Θα ήταν ωφέλιμη η κατάργηση της ορθογραφίας;

[fmarulezkd]

Η ελληνική γλώσσα έχει ένα γαμάτο και σχεδόν μοναδικό στοιχείο, που ισχύει για τις περισσότερες λέξεις, ότι μπορούμε να βρούμε τη προέλευσή του και άρα τη σημασία τους και σωστή ορθογραφία.
Πιστεύω πως γι' αυτό και μόνο τον λόγο η ορθογραφία πρέπει να διατηρηθεί έτσι όπως είναι.
Σας δίνω επίσης ένα ωραίο κ ενδιαφέρον άρθρο που διάβασα πρόσφατα
https://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=46963&Itemid=131

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Ναι, θα ήταν. Αλλά στη χώρα που ακούμε για αρχαιο ελληνικό πολιτισμό και υψώνουμε ανάστημα σαν τα κοκόρια καλό Μεσαίωνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rainbowarrior]

Καλά, τραβάτε τώρα να μάθετε να ξεχωρίζετε την ενεργ. από την παθητ. φωνή, και μετά εκφέρετε και άποψη.

Ο γνωστός Ελληνάρας, που για όλα θα βρει μια μαλακία να πει.
Γίδια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lordi13]

γιατι να καταργηθει η ορθογραφια?
πατε καλε ρε αλανια?!
ενα πραμα εχουμε σαν λαος και θελετε μονοι μας να το γ*μησουμε!?!?
τι να πω οσους τους χαλαει η ορθογραφια ας πανε στο φεισμποοκ να γραψουν με γκρικλισ ,
ειμαστε ενας λαος περηφανος με ενδοξη ιστορια και κληρονομοι των αρχαιων ελληνων!
αντε τραβατε να μαθετε γαλλικα και γερμανικα και φυγετε να δουλεψετε στο εξωτερικο για πολλα φραγκα
και οταν σας λενε απο που ειστε να ντρεπεστε να απαντησετε...
τι να πω νευριασα συγνωμη,
ειπαμε καταργηθηκε το πολυτονικο αλλα τωρα τι να εχουμε ενα ο και οχι ωμεγα η ενα η και οχι ι,υ τι νοημα θα ειχε αυτο?!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Ναι, θα ήταν. Αλλά στη χώρα που ακούμε για αρχαιο ελληνικό πολιτισμό και υψώνουμε ανάστημα σαν τα κοκόρια καλό Μεσαίωνα.

Μιλάμε για απλούστευση της γλώσσας. Για εξωτερική παρέμβαση δηλαδή. Ουσιαστικά δεν απέχει και πολύ από την προσπάθεια καθαροποίησης της γλώσσας που έγινε χρόνια πριν. Είναι ανούσιο να μιλάμε και να προτείνουμε αλλαγές στη γλώσσα, τη στιγμή που αυτές συμβαίνουν από μόνες τους. Όποια αλλαγή είναι να γίνει, θα γίνει από μόνης της, φυσικά και αβίαστα. Πιο απλά, δεν έχει να κάνει με αρχαιολατρία, εκθείαση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και λοιπά κολλήματα. Καμμία σχέση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[socially excluded]

Κατάργηση των αρχαίων? ΝΑΙ.

Κατάργηση της ορθογραφίας? ΕΕΕΕ, ΟΧΙ.

Μην τα καταργήσουμε όλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[LiViNGtheLiFE]

Παρότι δεν συμφωνώ στην κατάργηση της ορθογραφίας πρέπει να πω εδώ, ότι οι αρχαίοι είχαν λόγο που χρησιμοποιούσαν πολλά ι και ο. Τα πρόφεραν διαφορετικά, και αυτό δημιούργησε την ανάγκη για διαφορετική γραφή. Αντίθετα σήμερα, πρακτικά προσφέρουν ελάχιστα (πχ στην περίπτωση των ομόηχων λέξεων).
Βέβαια όπως είπα δεν συμφωνώ με την κατάργηση της ορθογραφίας γιατί εκτός του ότι θα αλλοίωνε την γλώσσα (εντάξει μην τα ισοπεδώνουμε και όλα!), δεν θα προσέφερε και τίποτα τα ουσιαστικό. Απλώς θα ήταν κάπως πιο εύκολη η εκμάθησή της. Δεν λέει και τίποτα. Εμείς δηλαδή πώς την μάθαμε;

Συνοψίζω:
Αρχαία στο σχολείο: Ριζική αλλαγή στην ύλη και τον τρόπο διδασκαλίας.
Καθαρεύουσα στο σχολείο και γενικότερα: ΟΧΙ, ούτε συζήτηση.
Ορθογραφία στο σχολείο και γενικότερα: Ναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Σ' αυτό έχεις δίκιο, ναι. Πχ είναι όμικρον [ο] μικρόν και ωμέγα [ο]μέγα που δίνει κάποια στοιχεία για τον διαφορετικό τρόπο προφοράς. Αλλά και πάλι ναι, αυτό δεν αποτελεί λόγο για να πούμε ναι στην κατάργηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Thersitis_]

