Άγχος

[kaleidoscope]

Hakuna matata. Μην ανησυχείς. Βέβαια όσο κι αν σου λέω εγώ "μην αγχώνεσαι", αν είσαι από την φύση σου αγχώδης τύπος δεν θα μπορέσεις να σταματήσεις. Αυτό που πρέπει να μάθεις να κάνεις είναι να διαχειρίζεσαι το άγχος σου, αν δεν μπορείς να απαλλαγείς από αυτό. Δηλαδή να μην το αφήνεις να σε κυριεύει και να σε αποτρέπει από το να διαβάσεις και να λειτουργήσεις γενικότερα.
Μια καλή ιδέα είναι να χρησιμοποιείς την τέχνη ή την άθληση σαν μορφή εκτόνωσης. Χρόνος υπάρχει. Μπορείς 1-2 φορές την εβδομάδα για 1-2 ώρες να βγεις έξω και να αρχίσεις να τρέχεις ή να πας στο γυμναστήριο. Εγώ έκανα το εξής μερικές φορές: έπαιρνα τέμπερες και με τα χέρια μου (χωρίς πινέλο) έβαφα μια κόλλα από μπλοκ ζωγραφικής. Μπορεί να ακούγεται χαζό αλλά εμένα αυτό με ηρεμεί. Πρέπει ο καθένας να βρει κάποια δραστηριότητα που να τον κάνει να ηρεμεί και να ισορροπεί, ανάλογα και με τα ενδιαφέροντα του. Για παράδειγμα, κάποιος φυσιολάτρης μπορεί να πηγαίνει βόλτα σε κοντινό πάρκο/βουνό/παραλία. Ένας ερασιτέχνης αστρονόμος μπορεί να χαζεύει τον ουρανό το βράδυ. Ένας μεταλάς μπορεί να κάνει headbanging ακούγοντας το αγαπημένο του συγκρότημα μέχρι να του φύγει το άγχος κ.ο.κ.
Γενικά κράτα επαφή με πράγματα που σου αρέσουν, μην κάνεις το λάθος να ριχτείς με τα μούτρα στο διάβασμα και να μην σηκώνεις το κεφάλι από την βιολογία γιατί θα εξαντληθείς ψυχολογικά (και σωματικά). Αυτό θα σου είναι χρήσιμο κι όταν με το καλό μπεις στην ιατρική. Αν αφιερώνεις το 100% του χρόνου σου στην ιατρική, θα κουραστείς και θα χάσεις τον εαυτό σου. Κάτι που δεν βοηθά ούτε εσένα αλλά ούτε και τους ασθενείς σου.
Αυτά για την αντιμετώπιση του άγχους. Για το θέμα της αυτοπεποίθησης σχετικά με τον στόχο σου, από ότι βλέπω φαίνεσαι αρκετά αποφασισμένη να γίνεις ιατρός, οπότε δεν βλέπω το πρόβλημα. Εφόσον είσαι καλή μαθήτρια, ακολουθείς πρόγραμμα στο διάβασμα σου και κρατάς και μια ισορροπία (ψυχολογική) δεν υπάρχει κάποιο εμπόδιο. Η είσοδος στην ιατρική έχει μεγαλοποιηθεί κατά την γνώμη μου, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο πιστεύεται.
Βέβαια, ακόμη κι αν δεν μπεις, υπάρχουν κι άλλες επιλογές, όπως το να δώσεις 2η φορά, το 10%, οι σπουδές στο εξωτερικό, οι κατατακτήριες. Δεν είναι δηλαδή το τέλος του κόσμου.
Αυτά από εμένα, αν έχεις κάποια ερώτηση, feel free.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μιχάλης'94]

Καλησπέρα...Λυπάμαι που θα στο πω αλλά απ'ότι πήρε το αυτί μου το ΣΑΣ ιατρικό καταργήθηκε ως σχολή.Όσοι περνουν ιατρική θα μπορούν έπειτα να δηλώσουν και για στρατό.Ίσως κάνω και λάθος,αλλά για σιγουριά καλύτερα ρώτα κάποιον που ξέρει...Όσο για τα μαθήματα μη σκας!!!Όρεξη να έχεις και υπομονή και όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Παράνοια]

Δεν είχα ακούσει καν για αυτή την πιθανότητα Ευχαριστώ πάντως θα ρωτήσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Αυτό που λέει ο Μιχάλης έχει αναφερθεί και εδώ.

