Θεωρία εύκολη. Δύο αντιπαραδείγματα και έβγαναν οι αιτιολογήσεις στα ΣΛ.
Θέμα Β βατό. Οριζόντια ασύμπτωτη για να βρεις το λ στο α. Θέωρημα Bolzano και μονοτονία στο β. Η συνάρτηση f αποδεικνύεται μονότονη είτε ως εκθετική είτε από την παράγωγο και η αντίστροφος βρίσκεται εύκολα. Η κατακόρυφη ασύμπτωτη στο 2 είναι τυπικό ερώτημα. Ίσως να ήταν λίγο δύσκολη η χάραξη των δύο συναρτήσεων.
Θέμα Γ καλό. Γ1 έβγαινε από ισότητες παραγώγων και συνέχεια της συνάρτησης. Η παράγωγος αποδεικνύοταν εύκολα θετική στους κλάδους της. Η ρίζα έβγαινε σχετικά εύκολα με ένα Θεώρημα Ενδιαμέσων και Bolzano, ήταν λίγο πουστίτσα ότι ζητούσαν να αποδειχτεί ότι είναι αρνητική και ήταν εύκολο να το ξεχάσει κανείς. Το Γ3 ii είχε αρκετές πράξεις για να αποδειχτεί και ήταν εύκολο να χαθείς.
Γ4 το θεωρώ δύσκολο ερώτημα, μπόρεσα να το βγάλω γρήγορα γιατί ο κανόνας αλυσίδας είναι από τα πρώτα πράγματα που διδάσκεσαι στο πανεπιστήμιο. Από όταν θυμάμαι που προτοέδινα έως και τώρα που μίλησα με τα παιδιά της γενιάς, δεν θεωρώ ότι ο ρυθμός μεταβολής είναι από πράγματα που κατανοούνται εύκολα στην Γ Λυκείου.
Θέμα Δ για τον πούτσο. Κανονικά το θέμα Δ έχει σχέσεις μεταξύ συναρτήσεων και ζητάει να αποδειχτούν πράγματα που χρειάζονται φαντασία. Εδώ είχε ένα μακρινάρι τύπο που σου έβγαζε την πίστη να παραγωγίσεις να υπολογίσεις μονοτονία και κυρτότητα. Το Δ1 ήθελε προσοχή στις μαθηματικές πράξεις και έβγαινε γρήγορα. Το Δ2 ήθελε να ασχοληθείς με το πρόσημο της έκφρασης f(x)-y και να κάνεις αντικατάσταση το μακρινάρι μέσα στο ln για βγει. Το Δ3 i αποδεικνυόταν εύκολα. Εάν σκεφτόσουν να τραβήξεις ολοκλήρωμα με άκρα λ και λ+1/2 στην σχέση, έβγαινε μπαμ και το ii. Εάν όχι, χανόταν εύκολα το ζήτημα. Το Δ4 είχε πουστίτσα.
Έχεις βρει ότι f'(x)>=-1. Αποδεικνύεται κατευθείαν ότι g'(x)<=-1, άρα για να έχουν κοινή εφαπτομένη θα πρέπει να έχουν κοινό συντελεστή διεύθυνσης, το οποίο γίνεται μόνο για λ=-1. Άρα υπάρχει το πολύ μία κοινή εφαπτομένη. Με αντικατάσταση στον τύπο των δύο εφαπτομένων φαίνεται ότι αυτή είναι κοινή και μάλιστα είναι η εφαπτομένη που δίνεται στην εκφώνηση. Θεωρώ ότι το όλο παιχνίδι παιζόταν στο εάν θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί πρώτα να αποδείξει ότι υπάρχει μία το πολύ και να αξιοποιήσει τη σχέση από το Γ3 i.
Προσωπικά τα βρήκα εύκολα, καθώς βασίζονταν κυρίως σε αριθμητικές πράξεις και όχι σε παιχνίδια εύρεσης σχέσεων.
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, με Φυσική και Χημεία.
Καλή επιτυχία σε όλους σου διαγωνιζόμενους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.