Φύλο και κοινωνικά στερεότυπα στην επιλογή σπουδών/ επαγγέλματος

[Guest 209912]

Απλά βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα. Πιστεύω έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κοινωνία, με τα ολοήμερα σχολεία κτλ μια χαρά μπορεί να κάνει καριέρα μια γυναίκα και τις ελεύθερες ώρες να ασχολείται με τα παιδιά της. Καλό προγραμματισμό θέλει. Και τα παιδιά θα μεγαλώσουν μια χαρά. Απλά δε θα κάνεις 4-5 παιδιά, αλλά μέχρι εκεί που μπορείς να ανταπεξέλθεις. 1-2

Σίγουρα τα βλέπουμε διαφορετικά. Για εμένα το σχολείο είναι η φτηνή λύση και δεν αντικαθιστά με τίποτα την γονική φροντίδα, όπως επίσης πιστεύω ότι τα παιδιά μας είναι η κύρια δουλειά μας είναι όχι οι ελεύθερες ώρες μας.

Όσο για τα πρότυπα, θα το γυρίσω στο προσωπικό. Περισσότερες ώρες ήμουν με τη μαμά μου, ο μπαμπάς μου εργαζόταν αρκετές ώρες και γενικότερα είχε πολύ άγχος. Ήταν πολύ καλός, όμως, σ' αυτό που έκανε. Το πρόβλημά του -και το παραδέχεται, έχει εδώ και αρκετά χρόνια που το αναγνωρίζει πως ήταν λάθος- ήθελε να μεγαλώσω έχοντας τη μαμά μου δίπλα μου, γι' αυτό και δεν ήθελε να εργάζεται η μαμά μου, ενώ έχει σπουδάσει και θα μπορούσε να έχει μια αρκετά καλή δουλειά. Και είχε πει ότι θα ήταν καλό, αν θέλει να δουλέψει, να το κάνει στη συνέχεια, αφού θα έχω μεγαλώσει. Κάτι σαν κι αυτό που λες κι εσύ. Για χ,ψ λόγους στη συνέχεια δεν κατάφερε να ξαναμπεί στο χώρο η μαμά μου, ούτε να βρει κάτι άλλο. Αυτό της έχει αφήσει ένα κενό και πλέον, κι ο μπαμπάς μου το αναγνωρίζει ότι δεν έπρεπε να επιμείνει τότε. Θα μπορούσε να βρεθεί μια καλύτερη λύση.

Όπως και να 'χει, τι αποτέλεσμα είχε αυτό σε εμένα; Είχα τη μαμά μου δίπλα μου, μεγάλωσα αρκετά καλά μπορώ να πω, αλλά είχα και τον μπαμπά μου πάρα πολύ κοντά μου, πάντα θα είχε χρόνο για εμένα, ακόμη κι όταν περνούσε πολύ δύσκολα με το άγχος κι όλα αυτά, εγώ δεν κατάλαβα ποτέ τίποτα! Το έμαθα χρόνια μετά. Ως προς το χαρακτήρα μου όμως; Ποτέ δε με τράβηξε το πρότυπο της μαμάς μου, πάντα ήθελα να είμαι με τον μπαμπά μου και γενικά να είμαι σαν αυτόν. Ίσως να έχω αντρικά χαρακτηριστικά, δεν ξέρω. Σε τελική ανάλυση, είναι θέμα ανθρώπου, λοιπόν. Φαντάζομαι λοιπόν, ότι αν κάνω οικογένεια θα είμαι σαν τον μπαμπά μου και θα τα καταφέρω εξίσου καλά.

Ξέρεις πάντως τι είναι αυτό που μ' αρέσει περισσότερο? Όλες οι γυναίκες που έχω γνωρίσει στην ζωή μου οι οποίες μεγαλώσανε καλά και είναι σωστοί και ισορροπημένοι άνθρωποι είναι προϊόντα αυτού του παραδοσιακού προτύπου και επειδή ακριβώς μεγαλώσανε τόσο καλά πολλές φορές το θεωρούν δεδομένο αυτό και κάνουν το λάθος να μην το συνεχίσουν.

Είναι το ίδιο λάθος που πιστεύω πως κάνει και ο μπαμπάς σου. Εστιάζει στο αρνητικό της υπόθεσης, το ότι δηλαδή η μαμά σου δεν βρήκε μετά δουλειά (άραγε γιατί δεν ξεκίνησε τη δική της?) αλλά παίρνει σαν δεδομένο το ότι θα μεγάλωνες το ίδιο καλά έτσι κι αλλιώς. Και δυστυχώς αυτό είναι ένα λάθος που κάνουν πολλοί άνθρωποι. Η ζωή είναι ένας συνεχής συμβιβασμός, χάνεις κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο. Είναι καθαρά θέμα του τι θες περισσότερο.

Και επανέρχομαι, έτσι, στο θέμα του καλού προγραμματισμού. Ας μείνει εδώ, γιατί τα βλέπουμε διαφορετικά και το συγκεκριμένο θέμα δε με ενδιαφέρει να το δω συνολικά και γενικά, αλλά με βάση το ποια είμαι εγώ και τι μπορώ να κάνω εγώ. Συλλογικά, μπορεί να είναι όπως τα λες.

Προφανώς ο καθένας επιλέγει με βάση το τι θεωρεί το καλύτερο για την περίπτωσή του και όχι γενικά. Παρόλα αυτά πιστεύω πως πρέπει να γνωρίζουμε το γενικό έτσι ώστε να είμαστε σε θέσει να κάνουμε ρεαλιστική αξιολόγηση της θέσης μας έτσι ώστε να μην υποτιμάμε αλλά και να μην υπερεκτιμούμε τις ικανότητές μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

MFW

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Απλά βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα. Πιστεύω έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κοινωνία, με τα ολοήμερα σχολεία κτλ μια χαρά μπορεί να κάνει καριέρα μια γυναίκα και τις ελεύθερες ώρες να ασχολείται με τα παιδιά της. Καλό προγραμματισμό θέλει. Και τα παιδιά θα μεγαλώσουν μια χαρά. Απλά δε θα κάνεις 4-5 παιδιά, αλλά μέχρι εκεί που μπορείς να ανταπεξέλθεις. 1-2

Όσο για τα πρότυπα, θα το γυρίσω στο προσωπικό. Περισσότερες ώρες ήμουν με τη μαμά μου, ο μπαμπάς μου εργαζόταν αρκετές ώρες και γενικότερα είχε πολύ άγχος. Ήταν πολύ καλός, όμως, σ' αυτό που έκανε. Το πρόβλημά του -και το παραδέχεται, έχει εδώ και αρκετά χρόνια που το αναγνωρίζει πως ήταν λάθος- ήθελε να μεγαλώσω έχοντας τη μαμά μου δίπλα μου, γι' αυτό και δεν ήθελε να εργάζεται η μαμά μου, ενώ έχει σπουδάσει και θα μπορούσε να έχει μια αρκετά καλή δουλειά. Και είχε πει ότι θα ήταν καλό, αν θέλει να δουλέψει, να το κάνει στη συνέχεια, αφού θα έχω μεγαλώσει. Κάτι σαν κι αυτό που λες κι εσύ. Για χ,ψ λόγους στη συνέχεια δεν κατάφερε να ξαναμπεί στο χώρο η μαμά μου, ούτε να βρει κάτι άλλο. Αυτό της έχει αφήσει ένα κενό και πλέον, κι ο μπαμπάς μου το αναγνωρίζει ότι δεν έπρεπε να επιμείνει τότε. Θα μπορούσε να βρεθεί μια καλύτερη λύση.

