
19-03-21

12:05
Καλησπέρα σας,
Εδώ και ενα μήνα περίπου με τρώει κάτι και θελω να το συζητησω με καποιον.Σπουδάζω ηλεκτρολόγων μηχανικων στο Παν.Θεσσαλίας.Ειμαι στο 4ο ετος,και μου εχουν μεινει 17 μαθηματα για πτυχιο.Επέλεξα αυτη τη σχολη γιατι μου αρεσουν γενικα τα μαθηματικά και νομιζα οτι θα ειχα περισσότερες επιλογές στα μαθηματικά,ενώ σε αυτη τη σχολή εκτος του οτι δεν εχουμε πολλές επιλογές στους τομείς,εμβαθυνουν πιο πολύ στη πληροφοική,κατι που εμενα δεν μου αρεσει και δεν τα διαβαζω με ορεξη.Στο 1ο ετος ειχα περάσει σχεδον ολα τα μαθηματα εκτος απο τους 2 προγραμματισμους,που ηταν απαιτιτικοι σαν μαθηματα.Το καλοκαίρι επειδη ειχα συμφωνήσει για να παω να δουλέψω σεζόν,δεν ειχα την ευκαιρία να το συζητήσω με τους γονείς μου,για το τι θελω και αν μου αρεσε τελικα η σχολή.Στο 2ο έτος,αυτό μεγάλωσε,και ήθελα να το συζητήσω για να κάνω 10% να περασω μαθηματικό,αλλα οι φίλοι μου,μου ελεγαν οτι θες να σπουδάσεις ηλεκτρολογων ή μαθηματικό?και με απετρεψαν με απετρεψαν καπώς,και ειπε αντε ας συνεχισω και να μην το συζητησω με τους γονέις μου.Μετα,ακολούθησαν άλλα,οπως οι σχέσεις κτλπ,χαμηλη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση και με επηρέασαν στα μαθήματα,κακώς δλδ.Είμαι γενικά κλειστός και τα αφήνω ολα μέσα μου,χωρις να πηγαίνω σε καποιον ειδικό,και γενικα δνε ειμαι θαραλλέος.Τώρα λόγω της καραντίνας,δεν μπορώ να συγκεντρωνομαι πολύ στα μαθήματα και στις εργασίες γιατι μου ερχονται συνέχεια στο μυαλο τα λάθη που εχω κανει και που δεν το συζήτησα με καποιον,ειδικά με τους γονείς μου.Είμαι σε αδιέξοδο,δεν ξερω ακριβώς τι θελω αν θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα με τη σχολή.Πρέπει δλδ να τα βρω πρωτα με τον εαυτό μου,γτ εχουν περάσει χρόνια,οπότε και να τα παρατήσω δεν θα ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου.Σε ολες τις σχολές υπάρχουν μαθήματα που δεν μας αρέσουν,το ξέρω.Αλλά αρχισα να νιωθω,οσο περνάει ο καιρός,σαν να μη με γεμίζει αυτό που κάνω και οτι δεν θα ειμαι καλός σε αυτό.Τι λέτε,μήπως τα βλέπω βουνό τα μαθήματα που έχουν μεινει και πιστευω οτι δεν θα τα καταφέρω λόγω καραντίνας ή γενικά επειδη τελικά συνειδητοποιησα οτι δεν ταιριάζει σε μενα αυτο που κάνω?και απλώς προσπαθω να περάσω τα μαθήματα με το ζόρι,και αν τα περάσω καλώς,εγω σαν να νιωθω ετσι,οτι δεν θελω αυτη τη σχολη 100% και απλώς κοροιδευα τον εαυτο μου και ευελπιστουσα να μου αρεσει κτλπ.γτ αυτη η σχολη θελει μεγάλο κινητρο για να τη βγαλεις και εγω σαν φοιτητης νομιζω οτι δεν εκανα αυτα που επρεπε να κανει ενας φοιητης,ειχα ξεκινησει με μια παρεα που ηταν η σωστη για εμενα στο 1ο ετος,αλλα μετα πηγα σε μια αλλη και τελικα δνε ηταν για εμενα,και τωρα εχω γυρισει στην 1η η οποια εχει το κυκλο της πλεον και δεν ειμα ενας απο αυτους και απλα βγαινουμε.Δεν εχω παει με καμια παρεα καπου στο εξωτερικο μετα απο καποια εξεταστικη ετσι ωστε να εχω ενα κινητρο,δεν εχω κανει καμια σχεση γτ δεν εχω πλεον αυτοπεποιθηση και αυτο με οδηγει πλεον στο να τα παρατησω και οτι δεν θα τα καταφερω.