Το ό,τι είναι να γίνει θα γίνει από μόνο του ισχύει μεν αλλά μόνο για την προφορική γλώσσα. Επειδή όμως scriprta manent, η γραπτή γλώσσα είναι πολύ πιο συντηρητική από την προφορική και μένει πίσω στην εξέλιξη. Νομίζω λοιπόν πως σε κάποιες περιπτώσεις, όταν έχουν απομακρυνθεί πολύ η μία από την άλλη, η γραπτή χρειάζεται κάποιες μετατροπές ωστε να πλησιάσει την προφορική. Δεν λέω να τη φτάσει γιατί αυτό συνεπάγεται φωνητική γραφή για την οποία το κοινό αίσθημα δεν είναι έτοιμο. Όσον αφορά στα αυ ευ η αλλαγή έχει γίνει στην προφορά και μένει να γίνει και στη γραφή. Στα αρχαία ελληνικά τα αυ και ευ είχαν φωνητική αξία /au/ και /eu/ αντίστοιχα. Πάντως συμφωνώ πως θα δημιουργούσε πρόβλημα στην ετυμολογία όπως και κάθε προσπάθεια απλούστευσης της γλώσσας είτε αυθαίρετη είτε όχι. Για παράδειγμα αν κατάργηθεί το -η πολλές λέξεις θα συσκοτίσουν τα χνάρια της προέλευσής τους. Αν η ηδονή γίνει ιδονί δεν θα φαίνεται οτι προέρχεται από το ήδομαι, αν ο ηλίθιος γίνει ιλίθιος δεν θα φαίνεται οτι προέρχεται απο το ηλός=άφρων κτλ. Θέλω να πώ πως ωραία η ετυμολογία και πολύ ενδιαφέρουσα ασχολία μα ούτως ή άλλως επηρεάζεται με κάθε αλλαγή της γλώσσας. Συμφωνώ απολύτως μαζί σου Έρις στο γενικότερο πνεύμα σου πως πρέπει να κρίνουμε τις αλλαγές βάσει της χρηστικότητάς τους(εδώ αντί για το τους κολλουσε το των πάρα πολύ αλλά κρατήθηκα ), οι κραυγές περί καθαρότητας εκτός του ότι είναι αναχρονιστικές δεν κρύβουν και καμία επιστημονική βάση απο πίσω μα μόνο αμάθεια. Επίσης έχεις δίκιο πως κανείς μεμονωμένος ομιλητής μιας γλώσσας δεν είναι σε θέση να κρίνει τι θα ήταν καλύτερο για αυτήν. Μπορούμε όμως να αναλύουμε τα δεδομένα και τις συνθήκες και να κάνουμε προβλέψεις. Πάντως τα -μπ, -ντ, -γκ υπήρχαν στο φθογγικό σύστημα της αρχαίας ελληνικής δεν προστέθηκαν μέσω του δανεισμού. Τα γράμματα -β,-δ,-γ είχαν φωνητική αξία /b/, /d/, /g/ και απέκτησαν την σημερινή τους φωνητική αξία στα χρόνια του μεσαίωνα. Σκέψου το κλασικό παράδειγμα των φιλολόγων παρμένο από μια κωμωδία του Αριστοφάνη όπου τα πρόβατα κάνουν βη (μπεεεεεεε). Φιλικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Ναι καταλαβαίνω τι λες, εν μέρει έχεις δίκιο. Σαφώς, η γραπτή εξελίσσεται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς σε σχέση με την προφορική.
Καλά σχετικά με τους "καθαρολόγους" της γλώσσας για τους οποίους κάθε γλωσσική αλλαγή συνεπάγεται με φθορά, ό,τι και να πεις θα 'ναι λίγο. Μόνο κακό μπορούν να κάνουν τέτοιου είδους παρεμβάσεις.
Γι' αυτό με τα [b,d,g] ναι, έχεις δίκιο! Επίσης αυτό το "βη, βη" που αναφέρει ο Αριστοφάνης δείχνει και την αλλαγή που υπέστη το "η", το οποίο προφερόταν ως [e] κάποτε.

Και με βάση όλα τα παραπάνω που είπαμε, πού καταλήγουμε; Είναι όντως ανούσιο να μιλάμε για κατάργηση της ορθογραφίας και γενικότερα για εξωτερικές και αυθαίρετες παρεμβάσεις, ωστόσο αυτό με το -υ θα ήταν καλό να γίνει προκειμένου να υπάρχει αντιστοιχία γραπτής και προφορικής γλώσσας. Θα δημιουργηθούν προβλήματα ετυμολογίας βέβαια, αλλά αυτό δε μας επηρεάζει, καθώς ούτως ή άλλως δημιουργούνται τέτοια προβλήματα με κάθε αλλαγή στη γλώσσα. Αλλά και πάλι, αν είναι να γίνει, θα γίνει από μόνο του. Εκτός κι αν είσαι τόσο σίγουρος ότι θα γίνει αυτή η αλλαγή, οπότε αν είναι έτσι ας την κάνουμε από τώρα, μια ώρα αρχύτερα δηλαδή!