Όπως και να 'χει, τι αποτέλεσμα είχε αυτό σε εμένα; Είχα τη μαμά μου δίπλα μου, μεγάλωσα αρκετά καλά μπορώ να πω, αλλά είχα και τον μπαμπά μου πάρα πολύ κοντά μου, πάντα θα είχε χρόνο για εμένα, ακόμη κι όταν περνούσε πολύ δύσκολα με το άγχος κι όλα αυτά, εγώ δεν κατάλαβα ποτέ τίποτα! Το έμαθα χρόνια μετά. Ως προς το χαρακτήρα μου όμως; Ποτέ δε με τράβηξε το πρότυπο της μαμάς μου, πάντα ήθελα να είμαι με τον μπαμπά μου και γενικά να είμαι σαν αυτόν. Ίσως να έχω αντρικά χαρακτηριστικά, δεν ξέρω. Σε τελική ανάλυση, είναι θέμα ανθρώπου, λοιπόν. Φαντάζομαι λοιπόν, ότι αν κάνω οικογένεια θα είμαι σαν τον μπαμπά μου και θα τα καταφέρω εξίσου καλά.

Και επανέρχομαι, έτσι, στο θέμα του καλού προγραμματισμού. Ας μείνει εδώ, γιατί τα βλέπουμε διαφορετικά και το συγκεκριμένο θέμα δε με ενδιαφέρει να το δω συνολικά και γενικά, αλλά με βάση το ποια είμαι εγώ και τι μπορώ να κάνω εγώ. Συλλογικά, μπορεί να είναι όπως τα λες.

Αυτο που λες ομως ειναι μια μονοπατη αποφαση του πατερα σου που δεν ηθελε η μητερα σου να εργαζεται. Προφανως αυτη ειναι μια αποφαση που παιρνεις απο κοινου με τον/την συζυγο σου και δεν την επιβαλλεις, ουτε την μια πλευρα ουτε την αλλη. Αν η μητερα σου ηθελε να εργαστει θα επρεπε να εβρισκαν μια μεση λυση, μπορει και να της αρεσε σαν ιδεα τοτε και να το μετανιωσε αργοτερα, μπορει να συνεβησαν χιλια πραγματα στην πορεια.

Επισης, αναφερεις οτι η μητερα σου εχει σπουδασει και ειχε προοπτικες καριερας. Υπαρχουν αυτες οι περιπτωσεις υπαρχουν ομως και γυναικες που δουλευουν σε δουλειες που ουτε καριερα τους προσφερουν ουτε σοβαρες απολαβες. Δηλαδη θα αξιζε μια γυναικα να παρκαρει το παιδι της σε ολοημερα ή γιαγιαδες για να λιωνει στα ποδια της και να παιρνει 600€ απο τον Γρηγορη μονο και μονο για να εργαζεται; Για μενα οχι εκτος αν υπηρχε σοβαρο οικονομικο ζητημα, ουτως ή αλλως τα περισσοτερα χρηματα παιζει να ξαναεφευγαν για το παιδι.

Τελος, οταν εργαζεσαι πολλες ωρες, δεν εχεις ουτε ορεξη ουτε αντοχες για σοβαρη ενασχοληση με τα παιδια. Αν μια εκπαιδευτικος εργαζεται και μπορει να πηγαινει 9-10 και να φευγει 2 (true story), μια χαρα. Αν δουλευεις ομως σε καμια εταιρια και λιωνεις 8ωρα και 10ωρα, οταν γυριζεις σπιτι δεν ειναι ανθρωπινως δυνατο να εχεις τις αντοχες που χρειαζεσαι, μη γελιομαστε, οσο ανθεκτικος και να εισαι, δεν βγαινει. Εγω σου λεω οτι δουλευουν μαζι οι γονεις και σχολανε 4 αμφοτεροι, ουτε ταξιδια, ουτε απογευματα ουτε τιποτα. Γυρνανε σπιτι κομματια και εχουν και ολο το απογευμα να κανουν δουλειες ειτε εξωτερικες ειτε εντος σπιτιου. Αυτος ειναι ελευθερος χρονος και θα χωρεσει και ενασχοληση με το παιδι και με τον συντροφο τους και και και; Δηλαδη τι αντοχες εχουν αυτοι οι ανθρωποι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Προφανώς και δεν ήταν άβουλο ον, δε της έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό. Το να δουλέψει θα ήταν μόνο για δική της αυτοπεποίθηση. Σίγουρα το να είναι μαζί μου ήταν το πρώτο που είχε κι αυτή στο μυαλό της. Το τι έγινε στη συνέχεια είναι άλλο θέμα, δεν παύει όμως να υπάρχει. Που θέλω να καταλήξω; Ότι αυτό το κενό μένει. Ότι ως άνθρωπος μετά δεν έκανες όλα αυτά που θα μπορούσες να κάνεις. Ναι μεγάλωσες το παιδί σου, ήσουν μαζί του και όλα αυτά, και πολλά συγχαρητήρια γι' αυτό και τους το αναγνωρίζω που με έβαλαν πιο πάνω από όλα. Αλλά, το κενό, είναι κενό. Είναι εκεί και υπάρχει μας αρέσει, δε μας αρέσει. Τι να της πούμε; Γιατί νιώθεις κενό κυρία μου; Είσαι γυναίκα, μεγάλωσες το παιδί σου, την έκανες τη δουλειά σου.

Δε μιλάω για δουλειά στο Γρηγόρη, οπότε δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσουμε. Άλλη περίπτωση. Δε δουλεύεις στο Γρηγόρη για να έχεις αυτοπεποίθηση. Δεν αναφέρομαι σε τέτοια πράγματα.

