Παραγωγή ερευνητικού έργου στα ελληνικά ΑΕΙ

[Dreamer_SW]

Πιστεύετε ότι η παραγωγή ερευνητικού έργου στα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ είναι αρκετή, ή χρειάζεται περισσότερη εξέλιξη και αναβάθμιση και γενικότερα αλλαγές; Πόσο πιστεύετε, ότι η οικονομική κρίση και η μείωση κονδυλίων στα πανεπιστήμια και κατ' επέκταση η μείωση της χρηματοδότησης έχει επηρεάσει ή θα επηρεάσει ακόμα την κατάσταση; Όταν γράφω ερευνητικό έργο αναφέρομαι τόσο σε έργα που χρηματοδοτούνται στο πλαίσιο κάποιας έρευνας όσο και για επιστημονικές δημοσιεύσεις σε περιοδικά, προώθηση αυτών σε πρακτικά συνεδρίων κλπ κλπ; Γενικότερα θα ήθελα την γνώμη σας, πάνω για το θέμα της έρευνας που πραγματοποιείται στην χώρα μας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Παραθέτω τα αποτελέσματα της έρευνας Σταθερά ανοδική η διεθνής απήχηση των ελληνικών επιστημονικών δημοσιεύσεων όπως αυτή δημοσιεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ).

Ως αφορμή για το συγκεκριμένο θέμα στάθηκε και στέκεται το μάθημα επιστημονική επικοινωνία που κάνω στο τμήμα μου, το παρόν εξάμηνο και το οποίο περιλαμβάνει και το παραπάνω φλέγων θέμα που προσφέρεται για εποικοδομητικό διάλογο και προβληματισμό , αλλά και μία σχετική συζήτηση που έλαβε μέρος, χθες στο chat.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη σας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 336742]

Καλημέρα/καλησπέρα από μένα!

Προσωπικά θα μιλήσω για το πανεπιστήμιο Κρήτης και συγκεκριμένα για την σχολή θετικών και τεχνολογικών επιστημών και ακόμα πιο συγκεκριμένα για το τμήμα Φυσικής.

Σε γενικές γραμμές η έρευνα που πραγματοποιείται είναι σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο μπορώ να πω. Δύο σχετικά πρόσφατα "χτυπητά" παραδείγματα είναι ένας επίκουρος καθηγητής από αυτή τη λίστα: https://www.kathimerini.gr/987304/article/epikairothta/ellada/ellhnes-sthn-koryfh-ths-episthmhs και μια άλλη επίκουρη καθηγήτρια που έλαβε πριν μερικό καιρό ένα βραβείο της l'oreal για νέες γυναίκες επιστήμονες. Και οι δύο αυτές διακρίσεις δείχνουν ότι και οι νέοι καθηγητές ακόμα είναι πολύ ενεργοί ερευνητικά.

Άλλες περιπτώσεις είναι το πρόγραμμα Pasiphae που είναι σε συνεργασία με πολλά μεγάλα πανεπιστήμια και γενικότερα το ΙΤΕ το οποίο φιλοξενεί επιστήμονες από όλο τον κόσμο και σε διάφορα πεδία.

Επίσης το τμήμα είναι "δικτυωμένο", δηλαδή υπάρχουν συνεργασίες με μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού και όσο ήμουν φοιτητής υπήρξε και ομιλία νομπελίστα.

Αν θέλουμε ακόμα να μιλήσουμε με νούμερα, υπάρχουν αρκετά άτομα με h-index πάνω από 30 και ακόμα και 3 καθηγητές αν θυμάμαι καλά με πάνω από 60, το οποίο νούμερο, αν και από τομέα σε τομέα διαφέρει αρκετά, συναντάται και στα top 5 πανεπιστήμια του κόσμου.

Ακόμα θα δούμε χρηματοδοτήσεις σε διάφορους καθηγητές από μεγάλες εταιρείες ή από την Αμερικάνικη αεροπορία και πάει λέγοντας.

Τα καλά όμως φτάνουν ως εκεί. Οι καθηγητές αναγκάζονται να βρίσκουν χρηματοδοτήσεις από προγράμματα εκτός της χώρας, πράγμα που αυτόματα αυξάνει το βαθμό δυσκολίας, πληρώνονται ελάχιστα για το έργο που κάνουν, μιας και οι έλληνες καθηγητές είναι από τους λίγους που δεν έχουν βοηθούς για τα πάντα (ναι, ειδικά στην αμερική αυτό είναι πολύ έντονο, ο καθηγητής κάνει (σχεδόν) μόνο έρευνα) και αυτή η "μιζέρια" και η "κακομοιριά" της χώρας περνάει και στην έρευνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι οι Έλληνες καθηγητές είναι στο top 3% του κόσμου και αυτοί που είναι στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι... Συνεπώς σίγουρα το οικονομικό πρόβλημα είναι παρόν.

Φυσικά δεν επηρεάζονται όλοι οι τομείς το ίδιο. Για παράδειγμα οι θετικές επιστήμες και πιο συγκεκριμένα όσοι ερευνητές ασχολούνται με πειραματικά project, αν δεν βρουν χρηματοδοτήσεις είναι σε πολύ υποδεέστερη θέση σε σχέση με το εξωτερικό, αφού δεν έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό. Οι θεωρητικοί θεωρώ ότι τα πάνε λίγο καλύτερα υπό την έννοια ότι δεν χρειάζονται χρήματα άμεσα για την έρευνα τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[panagiotis econ]

Θα μιλησω κι εγω για την εμπειρια μου απο το ελληνικο πανεπιστημιο και συγκεκριμενα το τμημα Οικονομικων Επιστημων της Πατρας.

Τα πραγματα με λιγα λογια ειναι τραγικα. Υπαρχουν καθηγητες με διδακτορικο που διδασκουν στο τμημα και δεν εχουν ουτε μια δημοσιευση σε peer reviewed journals, ουτε μια. Υπαρχουν καθηγητες που καποτε εκαναν ερευνα αλλα πλεον ειναι καθηγητες-''συνταξιουχοι'' μιας και υποθετω εχουν βαρεθει κι απλα περιμενουν ποτε θα παρουν συνταξη, παρολο που αυτο θα γινει σε περιπου 10 χρονια. Υπαρχουν και αλλοι ομως που παρολο που το παλευουν και δημοσιευουν δυστυχως η δουλεια τους ειναι πολυ ''λιγη'' ποιοτικα. Βλεπεις δημοσιευσεις σε 4th-tier journals και σπανια σε 3rd-tier journals. Ειχαν φτασει σε σημειο καποτε να βγαλουν ανακοινωση στο σαιτ επειδη ενα paper τους αναφερθηκε σε ενα αρθρο σε μια ιστοσελιδα που τη διαχειριζεται το LSE( δεν ηταν καν επιστημονικο αρθρο). Φαντασου για τι ποιοτητα μιλαμε.

Γενικα το συμπερασμα στο οποιο εχω καταληξει ειναι οτι ο τομεας των οικονομικων στην Ελλαδα ειναι σε πολυ χαμηλο επιπεδο, ευτυχως που υπαρχει και η Ασσοε και σωζεται καπως η κατασταση. Αν και εκει τα πραγματα ειναι ασχημα αλλα οχι το χαλι που επικρατει στις αλλες σχολες.

