Πώς θυμάστε τον εαυτό σας στην Γ' Λυκείου;

[Noisette]

Πριν 1,5 χρόνο που τελείωσα το σχολείο με θυμάμαι πολύ ανασφαλή,πολύ κομπλαρισμένη και χωρίς πενταήμερη!Άπειροι τσακωμοί με την παρέα(την οποία πλεον δεν βλέπω ούτε στον δρόμο).Πολλές βλακείες!Δεν μου άρεσε καθόλου η Γ' Λυκείου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Ενα αντροπρεπές ερωτευμένο κοριτσάκι,
κλασίκη εμφάνηση: ανδρικο φιλέκο πουλοβερ, πουκάμισο τζίν και σπορτέξ
Κλασική φάση: πέρασμα έξω απο το σχολείο και συναντηση με το προσωπο και σημερινό άντρα μου
Κλασική ατάκα στους καθηγητές: πάλι εξώ κύριε; τι έκανα πάλι;
Κλασική βρησια: αι Γ@μσου ρε λαλάκα
Κλασική δικαιολογία στο λυκιάρχη: Δεν φτάιω εγώ κύριε, εκείνος με προκάλεσε, δεν ήθελα να τον δείρω, αυτός το άρχισε
Κλασικό διάλυμα: φύγετε ρε ποπωπαιδα απο δώ, εδώ είναι το στέκι μου.
αντίδραση στους τελικούς βαθμούς: έλα ρε!!! αποφητισα με 13? είμουν φύτό τελικα στο λύκειο.

Κάπνισα απο την πρώτη λυκείου οπότε δεν πιάνει το είχα πιάσει το κάπνισμα και όπως δεν πιάνει το έβγαλα δίπλωμα καθώς είχα βγάλει απο τα 15 μισό μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Με πυκνό μαλλί και τρελλά κέφια. Ο δεύτερος άντρας σε μια τάξη με γυναίκες που έδινε ρεσιτάλ ηθοποίας δημόσια κάνοντας μιμήσεις των καθηγητών του. Ο άλλος ήταν ήταν εκτός ανταγωνισμού, κάτι σαν Αβραμόπουλος vs Σαμαράς. 'Ημουν πολύ ερωτευμένος με την Κατερίνα αλλά με διεκδικούσε και η Σοφία και η φίλη της. Εκείνη τη χρονιά ένοιωθα κάπως σαν τον Ρουβά που του φώναζαν τα κορίτσια Σάααααακη !! Μετά κλειστήκαμε στο σπίτι να διαβάζουμε για τις πανελλήνιες κι έγινα κι εγώ μια φυτούκλα όπως όλες οι άλλες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[palio_melos]

Λογω αυτου του post, μου ηρθε να ξεθαψω ενα θεμα..