Έχω γνωστούς που ζουν με τον τρόπο που περιγράφεις και πραγματικά δεν έχουν όρεξη να ασχοληθούν με τα παιδιά τους μετά από όλη αυτήν την κούραση. Εγώ από την άλλη, θυμάμαι τον μπαμπά μου να γυρνάει πτώμα, να φέρνει δουλειά για το ΣΚ στο σπίτι και παρ'όλα αυτά να κοιμάται λίγο για ξεκούραση και μετά να ασχολείται με εμένα, με πήγαινε σε υπέροχα πάρκα, σε λούνα παρκ και σε πολλά πολλά άλλα. Αυτός πώς μπορούσε; Δε μου λείπει τίποτα από τον μπαμπά μου. Ακόμη και τότε θα βοηθούσε στο σπίτι, απλά τώρα που δε δουλεύει πια, βοηθάει ακόμη περισσότερο.

Και φυσικά, όταν έχεις οικογένεια, προτεραιότητά σου είναι αυτή, όχι η δουλειά. Δεν είναι ανάγκη να ανέβεις στο πιο ψηλό βάθρο, μπορείς να συνεχίσεις να προσπαθείς, ωστόσο, είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα. Έχω χρόνια μπροστά μου, δεν θα αγχώνομαι από τώρα. Αν είναι να κανω οικογένεια, θα τα ζυγιάσω αλλιώς τα πράγματα. Αυτά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Προφανώς και δεν ήταν άβουλο ον, δε της έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό. Το να δουλέψει θα ήταν μόνο για δική της αυτοπεποίθηση. Σίγουρα το να είναι μαζί μου ήταν το πρώτο που είχε κι αυτή στο μυαλό της. Το τι έγινε στη συνέχεια είναι άλλο θέμα, δεν παύει όμως να υπάρχει. Που θέλω να καταλήξω; Ότι αυτό το κενό μένει. Ότι ως άνθρωπος μετά δεν έκανες όλα αυτά που θα μπορούσες να κάνεις. Ναι μεγάλωσες το παιδί σου, ήσουν μαζί του και όλα αυτά, και πολλά συγχαρητήρια γι' αυτό και τους το αναγνωρίζω που με έβαλαν πιο πάνω από όλα. Αλλά, το κενό, είναι κενό. Είναι εκεί και υπάρχει μας αρέσει, δε μας αρέσει. Τι να της πούμε; Γιατί νιώθεις κενό κυρία μου; Είσαι γυναίκα, μεγάλωσες το παιδί σου, την έκανες τη δουλειά σου.

Δε μιλάω για δουλειά στο Γρηγόρη, οπότε δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσουμε. Άλλη περίπτωση. Δε δουλεύεις στο Γρηγόρη για να έχεις αυτοπεποίθηση. Δεν αναφέρομαι σε τέτοια πράγματα.

Έχω γνωστούς που ζουν με τον τρόπο που περιγράφεις και πραγματικά δεν έχουν όρεξη να ασχοληθούν με τα παιδιά τους μετά από όλη αυτήν την κούραση. Εγώ από την άλλη, θυμάμαι τον μπαμπά μου να γυρνάει πτώμα, να φέρνει δουλειά για το ΣΚ στο σπίτι και παρ'όλα αυτά να κοιμάται λίγο για ξεκούραση και μετά να ασχολείται με εμένα, με πήγαινε σε υπέροχα πάρκα, σε λούνα παρκ και σε πολλά πολλά άλλα. Αυτός πώς μπορούσε; Δε μου λείπει τίποτα από τον μπαμπά μου. Ακόμη και τότε θα βοηθούσε στο σπίτι, απλά τώρα που δε δουλεύει πια, βοηθάει ακόμη περισσότερο.

Και φυσικά, όταν έχεις οικογένεια, προτεραιότητά σου είναι αυτή, όχι η δουλειά. Δεν είναι ανάγκη να ανέβεις στο πιο ψηλό βάθρο, μπορείς να συνεχίσεις να προσπαθείς, ωστόσο, είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα. Έχω χρόνια μπροστά μου, δεν θα αγχώνομαι από τώρα. Αν είναι να κανω οικογένεια, θα τα ζυγιάσω αλλιώς τα πράγματα. Αυτά.

Κοιτα ξερω περιπτωσεις που γυναικες δεν αφησαν δουλειες του ποδαριου μονο και μονο για να εργαζονται ενω τα λεφτα μετα τα εδιναν σε ξενες γυναικες για να τους μεγαλωνουν τα παιδια.

Ο μπαμπας σου ειχε χρονο να ασχοληθει με σενα γιατι η μαμα σου εμενε σπιτι και ειχε καποια θεματα λυμενα, οι υποχρεωσεις του οταν γυρνουσε ηταν μικροτερες απο οτι αν εργαζοντουσαν και οι δυο. Εκτος αν τα κανεις ολα outsourcing, πληρωνεις (ή αγγαρευεις καμια γιαγια) για να σου κανουν τις δουλειες, να σου μαγειρεψουν, να σου σιδερωσουν, να σου ψωνισουν απο το σουπερμαρκετ κλπ κλπ. Αλλιως οχι μονο εισαι κομματια αλλα ουτε καν προλαβαινεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 749981]

...Απλά δε θα κάνεις 4-5 παιδιά, αλλά μέχρι εκεί που μπορείς να ανταπεξέλθεις. 1-2...

https://www.kontranews.gr/POLITIKE/2...iko-problema-symparasyrei-kai-to-asphalistiko

https://www.athensvoice.gr/kosmos/anisyhitiki-i-ypogennitikotita-stin-ellada-eikona

Με αφορμή το πρώτο σχόλιο:

Οι κοινωνικές μεταβολές, ειδικά τον 20ο αιώνα, δημιούργησαν το πρόβλημα της υπογεννετικότητας. Μπορεί φυσικά να επηρρεάζει την κατάσταση και η οικονομική κρίση, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργείται από τον καταναλωτικό κόσμο μας που βάζει τα λεφτά και το συμφέρον πάνω από την οικογένεια και τις ανθρώπινες αξίες (με μεγάλο βοήθημα και την κατάρρευση παραδόσεων και στερεοτύπων). Ένας τέτοιος κόσμος συνεπάγεται έναν πληθυσμό που προτιμά να κερδίσει λεφτά και να περάσει καλά, από το να δημιουργήσει την δικιά του οικογένεια. Αυτό φαίνεται εάν συγκρίνουμε τον αριθμό γεννετικότητας μουσουλμανικών και αφρικανικών χωρών τις οποίες δεν έχει αγγίξει ο καταναλωτικός κόσμος και δεν έχουν καταρρεύσει τα στερεότυπα που αφορούν την οικογένεια.

Δυστυχώς, τις γυναίκες αφορούν τα στερεότυπα που έχουν κυρίως καταρρεύσει. Τα φεμινιστικά κινήματα και τα κινήματα της ισότητας των δύο φύλων, μπορεί να έχουν λογική βάση και δικαιοσύνη και η επιβολή τους να έχει δημιουργήσει έναν (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων) κόσμο ισότητας, όμως δημιούργησαν κι ένα μεγάλο κακό:

Την κατάρρευση της κλασσικής οικογένειας, η οποία δημιουργούσε έναν ικανοποιητικό αριθμό γεννετικότητας.

