Ερωτικές σχέσεις

Trolletarian · 16-03-11

εγώ σου προτείνω να της αφιερώσεις αυτό το τραγουδάκι

...

Αφού για την αγάπη μου ποτέ δεν πυρπολήθηκες,
αφού προτασεις μάτια μου δεν μου'κανες ανήθικες,
αφού με courier μου'στειλες τα δώρα που σου χάρισα,
αφού μ'ένα τρισάθλιο σε είδα και λαχτάρισα
Πάψε

Αφού με τα τακούνια σου ξεπέρναγες το μπόι μου,
αφού δεν σε συμπάθησε κανένας απ' το σόι μου,
Αφού ποτέ δεν έγινα σκηνή του κάμα σούτρα σου,
αφού κι οι φίλοι μου' πανε δεν είμαι για τα μούτρα σου
Πάψε

Τρελή κι αμετανόητη,ξεδιάντροπη κι ανόητη,
πανούργα εγωίστρια και ψευτοφεμινίστρια
Πάψε

Αφού το άγιο σώμα σου για μένα είναι άβατο,
αφού και τα σκουπίδια σου τα βγάζεις απ' το Σάββατο,
Αφού για πάντα μ'έκοψες μη βλάψω την υγεία σου,
αφού για' κείνον άλλαξες την ιδεολογία σου
Πάψε

Τρελή κι αμετανόητη,ξεδιάντροπη κι ανόητη,
πανούργα εγωίστρια και ψευτοφεμινίστρια
Πάψε

Mr. Crowley · 16-03-11

Ο μυτόνγκας λολ ^^

lostie · 16-03-11

Σταματα να την κυνηγας. Εστω οτι σε θελει ακομα... δν την αφηνεις να σκεφτει και δεν μπορει να αποφασισει τ θελει.
Οτι και να σου πει πλεον ειναι λογια του αερα... Μην μπεις καν στον κοπο να συζητησετε... ασ το πισω σου

Gaspar · 16-03-11

πρώτα θα της αφιερώσεις αυτό.

και μετα αυτό

εσύ δέν χρειάζετε να πείς τίποτα.. θα τα πεί όλα ο άρχοντας νότης!

Alejandro Papas · 16-03-11

Τα παιδια απο πανω εχουν δικιο!! Αφου σου εκανε τετοια κολπα τι θες να την ξανακερδισεις??? υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες...........

razorbladeDream · 16-03-11

Κανενας ανθρωπος δεν κερδιζεται,αν ειναι να θελει να ειναι μαζι θα ειναι,αν δεν θελει γαματο,δεν εχει νοημα να το συζητας οσο και να θες.Οι ανθρωποι δεν ειναι κουκλες που αναλογα τα κεφια σου τους κερδιζεις ή τους χανεις,δεν ειναι κτημα σου, δεν σου ανηκουν.Οποιος θελει μενει οποιος θελει φευγει,ετσι ηταν ειναι και θα ειναι.Δεν μας ανηκει τπτ κανενας ανθρωπος,κανενα αντικειμενο,αν μας ανηκει κατι ειναι το σωμα μας και το ειναι μας( αν και ακομα γι αυτο αμφιβαλλω.)ναι οκ δεν αρεσει αυτο το πραγμα αλλα ετσι ειναι.Δεν εχει νοημα.Η ψυχη του ανθρωπου δεν ειναι πορτα να την ανοιγεις οποτε θες.

angels wings · 05-04-11

νομιζω οτι το γεγονος οτι ειναι ο ΚΟΛΛΗΤΟΣ του αδερφου σου ειναι το μεγαλυτερο πλεονεκτημα!!γιατι δεν λες στον αδερφο σου να τον καλεσει καμια μερα σπιτι σου και αν ειναι γιατι δεν μιλας στον αδερφο σου γιαυτο το θεμα???

Alejandro Papas · 10-04-11

Φιλε μου ριλαξ!!!!!

Ολα στην ωρα τους!! Δεν υπαρχει φυσιολογικη ηλικια οπου θα πρεπει να ξεκινησεις μια σχεση(κι εμεις που βιαστηκαμε τι καταλαβαμε???)!!!Ζησε τωρα την ζωη σου και οταν με το καλο βρεθει η καταλληλη(θα το καταλαβεις) τοτε ολα καλα!!!

Δεν χρειαζονται ουτε αγχος ουτε παρακαλια ουτε τιποτα!!!!Χαλαρωσε βγες με την παρεα σ περνα καλα φλερταρε και οταν θελησει η μοιρα τοτε θα την βρεις!!!!

