Σπουδάζω, σπουδάζει, σπουδάζουμε...

[Ερινύς]

Γενικά, έχουμε την τάση (βάζω πληθυντικό γιατί μπορεί να το κάνω και εγώ στα παιδιά μου, και ζω στην ελληνική κοινωνία) να υπερ-προστατεύουμε τα παιδιά. Ακόμα και αυτή η ώθηση προς επαγγέλματα, είναι τάση για προστασία. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουν γνώμη τα παιδιά, να μην μπορούν να κάνουν τίποτα μόνα τους. Στην Γ' Λυκείου, είναι 17 χρονών, είναι αρκετά μεγάλα για να αποφασίσουν τι στο καλό θέλουν να κάνουν, δεν χρειάζονται κανέναν «μπαμπούλα» ή «καλοθελητή συμβουλάτορα».

Εντάξει, αλλά επειδή η Ελλάδα παίρνει μηδέν στην οργάνωση ΣΕΠ (επαγγ. προσανατολισμός) είναι καλό να του ανοίγεις τα μάτια σε κάποια πράγματα. Μπορεί να απορρίπτει ένα επάγγελμα από μια παραπληροφόρηση ή το ανάποδο!! Όπως και να έχει, σίγουρα ο κάθε γονιός πρέπει να βλέπει τα πράγματα αντικειμενικά, εκτός και αν μπαίνει και το οικονομικό κομμάτι στη συζήτηση. Εκεί καλά θα κάνει να απορρίψει ή να δεχτεί μια επιλογή αν δε γίνεται αλλιώς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Δεν νομίζω στη σημερινή εποχή να παίζει ρόλο το ΣΕΠ. Σε τι το έχουμε ανάγκη όταν με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, βρίσκεις το site της κάθε σχολής, τον οδηγό σπουδών και μπορείς να μάθεις ότι θέλεις....; Αν είσαι και στην ίδια πόλη, πας και στη σχολή και τα βλέπεις με τα μάτια σου, έτσι έκανα εγώ. Ακόμα και τα τεστ που σου κάνουν τα βρίσκεις παντού, ή τα κάνεις και στο φροντιστήριο.

Επίσης, ο γονιός μπορεί να σου ανοίξει τα μάτια στα επαγγέλματα που γνωρίζει. Άρα σε ορισμένες περιπτώσεις, ΕΝΑ ή ΔΥΟ επαγγέλματα. Δεν μπορεί σε όλα. Αναπόφευκτα, πρέπει να ψαχτείς και μόνος σου. Βασικά, όχι και μόνος σου. Μόνος σου. Τελεία. Ακόμα και η αναζήτηση σχολής είναι μάθημα από μόνο του.

Υπογραμμίζω ότι δεν βάζω τον οικονομικό παράγοντα μέσα. Εκεί αλλάζουν τα πράγματα πολύ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Δεν νομίζω στη σημερινή εποχή να παίζει ρόλο το ΣΕΠ. Σε τι το έχουμε ανάγκη όταν με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, βρίσκεις το site της κάθε σχολής, τον οδηγό σπουδών και μπορείς να μάθεις ότι θέλεις....; Αν είσαι και στην ίδια πόλη, πας και στη σχολή και τα βλέπεις με τα μάτια σου, έτσι έκανα εγώ. Ακόμα και τα τεστ που σου κάνουν τα βρίσκεις παντού, ή τα κάνεις και στο φροντιστήριο.

Επίσης, ο γονιός μπορεί να σου ανοίξει τα μάτια στα επαγγέλματα που γνωρίζει. Άρα σε ορισμένες περιπτώσεις, ΕΝΑ ή ΔΥΟ επαγγέλματα. Δεν μπορεί σε όλα. Αναπόφευκτα, πρέπει να ψαχτείς και μόνος σου.

Υπογραμμίζω ότι δεν βάζω τον οικονομικό παράγοντα μέσα. Εκεί αλλάζουν τα πράγματα πολύ.