Από την στιγμή που η γυναίκα διεκδικεί τα εργατικά της δικαιώματα, καταρρέει η διαχρονική αξία της ανατροφής των παιδιών από την γυναίκα, αφού οι ώρες απασχόλησης των γυναικών με την εργασία μειώνει τις ώρες απασχόλησης με τα παιδιά. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα κατά της δημιουργίας της οικογένειας, εξαιτίας της ανεπάρκειας χρόνου (τα λεφτά αποκτούν μεγαλύτερη αξία).

Δεν είμαι κατά της ισότητας των δύο φίλων, ούτε έχω κόμπλεξ με τις γυναίκες (λόγω και της ηλικίας μου ίσως - . Απλώς, θέλω να τονίσω ότι κάθε κίνηση έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της. Ίσως, μία μετριασμένη κοινωνία με, ναι μεν, την συγχρονοποίηση αλλά και την διατήρηση τέτοιου είδους αξιών (ως ένα βαθμό) θα μας ωθούσε σε κάτι καλύτερο, σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα.

*Και για όσους δεν γνωρίζουν γιατί η υπογεννετικότητα είναι πρόβλημα:
Η Ελλάδα φιλοξενεί έναν "ικανοποιητικό" πληθυσμό προσφύγων, όπως και άλλα κράτη της Ευρώπης. Τα ευρωπαϊκά έθνη έχουν όλα αριθμό γεννετικότητας κάτω από 2,11 παιδιά ανά οικογένεια. Ιστορικά, κανένα έθνος δεν κατάφερε να επιζήσει με τέτοιους αριθμούς γεννετικότητας. Η Ελλάδα έχει αριθμό γεννετικότητας 1,3 παιδιά ανά οικογένεια. Τα μουσουλμανικά έθνη και τα αφρικανικά έθνη (τα οποία έχουν μεγάλο μέρος πληθυσμού στα ευρωπαϊκά κράτη) έχουν αριθμό παιδιών ανά οικογένεια τουλάχιστον 3,1 παιδιά ανά οικογένεια (οι μουσουλμάνοι) και 5,1 (οι αφρικανοί). Ένα αίτιο της μουσουλμανο-φοβίας που επικρατεί στην Ευρώπη είναι και αυτό το φαινόμενο, υπό τον φόβο της αλλοίωσης του πληθυσμού.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Παρακαλώ τις γυναίκες που διαβάζουν το κείμενό μου να μην παρεξηγηθούν, αφού τονίζω πως δεν έχω θέμα μαζί τους, αλλά απλώς τους λέω και την άλλη άποψη.

Προτεινόμενος τίτλος εάν δημιουργηθεί νέο θέμα: "Γυναίκες και οικογένεια"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Ενδιαφέρουσες απόψεις, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το επίπεδο μόρφωσης συνδέεται, επίσης, με το πόσα παιδιά θα (επιλέξεις να) κάνεις. Πολύ συχνά βλέπουμε οικογένειες με 5+ (ας μην αναφερθώ στα 10+) παιδιά που παραπονιούνται και ζητούν βοήθεια επειδή αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Κάνεις τόσα παιδιά όσα μπορείς να κοιτάξεις, και φυσικά εδώ μπαίνει σε τεράστιο βαθμό και ο οικονομικός παράγοντας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 749981]

Ενδιαφέρουσες απόψεις, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το επίπεδο μόρφωσης συνδέεται, επίσης, με το πόσα παιδιά θα (επιλέξεις να) κάνεις. Πολύ συχνά βλέπουμε οικογένειες με 5+ (ας μην αναφερθώ στα 10+) παιδιά που παραπονιούνται και ζητούν βοήθεια επειδή αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Κάνεις τόσα παιδιά όσα μπορείς να κοιτάξεις, και φυσικά εδώ μπαίνει σε τεράστιο βαθμό και ο οικονομικός παράγοντας.

Το πρόβλημα της υπογεννετικότητας ξεκίνησε πολύ πριν την οικονομική κρίση - δεν ξέρω πότε γίνονταν τα περιστατικά που λες. Εάν εννοείς οικονομικό παράγοντα ότι οι οικογένειες πλέον δίνουν περισσότερη σημασία στα χρήματα από την εσωτερική ανάπτυξή τους, ναι έχεις δίκιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Katerinaa]

Θα αφήσω εδώ ένα μήνυμα με κάποιες σκέψεις/απόψεις μου

Η θεωρητική κατεύθυνση, ακόμα και στην Ελλάδα του 2017, επιλέγεται από μεγάλο ποσοστό υποψηφίων. Πολλοί απ' αυτούς έχουν το ίδιο προφίλ. Κορίτσια, μέτριες μαθήτριες, επιλογή κατεύθυνσης επειδή "δεν το έχω με τη Φυσική".
Το ότι οι ίδιες από μικρή ηλικία μεγαλώνουν σε μια κατάσταση όπου, οκ, δεν τρέχει και τίποτα να μην τα καταφέρνεις στα μαθηματικά, δε μπορούμε να το παραγνωρίζουμε. Μάλλον ο κοντινός τους κύκλος τις προορίζει (παραδοσιακά?) για δασκάλες-νηπιαγωγούς-φιλολόγους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια κατάσταση όπου πολλές γυναίκες αδυνατούν, χωρίς να στερούνται ευφυίας, να ανταποκριθούν στις δυσκολίες της κρίσης, με πτυχία σε χώρους εργασίας με χαμηλότατη απορρόφηση. Οξύνεται έτσι το φαινόμενο άντρες εργαζόμενοι, παρότι δεν υπερτερούν σε "μυαλό", να ωθούνται σε επαγγέλματα με ανεκτές απολαβές και ευκαιρίες.
Αν λοιπόν κάποια κοπέλα στο λύκειο σκέφτεται να επιλέξει κατεύθυνση επειδή "δε το έχει με τη Φυσική", η πρότασή μου είναι να προσπαθήσει σκληρά και να αποκτήσει κάποιες "θετικές" γνώσεις. Η οικονομική ανεξαρτησία, εφόσον μάλιστα δεν αποτελεί όνειρο ζωής σας να σπουδάσετε φιλολογία ή νηπιαγωγών ή νοσηλευτική κλπ, επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα μέσω μιας πιο λογικής επιλογής, προσαρμοσμένης στους "κανόνες" του 21ου αιώνα.
Ανεξαρτητοποιηθείτε από τον χαμηλό πήχη που θέτουν για εσάς και κοιτάξτε λίγο ψηλότερα!

-από έναν grumpy τύπο που βαρέθηκε να βλέπει γυναίκες να μπαίνουν οικειοθελώς κάτω απ' την οικονομική στέγη του εκάστοτε άντρα-μάγκα.

