H κρίση στην Ελλάδα, η τεχνολογική επανάσταση χωρίς θετικές επιστήμες

[nPb]

Ανοίγω αυτό το θέμα συζήτησης επειδή τελευταία εν μέσω αυτής της ιδιότυπης πραγματικότητας, παρατηρώ ότι οι νέοι στην Ελλάδα μέσω του φόρουμ συσσωρεύονται περισσότερο σε ειδικότητες σωμάτων ασφαλείας, επιστήμες υγείας-παραϊατρικής ή στη χειρότερη περίπτωση σε σπουδές ΙΕΚ και φυσικά: φιλολογία και ακατάσχετα παιδαγωγικά (τέτοια μανία για παιδαγωγική είναι κάπως αφύσικη). Πιστεύετε ότι αυτή η εκκωφαντική ανυπαρξία των θετικών επιστημών σε μια εποχή τεχνολογικής καινοτομίας έχει κάποια λογική βάση; Νέα παιδιά με τόση πληροφόρηση από τα κοινωνικά δίκτυα, τη Google και οι επιλογές που δείχνουν ότι κάνουν είναι περισσότερο βόλεψης, ευκαιριακής τέρψης (βλ. δεύτερο τρίτο πτυχίο οδοντιατρικής, ιατρικής, ειδικής αγωγής) και όχι αναζήτησης νέας γνώσης. Γιατί οι επιλογές να είναι από τη δοκιμασμένη συνταγή που οδηγεί τη χώρα μας σε μια εκτός ελέγχου παραγωγή επιστημόνων συγκεκριμένων καθηκόντων; Πιστεύετε ότι η χώρα μας θα βγει από την κρίση κοινωνίας και τεχνολογικής ανυπαρξίας μέσω της συγκεκριμένης άποψης ή απαξίωσης για επιστήμες ή σπουδές ;

Ήδη στο δυτικό κόσμο η βασική ομάδα επιστημών μιας κοινωνίας: μαθηματικά-φυσική-πληροφορική αποτελεί τον βασικό πυρήνα από εφαρμογές πάνω σε τομείς της Υπολογιστικής Ιατρικής (Τομογραφίας) και Υπηρεσιών με έμφαση στη Βελτιστοποίηση π.χ. Υλικών (ψηφιακοί εκτυπωτές), Οπτικές Ίνες, Περιβαλλοντικά Θέματα, Οικονομικά Συμπεριφοράς, κτλ πράγμα που δίνει μια διαφορετική διάσταση στην επιστημονική σκέψη αλλά και στην επαγγελματική προοπτική.

Τεστ ανθρώπινου εγκεφάλου σε τομογραφική σάρωση μέσω του μαθηματικού μετασχηματισμού Radon

 

[Guest 749981]

nPb, τα άτομα ηλικίας 16-25 αυτής της εποχής πέρασαμε παιδική / φοιτητική ηλικία εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Είδαμε την ανεργία να εκτοξεύεται. Και όχι μόνο εμείς δηλαδή. Οι γονείς μας επίσης ήταν μάρτυρες, και το σύνηθες ήταν να αντιμετώπισαν και προβλήματα εξαιτίας της κρίσης.

Είναι προφανές ότι ο νέος επιδιώκει να σπουδάσει κάτι που θα προσφέρει κάτι με υψηλή ή βέβαιη πιθανότητα απασχόλησης.

Όταν δεν ξέρεις αν θα έχεις να φας δεν σε καίει και ιδιαίτερα η γνώση, η επιστήμη, η πνευματική καλλιέργεια κτλ. Προσφέρει δουλειά το κράτος στα σώματα ασφαλείας; Θα διαβάσει ο νέος σκληρά για 1-2 χρόνια ώστε να πιάσει τα απαιτούμενα μόρια και να μπει σε αντίστοιχη σχολή.

Έπειτα μπαίνει στο παιχνίδι και η άγνοια που υπάρχει για όλα όσα γράφεις εδώ:

Ήδη στο δυτικό κόσμο η βασική ομάδα επιστημών μιας κοινωνίας: μαθηματικά-φυσική-πληροφορική αποτελεί τον βασικό πυρήνα από εφαρμογές πάνω σε τομείς της Υπολογιστικής Ιατρικής (Τομογραφίας) και Υπηρεσιών με έμφαση στη Βελτιστοποίηση π.χ. Υλικών (ψηφιακοί εκτυπωτές), Οπτικές Ίνες, Περιβαλλοντικά Θέματα, Οικονομικά Συμπεριφοράς, κτλ πράγμα που δίνει μια διαφορετική διάσταση στην επιστημονική σκέψη αλλά και στην επαγγελματική προοπτική.

Πριν -όχι πολλά χρόνια- που ήμουν κι εγώ 15άρης και έψαχνα να δω τι θα κάνω με τη ζωή μου είχα μια μεγάλη θολούρα στο μυαλό μου σχετικά με την αγορά εργασίας (τι επαγγέλματα υπάρχουν, ποια έχουν ζήτηση, πώς μπορώ να αποκτήσω γνώσεις ώστε να απασχοληθώ σε κάποιον τομέα κτλ.).

Οι επιλογές των νέων γίνονται με βάση τη διαθέσιμη πληροφόρηση ή γνήσιο υποσύνολο αυτής. Στην καλύτερη, σύμβουλοι επαγγελματικού προσανατολισμού δίνουν τα "φώτα" τους και προσωπικό ψάξιμο του νέου σε προγράμματα σπουδών σχολών, υπάρχοντα επαγγέλματα κτλ. Στη χειρότερη, ό,τι πουν συγγενείς και γνωστοί: Επιδίωξη της σίγουρης δουλειάς, "δεν υπάρχει τίποτα εδώ εκτός σωμάτων ασφαλείας", κυνήγι ξενόγλωσσων πτυχίων, ή σχολής μόνο και μόνο επειδή είναι "μουράτη".

Για να συνοψίσω:

• Η άγνοια για την αγορά εργασίας
• Η άγνοια για το τι προσφέρει κάθε σχολή
• Η αβεβαιότητα και το άγχος της εποχής
• Η πίεση άλλων μελών της κοινωνίας (συγγενών και μη) προς τον νέο
• Ο βομβαρδισμός από βαρύγδουπους τίτλους του τύπου "εκεί είναι το μέλλον" σε συνδυασμό με ημιμάθεια πάνω στο θέμα,

είναι καταλυτικοί παράγοντες ώστε ο νέος είτε να κάνει λανθασμένες επιλογές είτε να "παγιδεύεται" σε αντικείμενα που δεν τον ενδιαφέρουν.

Τώρα, το πώς μπορεί να λυθεί αυτό το θέμα είναι τόσο ατομικό όσο και πολιτικό ζήτημα.