Γνωμη μου ειναι οτι σε αυτον τομεα δεν φταιει η ελλιπης χρηματοδοτηση (ναι ειναι σχεδον μηδαμινη) μιας και ουσιαστικα αυτο που χρειαζονται οι οικονομολογοι ειναι προσβαση σε καποιες βασεις δεδομενων αντε και καποια λεφτα για να πληρωνουν τους Research Assistants, που αυτα μπορουν ανετα να τα βρουν απο τα διδακτρα που χρεωνουν στα μεταπτυχιακα. Αυτο που φταιει για το χαμηλο επιπεδο ειναι οτι υπαρχουν ανθρωποι που δεν εχουν (πλεον) καμια ορεξη για ερευνα. Βλεπεις ανθρωπους που η ερευνητικη τους δουλεια σταματησα απο τη στιγμη που γυρισαν στην Ελλαδα, κυριως απο Αμερικη. Καθηγητες που εχουν να ενημερωσουν το βιογραφικο τους απο το 2009 και παει λεγοντας.

Τελος, ηθελα να πω πως αν οντως υπηρχαν ανθρωποι με ορεξη και αγαπη για την επιστημη τα λεφτα δεν θα ηταν προβλημα κι αυτο γιατι θα μπορουσαν ανετα να παρουν χρηματοδοτηση απο πηγες στο εξωτερικο. Παραδειγμα, καθηγητες σε πανεπιστημιο στο εξωτερικο που σπουδασα πηραν 1,5 millions, 1 million, 1 million, και (νομιζω) 2 millions αντιστοιχα. Αν εισαι καλος θα βρεις λεφτα.

BTW πολυ ωραιο τοπκ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Συμφωνώ και εγώ ότι είναι πολύ ωραίο το topic, μπράβο!

Ας πω κι εγώ την άποψή μου ως υπερήφανη ερευνήτρια!

Όπως σε όλες τις περιπτώσεις, τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο..Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν από το προπτυχιακό κιόλας ερευνητικές δουλειές, υπάρχουν άλλοι που κάνουν αναγκαστικά κάποιες έρευνες για τη δουλειά τους (δηλαδή παίρνουν διδακτορικό αλλά όχι για ακαδημαϊκό στόχο) κοκ. Υπάρχουν πολλές ξεχωριστές περιπτώσεις.

Οι ευκαιρίες για ερευνητικά προγράμματα είναι πάρα πολλές αλλά το να κάνεις την αίτηση είναι ανάλογα δύσκολο με το να κάνεις μια διπλωματική. Γι'αυτό και έχει γίνει πλέον επάγγελμα η συγγραφή προτάσεων. Οπότε μην το θεωρείτε "αυτονόητο".

Επίσης, υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ερευνητικές δουλειές που δεν γίνονται ποτέ γνωστές γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να "εκλαϊκευτούν" και να κατανοηθούν από το κοινό. Ζούμε όμως τα αποτελέσματά τους καθημερινά.

Το να κάνει ένας καθηγητής μια δημοσίευση είναι το πιο απλό και εύκολο. Ειλικρινά, είναι ένα τίποτα, ειδικά αν έχει άλλους 2-3 που την γράφουν (βλέπε διδακτορικούς κλπ). Όπως δεν κρίνεις ένα πανεπιστήμιο από τα rankings μόνο, έτσι δεν κρίνεις και έναν καθηγητή ΜΟΝΟ από τις δημοσιεύσεις.

Άλλο ένα σημείο για σκέψη είναι πόσο καλές είναι οι δημοσιεύσεις που γίνονται τελικά "γνωστές". Έχω προσωπικό παράδειγμα που paper εξαιρετικά μέτριο που γράψαμε έγινε τρελή επιτυχία τυχαία. Αυτό δεν λέει κάτι για την ποιότητά του ερευνητικά.

Οι θετικές επιστήμες από πλευράς χρηματοδότησης είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Το 85% τον κονδυλίων πάνε σε πολυτεχνεία-ιατρικές κοκ και είναι απολύτως λογικό. Και δεν είναι η έρευνα των θεωρητικών πιο φτηνή. Οι ώρες (ανθρωπο-ώρες) ξοδεύονται αλλά δεν πληρώνονται.

Κλείνοντας (προς το παρόν τουλάχιστον) θα πω ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σε εξαιρετική κατάσταση σαν περιεχόμενο και σαν ποιότητα. Και όχι μόνο τώρα, αλλά από το 2007 τουλάχιστον που μπόρεσα να συγκρίνω η ίδια με το εξωτερικό.

ΥΓ: Ο καθηγητής δεν είναι το ίδιο με τον ερευνητή. Δεν συμπίπτουν πάντα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Καλημέρα και καλό ΣΚ.

Εγώ επειδή ακόμα είμαι προπτυχιακή φοιτήτρια και σχεδόν τελειώνω τις σπουδές μου και οδεύω προς το πτυχίο μου, δεν έχω τόσο μεγάλη εμπειρία στην διαδικασία της έρευνας, αλλά θα πω την δική μου γνώμη που έχω διαμορφώσει, με βάση όλα όσα έχω διαβάσει, ακούσει, συζητήσει και έχω δει κατά καιρούς. Αρχικά να ξεκινήσω ότι και το τμήμα μου ασχολείται κατά βάση σε μεγάλο βαθμό, με την έρευνα σε ότι έχει να κάνει σχέση με την διαχείριση, διάδοση, διακίνηση, έκδοση, διάθεση κλπ της έντυπης, ηλεκτρονικής ή οποιασδήποτε άλλης μορφής πληροφορίας σε οποιοδήποτε πληροφοριακό οργανισμό ή ακόμα και στο διαδίκτυο. Επίσης αντικείμενο έρευνας μας, είναι οποιαδήποτε ανθρωπιστικά κοινωνικά ακόμα και οικονομικά φαινόμενα, σε συνδυασμό με τον τρόπο που βιβλιοθήκες, αρχεία και μουσεία, μπορούν να συμβάλλουν σε αυτά , με προγράμματα τα οποία αναπτύσσουν στο πλαίσιο της καθημερινής τους δραστηριότητας. Σημειώνω ότι το μεγαλύτερο μέρος των ερευνητών αλλά και της ερευνητικής δραστηριότητας που παράγεται σε μία χώρα, βρίσκεται στα ελληνικά πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ της χώρας μας, και πιστεύω ότι οι περισσότεροι προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές, σίγουρα έχουν συμβουλευτεί έστω και μία φορά κάποια βιβλιοθήκη, αρχείο, μουσείο ακόμα ή έχουν αναζητήσει στα αποθετήρια (τα οποία τα διαχειρίζονται ως επί το πλείστον άνθρωποι από το τμήμα μου, ως επιστήμονες της πληροφορίας) είτε ακαδημαϊκών ιδρυμάτων είτε άλλων οργανισμών που παράγουν πληροφορία. Άλλωστε τόσο η γκρίζα βιβλιογραφία όσο και το έργο σημαντικών ερευνητικών κέντρων και άλλων υπηρεσιών είναι τεράστια, αν και πολλές φορές τίθεται και πολύ το θέμα της ανοιχτής και της κλειστής πρόσβασης και τα τελευταία χρόνια της χρυσής ανοιχτής πρόσβασης σε επιστημονικές πηγές και δημοσιεύσεις. Θέλω να καταλήξω με βάση αυτό το εισαγωγικό μου κομμάτι, ότι οι πληροφοριακοί οργανισμοί, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την έρευνα σε οποιαδήποτε αντικείμενο ο καθένας ενασχολείται στην ζωή του.