Δεν ξέρω ποιος είσαι, αλλά αν και 17 ως μαθήτρια θετικής κατεύθυνσης, σε παντρεύομαι seriously.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stdy]

Αυτό με την θεωερητική δεν είναι πλήρες.Δεν περιλαμβάνει το τεράστιο ποσοστό Ιατρός wanna be άπειρων κοριτσιών που πέραν του ότι δεν ξέρουν καν τι είναι η Ιατρική,πως είναι η σχολή και τι πραγματικά θέλουν, επειδή το σόι τους είπε να γίνουν(και βγάζουν 19-20 βαθμό στο αξιοκρατικό σχολείο ) πάνε στην θετική με το 3ο πεδίο και τελικώς δεν πιάνουν ούτε 13.000 μόρια και μετά κλαίγονται για την μοίρα τους.Αντίθετα με τα μαθηματικούλια θα μπορούσαν να έχουν τριπλάσια γκάμα στην επιλογή σχολών ,να κάνουν πολύ ωραία πραγματάκια σαν επαγγελματίες,να βρουν ευκολότερα δουλειά και να μπουν και σε ένα ΑΕΙ της προκοπής(κάτων από 17.000 στο 3ο=ΤΕΙ).Χωρίς να ξέρουν τι θέλουν πηγαίνουν και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.Καλό είναι να επισκεφθείτε εκείνο το έρμο το ΚΕΣΥΠ που απαξιώνεται από πολλούς και θα καταλάβετε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Αυτό με την θεωερητική δεν είναι πλήρες.Δεν περιλαμβάνει το τεράστιο ποσοστό Ιατρός wanna be άπειρων κοριτσιών που πέραν του ότι δεν ξέρουν καν τι είναι η Ιατρική,πως είναι η σχολή και τι πραγματικά θέλουν, επειδή το σόι τους είπε να γίνουν(και βγάζουν 19-20 βαθμό στο αξιοκρατικό σχολείο ) πάνε στην θετική με το 3ο πεδίο και τελικώς δεν πιάνουν ούτε 13.000 μόρια και μετά κλαίγονται για την μοίρα τους.Αντίθετα με τα μαθηματικούλια θα μπορούσαν να έχουν τριπλάσια γκάμα στην επιλογή σχολών ,να κάνουν πολύ ωραία πραγματάκια σαν επαγγελματίες,να βρουν ευκολότερα δουλειά και να μπουν και σε ένα ΑΕΙ της προκοπής(κάτων από 17.000 στο 3ο=ΤΕΙ).Χωρίς να ξέρουν τι θέλουν πηγαίνουν και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.Καλό είναι να επισκεφθείτε εκείνο το έρμο το ΚΕΣΥΠ που απαξιώνεται από πολλούς και θα καταλάβετε...

Γιατι δεν αρχισες να ψαχνεις τις σχολες απο μονο σου ; Σε πηγαν απο φροντιστηριο η μονος σου πηγες;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stdy]

Γιατι δεν αρχισες να ψαχνεις τις σχολες απο μονο σου ; Σε πηγαν απο φροντιστηριο η μονος σου πηγες;

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά παραπάνω έκανα δήλωση.Όχι παράπονο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Δίκιο έχει ο stdy. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι κάνουν ότι τους λένε οι άλλοι. Οπότε γι' αυτό η κοινωνία έχει βρεθεί σε αυτό το αδιέξοδο. Μια ερώτηση κρίσεως: σε τι ακριβώς ωφελούν την Ελληνική κοινωνία και οικονομία, τα Μαθηματικά και η Φυσική όπως αυτά έχουν αναπτυχθεί και αναπτύσσονται στο δυτικό κόσμο; Να στέλνουμε φοιτητές στο εξωτερικό ή να ανοίγονται ιδιαιτεράδικα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Δίκιο έχει ο stdy. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι κάνουν ότι τους λένε οι άλλοι. Οπότε γι' αυτό η κοινωνία έχει βρεθεί σε αυτό το αδιέξοδο. Μια ερώτηση κρίσεως: σε τι ακριβώς ωφελούν την Ελληνική κοινωνία και οικονομία, τα Μαθηματικά και η Φυσική όπως αυτά έχουν αναπτυχθεί και αναπτύσσονται στο δυτικό κόσμο; Να στέλνουμε φοιτητές στο εξωτερικό ή να ανοίγονται ιδιαιτεράδικα;

Στην Ελλαδα οι περισσοτεροι δεν ψαχνονται,θελουν καποιος να τους τα διαβασει η να τους τα μαζεψει και να τους τα πει.Η νοοτροπια αυτη ξεκινα με τα φροντιστηρια,γι'αυτο μερικοι τα συνεχιζουν και στο πανεπιστημιο στην Ελλαδα.Αυτα τα παιδια προφανως και δεν ειναι για μεγαλα πραγματα.Οταν δεν εχεις μαθει να εισαι σοβαρος και να στηριζεσαι παντα στους αλλους να σου πουν ποια σχολη ειναι καλη η τι προγραμμα σπουδων εχει η ακους μονο εναν τυπο να λεει μια υποκειμενικη αποψη προφανως γινεσαι υποχειριο των αλλων. Αυτο περναει γενικα σαν τροπος ζωης,το ξεκινας απο μικρος και σε μεγαλυτερη ηλικια κυριολεκτικα δεν εχεις μαθει να βρισκεις τον δρομο σου,παντα σκεφτεσαι τι θα πει ο κοσμος,η ποιος θα ειναι διπλα σου να σε βοηθησει η να ενδιαφερεται για εσενα.Εσυ να στηριζεις τον εαυτο σου δεν μαθαινεις.

Για να το θεσω αλλιως ειναι σαν να χρησιμοποιουμε τις πατεριτσες και να πουμε ρε φιλε γιατι να τις βγαλω ισα ισα που περπαταω πιο απροσκοπτα με αυτες.Το αποτελεσμα ειναι τα ποδια μας να ατροφησουν και να μην ειμαστε σε θεση να τα χρησιμοποιησουμε ποτε.Παντα υπαρχει ενα στηριγμα το οποιο δεν ειναι απαραιτητο αλλα εμεις το βαζουμε εκει και φυσικα ποτε δεν ειμαστε σε θεση να τρεξουμε να δουμε τι ταχυτητα θα πιαναμε.Κοινως βολευομαστε.Αυτος ειναι ο λογος που αρκετες επιστημες δεν εχουν περισσοτερους πραγματικους οπαδους που ασπαζονται την φιλοσοφια τους.Οπως ειναι φυσικο σε ενα τετοιο περιβαλλον αυτος που θα ξεχωρισει δεν προκειται να κατσει εδω,αλλα να βρει τους ομοιους του σε αλλο μερος της γης ωστε να εξελιχθει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resaldis]

