Γιατί στην Ελλάδα όλα είναι θέμα συμφερόντων. Όσο περισσότερο μείνει ένας φοιτητής σε έναν τόπο να σπουδάσει τόσο περισσότερο ενοίκιο θα πληρώνει και τόσο περισσότερα θα κερδίζει η τοπική κοινωνία, μαγαζιά κλπ. Επίσης, γιατί στην Ελλάδα είναι γενικώς οπισθοδρομικό το εκπαιδευτικό σύστημα.
Για παράδειγμα, προσωπικά πέρασα στη γαλλική για δεύτερο πτυχιο στα 38 μου. Αυτό σημαίνει ότι έχω οικογένεια και υποχρεώσεις οπότε έχω αναγκαστεί να βάλω σε πάγο τις σπουδές εκεί αφού από τα 10 μαθήματα που μου έχουν απομείνει τα μισά έχουν υποχρεωτική παρακολουθηση και τα άλλα μισά ή 300 σελιδες ύλη οπότε θα πρέπει να ασχολείσαι μόνο με αυτά ή κομπλεξικούς καθηγητές που δεν ξέρεις αν και πόσες φορές θα σε κόβουν και πόσα χρόνια οπότε θα είσαι αιώνιος φοιτητής.
Έτσι, προτίμησα να γραφτώ σε κάποιο πανεπιστήμιο της Γαλλίας, καθώς αυτή η χώρα υποστηρίζει πολύ την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Σπουδάζω αυτή τη στιγμή Αγγλική φιλολογία, έχω επαφή και με τη γαλλική γλώσσα για να μην την ξεχάσω, είμαι στο σπίτι μου οπότε και κάποια συνάντηση με καθηγητή να πραγματοποιηθεί, ακομα και υποχρεωτική, δεν χειάζεται να φεύγω από το σπίτι και να κάνω 2 ώρες μέσα στην κίνηση να πάω και άλλες 2 να γυρίσω και το σημαντικότερο ότι βγαίνει ο μέσος όρος και αν έχεις πάνω από 10 ακόμα και κάτω από τη βάση να έχεις σε ένα μάθημα το περνάς.
Το βασικό, λοιπόν, είναι να πάμε σε αυτά τα ζητήματα μπροστά και ύστερα θα έρθει και η στιγμή που θα μπορεί κάποιος να παίρνει πτυχίο στα 2,5 χρόνια.