Ιατρική: πώς καταλαβαίνεις ότι σου αρέσει;

[Τολμηρος]

Πως μπορεί κάποιος να καταλάβει αν όντως του αρέσει η Ιατρική?
Εμένα μου αρέσει πολύ η βιολογία και η χημεία και δεν έχω πρόβλημα με πτώματα κτλ.
Αλλά παρατηρώντας τη δουλειά γιατρών (σε ιατρεία) μου φαίνεται εξαιρετικά βαρετή.
..............

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[socially excluded]

Σου αρέσει να βοηθάς τους άλλους ανθρώπους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

όλες οι επιστήμες έχουν και κοινωνικό ρόλο με σκοπό την κοινωνική συνεισφορά στον συμπολίτη μας..όχι μόνο η ιατρική

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Δεν μπορείς να το καταλάβεις.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει κατάλληλη προετοιμασία και σωστή ενημέρωση για όσους θέλουν να γίνουν γιατροί.
Θα πρότεινα όσοι ενδιαφέρεστε να κάνετε καμιά βόλτα σε νοσοκομείο ή σε ιατρεία γνωστών (ή δικών σας γιατρών, αν σας αφήσουν) για να δείτε πως είναι η άσκηση της Ιατρικής.
Σίγουρα χρειάζεται να έχεις μια κάποια αντοχή για έντονες μυρωδιές και θεάματα.
Επίσης, απαιτείται αντοχή στο stress και την κούραση.
Όντως η δουλειά των γιατρών, τις περισσότερες φορές είναι αρκετά βαρετή. Εξαρτάται βέβαια και από την ειδικότητα και το μέρος όπου δουλεύεις (δημόσιο νοσοκομείο/ιδιωτική κλινική/ιατρείο). Πάντως πολλοί γιατροί πιο πολύ ασχολούνται με χαρτιά και σφραγίδες παρά με την εξέταση του ασθενή. Αυτό το διαπίστωσα ιδιοίς όμμασι όταν πήγα στα εξωτερικά ιατρεία του εργαστηρίου της κλινικής ανοσολογίας, όπου παρακολουθούνται ασθενείς με αυτοάνοσες και ρευματολογικές παθήσεις. Όπως είπα βέβαια, εξαρτάται από την ειδικότητα και τον τόπο εργασίας.

Δείτε κι αυτό το post και αυτό το θέμα για περισσότερες πληροφορίες.

Παραθέτω ένα κομμάτι του post:

Επίσης, θέλω να προειδοποιήσω για τα εξής, και θα ήθελα πραγματικά όσοι σκέφτονται την Ιατρική να το διαβάσουν αυτό:

Spoiler

Όταν μπαίνεις στην Ιατρική, την παντρεύεσαι. Πρέπει να είσαι εκεί στα καλά και στα κακά, όσο κι αν σε κουράζει, όσο κι αν σε εξουθενώνει σωματικά και ψυχικά, όσο κι αν θες να πηδήξεις από τον 7ο όροφο του ΑΧΕΠΑ. Πρέπει να είσαι έτοιμος να σταματήσεις να φροντίζεις τον εαυτό σου για να φροντίσεις τους άλλους, αλλά και να είσαι έτοιμος να καταλάβεις ότι έχεις χάσει τον εαυτό σου (την ενέργεια, τον δυναμισμό, την δημιουργικότητα, τα ενδιαφέροντα σου) και πρόθυμος να το αλλάξεις αυτό. Πρέπει επίσης να είσαι έτοιμος να υπερπηδήσεις πολλά εμπόδια, γραφειοκρατικά, οργάνωσης, διδασκαλίας και εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση που λαμβάνουμε στην Ελλάδα είναι ανεπαρκής σε πολλά σημεία κατά την ταπεινή μου γνώμη, γι' αυτό πρέπει να είσαι πρόθυμος να καλύψεις τα κενά μόνος σου, να μάθεις να μελετάς με άλλο τρόπο, να αγοράζεις/δανείζεσαι βιβλία πέρα από αυτά που σου δίνουν στη Σχολή. Πρέπει επίσης να είσαι έτοιμος να δίνεις χωρίς να παίρνεις, να βάζεις τις σπουδές και τη δουλειά σου πάνω από την προσωπική σου ζωή (οικογένεια, φίλοι, γκόμενος/γκόμενα), να διαβάζεις για όλη σου τη ζωή, να τρέχεις κάθε μέρα από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, να κάνεις εργαστήρια, να μη μπορείς να φύγεις για διακοπές μέσα στο εξάμηνο επειδή δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια, να αντιμετωπίζεις "δύσκολους" ασθενείς, να αντιμετωπίζεις "δύσκολους" γιατρούς/καθηγητές. Ακόμη, πρέπει να είσαι έτοιμος για το ενδεχόμενο όχι να εγκαταλείψεις την Ιατρική (αυτό είναι το μόνο εύκολο), αλλά να σε εγκατελείψει αυτή. Δυστυχώς δεν μπορώ να εξηγήσω επαρκώς τι σημαίνει αυτό σε κάποιον που δεν έχει ήδη περάσει τουλάχιστον 3-4 χρόνια στην σχολή.
Πρέπει επίσης να είσαι προετοιμασμένος για την πιθανότητα να υποφέρεις από επαγγελματική εξουθένωση (burnout), κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές ή για την πιθανότητα να καταφύγεις σε αλκόολ και άλλες ουσίες για να ανακουφιστείς. Ξέρω ότι σας φαίνεται πολύ παράξενο αυτό που λέω, είναι όμως η πραγματικότητα για πολλούς γιατρούς και φοιτητές ιατρικής. Μάλιστα, οι ιδεαλιστές γιατροί/φοιτητές ιατρικής, που μπαίνουν για να βοηθήσουν κόσμο και να απαλύνουν τον πόνο, είναι αυτοί που υποφέρουν περισσότερο από τα παραπάνω.