Η πρόσβαση των γυναικών στις φυσικές επιστήμες ανάγεται στην ισότητα των φύλων και των ευκαιριών.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πύρος]

Νομίζω πως επαγγελματικά, όλοι ανεξαιρέτως φύλου θα έπρεπε να μπορούν να επιλέξουν ο,τι θέλουν, χωρίς να έχουν τον φόβο της απαξίωσης ή της υποτίμησης από τους άλλους.
Το θέμα είναι, ωστόσο, να διαλέξεις κάτι, όχι επειδή στο είπαν ή επειδή σε ανάγκασαν και "πρέπει".
Εμένα προσωπικά δεν μου φαίνεται περίεργο μια κοπέλα να της αρέσουν οι στρατιωτικές και ένα αγόρι να θέλει πχ αισθητική.
Ο καθένας ασχολείται με κάτι που συναισθηματικά τον/την καλύπτει. Το ιδανικότερο φυσικά, είναι αυτό το κάτι να σε καλύπτει και συναισθηματικά και υλικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Katerinaa]

Από την πλευρά μου θα σταθώ περισσότερο στις προτιμήσεις των κοριτσιών. Από την εμπειρία μου, διαπιστώνω ακριβώς αυτό που αναφέρεις και εσύ, ότι δηλαδή τα κορίτσια προτιμούν τη θεωρητική κατεύθυνση. Ωστόσο, πολλά κορίτσια γνωρίζω που είναι εξίσου πολύ καλά (ακόμα και άριστα) και στα θεωρητικά και στα θετικά μαθήματα, μα παρ΄όλα αυτά ένα μεγάλο ποσοστό αυτών θα καταλήξει στη θεωρητική κατεύθυνση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πρώτα απ'όλα θεωρώ υπεύθυνη την οικογένεια, η οποία πολλές φορές δε διστάζει να δείχνει μια άμεση ή έμμεση προτίμηση στο αγόρι έναντι του κοριτσιού, ωθώντας το δεύτερο να στραφεί σε πιο "γυναικεία επαγγέλματα" (ο όρος τίθεται σε εισαγωγικά γιατί φυσικά δεν υφίσταται διαχωρισμός των επαγγελμάτων βάσει φύλου, αλλά βάσει ικανοτήτων). Έπειτα, φαίνεται πως οι λανθασμένες κοινωνικές αντιλήψεις καλά κρατούν ακόμη και ασκούν την ανούσια επίδρασή τους. Το κορίτσι εσωτερικεύει τους κοινωνικούς κανόνες που την θέλουν ταυτόχρονα επιτυχημένη, μορφωμένη και καταξιωμένη μητέρα και σύζυγο και θεωρεί ότι αρμόζουν σε εκείνη περισσότερο "εκλεπτυσμένα" επαγγέλματα, όπως της δικηγόρου, της ψυχολόγου, της κοινωνιολόγου, της καθηγήτριας. Δεν νομίζω να είναι πολλοί επίσης οι φίλοι και οι φίλες των κοριτσιών που τις προτρέπουν να αναζητήσουν οι ίδιες τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους, επιβάλλοντας τη θέλησή τους. Έλα μωρέ σου λέει, πού να λερώνω εγώ τα χέρια μου με μηχανές, κυκλώματα και ρεύματα, ας πάω σε κάτι πιο κοινωνικά αποδεκτό, σε κάτι που θα αναδεικνύει τη θηλυκότητά μου. Σιγά μην ασχοληθώ σου λέει να καταλάβω τη Φυσική στην οποία δυσκολεύομαι. Θα πάρω την Ιστορία, να μάθω 2-3 πραγματάκια απ'έξω να πάω να τα γράψω (χωρίς να υποτιμώ το συγκεκριμένο μάθημα). Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, ας μην αφήνουμε κανέναν να μας επηρεάζει, είτε είμαστε αγόρια είτε κορίτσια, είτε αυτοί που προσπαθούν να κατευθύνουν τη σκέψη μας (και όχι απλώς να μας συμβουλεύσουν) είναι οι φίλοι, οι γονείς, οι καθηγητές μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 092312]

Διότι τα παιδιά στα πρώτα χρόνια της ζωής τους έχουν ανάγκη περισσότερο τη μητέρα από τον πατέρα

Έχουμε αποτελέσματα ερευνών γι αυτό, ή επικαλούμαστε πάλι το μυθικό μητρικό ένστικτο;

Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί μια γυναίκα που δούλευε μέχρι τα 30 και σταμάτησε μια δεκαετία για να κάνει παιδιά θεωρείται παράσιτο ενώ μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει να εργάζεται από τα 40 μέχρι τα 70.

Πόσοι άντρες θα ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν 10 χρόνια επαγγελματικών ευκαιριών;

Ξέρεις τι είναι το ποιο ωραίο απ΄όλα? Οι γυναίκες σήμερα θεωρούν σχέση εξάρτησης το να τις πληρώνει ο άντρας τους για να μεγαλώσουν τα δικά τους παιδιά, ενώ το να τις πληρώνει ένας ξένος για γίνεται πλουσιότερος το θεωρούν ελευθερία και ανεξαρτησία. Πραγματικά μερικές φορές γελάω με το συνονθύλευμα αφέλειας, παραλογισμού και προπαγάνδας που έχει στο κεφάλι της η μέση γυναίκα. Είναι γελοίο και λυπητερό ταυτόχρονα.

Είναι σχέση εξάρτησης το να παίρνεις χαρτζιλίκι από τον σύζυγο, και αν δεν το αντιλαμβάνεσαι, μάλλον φταίει ο αφελής αρσενικός σου εγκέφαλος

Αυτό με την ανεξαρτησία πάντως ακόμη δεν το καταλαβαίνω. Τι ανεξαρτησία σου προσφέρει ακριβώς μια δουλειά ενώ έχεις παιδιά και σύζυγο? Την ανεξαρτησία να μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή από τη σχέση? Γιατί να το κάνεις αυτό?

Ναι, και αυτό. Γιατί μπορεί να θέλεις να φύγεις από τη σχέση; Έλα ντε, θα το δικαιολογούσα μόνο αν ξέραμε για περιστατικά έμφυλης βίας, εξωσυζυγικών σχέσεων και τέτοια, αλλά ευτυχώς that's not the case.

Ε ναι ο παραλογισμός της ανεξαρτησίας που λέγαμε. Το να σε πληρώνει ο άντρας σου (αφού μοιράζεσαι το μισθό του) για την δουλειά που κάνεις (δηλαδή να μεγαλώνεις τα παιδιά σας) θεωρείται φυλακή, ενώ το να σε πληρώνει ένας ξένος (άντρας κατά κύριο λόγο) ώστε να βαράς κάρτα και να του μεγαλώνεις την επιχείρηση θεωρείται ανεξαρτησία. Και στις δύο περιπτώσεις εμένα πάλι μου φαίνεται πως εξαρτάσαι οικονομικά από κάποιον, απλά στην πρώτη τα παιδιά σου έχουν κάποιον να τα μεγαλώνει.