Τώρα, όσο αφορά το άγχος εσύ θα βάλεις τα δυνατά σου για το καλύτερο. Από εκει και πέρα ότι γίνει.
Πάντως μη σε αγχώνουν τόσο οι πανελλήνιες, εσύ την ίδια διαδικασία με τις άλλες τις χρονιές θα κάνεις (διάβασμα και στο τέλος εξετάσεις).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[λοιπόν]

Μαθήτρια θεωρητικής, πολύ αγχωμένη με το σχολείο γενικότερα....
πολλές φορές βλέπω καθηγητές στον ύπνο μου, μαθήματα είναι κάτι που δε φεύγει από το μυαλό...
Προχθές γράφαμε ιστορία ΓΠ. Είχα διαβάσει για 100/100. Στο διάλειμμα πριν με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι. Πάω τουαλέτα... Βλέπω το προσωπό μου κατακόκκινο... Ξαφνικά πιάνω τους παλμούς μου, είχα ταχυκαρδία... 'Αρχισα να ζεσταίνομαι κι έμεινα με το κοντομάνικο ενώ είχε κρύο... Είχα κι δυσκολία στην αναπνοή... Με βλέπουν τα παιδιά και τρομάζουν. Μου ΄φερνουν νερά, πορτοκαλάδες ό,τι μπορείτε να φανταστείτε... Αλλά με το που μπήκε η καθηγήτρια στη ΄ταξη όλα άλλαξαν. Εγώ ηρέμησα και άρχισα να κρυώνω. Βεβαια με το που με είδε τρόμαξε κι κείνη μάλλον θα είχα γίνει σαν το πάνι κάτασπρη... Και μου λέει: πραγματικά, όχι για την ιστορία... μετά με κάλεσε στο γραφείο της και μου έλεγε διάφορα πράγματα... Πάντως τελικά δεν έγραψα και πολύ καλά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tribbiani]

Μαθήτρια θεωρητικής, πολύ αγχωμένη με το σχολείο γενικότερα....
πολλές φορές βλέπω καθηγητές στον ύπνο μου, μαθήματα είναι κάτι που δε φεύγει από το μυαλό...
Προχθές γράφαμε ιστορία ΓΠ. Είχα διαβάσει για 100/100. Στο διάλειμμα πριν με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι. Πάω τουαλέτα... Βλέπω το προσωπό μου κατακόκκινο... Ξαφνικά πιάνω τους παλμούς μου, είχα ταχυκαρδία... 'Αρχισα να ζεσταίνομαι κι έμεινα με το κοντομάνικο ενώ είχε κρύο... Είχα κι δυσκολία στην αναπνοή... Με βλέπουν τα παιδιά και τρομάζουν. Μου ΄φερνουν νερά, πορτοκαλάδες ό,τι μπορείτε να φανταστείτε... Αλλά με το που μπήκε η καθηγήτρια στη ΄ταξη όλα άλλαξαν. Εγώ ηρέμησα και άρχισα να κρυώνω. Βεβαια με το που με είδε τρόμαξε κι κείνη μάλλον θα είχα γίνει σαν το πάνι κάτασπρη... Και μου λέει: πραγματικά, όχι για την ιστορία... μετά με κάλεσε στο γραφείο της και μου έλεγε διάφορα πράγματα... Πάντως τελικά δεν έγραψα και πολύ καλά...