Να σε ρωτήσω και κάτι...Είσαι φιλόλογος; με ειδίκευση στη γλωσσολογία;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Thersitis_]

ανισες εξισώσεις.. του γιάννη βελούδη

η γλώσσα των νέων :


Οι «φωνές επαγρύπνησης, διαμαρτυρίας και πόνου για τη χαμηλή στάθμη της χρήσης της [γλώσσας μας]» δεν έχουν πάψει να ηχούν στ’ αυτιά μας εδώ και είκοσι περίπου χρόνια –πολλές φορές μάλιστα σαν σειρήνες ασθενοφόρου, ή και περιπολικού. Και αν κάποτε προκαλούσαν «ευεξήγητες εκατέρωθεν αντιδράσεις», αυτό ήταν το «αναγκαίο κακό κάθε καλού αγώνα για μια καλύτερη ελληνική γλώσσα». «Τίποτε, άλλωστε, απ’ όσα λέγονται και γράφονται ως επισημάνσεις ή συνηγορίες για μια καλύτερη ποιότητα ελληνικής γλώσσας δεν πάει χαμένο.»
Τα παραθέματαhttps://www.blogger.com/post-create.g?blogID=7899306381749920054#_edn1 δεν μπορεί παρά να προκάλεσαν σύγχυση στον προσεχτικό αναγνώστη. Η χρήση της γλώσσας μας ταυτίζεται άραγε με την ίδια τη γλώσσα μας; (Μόνο έτσι η χαμηλή στάθμη της πρώτης θα σήμαινε και χαμηλή στάθμη της δεύτερης, δικαιολογώντας «τον καλό αγώνα για μια καλύτερη ελληνική γλώσσα».) Αλλά, αν έτσι είναι τα πράγματα, πώς οι συντάκτες του κειμένου που παραθέτω καταφέρνουν να γράψουν καλά ελληνικά; Ή μήπως, τελικά, δεν γράφουν και τόσο καλά ελληνικά; (Η αμφίβολης αισθητικής έκφραση «για μια καλύτερη ποιότητα ελληνικής γλώσσας» μοιάζει να αντιμάχεται το εμπρόθετο περιεχόμενό της, και οι συντάκτες της να γίνονται σε κάποιο βαθμό θύματα του γνωστού μας «Δάσκαλε που δίδασκες…!») Να σκηνοθέτησαν, πάλι, τόσο σχολαστικά τις αιτιάσεις τους, μπολιάζοντάς τες επίτηδες με μια άστοχη έκφραση; Μάλλον απίθανο. Να έκαναν λάθος κι αυτοί στη χρήση; Το πιο πιθανό –και το πιο φυσικό–, θα ψιθύριζα στο αυτί του αναγνώστη που μπερδεύτηκε, μόνο και μόνο επειδή θέλησε να είναι προσεχτικός!
Τα λάθη είναι συχνό φαινόμενο στο λόγο, τόσο όταν μιλούμε ή γράφουμε τη γλώσσα μας όσο και όταν μιλούμε ή γράφουμε για τη γλώσσα μας (τη δεύτερη περίπτωση τη βαρύνουν και γλωσσολογικά λάθη). Ορισμένα από τα πρώτα –θα τα χαρακτήριζα, ακριβέστερα, «λάθη»– συζητώ στη συνέχεια, όσο ο χώρος το επιτρέπει, με σημείο αναφοράς μια «προκλητική» πτυχή της ελληνικής, τη λεγόμενη ‘‘γλώσσα των νέων’’.
Είναι γνωστές οι σχετικές κατηγορίες για «φθορά», «αφελληνισμό», «εκβαρβάρωση» και επικείμενο «θάνατο» της γλώσσας μας˙ γνωστά είναι λίγο πολύ και τα «τεκμήριά» τους. Οι νέοι/νέες μας
- χρησιμοποιούν ένα πολύ περιορισμένο λεξιλόγιο στην καθημερινή τους επικοινωνία
- παραμορφώνουν τη γλωσσική δομή αλλάζοντας τη σύνταξη ή τη ‘‘διάθεση’’ των ρημάτων (μας την πέσανε, δε λέει [=όχι˙ αμετάβατο], παίζει [=συμβαίνει˙ απρόσωπο], πάμε πλατεία, σπάστηκα [=εκνευρίστηκα]), τη σειρά ή τον αριθμό των συλλαβών (λόστρε <τρελός, ζα <πρέζα, τσοι <μπάτσοι), τη σειρά των φθόγγων (χίος <όχι)
- αναστατώνουν τον ‘‘παραγωγικό’’ μηχανισμό: αργότερα >αργοτερότερα, γάτα >γατόνι, τασάκι >τασάκος, φυτό [=σπασίκλας] > φύτουλας
- αλλάζουν τις σημασίες των λέξεων: δε μασάμε [=δεν πιανόμαστε κορόιδα], ξιδάκιας [=αλκοολικός], στόκος [=χαζός]
- ανατρέπουν τη διάκριση ‘‘μιλώ/χυδαιολογώ’’: ρε μαλάκα, ρε πούστη σε φιλικές (μεταξύ τους) προσφωνήσεις, γαμώ σε επιτατικές εκφράσεις, π.χ. και γαμώ τα γέλια [=έγινε πολύ γέλιο], χέστηκα! [=αδιαφορώ], γάμησέ τα! [=πολύ καλά/κακά]
- δανείζονται αλόγιστα από ξένες γλώσσες, ιδιαίτερα από τα αγγλικά
- περιφρονούν κοινωνικά κατοχυρωμένες κανονικότητες, π.χ. χρήση πληθυντικού αριθμού όταν απευθυνόμαστε σε άγνωστους και μεγαλύτερους.
Η «ακηδία» των νέων εύκολα μπορεί να οδηγήσει στην κηδεία της
γλώσσας μας, λένε οι φωνές. Αφανής καταλύτης αυτής της προφητείας, ο κοινός τόπος ‘‘οι νέοι είναι το αύριο του έθνους μας’’, που αφήνεται να δράσει υπόγεια, υποβάλλοντας ένα ζοφερό γλωσσικό αύριο, αυτό ακριβώς που θα καθορίζουν οι «γλωσσικά ανεπαρκείς» νέοι/νέες του σήμερα˙ και, προφανώς, ένα ακόμη ζοφερότερο μεθαύριο που θα εγγυώνται τα παιδιά τους, οι νέοι/νέες του «αύριο», πάνω στην «αφελληνισμένη» γλωσσική βάση που θα τους έχει κληροδοτηθεί. Ξεχωρίζω δύο από τις αθέμιτες εξισώσεις που τρέφουν –αν δεν τρέφονται από– αυτόν τον «αυριανισμό»:

• Μια ποικιλία της γλώσσας με όλα τα χαρακτηριστικά του εφήμερου,

περιορισμένη τοπικά (νεανικές παρέες, νεανικά περιοδικά) και χρονικά (μικρές σχετικά ηλικίες), θεωρείται αυθαίρετα ως η μοναδική ποικιλία της ελληνικής που γνωρίζουν οι νέοι/νέες: ‘‘γλώσσα των νέων’’ = η ελληνική των νέων! Άραγε με αυτήν την ποικιλία γράφουν στις εξετάσεις τους για το πανεπιστήμιο ή απευθύνονται προς έναν ηλικιωμένο (εκτός αν για δικούς τους –μη γλωσσικούς, πάντως– λόγους θέλουν να προκαλέσουν); Προφανώς όχι. Το φαινόμενο είναι διαχρονικό, αλλά και διαγλωσσικό, απαντάται δηλαδή σήμερα, όπως και παλιότερα, σε πολλές γλώσσες. Και δε θα διεκδικούσα καμιά πρωτοτυπία, αν μιλούσα για το συνθηματικό χαρακτήρα της ‘‘γλώσσας των νέων’’ και τη λειτουργία της ως γλωσσικής ταυτότητας και παράγοντα αλληλεγγύης.[ii] Θα ήθελα όμως να πω δυο λόγια για την τεχνική της ανάπτυξης αυτής της ποικιλίας, με αφορμή τη δεύτερη αθέμιτη εξίσωση:

• Λάθη που οφείλονται πράγματι σε άγνοια της γλώσσας, π.χ. *θα δεν

έρθει, *μη θα έρθεις, *να δεν πάει, *έρθει μην έρθει –για να περιοριστώ σε δείγματα λαθών με άρνηση–, και δε γίνονται ποτέ από ομιλητές/τριες οποιασδήποτε ηλικίας, εξισώνονται σιωπηλά με «λάθη» που ισχύουν από καταβολής γλωσσών, καθώς κινητοποιούνται από την ανθρώπινη φύση και την ίδια τη γλωσσική γνώση. Η ‘‘αναλογία’’, η ‘‘απλολογία’’, ‘‘επανενίσχυση’’ βρίσκονται συνήθως πίσω τους. Το καλυτερότερος π.χ. από μια άλλη άποψη, που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, για να μην πω με συγκινεί, ως γλωσσολόγο, μαρτυρεί γνώση της γλώσσας: ο «αναδιπλασιασμός» της παραγωγικής κατάληξης του συγκριτικού βαθμού επιστρατεύεται από το νεαρό ομιλητή
για να διπλασιάσει την ένταση του χαρακτηρισμού, γιατί ο τυπικός τρόπος, καλύτερος, αποδεικνύεται για την περίπτωση «λίγος», και χρειάζεται ενίσχυση˙ το ίδιο, διαχρονικά ενεργό στη γλώσσα μας, φαινόμενο δεν έχουμε και με το διπλασιασμό της άρνησης στο Ούτε ο Γιάννης δεν ήρθε, ενισχυμένη εκδοχή του –κατά τα άλλα ισοδύναμου– Ούτε ο Γιάννης ήρθε;