Το τμήμα μου λοιπόν ανήκει το νεοσύστατο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (ΠΑΔΑ) στην Πανεπιστημιούπολη 1, πρώην ΤΕΙ Αθήνας. Όσα χρόνια φοιτώ στο τμήμα αυτό, αλλά και ευρύτερα στο συγκεκριμένο ΑΕΙ, διαπιστώνω ότι τα κονδύλια είναι όντως πολύ χαμηλά, η χρηματοδότηση ελλιπής και δυστυχώς κάθε χρόνο έχουμε ελλείψεις διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού αλλά και εξοπλισμού και δυστυχώς δεν υπάρχει και επαρκής μισθός στο προσωπικό που διδάσκει. Όσον αφορά τουλάχιστον το τμήμα μου είμαστε εάν θυμάμαι καλά με το ζόρι γύρω στους 8 μόνιμους (μέλη ΔΕΠ) ενώ το υπόλοιπο προσωπικό είναι έκτακτοι συνεργάτες με αποτέλεσμα πολλοί καθηγητές να έχουν πολλές ώρες μάθημα και σίγουρα να διδάσκουν παραπάνω κιόλας από 2 μαθήματα, οπότε καταλαβαίνετε τον φόρτο εργασίας των συγκεκριμένων ανθρώπων. Πιστεύω όμως, χωρίς να το λέω με απόλυτη βεβαιότητα, ότι πάνω κάτω, η κατάσταση στα περισσότερα εάν όχι σε όλα, τα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ είναι περίπου η ίδια και αντιμετωπίζουν ίδια ή και παρόμοια προβλήματα. Άλλωστε η οικονομική, η κοινωνική και ηθική κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει αναλλοίωτη την παιδεία και την τριτοβάθμια εκπαίδευση πιο συγκεκριμένα.

Πιστεύω πως η ερευνητική παραγωγή γενικά στα ελληνικά πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ της Ελλάδος είναι σίγουρα αρκετά ικανοποιητική καθώς σύμφωνα με τα άρθρα που παρατέθηκαν υπάρχουν διακρίσεις και σημαντικές αξιολογήσεις αλλά σίγουρα δεν είναι θεωρώ σε επίπεδο όπως λογικά θα είναι αυτή των χωρών της Ε.Ε κατά μέσο όρο πάντα, καθώς δεν θυμάμαι σε ποια θέση βρίσκεται η Ελλάδα σε επίπεδο αξιολόγησης της έρευνας που παράγει. Εγώ ωστόσο για να χαρακτηρίσω την ερευνητική παραγωγή αρκετή, δεν λαμβάνω υπόψη μου μόνο το κριτήριο της ποσότητας αλλά και το κριτήριο της ποιότητας της κάθε ερευνητικής διαδικασίας, μα πάνω από όλα της ηθικής (πνευματικά δικαιώματα, αλλά και έρευνα ή ερευνητικά έργα, που πολλές φορές καταπατούν και ανθρώπινα δικαιώματα σαν αυτό της κλωνοποίησης λόγου χάρη).

Για να έρθω όμως στο "ζουμί" του θέματος εγώ θεωρώ ότι ο κυριότερος παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά ή θετικά την έρευνα, είναι ο οικονομικός. Όσο πιο πολλά λεφτά διαθέτει το ίδρυμα, τόσο πιο "εύκολο" θα είναι να σε βοηθήσει και εσένα ώστε να κάνεις την έρευνά σου αφού πολλές φορές γίνονται διαγωνισμοί υποβολής προτάσεων έρευνας και περνάνε το πολύ
2-3 καλύτερες προτάσεις με βάση τον προϋπολογισμό νομίζω που απαιτείται. Αυτό δεν ξέρω βέβαια εάν σημαίνει πως μία πρόταση που μπορεί να είναι και η καλύτερη να μην "περάσει" λόγω πιθανού μεγάλου οικονομικού budget που να απαιτεί. Και μετά φυσικά ο ερευνητής στην περίπτωση αυτή θα χρειαστεί να ψάξει εξωτερικούς φορείς για αναζήτηση χρηματοδότησης και να έρθει σε συμφωνία μαζί τους. Ακόμα και πρόσβαση στις ηλεκτρονικές πηγές πληροφόρησης, πέρα από τον εξοπλισμό και τον εξοπλισμό της έρευνας, τις μετακινήσεις στο εξωτερικό πχ ή σε άλλη μέρη της Ελλάδος που πολλές φορές τα έξοδα ο ερευνητής τα πληρώνει από την τσέπη του, είναι πενιχρή αφού πολλές φορές τα ακαδημαϊκά ιδρύματα αδυνατούν να καλύψουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις και συμφωνίες ώστε να μπορούν να διαθέσουν σε φοιτητές και ερευνητικές ελεύθερη ανοιχτή πρόσβαση σε επιστημονικές πηγές και εκδόσεις, με αποτέλεσμα να δίνουν πρόσβαση σε 3-4 το πολύ επιστημονικά περιοδικά.
Για να συνεχίσω λοιπόν τον συλλογισμό μου, που ξεκίνησα αναφέροντας για το τμήμα που φοιτώ αλλά και για το ΠΑΔΑ κάτι αντίστοιχο συμβαίνει όσο αφορά την πρόσβαση στην επιστημονική πληροφορία σε εμάς. Μετά το ίδρυμα, θέλει να ικανοποιήσει τις ανάγκες των φοιτητών, των καθηγητών, του εξοπλισμού, υγειονομικής περίθαλψης και σίτισης των φοιτητών ή της έρευνας; Όλα αυτά φυσικά απαιτούν τεράστιο κρατικό προϋπολογισμό που πρέπει να διατεθεί για την παιδεία και τα ελληνικά πανεπιστήμια που γνωρίζουμε ότι δεν γίνεται και έτσι τα αποθέματα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι πενιχρά. Θέλω να πιστεύω όμως ότι μελλοντικά η κατάσταση θα φτιάξει και ο οικονομικός παράγοντας θα σταματήσει να είναι τόσο μεγάλος ανασταλτικός παράγοντας για την πραγματοποίηση έρευνας.