Ωραία, ο οδηγός σπουδών είναι σημαντικός. Αλλά αμα δε ρωτησεις και τους ιδιους τους φοιτητες ή τους εργαζομενους, πώς θα βγαλεις ακρη..? Δε γινεται να τα βλεπεις μονο αντικειμενικα, και αυτοι που βρισκονται μες στη σχολη δεν εχουν λογο να ωραιοποιησουν ή να ασχημυνουν τα πραγματα, οπως μπορει να κανουν οι γονεις σου. Πρεπει να ψαχτεις και μονος σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Ωραία, ο οδηγός σπουδών είναι σημαντικός. Αλλά αμα δε ρωτησεις και τους ιδιους τους φοιτητες ή τους εργαζομενους, πώς θα βγαλεις ακρη..? Δε γινεται να τα βλεπεις μονο αντικειμενικα, και αυτοι που βρισκονται μες στη σχολη δεν εχουν λογο να ωραιοποιησουν ή να ασχημυνουν τα πραγματα, οπως μπορει να κανουν οι γονεις σου. Πρεπει να ψαχτεις και μονος σου.

Μα λέω ότι πρέπει να ψάχνεται κάποιος μόνος του, τελείως. Χωρίς γονείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Miss Brightside]

Βασικά, να κάνω κι εγώ μια ερώτηση...
Σήμερα ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, η ανεργία έχει φτάσει σε πολύ μεγάλα ποσοστά, ιδιαίτερα ανάμεσα στα νέα άτομα. Όλοι θα ξέρουμε παιδιά που βγήκαν από σχολές, και καλές σχολές σε αρκετές περιπτώσεις, και είτε είναι άνεργα ή δουλεύουν σε καφετέριες. Αν κάποιος έχει ήδη μια στρωμένη δουλειά, γιατί να μην τη συνεχίσει λοιπόν? Δεν είναι σημαντικό να ξέρει πως σε 4-5 χρόνια που θα τελειώσει τη σχολή του θα έχει κάτι να τον περιμένει και δε θα καταλήξει να κάνει κάτι άλλο άσχετο ή ακόμα χειρότερα τίποτα? Δε νομίζω ότι σήμερα παίζει τον σημαντικότερο ρόλο η επιθυμία, πρέπει να κάνουμε και κάποιους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις σήμερα που υπάρχει μια αβεβαιότητα όσο να 'ναι. Τι να το κάνω εγώ να σπουδάσω ας πούμε κοινωνιολογία που είναι το όνειρο της ζωής μου(υποθετικά μιλώντας) και όταν αποφοιτήσω να μη βρω ποτέ δουλειά στο αντικείμενό μου? Δε θα ήταν καλύτερο να συνεχίσω αυτό που έκαναν οι γονείς μου, και ας μου αρέσει λιγότερο, αλλά ξέροντας ότι δε θα αντιμετωπίσω ανεργία?
Δε λέω να μην ψαχτεί κάποιος, να μην κοιτάξει σχολές, να μην έχει προσωπικές επιθυμίες ή να ακολουθήσει τυφλά τους γονείς του. Σαφώς και πρέπει να το ψάξει πολύ κάποιος και να έχει τη δική του άποψη, δε θα τον εξαναγκάσει κανείς να το κάνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Μήπως Evangeline τα περιμένουμε όλα στο πιάτο, ορίστε φάτο; Για άλλες εξυπνάδες, οι 17ρηδες είναι μανούλες. Για ποιο εύκολα θέματα γιατί να γίνονται μαμάκηδες; Η προσμονή μασημένης τροφής εξ' ουρανού συνεχίζεται και στο Πανεπιστήμιο όπου μεγάλη μερίδα φοιτητών (ανεξαρτήτως μορίων εισαγωγής) έχει εφηβική νοοτροπία μπούλη. Η ανυπαρξία ΣΕΠ είναι μια "δικαιολογία" που βολεύει όσους αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες των επιλογών τους είτε είναι σωστές είτε είναι λανθασμένες. Ποιος σου είπε ότι ο ΣΕΠ μπορεί να έχει αξιόπιστες πληροφορίες όταν: (α). η αγορά εργασίας αλλάζει σε χρόνο dt, (β). σε κάθε επιστήμη ως προς τις επιστημονικές και επαγγελματικές προοπτικές της υπάρχουν "παραθυράκια" τα οποία αγνοεί όποιος είναι εκτός του χώρου (ακόμη και ο επιμορφωτής ΣΕΠ); Τα "παραθυράκια" κάνουν την διαφορά και παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο σε κάθε επάγγελμα και όχι η αβίαστη επιλογή «ΗΜΜΥ VS Ιατρική», «Χημικός VS Πολιτικός Μηχανικός» επειδή μας αρέσει να παίζουμε με ηχοχρωματικούς τίτλους επιστημών. Ποιος μπορεί να ξέρει πώς θα είναι η κοινωνία μετά από 5 χρόνια; Όλα είναι ένα ρίσκο επιλογών. Γιατί είναι τόσο κακό να παίρνονται ρίσκα ενώ όλοι κοιτάζουν επιλογές εκ του ασφαλούς; Μήπως να σας εξασφαλίσουμε και την/τον μελλοντική/ό σύζυγό σας από τα 17 μαζί με το μηχανογραφικό; Να σας κλείσουμε και μια δουλειά με 5.000 €/ μήνα χωρίς ασφαλιστικές εισφορές;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Βασικά, να κάνω κι εγώ μια ερώτηση...
Σήμερα ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, η ανεργία έχει φτάσει σε πολύ μεγάλα ποσοστά, ιδιαίτερα ανάμεσα στα νέα άτομα. Όλοι θα ξέρουμε παιδιά που βγήκαν από σχολές, και καλές σχολές σε αρκετές περιπτώσεις, και είτε είναι άνεργα ή δουλεύουν σε καφετέριες. Αν κάποιος έχει ήδη μια στρωμένη δουλειά, γιατί να μην τη συνεχίσει λοιπόν? Δεν είναι σημαντικό να ξέρει πως σε 4-5 χρόνια που θα τελειώσει τη σχολή του θα έχει κάτι να τον περιμένει και δε θα καταλήξει να κάνει κάτι άλλο άσχετο ή ακόμα χειρότερα τίποτα? Δε νομίζω ότι σήμερα παίζει τον σημαντικότερο ρόλο η επιθυμία, πρέπει να κάνουμε και κάποιους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις σήμερα που υπάρχει μια αβεβαιότητα όσο να 'ναι. Τι να το κάνω εγώ να σπουδάσω ας πούμε κοινωνιολογία που είναι το όνειρο της ζωής μου(υποθετικά μιλώντας) και όταν αποφοιτήσω να μη βρω ποτέ δουλειά στο αντικείμενό μου? Δε θα ήταν καλύτερο να συνεχίσω αυτό που έκαναν οι γονείς μου, και ας μου αρέσει λιγότερο, αλλά ξέροντας ότι δε θα αντιμετωπίσω ανεργία?
Δε λέω να μην ψαχτεί κάποιος, να μην κοιτάξει σχολές, να μην έχει προσωπικές επιθυμίες ή να ακολουθήσει τυφλά τους γονείς του. Σαφώς και πρέπει να το ψάξει πολύ κάποιος και να έχει τη δική του άποψη, δε θα τον εξαναγκάσει κανείς να το κάνει.