Γενικότερα, οι γλωσσικές πρωτοβουλίες των νέων φαίνεται να ανάγονται στο σχήμα ‘‘παραλλαγές πάνω σ’ ένα (γνωστό) θέμα’’, με κύριο, και ευνόητο, χαρακτηριστικό τής (προς πάσα κατεύθυνση) εφαρμογής του την υπερβολή˙ το πάμε πλατεία π.χ. έχει «υπόψη» του την ορθόδοξη σύνταξη πάω σχολείο˙ ο περιορισμένος αριθμός λεξικών μορφών (όχι σημασιών) και η περικοπή συλλαβών έχουν πίσω τους τη συνθηματικότητα και κρυπτικότητα άλλων, παλιότερων, ποικιλιών˙ η προσφώνηση μαλάκα (άνευ γένους) έχει στο παρελθόν της το γνωστό μας ρε (<μωρέ [=βλάκα], άνευ γένους-αριθμού)˙ το (και) γαμώ ενισχύει, με τη συγκεκριμένη επιλογή, την κλασική επιτατική λειτουργία τού και. Όσο για τον «άκριτο δανεισμό» από τα αγγλικά, οι αναμάρτητοι πρώτοι τον λίθον βαλέτωσαν! (By the way, να αναλογιστούμε και πόσοι «γαλλισμοί» έχουν εγκατασταθεί στη γλώσσα μας μέσω της ‘‘καθαρεύουσας’’– των μεγάλων, όχι των νέων
Για να γίνω επιθετικότερος, επιβάλλεται να αναγνωριστεί η γλωσσική δημιουργικότητα των νέων, για να φανεί η προσήλωσή της σε κανονικότητες που χαρακτηρίζουν τη γλώσσα μας, αλλά και τις γλώσσες γενικά. Είναι γνωστή, διαχρονικά και διαγλωσσικά, η μετακίνηση από αισθητηριακές σημασίες σε γνωστικές, ‘‘επιστημικές’’, σημασίες:[iii]
(α) Να θυμηθούμε το αρχαιοελληνικό οίδα [=έχω δει = γνωρίζω] και τα
γνωστά μας βλέπεις [=κατανοείς] τι λέω; ανοιχτομάτης, κρυστάλλινη διατύπωση, φωστήρας, δίπλα στα «ανορθόδοξα» σημερινά μου ‘ρθε φλασάκι [=ξαφνική ιδέα], την είδε [=θεώρησε ότι είναι] αρχηγός, χλομό [=μη πιθανό], αστέρι [=εξαιρετικός], τζάμι [=άψογος] (όραση);
(β) Να θυμηθούμε τα παλιότερα χάφτας, κατάπια την προσβολή, άνοστο αστείο, αλλά και το ευαγγελικό την δε κάμηλον καταπίνοντες, δίπλα στα σύγχρονα δε μασάμε, μασάει η κατσίκα ταραμά; ή δε σφάξανε! [=άρνηση] (γεύση);
(γ) Να θυμηθούμε τα αποδεκτά αναψηλάφηση (της δίκης), πολύ τα ψειρίζεις!, κρύε! μαζί με τα «απορριπτέα» την ψαχουλεύτηκα (την υπόθεση), είναι κολλημένος, (έχει στο μυαλό) σφηνωμένη τυρόπιτα [=δεν καταλαβαίνει] (αφή);
Πάντως, σίγουρα να μην ξεχάσουμε ότι η γλώσσα των νέων αποτελεί πλούτο, κι όχι απειλή για την ελληνική!

https://bohemiansblog.blogspot.gr/2011/02/blog-post_7763.html

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Μιλάμε για απλούστευση της γλώσσας. Για εξωτερική παρέμβαση δηλαδή. Ουσιαστικά δεν απέχει και πολύ από την προσπάθεια καθαροποίησης της γλώσσας που έγινε χρόνια πριν. Είναι ανούσιο να μιλάμε και να προτείνουμε αλλαγές στη γλώσσα, τη στιγμή που αυτές συμβαίνουν από μόνες τους. Όποια αλλαγή είναι να γίνει, θα γίνει από μόνης της, φυσικά και αβίαστα. Πιο απλά, δεν έχει να κάνει με αρχαιολατρία, εκθείαση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και λοιπά κολλήματα. Καμμία σχέση.

