Οι θυσίες και ο αγώνας των επιτυχόντων και μη

[Dias]

Φετος, πιστευω οτι τα θεματα δεν ηταν τοσο δυσκολα, οσο αγχωτικα και πολλα

Ειδικά για τη φυσική, νομίζω ότι τα θέματα ήταν για 3½ ώρες και όχι για 3. Το ότι τα πρόλαβα, το αποδίδω στην τύχη ότι δεν κόλλωσα πουθενά. Πάντως, από τη στιγμή που είδα τα θέματα κατάλαβα ότι ήταν πολλά και άρχισα να γράφω σαν αυτόματο. Ήταν σαν να είχε πάψει να υπάρχει οτιδήποτε στο σύμπαν εκτός από το γραπτό μου, (ενώ σε άλλα μαθήματα έγραφα χαλαρά). Δεν σταμάτησα δευτερόλεπτο, δεν ήπια ούτε νερό, αλλά μόνο έγραφα και ζωγράφιζα σαν υπνωτισμένος. (Έχω και την αρρώστια του εμφανισιακά τέλειου γραπτού, τρομάρα μου). Όταν ολοκλήρωσα και τράβηξα τη γραμμή του τέλους (με το χάρακα, γιατί μου τη σπάνε οι γραμμές που κάνουν οι επιτηρητές με το χέρι), κοίταξα το αντίστροφο χρονόμετρο μου και έδειχνε 06:25. Δεν είχα χρόνο να ξανακοιτάξω αυτά που έγραψα και έκανα μόνον ένα γρήγορο σκανάρισμα. Λογικά, θα έπρεπε να υπήρχε λίγος χρόνος ακόμα (30min).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[{~*1rèNe*~}]

Εκθεση: Αυτοι που γραψανε απο 15 και πανω ποια ηταν η τακτικη σας μεσα στη χρονια? ποσες εκθεσεις γραφατε στο μηνα? ποσες περιληψεις? ποσα 3ωρα διαγωνισματα? γενικα καθε ποτε πιανοσασταν με το μαθημα?

Ήμουν Θεωρητική, γι' αυτό θα σου γράψω μόνο για την Έκθεση. Πήγαινα φροντιστήριο και η καθηγήτρια είχε υπολογίσει να κάνουμε πάνω από 25 εκθέσεις όλη τη χρονιά. Γράφαμε σχεδόν κάθε εβδομάδα από μία στο σπίτι (Από τον Φεβρουάριο τις μείωσα δραματικά, γιατί δεν προλάβαινα, οπότε "έχασα" αρκετά θέματα). Παράλληλα με την έκθεση (Γ) μας έβαζε και μία περίληψη (Α), είτε τις ασκήσεις (Β). Μερικές φορές μας έβαζε και ολόκληρο διαγώνισμα. Γράψαμε 3 επίσημα διαγωνίσματα στο φροντιστήριο και 2-3 τεστ θεωρίας (ανάπτυξη παραγράφων, πολιτικός/επιστημονικός λόγος, κλπ.), μέσα στη χρονιά. Στο τέλος, στις επαναλήψεις, κάθε εβδομάδα μας έβαζε να διαβάζουμε μια ομάδα θεμάτων από το φροντιστηριακό βιβλίο, στο οποίο ήταν αναλυμένα τα θέματα της ύλης και γράφαμε ένα τεστάκι όπου μας έδινε ένα θέμα και εμείς αναπτύσσαμε τα δεδομένα και τα ζητούμενα σχεδιαγραμματικά.
Γενικά, ο χρόνος που αφιέρωσα σε αυτό το μάθημα ήταν κατά κύριο λόγο όταν έγραφα τις εκθέσεις. Δεν ήταν το μάθημα που το αφιέρωσα τον περισσότερο χρόνο, όμως, αναλογικά.Και ειδικά από τον Ιανουάριο άρχισα να τον μειώνω, μέχρι που έφτασα να μην έχω γράψει έκθεση (για το φροντιστήριο) για πάνω από 2 μήνες. (Είχαμε γράψει 1 ή 2 στο σχολείο όμως, εκείνη την περίοδο. ) Και την παραμονή των Πανελληνίων να φανταστείς, δεν "πέρασα" όλα τα θέματα, μόνο τα πιο ΣΟΣ και αυτά που συνδιάζονται με όλα, τα θέματα-μπαλαντέρ, έκανα μια ανάγνωση.
Η κατάληξη ήταν να γράψω ένα αρκετά ικανοποιητικό 16,8 (οι διορθωτές μου είχαν τελείως διαφορετικές απόψεις, ο 1ος μου έβαλε 17,2, ο 2ος όμως 14,6 , και έτσι πήγα σε 3ο, ο οποίος μου έβαλε 16,4.)