Αμα το θέλει ασφαλώς να το κάνει!! το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλμα είναι οτι πολλές φορές τα παιδιά αναγκάζονται να συνεχίσουν το επάγγελμα των γονιών τους όχι λόγω οικονομικών προβλημάτων, αλλά καταπίεσης.

Μήπως Evangeline τα περιμένουμε όλα στο πιάτο, ορίστε φάτο; Για άλλες εξυπνάδες, οι 17ρηδες είναι μανούλες. Για ποιο εύκολα θέματα γιατί να γίνονται μαμάκηδες; Η προσμονή μασημένης τροφής εξ' ουρανού συνεχίζεται και στο Πανεπιστήμιο όπου μεγάλη μερίδα φοιτητών (ανεξαρτήτως μορίων εισαγωγής) έχει εφηβική νοοτροπία μπούλη. Η ανυπαρξία ΣΕΠ είναι μια "δικαιολογία" που βολεύει όσους αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες των επιλογών τους είτε είναι σωστές είτε είναι λανθασμένες. Ποιος σου είπε ότι ο ΣΕΠ μπορεί να έχει αξιόπιστες πληροφορίες όταν: (α). η αγορά εργασίας αλλάζει σε χρόνο dt, (β). σε κάθε επιστήμη ως προς τις επιστημονικές και επαγγελματικές προοπτικές της υπάρχουν "παραθυράκια" τα οποία αγνοεί όποιος είναι εκτός του χώρου (ακόμη και ο επιμορφωτής ΣΕΠ); Τα "παραθυράκια" κάνουν την διαφορά και παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο σε κάθε επάγγελμα και όχι η αβίαστη επιλογή «ΗΜΜΥ VS Ιατρική», «Χημικός VS Πολιτικός Μηχανικός» επειδή μας αρέσει να παίζουμε με ηχοχρωματικούς τίτλους επιστημών. Ποιος μπορεί να ξέρει πώς θα είναι η κοινωνία μετά από 5 χρόνια; Όλα είναι ένα ρίσκο επιλογών. Γιατί είναι τόσο κακό να παίρνονται ρίσκα ενώ όλοι κοιτάζουν επιλογές εκ του ασφαλούς; Μήπως να σας εξασφαλίσουμε και την/τον μελλοντική/ό σύζυγό σας από τα 17 μαζί με το μηχανογραφικό; Να σας κλείσουμε και μια δουλειά με 5.000 €/ μήνα χωρίς ασφαλιστικές εισφορές από τα 17 μαζί με το μηχανογραφικό;

Γιατί, μόνο του έμαθε το παιδί να τα περιμένει όλα στο πιάτο? Ή τον μάθανε να ζει λες και οι υπόλοιποι γύρω του είναι υπηρέτες και σκίζονται γι' αυτόν?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Γιατί, μόνο του έμαθε το παιδί να τα περιμένει όλα στο πιάτο? Ή τον μάθανε να ζει λες και οι υπόλοιποι γύρω του είναι υπηρέτες και σκίζονται γι' αυτόν?

Γι αυτό μίλησα για υπερ-προστασία...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Γιατί, μόνο του έμαθε το παιδί να τα περιμένει όλα στο πιάτο? Ή τον μάθανε να ζει λες και οι υπόλοιποι γύρω του είναι υπηρέτες και σκίζονται γι' αυτόν?

Δεν απάντησες επί της ουσίας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Δεν απάντησες επί της ουσίας!

Επί της ουσίας, δε διαφωνώ, σαφώς. Εσύ ανέλυσες τα αποτελέσματα, η δικιά μου ένσταση είναι στα αίτια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Άραγε, πόσο ετοιμοι είναι οι γονείς να στηρίξουν (ηθικά τουλάχιστον γιατί από το άλλο, άστο καλύτερα) τις επιλογές των παιδιών τους στο θέμα των σπουδών και της επιλογής επαγγέλματος?

Νομίζω πως κάθε γονιός που αγαπά το παιδί του και προσπαθεί έστω και λίγο να μπει στην θέση του (ποια θέση του; πίεση από παντού λόγω 500 υποχρεώσεων-φροντιστηρίων-δραστηριοτήτων συν δύσκολης εφηβικής περιόδου) μπορεί με τον τρόπο του να στηρίξει και πάνω από όλα να κατανοήσει τις επιλογές του παιδιού του. Φυσικά, και ο γονέας θα πρέπει να πει την γνώμη του, διότι έχει μεγαλύτερη εμπειρία στους σπουδαστικούς-εργασιακούς τομείς αλλά δεν θα πρέπει αυτή η γνώμη να γίνει και αναγκαία επιλογή του παιδιού.

Και πόσο έτοιμα είναι τα παιδιά να δουν κατάματα την αλήθεια μιας ρεαλιστικής επιλογής επαγγέλματος και συνεπώς και αντικειμένου σπουδών?

