Θέλω να παρατήσω την σχολή

[Pak]

Θέλω,το έχω ήδη διαβάσει .

Απλά το κάνετε λίγο θέμα. Πως θα το πει με τι τρόπο και αν το ένα και αν το άλλο. Απλό πας και λες ένα τι κάνεις και πιάνεις την κουβέντα .

Μα έχει σημασία ο τρόπος. Αν φέρεις στο μυαλό σου κάποιο τετοιο άτομο δε νομίζω οτι θα είναι δύσκολο να αναλογιστεις πόσο μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος που θα του μιλήσεις.

 

[Ion.]

Μα έχει σημασία ο τρόπος. Αν φέρεις στο μυαλό σου κάποιο τετοιο άτομο δε νομίζω οτι θα είναι δύσκολο να αναλογιστεις πόσο μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος που θα του μιλήσεις.

Απλα,ευγενικά,φιλικά.

Δεν είναι εξωγήινος

 

[Pak]

Απλα,ευγενικά,φιλικά.

Ναι βρε Ιων μου, αλλα δεν μπορείς να πας και στο τελειως άσχετο να του μιλήσεις.
Πραγματικά καντο εικόνα στο μυαλό σου.

 

[Ion.]

Ναι βρε Ιων μου, αλλα δεν μπορείς να πας και στο τελειως άσχετο να του μιλήσεις.

.........αν ήταν έτσι δε θα γινόντουσαν γνωριμίες ποτέ.. μπορείς να κάνεις μια ερώτηση...

 

[Pak]

.........αν ήταν έτσι δε θα γινόντουσαν γνωριμίες ποτέ.. μπορείς να κάνεις μια ερώτηση...

Μα εδω δε μιλάμε για μια απλή γνωριμία. Μάλλον έχουμε τελειως διαφορετικό τρόπο σκέψης και διαφορετικές εμπειρίες πάνω σε αυτό το θέμα.

Στα μαθητικά μου χρόνια ειχα συναντήσει πολλα παιδιά που ηταν μόνα τους. Στο δημοτικό ηταν πολύ εύκολο το να τα προσεγγίσεις, αλλα μετα δυσκόλευε το πράγμα πόσο μάλλον όταν μιλάμε για πανεπιστήμιο.
Ακόμα θυμάμαι μια κοπέλα κατα ενα χρονο μεγαλύτερη μου που δεν πλησίασα ποτέ στο λύκειο, γιατί δε βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία.

 

[Ion.]

Μα εδω δε μιλάμε για μια απλή γνωριμία. Μάλλον έχουμε τελειως διαφορετικό τρόπο σκέψης και διαφορετικές εμπειρίες.

Στα μαθητικά μου χρόνια ειχα συναντήσει πολλα παιδιά που ηταν μόνα τους. Στο δημοτικό ηταν πολύ εύκολο το να τα προσεγγίσεις, αλλα μετα δυσκόλευε το πράγμα πόσο μάλλον όταν μιλάμε για πανεπιστήμιο.
Ακόμα θυμάμαι μια κοπέλα κατα ενα χρονο μεγαλύτερη μου που δεν πλησίασα ποτέ στο λύκειο, γιατί δε βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία.

Βρίσκεται η ευκαιρία αν το θες.


Δεν καταλαβαίνω γιατί υπεραναλυουμε το πιο απλό το πιο ανθρώπινο πράγμα ... Το δεδομένο .

Ας μας πει η θεματοθετρια πως θα ένιωθε αν ερχόταν κάποιος να της μιλήσει? Κι ας μην κατέληγε σε φιλία. @Eeeee

 

[Pak]

Βρίσκεται η ευκαιρία αν το θες.

Ιων δεν είναι παω μια φορά και λεω γεια τι κάνεις;
Αν θεωρείς οτι αυτή είναι η λύση παω ενα πολύ μεγάλο πάσο.

Πρέπει να κάνεις τον άλλον να νιώσει άνετα και να δώσεις πάτημα για να αναπτυχθεί μια μεγαλύτερη αλληλεπίδραση.