Όρισέ μου λοιπόν τα όρια που διαχωρίζουν την "εξωτερική" με την "εσωτερική" παρέμβαση όπως τις ονομάζεις. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, οι όποιες αλλαγές οι οποίες έγιναν στην εληνική με το πέρασμα του χρόνου δεν ήταν τυχαίες, κάποια αίτια κρύβονταν από πίσω. Μια γλώσσα εξελίσσεται παράλληλα με τον πολιτισμό της εκάστοτε κοινωνίας που τη χρησιμοποιεί, και πάνω σε αυτό έχω πει τη γνώμη μου. Η γλώσσα δεν είναι τίποτα από ένα εργαλείο. Όσο πάει ο άνθρωπος εξελίσσεται και αυτό το εργαλείο βελτιώνεται, η γλώσσα γίνεται πιο απλή άρα και πιο αποδοτική, έτσι, διευκολύνεται η επικοινωνία, εκεί που για να πεις ένα πράγμα έπρεπε να ξέρεις 10 τώρα χρειάζεται να ξέρεις 3. Στα αρχαία χρόνια υπήρχε λόγος για την ορθογραφία, κάθε γράμμα είχε διαφορετικο ήχο. Τώρα πια αυτά δεν ισχύουν γιατί βλέπουμε ότι η διαφορά είναι τέτοια που δεν αξίζει να το δεις έτσι. Αντικειμενικά λοιπόν από θέμα πρακτικότητας αυτά είναι τώρα άχρηστα. Αν λοιπόν πρχωρούσαμε σε μια απλούστευση της γλώσσας η οποία θα κινείται σύμφωνα τα σημερινά δεδομένα πώς ακριβώς θα θεωρούνταν βεβιασμένη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stýx]

τι;να απλουστευτεί η ορθογραφία;Παιδιά αυτή είναι η μαγία της ελληνικής γλώσσας!η ποικιλία της.

Πάντως,πλάκα πλάκα γίνονται πολλές απλουστεύσεις σταδιακά.(Βλέπε τραίνο,νοιώθω,αυγό κτλπ.)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giosx]

τι;να απλουστευτεί η ορθογραφία;Παιδιά αυτή είναι η μαγία της ελληνικής γλώσσας!η ποικιλία της.

Πάντως,πλάκα πλάκα γίνονται πολλές απλουστεύσεις σταδιακά.(Βλέπε τραίνο,νοιώθω,αυγό κτλπ.)

Αλλο μαγεία κι άλλο μαγιά, πρόσεξε..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mr.Blonde]

Θα ηταν πιο ευχρηστο και πρακτικο,να μην ειχαμε ω και ο,αλλα να ειχαμε ενα ο,η να μην ειχαμε η,ι,οι κτλπ,αλλα να ειχαμε πχ μονο το η.
Οπως την αγγλικη γλωσσα δηλαδη.Εγω προσωπικα,δεν βλεπω κανεναν πρακτικο λογο στο να υπαρχει ορθογραφια,εκτος καποιων λεξεων που εχουν ομοια προφορα αλλα γραφονται διαφορετικα,αλλα θα μπορουσαν να αλλαξουν εντελως.
Και η ορθογραφια αλλα και οι δηθεν λογιοι τυποι καθως και γραφες,πχ καθαρευουσα,δημοτικη κτλπ,χρησιμοποιουνταν απο τους λαοπλανους και ψευτοδιανοουμενους της εποχης,ωστε να παρασυρουν τα πληθη.
Φυσικα,στους σημερινους καιρους αφου μαθαινουμε ορθογραφια,πρεπει να την γνωριζουμε απταιστα,δεν λεω να ειμαστε ανορθογραφοι,απλως εγειρω το ζητημα της γλωσσας,διοτι η γλωσσα κοκαλα δεν εχει και κοκαλα σπαει.

Nε,ωντος θα οιταν οφαιλυμω να κατταργοιθι οι ωρθθωγραφοια απω τει ναιωαιελινικυ γλοσα.
Χαουζ αφτι ινε οι φειλοσοφφοια τεις γλοσας;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Χαρουλιτα]

Ενα αλλο προβλημα με την καταργηση της ορθογραφιας ειναι οτι δεν θα γνωριζουμε πλεον ετυμολογια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[carpe_nochtem]

Nε,ωντος θα οιταν οφαιλυμω να κατταργοιθι οι ωρθθωγραφοια απω τει ναιωαιελινικυ γλοσα.
Χαουζ αφτι ινε οι φειλοσοφφοια τεις γλοσας;

Μιλάμε για απλούστευσι,διλαδί :

• Να καταργιθούν τα γράμματα 'η' κε 'υ' κε να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.
• Να καταργιθι το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθί από το γράμμα 'ο'.
• Να καταργιθούν οι εξισ σινδιασμί γραμμάτον και να αντικατασταθούν οσ εξισ: 'αι'---> 'ε', 'ει'--->'ι', 'οι--->ι', 'υι'--->ι','αυ'--->'αβ', 'ευ'--->'εβ'
• Να καταργιθι η χρισι του 'γγ' και να αντικατασταθί από το 'γκ'.
• Να καταργιθί το τελικό γράμμα 'ς' και να αντικατασταθί από το γράμμα 'σ'.

