Η λογική ακολουθεί αυτά που λετε.. Η ψυχική μας κατάσταση όμως μας αποτρέπει από το να ακολουθήσουμε την σωστή πορεία...
Προσωπικά διάβαζα όλη την χρόνια φροντίζοντας να μην αφήνω κενά (Είμαι θετική με βιολογία).Ωστοσο οι αρνητικές σκέψεις το τελευταίο διάστημα περί αποτυχίας και άσκοπη προσπάθειας γίνονται όλο και πιο έντονες .. Στοχευω στην ιατρική (αλεξανδρουπολης) και καταβάλλω προσπάθειες ώστε να τελειοποιησω τόσο τις γνώσεις όσο και τα γραπτά μου(θελω να γράψω ΜΙΑ έστω φορά 20)κάτι το οποίο δε.συμβαινει ...χαρακτηριστικο παράδειγμα το σημερινό διαγωνισμα βιολογίας που συνειδητοποίησα πως έχω χάσει ένα πολλαπλής επιλογής ερώτημα που σημαίνει ότι αυτόματα ξεκινάω με άριστα το 19.Πώς να νιώσω λοιπόν όταν αυτό συμβαίνει όλη την χρόνια? Είμαι βέβαιη ότι κάτι ανάλογο και ελπίζω όχι χειρότερο θα συμβεί και κατά τη διάρκεια των πανελληνιων ..
Την ψυχική σας κατάσταση:
• την βίωσα δύο φορές (την δεύτερη μάλιστα πολύ έντονα) μέσω Πανελληνίων Εξετάσεων, όταν ήμουν στην ηλικία σας,
• την βίωνα σε κάθε εξεταστική στο Πανεπιστήμιο,
• την βίωνα στο Πανεπιστήμιο όταν είχα φτάσει στο 3ο έτος, χρωστούσα δύο έτη σε μαθήματα (επειδή δεν διάβαζα σωστά, όχι επειδή δεν παρακολουθούσα τα μαθήματα) και ήξερα ότι είχα περιθώριο μέχρι και 5ο έτος (αλλιώς ο κυρ Αντώνης θα με περίμενε με το δίκανο -και θα είχε δίκιο). Όταν άλλοι συμφοιτητές μου έδιναν 5 μαθήματα σε εξεταστικές του 3ου έτους, εγώ έδινα 10, 11 ή και 12 μαθήματα. Μπορείτε να φανταστείτε, έστω και αμυδρά, τι σημαίνει αυτό; 10 (τουλάχιστον) μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου, χωρίς σκονάκια, χωρίς αντιγραφές, χωρίς φροντιστήριο, χωρίς εξωτερική βοήθεια;
Πανελλήνιες έδωσα τρεις φορές.
• Η πρώτη πήγε υπέρ πίστεως, αφού ο κυρ Αντώνης δεν εννοούσε να καταλάβει ότι τα δόντια μου δεν έφταναν μέχρι Ιατρική που ήθελε. Ήμουν μεν πάντα καλός και μελετηρός μαθητής, αλλά για Ιατρική δεν... με τίποτα.
• Την δεύτερη φορά άλλαξα Δέσμη (1η Δέσμη, όπου έδινα Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία και Έκθεση σε ύλη πολλαπλάσια αυτής που δίνετε σήμερα -γι' αυτό μην γκρινιάζετε). Δεν προετοιμάστηκα σωστά και έφαγα τα μούτρα μου (καλά να πάθω, το άξιζα).
• Η τρίτη ήταν και η φαρμακερή. Με απαίσια ψυχολογία όλο το καλοκαίρι του 1993 (έτος της αποτυχίας μου από την 2η πανελλήνια δοκιμασία μου), δεν θέλετε να μάθετε πόσο άσχημες σκέψεις έκανα για το μέλλον μου. Βρήκα το κουράγιο και σήκωσα κεφάλι. Βρήκα και τον καθηγητή που με βοήθησε όσο κανείς άλλος και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα ζωή μου (δυστυχώς, έφυγε από την ζωή προ δύο ετών). Δεν είχα την υποχρεώση του σχολείου, δεν δούλευα και έδωσα ψυχή και σώμα στην τρίτη -και φαρμακερή- δοκιμή για τις Πανελλήνιες. Το διακύβευμα ήταν μεγάλο, αφού κάποιοι περίμεναν στην γωνία για την αποτυχία μου. Ήταν και προσωπικό και γενικότερο το στοίχημα. Απλώς δεν με έπαιρνε για άλλη φορά. Ήταν ή τότε ή ποτέ. Τα έδωσα όλα για όλα. Είχα συμμάχους, αλλά και ισχυρούς αντιπάλους (και δεν εννοώ τα άλλα παιδιά με τα οποία θα εξεταζόμουν πανελλαδικώς).
Έχετε βάλει το προσωπικό σας στοίχημα, την προσωπική σας πρόκληση· λέγεται επιτυχία στις εξετάσεις. Όπως την αντιλαμβάνεται κανείς, όπως την έχει μέσα στο μυαλό του. Θα περίμενα τα λάθη που κάνετε, τα κενά που βλέπετε, οι αδυναμίες που εμφανίζονται να σας πεισμώνουν και να σας παροτρύνουν για περισσότερη προσπάθεια, για περισσότερη δουλειά. Μην απογοητεύεστε με το παραμικρό και -πολύ περισσότερο- μην κάνετε την τρίχα τριχιά! Αντί να ατσαλώνετε την θέλησή σας, την υπονομεύετε με αυτήν την μοιρολατρία.
Να νταντεύω, δεν ξέρω. Να κανακεύω, δεν ξέρω. Να λέω λόγια που ακούγονται όμορφα και χαϊδεύουν αυτιά, δεν ξέρω. Ξέρω να αμβλύνω κάποιες γωνίες, αλλά δεν μπορώ να τις κάνω ευθείες και να μην κόβουν. Στα μηνύματα που διαβάζω εδώ, το 80% και πλέον είναι γεμάτα απαισιοδοξία και μαυρίλα. Αν θέλετε να συνεχίσετε έτσι, κάντε το. Εσείς θα πληρώσετε το τίμημα αυτών που γράφετε. Επειδή τα διαβάζουν και άλλοι όμως, ίσως επηρεάσουν και αυτούς! Για σκεφτείτε το λίγο.
Θέλετε να συνεχίσετε με μηνύματα απαισιοδοξίας; Συνεχίστε. Είναι πολύ εύκολη «άσκηση» και όλοι μπορείτε να την κάνετε.
Θέλετε κάποια ισχυρότερη πρόκληση; Δοκιμάστε να στηρίξετε τον εαυτό σας. Δοκιμάστε να πείτε καμιά καλή κουβέντα στον εαυτό σας. Είναι δύσκολη «άσκηση». Για να δω πόσοι μπορείτε να ασχοληθείτε μαζί της.
Δεν θα ξαναεπέμβω στο θέμα. Με λυπεί που σας βλέπω όλους να μοιρολογείτε και να κλαίγεστε. Δεν θα έπρεπε. Θα περίμενα περισσότερη δύναμη από νέα παιδιά όλο ζωντάνια. Προσπάθησα, με το προηγούμενο μήνυμά μου, να σας ταρακουνήσω. Απέτυχα. Δεν πειράζει. Τουλάχιστον προσπάθησα με καλή πρόθεση και ειλικρινή θέληση να βοηθήσω.
Εύχομαι σε όλους σας υγεία και ό,τι καλύτερο επιθυμείτε.