Δεύτερος παράγοντας είναι το πραγματικό ενδιαφέρον που υπάρχει και ο χρόνος που αφιερώνουν οι φοιτητές στην έρευνα. Θέματα λογοκλοπής, αντιγραφής και λοιπά, δεν νομίζω να τίθενται αφού αυτά από όσο ξέρω ακόμα και σε πτυχιακές εργασίες προπτυχιακού επιπέδου αφού υπάρχουν και τα αντίστοιχα προγράμματα για αυτούς τους σκοπούς. Μία αξιόλογη έρευνα σίγουρα πρέπει να είναι πρωτότυπη και να μην αποτελεί απλά παρασκεύασμα ή να είναι ελαφρώς τροποποιημένη από κάποια άλλη. Η ΤΠΕ και γενικά οι τεχνολογίες αλλά και όλα τα επιστημονικά πεδία θεωρώ ότι αυξάνονται, εξελίσσονται και με βάση αυτόν τον συλλογισμό νομίζω ότι και οι ίδιοι ερευνητές πρέπει να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και τις αλλαγές που επιφέρει η εκάστοτε κοινωνική περίοδος. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με δια βίου έρευνα πάνω σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο με βάση νέα δεδομένα, σύγκρισης αποτελεσμάτων έρευνας του τότε με το σήμερα κλπ κλπ που όλα αυτά θα έχουν ως απώτερο σκοπό την αναβάθμιση του ερευνητικού επιπέδου αλλά και της ποιότητας ζωής των ανθρώπων. Εάν ο άνθρωπος αγαπάει την επιστήμη του, το αντικείμενό του, με το οποίο ασχολείται νομίζω ότι μπορεί να τα καταφέρει όλα αυτά. Ωστόσο πιστεύω ότι για να υλοποιηθούν όλα αυτά εκτός βέβαια από οικονομικό προϋπολογισμό που είναι πολύ σημαντικός παράγοντας απαιτείται και συνεργασία επιστημόνων, επιστημονική επικοινωνία(scholarly communication) που είναι ένας νέος κλάδος που διαμορφώνεται και πλέον και θα αναπτύσσεται στο μέλλον ώστε να γίνονται γνωστά τα αποτελέσματα ερευνών αλλά και η έρευνα αυτή καθαυτή και πάνω σε αυτά να οδηγούμαστε μελλοντικά σε έρευνες πιο εμπεριστατωμένες. Αυτοί οι 2 είναι για εμένα οι πιο σπουδαίοι παράγοντες. Ωστόσο μπορώ να πω ότι αρκετά επιστημονικά περιοδικά και εκδόσεις που έχουν πέσει στην αντίληψή μου, κατά την διάρκεια εκπόνησης εργασιών στο τμήμα μου αλλά και τώρα της πτυχιακής μου εργασίας, έχουν πολύ μεγάλο δείκτη απήχησης (impact factor) και πολύ σημαντικές αξιολογήσεις από άρθρα Ελλήνων ερευνητών ακαδημαϊκών και μη, κάτι που σίγουρα είναι πολύ σημαντικό, ακόμα και πτυχιακές εργασίες από το τμήμα μου και από άλλα τμήματα καταλήγουν αργότερα να γίνουν επιστημονικά άρθρα που χωρίς αμφιβολία αυτό αφήνει μία θετική πνοή αισιοδοξίας. Νομίζω πως πρέπει όλους του ερευνητές να μας απασχολήσουν ζητήματα της ανοιχτής επιστήμης, της ανοιχτής πρόσβασης και των ανοιχτών δεδομένων. Με λίγα λόγια βλέπετε ότι το ένα είναι συνδεόμενο με το άλλο σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Όπως και το τμήμα μου έτσι και τα υπόλοιπα τμήματα σίγουρα παράγουν σημαντικό και αξιόλογο ερευνητικό έργο αλλά θεωρώ πως αυτό είναι ναι νεμ ικανοποιητικό και σε πολύ καλό επίπεδο, και είμαι σίγουρη ότι εάν η χρηματοδότηση γίνει ακόμα καλύτερη και αυξηθεί το ενδιαφέρον των ερευνητών στο μέλλον σίγουρα θα αναβαθμίσουμε ακόμα περισσότερο και αυτό το κομμάτι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θεωρώ ότι κάθε επιστήμη είτε είναι ανθρωπιστική, υγείας, τεχνολογική μπορεί να παράγει έργο με διαφορετικό βαθμό και σε άλλο σημείο αρκεί βέβαια να υπάρχουν και οι ανάλογες προϋποθέσεις και τα βήματα ώστε να φτάσει σε αυτό το σημείο.

Όπως είπε και ο thanos713, μπορεί να υπάρχουν δικτυώσεις με άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού να συμβαδίζουν τα ΠΜΣ και τα διδακτορικά προγράμματα σπουδών και εκείνα του εξωτερικού που πιστεύω πως το κάθε τμήμα αυτό προσπαθεί να κάνει παρόλο τις δυσκολίες (τουλάχιστον το τμήμα μου, έχει κάνει τρομερή προσπάθεια σε αυτό) είναι αυτό που λέει για την μισθοδοσία τους και ότι τα έξοδα τα πληρώνουν οι ίδιοι, που υποτίθεται ότι αφού παράγεις έρευνα όλα αυτά έπρεπε να ήταν αυτονόητα. Και αυτό που αναφέρει ο panagiotis econ δυστυχώς σε ότι αφορά τους καθηγητές είναι μία αλήθεια και πολλοί λόγω αυτών κόβονται στις αξιολογήσεις ή μερικά τμήμα τους παίρνουν ως πιο "φθηνό" προσωπικό γιατί σίγουρα όσα πιο πολλά έχεις, τόσο πιο πολύ πρέπει και να σε πληρώνουν, αλλά που θα βρει το πανεπιστήμιο απόθεμα για να το κάνει αυτό; Πολλές έρευνες εξάλλου τις πληρώνουν οι ερευνητές από την τσέπη τους και μάλιστα 3 φορές (τον εξοπλισμό το δικό μας, πληρώνεις για εκδοθεί το άρθρο σου κλπ κλπ ).

Σε ότι αφορά την εκλαΐκευση από το κοινό που αναφέρει η Revekka της έρευνας νομίζω ώστε να γίνει αυτή πραγματικότητα πρέπει έρευνες να προωθηθούν σε συνέδρια ώστε να δει ο κόσμος και να γνωρίσει το έργο αυτό που προάγει ο κάθε ερευνητής σωστά; Φυσικά και αυτό νομίζω ότι απαιτεί και οικονομικό budget πόσο μάλλον για πρακτικά συνεδρίων αλλά και προσωπικό πραγματικό ενδιαφέρον για το αντικείμενο της έρευνας. Σίγουρα δεν κρίνεις έναν καθηγητή από τις δημοσιεύσεις μόνο και θα ήταν ανούσιο και πάνω σε αυτό, θα ήθελα να σταθώ στο θέμα Peer review που συζητούσαμε χθες στο μάθημα. Μπορεί ο αξιολογητής να σε ξέρει αλλά δεν τον ξέρεις εσύ, κάτι που είναι λίγο άδικο γιατί μπορεί να υπάρχει και διαφάνεια στην αξιολόγηση με αποτέλεσμα να περνάει μία μέτρια εργασία ενώ μία εξαιρετική όχι απλά επειδή δεν γουστάρει o αξιολογητής ή ξέρει πχ τον ερευνητή αυτόν κλπ κλπ. Για αυτό πλέον αρχίζει και προσπαθεί να υλοποιηθεί η αξιολόγηση να γίνει αμφίρροπη ώστε να μην γνωρίζει ούτε ο αξιολογητής τον ερευνητή ή το αντίστροφο. Και φυσικά δεν πρέπει να συγχέουμε έναν διδακτορικό με έναν καθηγητή, δεν είναι ταυτόσημες έννοιες, δηλαδή δεν σημαίνει ότι ένας διδακτορικός θα γίνει και καθηγητής όπως πολλοί έχουν αυτήν την λαθεμένη εικόνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fretoe]

Ας μοιραστώ κα εγώ την δική μου προσωπική και μικρή εμπειρία.

Εγώ γνωρίζω τον τεχνολογικό τομέα, της επιστήμης των υπολογιστών.
Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με έναν από τους πιο ενεργούς Έλληνες ερευνητές.
Γενικά βλέπω ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια υπάρχουν πολλοί ερευνητές οι οποιοί παράγουν αξιόλογη έρευνα η οποία δημοσιεύεται σε τοπ συνέδρια στο εξωτερικό τα οποία είναι σε A* κατάταξη. Πολλοί από αυτούς θεωρούνται τοπ στον τομέα τους και λαμβάνουν σημαντική αναγνώριση και στο εξωτερικό.
Σκέφτειται ότι αυτό το γεγονός έχει προσελκύσει και άτομα από ξένες χώρες να εκπονήσουν το διδακτορικό τους εδώ στην Ελλάδα.


Επίσης, από την μικρή μου εμπειρία επίσης καταλαβαίνω ότι για να δημοσιεύσει κανείς κάτι σε τοπ συνέδρια απαίτει μεγάλη πρόσπαθεια και μόνο τυχαίο δεν είναι σαν γεγονός. Συνεπώς πιστεύω ότι η παραγωγή ερευνητικών άρθρων και η δημοσίευση αυτών δεν είναι καθόλου εύκολη.