Βέβαια από άτομο σε άτομο ο απαιτούμενος χρόνος διαβάσματος διαφέρει, γιατί ποικίλλει το επίπεδο της έκφρασης/ορθογραφίας/κλπ, καθώς επίσης και ο τρόπος που ο κάθε μαθητής "λειτουργεί". Επομένως θα πρέπει να κοιτάξεις τις δικές σου ανάγκες και επιθυμίες, γιατί εσύ μόνο ξέρεις πώς λειτουργείς και πώς αποδίδεις το μέγιστο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

..... Οι βαθμολογητές θα βαριούνται να διαβάζουνε τα επιχειρήματα του Σαβάλλα με αποτέλεσμα ένα πρωτότυπο γραπτό να πλεονεκτεί. Εγώ έγραφα μέσα στην έκθεσή μου εκφράσεις τύπου "Φανταστείτε να μπορείτε να φιλοσοφείτε παρέα με τον Σωκράτη τρώγοντας ηλεκτρονικά σταφύλια" κλπ. Ε και οι τρεις βαθμολογητές εκτίμησαν το γεγονός ότι δεν ακολούθησα πιστά κανέναν φιλόλογο....

Το θεωρώ ρίσκο αυτό. Δεν έχω εμπιστοσύνη στους φιλολόγους αν θα εκτιμήσουν κάτι τέτοιο ή θα πουν "τι βλακείες είναι αυτές" για ότι ξεφεύγει από τα καθιερωμένα που παπαγαλίζουν μέσα στην τάξη. (Να πώ ότι ήσουν τριπλά τυχερός?). Δεν τους έχω εμπιστοσύνη ούτε στη βαθμολόγηση. Στο γραπτό μου είχαν 10 μονάδες διαφορά και από αλλού έκοψε ο ένας και από εντελώς αλλού ο άλλος (είδα το απόκομμα του τετραδίου μου). Ότι νάναι δηλαδή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[red span]

Yπολόγισε σ' όλα τα μαθήματα 20 (γιατί όλα τα ερωτήματα όλων των μαθημάτων τα απάντησα, από μαλακίες μπλε έχανα, τύπου αριθμητικών και τέτοια από τη βιασύνη μου και το άγχος) και στην έκθεση 17.1

Είναι να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο. Να πεις ότι δεν το ξέρες ναι, αλλά το ότι το' χασες από μαλακία είναι σπαστικό.

E,αυτο στο χωριο μου το λενε αχαριστια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moxa15]

Ειδικά για τη φυσική, νομίζω ότι τα θέματα ήταν για 3½ ώρες και όχι για 3. Το ότι τα πρόλαβα, το αποδίδω στην τύχη ότι δεν κόλλωσα πουθενά. Πάντως, από τη στιγμή που είδα τα θέματα κατάλαβα ότι ήταν πολλά και άρχισα να γράφω σαν αυτόματο. Ήταν σαν να είχε πάψει να υπάρχει οτιδήποτε στο σύμπαν εκτός από το γραπτό μου, (ενώ σε άλλα μαθήματα έγραφα χαλαρά). Δεν σταμάτησα δευτερόλεπτο, δεν ήπια ούτε νερό, αλλά μόνο έγραφα και ζωγράφιζα σαν υπνωτισμένος. (Έχω και την αρρώστια του εμφανισιακά τέλειου γραπτού, τρομάρα μου). Όταν ολοκλήρωσα και τράβηξα τη γραμμή του τέλους (με το χάρακα, γιατί μου τη σπάνε οι γραμμές που κάνουν οι επιτηρητές με το χέρι), κοίταξα το αντίστροφο χρονόμετρο μου και έδειχνε 06:25. Δεν είχα χρόνο να ξανακοιτάξω αυτά που έγραψα και έκανα μόνον ένα γρήγορο σκανάρισμα. Λογικά, θα έπρεπε να υπήρχε λίγος χρόνος ακόμα (30min).

1.που χαθηκες ρε Δια δεν μπαινεις πλεον;;;2.και για να το λεει αυτο ο ALMIGHTY ΔΙΑΣ φανταστειτε τι καναμε εμεις οι υπολοιποι κοινοι θνητοι.γενικα και σοζ για αυτο αλλα ΓΑΜΗΘΗΚΕ Ο ΔΙΑΣ στη φυσικη ηταν με διαφορα το χειροτερο μου και το μαθημα που μου εριξε αισθητα την βαθμολογια...

Εκθεση: Αυτοι που γραψανε απο 15 και πανω ποια ηταν η τακτικη σας μεσα στη χρονια? ποσες εκθεσεις γραφατε στο μηνα? ποσες περιληψεις? ποσα 3ωρα διαγωνισματα? γενικα καθε ποτε πιανοσασταν με το μαθημα?