Δεν καταλαβαίνω γιατί υπεραναλυουμε το πιο απλό το πιο ανθρώπινο πράγμα ... Το δεδομένο .

Το αναλύουμε, γιατί αν θες πραγματικά να βοηθήσεις τον αλλον πρέπει να το αναλύσεις.

Ας μας πει η θεματοθετρια πως θα ένιωθε αν ερχόταν κάποιος να της μιλήσει? Κι ας μην κατέληγε σε φιλία. @Eeeee

Καταρχας η θεματοθετρια δεν αποτελεί έγκυρο δείγμα είναι μια μονάδα, αλλα πέρα από αυτό ενα γεια δεν αλλάζει κάτι.

Αυτά απο μένα.

 

[Ion.]

Ιων δεν είναι παω μια φορά και λεω γεια τι κάνεις;
Αν θεωρείς οτι αυτή είναι η λύση παω ενα πολύ μεγάλο πάσο.

Πρέπει να κάνεις τον άλλον να νιώσει άνετα και να δώσεις πάτημα για να αναπτυχθεί μια μεγαλύτερη αλληλεπίδραση.

Το αναλύουμε, γιατί αν θες πραγματικά να βοηθήσεις τον αλλον πρέπει να το αναλύσεις.


Καταρχας η θεματοθετρια δεν αποτελεί έγκυρο δείγμα είναι μια μονάδα, αλλα πέρα από αυτό ενα γεια δεν αλλάζει κάτι.

Αυτά απο μένα.

Δε λέω ότι η λύση είναι να πεις απλά γεια. Αλλά σαν κίνηση ...
Και που ξέρεις μπορεί από αυτό να προκύψει φιλία.

Απορώ με τη στάση σου . Σε ξέρω και πιστεύω ότι θα το έκανες αν έβλεπες κάποιον μόνο του .

 

[nPb]

Eξ ορισμού κάποιες κοπέλες έχουν έναν τρόπο απομάκρυνσης. Θες η ντροπή, θες η γκομενοφυλακή, θες τι θα πει ο άλλος, θες τα μέτρα για τον κορονοιό, θες την αποξένωση της εποχής μας (όλοι καλωδιωμένοι και μιλάνε, ήθελα να ήξερα που στο καλό) δεν θέλει και πολύ. Ο καιρός περνάει και πολλοί νέοι βιώνουν μοναξιά. Η μοναξιά είναι είδος συνήθειας. Ζεις με αυτό ειδικά αν η προσωπικότητα είναι λιγάκι όχι και τόσο κοινωνική.

Να δείτε εδώ σε ξένες χώρες μικρά παιδάκια να πηγαίνουν σχολείο και να γυρίζουν σπίτι το απόγευμα ολομόνα τους, ακόμη και στη συγκοινωνία πάνε μόνα τους όπου μπαίνει όλη η σάρα η μάρα με πολλούς κινδύνους. Δεν είναι ωραία εικόνα αυτή. Μισός τόνος τσάντα στον ώμο και ένα πλασματάκι με δυο πόδια από κάτω να πηγαίνει μοναχό του σπίτι ή σχολείο.

 

[Ion.]

γκομενοφυλακή

Τι είναι αυτό?

 

[nPb]

Τι είναι αυτό?

H γκομενοφυλακή συνήθως είναι μια τακτική ή κουλτούρα επικοινωνίας που συναντάται σε λαούς συντηρητικών χωρών π.χ. Ελλάδας, ισλαμικού κόσμου κτλ, όπου τα δυο μέρη έχουν φτιάξει ένα είδος σχέσης-φυλακής και το ονομάζουν σχέση. Την περίοδο που "βιώνουν" αυτό το (ο θεός να το κάνει) σχέση απομακρύνονται από φίλους, γονείς και συγγενείς και στο τέλος της ιστορίας: υπάρχει και λύκος. Δεν έχουν κανένα. Ξέρεις, όταν λέω κανένα, εννοώ κανένα. Εκατόν εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο απόλυτη μοναξιά. Η αιτιολογία συνήθως έχει να κάνει ότι και τα δυο μέρη έχουν πει ψέματα για συντηρήσουν τη σχέση έτσι ώστε ο ένας (ο κουραδογ***άς κατά κύριο λόγο) να ζηλεύει την κοπέλα-χωράφι του.