Βέβαια υπάρχει και το άλλο άκρο όπως προηγούμενα μέλη περιέγραψαν. Υπάρχουν πολλοί καθηγητές που έχουν να κάνουν δημοσίευση για χρόνια ή δημοσιέυουν σε χαμηλής κατάταξης συνέδρια ή journals. Βέβαια έχω την εντύπωση πως έχει να κάνει και πάνω και στον τομέα που η έρευνα τους παράγεται, π.χ. αν ο τομέας είναι κορεσμένος κτλ.

Όσο για την χρηματοδοτήσεις, πιστεύω πως η συγγραφή προτάσεων είναι ένα από τα πράγματα που ένας διδακτορικός θα πρέπει να έχει στο μυάλο του και θα πρέπει να μεριμνεί για αυτό. Πολλοί αγνοούν αυτό το κομμάτι καταλήγοντας πολλούς μήνες χωρίς χρηματόδοτηση.
Δεν έχω εμπειρία στο πόσο δύσκολη είναι συγγραφή τέτοιων προτάσεων— μένει να φανεί στην πράξη.

Αν χρηματοδότηση έρθει ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι τα λεφτά είναι αρκετά καλά για την Ελλάδα την κρίσης.
Ασφαλώς βέβαια δεν συγκρίνονται με αυτές του εξωτερικού, π.χ. που τους επιτρέπει να αγοράσουν όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για την διεξαγωγή της έρευνας, κτλ.

Μπορεί ο αξιολογητής να σε ξέρει αλλά δεν τον ξέρεις εσύ, κάτι που είναι λίγο άδικο γιατί μπορεί να υπάρχει και διαφάνεια στην αξιολόγηση με αποτέλεσμα να περνάει μία μέτρια εργασία ενώ μία εξαιρετική όχι απλά επειδή δεν γουστάρει o αξιολογητής ή ξέρει πχ τον ερευνητή αυτόν κλπ κλπ. Για αυτό πλέον αρχίζει και προσπαθεί να υλοποιηθεί η αξιολόγηση να γίνει αμφίρροπη ώστε να μην γνωρίζει ούτε ο αξιολογητής τον ερευνητή ή το αντίστροφο.

Να αναφέρω εδώ ότι αυτό εφαρμόζεται στα περισσότερα συνέδρια — κάτι που ονομάζεται double blind review.
Βέβαια κάποιοι κάνουν το εξής: την στιγμή που το paper τους είναι under review το δημοσιεύουν σε sites όπως το https://arxiv.org/.
Συνεπώς κάποιος μπορεί να δει ποιοι ειναι οι συγγραφείς ενός άρθρου παρόλο που είναι αξιολόγηση είναι double blind.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Στην Ελλάδα οι διδακτορικοί αγνοούν το κομμάτι ερευνητικές προτάσεις γιατί δεν τους αφορούν. Αν τους αφορούν είναι για το διδακτορικό (άρα στην πράξη είναι στην ουσία η πρότασή τους) και μετά δεν μπορούν να πάρουν κάποιες ερευνητικές προτάσεις πάνω τους. Η αναζήτηση αυτή εμφανίζεται σε post doc επίπεδο.

Ο οικονομικός παράγοντας δεν είναι για μένα ο κύριος για την παραγωγή ερευνητικού έργου. Θεωρώ ότι παίζει ρόλο η "ποιότητα" των ερευνητών..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Να αναφέρω εδώ ότι αυτό εφαρμόζεται στα περισσότερα συνέδρια — κάτι που ονομάζεται double blind review.
Βέβαια κάποιοι κάνουν το εξής: την στιγμή που το paper τους είναι under review το δημοσιεύουν σε sites όπως το https://arxiv.org/.
Συνεπώς κάποιος μπορεί να δει ποιοι ειναι οι συγγραφείς ενός άρθρου παρόλο που είναι αξιολόγηση είναι double blind.

Ναι μπράβο, αυτόν τον όρο μας ανέφερε χθες ο καθηγητής και δεν πρόλαβα να τον σημειώσω (σε ευχαριστώ πολύ )!
Αυτό ακριβώς, και δυστυχώς κάτι τέτοιο υπονομεύει και την έρευνα αυτή καθαυτή αλλά και σημαντικά αξιόλογα έργα μπορεί να μην δημοσιευτούν και κατά προέκταση να μην γνωστοποιηθούν και στο κοινό.

Στην Ελλάδα οι διδακτορικοί αγνοούν το κομμάτι ερευνητικές προτάσεις γιατί δεν τους αφορούν. Αν τους αφορούν είναι για το διδακτορικό (άρα στην πράξη είναι στην ουσία η πρότασή τους) και μετά δεν μπορούν να πάρουν κάποιες ερευνητικές προτάσεις πάνω τους. Η αναζήτηση αυτή εμφανίζεται σε post doc επίπεδο.

Ο οικονομικός παράγοντας δεν είναι για μένα ο κύριος για την παραγωγή ερευνητικού έργου. Θεωρώ ότι παίζει ρόλο η "ποιότητα" των ερευνητών..

Ισχύει αυτό που λέτε και πράγματι είναι αλήθεια. Πιστεύω όμως ότι ένας καλός ερευνητής, μπορεί να παράγει πραγματικά ποιοτικά έργα, που να είναι σύγχρονα να παρουσιάζουν πρωτοτυπία, να έχουν ενδιαφέρον, να συμβαδίζουν με την ηθική της επιστήμης και γενικά να είναι αυτό που λέτε εσείς "ποιοτικοί" ερευνητές, αλλά εάν δεν υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση εάν το ερευνητικό έργο είναι τέτοιο που δεν μπορεί να το καλύψει καθόλου ή σε ελάχιστο βαθμό πχ το ακαδημαϊκό ίδρυμα και ο ερευνητής δεν έχει ούτε την δυνατότητα από μόνος του έστω και σε λίγο βαθμό να βοηθηθεί ώστε να το βγάλει και "αναγκάζεται" να ψάχνει χρηματοδότηση από άλλους φορείς άλλοτε τα καταφέρνει άλλοτε όχι, πάλι και έτσι δεν έχει ένα "κόστος" σε χρόνο; Με αυτήν την λογική θεωρώ τον οικονομικό παράγοντα ως το κυριότερο παράγοντα, παρόλο που όντως η ποιότητα του ερευνητή παίζει σημαντικό ρόλο αλλά για να εφαρμοστεί και η ποιότητα δεν προϋποθέτει και την οικονομική στήριξη; Σίγουρα τα ελληνικά πανεπιστήμια δίνουν μία βοήθεια σε αυτά σίγουρα δεν έχουν αφήσει την έρευνα απέξω απλά αν την βοηθούσαν ακόμα περισσότερο πιστεύω πως θα αναδεικνύαμε και σε μεγαλύτερο βαθμό τις ερευνητικές μας δυνατότητες για όσους τουλάχιστον δραστηριοποιούνται σε αυτό το κομμάτι και το αγαπάνε πραγματικά. Τι εννοείτε Post doc ?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Το Post Doc είναι μια επιπλέον εξειδίκευση μετά το διδακτορικό, συνήθως σε συναφές αντικείμενο με το διδακτορικό αλλά αρκετά πιο εξειδικευμένο και τις περισσότερες φορές πολύ πρακτικό. Πολλές φορές αυτά είναι projects μέσα σε εταιρείες για παράδειγμα. Είναι 1-2 χρόνια και είναι κανονική δουλειά: Χρήματα, διδασκαλία και έρευνα.