Καθόλου έτοιμα! Καθόλου!
Προσωπικά, στο σχολείο μου δεν έμαθα τίποτα για τις σχολές που με ενδιέφεραν, παρά το γεγονός ότι το μάθημα του "επαγγελματικού προσανατολισμού" υπήρχε. Ήταν ένα "μάθημα" σαν διάλειμμα. Φυσικά για αυτό δεν φταίει μόνο ο καθηγητής αλλά κυρίως εμείς οι μαθητές που δεν είχαμε καταλάβει την ουσιαστική σημασία αυτού του μαθήματος. Γιατί δεν την είχαμε καταλάβει όμως? Γιατί είχαμε άλλα 500 πράγματα να κάνουμε μετά το σχολείο, γιατί θέλαμε να ξεμπερδεύουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται από το σχολείο, γιατί ήμασταν έφηβοι και τα μυαλά μας ήταν στα κάγκελα

Μπορούν να συνεργαστούν αυτοί οι δύο? (ποιός αποφασίζει τελικά είπαμε?)

Αυτό το ερώτημα απαντάται πολύ απλά. Είναι ανάλογα πως έχει μάθει το παιδί να συμπεριφέρεται και να αποφασίζει έως τότε και ανάλογα τον άνθρωπο. Αν μέχρι το μηχανογραφικό οι αποφάσεις που αφορούν στο παιδί λαμβάνονταν μόνο από τους γονείς και το παιδί δεν είχε ενεργό ρόλο σε αυτό, τότε και σε αυτή την δύσκολη φάση οι γονείς θα πάρουν την σκυτάλη και θα αποφασίσουν για το μέλλον του παιδιού. Γι'αυτό τον λόγο, η συνεργασία γονέα-παιδιού θα πρέπει να έχει ξεκινήσει από νηπιακή ηλικία. Άλλωστε, ο χαρακτήρας του παιδιού διαμορφώνεται έως τα 5 πρώτα χρόνια του.


Εν κατακλείδι, θα ήθελα να τονίσω στα παιδιά που κάνουν τα μηχανογραφικά τους ή ετοιμάζονται να τα κάνουν πως αυτό που θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους είναι τα όνειρα τους. Ακολουθήστε τα. Μην σας σταματούν δείκτες ανεργίας. Αν αγαπάτε αυτό που κάνετε, δεν θα χρειαστείτε να δουλέψετε ποτέ στην ζωή σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Θα ήθελα να κάνω μια διόρθωση για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:

Άλλωστε, ο χαρακτήρας του παιδιού διαμορφώνεται έως τα 5 πρώτα χρόνια του.

Ο χαρακτήρας διαμορφώνεται μέχρι και το τέλος της εφηβείας (δηλάδή μέχρι τα 18-20).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Θα ήθελα να κάνω μια διόρθωση για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:



Ο χαρακτήρας διαμορφώνεται μέχρι και το τέλος της εφηβείας (δηλάδή μέχρι τα 18-20).

Κάπου το είχα διαβάσει, ότι οι εμπειρίες που έχει ένα παιδί έως τα 5 πρώτα χρόνια του είναι αυτές που καθορίζουν τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Βεβαίως μπορεί να αλλάξει μετά, αλλά όχι ριζικά. Μέχρι τα 5 το παιδί είναι "εύπλαστο".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Ναι από αυτή την άποψη ισχύει, ότι τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του έχουν πάνω-κάτω διαμορφωθεί μέχρι τα 5, αλλά έχει περιθώριο αλλαγής (έστω και μικρής) μέχρι τα 20.

Συμπέρασμα: Όσο θέλετε να κάνετε brainwashing στα παιδιά σας, όπως πρότεινε ο fockos, κάντε το μέχρι τα 5 για να είστε σίγουροι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[foreverfreak]