Δυστυχώς στις μέρες μας όλο το ιατρικό σύστημα πάσχει. Αυτός που μπαίνει τώρα στην Ιατρική είναι ή γενναίος ή αφελής ή απλά ανενημέρωτος.

Όλα αυτά δεν τα λέω για να σας τρομάξω ή για να σας αποτρέψω να μπείτε στην Ιατρική. Τα λέω για να είστε σίγουροι ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος για εσάς. Δεν είναι υπερβολές, είναι πράγματα που θα συναντήσετε μέσα στην Σχολή και τα οποία προφανώς δεν μπορείτε να καταλάβετε τώρα. Αυτό που προσπαθώ να επιτύχω με τα παραπάνω είναι να σας ενημερώσω για το πως είναι στην πραγματικότητα η Ιατρική Σχολή. Σίγουρα, δεν είναι για όλους ακριβώς έτσι, αλλά θα έλεγα πως η πλειονότητα την βιώνει κάπως έτσι.

Αν λοιπόν μετά από όλα αυτά, θέλετε να γίνετε γιατροί, καλώς ήρθατε!

Όντως, όπως γράφει κι ο nPb, μπορείς να κάνεις πολλά επαγγέλματα αν σου αρέσει να βοηθάς τους ανθρώπους. Μερικά ενδεικτικά: κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, δάσκαλος, λογοθεραπευτής, φυσιοθεραπευτής, νοσηλευτής.
Βέβαια εξαρτάται τι εννοούμε με το "βοηθάω".
Και σίγουρα το να σου αρέσει να βοηθάς τους ανθρώπους δεν είναι αρκετός λόγος για να πας Ιατρική.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

όλες οι επιστήμες έχουν και κοινωνικό ρόλο με σκοπό την κοινωνική συνεισφορά στον συμπολίτη μας..όχι μόνο η ιατρική

Η κοινωνική συνεισφορά στην ιατρική είναι άμεση για αυτό αντιμετωπίζεται με δέος από πολλούς ανθρώπους. Σε αντίθεση με άλλες επιστήμες που μπορεί να έχουν πολύ σημαντικότερη προσφορά αλλά αυτή η προσφορά είναι πιο έμμεση


_____________________

Πως θα καταλάβεις αν σου αρέσει η ιατρική Ωραία ερώτηση:

Πρέπει να σου αρέσει να βοηθάς ανθρώπους (άγνωστους) , πιστεύω λίγοι έχουν αυτή την ιδιότητα

Αν μετά την ιατρική στο μηχανογραφικό διαλέξεις νοσηλευτική (ένα ανθρωπιστικό επάγγελμα χωρίς κύρος) τότε θα είσαι ένας πολύ ευτυχισμένος κλασικός ιατρός στο ιατρείο ή στο νοσοκομειο.

Αν διαλέξεις ΗΜΜΥ ,τότε μάλλον αυτό που ψάχνεις είναι ένα επάγγελμα για να πουλας μούρη. Μπορεί να είσαι ευτυχισμένος σαν ιατρός μόνο εάν γίνεις γνωστός και σε γράφουν οι φυλλάδες. Πολλοί τέτοιοι είναι οι ιατροί που πάνε προς την πολιτική.