Τι προτιμας μια γρηγορη αλλα αποτυχημενη σχεση ή μια σχεση αργοτερα οπου πιθανως να κρατησει παραπανω???

Pure_Seduction · 10-04-11

το κερδος που εχεις απο μια υγιη σχεση ειναι μεγαλυτερο απο τη στεναχωρια οταν φτανει στο τελος της...

Pure_Seduction · 10-04-11

Αρχική Δημοσίευση από Guest854551*:
και αμα ήταν υγιής τότε γιατι χωρίζουν???

δεν στέκει

σωστο κ αυτο :hmm:

δεν το εχω ξεκαθαρισει ακομα :hmm:

οποιαδηποτε αποψη δεκτη

Alejandro Papas · 10-04-11

Ολγα και Ελεν

Ολα ειναι μεσα στην ζωη!!!!η ζωη ειναι ενα ρισκο!!! Αν το παρεις ισως βγει, ισως οχι!!! Αν ομως δεν το παρεις θα μεινει με την απορια!!

Pure_Seduction · 10 Απριλίου 2011

Αρχική Δημοσίευση από Guest854551*:
προσωπική άποψη....απλά οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν να κάνουν με ανθρώπους. Δηλαδή όπως και οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι έτσι και οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι. Φθείρονται και τα συνασιθήματα χάνονται και αν υπάρχει και απόσταση...άστα βράστα.

Δεν ειμαι σιγουρη αν φθειρονται τα συναισθηματα οταν εχεις σχεση απο αποσταση,ξερω ζευγαρια που η αποσταση τους δυναμωσε τη φλογα και ζευγαρια που μετα απο λιγο καιρο χωρισανε,διοτι ματια που δεν βλεπονται γρηγορα λησμονιουνται

Έπειτα οι άνθρωποι γνωρίζουν και άλλους ανθρώπους,ενθουσιάζονται, ξεχνάνε τα προηγούμενα και αυτό....δλδ αυτά που έλεγες σε μια προηγούμενη σχέση θα νιώσεις και θα πεις και σε μια επόμενη.

Ναι και εγω το πιστευω αυτο :hmm:

Δεν μου εχει τυχει ποτε να πω βεβαια τα ιδια λογια,αλλα εχει τυχει να μου λενε τα ιδια και τα ιδια και μετα απο λιγο καιρο να μου λενε οτι κουραστηκανε,οποτε πιστευω οτι μπορει να ακουσεις τα ιδια λογια,αλλα καποιος θα τα πει ετσι,ενω καποιος αλλος θα τα πει και οντως θα τα εννοει.

Γιατί τα ζευγάρια όταν χωρίζουν δεν έχουν καμια επικοινωνία??Για αυτόν το λόγο για να ξεχάσουν...
άρα η αγάπη είναι ένα αίσθημα παροδικά και ουσιαστικά δεν υπάρχει...

Για να ξεχασουν? :hmm:

πχ εγω επιλεγω να μην εχω επικοινωνια,γιατι εφοσον μια σχεση ξεκινησε απο φλερτ και εξελιχτηκε σε ερωτικη,δεν μπορει να γινει φιλικη :hmm:

Μια υγιής σχέση δεν υπάρχει σε κανένα ζευγάρι..προβλήματα υπάρχουν πάντα και παντού απλά είναι στο χέρι σου πως θα τα αντιμετώπισεις και αν διατεθειμένος να τα ξεπεράσεις...

Υγιης σχεση ειναι αυτη στην οποια δεν υπαρχουν προβληματα;

Να σου πω τη γνωμη μου,αν ο αλλος μου λεει συνεχια ναι,και εγω συνεχια ναι και δεν τσακωνομαστε ποτε,τοτε κατι δεν παει καλα

Βρηκα και ενα σχετικο αρθρο:

Yπάρχουν και καλοί καβγάδες

01 Ιουλίου 2004

Tι εικόνα έχουμε στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε ένα ζευγάρι που καταφέρνει να διατηρεί μια πολύ καλή σχέση, που αγαπιέται και δείχνει κατανόηση ο ένας στον άλλον; Ίσως ένα ζευγάρι που βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία, μιλάει μελιστάλαχτα και δεν τσακώνεται ποτέ. Kι όμως, παρά την κακή τους φήμη, οι καβγάδες είναι και αυτοί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι μιας ζωντανής σχέσης, και ειδικά συζυγικής. Eίναι πολύ φυσικό να διαφωνούμε και να θυμώνουμε με το ταίρι μας και πολύ σημαντικό να μπορούμε να το εκφράζουμε με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια. Oι καβγάδες όμως μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα. Πράγματι, άλλοτε μαλώνουμε και παραμένουμε πικραμένοι, εξουθενωμένοι και μόνοι και άλλοτε ο καβγάς λειτουργεί λυτρωτικά, φέρνοντάς μας πιο κοντά στον άλλον. Ποια είναι άραγε τα χαρακτηριστικά ενός «καλού» καβγά;

Oι τοξικές αντιπαραθέσεις
Ένας καβγάς μπορεί να μας οδηγήσει στην απελπισία. Yπάρχουν στιγμές που την ώρα που καβγαδίζουμε μπορεί να αισθανόμαστε φυσικό πόνο, μας πονάει το στομάχι μας, το κεφάλι μας, νιώθουμε την ατμόσφαιρα σαν να είναι πραγματικά δηλητηριασμένη.
H Mαρίνα και ο Δημήτρης είναι παντρεμένοι εδώ και πέντε δύσκολα χρόνια. H σχέση τους ξεκίνησε μέσα σε ένα τρελό πάθος και γρήγορα απέκτησαν ένα παιδί. Aπό τότε τα πράγματα άρχισαν να χειροτερεύουν ραγδαία. Όταν πλησιάζει ο ένας τον άλλον είναι για να μαλώσουν. H Mαρίνα κατηγορεί τον Δημήτρη ότι είναι ένας αδιάφορος πατέρας και σύζυγος, που δεν ξέρει να προσφέρει και να μοιράζεται. O Δημήτρης κατηγορεί τη Mαρίνα ότι είναι υστερική και επιθετική, ότι εκείνη ευθύνεται για το ότι πράγματι δεν έχει καμία ιδιαίτερη όρεξη να είναι μαζί τους. Όσο πιο πολλές ώρες λείπει ο Δημήτρης από το σπίτι, τόσο πιο έντονα διαμαρτύρεται η Mαρίνα, που νιώθει να την πνίγει το δίκιο της. Όσο πιο προσβλητικά γίνονται τα λόγια της Mαρίνας, τόσο πιο πολύ την αποφεύγει ο Δημήτρης, μεγαλώνοντας όλο και περισσότερο την απόσταση μεταξύ τους, εξοργίζοντάς την όλο και περισσότερο.

Tι γίνεται μεταξύ των δύο αυτών ανθρώπων; O ένας φαίνεται να χτίζει συνεχώς τοίχους, αποκλείοντας τον άλλον, με τουλάχιστον τρεις διαφορετικούς τρόπους. Aς το δούμε όμως καρέ-καρέ:

H απόλυτη κριτική
H Mαρίνα λέει: «Eίσαι αδιάφορος», χαρακτηρίζοντας τελεσίδικα τον Δημήτρη. Tο ρήμα αυτό (είσαι), ειπωμένο σε έναν καβγά, αποδίδει στον άλλον μία σταθερή ιδιότητα, που ισοπεδώνει την προσωπικότητα του αποδέκτη. O Δημήτρης, αδυνατώντας και αυτός να δει την ουσία του παραπόνου που βρίσκεται πίσω από το αδέξιο κατηγορώ της Mαρίνας, αισθάνεται ότι έχει υποβιβαστεί ολοκληρωτικά στα μάτια της. Δεν του απομένει λοιπόν τίποτε άλλο από το να αμυνθεί, υψώνοντας τείχη για να περιχαρακώσει το εγώ του, το οποίο δέχεται ένα ισχυρό πλήγμα. Άλλοτε λοιπόν ανταποδίδει με ένα αντίστοιχο «είσαι υστερική» και άλλοτε απαντά με την παρατεταμένη του απουσία ή (το πιο σκληρό από όλα) με τη σιωπηλή του παρουσία.

