Προσωπικα η συγκριση μου φαινεται εντελως ατυχης. Και επειδη δεν ξεκαθαριζεται αν μιλαμε για ενα 20αρι στο γυμνασιο, στο λυκειο, ή στις πανελληνιες, ας πω ξεχωριστα οτι ενα εικοσαρι στο γυμνασιο και στο λυκειο για μενα προσωπικα δεν ειναι τιποτα. Δηλαδη, απο ποτε οι μαθητες με την τωρινη κατασταση στα σχολεια παιρνουν το βαθμο που τους αξιζει απο τους καθηγητες; δεν μπορει καλλιστα ο βαθμος να αδικει ή να ειναι υπερβολικα ψηλος για χιλιους 2 λογους; Και ΚΥΡΙΩΣ, συμφωνα με ολα αυτα που ειδαμε ολοι στο σχολειο που πηγαμε, κατα ποσο αυτα που μαθαμε ειναι ουσιαστικα και θα μας μεινουν και κατα ποσο λαβαμε περιττες γνωσεις που χρησιμοποιουσαμε αποκλειστικα για το σχολειο με καμια χρηστικοτητα στη ζωη μας ή/και στη δουλεια μας αργοτερα;(μιλοντας τωρα για το λυκειο κυριως). Οταν ενας μαθητης μαθαινει απ'εξω ατελειωτες σελιδες σαν ρομποτακι κοπιαζει. Ομως για ποιο λογο;
Ενας μεγαλος βαθμος στις πανελληνιες σαφως ειναι δυσκολο επιτευγμα. Αλλα το πετυχαινουν πολλοι. Και προφανως εχουν ανταμοιβη, την επιλογη οποιας σχολης θελουν. Και ναι, παιρνουν και επιδοματα. Τι αλλο θελουν καμια βιλα στην εκαλη; :Ρ
Λάθος, πολύ λίγοι είναι αυτοί που πετυχαίνουν να γράψουν πολύ καλά στις πανελλήνιες. Επίσης το θέμα του topic δεν είναι τα 20άρια στο σχολείο, αλλά τα
πραγματικά 20άρια στις πανελλήνιες και οι διακρίσεις σε ολυμπιάδες επιστημών.
Και σχολιαζοντας το κειμενο, μεσα απο τη μικρη εμπειρια στη ζωη που εχω, τα επαγγελματα τα οποια χρειαζονται υψηλους βαθμους ειναι αυτα οπου η διαφθορα συσσορευεται και ζεχνει. Γιατροι; Δηκηγοροι; Ολοι εχουμε ακουσει χιλιες 2 ιστοριες. Τα επαγγελματα αυτα πνιγονται στην παρανομια. Χωρις αυτο να σημαινει οτι ολοι ειναι διεφθαρμενοι, νομιζω αυτο εννοειται.
Οι αθλητες τωρα, δεν ειμαι και του χωρου, και δεν μπορω να ξερω ο καθενας τι βαζει στις φλεβες του. Αλλα πιστευω οτι ο ανταγωνισμος ειναι πολυ μεγαλυτερος και η προσπαθεια επισης. Και αν δεν κερδιζει κατι ουσιαστικο η χωρα τους απο τα επιτευγματα τουλαχιστον κερδιζει ο αθλητης ενα υγειες σωμα, ισως και ενα ανοιχτοτερο μυαλο.
Το σχολειο ειναι μια προετοιμασια. Ο αθλητισμος ειναι ενα επαγγελμα. Οι επαγγελματιες πληρωνονται. Οι μαθητες απο ποτε;
Μπορώ να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με αυτό το κομμάτι του post σου.