εγω εγραψα 16.8 και εκανα 2.30 ωρες ιδιαιτερα.Εκανα ενα κριτηριο(3ωρο) την εβδομαδα + εγραφα μια εκθεση στο σχολειο.τακτικη μου ηταν να ειμαι παντα fit και κυριως να αποστηθιζω ωραια πραγματα-φρασεις,ατακες,συνδετικες λεξεις,μεταβατικες παραγραφους-και να τις χρησιμοποιω στις εκθεσεις μου.τωρα ποσα 3ωρο διαγωνισματα γενικα δεν τα μετρησα αλλα προς το τελος πολλα πανω απο 3 σιγουρα...με το μαθημα πιανομουν το βραδι πριν το ιδιαιτερο(πεμπτη) αλλα αν θες την γνωμη μου καλυερα το Σ/Κ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[foreverfreak]

νομίζω όλοι στις πανελλήνιες κάνουμε κάποια χαζομάρα όχι επειδή δεν ξέρουμε κάτι αλλά από απροσεξία ή από άγχος.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!
Τωρα που βλεπω τα πραγματα απο αποσταση και ο "μυθος" πανελληνιες εχει καταριφθει προ πολλου, μπορω να πω με σιγουρια, πως το αγχος ειναι ο χειροτερος εχθρος!!! Πιστευω πως ενας μαθητης που εχει κανει μια μετρια προετοιμασια μεσα στη χρονια, μπορει να γραψει παραπανω απο εναν αριστα προετοιμασμενο, αν ο πρωτος παει εντελως χαλαρος και ο δευτερος μεσα στο αγχος... Σας το λεει αυτο ενας τρομερα αγχωδης τυπος, που αν πηγαινε χωρις αγχος στις πανελληνιες θα επιανε ανετα 19000 μορια! Δεν παραπονιεμαι βεβαια (αυτο θα ηταν αχαριστια), αλλα οσα περιγραφω πιο πανω ειναι γεγονος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Ρε παιδιά όχι και στα νοσοκομεία για κάτι πανελλήνιες. Έλεος..Πραγματικά λυπάμαι αν ακούω τέτοια. Νέοι άνθρωποι και τρελένεστε από το διάβασμα. Μετά ως φοιτητές από το τρέξιμο της επιστήμης (σε πρότζεκτς, ατελείωτο διάβασμα, κακογραμμένες σημειώσεις, βιβλία χωρίς αρχή-μέση-τέλος, γεροντοϊδιότροπους καθηγητές) και το λούτσο της εξεταστικής που θα τρώτε, τι θα κάνετε; Θα πάρετε αντικαταθληπτικά; Ή θα πάσχετε από μόνιμη υπερκόπωση;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tzwrtzia]

άσε νίκο , το έχω σκεφτεί αρκετές φορές. αυτό το κωλοάγχος μπορεί να σε καταστρέψει! ακόμα κι όταν έτρεχα στα νοσοκομεία και μετά ήμουν κάτι μήνες με βιταμίνες και σιδήρους, δεν καταλάβαινα το κακό που έκανα στον εαυτό μου με τα ξενύχτια και συνέχιζα με τον ίδιο ρυθμό! μέχρι που έπαθα μπλακ ουτ στην ιστορία στις πανελλήνιες και μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα πίστευα ότι έχανα εντελώς τη σχολή μου κι έπρεπε να ξαναδώσω! τότε είπα ότι το πάθημα μου έγινε μάθημα και αν ξαναέδινα θα πήγαινα με διαφορετική νοοτροπία και ψυχολογία. ευτυχώς δε θα χρειαστεί να ξαναδώσω, αλλά ελπίζω αυτό που είπα να φανεί και στην πράξη στο πανεπιστήμιο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εύα]

Πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη Γ Λυκείου και τις πανελλήνιες με ψυχραιμία και χωρίς άγχος. Αν χάσουμε αυτά, θα βλάψουμε την υγεία μας και σε καμία περίπτωση δεν θα αποδόσουμε το μέγιστο των δυνατοτήτων μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Εμείς κοπελιές, όταν ήμασταν 3η λυκείου και είχαμε 9 μαθήματα δεν κάναμε έτσι, παρ' όλο που προερχόμασταν από την 2α λυκείου με πανελλήνιες σε 9 μαθήματα. Κανονικά τι θα έπρεπε να κάναμε; Παιδιά δεν ήμασταν; Έπρεπε να αρχίζαμε τα χάπια; Είχαμε "χάσει" την εφηβεία μας από το καλοκαίρι της 1ης λυκείου, γιατί από τότε και έπειτα έγιναν πολύ της μόδας τα φροντιστήρια από το γυμνάσιο..αν και η δική μου γενιά έκανε φροντιστήρια από το καλοκαίρι της 1ης λυκείου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Civilara]

Δεν αξίζει να αγχώνεστε ούτε για τις πανελλήνιες ούτε για τις εξεταστικές. Έχετε λόγους να αγχωθείτε μετά τις σπουδές σας OYYYYY... πάρα πολλούς. Μόνο για θέματα υγείας να αγχώνεστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tzwrtzia]

εγώ το 'χω πει πολλές φορές, θεωρώ μεγάλο λάθος που οι πανελλήνιες σταμάτησαν για τη β' λυκείου! αν γίνονταν δε θα 'μασταν τόσο ψαρωμένα και δε θα πηγαίναμε σαν τα πρόβατα για σφαγή. όταν ο άλλος όμως είναι γενικά αγχώδης, δεν μπορεί να ελέγξει πάντα το άγχος του και ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση που από την α' γυμνασίου σου κάνουν πλύση εγκεφάλου για το πόσο φοβερές και τρομερές είναι οι πανελλήνιες!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