H περιφρόνηση
Στο δεύτερο καρέ, η κριτική εξελίσσεται σε έκφραση της απόλυτης περιφρόνησης. H άμυνα ενισχύεται και η αντεπίθεση επίσης. Tώρα πια, προκείμενου να περιχαρακωθεί το βαλλόμενο εγώ, ο ένας βγάζει σκάρτο τον άλλον, προσβάλλοντας και περιφρονώντας τον συνειδητά. Όταν ο Δημήτρης μιλήσει είναι πια για να προσβάλει και να πληγώσει: «Eίσαι μια αντιερωτική και τρελή γυναίκα, που δεν ξέρει να χειρίζεται έναν άντρα? εσύ με απομακρύνεις». H Mαρίνα ανταποδίδει, γενικεύοντας επίσης: «Πώς να σε χειριστώ δηλαδή; Eσύ είσαι ένας κακός πατέρας, απών από την αρχή? η ζωή μαζί σου είναι φρικτή». Tα συναισθήματα κλιμακώνονται, η βία γίνεται σκληρότερη.

O ανταγωνισμός
Παράλληλα, η κάθε πλευρά αποφεύγει να δει την προσωπική της ευθύνη, το πώς δηλαδή έβαλε και εκείνη το χεράκι της, ώστε να καταλήξει η κατάσταση τόσο άσχημα. Aυτό παίρνει μάλιστα και τη μορφή ενός είδους λεκτικού πιγκ-πογκ, όπου ο ένας ρίχνει συνεχώς το μπαλάκι στον άλλον.
Mαρίνα: «Δεν μπορείς να με καταλάβεις ποτέ. Ξέρεις τι είναι να έχεις όλες τις ευθύνες του σπιτιού και του παιδιού, χωρίς να ακούς ποτέ ένα ευχαριστώ;».
Δημήτρης: «Γιατί, εσύ δείχνεις ποτέ κατανόηση; Mήπως μου στάθηκες όταν είχα δυσκολίες στη δουλειά μου; Άκουσα ποτέ τίποτα άλλο από κριτική;».
Eίναι αδύνατον ο ένας να ακούσει τον άλλον. Tο άκουσμα του παραπόνου οδηγεί κατευθείαν σε ένα «γιατί, εσύ;», θυμίζοντας μια πολύ θλιβερή εκδοχή του παιχνιδιού που όλοι παίζαμε ως παιδάκια, της κολοκυθιάς.

Πώς ανοίγουν οι δρόμοι της επικοινωνίας
Δεν υπάρχει ένας σωστός τρόπος να επικοινωνείς με το σύντροφό σου. Στην ιστορία μιας μεγάλης σχέσης, σίγουρα έχουν θέση ακόμα και άτυχες κουβέντες, σαν τις παραπάνω. Δύσκολα όμως θα επιβιώσει ουσιαστικά μια σχέση όταν αυτές γίνουν ο κυρίαρχος τρόπος επικοινωνίας. O καθένας μιλά με τον ιδιαίτερο τρόπο του? υπάρχουν όμως κάποια πολύ γενικά χαρακτηριστικά του λόγου που έχουν την ιδιότητα να ανοίγουν τους δρόμους της επικοινωνίας, αντί να τους κλείνουν. Tι θα γινόταν αλήθεια εάν, παραδείγματος χάριν -πηγαίνοντας πίσω στο πρώτο καρέ-, η Mαρίνα έλεγε: «Όταν αργείς να γυρίσεις το απόγευμα και δεν με ειδοποιείς, αισθάνομαι εκνευρισμό γιατί νιώθω παραγκωνισμένη. Θα ήθελα να μου κάνεις ένα τηλεφώνημα και να με ειδοποιείς ότι θα αργήσεις». H ιστορία μπορεί να ήταν τελείως διαφορετική. «Mα γιατί;» ήδη ακούω τον αναγνώστη να διαμαρτύρεται. Kαι πάλι αυτή η κουβέντα δεν εκφράζει παράπονο, δεν διαμαρτύρεται, δεν διεκδικεί κάτι, δεν αναταράσσει τα νερά; Πράγματι! Eπιτρέπει όμως ταυτόχρονα μιαν άλλου είδους προσέγγιση. Xωρίς να εξασφαλίζει τη συμφιλίωση και την αρμονία, ωστόσο αφήνει κάποια δυνατότητα, τους επιτρέπει να συμβούν.

Aς δούμε πώς μπορεί να γεννηθεί αυτή η δυνατότητα και πάλι καρέ-καρέ:

«Δεν με ειδοποιείς»

Λέει η Mαρίνα: «Όταν αργείς να γυρίσεις το απόγευμα και δεν με ειδοποιείς...». Mέχρι εδώ η Mαρίνα επισημαίνει απλώς τη συμπεριφορά, δεν κρίνει, δεν αξιολογεί. Ξεκινώντας με αυτή την απλή περιγραφή, επιτρέπει στον Δημήτρη να την ακούσει. Aντίθετα, εκείνα τα «είσαι» θα τον είχαν ήδη στείλει να καταστρώνει το σχέδιο διαφυγής ή αμυντικής στρατηγικής.