Επίσης, να συμπληρώσω εδώ ότι τα reviews είναι μια τελείως υποκειμενική κατάσταση. Και μην πάτε μακριά...Δείτε βαθμούς εξεταστικών, διπλωματικών, διδακτορικών κλπ κλπ. Ένα είδος review είναι και αυτά και δείχνουν τι γίνεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[panagiotis econ]

Στην Ελλάδα οι διδακτορικοί αγνοούν το κομμάτι ερευνητικές προτάσεις γιατί δεν τους αφορούν. Αν τους αφορούν είναι για το διδακτορικό (άρα στην πράξη είναι στην ουσία η πρότασή τους) και μετά δεν μπορούν να πάρουν κάποιες ερευνητικές προτάσεις πάνω τους. Η αναζήτηση αυτή εμφανίζεται σε post doc επίπεδο.

Ο οικονομικός παράγοντας δεν είναι για μένα ο κύριος για την παραγωγή ερευνητικού έργου. Θεωρώ ότι παίζει ρόλο η "ποιότητα" των ερευνητών..

Θα κανω καποιες επισημανσεις πανω στα δυο σου ποστ

α) Καθε καθηγητης ειναι ερευνητης, το αναποδο δεν ισχυει

b) Το γεγονος οτι ενα μετριο ποιοτικα paper μπορει να εχει μεγαλη επιτυχια ειναι επειδη (ισως) ανοιγει ενα νεο οριζοντα ερευνας, δινει μια νεα οπτικη και συνεπως πολλοι ''πατανε'' πανω σε αυτο και προτεινουν extensions κλπ. Δηλαδη δεν αρκει να ειναι αριστο ποιοτικα, πρεπει να ειναι και πρωτοτυπο κι αυτη η πρωτοτυπια ειναι που σου δινει τα citations.

c) O καθηγητης-ερευνητης κρινεται απ την ποιοτητα του ερευνητικου εργου αλλα και της διδασκαλιας. Το weight διαφοροποιειται μεταξυ πανεπιστημιων, αλλα ειναι κοινο μυστικο οτι δημοσιευσεις σε τοπ journals δινουν κυρος σε ερευνητες και πανεπιστημια

d) Κλεινοντας, εγω θα ισχυριστω το ακριβως αντιθετο απο αυτο που λες. Τα ελληνικα πανεπιστημια, τουλαχιστον στον τομεα το δικο μου, ειναι απο τα χειροτερα της Ευρωπης. Εκτος αν θελουμε να συγκρινομαστε με τους χειροτερους κι επειδη βγαινουμε οι καλυτεροι να χαιρομαστε.
Τα πραγματα αλλαζουν στις πολυτεχνικες σχολες και γενικα στις θετικες επιστημες οπου εκει οντως βλεπω οτι δικα μας παιδια διαπρεπουν στο εξωτερικο consistently

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Το Post doc δηλαδή, εάν κατάλαβα καλά είναι ακόμα περισσότερο εξειδίκευση πάνω σε μία συγκεκριμένη παράμετρο που εξετάζει μία διδακτορική διατριβή; Δηλαδή τι θα μπορούσε να είναι ένα post doc σε μία εταιρεία πχ ένας διαγωνισμός που τρέχει προκειμένου να υλοποιηθεί ένα έργο που πάλι υποβάλλεται πρόταση κλπ κλπ που ουσιαστικά σε χρηματοδοτεί ο φορέας που διοργανώνει τον διαγωνισμό με τον τάδε προϋπολογισμό για να το υλοποιήσεις και το θέμα του διαγωνισμού μπορεί πχ να αποτελέσει Post doc ενός ερευνητή μέσα στη εταιρεία ή είναι δύο διαφορετικά πράγματα;

Εννοείται, ότι υπάρχει και βαθμός υποκειμενικότητας πχ στις εξεταστικές, πτυχιακές κλπ κλπ σαν αυτές των peer review ; Ναι, ισχύει αυτό κατά ένα μεγάλο βαθμό κι εγώ σαν φοιτήτρια κάνω πολλές φορές σκέψεις πχ δεν με συμπαθεί ο τάδε καθηγητής θα μου το "δείξει" και στην αξιολόγηση πχ του γραπτού και με αδικήσει, εάν εννοείται αυτόν τον συλλογισμό. Στο συγκεκριμένο μάθημα που βρήκα αφορμή για το θέμα μας είπε ότι θα κάνουμε Peer review αλλά θα τα ανεβάσουμε ανώνυμα και θα αξιολογήσουμε τα Peer review συμφοιτητών μας χωρίς να ξέρουμε ωστόσο ποιος έγραψε ποιο.

EDIT:
Η διάσταση που δίνει ο panagiotis econ στο b και στο c είναι πολύ ενδιαφέρουσα και πράγματι ισχύει, γιατί μπορεί κάτι να αποτελεί πραγματικά πρωτοτυπία στην επιστήμη και να μην είχε ξανά αναφερθεί στην βιβλιογραφία. Οπότε και μέτριο review να είναι πράγματι αξίζει να προωθηθεί για ακόμα παραπάνω έρευνα και μελέτη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Θα κανω καποιες επισημανσεις πανω στα δυο σου ποστ

α) Καθε καθηγητης ειναι ερευνητης, το αναποδο δεν ισχυει

b) Το γεγονος οτι ενα μετριο ποιοτικα paper μπορει να εχει μεγαλη επιτυχια ειναι επειδη (ισως) ανοιγει ενα νεο οριζοντα ερευνας, δινει μια νεα οπτικη και συνεπως πολλοι ''πατανε'' πανω σε αυτο και προτεινουν extensions κλπ. Δηλαδη δεν αρκει να ειναι αριστο ποιοτικα, πρεπει να ειναι και πρωτοτυπο κι αυτη η πρωτοτυπια ειναι που σου δινει τα citations.

c) O καθηγητης-ερευνητης κρινεται απ την ποιοτητα του ερευνητικου εργου αλλα και της διδασκαλιας. Το weight διαφοροποιειται μεταξυ πανεπιστημιων, αλλα ειναι κοινο μυστικο οτι δημοσιευσεις σε τοπ journals δινουν κυρος σε ερευνητες και πανεπιστημια

d) Κλεινοντας, εγω θα ισχυριστω το ακριβως αντιθετο απο αυτο που λες. Τα ελληνικα πανεπιστημια, τουλαχιστον στον τομεα το δικο μου, ειναι απο τα χειροτερα της Ευρωπης. Εκτος αν θελουμε να συγκρινομαστε με τους χειροτερους κι επειδη βγαινουμε οι καλυτεροι να χαιρομαστε.
Τα πραγματα αλλαζουν στις πολυτεχνικες σχολες και γενικα στις θετικες επιστημες οπου εκει οντως βλεπω οτι δικα μας παιδια διαπρεπουν στο εξωτερικο consistently

Για το α) δεν είναι πάντα έτσι. Όπως πολλοί διδακτορικοί δεν κάνουν ερευνητικά διδακτορικά, έτσι και υπάρχουν καθηγητές που είναι "αναλυτές". Δεν ανακαλύπτουν κάτι νέο. Ανακαλύπτουν κενά και προτείνουν σε άλλους έρευνες ή ανακαλύπτουν όψεις των θεωριών που δεν έχουν φωτιστεί. Αλλά δεν είναι ερευνητές με την έννοια του ανακαλύπτω κάτι καινοτόμο, ούτε καν κάτι πρακτικό.

Για το β) διαφωνώ. Μιλάω για πραγματικά άχρωμο paper που μάλιστα έγινε δεκτό σε μεγάλο συνέδριο HCI και ήταν για τα μπάζα. Και μάλιστα, ήταν αυτή η εκνευριστική τακτική των ξένων να είναι 12 άτομα στη συγγραφική ομάδα.

Για το γ) συμφωνώ εν μέρη. Το κύρος δεν έρχεται από τις δημοσιεύσεις αν οι συγγραφείς είναι πάνω από 3.