Είδος έκφρασης το 2021-:

- η κοπέλΑ μου, η κοπέΛΑΑΑ μου, Η ΚΟ-ΠΕ-ΛΑΑΑ μου, η κοπέλα-α μ-ο-υ

το ΜΟΥ είναι είδος νοητικής καθυστέρησης

και μετά το παίζουμε μοντέρνοι ψάχνοντας να δούμε γιατί ο κόσμος μας φτύνει και νομίζουμε ότι μας σνομπάρουν.

 

[Thoba19]

Εγώ στο παρελθόν που ειχα παρόμοιο θέμα οτι δεν ειχα παρέες εντός της σχόλης άρχισα να πηγαίνω σε εθελοντικές ομάδες και μεσω απο εκει γνώρισα ατομα οχι προφανώς απο την σχολη αλλα τουλάχιστον είχα να μιλήσω με ένα άνθρωπο αν ήθελα

 

[Guest 292010]

Δεν είναι λόγος αυτός να παρατήσεις τη σχολή σου!

Το να βρεις παρέα ή να πιάσεις κουβέντα δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο από μόνο του. Εμείς το δυσκολεύουμε με τις σκέψεις μας.
Χρειάζεται να είμαστε προετοιμασμένοι για μια πιθανή απόρριψη, αλλά πρώτα χρειάζεται να δοκιμάσουμε.
Εγώ με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι όλοι φοβόμαστε να εκτεθούμε οπότε αποφάσισα να αναλάβω εγώ το κομμάτι της έκθεσης. Είδα ότι όταν εγώ άρχισα να λέω πράγματα για μένα και να κάνω ερωτήσεις, λυνόταν και ο άλλος. Οπότε όταν πηγαίνεις για μάθημα μπορείς να μιλήσεις στον διπλανό για το μάθημα, για κάτι που έγινε, για κάτι που διάβασες ακόμα και για ένα χαζό βιντεάκι που είδες. Κάνε εσύ το δύσκολο κομμάτι που περιμένεις από τους άλλους να κάνουν για να σπάσει ο πάγος.
Μπορείς να ζητήσεις κάτι, μια τσίχλα, ένα στυλό.
Μπορείς να ζωγραφίσεις μια βλακεία σε ένα χαρτί και να ρωτήσεις τον διπλανό αν του αρέσει.
Αυτό που δυσκολεύει τις γνωριμίες είναι ότι φοβόμαστε την ευαλωτοτητα, την έκθεση, το μοίρασμα.
Όσο πιο πολύ θα εκτιθεσαι όμως τόσο πιο άνετα θα νιώθουν και οι γύρω σου να μοιραστούν πράγματα και να έρθουν κοντά σου και να θέλουν να κάνουν παρέα μαζί σου.
Είναι skill και μαθαίνεται μέσω εξάσκησης. Δοκίμασε το

 

[nPb]

Δεν είναι λόγος αυτός να παρατήσεις τη σχολή σου!

Το να βρεις παρέα ή να πιάσεις κουβέντα δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο από μόνο του. Εμείς το δυσκολεύουμε με τις σκέψεις μας.
Χρειάζεται να είμαστε προετοιμασμένοι για μια πιθανή απόρριψη, αλλά πρώτα χρειάζεται να δοκιμάσουμε.
Εγώ με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι όλοι φοβόμαστε να εκτεθούμε οπότε αποφάσισα να αναλάβω εγώ το κομμάτι της έκθεσης. Είδα ότι όταν εγώ άρχισα να λέω πράγματα για μένα και να κάνω ερωτήσεις, λυνόταν και ο άλλος. Οπότε όταν πηγαίνεις για μάθημα μπορείς να μιλήσεις στον διπλανό για το μάθημα, για κάτι που έγινε, για κάτι που διάβασες ακόμα και για ένα χαζό βιντεάκι που είδες. Κάνε εσύ το δύσκολο κομμάτι που περιμένεις από τους άλλους να κάνουν για να σπάσει ο πάγος.
Μπορείς να ζητήσεις κάτι, μια τσίχλα, ένα στυλό.
Μπορείς να ζωγραφίσεις μια βλακεία σε ένα χαρτί και να ρωτήσεις τον διπλανό αν του αρέσει.
Αυτό που δυσκολεύει τις γνωριμίες είναι ότι φοβόμαστε την ευαλωτοτητα, την έκθεση, το μοίρασμα.
Όσο πιο πολύ θα εκτιθεσαι όμως τόσο πιο άνετα θα νιώθουν και οι γύρω σου να μοιραστούν πράγματα και να έρθουν κοντά σου και να θέλουν να κάνουν παρέα μαζί σου.
Είναι skill και μαθαίνεται μέσω εξάσκησης. Δοκίμασε το