εγώ το 'χω πει πολλές φορές, θεωρώ μεγάλο λάθος που οι πανελλήνιες σταμάτησαν για τη β' λυκείου! αν γίνονταν δε θα 'μασταν τόσο ψαρωμένα και δε θα πηγαίναμε σαν τα πρόβατα για σφαγή. όταν ο άλλος όμως είναι γενικά αγχώδης, δεν μπορεί να ελέγξει πάντα το άγχος του και ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση που από την α' γυμνασίου σου κάνουν πλύση εγκεφάλου για το πόσο φοβερές και τρομερές είναι οι πανελλήνιες!

Eπειδή έδωσα και στην β πανελλαδικές θα διαφωνήσω. Από την μία δεν είσαι ψαρωμένος αλλά από την άλλη είσαι αφάνταστα κουρασμένος. Εμείς προετοιμαζόμασταν για 9 μαθήματα στην β και για μαθήματα στην γ. Μόλις τελειώναμε τις πανελλαιδκές της β αρχίζαμε προετοιμασία για την γ. Προετοιμαζόμασταν για 18 εντελώς διαφορετικά μαθήματα και η πίεση ήταν πάρα πολύ μεγάλη.

Δεν είχαμε χρόνο να βγάλουμε την ύλη και κυριολεκτικά τρέχαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στα φροντιστήρια και σε πολλά μαθήματα δεν κάναμε καν φροντιστήρια όχι γιατί δε θέλαμε αλλά γιατί δε προλαβαίναμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[thanosnt]

εγω περισυ β΄λυκειου ειχα βραδινο τμημα και τελειωνα 10.20...πιστευω πως ειναι καλυτερα να εχεις βραδινο τμημα καθως διαβαζεις σχετικα ξεκουραστα οτι θες και αν δεν εχεις διαβασει κατι καθεσαι και μετα το φροντιστηριο....τωρα αν εχεισ μεσημεριανο γυρνας κουρασμενος απο το σχολειο και πηγενεις κατευθειαν φροντιστηριο ,γυρνας 6-7 ωρα σπιτι και εχεις ολοκληρο διβασμα να κανεις,πολυ κουραστικο,σιγουρα καλυτερα ειναι να εισαι σε βραδινο τμημα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dr.melina]

Εμείς κοπελιές, όταν ήμασταν 3η λυκείου και είχαμε 9 μαθήματα δεν κάναμε έτσι, παρ' όλο που προερχόμασταν από την 2α λυκείου με πανελλήνιες σε 9 μαθήματα. Κανονικά τι θα έπρεπε να κάναμε; Παιδιά δεν ήμασταν; Έπρεπε να αρχίζαμε τα χάπια; Είχαμε "χάσει" την εφηβεία μας από το καλοκαίρι της 1ης λυκείου, γιατί από τότε και έπειτα έγιναν πολύ της μόδας τα φροντιστήρια από το γυμνάσιο..αν και η δική μου γενιά έκανε φροντιστήρια από το καλοκαίρι της 1ης λυκείου.

Έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο! Απλά το δικό μου άγχος δεν είναι όπως το κανονικό που έχουν όλα τα παιδιά, το φυσιολογικό....αγχωνόμουν με το παραμικρό ακόμη και στο γυμνάσιο, μέχρι και πέρυσι στην β' λυκείου στις εξετάσεις κάλεσαν ιατρό για να με ηρεμήσει......Πάλεψα αρκετά για να το αποβάλλω, με την αρωγή των ειδικών ιατρών και με την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη και χορήγηση φαρμάκων......Ευτυχώς, τώρα το καλοκαίρι ηρέμησα.... χάρη στους γονείς μου και στους καθηγητές που ενδιαφέρθηκαν και ήρθαν να με δουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού........Προσοχή!!!! Μην αγχώνεστε!!!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Μπορειτε να μας πειτε τον τροπο διαβασματος αυτοι π γραψανε φετος αριστα (18-20) σ αυτα τα 3 μαθηματα? Μαθηματικα Φυσικη Εκθεση

Μαθηματικα: Τι κανατε? Κατανοουσατε τελεια την θεωρια λυνατε αυτες του βιβλιου μετα μετριες και μετα δυσκολες? Σε ποια κεφαλαια επικεντρωθηκατε περισσοτερο? Καθε ποτε γυρνουσατε να κανετε επαναληψη και σε ποια κεφαλαια? Ποια βοηθηματα λιωσατε? Μαθενατε μεθοδολογιες απ εξω?

Φυσικη: Ποσες ασκησεις λυνατε τη φορα και ποσες ωρες αφιερωνατε? Μαθαινατε τυποποιημενες μεθοδολογιες η απλα κατανοουσατε το φαινομενο και αναλογα τι ζητουσε? Τι σας ζορισε ποιο πολυ?