«Nιώθω εκνευρισμένη»

H Mαρίνα συνεχίζει τη φράση της: «...αισθάνομαι εκνευρισμένη και παραγκωνισμένη». H Mαρίνα βάζει τελεία σε αυτό το σημείο. Kυριολεκτικά αλλά και συναισθηματικά. Mένει εκεί για την ώρα. Λέει πώς αισθάνεται η ίδια, δεν ισχυρίζεται ότι έχει «αντικειμενικά» δίκιο και εκείνος άδικο. Για την ακρίβεια, ένας τέτοιος λόγος, σαν αυτόν που προσπαθεί να αρθρώσει, δεν καταπιάνεται καθόλου με το αντικειμενικό. Mιλάει για την υποκειμενική εμπειρία, χωρίς να πιέζει για αναγνώριση και επικύρωση. Aυτό από μόνο του είναι μια τεράστια υπέρβαση δυσκολιών, γιατί πολύ συχνά σε αυτό το σημείο είναι που ένας «καλός» καβγάς μετατρέπεται σε «κακό». Στην προσπάθεια ορθολογικής αναζήτησης της «αλήθειας», του «ποιος έχει το δίκιο με το μέρος του». Aυτή η αναζήτηση μιας αντικειμενικά «σωστής» απάντησης είναι που οδηγεί παραδόξως στους πιο μεγάλους παραλογισμούς. Aντίθετα, η έκφραση των συναισθημάτων προσπερνά αυτό το σημείο, υπονοώντας ότι δεν έχει σημασία αν υπάρχει ή όχι αντικειμενικός λόγος να αισθάνομαι π.χ. παραγκωνισμένη, αυτό πάντως είναι το συναίσθημά μου, τι θα κάνουμε για αυτό. Eξάλλου, πώς θα μπορούσε να οριστεί το αντικειμενικό; Ποιος είναι π.χ. ο αντικειμενικά αποδεκτός χρόνος καθυστέρησης της επιστροφής στο σπίτι; Yπάρχουν κανόνες γι’ αυτό; Mία ώρα είναι κατανοητή, δύο, τρεις;

Tα τρία κλειδιά για έναν καλό καβγά

1.Mην πυροβολείτε το χαρακτήρα του άλλου. Tο «είσαι» όταν συνοδεύεται με κάτι αρνητικό, π.χ. αναίσθητος, έχει την ιδιότητα να κλείνει τα αυτιά του αποδέκτη και όχι να ανοίγει το διάλογο.

2.Mην κάνετε γενικεύσεις. Tα «πάντα» και τα «ποτέ» («ποτέ δεν με καταλαβαίνεις») μπορεί να μας εκφράζουν εκείνη την ώρα, γιατί αποδίδουν την ένταση που αισθανόμαστε, αλλά συγχρόνως μας κάνουν να χάνουμε την αξιοπιστία μας, αφού σπάνια μπορεί να αληθεύουν.

3.Γίνετε συγκεκριμένοι. Παρόλο που το «είσαι αναίσθητος», με την κατάλληλη ένταση στη φωνή, μπορεί να είναι κάτι που αισθανόμαστε πως του το χρωστούσαμε, και το ευχαριστιόμαστε εκείνη τη στιγμή, δεν εμπεριέχει όμως καμία αποσαφήνιση για το τι θα σήμαινε λιγότερο αναίσθητος.

«Θα ήθελα να...»

H Mαρίνα καταλήγει σε ένα συγκεκριμένο αίτημα: «Θα ήθελα να μου τηλεφωνείς όταν πρόκειται να αργήσεις». Aυτό που λέει είναι χειροπιαστό? ο Δημήτρης μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με αυτό, αλλά πάντως ξέρει με τι έχει να κάνει, τι του ζητείται. Δεν έρχεται αντιμέτωπος με μία διάχυτη και ασαφή κατηγορία για μια εν γένει ανεπάρκεια, που τον πληγώνει καθολικά. Eίναι κάτι συγκεκριμένο που του ζητείται να αλλάξει. Γενικότερα η Mαρίνα δεν προσπαθεί να αποτυπώσει σε μία φράση όλη την εμπειρία της συνύπαρξής τους. Στο δε Δημήτρη δεν αποδίδεται καμία μόνιμη αναπηρία στην ικανότητά του να συνυπάρχει με τους άλλους. H Mαρίνα τού μιλάει, εστιάζοντας στο πώς εκείνη αισθάνεται, χωρίς να διεκδικεί το δίκιο της, χωρίς να του καταλογίζει άδικο, εκφράζοντας μία δική της ανάγκη για μία συγκεκριμένη αλλαγή. Mένει να συναντηθούν στο σημείο εκείνο που θα ικανοποιεί και τους δύο.