πιστεύω πως καλό θα ήταν να το συζητήσεις με τους γονείς σου και με τους στενούς σου φίλους και να χαλαρώσεις λίγο (με το "να χαλαρώσεις" δεν εννοώ να δημιουργήσεις κενά, απλά να σταματήσεις να αγχώνεσαι τόσο). Έχουμε ακόμα δρόμο εμείς για να δώσουμε πανελλήνιες, ας φυλάμε ενέργειες μέχρι τότε Στο κάτω κάτω, νομίζω ότι είναι προτιμότερο να μην γράψεις τέλεια σε ένα διαγώνισμα παρά να αγχώνεσαι τόσο πολύ για αυτό και να αρρωσταίνεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τάσος97]

παιδια Β Λυκειου ειναι μην αγχώνεστε τοσο δεν αξίζει πραγματικά! Ηρεμία Εγώ αγχώνομαι μόνο για το χρόνο διαβάσματα σιγά μην σκάσω κιολας για το διαγωνισμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~Melania~]

παιδια Β Λυκειου ειναι μην αγχώνεστε τοσο δεν αξίζει πραγματικά! Ηρεμία Εγώ αγχώνομαι μόνο για το χρόνο διαβάσματα σιγά μην σκάσω κιολας για το διαγωνισμα

Τάσο είναι εύκολο να το λες . Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά όσο κι αν λέω στον εαυτό μου να μην αγχώνομαι, δεν γίνεται, το έχω έμφυτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Να σας δω στο Πανεπιστήμιο και στη ζωή γενικότερα, σε πιο σύνθετα προβλήματα...τι άγχος που θα έχετε. Εκεί τι θα κάνετε; Θα αρχίσετε τα ψυχοφάρμακα; Μακράν η σχολική ζωή (με τα όλα της και τις πανελλήνιες) είναι οι καλύτερες περίοδοι στη ζωή ενός ανθρώπου. Το πρόβλημα είναι ότι στη χώρα μας, έχουμε ανάγει σε εθνικό γεγονός, σαν το βασικότερο θέμα της ζωής, τις πανελλήνιες και κατ' επέκτασιν τις εξετάσεις (βλ. πιστοποιητικά ξένων γλωσσών). Ξεκολλάτε λιγάκι. Η ζωή δεν είναι μόνο διάβασμα, μόνο εξετάσεις...δεν τελειώνει ο κόσμος, αν δεν καταλάβουμε το ανασυνδυασμένο DNA, την ογκομέτρηση ή τον Καβάφη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~Melania~]

Να σας δω στο Πανεπιστήμιο και στη ζωή γενικότερα, σε πιο σύνθετα προβλήματα...τι άγχος που θα έχετε. Μακράν η σχολική ζωή (με τα όλα της και τις πανελλήνιες) είναι οι καλύτερες περίοδοι στη ζωή ενός ανθρώπου. Το πρόβλημα είναι ότι στη χώρα μας, έχουμε ανάγει σε εθνικό γεγονός, σαν το βασικότερο θέμα της ζωής, τις πανελλήνιες και κατ' επέκτασιν τις εξετάσεις (βλ. πιστοποιητικά ξένων γλωσσών). Ξεκολλάτε λιγάκι. Η ζωή δεν είναι μόνο διάβασμα, μόνο εξετάσεις...δεν τελειώνει ο κόσμος, αν δεν καταλάβουμε το ανασυνδυασμένο DNA, την ογκομέτρηση ή τον Καβάφη.