Εκθεση: Αυτοι που γραψανε απο 15 και πανω ποια ηταν η τακτικη σας μεσα στη χρονια? ποσες εκθεσεις γραφατε στο μηνα? ποσες περιληψεις? ποσα 3ωρα διαγωνισματα? γενικα καθε ποτε πιανοσασταν με το μαθημα?

Θα απαντήσω και στα 3 γιατί ήμουν Θετική:
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ: Τη θεωρία (αποδείξεις, ορισμούς κλπ), τη έμαθα τον τελευταίο μήνα. Ασκήσεις του βιβλίου δεν έκανα καθόλου, αλλά έλυνα στο χαλαρό καμιά 50ριά ασκήσεις τη βδομάδα (για Χριστούγεννα/Πάσχα είχα 100). Αποτελεσμα: 18.5
ΦΥΣΙΚΗ: Η χειρότερή μου. Πάλι ορισμούς έμαθα τελευταία στιγμή, αλλά τα φαινόμενα τα είχα κατανοήσει. Δε διάβαζα λυμένες ασκήσεις, απλά αυτές που δεν κατάφερνα και μου τις έλυνε ο καθηγητής τις ξαναπροσπαθούσα (πολλάκις μάλιστα). Αποτελεσμα: 18
ΕΚΘΕΣΗ: 1,5 ώρα μάθημα τη βδομάδα, και όταν είχαμε μία έκθεση μόνη της ήμασταν τυχεροί (συνήθως είχαμε κριτήριο, ή δύο εκθέσεις, ή έκθεση και κανένα Β ξεκάρφωτο,ΚΑΘΕ ΒΔΟΜΑΔΑ). Νομιζω 3ωρα διαγωνισματα συνολικα εγραψα 4. Αλλα μαντεψτε: Θεωρια της εκθεσης παπαγαλια μια μερα πριν δωσω. Και απ' ο.τι φανηκε καλα εκανα και δεν την διαβαζα συστηματικα ολη τη χρονια διοτι επεσαν κατι ακυρα (αυτο δε σημαινει οτι πρεπει να το κανετε και σεις -εγω την προηγουμενη μερα ειχα παθει πανικο και ας το παιζω ανετη τωρα). Αποτελεσμα: 17,3

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dr.melina]

Φυσικά προτίθεμαι να διαβάσω φίλε μου.

Spoiler

Δεν έχω σκοπό να είμαι τουρίστας. Απλά θέλω να εκφράσω το άγχος και εν μέρει τη θλιψη μου ότι πράγματι δε θα υπάρξει φοιτητική ζωή για μένα και ότι η άποψη "αν περάσεις, την έκανες λαχείο και δε θα ξανακουραστείς στη ζωή σου ποτέ πιο πολύ από Πανελλήνιες" είναι μύθος. Και συγγνώμη, αλλά ποιός φοιτητής Ιατρικής που σκοτώνεται μερόνυχτα στο διάβασμα, θα παραδεχτεί ότι μετά από μια εξαντλητική και ψυχοφθόρα χρονιά, με το που τελείωσε τις Πανελλήνιες δήλωσε ότι θα πάει με μεράκι και όρεξη για διάβασμα στη σχολή; Και όμως πολλοί ενώ αρχικά γκρίνιαζαν, το έκαναν τελικά(γκρίνια με τη θετική έννοια). Και γω ,το υπογράφω, έτσι θα κάνω.