Οπως ειχα πει και στο Πανελληνιες 2012, θεωρω οτι στην 3η λυκειου, δεν εισαι ο εαυτος σου.. Απο καπου κοβεις λιγο ή πολυ, και αυτο συνηθως τυχαινει να ειναι η κοινωνικη σου ζωη, ο υπνος, και ΟΧΙ τα κιλα σου!!
Με θυμαμαι, να τελειωνω την 2α λυκειου στις 18/6/2010 και λογω αλλαγης φροντιστηριου, ενω ολα τα αλλα παιδακια ξεκινουσαν μαθημα τη Δευτερα 21/6, εγω ειχα και εκεινη τη μερα μαθημα.. Ετσι ξεκινησε το ολο θεμα..
Ηλιολιουστα πρωινα, να σηκωνομαι για να πηγαινω φροντιστηριο, να σκαω σε ολο το δρομο (15' με τα ποδια), και να λεω, αντε να φτασω να μπω στο aircondition να στανιαρω λιγο..
Να φτανω σπιτι, να τρωω μεσημεριανο, και να με πιανει μια τοσο ωραια νυστα.. Αλλα οχι!! Ειχα διαβασμα!
Το βραδυ, να πηγαινουμε με την παρεα απλα καπου για να αραξουμε, να πουμε καμια μαλακια.. Και καπου στις 12 σπιτια μας..
Η εξοδος μας ηταν το Σαββατο..!
Μετα, οταν ξεκινησε και το σχολειο, ειχαμε τα πιο ζορια..
Να σηκωνομαι το πρωι, να φτιαχνω κλασσικα τον καφε μου (νες ή cappuccino), και να πηγαινω για μαθημα.. Να εχω Μαθ Κατ. συνηθως τις πρωτες ωρες.. (Ευτυχως ο καθηγητης μας ηταν τιγκα βαρεμαρας, και πολλες φορες δεν ερχοτανε για μαθημα..)
Και να θελω να κανω καποια ασκηση Μαθηματικων, 1η και 2η ωρα, δεν λειτουργουσε με τιποτα το μυαλο μου!!
Απο την 3η ξεκινουσα και λειτουργουσα!..
Θυμαμαι που στη Γενικη Παιδεια εκτος Εκθεσης και Μαθηματικων, ημασταν τελειως μπουρδελο, με τον καθενα να κανει οτι θελει (εκτος βιολογιας που καποιοι εδιναν)..
Κλασσικα εβγαζα να κανω τις ασκησεις για το φροντιστηριο..
Μαθηματικα-ΑΕΠΠ-Φυσικη, σχεδον παντα συνοδευονταν με μουσικη, ωστε να καλυπτεται και ο θορυβος της ταξης..
Βεβαια, υπηρχαν και οι "ωρες αναγνωστηριου", οποτε υπηρχε απολυτη ησυχια και ο καθενας διαβαζε το μαθημα του!
Θυμαμαι τον εαυτο μου, να θελω να μαλακιστω λιγο μες στην ταξη, και να λεω "Οχι ρε πουστη μου, πρεπει να κανω τις ασκησεις.."
Το σχολειο τελειωνε.. Πηγαινα γρηγορα σπιτι, και ετρωγα βλεποντας για κανα 10λεπτο Λαμπιρη-Κους Κους-Πολυ Μπλα-Μπλα, και οποιαδηποτε μαλακια, αρκει να ξεχαστω λιγο μεχρι να αρχισω το διαβασμα..
Την Τριτη ειχα αργα φροντιστηριο, οποτε συνηθως το απογευμα κοιμομουν.. Την τεταρτη, τη μερα που δεν ειχα φροντιστηριο, εβγαζα διαβασμα για αλλες μερες..
Παρασκευη!!.. Δυο ωρες φροντιστηριο, και μετα για καφε μεχρι το Φλεβαρη περιπου, ενω μετα σπιτι, για λυσιμο (ΣΤΑΝΤΑΡ καθε Παρασκευη βραδυ) Μαθηματικων Κατευθυνσης, με συνοδεια του Liquid Web Radio..
Σαββατο, ξυπνουσα χαλαρα καπου στη 1-2, επινα τον καφε μου, ετρωγα, και καπου στις 4-5 ξεκινουσα το διαβασμα, μεχρι τις 8:30-9:00, οποτε εβγαινα..
Κυριακη, ιδια ωρα ξυπνημα, αλλα το διαβασμα κρατουσε μεχρι 9:30-10, οταν και εβγαινα απο το σπιτι, ισα για να ξεσκασω, και να κανω δυο τσιγαρα..
Καθε βραδυ, 11-12, ημουν σιγουρα στο pc..
Θυμαμαι, που στανταρ θεμα συζητησης στην παρεα, ηταν οι Πανελληνιες και τα μαθηματα..
"Που ειστε κατευθυνση ρε?" , "Εχεις λυσει Θεμα 4ο 2007?".. Τηλεφωνο ο ενας στον αλλον, για να τσεκαρουμε αν λυσαμε σωστα μια ασκηση ή να συμβουλευσει ο ενας τον αλλον..
Θυμαμαι στο φροντιστηριο, να δουλευω συνεχεια τη Μαθηματικου μου, θυμαμαι να με κοροιδευουν που οποτε σηκωνομουν μουδιαζε το ποδι μου, θυμαμαι που πηγαιναμε στο φουρνο κατω απο το φροντ. για να παρουμε καφε (και παντα λεγαμε δεν θα ξαναπαρουμε γιατι τον κανει σκατα, αλλα παντα τελικα ξαναπαιρναμε γιατι ολο και καποιος δεν προλαβαινε να φτιαξει)..
Θυμαμαι να με δουλευουν, που ακομα και την Τριτη που ειχα μαθημα 8μιση η ωρα, να με κοιτανε περιεργα που επινα καφε..
Θυμαμαι να νιωθω τοσο κουρασμενος συνεχεια, οχι απο τα μαθηματα, αλλα κυριως λογω της ανελευθεριας που υπηρχε, και της ελλειψης υπνου τις καθημερινες..
Θυμαμαι που επι πεντε μερες μεσα στο Πασχα διαβαζα καθε μερα 8 ωρες ΑΟΔΕ, και ελεγα "ας τελειωσω αυτο το μαρτυριο θεε μου"
Θυμαμαι που διαβαζοντας για το τελευταιο διαγωνισμα Φυσικης πριν δωσουμε πανελληνιες, ελυνα μια ασκηση, και επιασα το χερι μου να τρεμει απο τους περιπου τεσσερις καφεδες..
Θυμαμαι που την Τεταρτη πριν δωσω ΑΟΔΕ, διαβαζα 11 ωρες, παλι με δεν ξερω ποσους καφεδες..
Θυμαμαι που οταν στις Πανελληνιες ξυπνουσα, δεν ειχε γινει ακομα μερα..
Θυμαμαι που οι Πανελληνιες μου ειχαν γινει μια εμμονη απο την Πεμπτη του Πασχα και μετα...
Θυμαμαι που μετα την Εκθεση, ειδα εφιαλτη οτι υπηρχε στις ακησεις ερωτημα Γ3(αν θυμαμαι καλα) οπου μας ζητουσαν να σχολιασουμε το υφος και την αρχιτεκτονικη του κειμενου, και ξυπνησα ιδρωμενος επειδη δεν το ελυσα..
Θυμαμαι επισης που σε ολους φαινοταν περιεργο οτι δεν εκανα φροντιστηριο/ιδιαιτερα στην Εκθεση (μεσα σε ολη τη χρονια ειχα γραψει 3 εκθεσεις [1 αυτη των Πανελληνιων], και καμια 10αρια περιληψεις..
Θυμαμαι το δουλεμα και το κραξιμο που εφαγα απο καποιους απο τους παραπανω, απο τους οποιους εγραψα καλυτερα Εκθεση..
Θυμαμαι τον υπνο 16:00-23:00 που εκανα στις 23/5, εναν απο τους πιο απολαυστικους μεχρι τωρα!