Είμαστε πια «μεγάλα παιδιά»

Eίναι λοιπόν θέμα κάποιων επικοινωνιακών τρικ; Eάν μάθουμε να ονομάζουμε τη συμπεριφορά που μας ενοχλεί και καταργήσουμε τους χαρακτηρισμούς εφ’ όλης της ύλης, τότε γλιτώσαμε από το πρόβλημα; Aλίμονο. Δεν είναι τόσο απλό. Ένας τρόπος έκφρασης μέσα από τον οποίον αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων και των συναισθημάτων μας απαιτεί ωριμότητα. Διαφορετικά, γίνεται μηχανικά, και σίγουρα με την πρώτη ένταση κάπου θα σκαλώσει. H ωριμότητα εννοείται εδώ με την κυριολεκτική της έννοια. Aπαιτείται να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πια «μεγάλα παιδιά», ότι αντέχουμε να σηκώσουμε το βαρύ υπαρξιακό φορτίο της επίγνωσης, ότι είμαστε ένα ξεχωριστό, διαφοροποιημένο άτομο.

Ταξίδι στο χρόνο

Ένα στιγμιαίο ταξίδι πίσω στο χρόνο θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό: Όταν είμαστε βρέφη, αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε τα όρια του εαυτού μας από αυτά της μητέρας μας. Για εμάς, εκείνη και εμείς είμαστε ένα. Παρόλο που αυτή η φάση είναι παροδική και γρήγορα αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουμε ως ξεχωριστά άτομα, κατά βάθος αυτή η διαδικασία της διαφοροποίησης κρατάει μια ζωή και δεν ολοκληρώνεται ποτέ εντελώς. Πάντα αναζητάμε την ένωσή μας με τους άλλους ανθρώπους και στις στιγμές εγγύτητας αυτό είναι που απολαμβάνουμε. H εγγύτητα, όμως, έχει τα όριά της, αφού ο «άλλος», ως άλλος, είναι πάντα άλλος! Έχει άλλες προτιμήσεις, άλλες απόψεις, άλλη οπτική γωνία για τα πράγματα. Kάποια στιγμή συμπίπτουμε και κάποια στιγμή απομακρυνόμαστε. Nαι, ακόμα και με το σύντροφο της ζωής μας ισχύει αυτό.

Δηλαδή εσύ δεν είσαι εγώ;

Eίναι γενικά πιο εύκολο να το δεχτούμε αυτό, εάν η διαδικασία διαφοροποίησης και ανεξαρτητοποίησης του εαυτού μας έγινε κατά την παιδική μας ηλικία ομαλά και σταδιακά. Αν δηλαδή οι γονείς μας σεβάστηκαν τις παιδικές μας εξαρτήσεις, μέσα στο πλαίσιο δυνατών σχέσεων αγάπης και φροντίδας. Eάν έχουμε παραμείνει διψασμένοι (εάν π.χ. η μητέρα μάς «έδιωξε» πολύ βιαστικά μακριά από την αγκαλιά της, χωρίς μάλιστα ένα αντιστάθμισμα από ζεστές σχέσεις με τον μπαμπά ή τη γιαγιά), τότε τείνουμε να αναζητάμε για πάντα αυτή την επιστροφή στην ένωση με τον άλλον. Kαι παρά τη ρομαντική πλευρά αυτής της απόπειρας, η πραγματικότητά της έχει πολύ άχαρες πλευρές. Όπως, ας πούμε, μια έντονη οργή, η οποία παραμονεύει για να εκφραστεί κάθε φορά που αισθανόμαστε υπαρξιακή μοναξιά. Mια μοναξιά που τείνει να μας κατακλύζει κάθε φορά που κάποιος στέκεται απέναντί μας και όχι δίπλα μας. Κάθε φορά που διαισθανόμαστε ότι αυτός ο σημαντικός «άλλος» μπορεί να κάνει και χωρίς εμάς. Aυτές οι καταστάσεις ξυπνούν τραύματα που δεν έκλεισαν ποτέ πραγματικά. Aν το σκεφτούμε καλά, αυτό είναι που μας κάνει να χάνουμε την ψυχραιμία μας κάθε φορά που ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τους άλλους ανθρώπους. Πίσω από την αγανάκτησή μας υπάρχει κρυμμένο ένα «δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είσαι διαφορετικός από εμένα». «Πώς είναι δυνατόν να μη θέλεις και εσύ να περάσουμε αυτό το σαββατόβραδο οι δυο μας. Πώς είναι δυνατόν να μη θέλεις και συ να πάμε σε ένα ξενοδοχείο, που θα με ξεκουράσει, και όχι στους γονείς σου για διακοπές. Δεν μπορεί παρά να είσαι αναίσθητος, κακός, σκληρός, απάνθρωπος!».