Προσωπικά σε όλη τη σταδιοδρομία μου σα μαθητής έκανα δηλωσεις που περιείχαν την ίδια ποσότητα γκρίνιας με το παραπάνω μου post και πάντα έστρωνα τον κώλο μου και πετύχαινα το άριστο. Τώρα σοβαρολογώ, δεν είναι αστείο: Για δύο μήνες (Δεκέμβριο - Ιανουάριο): ήμουν με ηρεμιστικά, σφυγμοί μονίμως πάνω από το 100 ,πίεση 10 η μικρή 15 και πάνω η μεγάλη, ρίγος, αϋπνία, μυικές συσπάσεις, κρίσεις πανικού (μόνο λιποθυμία δεν έπαθα, ίσως καλυτερα να πάθαινα γιατί το σύστημα θα κανε reboot από τη αρχή και δε θα αργοπέθαινα 2 μήνες).Στο σχολείο νόμιζαν πως έκανα ναρκωτικά από την έκφραση του προσώπου, ο πατέρας και η μάνα μου κόντεψαν να πεθάνουν ( κάθε μέρα έκλαιγαν ) και το αποκορύφωμα:για μία εβδομάδα μέσα στον Ιανουάριο είχα αποφασίσει να παρατήσω το σχολείο, είχα φύγει από το σπίτι γιατί δεν ήθελαν να με βλεπουν οι δικοί μου (έμενα στη γιαγιά μου) και κολλούσα πλακάκια (έχουμε γνωστό στον οποίο πήγα για δουλειά).Σε αυτή τη βδομάδα 2 φορές σκέφτόμουν επί 5 λεπτά να αυτοκτονήσω: μια φορά που ήμουν μόνος στη κουζίνα της γιαγιάς μου και έβλεπα το μαχαίρι στον πάγκο σα τη λύτρωση και μια φορά που προχωρούσα δίπλα στο κεντρικό και σκεφτόμουν αν θα πέσω μέσα στο δρόμο. Και όμως διάβαζα όλη μέρα αυτούς τους 2 μήνες. Kαι κάθε λεπτό διαβάσματος ήταν οδύνη. ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΣΤΕΙΕΥΤΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΑ με τα λεγόμενα μου. Προσπαθούσα να τα ξεχασω ,πραγματικά βούρκωσα όταν τα πληκτρολογούσα. Όποιος με αμφισβητεί και θεωρεί ανόητα ή υπερβολικά ή αστεία τα λεγόμενά μου να ΜΗΝ ποστάρει. Πραγματικά μόνο εγώ και ο 1 κολλητός μου ξέρουν όλη την αλήθεια. Και όλα αυτά, φίλε μου Βασίλη, ξεκίνησαν από μια "γκρίνια" παρόμοια με αυτή που είδες στο παραπάνω post.
Τελικά Βοήθησε ο Θεός ( στον ναό του οποίου κατέφευγα κατ' εξακολουθηση, ως ύστατη και μοναδική ελπίδα) και κατάφερα από Φεβρουάριο να ανακάμψω και να μαι:19.414. Πείτε με αχάριστο (μάλλον σκεφτείτε το, αλλά μη το γράψετε). Αλλά ακόμα δεν ξέρω αν άξιζε να καταστρέψω την υγεία μου (σίγουρα έχασα 5-6 χρόνια απ τη ζωή μου, οι μυικές συσπάσεις σε κάθε λογής μυ και το παίξιμο του ματιού έμειναν κουσούρια) και των γονιών μου για αυτά τα μόρια. Με αυτά που πέρασα και (εννοείται) την προσπάθεια στο διάβασμα που έκανα ΑΞΙΖΑ να περάσω Ιατρικη. Θα μου πείτε ίσως υπάρχουν και παιδιά που πέρασαν τα ίδια δεινά, αλλά δεν είχαν το αποτέλεσμα. Τότε πραγματικά τους ντρέπομαι για την ξεδαντροπιά μου να πω εγώ τον πόνο μου με το happy end και όχι να ακούσω το δικό τους.
Λοιπόν για να επιστρέψω, μια γκρίνια την έχουμε σε αυτό όλοι οι ευσυνείδητοι μέλλοντες φοιτητές που ξέρουμε τι έπεται. Αυτούς που μπήκαν στη σχολή απ το παράθυρο βλέπεις να κάνουν πομπώδεις δηλώσεις και τελικά να μην περνάν πάνω από 2 μαθήματα σε 2 χρόνια ( ξέρω άτομο)
Τελικά το post πήρε άλλη τροπή από αυτή που αρχικά υπολόγιζα.
Φίλε μου, προφανως όλο αυτό το post, έτσι όπως κατέληξε, δεν απευθύνεται μόνο σε σένα, προφανώς δεν έχω κάποιο παράπονο από εσένα. Είναι μια κατάθεση ψυχής (Σημειωταίον τα περί αυτοκτονίας μόνο εδώ τα είπα, ούτε καν στους κολλητούς μου).
Βy the way προτείνω να δημιουργηθεί θέμα "Οι θυσίες και ο αγώνας των επιτυχόντων και μη" ( τονίζω όλη η χρονιά είναι αυτή που μετράει. Όχι αυτά τα απαίσια κωλοτρίωρα των Πανελληνίων που μπορούν να κανουν κάποιον άριστο μη επιτυχόντα). Εκεί παρακαλώ να μεταφερθεί το post μου, γιατί βγήκα off topic.
Σόρρυ που χάλασα το κλιμα του θέματος, στενοχωρώντας μερικούς και κάνοντας άλλους να γελασουν

