ανακουφισμένη που επιτέλους σιγά σιγά όλα τελειώνουν.
Μία μέρα πριν δώσω το τελευταίο μάθημα (Λατινικά) απλά ΠΕΤΟΥΣΑ, έκανα ήδη σχέδια για την ζωή μου από κει και πέρα, και ήμουν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ παρόλο που δεν ήμουν ικανοποιημένη από την απόδοσή μου, αλλά δε με ενδιέφερε, το μόνο που με ένοιαζε ήταν ότι ο χειρότερος εφιαλτής τελειώνει.

Και τελικά την επόμενη μέρα, δεν έχεις αυτή την όμορφη διάθεση, αλλά νιώθεις μια μικρή μελαγχολία. Δε ξέρω τι ήταν, ίσως η συνειδητοποίηση ότι μεγάλωσες, ότι τώρα θα έχεις πιο πολλές ευθύνες, ίσως το ότι δε θα ξαναβρεθείς με αυτά τα χαζά παιδιά ξανά μέσα σε μια τάξη για μάθημα, ίσως γιατί όσο ανώριμα και βλαμένα να τα θεωρούσες θα σου λείψουν, θα σου λείψουν όλα, αλλά δε θες να το παραδεχτείς. Με ένα τέτοιο συναίσθημα ήμουν όλη μέρα.
Αλλά τώρα, μετά από κάποιες μέρες είμαι καλά. Ξέρω πού πατάω. Ξέρω τι θα κάνω σε περίπτωση αποτυχίας, ξέρω ότι έχω πολλές επιλογές, φτάνει να ψαχτώ. Ξέρω ότι οι Πανελλήνιες υπάρχουν μόνο για έναν λόγο: ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ. :]

Συμπέρασμα: Οι Πανελλήνιες είναι ΑΠΛΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ όπως όλες οι προηγούμενες χρονιές. Όλο αυτό που δημιουργείται στους υποψηφίους είναι απλά μια βλακεία και μισή, ούτε γω δε καταλαβαίνω γιατί έχει δημιουργεί η ιδέα ότι οι Πανελλήνιες είναι το Α και το Ω, αυτό βέβαια το καταλαβαίνεις ΜΟΝΟ όταν φτάσεις στο τέλος.
Αλλά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ χαζό που πέρασα τόσα πολλά αυτή τη χρονιά. Όπως επίσης και για το ότι άκουσα ανθρώπους που μου έλεγαν ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ, γιατί έτσι πάει, λέγοντάς μου έμμεσα ότι αν δε τα καταφέρω θα' μαι άχρηστη. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ που έναν χρόνο ολόκληρο δεν άκουσα λόγια από άτομα που ειλικρινά τα εμπιστεύομαι ότι "Ξέρεις τι; Μην χαλιέσαι. Πανελλήνιες είναι, δεν είναι το τέλος. Πήγαινε δώσε, και ό,τι γίνει, από κει και πέρα υπάρχει μια ολόκληρη ζωή που σε περιμένει." Αυτό ρίλι, το άκουγα μόνο από τις φίλες μου, τον εαυτό μου και από το ischool. Και δε θα πάψω να το λέω σε παιδιά που δίνουν από δω και πέρα. Νομίζω ότι έχεις μεγάλη ανάγκη για κουράγιο αυτή τη χρονιά, και κάποιοι δε το καταλαβαίνουν και ας έχουν περάσει από αυτό.

Τεςπα, αυτά τα λίγα.
Μπράβο σε όποιον διάβασε όλη αυτή τη κουμούτσα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.