Σας μιλαει μια κοπελα που ποτε δεν αριστευσε στο σχολειο ουτε και διακριθηκε στον αθλητισμο. Προτιμαω να ασχολουμαι με την τεχνη, αλλα αυτα ειναι γουστα. Προσωπικα βρισκω αθλια την αντιμετωπιση τετοιων περιπτωσεων απο τα σχολεια. Στα παιδια που θελουν να ασχοληθουν με την τεχνη και μπορουν να αποδειξουν την αξια τους και το ταλεντο τους ποιος δινει λεφτα και επιδοματα, και ποιος τα αφηνει να μπουν σε οποια σχολη θελουν; Ή μηπως υπαρχει κανεις που πιστευει οτι η τεχνη δεν προσφερει οσα ο αθλητισμος και τα αριστεια μαζι και παραπανω
Υπάρχουν μουσικά γυμνάσια και λύκεια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, στα οποία τις μεσημεριανές ώρες μαθαίνεις θεωρία της μουσικής και ένα συγκεκριμένο όργανο που εσύ επιλέγεις να μάθεις. Τελιώνοντας μουσικό Γυμνάσιο και μουσικό Λύκειο, θεωρείσαι καθηγητής στο όργανο που επέλεξες να μάθεις και μπορείς να διδάξεις πάνω σε αυτό χωρίς να χρειαστεί να τελιώσεις μουσικό πανεπιστήμιο ή ωδείο. Και εγώ θεωρώ ότι η καλές επιδόσεις και το ταλέντο σε κάποια μορφή τέχνης θα έπρεπε να επιβραβεύονται περισσότερο, αλλά ίσως να μην μπορούν να γίνουν και πολλά περισσότερα από το κράτος...
Επίσης, δε νομίζω ότι ένας καλός καλλιτέχνης προσφέρει περισσότερο στην κοινωνία από ότι ένας καλός ερευνητής ή ένας καλός αθλητής. Από την άλλη, πιστεύω ότι ο καθένας που είναι καλός στο αντικείμενο ενασχόλησής του και έχει λιώσει με τις ώρες πάνω σε αυτό προσφέρει ως ένα βαθμό (όσο περισσότερο μπορεί δηλαδή) στην κοινωνία και αυτό είναι που μετράει, η προσφορά. Σημασία έχει το ότι, με ότι και αν ασχοληθείς, είτε αυτό είναι μια μορφή τέχνης, είτε μια επιστήμη, είτε ένα άθλημα, αν προσπαθήσεις και αφιερώσεις ένα σημαντικό μέρος του χρόνου σου σε αυτό, ακόμα και αν δεν πετύχεις είναι σίγουρο ότι θα κερδίσεις την εκτίμηση και τον σεβασμό των γύρω σου και πάνω απ' όλα θα είσαι εσύ η ίδια, σαν Lorelai, ευχαριστημένη και ικανοποιημένη με τον εαυτό σου.
Συγνώμμη για τα offtopic σημεία του post, αλλά νομίζω ότι έπρεπε να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα.
Tsipouro:
Όσον αφορά στην αναφορά που κάνεις στους αριστούχους, ξέρω πολλούς από αυτούς που δεν γούσταραν καθόλου αυτό που κάναν. Δεν παίρνουν όλοι μέρος σε διαγωνισμούς μαθηματικών και σε τελική ανάλυση, δε νομίζω να έχει σχέση το πόσο οξύνουν την αντίληψη τα μαθηματικά των διαγωνισμών με αυτά που δίνουν οι μαθητές για να περάσουν σε κάποια σχολή.
Στο αρχικό μου post αναφερόμουν σε αυτούς που γουστάρουν ένα μάθημα (ή για να το πω καλύτερα μια επιστήμη) επίτηδες, θέλοντας κυρίως να θίξω το θέμα τις βασικής άποψης που θέλει τους αριστούχους μαθητές σκ*τόφυτα που όσο είναι στο Λύκειο δεν τους βλέπει ήλιος
και διαβάζουν μόνο και μόνο για να περάσουν σε μια καλή σχολή και εκεί να ξεσαλώνουν. Αυτή την εντελώς λάθος αντίληψη έχουν οι περισσότεροι, δεν αναφέρομαι στα μέλη του forum αλλά στον κόσμο γενικότερα, για όλους όσους διαβάζουν και αριστεύουν. Ήμουν πάντα καλός μαθητής, δεν ήμουν ποτέ αριστούχος μαθητής και η μόνη χρονία που διάβασα πολύ ήταν η Τρίτη Λυκείου. Στις Πανελλήνιες έβγαλα 16.400 μόρια και πιστεύω ότι ένας απ' τους παράγοντες για τους οποίους δεν πέρασα στην σχολή που προτιμούσα περισσότερο (ήθελα να περάσω ΗΜΜΥ) ήταν το ότι δεν είχα πού δυνατές βάσεις από παλιότερα. Δεν φτάνει μόνο η ευφυϊα για να πετύχεις στο σχολείο πολλές φορές, χρειάζεται προσπάθεια και διάβασμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.