Θα φανώ απόλυτη ,αλλα αν σκέφτεσαι "γιατι" να σπουδασω Ιατρικη ,απλα μη κανεις το λαθος και τη δηλώσεις !
Δεν ξέρω αν το θέτεις σωστά, κι αν έχεις απόλυτο δίκιο ακόμα.
Δεν θα επιχειρηματολογήσω, απλά θα παραθέσω την ιστορία που διάβασα σε ένα φυλλάδιο στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Αλεξ/πολης.Λοιπόν, το άρθρο υπογραφόταν από ένα φοιτητή του τμήματος, ο οποίος μετά τις πανελλήνιες έχει συγκεντρώσει τα απαραίτητα μόρια και το "σκέφτεται" το θέμα, όπως λες.
Τέλος πάντων, έχει ένα θείο(μπορεί και νονό) στην Κρήτη, ιατρό, και τον επισκέπτεται το καλοκαίρι.Και συζητάει με το θείο/νονό του για την ιατρική και τη ζωή στο νοσοκομείο, και αποφασίζει να τη δηλώσει.Έπειτα περιγράφει πόσο ευχαριστημένος είναι από τις σπουδές του, πόσο ικανοποιημένος είναι από την προσφορά της δουλειάς του στον Άνθρωπο και άλλα τέτοια ωραία.
Γι'αυτό και το "Απλά μη τη δηλώσεις", ειδικά όταν έρχεται από μια φοιτήτρια...1ου έτους(!)
, μου ακούγεται κάπως.Όχι ότι εγώ ξέρω περισσότερα, όμως θα πρότεινα...στον οποιονδήποτε έχει τα μόρια, να το ΣΚΕΦΤΕΙ.Όχι απαραίτητα να το επιλέξει.Είναι μια απίστευτη επιστήμη, η οποία αξίζει έστω και τη σκέψη.Μετά, okay, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, ας κρίνει ΑΥΤΟΣ αν μπορεί να κάνει κάτι, να αντέξει καταστάσεις, να θυσιάσει χρόνο ενδεχομένως, και άλλα.
Αλλά ποιοι είμαστε εμείς να συμβουλεύσουμε έτσι στη τύχη;Και, πόσο σίγουρος μπορεί να είναι κανείς για τη ζωή που θέλει να ακολουθήσει στα 17-18 του χρόνια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.