Διλαδί:
''Νε,όντοσ θα ίταν οφέλιμο να καταργιθί ι ορθογραφία από τι νεοελλινικί γλόσσα.
Χάουζ αυτί ίνε ι φιλοσοφία τις γλόσσασ;"

Μα γκαντ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mr.Blonde]

Αιγο πρωτοινο απλος να κατταργοιθι οι ωρθωγραφοια.Αιτσυ θα αιχουμαι κε πεικυλοια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giosx]

Το βάζω επειδή είναι σχετικό με το τόπικ, γιατί χάνοντας την ιστορική ορθογραφία και υιοθετώντας την φωνητική, στο τέλος θα χάσουμε και την ετυμολογία άρα την προέλευση και το νόημα φανερό και κρυφό των λέξεων.....
​

"Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις" -Επίκτητος-
"Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις" - Αντισθένης -
​

Οι πέντε κανόνες της των ονομάτων επίσκεψις ( ή επισκέψεως σε καθαρεύουσα)
​

Όταν εξετάζουμε μια λέξη σύμφωνα με τον "Κρατύλο" του Πλάτωνα, είναι "φύσει" όταν η έννοια της περιγράφεται μέσω των γραμμάτων, των συλλαβών, ή και των αναγραμματισμών (οι οποίοι υπόκεινται σε συγκεκριμένους κανόνες) όπως υποστηρίζει ο Κρατύλος.

Οι κανόνες των αναγραμματισμών είναι πέντε:
​

ΚΑΝΟΝΑΣ Α
Διαχωρισμός του αρκτικού, ή των δύο πρώτων γραμμάτων της λέξεως και έμφασις στην σημασία τους. Το πρώτο γράμμα δηλώνει το κύριο χαρακτηριστικό της λέξεως μέσω της σχεδιαστικής του αναπαράστασης, ή μέσω της εννοιολογικής ταυτότητας του γράμματος, π.χ.
ΑΛΗΘΕΙΑ = Α+ΛΗΘΗ

ΨΕΥΔΟΣ = Ψ+ΕΥΔΟΣ = ύπνος Ψ(υχής) (Κρατύλος 421b)

ΜΑΝΙΑ = M(η) + ΑΝΙΑ

ΣΤΟΡΓΗ= ΣΤ(άσις) ΟΡΓΗΣ

ΚΑΝΟΝΑΣ Β
Διάσπασις της λέξεως σε δύο τμήματα δημιουργεί δύο νέες λέξεις, π.χ.

ΑΛΗΘΕΙΑ = ΘΕΙΑ ΑΛΗ (421a)

ΒΟΗΘΕΙΑ = ΘΕΙΑ ΒΟΗ

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΙΣ = ΔΗΛΗΤΗΡ + ΙΑΣΙΣ

ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ = ΣΩ(τηρία) ΦΡΟΝΗΣΕΩΣ (412a)

KANONAΣ Γ
Πλήρης αναδιάταξις των γραμμάτων της λέξεως μπορεί να αποκαλύψει μία ή και περισσότερες ιδιότητες μη αντιληπτές με άλλον τρόπο, π.χ.
ΟΥΡΑΝΟΣ = ΝΟΥΣ + ΟΡΑ

ΑΚΤΙΣ = Τ(έλλειψις *) + ΣΚΙΑ ( απουσία σκιάς, η ακτίς)

ΑΙΜΑ = ΙΑΜΑ

ΡΑΒΔΟΣ = ΡΑΔ(ίως) + ΒΑΔ(ίζειν) ( ραδίως = ευκόλως )

ΤΑΦΟΣ = Τ(*) + ΦΑΟΣ (Στάσις φωτός)

(*)Επεξήγηση συμφώνου Τ.
​

Σημαίνει στάση, ή όταν είναι στην αρχή της λέξεως, σημειοδοτεί την έλλειψη ή την στάση (Πλάτων "Κρατύλος" 427a)

ΚΑΝΟΝΑΣ Δ
Από τους αναγραμματισμούς ενδέχεται να προκύπτουν άλλες λέξεις συναφείς του αρχικού νοήματος.
Τα τυχόν εναπομείναντα γράμματα γίνονται αρκτικά λέξεων, τα οποία έχουν συγγένεια με την μητέρα λέξη, π.χ.
ΠΕΡΙ - ΦΟΡΑ = ΠΕΡΙ- ΡΟΦΑ(*)

ΦΡΟΝΗΣΙΣ = ΦΟΡΑ + ΟΝΗΣΙΣ (Ωφέλεια)
ΦΟΡΑ + ΝΟΗΣΙΣ (Κρατύλος 411a)

ΚΑΡΔΙΑ = Κ(υκλοφορία) + ΡΑΔΙΑ (εύκολος)
Κ(υκλοφορία) + ΑΡΔ(ευσις)

(*)Επεξήγηση.
​

Ο αναγραμματισμός της λέξεως Φ ο ρ ά σε Ρ ο φ ά λειτουργεί εξ ίσου αποτελεσματικά και στην λέξη Φ ρ ό ν η σ ι ς,
στην οποία η Φρόνησης είναι Ό ν η σ ι ς = ωφέλεια της νοήσεως.
Τόσο η ωφέλεια = όνησις, όσο και η νόησις έχουν σχέση με την αναρρόφησιν/απορρόφησιν Ι δ ε ώ ν.

ΚΑΝΟΝΑΣ Ε
Γίνεται μέσω του αναγραμματισμού να προκύψει η αντίθεσις της έννοιας.