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ...................μόλις διάβασα όσα έγραψες νόμιζα ότι το κειμενικό αυτό απόσπασμα αναφερόταν σε εμένα.......( δεν κορο'ι'δεύω ούτε αστειεύομαι). Επί δύο χρόνια οι ιατροί μου έδιναν χάπια (2 την ημέρα) και πήγαινα σε παιδοψυχίατρο για να ηρεμήσω από το άγχος και να κατανοήσω ότι δεν είναι ολοκληρη η ζωή μου η Ιατρική με την οποία έχω εμμονή .Τα παιδιά στο σχολείο και στο φροντιστήριο νόμιζαν ότι έπαιρνα όπως προείπες απαγορευμένες ουσίες.....έκαναν αστεία και άλλες τέτοιες ανοησίες, έκλαιγα,έχασα κιλά και ήμουν στα αρχικά στάδια της νευρογενούς ανορεξίας. Και πίστεψέ με δεν είναι ξεδαντροπιά αλλά γεγονότα που συνέβησαν σε εσένα όπως και σε εμένα. Οι γονείς μου ειλικρινά ΑΡΡΩΣΤΗΣΑΝ,έβλεπαν το παιδί τους να τρέφεται με ορό και πέθαιναν...............Απέκτησα τρέμουλο στα χέρια από την υπερκόπωση και προβλήματα στο στομάχι και στην υπόλοιπη κοιλιακή χώρα(σπασμοί με το παραμικρό και τυμπανισμό στομάχου), μόλις τα κόυράσω τα χέριαμου έστω και λίγο δε μπορώ να πιάσω το ποτήρι........18 χρονών κοπέλα και νιώθω σαν 80 . Ευτυχώς, έχω <<λιγάκι>> ξεχαστεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.......Μόλις τα διάβασα όλα όσα έγραψες άρχισα να δακρύζω.......Θα φανώ κουραστική αλλά θα το λέω και θα το ξαναλέω σε όλα τα θέματα που ασχολούμαι στο ischool και απευθύνομαι στα παιδιά που θα δώσουν πανελλαδικές: ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ!!!Όταν θέλετε κάτι τόοοοοοοσο πολύ όλο το σύμπαν και ο Θεός μαζί συνωμοτούν για να γίνει αυτό που θέλετε.......πάνω απ' όλα ΥΓΕΙΑ. Υπάρχουν τόοοοοσα άσχημα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας........που δε θα θέλαμε να συμβούν σε εμάς και πάνω απ'όλα στην οικογένειά μας........Συγνώμη εάν είμαι off-topic...........

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

Όταν θέλετε κάτι τόοοοοοοσο πολύ όλο το σύμπαν και ο Θεός μαζί συνωμοτούν για να γίνει αυτό που θέλετε...

Μη βασίζεστε σε ψεύτικες ελπίδες. Ο μοναδικός τρόπος να μην καταλήξετε στα σημεία που περιγράφουν είναι να καταλάβετε ότι μόνο εσείς είστε υπεύθυνοι για ό,τι κάνετε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dr.melina]

Μη βασίζεστε σε ψεύτικες ελπίδες. Ο μοναδικός τρόπος να μην καταλήξετε στα σημεία που περιγράφουν είναι να καταλάβετε ότι μόνο εσείς είστε υπεύθυνοι για ό,τι κάνετε.

Εννοείται πως ό,τι κάνει ο καθένας είναι υπεύθυνος ο ίδιος. Τα σημεία αυτά που περίγραψα τα έπαθα επειδή κοιτούσα με παροπίδες μόνο στην Ιατρική και δε με ένοιαζε εάν πάθαινα κάτι, γεγονός το οποίο αντιλήφθηκαν όσοι όλοι με γνώριζαν κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων.Και δεν ομίζω πως είναι ψεύτικες αυτές οι ελπίδες που προανέφερες..............

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dmitsos]

Μ' αυτά που διαβάζομαι πραγματικά στεναχωριέμαι. Στεναχωριέμαι που βλέπω άτομα 17-18 χρονών να μην μπορούν να διαχειριστούν την ίδια τους τη ζωή και να γίνονται πιόνα ενός συστήματος (ναι, κράχτης της κοινωνίας είμαι) που το μόνο που κάνει είναι να τα αποθαρρύνει.

Ρωτάω μ' όλο το θάρρος - θράσος, αυτά που λέτε είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αλήθεια;
Πετάμε τη ζωή μας στα σκουπίδια για τις πανελλαδικές; Τη μεγαλύτερη μπούρδα του σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος;
Καταλήγουμε να παίρνουμε χάπια και να θέλουμε να αυτοκτονήσουμε για κάτι το οποίο ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι το τέλος του κόσμου;
Είμαστε σοβαροί;
Δεν το χωράει ο νους μου. Για ένα γαμημένο μέλλον σε μια ακόμη πιο γαμημένη χώρα είμαστε εντάξει με το να παίζουμε την υγεία μας για να καταφέρουμε να πιάσουμε τη "σχολή" μας; Είναι 9 μήνες προετοιμασίας, 9 μήνες μπροστά στα κατά μέσο όρο 72 χρόνια ζωής!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!!!!!!
Όλοι μας ρε παιδιά έχουμε ένα όνειρο. Όλοι μας παλέψαμε και όλοι μας κουραστήκαμε. Αλλά δε θα ήταν καλύτερα αν αυτή η πορεία ήταν πιο φυσιολογική; Θα παλέψουμε για χιλιάδες στόχους στη ζωή μας! Τι θα κάνουμε τότε; Φθείρουμε τη ζωή μας στην προσπάθεια να την κάνουμε καλύτερη με τα μυαλά που κουβαλάμε και με τις ιδέες που μας έχουνε περάσει. Μέσα στο όνειρο για τον εαυτό μας ξεχνάμε τον ίδιο μας τον εαυτό και τον παραμερίζουμε, για να πετύχουμε αυτό που θέλει ο ίδιος τον αυτοκαταστρέφουμε!! Και δεν αναφέρομαι μόνο στις ακραίες περιπτώσεις, αναφέρομαι σ' όλη την ψυχολογία μας! Στο άγχος, τα νεύρα, τα κλάματα, τις ανασφάλειες! Μόνο εμπόδια αποτελούν αυτά στη διαδρομή μας.
Εγώ το συνειδητοποίησα νωρίς ότι ΔΕΝ γίνεται να τρελαθώ φέτος. Ο στόχος είναι πιο κοντινός όταν έχεις καθαρό μυαλό. Και μόνο καθαρό μυαλό δεν είχα...και οι δύο μου γονείς έκαναν κάποιου είδους επέμβαση φέτος, μια επέμβαση καρδιάς και μια επέμβαση στον αυχένα, δίπλα στην καρωτίδα. Και πραγματικά, πραγματικά σας το λέω, υπήρχαν στιγμές που είχα χέσει και τις πανελλήνιες και το όνειρό μου...Υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή, DEAL WITH IT. Όταν το καταλάβετε, θα δείτε πόσο ΕΥΚΟΛΗ ήταν η φετινή διαδικασία...Μια μπούρδα και θα ντραπείτε γι' αυτά που λέτε, ειλικρινά.