Δεν διαφωνώ με αυτά που λες, αλλά το στρες είναι ένας παράγοντας που δεν μπορείς να περιορίσεις.Διαφωνείς; Πώς γίνεται να ελέγξεις το άγχος σου; Να πεις στον εαυτό σου ''θα αγχωθώ για αυτό,για αυτό και για αυτό''; Και όταν είμαστε σε μια ηλικία τόσο κοντά στις Πανελλήνιες, που ναι, δεν είναι και το τέλος του κόσμου αν δεν γράψεις,αλλά δεν είναι και στόχος να το πας για δεύτερη φορά, όταν από παντού σου λένε ''διάβασε, διάβασε'',''μην κάθεσαι'' κλπ. σου δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν έχεις άλλη επιλογή! Άρα μην επιρρίπτεις ευθύνη σε εμάς που μας αγχώνουν, αλλά στο σύστημα και στο κοινωνικό περιβάλλον, που μας έχουν κάνει (αυτά τα κατεστημένα) να νιώθουμε ότι οι Πανελλήνιες είναι ''στόχος ζωής''.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Πήγαινε μια μέρα στο ΟΑΕΔ της περιοχής σου να δεις...το αποτέλεσμα του "στόχου ζωής". Καλώς ή κακώς και ο κοινωνικός περίγυρος είναι επηρεασμένος από την φροντιστηριακή «λαίλαπα». Τα φροντιστήρια είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας, μετά τον τουρισμό. Θέλουν πελάτες, να διαβάζουν για να έχουν δουλειά. Αφού διαβάζουν, αφού αγχνώνονται και άρα διαβάζουν, θα περάσουν σε κάποια σχολή και αυτό θα είναι μια καλή διαφήμιση για την επιχείρηση. Η ζωή είναι αρκετά μικρή για να αγχωνόμαστε. Σκέψου ότι όταν κάνεις όνειρα μεγαλεπίβολα, γελάει ο θεός. Η ζωή είναι αρκετά απρόβλεπτη. Οι μόνες μέρες του χρόνου που δεν ζεις είναι το χθες και το αύριο. Ζεις μόνο το σήμερα και συγκεκριμένα αυτό το χρονικό πλαίσιο, της ώρας που μιλάμε. Αύριο θα έχεις οικογένεια, δουλειά, ευθύνες. Μπορεί να συνεχίζεις και τις σπουδές σου. Τι θα κάνεις; Μεγαλύτεροι στόχοι, μεγαλύτερο άγχος. Οι έφηβοι (εκ φύσεως) θεωρούν ότι η ηλικία τους είναι η πιο "αδικημένη", η πιο φορτωμένη. Θα ήθελα πολύ να ξαναπήγαινα 3η λυκείου και ας έδινα 10 φορές το χρόνο πανελλήνιες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Δεν διαφωνώ με αυτά που λες, αλλά το στρες είναι ένας παράγοντας που δεν μπορείς να περιορίσεις.Διαφωνείς; Πώς γίνεται να ελέγξεις το άγχος σου; Να πεις στον εαυτό σου ''θα αγχωθώ για αυτό,για αυτό και για αυτό''; Και όταν είμαστε σε μια ηλικία τόσο κοντά στις Πανελλήνιες, που ναι, δεν είναι και το τέλος του κόσμου αν δεν γράψεις,αλλά δεν είναι και στόχος να το πας για δεύτερη φορά, όταν από παντού σου λένε ''διάβασε, διάβασε'',''μην κάθεσαι'' κλπ. σου δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν έχεις άλλη επιλογή! Άρα μην επιρρίπτεις ευθύνη σε εμάς που μας αγχώνουν, αλλά στο σύστημα και στο κοινωνικό περιβάλλον, που μας έχουν κάνει (αυτά τα κατεστημένα) να νιώθουμε ότι οι Πανελλήνιες είναι ''στόχος ζωής''.

Μπορείς να το περιορίσεις, γιατί το στρες είναι ψυχολογικός παράγοντας. Και φυσικά δεν εννοώ να ξυπνήσεις ένα πρωί και να πεις "ως εδώ, δεν αγχώνομαι ξανά". Θέλει δουλειά και αποφασιστικότητα, και κυρίως να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου για να μην καταλήξει φαύλος κύκλος. Αλλά το θεωρώ λίγο μεμψίμοιρο και απόλυτο να λες ότι έχεις ένα άγχος έμφυτο που μπορεί να σου δημιουργήσει προβλήματα και απλά το αποδέχεσαι σαν γεγονός. Καλώς ή κακώς, παντού και πάντα, και στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, στην δουλειά και στο σπίτι, θα υπάρξουν καταστάσεις και άνθρωποι που για τους χ,ψ λόγους θα σε αγχώσουν ή θα σε ρίξουν ψυχολογικά ή θα σε κάνουν να θες να τους σκοτώσεις αργά και βασανιστικά. Και ξέρω τι σου λέω, δεν μιλάω στον αέρα, τώρα που έτρεχα αυτόν τον καιρό να προλάβω κάτι deadlines πέταξα 2 συνεχόμενους επιχείλιους έρπητες από την ένταση, αλλά σε κάποια στιγμή σκέφτηκα "δεν πάει άλλο, αν είναι να αρρωστήσω ας κάνω κάτι". Τώρα που είναι Χριστούγεννα και διακοπές, κάτσε χαλάρωσε όσο σε παίρνει, βοηθάει πολύ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~Melania~]