Για το δ) δέχομαι τον λόγο σου για τα οικονομικά (αν και ας πούμε στο LSE είδα πολλούς Έλληνες καθηγητές και διδακτορικούς στον τομέα να διαπρέπουν). Σίγουρα δεν θα είμαστε παντού καλά. Αλλά θεωρώ ότι είμαστε πολύ καλά σε ΜΟ.

@sophie_96, ναι, μπορεί να είναι και κάτι τέτοιο.
Υποκειμενικότητα δεν υπάρχει μόνο στο πρόσωπο αλλά και στο θέμα, στη θεωρία που χρησιμοποιούμε πάνω σε κάθε θέμα, ακόμα και στη μεθοδολογία που χρησιμοποιούμε για κάποια έρευνα...

Συμπλήρωση: Τώρα που το σκέφτομαι ίσως το πρόβλημα στα ελληνικά πανεπιστήμια να είναι οι "άχρηστες" έρευνες. Γίνονται πολλές που δεν έχουν πρακτικό αντίκτυπο, άρα περιορισμένο κοινό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[panagiotis econ]

Το Post doc δηλαδή, εάν κατάλαβα καλά είναι ακόμα περισσότερο εξειδίκευση πάνω σε μία συγκεκριμένη παράμετρο που εξετάζει μία διδακτορική διατριβή; Δηλαδή τι θα μπορούσε να είναι ένα post doc σε μία εταιρεία πχ ένας διαγωνισμός που τρέχει προκειμένου να υλοποιηθεί ένα έργο που πάλι υποβάλλεται πρόταση κλπ κλπ που ουσιαστικά σε χρηματοδοτεί ο φορέας που διοργανώνει τον διαγωνισμό με τον τάδε προϋπολογισμό για να το υλοποιήσεις και το θέμα του διαγωνισμού μπορεί πχ να αποτελέσει Post doc ενός ερευνητή μέσα στη εταιρεία ή είναι δύο διαφορετικά πράγματα;

Εννοείται, ότι υπάρχει και βαθμός υποκειμενικότητας πχ στις εξεταστικές, πτυχιακές κλπ κλπ σαν αυτές των peer review ; Ναι, ισχύει αυτό κατά ένα μεγάλο βαθμό κι εγώ σαν φοιτήτρια κάνω πολλές φορές σκέψεις πχ δεν με συμπαθεί ο τάδε καθηγητής θα μου το "δείξει" και στην αξιολόγηση πχ του γραπτού και με αδικήσει, εάν εννοείται αυτόν τον συλλογισμό. Στο συγκεκριμένο μάθημα που βρήκα αφορμή για το θέμα μας είπε ότι θα κάνουμε Peer review αλλά θα τα ανεβάσουμε ανώνυμα και θα αξιολογήσουμε τα Peer review συμφοιτητών μας χωρίς να ξέρουμε ωστόσο ποιος έγραψε ποιο.

Post-doc (post doctoral) κανουν συνηθως νεοι κατοχοι διδακτορικου που λογω (κατα πασα πιθανοτητα) αδυναμιας της διατριβης/ερευνητικης δουλειας του δεν εχουν καταφερει να βρουν μια καλη θεση σε πανεπιστημια/ερευνητικα κεντρα/οργανισμους κλπ. Ειναι συνηθως 2-3 χρονια εξτρα ερευνας ωστε να γινεις καλυτερος. Δεν ειναι απαραιτητο να κανεις κατι πιο εξειδικευμενο απ το διδακτορικο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Το Post doc είναι ένας καλός τρόπος να "φας" τα δύο χρόνια μέχρι να μπορείς να κάνεις αίτηση για ΔΕΠ, που χρειάζεται να αποκτήσεις διδακτική εμπειρία αυτόνομη, δημοσιεύσεις και ερευνητικό έργο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

@sophie_96, ναι, μπορεί να είναι και κάτι τέτοιο.
Υποκειμενικότητα δεν υπάρχει μόνο στο πρόσωπο αλλά και στο θέμα, στη θεωρία που χρησιμοποιούμε πάνω σε κάθε θέμα, ακόμα και στη μεθοδολογία που χρησιμοποιούμε για κάποια έρευνα...

Δεν το είχα σκεφτεί αυτό, το ότι δηλαδή στον αξιολογητή πχ μπορεί να μην του αρέσει ο τρόπος προσέγγισης σε ένα θέμα ή και μεθοδολογία που ακολουθείται δεν τον βρίσκει σύμφωνο, παρότι θα μπορούσε να θεωρηθούν αντικειμενικά αξιόλογα τα αποτελέσματα της έρευνας με τα οποία και να συμφωνεί και ο ίδιος, αλλά πάραυτα να δώσει αρνητική αξιολόγηση σε αυτό. Εάν γίνει κάτι τέτοιο η έρευνα που έχει γίνει, δεν βγαίνει λίγο "χαμένη" τι μπορεί να γίνει σε αυτήν την περίπτωση πόσο μάλιστα όταν πχ το ακαδημαϊκό ίδρυμα χορήγησε τα απαιτούμενα, η έρευνα είναι πράγματι ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη αλλά δεν πήγε καλά λόγω μίας τέτοιας υποκειμενικότητας; Δεν έχει και αρνητικό αντίκτυπο κάτι τέτοιο γενικότερα στην ερευνητική παραγωγή;


EDIT:

panagiotis econ κατάλαβα, αν και νομίζω ότι σου κλείνει δρόμους το Post doc αντί για να σου ανοίγει, με την έννοια ότι σε περιορίζει στην αγορά εργασίας σου, ή όχι;

Revekka Αυτό, όταν δεν γίνονται προσλήψεις καθηγητών, οι περισσότεροι είναι συνεργάτες με συμβάσεις που ανανεώνονται κάθε χρόνο και δεν είναι μόνιμοι, και πάλι και μέχρι να κάνουν και εάν τέτοια αίτηση δεν νομίζω ότι μπορούν να εξασφαλίσουν κάτι σίγουρα. Οπότε μία η άλλη είναι θεωρώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[panagiotis econ]

Για το α) δεν είναι πάντα έτσι. Όπως πολλοί διδακτορικοί δεν κάνουν ερευνητικά διδακτορικά, έτσι και υπάρχουν καθηγητές που είναι "αναλυτές". Δεν ανακαλύπτουν κάτι νέο. Ανακαλύπτουν κενά και προτείνουν σε άλλους έρευνες ή ανακαλύπτουν όψεις των θεωριών που δεν έχουν φωτιστεί. Αλλά δεν είναι ερευνητές με την έννοια του ανακαλύπτω κάτι καινοτόμο, ούτε καν κάτι πρακτικό.

Για το β) διαφωνώ. Μιλάω για πραγματικά άχρωμο paper που μάλιστα έγινε δεκτό σε μεγάλο συνέδριο HCI και ήταν για τα μπάζα. Και μάλιστα, ήταν αυτή η εκνευριστική τακτική των ξένων να είναι 12 άτομα στη συγγραφική ομάδα.

Για το γ) συμφωνώ εν μέρη. Το κύρος δεν έρχεται από τις δημοσιεύσεις αν οι συγγραφείς είναι πάνω από 3.

Για το δ) δέχομαι τον λόγο σου για τα οικονομικά (αν και ας πούμε στο LSE είδα πολλούς Έλληνες καθηγητές και διδακτορικούς στον τομέα να διαπρέπουν). Σίγουρα δεν θα είμαστε παντού καλά. Αλλά θεωρώ ότι είμαστε πολύ καλά σε ΜΟ.