Στον λόγο λειτουργεί ενίοτε ο αντί + λόγος.
​

Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό παρά μόνο με πολλαπλά παραδείγματα... π.χ.
ΓΕΝΟΣ = Γ + ΕΝΟΣ
ΓΕΝΟΣ = Γ + ΝΕΟΣ

ΚΕΝΟΣ = Κ + ΕΝΟΣ
ΚΕΝΟΣ = Κ + ΝΕΟΣ

ΜΕΝΟΣ = Μ + ΕΝΟΣ
ΜΕΝΟΣ = Μ + ΝΕΟΣ

ΞΕΝΟΣ = Ξ + ΕΝΟΣ
ΞΕΝΟΣ = Ξ + ΝΕΟΣ

ΣΘΕΝΟΣ = ΕΝΟΣ + ΘΕΟΣ + ΕΘΟΣ
ΣΘΕΝΟΣ = ΝΕΟΣ + ΘΕΟΣ + ΕΘΟΣ
ΣΘΕΝΟΣ = ΕΘΝΟΣ + Σ

ΝΕΟΝ και ΕΝΟΝ ΕΘΟΣ εκ ΘΕΟΥ προερχόμενον χαρακτηρίζει το ΣΘΕΝΟΣ.

Μπερδευτήκατε;
​

Η επιβεβαίωση των εννοιών των παραπάνω λέξεων προέρχεται από τις νέες λέξεις, οι οποίες προκύπτουν με την πρόσθεση του πρώτου γράμματος Γ, Κ, Μ, Ξ, ΣΘ.

Το πρώτο γράμμα είναι καθοριστικό της εξέλιξης των διαφορετικών εννοιών.
​

Ένος/Νέος : Η αντίθεσις ένος/νέος εμφανίζει, στις παραγόμενες με διαφορετικά πρώτα γράμματα λέξεις, έννοιες, οι οποίες αποκωδικοποιούν χωρίς δυσκολία τις ιδιότητες των λέξεων, οι οποίες προκύπτουν με το προστεθέν γράμμα και ομιλούν περί της ουσίας και της εννοίας.

Γένος : Το σύμφωνον Γ, από την σχεδιαστική του αναπαράσταση, το οποίο είναι το ένα τέταρτο του σταυρού, συμβολίζει την γενετήσια πράξη.
Μέσω του γ ά μ ο υ και της γ ε ν έ σ ε ω ς το σύμφωνο Γ δημιουργεί από τα παλιά όντα το νέο γένος <<εκ παλαιών (ένων) όντων το νέον γένος>>.

Κενός : Το σύμφωνον Κ στην λέξη Κ - ε ν ό ς από την σχεδιαστική του αναπαράσταση περιγράφει τον κύκλο.

​

Το σύμφωνον Κ (= κύκλος)
​

Όπως το Α μπορεί να είναι προσθετικό ή αφαιρετικό του νοήματος της αρχής ("Κρατύλος" 405d) ομοίως μπορεί να συμβαίνει και σε οποιοδήποτε άλλο γράμμα, το οποίο διατηρεί την σημασία του και αναλόγως την αφαιρεί ή την προσθέτει μέσα στην υπόλοιπη έννοια της λέξεως.
Η αφαίρεσης του Κ (= κύκλος) επισημαίνει την απουσία του κύκλου της δημιουργίας εντός του οποίου δεν είναι δυνατόν να υπάρχει οτιδήποτε ένον ή νέο πράγμα.

Μένος : Το μένος, η μανία, η ισχύς, η ψυχική διάθεσις, είναι η μυητική (Μ) διαδικασία, από την οποία δια κατέχεται ένα όν, το οποίο, για να είναι ικανό να λάβει μύησιν, δεν είναι δυνατόν να είναι μόνο νέον, αλλά και ένον = παλαιόν.
Ξένος : είναι ο έξ(ωθεν) προερχόμενος και δεν γνωρίζει παλαιάς (ένας) και νέας καταστάσεις.

Σθένος και έθνος εκφράζουν μέσω του νέος και ένος το έθος το οποίο είναι θείον (έθος = θεός) και εφόσον δεν υπάρχει έθνος άνευ σθένους, το οποίο να μην έχει παλαιάν (ένην) παράδοση για να διατηρήται ν έ ο ν.

Βιβλιογραφία
"Άρρητοι Λόγοι, Επίδαυρος Θόλου Αποκάλυψις" - συγγραφέας: Αλτάνη Εκδ. Γεωργιάδη
"Άρρητοι Λόγοι, Θεοί, Σύμβολα, Αρχέτυπα Ελλήνων" - συγγραφέας: Αλτάνη Εκδ. Γεωργιάδη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mr. Crowley]

Αιγο πρωτοινο απλος να κατταργοιθι οι ωρθωγραφοια.Αιτσυ θα αιχουμαι κε πεικυλοια.

Βασικά αυτό που κάνεις δεν είναι κατάργηση,αλλά αντικατάσταση της ορθογραφίας.Κατάργηση της ορθογραφίας σημαίνει στην ουσία φωνολογική γραφή,διλαδί να γραφις καπος ετσι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.