Πήγαινε μια μέρα στο ΟΑΕΔ της περιοχής σου να δεις...το αποτέλεσμα του "στόχου ζωής". Καλώς ή κακώς και ο κοινωνικός περίγυρος είναι επηρεασμένος από την φροντιστηριακή «λαίλαπα». Τα φροντιστήρια είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας, μετά τον τουρισμό. Θέλουν πελάτες, να διαβάζουν για να έχουν δουλειά. Αφού διαβάζουν, αφού αγχνώνονται και άρα διαβάζουν, θα περάσουν σε κάποια σχολή και αυτό θα είναι μια καλή διαφήμιση για την επιχείρηση. Η ζωή είναι αρκετά μικρή για να αγχωνόμαστε. Σκέψου ότι όταν κάνεις όνειρα μεγαλεπίβολα, γελάει ο θεός. Η ζωή είναι αρκετά απρόβλεπτη. Οι μόνες μέρες του χρόνου που δεν ζεις είναι το χθες και το αύριο. Ζεις μόνο το σήμερα και συγκεκριμένα αυτό το χρονικό πλαίσιο, της ώρας που μιλάμε. Αύριο θα έχεις οικογένεια, δουλειά, ευθύνες. Μπορεί να συνεχίζεις και τις σπουδές σου. Τι θα κάνεις; Μεγαλύτεροι στόχοι, μεγαλύτερο άγχος. Οι έφηβοι (εκ φύσεως) θεωρούν ότι η ηλικία τους είναι η πιο "αδικημένη", η πιο φορτωμένη. Θα ήθελα πολύ να ξαναπήγαινα 3η λυκείου και ας έδινα 10 φορές το χρόνο πανελλήνιες.

Δεν μπορείς να κατηγορείς τους έφηβους που θεωρούν την ηλικία τους αδικημένη, όταν δεν έχουν ζήσει ακόμα για να έχουν πολύπλευρη γνώση . Τους εφήβους είναι σωστό να τους κρίνεις μόνο μέχρι την βιοτική εμπειρία τους, όπου και βιολογικά και ψυχολογικά περνάμε ένα δύσκολο στάδιο. Το πόσο αδικημένοι είμαστε οι έφηβοι είναι ένα καλό θέμα για συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλοποιούμε τα προβλήματα μας, ίσως γιατί είναι αυτά που έχουμε ζήσει ως τώρα . Δεν αρνούμαι ότι κάποτε θα γελάμε με τους προβληματισμούς μας, αλλά ως τότε, έχουμε αυτά να αντιμετωπίσουμε!

Μπορείς να το περιορίσεις, γιατί το στρες είναι ψυχολογικός παράγοντας. Και φυσικά δεν εννοώ να ξυπνήσεις ένα πρωί και να πεις "ως εδώ, δεν αγχώνομαι ξανά". Θέλει δουλειά και αποφασιστικότητα, και κυρίως να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου για να μην καταλήξει φαύλος κύκλος. Αλλά το θεωρώ λίγο μεμψίμοιρο και απόλυτο να λες ότι έχεις ένα άγχος έμφυτο που μπορεί να σου δημιουργήσει προβλήματα και απλά το αποδέχεσαι σαν γεγονός. Καλώς ή κακώς, παντού και πάντα, και στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, στην δουλειά και στο σπίτι, θα υπάρξουν καταστάσεις και άνθρωποι που για τους χ,ψ λόγους θα σε αγχώσουν ή θα σε ρίξουν ψυχολογικά ή θα σε κάνουν να θες να τους σκοτώσεις αργά και βασανιστικά. Και ξέρω τι σου λέω, δεν μιλάω στον αέρα, τώρα που έτρεχα αυτόν τον καιρό να προλάβω κάτι deadlines πέταξα 2 συνεχόμενους επιχείλιους έρπητες από την ένταση, αλλά σε κάποια στιγμή σκέφτηκα "δεν πάει άλλο, αν είναι να αρρωστήσω ας κάνω κάτι". Τώρα που είναι Χριστούγεννα και διακοπές, κάτσε χαλάρωσε όσο σε παίρνει, βοηθάει πολύ.