Πέραν του ότι επιβεβαιώνεις τις άνισες εργασιακές ευκαιρίες για τα δύο φύλα (οι εργοδότες είναι άντρες κατά κύριο λόγο), πώς ακριβώς θεωρείς μία γυναίκα που εργάζεται και πληρώνεται οικονομικά εξαρτημένη από κάποιον, ενώ οι άντρες που κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα θεωρείς πως έχουν κοτζάμ επιχείρηση;

Ναι, το να επιτυγχάνει ένας άντρας τον ρόλο που είναι γενετικά προκαθορισμένος να επιτελεί τον γεμίζει αυτοπεποίθηση. Shocking truth. Επόμενο shocking truth, οι γυναίκες όταν είναι όμορφες και τραβάνε τα βλέμματα των αντρών γεμίζουν αυτοπεποίθηση.

Θα καταντήσω γραφική, αλλά κανά στοιχείο που να αποδεικνύει τις γενετικές προδιαθέσεις του κάθε φύλου έχεις ή μπα; Περιττό κι αυτό;
Και βλέπεις πού είναι η αδικία; Ότι βάσει αυτής της λογικής, οι άντρες έχουν πάντα την ευκαιρία να κάνουν πράγματα και να πετύχουν, ενώ οι γυναίκες πρέπει να βασίζονται στο λαχείο των γονιδίων και ακόμα και τότε, δεν θα κρατήσει πολύ.

Πάντως αν υπάρχει κάποιο από τα δύο φύλα που μπορεί να θεωρηθεί κομπλεξικό τότε αυτό είναι μακράν οι γυναίκες. Δεν υπάρχει πιο έκδηλο κόμπλεξ κατωτερότητας από το να θεωρεί μια γυναίκα τον παραδοσιακό της ρόλο κατώτερο και υποτιμητικό να προσπαθεί να ανταγωνιστεί τον άντρα της στο δικό του. Το χειρότερο απ' όλα είναι πως μερικές γυναίκες νομίζουν πως οι άντρες ενδιαφέρονται για το τι δουλειά κάνουν ή για το πόσα λεφτά βγάζουν ενώ οι άντρες το μόνο που θέλουν είναι εμφάνιση, χαρακτήρα και φροντίδα. Και να πεις ότι οι απαγορεύεται στις γυναίκες να εργαστούν, να σπουδάσουν και διακριθούν να πω εντάξει έχουν δίκιο και φωνάζουν, άνθρωποι είναι δεν είναι ζώα,κι εγώ μαζί τους, αλλά το να έχουμε φτάσει σε σημείο οι γυναίκες οικειοθελώς να προτιμούν να είναι σε ένα γραφείο 8 ώρες τη μέρα από το να είναι δίπλα στα παιδιά τους, δείχνει ξεκάθαρα πως το κόμπλεξ έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που υποτάσσει ακόμη και τα παντοδύναμα μητρικά ένστικτα. Πάντως να ξέρεις πως όταν μια γυναίκα προσπαθεί να το παίξει άντρας στην σχέση λόγω του συγκεκριμένου κόμπλεξ αυτό που συνήθως καταλήγει να γίνεται είναι ο άντρας της να μετατρέπεται σε αγόρι και αυτή να παίζει το ρόλο της μαμάς του.

Ο ρόλος της μητέρας δεν είναι ούτε κατώτερος, ούτε υποτιμητικός, αλλά δεν είναι καθήκον. Αν επιλέξω να τον αναλάβω θα είναι επιλογή μου, όχι επειδή είναι το πεπρωμένο μου ως κομπλεξική γυναίκα.
Α, επίσης, that's where you're wrong. Δόξα τω θεώ υπάρχουν άντρες που μια χαρά ενδιαφέρονται για τις σπουδές/δουλειές των συντρόφων τους, και κυρίως ενδιαφέρονται να είναι ελεύθερες να κάνουν ό,τι επιλογή γουστάρουν. Ευτυχώς.
Αν το μόνο που χρειάζονται οι άντρες είναι αγάπη και προδέρμ, να κάτσουν με τις μανάδες τους. Και τους πατεράδες τους, βεβαίως.

Ναι που είναι το πρόβλημα? Αυτό θα ήταν πρόβλημα μόνο εάν ήθελε να κάνει καριέρα και όλοι (σχεδόν) ξέρουν πως καριέρα και οικογένεια είναι ασυμβίβαστες έννοιες.

Για τους άντρες δεν ισχύει κάτι τέτοιο, άρα το θέμα δεν είναι ο συνδυασμός οικογένειας+εργασίας, είναι αυτά συναρτήσει των γυναικών.

Όχι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις γυναίκες που θέλουν να κάνουν καριέρα, που είναι phd researchers, που είναι CEO και γενικά που δουλεύουν σαν άντρες που λες κι εσύ.

Δεν δουλεύουν σαν άντρες. Δουλεύουν σαν γυναίκες. Και διαπρέπουν.

Επίσης ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί η αυτοπεποίθηση της γυναίκας ή του άντρα είναι παραπάνω από το καλό των παιδιών. Αν είναι έτσι ας αρχίσει κι ο άντρας να σαβουρογαμάει όταν κάνει παιδιά για να έχει αυξημένη αυτοπεποίθηση. Δεν νομίζω να συμφωνείς. Ε το ίδιο ισχύει και με το να δουλεύει η γυναίκα για να έχει υψηλή αυτοπεποίθηση όταν έχει παιδιά που την χρειάζονται.

Ε, ναι, γιατί το να διεκδικείς το αυτονόητο (το "δικαίωμά" σου να εργάζεσαι ούσα μητέρας) είναι ακριβώς το ίδιο με το να έχει ο (εργαζόμενος)άντρας σου να σαβουρογαμάει όποτε θέλει. Εξαιρετική συλλογιστική πορεία.

Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει πιο ισχυρός χαρακτήρας. Ένας πιο ισχυρός χαρακτήρας ας πούμε δεν θα μπορούσε να ελέγξει αυτό το "της βγαίνει" καλύτερα ώστε να μην κάνει τον άλλο που είναι πιο αδύναμος να αισθάνεται μειονεκτικά? Είτε μας αρέσει είτε όχι, το χαρακτηριστικό της κυριαρχίας, το χαρακτηριστικό της μαχητικότητας, το χαρακτηριστικό της ανταγωνιστικότητας στην δουλειά είναι παραδοσιακά αρσενικά χαρακτηριστικά και γι'αυτό ο μέσος άντρας τα έχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την μέση γυναίκα, όπως και αυτή έχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, χαρακτηριστικά φροντίδας, στοργής, εμπάθειας, επικοινωνίας κτλ. [...]
Οι γυναίκες (μιλάω πάντα για τον μέσο όρο) είναι καλύτερες στην ανατροφή βρεφών και μικρών παιδιών ενώ οι άντρες στην ανατροφή μεγάλων παιδιών και εφήβων. Στο ξεσκόνισμα είναι καλύτερος αυτός που έχει πιο ευέλικτους καρπούς.