Παλέψτε για το ονειρό σας ρε σκασμένα, κάντε τα πάντα αλλά ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ, μη θυσιάσετε την υγεία σας. Και εγώ στόχο την ιατρική είχα και το πέτυχα με το παραπάνω. Και βγήκα καλά μέσα απ' όλη αυτή τη διαδικασία από ψυχολογικής άποψης.

Και μιας και σαν γιατρός πλέον πρέπει να γίνω και λίγο σκληρός, θα ρωτήσω ευθέως τα παιδιά που "τρελάθηκαν" για να το πετύχουν και ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ:
- Αμα ρε συ στις πανελλήνιες έπαιρνες χάπια, ήθελες να αυτοκτονήσεις, είχες τρελαθεί, δεν μπορούσες να κοιμηθείς, πες μου, τι θα πεις στον ασθενή που του ανακοινώνεις ότι έχει λίγους μήνες ζωής; Να πάει να πηδήξει από το παράθυρο και ότι η ζωή είναι άδικη; Να τα παρατήσει; Να τρελαθεί;
Πάρτε το χαμπάρι, σε λίγα χρόνια να αντιμετώπισετε τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει η ιδιοσυγκρασία σας να' ναι τέτοια ώστε να τα αντέχετε. Με τέτοια μυαλά αμφιβάλλω.

Και κλείνοντας το μονόλογο του τρελού, να πω κάτι στα παιδιά που τώρα θα πάνε Γ' λυκείου και τα' χουμε κάνει να χεστούνε πάνω τους:

Βάλτε ένα στόχο. Να τον πετύχετε! Αλλά σ' όλο αυτόν τον αγώνα θυμηθείτε ότι πάνω απ' όλα είστε άνθρωποι και η ζωή σας μετράει περισσότερο από 20.000 μόρια στις πανελλήνιες. Αξίζει ΠΟΛΥ παραπάνω. Μην τρελαθείτε, δείτε τα θετικά της χρονιάς αυτής. ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΕΙΤΕ ΓΑΜΩΤΟ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ; Ξέρω άτομα που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο με κρίσης πανικού, ξέρω άτομο που έπαιρνε lexotanil όλη τη χρονιά, ξέρω άτομο που χάλασε όλες τους τις φιλίες, ξέρω άτομο που δεν άντεξε να φοβάται...ξέρω ξέρω ξέρω...

Και πραγματικά λυπάμαι που επιβραβεύουμε τα παιδιά που γράφουν ότι πέρασαν πολλά και δύσκολα...Σορρυ αλλά εγώ δε θα πω ποτέ μπράβο σ' ένα άτομο που έβαλε τις πανελλήνιες πάνω από τη ζωή του και που κόντεψε να πεθάνει για ένα κωλοσύστημα και που ποτέ δεν συνειδητοποίησε την αξία του εαυτού του.. Πότε δε θα' θελα να πω μπράβο σ' ένα άτομο που υποβαθμίζει τον εαυτό του σε τέτοιο σημείο...Είναι κρίμα από το Θεό να παίζουμε με το δώρο που άλλοι θα' θελαν να έχουνε και δεν έχουνε...

Και μη μου πείτε τώρα ότι "Αξίζει φίλε μου να ζεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του που θα σε κάψει" γιατί θα φάτε μούτζα. Το να σε κάψει δεν αναφέρεται στο να πεθάνεις από το άγχος, την αγωνία και την κούραση...Στο να ξεχάσεις ποιος είσαι..Άμα χάσεις τον εαυτό σου έχεις χάσει και το όνειρό σου και μάρτυρες όλα τα παιδιά που για τον α ή β λόγο έχασαν τον εαυτό τους και θυσίασαν τη ζωή τους, το όνειρό τους, το μέλλον τους για τις πανελλήνιες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.