Σε πληροφορώ ότι το άγχος μου είναι κάτι που με χαρακτηρίζει σαν χαρακτήρα σε γενικά πλαίσια . Είμαι ιδιαίτερα αγχώδης άνθρωπος. Μπορώ και να αγχωθώ αν θα αρέσει στην μικρή μου αδερφή το αυγό που της έφτιαξα! (που λέει ο λόγος). Έτσι είμαι, και έχω μάθει να συμβιβάζομαι με αυτό. Υπάρχουν φορές (σε περιόδους εξετάσεων) που ξυπνάω μες στον ύπνο μου, αν είμαι αρκετά τυχερή και κοιμηθώ , και αγχώνομαι για το πόσο διάβασμα έχω, αν θα τα προλάβω όλα κλπ. Αυτά τα Χριστούγεννα έκανα κάτι που το θεωρώ για εμένα υπέρβαση. Επειδή είχα έρθει ειλικρινά στα όρια μου, αποφάσισα να κάτσω την μια εβδομάδα των διακοπών και να μην ανοίξω βιβλίο, ενώ όλες οι φίλες μου διαβάζουν κάθε μέρα . Μια συγκεκριμένη διάβαζε όλη την παραμονή των Χριστουγέννων και το πρωί των Χριστουγέννων. Ε όχι, εγώ δεν είμαι σε τέτοιο σημείο! Αύριο όμως θα ξεκινήσω διάβασμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Δεν μπορείς να κατηγορείς τους έφηβους που θεωρούν την ηλικία τους αδικημένη, όταν δεν έχουν ζήσει ακόμα για να έχουν πολύπλευρη γνώση . Τους εφήβους είναι σωστό να τους κρίνεις μόνο μέχρι την βιοτική εμπειρία τους, όπου και βιολογικά και ψυχολογικά περνάμε ένα δύσκολο στάδιο. Το πόσο αδικημένοι είμαστε οι έφηβοι είναι ένα καλό θέμα για συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλοποιούμε τα προβλήματα μας, ίσως γιατί είναι αυτά που έχουμε ζήσει ως τώρα . Δεν αρνούμαι ότι κάποτε θα γελάμε με τους προβληματισμούς μας, αλλά ως τότε, έχουμε αυτά να αντιμετωπίσουμε!

Στέκομαι στην υπερβολή. Θεωρείτε ότι το επίκεντρο της ζωής ενός εφήβου είναι το άγχος του λυκείου. Αύριο ως φοιτήτρια, θα θεωρείς ότι το επίκεντρο της ζωής σου θα είναι ο γκόμενος και η εξεταστική. Μεθαύριο θα είναι η δουλειά, η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις και ενδεχόμενα η οικογένεια (αν κάνεις). Όπως βλέπεις σε κάθε ηλικιακή περίοδο θα υπάρχει ένα ανάλογο άγχος. Το ερώτημα είναι πόσο αφήνουμε το άγχος να μας επηρεάζει. Σου μιλάω σαν ένας πολύ αγχώδης..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~Melania~]

Στέκομαι στην υπερβολή. Θεωρείτε ότι το επίκεντρο της ζωής ενός εφήβου είναι το άγχος του λυκείου. Αύριο ως φοιτήτρια, θα θεωρείς ότι το επίκεντρο της ζωής σου θα είναι ο γκόμενος και η εξεταστική. Μεθαύριο θα είναι η δουλειά, η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις και ενδεχόμενα η οικογένεια (αν κάνεις). Όπως βλέπεις σε κάθε ηλικιακή περίοδο θα υπάρχει ένα ανάλογο άγχος. Το ερώτημα είναι πόσο αφήνουμε το άγχος να μας επηρεάζει. Σου μιλάω σαν ένας πολύ αγχώδης..