Καμιά έρευνα θα παραθέσεις, άντε γιατί βαρέθηκα....

Αυτό με την θεωερητική δεν είναι πλήρες.Δεν περιλαμβάνει το τεράστιο ποσοστό Ιατρός wanna be άπειρων κοριτσιών που πέραν του ότι δεν ξέρουν καν τι είναι η Ιατρική,πως είναι η σχολή και τι πραγματικά θέλουν, επειδή το σόι τους είπε να γίνουν(και βγάζουν 19-20 βαθμό στο αξιοκρατικό σχολείο ) πάνε στην θετική με το 3ο πεδίο και τελικώς δεν πιάνουν ούτε 13.000 μόρια και μετά κλαίγονται για την μοίρα τους.Αντίθετα με τα μαθηματικούλια θα μπορούσαν να έχουν τριπλάσια γκάμα στην επιλογή σχολών ,να κάνουν πολύ ωραία πραγματάκια σαν επαγγελματίες,να βρουν ευκολότερα δουλειά και να μπουν και σε ένα ΑΕΙ της προκοπής(κάτων από 17.000 στο 3ο=ΤΕΙ).Χωρίς να ξέρουν τι θέλουν πηγαίνουν και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.Καλό είναι να επισκεφθείτε εκείνο το έρμο το ΚΕΣΥΠ που απαξιώνεται από πολλούς και θα καταλάβετε...

Και που να δεις το τεράστιο ποσοστό wanna be γιατρών εξαιρετικά μέτριων αγοριών, που έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα πως ως αρσενικά διαθέτουν εξαιρετικά πνευματικά χαρίσματα και όχι τίποτ' άλλο, το πιστεύουν κιόλας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Πάντως οι κοπέλες που ξέρω οι οποίες είναι πορωμενες με τις σπουδές τους και προσπαθούν κάτι να αποδείξουν έχουν κάποια ψυχολογικά προβλήματα αν μη τί άλλο. Γενικά όταν πορωνεσαι με κάτι και το κάνεις με υπέρ του δέοντος πάθος όσο κι αν μπορεί να σε ζημιώνει είναι κάτι αρνητικό. Αν μια γυναίκα θέλει να σπουδάσει κάποιο μη παραδοσιακό γυναικείο επάγγελμα ας το κάνει αλλά όλα με μέτρο. Το να της αρέσει κάτι και να το επιλέξει είναι δικαίωμα, το να το επιδεικνύει προσπαθώντας να αποδείξει ότι είναι ίδια με έναν άντρα φανερώνει ένα πρόβλημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Πάντως οι κοπέλες που ξέρω οι οποίες είναι πορωμενες με τις σπουδές τους και προσπαθούν κάτι να αποδείξουν έχουν κάποια ψυχολογικά προβλήματα αν μη τί άλλο. Γενικά όταν πορωνεσαι με κάτι και το κάνεις με υπέρ του δέοντος πάθος όσο κι αν μπορεί να σε ζημιώνει είναι κάτι αρνητικό. Αν μια γυναίκα θέλει να σπουδάσει κάποιο μη παραδοσιακό γυναικείο επάγγελμα ας το κάνει αλλά όλα με μέτρο. Το να της αρέσει κάτι και να το επιλέξει είναι δικαίωμα, το να το επιδεικνύει προσπαθώντας να αποδείξει ότι είναι ίδια με έναν άντρα φανερώνει ένα πρόβλημα.

Καλημέρα Σίλβια.

Ισχύει αυτό, η πώρωση με κάτι δυστυχώς σε κάνει να αφιερώνεσαι αποκλειστικά και μόνο σε αυτό και να ξεχνάς όλα τα υπόλοιπα και φυσικά να ξεχνάς και τους ανθρώπους γύρω σου ή αν όχι να τους ξεχνάς να μην τους αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο. Δυστυχώς εγώ μετά τις πανελλήνιες τουλάχιστον τα 2 πρώτα έτη είχα την συνήθεια να θέλω να αφιερώνω όλο το χρόνο μου στο διάβασμα για την σχολή μου και δεν ήθελα να βγαίνω έξω κλπ και όλα αυτά που κάνουν οι φοιτητές. Δεν το μετάνιωσα όμως στο 100%, αλλά αυτό πλέον μετά από αυτήν την φάση από την μία σκέφτομαι ότι θα μπορούσαν οι σπουδές μου να είχαν πάει καλύτερα γιατί ως τελειομανής δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένη, αλλά από την άλλη σε αυτό το σημείο που βρίσκομαι των σπουδών που το θεωρώ και κομβικό μου βγαίνει μία κούραση σωματική και ψυχική στο σημείο που δεν θέλω να διαβάσω. Οπότε ναι καταλαβαίνω ποιο είναι και ι το τίμημα της όλης ιστορίας τώρα, παρότι νομίζω ότι είχε και πολλά θετικά.

Δυστυχώς ξέρω πολλά παιδιά που μέσω των σπουδών τους προσπαθούν να "καλύψουν" απωθημένα (κι εγώ το κάνω αυτό) ή να καλύψουν ανασφάλειες, προβλήματα κλπ μέσω της άσχημης αυτοπροβολή τους στους άλλους που εκδηλώνεται με αρνητικές συμπεριφορές και πιστεύω ότι αυτό είναι ότι το χειρότερο όσο για τους τους ίδιους όσο και για το περιβάλλον τους.
.

Πάραυτα όμως θεωρώ από την άλλη λογικό αν σου αρέσει κάτι πάρα πολύ να πορώνεσαι με αυτό και να δίνεις όλη σου την ψυχή ώστε να κάνεις το καλύτερο δυνατό με όποιες θυσίες και αυτό ενέχει. Πάντως πιστεύω πως τα περισσότερα επαγγέλματα και πόσο μάλλον οι σπουδές, είναι και για τα 2 φύλα παρά τα όποια στερεότυπα και τις όποιες προκαταλήψεις υπάρχουν ως και σήμερα -δυστυχώς- , το ποιος θα το κάνει καλύτερα έγκειται στις ικανότητες του καθενός και στην όρεξη που έχει. Αυτό που με πληγώνει ωστόσο είναι η υποτίμηση μερικών αντικειμένων σπουδών και επαγγελμάτων από κάποιους ανθρώπους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.