Τρομερα ενδιαφερον θεμα και νομιζω πως αποτελω και χαρακτηριστικο παραδειγμα...
Ο πατερας μου ειναι γεωργος και εκανε τα παντα για να με κρατησει κοντα του... Εγω ομως ποτε δεν την αγαπησα τη γη και προκειμενου να μεινω σε μια δουλεια που θα με εκανε ισοβια δυστυχισμενο, αποφασισα να ακολουθησω αλλη γραμμη!! Μεχρι την πρωτη λυκειου λοιπον και ενω ολα εδειχναν πως θα παω θετικη/τεχνολογικη, ο πατερας μου διατηρουσε μια κρυφη ελπιδα οτι τουλαχιστον θα γινω γεωπονος... Εγω φυσικα και να με πληρωνανε, ποτε μου δε θα επελεγα το συγκεκριμενο κλαδο!! Ειχα αποφασισει εδω και καιρο πως γινω ΔΑΣΚΑΛΟΣ.- Η μανα μου το γνωριζε ηδη και ο πατερας μου αναγκαστηκε να το αποδεχθει, οταν το καλοκαιρι, ακριβως πριν παω στη δευτερα λυκειου, του ανακοινωσα πως θα παω στη θεωρητικη και θα γινω δασκαλος!! Αρχικα υπηρχαν καποιες κλασικες αντιδρασεις του τυπου: "Μα γιατι να το κανεις αυτο?? Και εσυ ειχες παντοτε κλιση στα μαθηματικα!!", αλλα φυσικα τα ελεγε με σκοπο... Τελικα στηριξε την επιλογη μου και σημερα κανω αυτο που αγαπω!! Μπορει να ηταν περισσοτερο περηφανος και ευτυχισμενος αν γινομουν αγροτης, αλλα τωρα η δικη μου χαρα του φτανει και του περισευει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Τρομερα ενδιαφερον θεμα και νομιζω πως αποτελω και χαρακτηριστικο παραδειγμα...
Ο πατερας μου ειναι γεωργος και εκανε τα παντα για να με κρατησει κοντα του... Εγω ομως ποτε δεν την αγαπησα τη γη και προκειμενου να μεινω σε μια δουλεια που θα με εκανε ισοβια δυστυχισμενο, αποφασισα να ακολουθησω αλλη γραμμη!! Μεχρι την πρωτη λυκειου λοιπον και ενω ολα εδειχναν πως θα παω θετικη/τεχνολογικη, ο πατερας μου διατηρουσε μια κρυφη ελπιδα οτι τουλαχιστον θα γινω γεωπονος... Εγω φυσικα και να με πληρωνανε, ποτε μου δε θα επελεγα το συγκεκριμενο κλαδο!! Ειχα αποφασισει εδω και καιρο πως γινω ΔΑΣΚΑΛΟΣ.- Η μανα μου το γνωριζε ηδη και ο πατερας μου αναγκαστηκε να το αποδεχθει, οταν το καλοκαιρι, ακριβως πριν παω στη δευτερα λυκειου, του ανακοινωσα πως θα παω στη θεωρητικη και θα γινω δασκαλος!! Αρχικα υπηρχαν καποιες κλασικες αντιδρασεις του τυπου: "Μα γιατι να το κανεις αυτο?? Και εσυ ειχες παντοτε κλιση στα μαθηματικα!!", αλλα φυσικα τα ελεγε με σκοπο... Τελικα στηριξε την επιλογη μου και σημερα κανω αυτο που αγαπω!! Μπορει να ηταν περισσοτερο περηφανος και ευτυχισμενος αν γινομουν αγροτης, αλλα τωρα η δικη μου χαρα του φτανει και του περισευει...

Ωραία ιστορία . Αλλα πιστεύω ότι οι δουλειες αυτές μια χαρά συνδιαζονται. Αν ο πατέρας σου βγάζει κάποια λεφτά απο εκεί θεωρώ πρεπων να το συνεχίσεις έστω και ερασιτεχνικα
σιγουρα δε θα του αρέσει να βλέπει την γη του να ξερένεται


_____________

Παιδιά να ξέρετε πολλοί από σας θα το μετανιώσετε στο μελλον που δε συνεχίσατε την επιχείρηση των γονιών. Να ξέρετε ότι η ευτυχία στην ζωή δεν έχει να κάνει με την δουλειά. Μπορεί η προσωπικότητα διαμορφώνεται ως τα είκοσι σύμφωνα με ψυχολόγους παρόλα αυτά έχω δει πάρα πολλά παιδιά που ακολούθησαν το όνειρο τους και τώρα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοιχο. Γιατί βλέπουν ότι το όνειρο τους ήταν απλά μια φούσκα .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[foreverfreak]

Ναι, θα μπορουσαν να συνδιαστουν, αλλα προσωπικα δεν εχω και καμια ιδιαιτερη καουρα να γυρισω στην πατριδα μου!! Μαλιστα, και ας φαινεται λιγο υπερβολικο, προτιμω να ζησω μονιμα καπου αλλου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tzwrtzia]