Εδώ και ενα μήνα περίπου με τρώει κάτι και θελω να το συζητησω με καποιον.Σπουδάζω ηλεκτρολόγων μηχανικων στο Παν.Θεσσαλίας.Ειμαι στο 4ο ετος,και μου εχουν μεινει 17 μαθηματα για πτυχιο.Επέλεξα αυτη τη σχολη γιατι μου αρεσουν γενικα τα μαθηματικά και νομιζα οτι θα ειχα περισσότερες επιλογές στα μαθηματικά,ενώ σε αυτη τη σχολή εκτος του οτι δεν εχουμε πολλές επιλογές στους τομείς,εμβαθυνουν πιο πολύ στη πληροφοική,κατι που εμενα δεν μου αρεσει και δεν τα διαβαζω με ορεξη.Στο 1ο ετος ειχα περάσει σχεδον ολα τα μαθηματα εκτος απο τους 2 προγραμματισμους,που ηταν απαιτιτικοι σαν μαθηματα.Το καλοκαίρι επειδη ειχα συμφωνήσει για να παω να δουλέψω σεζόν,δεν ειχα την ευκαιρία να το συζητήσω με τους γονείς μου,για το τι θελω και αν μου αρεσε τελικα η σχολή.Στο 2ο έτος,αυτό μεγάλωσε,και ήθελα να το συζητήσω για να κάνω 10% να περασω μαθηματικό,αλλα οι φίλοι μου,μου ελεγαν οτι θες να σπουδάσεις ηλεκτρολογων ή μαθηματικό?και με απετρεψαν με απετρεψαν καπώς,και ειπε αντε ας συνεχισω και να μην το συζητησω με τους γονέις μου.Μετα,ακολούθησαν άλλα,οπως οι σχέσεις κτλπ,χαμηλη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση και με επηρέασαν στα μαθήματα,κακώς δλδ.Είμαι γενικά κλειστός και τα αφήνω ολα μέσα μου,χωρις να πηγαίνω σε καποιον ειδικό,και γενικα δνε ειμαι θαραλλέος.Τώρα λόγω της καραντίνας,δεν μπορώ να συγκεντρωνομαι πολύ στα μαθήματα και στις εργασίες γιατι μου ερχονται συνέχεια στο μυαλο τα λάθη που εχω κανει και που δεν το συζήτησα με καποιον,ειδικά με τους γονείς μου.Είμαι σε αδιέξοδο,δεν ξερω ακριβώς τι θελω αν θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα με τη σχολή.Πρέπει δλδ να τα βρω πρωτα με τον εαυτό μου,γτ εχουν περάσει χρόνια,οπότε και να τα παρατήσω δεν θα ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου.Σε ολες τις σχολές υπάρχουν μαθήματα που δεν μας αρέσουν,το ξέρω.Αλλά αρχισα να νιωθω,οσο περνάει ο καιρός,σαν να μη με γεμίζει αυτό που κάνω και οτι δεν θα ειμαι καλός σε αυτό.Τι λέτε,μήπως τα βλέπω βουνό τα μαθήματα που έχουν μεινει και πιστευω οτι δεν θα τα καταφέρω λόγω καραντίνας ή γενικά επειδη τελικά συνειδητοποιησα οτι δεν ταιριάζει σε μενα αυτο που κάνω?και απλώς προσπαθω να περάσω τα μαθήματα με το ζόρι,και αν τα περάσω καλώς,εγω σαν να νιωθω ετσι,οτι δεν θελω αυτη τη σχολη 100% και απλώς κοροιδευα τον εαυτο μου και ευελπιστουσα να μου αρεσει κτλπ.γτ αυτη η σχολη θελει μεγάλο κινητρο για να τη βγαλεις και εγω σαν φοιτητης νομιζω οτι δεν εκανα αυτα που επρεπε να κανει ενας φοιητης,ειχα ξεκινησει με μια παρεα που ηταν η σωστη για εμενα στο 1ο ετος,αλλα μετα πηγα σε μια αλλη και τελικα δνε ηταν για εμενα,και τωρα εχω γυρισει στην 1η η οποια εχει το κυκλο της πλεον και δεν ειμα ενας απο αυτους και απλα βγαινουμε.Δεν εχω παει με καμια παρεα καπου στο εξωτερικο μετα απο καποια εξεταστικη ετσι ωστε να εχω ενα κινητρο,δεν εχω κανει καμια σχεση γτ δεν εχω πλεον αυτοπεποιθηση και αυτο με οδηγει πλεον στο να τα παρατησω και οτι δεν θα τα καταφερω.