Και το περιεργο ειναι οτι δεν νιωθω καθολου ασχημα..
Αν ξαναεκανα τριτη λυκειου, παλι το ιδιο ζορι, και παλι τα "ιδια σκατα" θα εβαζα τον εαυτο μου να περασει!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sofia10]

παιδια τα διαβασα ολα ενας προς ενα .. συγκινηθηκα ..κι ας μην εχω δωσει ακομα ..για μενα απο τα πιο ωραια ποστ που εχω διαβασει εδω μεσα..λοιπον αιντε κι εγω να τελειωσω με τις εεξτασεις της β να αρχισω τα καλοκαιρινα μου τα προτιμω απο το σχολειο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Θυμαμαι τις στιγμές στο φροντιστήριο με τους απίθανους καθηγητές και τους ακομα καλύτερους συμμαθητές μου Περνούσαμε πολυ ωραια, ειδικα στο φροντιστήριο των μαθηματικών, γελούσαμε πολυ και ο καθηγητής μας ηταν ο καλύτερος.
Θυμαμαι που εγραφα διαγωνίσματα στα μαθηματικά ανα δυο Κυριακές απο την αρχή της χρονιάς και τις βόλτες που πηγαίναμε μετα,το μεσημερακι για να ξεσκασουμε.
Θυμαμαι τη φυσικη που ειχε γινει το άγχος μου και ο τρόμος μου και το ποσο με επηρέασε ενα διαγώνισμα στο οποίο έγραψα χαλια, σε σημείο που ήθελα να μην δωσω εξετάσεις
Θυμαμαι επισης και τα 3ωρα καθε Τριτη και Τετάρτη μεσημερι στο σχέδιο.
Θυμαμαι στο σχολείο, που οι καθηγητές στα πιο άκυρα μαθήματα (π.χ. Κοινωνιολογία) ηταν αυτοί που ειχαν τις περισσότερες απαιτήσεις να...προσέχουμε στην τάξη (!) και να λεμε μαθημα (!!!) όποτε μάθαινα πέντε λεπτά πιο πριν με λίγα λόγια 2-3 παραγράφους και τις ελεγα για να με αφήσουν ήσυχη μετα.
Θυμαμαι που απο την 25η Μαρτίου και μετα πάτησα μονο μια φορα στο σχολείο.
Θυμαμαι το Πάσχα που διάβαζα στο δωμάτιο μου με τις πρωτες ζεστες και τον ήλιο να μπαίνει σ'ολο το δωμάτιο, ακούγοντας μουσικη.
Θυμαμαι το ποσο ανυπομονούσα να δωσω επιτέλους γιατι είχα βαρεθεί να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια.
Θυμαμαι που στο πρώτο μαθημα στην έκθεση ήμουν μεσα στην τρελή χαρα
Θυμαμαι ομως οτι,ενώ όλοι ειχαν τελειωσει με τις εξετάσεις, εγω έκανα 6ωρα στο σχέδιο καθε μερα μέχρι να έρθει ο Ιούλιος να δωσω, σε ενα παλιό σχολείο στη Θεσσαλονίκη μεσα στη ζέστη.
Γενικότερα δεν θα ελεγα οτι είχα πεθάνει απο άγχος στην Γ λυκείου. Πιστευω οτι η Γ ηταν η καλύτερη χρονια στο λύκειο...!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miss marple]

Πολύ συγκινητικό θέμα....