Ωραία ιστορία . Αλλα πιστεύω ότι οι δουλειες αυτές μια χαρά συνδιαζονται. Αν ο πατέρας σου βγάζει κάποια λεφτά απο εκεί θεωρώ πρεπων να το συνεχίσεις έστω και ερασιτεχνικα
σιγουρα δε θα του αρέσει να βλέπει την γη του να ξερένεται
_____________

Παιδιά να ξέρετε πολλοί από σας θα το μετανιώσετε στο μελλον που δε συνεχίσατε την επιχείρηση των γονιών. Να ξέρετε ότι η ευτυχία στην ζωή δεν έχει να κάνει με την δουλειά. Μπορεί η προσωπικότητα διαμορφώνεται ως τα είκοσι σύμφωνα με ψυχολόγους παρόλα αυτά έχω δει πάρα πολλά παιδιά που ακολούθησαν το όνειρο τους και τώρα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοιχο. Γιατί βλέπουν ότι το όνειρο τους ήταν απλά μια φούσκα .

βρε focko, σέβομαι απόλυτα την άποψή σου, αλλά δεν είναι δυνατόν ένας γονιός να έχει την απαίτηση από το παιδί του να ακολουθήσει το επάγγελμά του για τη δική του "ηθική" ικανοποίηση βλέποντας την επιχείρησή του ή τη γη του ή οτιδήποτε άλλο έχει αποκτήσει, να περνά από γενιά σε γενιά... οκ, να δεχτώ ότι θα ήταν καλό να περνάει από γενιά σε γενιά, αλλά η επιλογή θα πρέπει να βρίσκεται καθαρά στην προαίρεση του παιδιού, χωρίς να βρίσκεται σε μία διαρκή "πλύση εγκεφάλου" από την παιδική του ηλικία με διάφορα παιχνίδια που περιέγραψες σε προηγούμενο ποστ σου...

βάσει των όσων υποστηρίζεις το μέλλον των παιδιών είναι υποθηκευμένο και προδιαγεγραμμένο από τους ίδιους τους γονείς τους πριν ακόμα γεννηθούν! ξεχνάς μάλλον, όμως, πως ο καθένας μας είναι μία διαφορετική οντότητα με διαφορετικά ενδιαφέροντα, κλίσεις και δεξιότητες...

εγώ σε αντίθεση με 'σένα έχω γνωρίσει παιδιά που δεν ακολούθησαν το όνειρό τους, για να μην πάει χαμένη η επιχείρηση της μαμάς και του μπαμπά και είναι και θα είναι μια ζωή δυστυχισμένα... πλέον, εξάλλου, υπάρχει πληθώρα τρόπων να ενημερώνεσαι συνεχώς για το επάγγελμα που σ' ενδιαφέρει, ώστε να διαπιστώσεις αν όντως ανταποκρίνεται στις ικανότητες και τις προσδοκίες σου...

εν πάση περιπτώσει πιστεύω ακράδαντα ότι είναι προτιμότερο ακόμα και να μετανιώσεις που ακολούθησες το επάγγελμα που κάποτε θεωρούσες επάγγελμα των ονείρων σου, παρά να μετανιώνεις μια ζωή που δεν το τόλμησες και να εικάζεις τι θα συνέβαινε αν γινόσουν τελικά αυτό που ονειρευόσουν!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Γιατί βλέπουν ότι το όνειρο τους ήταν απλά μια φούσκα .

Τουλάχιστον είχαν το θάρρος και το θράσος να το τολμήσουν! Δεν επαναπαύτηκαν σε μία συμβατική επιλογή!


(χωρίς παρεξήγηση...επειδή δεν σε ξέρω...πραγματικά τα πιστεύεις όσα λες; ή κάνεις πλάκα; )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici43946]

εγώ σε αντίθεση με 'σένα έχω γνωρίσει παιδιά που δεν ακολούθησαν το όνειρό τους, για να μην πάει χαμένη η επιχείρηση της μαμάς και του μπαμπά και είναι και θα είναι μια ζωή δυστυχισμένα...

Όντως μεγάλη δυστυχία. Τουλάχιστον ο ήχος του κουδουνίσματος των κερμάτων βοηθά τα φαρμάκια να πάνε ευκολότερα κάτω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.