Η επιστροφή της τρυφερότητας

Eίναι όμως δυνατόν, γιατί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πόσο αγαπιόμαστε, μπορεί την ίδια στιγμή να έχουμε πολύ διαφορετικές ανάγκες και προτιμήσεις. Xρειάζονται μεγάλες δόσεις νηφαλιότητας και ωρίμανσης, ώστε να μπορέσουμε τη διαφορετικότητα αυτή να την εισπράξουμε όχι ως προσβολή, αλλά ως μία ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον άλλον. Mια αίσθηση που πράγματι προκύπτει μετά από έναν καλό καβγά? τότε δηλαδή που η τρυφερότητα μπορεί και πάλι να επιστρέψει, ανενόχλητη πια από τους δαίμονες των παραπόνων και της πικρίας, που έχουν και αυτοί εκτονωθεί καταλλήλως.

H κρίσιμη ερώτηση

Tα ζευγάρια που βρίσκονται σε μια διαρκή σύγκρουση έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: η σχέση συντηρείται με βάση τη φρούδα ελπίδα ότι ο άλλος ή η άλλη θα αλλάξει. O μόνος δρόμος να αρθεί το αδιέξοδο είναι η αποδοχή του άλλου για αυτό που είναι. Για αυτό και η πραγματικά κρίσιμη και εποικοδομητική ερώτηση είναι αυτή: μπορώ να ζήσω με το σύντροφό μου όπως αυτός είναι σήμερα; Aυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει νόημα να θέτουμε τους όρους μας. Tο αντίθετο μάλιστα. H αποδοχή του άλλου μάς επιτρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε (μία συγκεκριμένη αλλαγή) και τι οφείλουμε να αποδεχθούμε (την προσωπικότητα του συντρόφου μας).

https://www.vita.gr/html/ent/234/ent.2234.asp

Insomnie · 10-04-11

η Νάνσυ θα αναδιπλασιαστεί με διχοτόμηση :p

Guest 986132 · 10-04-11

Αρχική Δημοσίευση από Guest854551*:
και αμα ήταν υγιής τότε γιατι χωρίζουν???

δεν στέκει

Την απάντηση την έδωσες η ίδια παρακάτω!

Αρχική Δημοσίευση από Guest854551*:
απλά οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν να κάνουν με ανθρώπους. Δηλαδή όπως και οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι έτσι και οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι. Φθείρονται και τα συνασιθήματα χάνονται και αν υπάρχει και απόσταση...άστα βράστα. Πως

Απλώς με τον όρο "υγιής" εννοούμε πως υπάρχουν οι προϋποθέσεις!
Αυτό από μόνο του, όμως, δεν λέει και τίποτα!

Θα χρησιμοποιήσω τη φράση ενός μέλους απ' το στέκι -δυστυχώς δεν θυμάμαι το nick του.
Η σχέση είναι σαν το μούστο. Στο χέρι μας είναι αν θα εξελιχθεί σε νέκταρ ή σε ξύδι.
Νομίζω πως τα λέει όλα!

Pure_Seduction · 10-04-11

δεν ξερω...με προβληματιζει αυτο που λεει...οτι οι συχνοι καυγαδες σε κανουν να μην εχεις υπομονη απο ενα σημειο και μετα :hmm:

βεβαια παιζει και το πως αρχισε μια σχεση,αν αρχισε το φλερτ σαν παιχνιδι :hmm:

Tania_K · 10-04-11

Αρχική Δημοσίευση από panagiotis_stav:
Ειμαι 17 χρονων! Τοσα χρονια στο σχολειο τοσες φιλιες μια κοπελα δεν ειχα! και να πω οτι ειμαι ασχημος δεν ειμαι! Να πω οτι δεν εχω χιουμορ ολοι εχουν να λενε! Και φιλους εχω που με αγαπανε! Γιατι ομως να μην εχω κοπελα? Ποτε δεν ειχα! Βλεπω ολους γυρω μου συνομιλικους ακομα και μικροτερους και εχουν ενω εγω τιποτα!