Θες να γνωριστούμε;

 

[Pak]

Εχω χάσει επεισόδια;
Ας ξαναδιαβάσω τα απο πάνω μηνύματα καλύτερα...

( )

 

[Guest 292010]

Θες να γνωριστούμε;

Ναι αμέ! Άσε που εμείς γνωριζόμαστε ήδη ως παλιά μέλη

 

[Guest 991793]

Σκεφτόμουν κι εγώ για ένα διάστημα να παρατήσω τη σχολή, γιατί δεν με ενδιέφερε το αντικείμενο. Με γοήτευε μερικές φορές, αλλά μέχρι εκεί.

Επίσης, δυσκολευόμουν με τα μαθήματα. Για την ακρίβεια, δεν με βοηθούσε η παρακολούθηση, δεν ήξερα να διαβάζω και δεν διάβαζα όσο χρειαζόταν.

Τα χρόνια που παρακολουθούσα τα μαθήματα τα θυμάμαι με μεγάλη ζοφερότητα, κυρίως γιατί είχα έντονη επιθυμία να «ανήκω κάπου», όπως η θεματοθέτρια. Συγκεκριμένα, ήθελα να έχω έναν φίλο· έναν «σημαντικό άλλο». Ήμουν ένα παιδί της επαρχίας που δεν είχε εμπειρίες.

Στη συνέχεια, έχοντας αφήσει τη σχολή και κάνοντας κάτι άλλο, απέκτησα παρέες. Δράμα, δράμα, δράμα! Στεναχωριόμουν γιατί δεν ταίριαζα με την παρέα, αλλά δεν ήθελα και να την αφήσω. Εν τέλει, με άφησε αυτή.

Εν τω μεταξύ, όταν άρχισαν να αυξάνονται τα χρωστούμενα μαθήματα και όταν μου έλεγαν «πέρασέ τα ακόμα και με πέντε», τότε ήταν που ήθελα ακόμα πιο πολύ να παρατήσω τη σχολή. Δεν ήθελα (κι ούτε θέλω) να περνάω τα μαθήματα με τη λογική «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Δεν θέλω να πηγαίνω στις εξετάσεις με την ψυχή στο στόμα σκεπτόμενος αν θα περάσω ή όχι το μάθημα. Μη σώσω και το περάσω αν είναι να μαρτυρήσω!

Τη σχέση μου με τη σχολή την έβλεπα ως έναν δυστυχισμένο γάμο που όμως δεν ήθελα να λύσω, γιατί δεν ήθελα να έρθω αντιμέτωπος με αρνητικά σχόλια. Επίσης, φοβόμουν ότι θα το μετάνιωνα αν την άφηνα.

Για να κλείσω: Δεν έπρεπε να είχα μπει στη σχολή. Γενικώς, δεν έπρεπε να είχα μπει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όχι γιατί μου λείπει μυαλό, αλλά γιατί δεν είμαι εργατικό παιδί. Γιατί χρόνια τώρα στεναχωριέμαι και απελπίζομαι λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Ευτυχώς, αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει

Όμως, εφόσον μπήκα στο χορό και εφόσον πλέον θέλω, θα χορέψω. Μακάρι να μην ασχολούμουν με ακατάλληλους για εμένα ανθρώπους και να ασχολούμουν με τη μόρφωσή μου.