Για μένα, όσο περίεργο κι αν ακουστεί, η 3η λυκείου ήταν η πιο ισορροπημένη χρονιά της ζωής μου. Είχε από όλα, και λίγο άγχος, και λίγο παραπάνω αυτοπεποίθηση, σε στιγμές που έβλεπα ότι όντως τα καταφέρνω, και βόλτες -εντάξει με μέτρο- και διάβασμα -κι αυτό με μέτρο .. ήταν ωραία!

Με θυμάμαι τον Αύγουστο, πριν αρχίσει η χρονιά, ένα ράκος, να σκέφτομαι αν αξίζει να μπω σε αυτό το λούκι. ΄Θυμάμαι ότι όλα πέρασαν όταν άρχισε το σχολείο, όλα έγιναν καλά και βρήκα ισορροπίες. Με θυμάμαι να γυρνάω από το σχολείο, να χαζολογάω ως το φαγητό, μετά διάβασμα, φροντιστήριο, πάλι διάβασμα και μετά ως τον ύπνο η/υ ή εξωσχολικά βιβλία. Πήγαινα για ύπνο 11-12 αλλά αυτό δε με εμπόδιζε να εκμεταλλευτώ το άλλοθι της κούρασης του ''παιδιού που διαβάζει για πανελλήνιες'' και να ξυπνάω 8 παρά 20, να πετάω ένα φούτερ και μια φόρμα και να τρέχω στο σχολείο ένας λέτσος -άλλο που δεν ήθελα!-

Θυμάμαι να διαβάζω ιστορία κάνοντας γύρες γύρω από το τραπέζι στην τραπεζαρία και η μικρή μου αδερφή να μου ''κρατάει βιβλίο''..

Θυμάμαι τα διαγωνίσματα και το αίσθημα της ηρεμίας όταν τελείωνα..

Θυμάμαι την καθιερωμένη βόλτα με την παρέα μου κάθε Σάββατο στις 7 που πολλές φορές ήταν και καλά για ''λίγο'' και τελικά τραβούσε ως πολύ αργά...

Θυμάμαι να διαβάζω και να λέω στον εαυτό μου: ''διάλειμμα για 1 τραγούδι'' και τελικά τα τραγούδια να γίνονται 6,7,8

Θυμάμαι τον καθηγητή της ιστορίας, που μου έφερνε έξτρα διαγωνίσματα για το σπίτι και μου τα διόρθωνε μετά. Την καθηγήτρια των αρχαίων που μου έφερνε θεματογραφίες γιατί η φιλόλογος στο φροντ δεεεεν...

Θυμάμαι τους καθηγητές, κατεύθυνσης και γενικής, που , οκ, με ορισμένες εξαιρέσεις, ήταν όλοι γεμάτοι κατανόηση, κοντά μας για ό, τι θέλαμε, που συχνά καθησύχαζαν τους πιο αγχωμένους από εμάς!

Θυμάμαι το χαβαλέ με τους συμμαθητές μου στο σχολείο, τις πλάκες αλλά και τις ατελείωτες συζητήσεις για σχολές, μηχανογραφικά και τη σύγκριση απαντήσεων σε ασκήσεις και διαγωνίσματα

Θυμάμαι πόσο ήρεμα πήγαινα να γράψω κάθε πρωί, αφού σκεπτόμουν ότι ό, τι διάβασα, διάβασα, καιρός να εφαρμόσω τις γνώσεις μου

Θυμάμαι τη μέρα που βγήκαν οι βαθμοί και τη χαρά μου που τα κατάφερα.

Θυμάμαι όμως και την ανταγωνιστική στενή μου φίλη που δε μου μιλούσε όταν έπαιρνα ψηλότερο βαθμό από αυτήν.

Θυμάμαι τις μέρες τις ηλιόλουστες, που γυρνούσα σπίτι μετά το μάθημα και σκεπτόμενη ότι πρέπει να διαβάσω έλεγα από μέσα μου τους στίχους των ελεύθερων πολιορκημένων στο σημείο που λέει: ''όποιος πεθαίνει σήμερα/χίλιες φορές πεθαίνει''.

Θυμάμαι το άγχος μου ότι διαβάζω λιγότερο από όλους τους συμμαθητές μου -καλά αλήθεια ήταν-.