Αν διαλέξεις βιολογικό, χημικό , φαρμακευτική μετά την ιατρική τότε αυτό που θέλεις είναι η έρευνα. Θα είσαι ένας ευτυχισμένος ιατρός ερευνητής (και η έρευνα τομέας της ιατρικής είναι)....

H ιατρική θα σου αρέσει σε όλες τις περιπτώσεις γιατί κάθε ειδικότητα γιατρού είναι διαφορετική και υπάρχει η κατάλληλη για τον καθένα. Ο μόνος λόγος για να μην σου αρέσει είναι να θέλεις να είσαι φοιτητής - τουρίστας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τολμηρος]

Εσύ πως κατάλαβες ότι θες να σπουδάσεις Ιατρική?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Εσύ πως κατάλαβες ότι θες να σπουδάσεις Ιατρική?

Εγώ σπούδασα νοσηλευτική. Αρχικά όταν τέλειωσα ήμουν αρκετα ευχαριστημένος για τις γνώσεις και για την σχολή μου.

Πως όμως οδηγηθηκα στην ιατρική;

Όλα άρχισαν από τον στρατό. Οταν υπηρετούσα στο στρατιωτικό νοσοκομείο έπρεπε να υπακούσω εντολές ιατρών. Δε με πείραζε αυτή ήταν η δουλειά μου εξάλλου. Όμως στους ιατρούς ήταν και ιατροί οπλίτες (ανευ ειδικότητας) που μόλις τελειωσαν την σχολή τους (η πλειοψηφία τους από σχολές βουλγαρορουμανίας και από εκεί βγαίνουν πολύ καλοι ιατροί αλλά πάρα πολλοί βγαίνουν έτσι). Έβλεπα λάθη να γίνονται και δε μπορούσα να κάνω τίποτα γιατί απλά έπρεπε να υπακούω ( πολλοι λίγοι ιατροί παραδέχονται λάθη σε νοσηλευτικό και λοιπό παραιατρικό προσωπικό)

Καλά όλα αυτά αλλά μετα στο στρατό έπιασα δουλειά Μετά από ένα χρονο δουλειάς είδα το χάος με όλο του μεγαλείο. Οι ασθενείς βρίζουν νοσληευτές (για πράγματα που δεν είναι υπεύθυνοι αυτοί). Στους ιατρούς μιλούσαν με σεβασμό (γιατί τους φοβοντουσαν). Ότι έμαθα στην σχολή δε το εφάρμοσα ΠΟΤΕ στην δουλειά (εκεί απλά έπρεπε να υπακούω εντολές).

Μετά από ένα χρονο δουλειάς έπρεπε να πάρω μια απόφαση να δώσω λεφτά να κάνω μεταπτυχιακό και μετά ίσως διδακτορικό ή να πάω ιατρική. Από συζητήσεις με συναδέλφους μου με διδακτορικά που δούλευαν στην δουλειά του κλασικού νοσηλευτή (όχι στην διοίκηση κα εκπαίδευση) κανένας δεν ήταν ευχαριστημένος. Δε πάει να είχα κάνει 10 διδακτορικά ο απλός ο κσόμος πάλι αμόρφωτο θα με θεωρεί

θα μου πείτε τι με νοιάζει τι λεει ο απλός ο κόσμος; θα απαντήσω


η δουλειά του νοσηλευτή είναι ο απλός ο κοσμος. Πάνω σε αυτούς δουλεύω, για αυτόυς δουλεύω Το να σε υποβιβάζουν ενώ κανεις τέλεια την δουλειά σου δεν είναι ότι καλύτερο πιστέψτε με .
Οσα πραγματα έμαθα στην σχολή μου τίποτα δε μου χρειάστηκε στην δουλειά (η δουλειά μου ήταν να υπακούω ιατρικές εντολές τιποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο).

Συνοψίζοντας.

Μετά από όλα αυτά μπορώ να πω ότι πήγα ιατρικη για την Μούρη. Στόχος μου πια δεν ειναι να δουλέψω σε κλινική (οι άνθρωποι είναι στην πλειοψηφία τους κακοί και συμφεροντολόγοι). Αυτό που θέλω να κάνω ειναι να ανοιξω ένα ιατρείο ή ένα εργαστήριο.