Καταλαβαίνω τι εννοείς . Αλλά αυτό είναι στο προσωπικό επίπεδο του καθενός, και το πως το ελέγχει, και το πως το χειρίζεται .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cha0s]

Μαθήτρια θεωρητικής, πολύ αγχωμένη με το σχολείο γενικότερα....
πολλές φορές βλέπω καθηγητές στον ύπνο μου, μαθήματα είναι κάτι που δε φεύγει από το μυαλό...
Προχθές γράφαμε ιστορία ΓΠ. Είχα διαβάσει για 100/100. Στο διάλειμμα πριν με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι. Πάω τουαλέτα... Βλέπω το προσωπό μου κατακόκκινο... Ξαφνικά πιάνω τους παλμούς μου, είχα ταχυκαρδία... 'Αρχισα να ζεσταίνομαι κι έμεινα με το κοντομάνικο ενώ είχε κρύο... Είχα κι δυσκολία στην αναπνοή... Με βλέπουν τα παιδιά και τρομάζουν. Μου ΄φερνουν νερά, πορτοκαλάδες ό,τι μπορείτε να φανταστείτε... Αλλά με το που μπήκε η καθηγήτρια στη ΄ταξη όλα άλλαξαν. Εγώ ηρέμησα και άρχισα να κρυώνω. Βεβαια με το που με είδε τρόμαξε κι κείνη μάλλον θα είχα γίνει σαν το πάνι κάτασπρη... Και μου λέει: πραγματικά, όχι για την ιστορία... μετά με κάλεσε στο γραφείο της και μου έλεγε διάφορα πράγματα... Πάντως τελικά δεν έγραψα και πολύ καλά...

Ελα, πες την αλήθεια. Αδιάβαστη ήσουν. Ασε την ιστορία και τα λατινικά, και δώσε εξετάσεις για καμια δραματική σχολή.
Απ' οτι φαίνεται, κάνεις καλά την άρρωστη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Ελα, πες την αλήθεια. Αδιάβαστη ήσουν. Ασε την ιστορία και τα λατινικά, και δώσε εξετάσεις για καμια δραματική σχολή.
Απ' οτι φαίνεται, κάνεις καλά την άρρωστη

Eίναι έξω από την Ελληνική κουλτούρα να πεις να σ' έναν μαθητή να μην μπει στο Πανεπιστήμιο. Το Πανεπιστήμιο είναι η 4η λυκείου για την Ελλάδα: αφού πάει η κολλητή θα πάω και εγώ, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[λοιπόν]

Ελα, πες την αλήθεια. Αδιάβαστη ήσουν. Ασε την ιστορία και τα λατινικά, και δώσε εξετάσεις για καμια δραματική σχολή.
Απ' οτι φαίνεται, κάνεις καλά την άρρωστη

Εννοείται πως δεν ήμουν αδιάβαστη... Ισα ίσα που είχα πει και όλο το μάθημα στον πατέρα μου την προηγούμενη μέρα το βράδυ!
Και με το ότι δεν έγραψα πολύ καλά εννοώ ότι περιμένω να πάρω ένα 18!, κάτι που είναι λίγο όταν έχεις διαβάσει για καθαρό 20.
Τώρα το ότι λες σε ένα παιδί που μόλις ξεκινάει την προετοιμασία για τις Πανελλαδικές εξετάσεις να τα παρατήσει, τι να πω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[FaeSouvlaki]

Κι εγω εχω υπερβολικο αγχος και ανακατοσουρες ΑΛΛΑ σκεψου αυτο--------> οι παννελλαδικες ειναι σαν τις ενδοσχολικες με διαφορετικους εξεταστες....η ζωη σου δεν εξαρταται αποκλειστικα απο αυτες.....ΤΕΙ..ΑΕΙ...στρατος.....το ιδιο ειναι ολα...........αλλα το αγχος μας καταστρεφει......απλα ασχολησου με την ψυχικη ενδυναμωση σου και ολα θα πανε καλα!!!!!!!!!!

ΑΓΧΟΣ.......ο εχθρος ολων μας....ευτυχως που αντιμετωπιζεται! Παντως δεν αξιζει να αγχωθει κανεις για τις παννελληνιες..........απο την στιγμη που εχουμε την υγεια μας...ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Παιδιά είμαι μαθητής Β λυκειου πέρσι στην Α λυκειου είχα βγάλει 19.4/10 φέτος με βλέπω γύρω στο 19 καλό είναι η όχι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.