 

[Chem2000]

Σκεφτόμουν κι εγώ για ένα διάστημα να παρατήσω τη σχολή, γιατί δεν με ενδιέφερε το αντικείμενο. Με γοήτευε μερικές φορές, αλλά μέχρι εκεί.

Επίσης, δυσκολευόμουν με τα μαθήματα. Για την ακρίβεια, δεν με βοηθούσε η παρακολούθηση, δεν ήξερα να διαβάζω και δεν διάβαζα όσο χρειαζόταν.

Τα χρόνια που παρακολουθούσα τα μαθήματα τα θυμάμαι με μεγάλη ζοφερότητα, κυρίως γιατί είχα έντονη επιθυμία να «ανήκω κάπου», όπως η θεματοθέτρια. Συγκεκριμένα, ήθελα να έχω έναν φίλο· έναν «σημαντικό άλλο». Ήμουν ένα παιδί της επαρχίας που δεν είχε εμπειρίες.

Στη συνέχεια, έχοντας αφήσει τη σχολή και κάνοντας κάτι άλλο, απέκτησα παρέες. Δράμα, δράμα, δράμα! Στεναχωριόμουν γιατί δεν ταίριαζα με την παρέα, αλλά δεν ήθελα και να την αφήσω. Εν τέλει, με άφησε αυτή.

Εν τω μεταξύ, όταν άρχισαν να αυξάνονται τα χρωστούμενα μαθήματα και όταν μου έλεγαν «πέρασέ τα ακόμα και με πέντε», τότε ήταν που ήθελα ακόμα πιο πολύ να παρατήσω τη σχολή. Δεν ήθελα (κι ούτε θέλω) να περνάω τα μαθήματα με τη λογική «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Δεν θέλω να πηγαίνω στις εξετάσεις με την ψυχή στο στόμα σκεπτόμενος αν θα περάσω ή όχι το μάθημα. Μη σώσω και το περάσω αν είναι να μαρτυρήσω!

Τη σχέση μου με τη σχολή την έβλεπα ως έναν δυστυχισμένο γάμο που όμως δεν ήθελα να λύσω, γιατί δεν ήθελα να έρθω αντιμέτωπος με αρνητικά σχόλια. Επίσης, φοβόμουν ότι θα το μετάνιωνα αν την άφηνα.

Για να κλείσω: Δεν έπρεπε να είχα μπει στη σχολή. Γενικώς, δεν έπρεπε να είχα μπει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όχι γιατί μου λείπει μυαλό, αλλά γιατί δεν είμαι εργατικό παιδί. Γιατί χρόνια τώρα στεναχωριέμαι και απελπίζομαι λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Ευτυχώς, αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει

Όμως, εφόσον μπήκα στο χορό και εφόσον πλέον θέλω, θα χορέψω. Μακάρι να μην ασχολούμουν με ακατάλληλους για εμένα ανθρώπους και να ασχολούμουν με τη μόρφωσή μου.

Αγρινιώτης βλέπω

 

[nPb]

Σκεφτόμουν κι εγώ για ένα διάστημα να παρατήσω τη σχολή, γιατί δεν με ενδιέφερε το αντικείμενο. Με γοήτευε μερικές φορές, αλλά μέχρι εκεί.

Επίσης, δυσκολευόμουν με τα μαθήματα. Για την ακρίβεια, δεν με βοηθούσε η παρακολούθηση, δεν ήξερα να διαβάζω και δεν διάβαζα όσο χρειαζόταν.