Να ειμαι Κύριος του εαυτού μου και να κάνω αυτό που ΕΓΩ κρίνω σωστό και όχι να αναγκάζομαι να υπακούω εντολές που ξέρω ότι είναι λάθος .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici43946]

Πως μπορεί κάποιος να καταλάβει αν όντως του αρέσει η Ιατρική?
Αλλά παρατηρώντας τη δουλειά γιατρών (σε ιατρεία) μου φαίνεται εξαιρετικά βαρετή.

1. Βγάζει μπόλικα μόρια στις πανελλαδικές και προκειμένουνα χαραμιστούν αρχίζει να ζαχαρώνει τις Ιατρικές. Επιπροσθέτως βλέπει τους ιατρούς που απολαμβάνουν κύρος, σεβασμο, έχουν πισίνες και τα λοιπά παρελκόμενα οπότε σκέφτεται. "Αφου μπορεί αυτός γιατί όχι και εγώ;"
2. Εξαρτάται από την ειδικότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eukleidhs1821]

Εγώ σπούδασα νοσηλευτική. Αρχικά όταν τέλειωσα ήμουν αρκετα ευχαριστημένος για τις γνώσεις και για την σχολή μου.

Πως όμως οδηγηθηκα στην ιατρική;

Όλα άρχισαν από τον στρατό. Οταν υπηρετούσα στο στρατιωτικό νοσοκομείο έπρεπε να υπακούσω εντολές ιατρών. Δε με πείραζε αυτή ήταν η δουλειά μου εξάλλου. Όμως στους ιατρούς ήταν και ιατροί οπλίτες (ανευ ειδικότητας) που μόλις τελειωσαν την σχολή τους (η πλειοψηφία τους από σχολές βουλγαρορουμανίας και από εκεί βγαίνουν πολύ καλοι ιατροί αλλά πάρα πολλοί βγαίνουν έτσι). Έβλεπα λάθη να γίνονται και δε μπορούσα να κάνω τίποτα γιατί απλά έπρεπε να υπακούω ( πολλοι λίγοι ιατροί παραδέχονται λάθη σε νοσηλευτικό και λοιπό παραιατρικό προσωπικό)

Καλά όλα αυτά αλλά μετα στο στρατό έπιασα δουλειά Μετά από ένα χρονο δουλειάς είδα το χάος με όλο του μεγαλείο. Οι ασθενείς βρίζουν νοσληευτές (για πράγματα που δεν είναι υπεύθυνοι αυτοί). Στους ιατρούς μιλούσαν με σεβασμό (γιατί τους φοβοντουσαν). Ότι έμαθα στην σχολή δε το εφάρμοσα ΠΟΤΕ στην δουλειά (εκεί απλά έπρεπε να υπακούω εντολές).

Μετά από ένα χρονο δουλειάς έπρεπε να πάρω μια απόφαση να δώσω λεφτά να κάνω μεταπτυχιακό και μετά ίσως διδακτορικό ή να πάω ιατρική. Από συζητήσεις με συναδέλφους μου με διδακτορικά που δούλευαν στην δουλειά του κλασικού νοσηλευτή (όχι στην διοίκηση κα εκπαίδευση) κανένας δεν ήταν ευχαριστημένος. Δε πάει να είχα κάνει 10 διδακτορικά ο απλός ο κσόμος πάλι αμόρφωτο θα με θεωρεί

θα μου πείτε τι με νοιάζει τι λεει ο απλός ο κόσμος; θα απαντήσω


η δουλειά του νοσηλευτή είναι ο απλός ο κοσμος. Πάνω σε αυτούς δουλεύω, για αυτόυς δουλεύω Το να σε υποβιβάζουν ενώ κανεις τέλεια την δουλειά σου δεν είναι ότι καλύτερο πιστέψτε με .
Οσα πραγματα έμαθα στην σχολή μου τίποτα δε μου χρειάστηκε στην δουλειά (η δουλειά μου ήταν να υπακούω ιατρικές εντολές τιποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο).

Συνοψίζοντας.

Μετά από όλα αυτά μπορώ να πω ότι πήγα ιατρικη για την Μούρη. Στόχος μου πια δεν ειναι να δουλέψω σε κλινική (οι άνθρωποι είναι στην πλειοψηφία τους κακοί και συμφεροντολόγοι). Αυτό που θέλω να κάνω ειναι να ανοιξω ένα ιατρείο ή ένα εργαστήριο.

Να ειμαι Κύριος του εαυτού μου και να κάνω αυτό που ΕΓΩ κρίνω σωστό και όχι να αναγκάζομαι να υπακούω εντολές που ξέρω ότι είναι λάθος .