Να σου πω την αλήθεια δεν είμαι και ειδική αλλά θα σου πω... Δεν είναι ανάγκη να σκας.. Εγώ είμαι στα 16 δεν είχα ποτέ "αγόρι" μέχρι πριν λίγο... Οκ μπορεί να είχα κάτι λίγα της μίας βδομάδας ή φάσεις αλλά κι αυτά μετρημένα στο ένα χέρι... Πριν ένα μήνα τα έφτιαξα με ένα παιδί.. Η ανοησία είναι ότι τον γνώρισα μέσω ίντερνετ... Δεν μου άρεσαν ποτέ οι γνωριμίες μέσω νετ... Παρ'όλα αυτά στην αρχή ένιωθα πολύ τυχερή που τον είχα γιατί ήταν τόσο καλός. Τώρα όμως είμαι πολύ χάλια.. Χθες και τα ξαναβρήκαμε... Μετάνιωσα που τα ξαναβρήκαμε...Μας πίεσαν οι φίλοι μας κι βασικά αυτός μου κολλούσε συνέχεια.. Του έδωσα άλλη μία ευκαιρία αν και του είχα πολλές φορές να μην κάνει κάποια πράγματα.. Πιάνω τον ευατό μου τις τελευταίες μέρες να ψάχνει ευκαιρία να τον χωρίσει.... Δεν νιώθω ελεύθερη πλέον.. Φοβάμαι μήπως κάνω κάτι που θα τον πειράξει.. Άσε που δεν έχω χρόνο να βγω με τις φίλες και τους φίλους μου πλέον...

Το νόημα είναι ότι κάποιες φορές είναι καλύτερα να είσαι μόνος.... Είσαι πιο ελεύθερος.... Θέλω κι εγώ...

halvas · 10-04-11

Άραξε, μην αγχώνεσαι και μην είσαι ηττοπαθής. Και να σαι ο εαυτός σου.

kaleidoscope · 10-04-11

Εμ, μπελά στο κεφάλι σου θέλεις να βάλεις;

Guest 986132 · 10-04-11

@Tania_K

Αν υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα ή μας ενοχλεί κάτι στη σχέση μας πρέπει να το συζητάμε. Αν εξακολουθήσει να υφίσταται το "αγκάθι" και δεν βλέπουμε φως στο τούνελ, τότε η λύση είναι μία. Με το να παραμένουμε σε μία σχέση, που νιώθουμε πως μας εγκλωβίζει, δεν κερδίζουμε τίποτα.

Tania_K · 10-04-11

Αρχική Δημοσίευση από Lysippe:
@Tania_K

Αν υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα ή μας ενοχλεί κάτι στη σχέση μας πρέπει να το συζητάμε. Αν εξακολουθήσει να υφίσταται το "αγκάθι" και δεν βλέπουμε φως στο τούνελ, τότε η λύση είναι μία. Με το να παραμένουμε σε μία σχέση, που νιώθουμε πως μας εγκλωβίζει, δεν κερδίζουμε τίποτα.

Να σου πω την αλήθεια.. Του τα έλεγα και τα έκανε συνέχεια... Από χθες που έγινε αυτό δεν έκανε τίποτα και είασταν όλη μέρα μαζί σήμερα... Αλλά το θέμα ίεναι ότι πλέον δεν μου κάνει αισθηση είτε είναι δίπλα μου είτε όχι... Δεν είμαι ότι δεν τον θέλω απλά μου περνάει αδιάφορος... Σήμερα για παράδειγμα κοιτούσα ένα άλλο παιδί.. Οταν έχω φτάσει στο σημείο να κοιτάω άλλους έχει χαθεί το παιχνίδι... Και ΕΓΩ που τα σιχαίνομαι αυτό... Είμαι της αποψης ότι ξεκαθαρίζεις τα προηγούμενα για να προχωρήσεις...Τι κάνω τωρα είναι το θέμα...

Ερωτικές σχέσεις

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Νεοφερμένος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Guest 986132

Επισκέπτης

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Guest 986132

Επισκέπτης

Εκκολαπτόμενο μέλος