Εντωμεταξύ διαφωνείτε τόσες ώρες αλλά ο πυρήνας των επιχειρημάτων σας είναι λάθος.
Το θέμα δεν είναι ποιος έχει κάνει τα πιο σχετικά μαθήματα. Όντως από τα ΕΠΑΛ τομέα νοσηλευτικής έχεις μεγαλύτερη σχετικότητα με τον κλάδο της υγείας (άλλωστε αυτά τα παιδιά ακόμα και να μην περάσουν σε ΑΕΙ μπορούν να απορροφηθούν από τον κλάδο ως βοηθοί νοσηλευτών ή να συνεχίσουν σε κάποιο ΙΕΚ). Και η πικρή αλήθεια επίσης είναι ότι όσο και να σκίζουμε το βρακί μας εμείς των ΓΕΛ ότι δεν υπάρχουν βάσεις σε χημεία και βιολογία ενώ εμείς εξεταζόμαστε σε δυσκολότερα θέματα, στην πραγματικότητα στην ιατρική αυτό έχει μικρή σημασία γιατί το 1ο έτος μόνο έχει βιολογία και (βιο)χημεία, και το ότι καταλήγουν κάποιοι να χρωστάνε την 2η ως το πτυχίο (σηκώνει χεράκι), δεν σχετίζεται με τις βάσεις από το λύκειο.
Επομένως η βάση του επιχειρήματός μου (γιατί διαφωνώ και εγώ με το σκεπτικό έστω και αυτού του 1%), βρίσκεται αλλού.
Νομίζω την νοοτροπία του ΕΠΑΛ, είτε εκ των έσω είτε εκ των έξω, την ξέρουμε όλοι και δεν χρειάζεται να αναλωθώ σε λεπτομέρειες για τα αυτονόητα. Ίσως ο τομέας της νοσηλευτικής να είναι από τους πιο "καλοστεκούμενους", αλλά εξακολουθεί να διέπεται από την ίδια νοοτροπία. Επομένως δεν μπορώ να δεχτώ ότι ακόμα και το 1% που θα εισαχθεί σε ΑΕΙ και ειδικά σε σχολές όπως η Ιατρική, θα είναι προετοιμασμένο για το διάβασμα που απαιτείται. Το
θεωρητικό διάβασμα. Το πόσο διάβασμα ειδικά σε μαθήματα-παλούκια όπως παθολογία, παιδιατρική, φαρμακολογία, δεν θα γίνω γραφική το έχω αναλύσει πολλάκις σε άλλα ποστ, σε άλλα θέματα. Ανατρέξτε.
Και τώρα παρά τα όσα είπα πριν, θα αποδομήσω το επιχείρημα περί σχετικότητας μαθημάτων. Όπως λέμε ότι η Βιολογία Γ' λυκείου δεν έχει καμία σχέση με την Βιολογία του 1ου εξαμήνου, έτσι δεν μπορούμε να λέμε ότι και η Παθολογία στην ΕΠΑΛ Γ' έχει την ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ σχέση από άποψη ύλης, δυσκολίας και ικανότητας κατανόησης σε σχέση με την παθολογία που κάνεις στο 5ο και στο 6ο έτος της ιατρικής. Η Βιολογία και η Παθολογία στα μαθητικά χρόνια είναι
εργαλεία για να μπορέσεις μετά να εμβαθύνεις στα φοιτητικά σου χρόνια. Το ότι το ένα έχει μεγαλύτερη συνάφεια με το αντικείμενο από το άλλο, δεν αναιρεί τίποτα περί δυσκολίας.
Και τρίτον. Τα επαγγελματικά Λύκεια βασίζονται στο hands-on experience. Υποθέτω ο νοσηλευτικός τομέας δεν θα διαφέρει επ' αυτού. Οπότε υποθέτω μαθαίνετε ανατομία και παθολογία, στο στενό πλαίσιο που θα σας επιτρέψει να μπορείτε να την αξιοποιήσετε όταν θα θέλετε να χρησιμοποιήσετε το δίπλωμά σας από το ΕΠΑΛ. Και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι η εμβάθυνση και ανάγκη για θεωρητική κατάρτιση σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ μικρή. Στην ιατρική ισχύει το ακριβώς ανάποδο.
Άρα καταλήγω ότι μεταξύ ενός αποφοίτου ΕΠΑΛ που έχει κάποιες βάσεις ανατομίας και παθολογίας και πρακτικά μπορεί να σου κάνει παπάδες, και ενός αποφοίτου ΓΕΛ που δεν έχει καν γκουγκλάρει την λέξη "ανατομία" αλλά έχει ξεκωλωθεί για να μπορέσει να περάσει στην σχολή-τρόπαιο, ο δεύτερος θα φάει λάχανο τον πρώτο.
Αν θα έπρεπε να εισάγεται ένας απόφοιτος ΕΠΑΛ στην ιατρική; Όχι. (Δεν σας έχω ξεχωριστό μένος, το ίδιο λέω και για τους αθλητές και για τις μισές ειδικές κατηγορίες). Αν θα επιβιώσει; Πολύ πιθανόν. Αν θα την βγάλει στην ώρα του ή/και με αξιοπρεπή βαθμό; Σ αυτή την χώρα, δεν έχει σημασία. Αν θα τον προτιμήσω από έναν που πήρε το πτυχίο του από την Βουλγαρία; Δεν ξέρω.
Ξυδάκι όσοι θιχτείτε.