τρομερο μηνυμα.ησουνα σε οιστρο οταν το γραφες.τωρα αν τα εννοεις αυτα που γραφεις ή απλα σπας πλακα ειναι ενα μεγαλο θεμα.βεβια για τους νοσηλευτες συμφωνω και γω

 

[Samael]

Εγώ σπούδασα νοσηλευτική. Αρχικά όταν τέλειωσα ήμουν αρκετα ευχαριστημένος για τις γνώσεις και για την σχολή μου.

Πως όμως οδηγηθηκα στην ιατρική;

Όλα άρχισαν από τον στρατό. Οταν υπηρετούσα στο στρατιωτικό νοσοκομείο έπρεπε να υπακούσω εντολές ιατρών. Δε με πείραζε αυτή ήταν η δουλειά μου εξάλλου. Όμως στους ιατρούς ήταν και ιατροί οπλίτες (ανευ ειδικότητας) που μόλις τελειωσαν την σχολή τους (η πλειοψηφία τους από σχολές βουλγαρορουμανίας και από εκεί βγαίνουν πολύ καλοι ιατροί αλλά πάρα πολλοί βγαίνουν έτσι). Έβλεπα λάθη να γίνονται και δε μπορούσα να κάνω τίποτα γιατί απλά έπρεπε να υπακούω ( πολλοι λίγοι ιατροί παραδέχονται λάθη σε νοσηλευτικό και λοιπό παραιατρικό προσωπικό)

Καλά όλα αυτά αλλά μετα στο στρατό έπιασα δουλειά Μετά από ένα χρονο δουλειάς είδα το χάος με όλο του μεγαλείο. Οι ασθενείς βρίζουν νοσληευτές (για πράγματα που δεν είναι υπεύθυνοι αυτοί). Στους ιατρούς μιλούσαν με σεβασμό (γιατί τους φοβοντουσαν). Ότι έμαθα στην σχολή δε το εφάρμοσα ΠΟΤΕ στην δουλειά (εκεί απλά έπρεπε να υπακούω εντολές).

Μετά από ένα χρονο δουλειάς έπρεπε να πάρω μια απόφαση να δώσω λεφτά να κάνω μεταπτυχιακό και μετά ίσως διδακτορικό ή να πάω ιατρική. Από συζητήσεις με συναδέλφους μου με διδακτορικά που δούλευαν στην δουλειά του κλασικού νοσηλευτή (όχι στην διοίκηση κα εκπαίδευση) κανένας δεν ήταν ευχαριστημένος. Δε πάει να είχα κάνει 10 διδακτορικά ο απλός ο κσόμος πάλι αμόρφωτο θα με θεωρεί

θα μου πείτε τι με νοιάζει τι λεει ο απλός ο κόσμος; θα απαντήσω


η δουλειά του νοσηλευτή είναι ο απλός ο κοσμος. Πάνω σε αυτούς δουλεύω, για αυτόυς δουλεύω Το να σε υποβιβάζουν ενώ κανεις τέλεια την δουλειά σου δεν είναι ότι καλύτερο πιστέψτε με .
Οσα πραγματα έμαθα στην σχολή μου τίποτα δε μου χρειάστηκε στην δουλειά (η δουλειά μου ήταν να υπακούω ιατρικές εντολές τιποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο).

Συνοψίζοντας.

Μετά από όλα αυτά μπορώ να πω ότι πήγα ιατρικη για την Μούρη. Στόχος μου πια δεν ειναι να δουλέψω σε κλινική (οι άνθρωποι είναι στην πλειοψηφία τους κακοί και συμφεροντολόγοι). Αυτό που θέλω να κάνω ειναι να ανοιξω ένα ιατρείο ή ένα εργαστήριο.

Να ειμαι Κύριος του εαυτού μου και να κάνω αυτό που ΕΓΩ κρίνω σωστό και όχι να αναγκάζομαι να υπακούω εντολές που ξέρω ότι είναι λάθος .

Πάνω κάτω με λίγα λόγια δεν είχα πέσει έξω σε αυτά που υπέθετα για όσους επιλέγουν ιατρική αντί για νοσηλευτική σε άλλο θέμα .Και όλα εαν τα παραβλέψεις,ο νοσηλευτής δεν θα μπορέσει ποτέ να εφαρμόσει τις γνώσεις του,γιατί εαν γίνει βλακεία μπορεί να τον κυνηγήσει νομικά κάποιος ιατρός,right ; Επομένως μαθαίνεις μεν πολλά πράγματα,αλλά εν τέλει δεν έχεις δικαίωμα να εφαρμόσεις τα περισσότερα απο αυτά.