Θυμάμαι τη στεναχώρια μου για τη φίλη μου που έκλαιγε ώρες από το άγχος.

Θυμάμαι τις 2 φορές που αγχώθηκα: τη μέρα που βγήκε το πρόγραμμα και τη μέρα που περιμέναμε τα αποτελέσματα!

Ήταν μια ωραία, δυνατή χρονιά...δε θα την άλλαζα με τίποτα!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ultraviolence]

Δεν θέλω να θυμάμαι τον εαυτό μου στην γ λυκείου γιατί αποδείχθηκε, σε πολλούς τομείς, το πόσο άχρηστος είμαι. Ένα άνευ λόγου τοξικό άγχος και ας μην είχα ξεσκιστεί στο διάβασμα, ψυχολογία στα πατώματα και διάθεση σκατά. Δεν μου άρεσαν τα μαθήματα της κατευθυνσης μου και τα διάβαζα με το ζόρι.
Ίσως το τέλος της τάξης να μου άρεσε μιας και δεν θα έβλεπα ξανά τους συμμαθητές μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Δεν θέλω να θυμάμαι τον εαυτό μου στην γ λυκείου γιατί αποδείχθηκε, σε πολλούς τομείς, το πόσο άχρηστος είμαι. Ένα άνευ λόγου τοξικό άγχος και ας μην είχα ξεσκιστεί στο διάβασμα, ψυχολογία στα πατώματα και διάθεση σκατά. Δεν μου άρεσαν τα μαθήματα της κατευθυνσης μου και τα διάβαζα με το ζόρι.
Ίσως το τέλος της τάξης να μου άρεσε μιας και δεν θα έβλεπα ξανά τους συμμαθητές μου.

Μην είσαι τόσο σκληρός με τον εαυτό σου, όλους μας έκαναν brainwash ότι είναι οι *καθοριστικές* εξετάσεις οι πανελλήνιες, οπότε είτε διάβαζες φουλ είτε καθόλου, σκουπίδι ένιωθες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sofia10]

ολα μου δημιουργουν ενα χαμογελο .. εδω
"Θυμάμαι ότι ξυπνούσα κατά τις 7.30, γυρνούσα σπίτι κατά τις 2, διάβαζα για το φροντιστήριο, πήγαινα εκεί 7-10 κάθε μέρα και μετά μέχρι 12-1 διάβαζα για το σχολείο. Πολύ πήξιμο και δε μου άρεσε καθόλου Β' και Γ' Λυκείου. Ώρες ώρες φρίκαρα... " σαν να το νιωθω ηδη...

με καποια γελασα πολυ κιολας ...
Σχολείο. Προσοχή μόνο στις ώρες κατεύθυνσης με άπειρες μικρές δόσεις ηλιθιότητας λόγω κούρασης. Παίζαμε με κυλινδρικές σβήστρες, είχαμε σχεδιάσει σε μία μια φάτσα και τον λέγαμε μυστικό καταδρομέα. Τον κυλούσαμε στο κεκλιμένο επίπεδο του θρανίου και κέρδιζε πόντους όποιος έκανε συγκεκριμένες διαδρομές ανάμεσα σε μολύβια.

Από ένα διάστημα και μετά οι πρώτες ώρες απλά δεν υπήρχαν... 'Η κάναμε όλοι κοπάνα και πηγαίναμε σε μια καφετέρια δίπλα από το σχολείο (ώσπου αναγκάστηκε η τότε αγαπητή σε όλους διευθύντρια να κάνει μία ωραιότατη έφοδο κι εμείς αναγκαστήκαμε τελευταίες ώρες να κάνουμε συνέχεια 2 τμήματα κοπάνα για καφέ στην παραλία...εξού και το καθημερινό κήρυγμα!) ή ύπνος στο σπίτι (οι μέρες που δεν πάμε για να διαβάσουμε δηλαδή ) ή ραντεβού με την παρέα στις 9.15 τουαλέτα για τσιγάρο... κάτι μου λέει ότι μας είχαν πάρει χαμπάρι αλλά δεν τους έκανε καρδιά να μας μαλώσουν

Σχολείο, φροντιστήριο και αρκετός ύπνος ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνης της χρονιάς. Μάλιστα, για να φαίνεται ότι κουράζομαι από το διάβασμα, κοιμόμουν αγκαλιά με ένα βιβλίο, οπότε όταν άνοιγαν οι γονείς την πόρτα να δουν τι κάνω, θα σκεφτόντουσαν (ελπίζω ) ότι "κοίτα το παιδί πόσο διαβάζει και κουράζεται"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.