Δεν είναι αυτό. Πολλές φορές πέρασα από την ίδια φάση ότι δεν κατάλαβαινα τι παρακολουθούσα ή ότι δεν ήξερα να διαβάσω με βάση αυτά που μας ζητούσαν στην εξεταστική. Για παράδειγμα, ποτέ δεν κατάλαβα τον τρόπο που ένας Πανεπιστημιακός λύνει μια άσκηση και το ίδιο θέμα σε ένα βιβλίο αμερικάνικης έκδοσης, είναι προσεκτικά λυμένο και τη σωστή (όση-τόση) αιτιολόγηση. Για να το δω αυτό χρειάστηκε να φύγω χιλιόμετρα μακρυά από την στεγανή διδασκαλία των Ελλήνων Πανεπιστημιακών που καλώς ή κακώς, δεν ξέρουν να λύσουν μια άσκηση ολοκληρωμένη, να την αναλύσουν, να εξηγήσουν πως συνδέεται με τη θεωρία κτλ, στο μάθημα που διδάσκουν. Όμως διδάσκουν και κουνάνε το δάχτυλο στους φοιτητές. Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι αν κάτι δεν δουλεύει, το διορθώνεις άμεσα. Απλά και ωραία. Επίσης, έπαψα να περιμένω "λύσεις" από τρίτους, γιατί απλά κανείς δεν με ξέρει προσωπικά ώστε δυνητικά να με βοηθήσει (που δεν υποχρεούται να το κάνει). Έτσι αυτό που θέλω να πάρω, το παίρνω μόνος μου. Ακόμη και αν ακούγεται εγωιστικό, η κοινωνία είναι πιο εγωιστική από μένα.

Τα χρόνια που παρακολουθούσα τα μαθήματα τα θυμάμαι με μεγάλη ζοφερότητα, κυρίως γιατί είχα έντονη επιθυμία να «ανήκω κάπου», όπως η θεματοθέτρια. Συγκεκριμένα, ήθελα να έχω έναν φίλο· έναν «σημαντικό άλλο». Ήμουν ένα παιδί της επαρχίας που δεν είχε εμπειρίες. Στη συνέχεια, έχοντας αφήσει τη σχολή και κάνοντας κάτι άλλο, απέκτησα παρέες. Δράμα, δράμα, δράμα! Στεναχωριόμουν γιατί δεν ταίριαζα με την παρέα, αλλά δεν ήθελα και να την αφήσω. Εν τέλει, με άφησε αυτή.

Δυστυχώς η Ελληνική φοιτητική κοινότητα δεν χαρακτηρίζεται από την δέουσα ωριμότητα εμπειριών και σωστών επιλογών γιατί οι περισσότεροι φοιτητές είναι κουκουρούκου γεια σου. Ειδικά τις εποχές των παχιών αγελάδων. Όσο και να αυτοπαινευόμαστε με 1-2 διακρίσεις που μπορεί να έχουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, η κατάσταση δεν σώζεται. Μια τυπική ημέρα σε ένα Ελληνικό Πανεπιστήμιο θυμίζει σχολείο καθώς απουσιάζουν οι επιστημονικές δράσεις μέσω ερευνητικών ομάδων. Δεν θυμάμαι στο Τμήμα μου ούτε ένα ερευνητικό poster από καθηγητή, πράγμα που κατάλαβα αργότερα, ότι δεν υπήρχε έρευνα. Άρα, η επαρχιακή λογική επικρατούσε και στις σπουδές. Ήμασταν κατά κάποιο τρόπο επιστημονικά αποκλεισμένοι σε μια μιζέρια "ελάτε για το πέντε και να πάρετε το χαρτί". Οπότε δεν νομίζω ότι έπαιζε ρόλο η επαρχιώτικη καταγωγή σου όσο ότι ο ακαδημαϊκός κόσμος σου, ήταν περιορισμένη δυναμικής. Η Ελλάδα εκτός από δημόσιο και κάτι εταιρίες σε ΙΤ και οικονομικά (με αμφιλεγόμενη εταιρική παρουσία και περιορισμένη δυναμική πελατών), δεν έχει βιομηχανία. Αυτό σημαίνει ότι η επιστήμη δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Είναι σαν να σπουδάζεις πιλότος αεροσκάφους και να μαθαίνεις να οδηγείς το αεροσκάφος από το βιβλίο και μάλιστα από βιβλίο για αεροσκάφη με έλικα, μοντέλα του 1920 (απαρχαιωμένη τεχνολογία).