@sophie_96, ναι, μπορεί να είναι και κάτι τέτοιο.
Υποκειμενικότητα δεν υπάρχει μόνο στο πρόσωπο αλλά και στο θέμα, στη θεωρία που χρησιμοποιούμε πάνω σε κάθε θέμα, ακόμα και στη μεθοδολογία που χρησιμοποιούμε για κάποια έρευνα...

Συμπλήρωση: Τώρα που το σκέφτομαι ίσως το πρόβλημα στα ελληνικά πανεπιστήμια να είναι οι "άχρηστες" έρευνες. Γίνονται πολλές που δεν έχουν πρακτικό αντίκτυπο, άρα περιορισμένο κοινό.

α) Μα ενταξει, ερευνα δεν ειναι μονο το καινουριο αλλα και η βελτιωση των ηδη υπαρχοντων. Επισης γιατι να κανεις διδακτορικο ωστε να προτεινεις στον αλλο ερευνα αντι να την κανεις εσυ? Υποτιθεται το διδακτορικο σου δινει εργαλεια για να κανεις ο ιδιος ερευνα. Κενα εντοπιζα κι εγω οταν κανω referee reports στα πλαισια του μεταπτυχιακου απλα δεν ειχα τα ''εργαλεια'' ωστε να διατυπωση μια νεα πιο αποτελεσματικη προσεγγιση.

Οσο για το (β) μαλλον εγινε success γιατι 12 ατομα*5 self-citations=60, κι αν εχεις και μεγαλο κυκλο/γνωριμες παιρνεις αλλα τοσα.. Αλλη εξηγηση δεν μπορω να δωσω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τάσος97]

Το Post doc είναι ένας καλός τρόπος να "φας" τα δύο χρόνια μέχρι να μπορείς να κάνεις αίτηση για ΔΕΠ, που χρειάζεται να αποκτήσεις διδακτική εμπειρία αυτόνομη, δημοσιεύσεις και ερευνητικό έργο.

εκτός αυτού πολλές θέσεις (είτε ακαδημαϊκές είτε όχι) ζητούν post doctoral training. Δεν είναι απλά ένας τρόπος να φας δύο χρόνια, αλλά μια περίοδος κατά την οποία εξελίσσεται κανείς, τουλάχιστον στην περίπτωση που θέλει να έχει δικό του research group. Επίσης post-doc μπορείς να είσαι από 1 έτος έως και δεκαετίες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Δεν το είχα σκεφτεί αυτό, το ότι δηλαδή στον αξιολογητή πχ μπορεί να μην του αρέσει ο τρόπος προσέγγισης σε ένα θέμα ή και μεθοδολογία που ακολουθείται δεν τον βρίσκει σύμφωνο, παρότι θα μπορούσε να θεωρηθούν αντικειμενικά αξιόλογα τα αποτελέσματα της έρευνας με τα οποία και να συμφωνεί και ο ίδιος, αλλά πάραυτα να δώσει αρνητική αξιολόγηση σε αυτό. Εάν γίνει κάτι τέτοιο η έρευνα που έχει γίνει, δεν βγαίνει λίγο "χαμένη" τι μπορεί να γίνει σε αυτήν την περίπτωση πόσο μάλιστα όταν πχ το ακαδημαϊκό ίδρυμα χορήγησε τα απαιτούμενα, η έρευνα είναι πράγματι ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη αλλά δεν πήγε καλά λόγω μίας τέτοιας υποκειμενικότητας; Δεν έχει και αρνητικό αντίκτυπο κάτι τέτοιο γενικότερα στην ερευνητική παραγωγή;

Είναι πάρα πολύ αρνητικό και το έχω υποστεί και εγώ. Εκεί είναι στο χέρι κάθε ερευνητή να πατήσει πόδι. Είναι δική του η έρευνα, αυτός θα πάρει τα εύσημα ή το κράξιμο, αλλά θα το κρίνει η κοινότητα και όχι ένας τύπος.

α) Μα ενταξει, ερευνα δεν ειναι μονο το καινουριο αλλα και η βελτιωση των ηδη υπαρχοντων. Επισης γιατι να κανεις διδακτορικο ωστε να προτεινεις στον αλλο ερευνα αντι να την κανεις εσυ? Υποτιθεται το διδακτορικο σου δινει εργαλεια για να κανεις ο ιδιος ερευνα. Κενα εντοπιζα κι εγω οταν κανω referee reports στα πλαισια του μεταπτυχιακου απλα δεν ειχα τα ''εργαλεια'' ωστε να διατυπωση μια νεα πιο αποτελεσματικη προσεγγιση.

αχ, αυτή είναι πολύ μεγάλη συζήτηση και συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Και να ξέρεις ότι υπάρχουν πάρα πολλοί διδακτορικοί που παίρνουν πάρα πολλά λεφτά απο υποτροφίες ΕΣΠΑ για να κάνουν το απόλυτο τίποτα.

εκτός αυτού πολλές θέσεις (είτε ακαδημαϊκές είτε όχι) ζητούν post doctoral training. Δεν είναι απλά ένας τρόπος να φας δύο χρόνια, αλλά μια περίοδος κατά την οποία εξελίσσεται κανείς, τουλάχιστον στην περίπτωση που θέλει να έχει δικό του research group. Επίσης post-doc μπορείς να είσαι από 1 έτος έως και δεκαετίες...

Ακαδημαϊκή θέση δεν έχω συναντήσει ποτέ που να ζητάει post doc. Σου ζητάνε να έχεις λάβει το διδακτορικό μέχρι την ημερομηνία λήξης της "αναγγελίας", να έχεις ερευνητικό έργο και να έχεις και εμπειρία στη διδασκαλία, στο αντικείμενο του τομέα που θα διδάξεις. Το post doc είναι εύρημα των τελευταίων 10 ετών για να απορροφηθούν κάπως οι τόσοι διδακτορικοί..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Είναι πάρα πολύ αρνητικό και το έχω υποστεί και εγώ. Εκεί είναι στο χέρι κάθε ερευνητή να πατήσει πόδι. Είναι δική του η έρευνα, αυτός θα πάρει τα εύσημα ή το κράξιμο, αλλά θα το κρίνει η κοινότητα και όχι ένας τύπος.

Υπάρχει τρόπος για να γίνει δηλαδή ένσταση και να υποστηρίξει την έρευνά του ώστε να μπορέσει και τελικά να επιτύχει εξ ολοκλήρου; Τι εννοείς η κοινότητα; Σας ρωτάω γιατί νομίζω σε κάθε Peer review υπάρχουν 2 αξιολογητές.

Καλά το ΕΣΠΑ υπάρχει σχεδόν παντού

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Υπάρχει τρόπος για να γίνει δηλαδή ένσταση και να υποστηρίξει την έρευνά του ώστε να μπορέσει και τελικά να επιτύχει εξ ολοκλήρου; Τι εννοείς η κοινότητα; Σας ρωτάω γιατί νομίζω σε κάθε Peer review υπάρχουν 2 αξιολογητές.

Χαρακτηριστική είναι η δική μου περίπτωση στο διδακτορικό, στην υποστήριξη: 6 άριστα, 1 κόβεται επειδή: α) δεν του άρεσαν οι ορισμοί που χρησιμοποίησα, β) δεν ήταν ιδιαίτερα θεωρητικό, γ) είχε θέμα με τον καθηγητή μου, δ) το ερευνητικό κέντρο στο οποίο βρίσκεται κάνει κάτι αντίστοιχο με καθόλου επιτυχία.

Επίσης, αν ο ένας αξιολογητής κόψει ένα paper, πάει σε νέο γύρο αξιολόγησης ΑΝ είναι τυχερός ο ερευνητής και δεν του το αποκλείσουν τελείως.

Η κοινότητα εννοώ η πανεπιστημιακή κοινότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.