Εν τω μεταξύ, όταν άρχισαν να αυξάνονται τα χρωστούμενα μαθήματα και όταν μου έλεγαν «πέρασέ τα ακόμα και με πέντε», τότε ήταν που ήθελα ακόμα πιο πολύ να παρατήσω τη σχολή. Δεν ήθελα (κι ούτε θέλω) να περνάω τα μαθήματα με τη λογική «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Δεν θέλω να πηγαίνω στις εξετάσεις με την ψυχή στο στόμα σκεπτόμενος αν θα περάσω ή όχι το μάθημα. Μη σώσω και το περάσω αν είναι να μαρτυρήσω! Τη σχέση μου με τη σχολή την έβλεπα ως έναν δυστυχισμένο γάμο που όμως δεν ήθελα να λύσω, γιατί δεν ήθελα να έρθω αντιμέτωπος με αρνητικά σχόλια. Επίσης, φοβόμουν ότι θα το μετάνιωνα αν την άφηνα.

Η συνέπεια της παραπάνω κατάστασης. Ενώ οι άλλοι που τα περνούσαν τα μαθήματα με αυτούς τους τύπους εξετάσεων, ακόμη και με πλασματικά 7άρια, πιστεύεις ότι έμαθαν την ύλη; Δεν είναι τυχαίο που κανένας ΑΣΕΠ δεν εξετάζει ύλη Πανεπιστημιακών μαθημάτων για να γελάσουμε λίγο με τους φωστήρες πτυχιούχους με τα δυο μεταπτυχιακά. Πόσοι πτυχιούχοι Φιλολόγοι πιστεύεις ότι θα έγραφαν σε θέματα εξειδικευμένης Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας από το πανεπιστημιακό μάθημα...μετά το πτυχίο σε κάποια εξέταση του ΑΣΕΠ (αν υπήρχε αναλογικός τρόπος εξέτασης και όχι με βάση μόρια επετηρίδας); Το αστείο είναι ότι θα ισχυρίζονταν ότι έγραψαν 9 στο Πανεπιστήμιο και μετά δεν θα έπιαναν ούτε τη βάση.

Για να κλείσω: Δεν έπρεπε να είχα μπει στη σχολή. Γενικώς, δεν έπρεπε να είχα μπει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όχι γιατί μου λείπει μυαλό, αλλά γιατί δεν είμαι εργατικό παιδί. Γιατί χρόνια τώρα στεναχωριέμαι και απελπίζομαι λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Ευτυχώς, αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει

Όμως, εφόσον μπήκα στο χορό και εφόσον πλέον θέλω, θα χορέψω. Μακάρι να μην ασχολούμουν με ακατάλληλους για εμένα ανθρώπους και να ασχολούμουν με τη μόρφωσή μου.

Να μην κάνεις τέτοιες σκέψεις. Ζούμε μόνο μια φορά και επειδή το παρελθόν, δεν αλλάζει, κανείς δεν ξέρει τις δυνητικές υποθέσεις. Ακόμη και αν νομίζεις με τη νοητική διαστολή της σκέψης σου ότι αλλού θα ήταν καλύτερα, το μυαλό μας δυστυχώς μας δείχνει μια κατάσταση ουτοπική και όχι πως αυτή είναι λόγω της απελπίσιας που νιώθουμε παροδικά. Να μην απελπίζεσαι. Η ζωή έχει δυσκολίες και δεν υπάρχει καμία επιλογή που να σε γλυτώσει με τη θολοκουλτουρίστικη λογική του βολέματος. Προσπάθησε να ανοίξεις το μυαλό σου πέρα από την επιστήμη που σπουδάζεις και να δεις τις ευκαιρίες του 2024. Πάρε ιδέες από το εξωτερικό, πως και με τι συνδυάζεται. Φτιάξε το αύριο σου με την δική σου άποψη. Η επιστήμη δεν τρώγεται. Η ζωή σου όμως τρώγεται, αν λόγω απραξίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης συνεχίσεις την αδράνεια. Ότι δεν σ' αρέσει, να το αλλάζεις και να το φτιάχνεις στην δική σου άποψη. Αυτό να το έχεις ως βάση για το μέλλον σου.