Οι γονείς μου δεν με αφήνουν να πάω διακοπές με την κοπέλα μου

[Sourotiri]

Συμφωνώ, η ωριμότητα δεν ταυτίζεται με την ηλικία. Από την άλλη πολλές φορές αυτό είναι κατι που δεν μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς σε κάποιον. Επίσης πολλές φορές είναι και σχετικό, δεδομένου πως όσο ώριμο να θεωρείς κάποιον αν σε κάτι διαφωνείς με αυτόν σου αρκεί.

Άρα συμφωνούμε ότι, εφόσον η ωριμότητα δεν είναι ένα αντικειμενικά μετρήσιμο κριτήριο, είναι στην διακριτική ευχέρεια των γονιών (και 100% εντός της δικαιοδοσίας τους, όταν μιλάμε ΚΑΙ για ανήλικο αλλά ΚΑΙ για οικονομικά εξαρτώμενο τέκνο) να "αφήσουν" ή να "μην αφήσουν" το παιδί τους να κάνει κάτι.

Το "ποιος έχει την ευθύνη" είναι πολλές φορές απλά μια δικαιολογία. Τώρα πες οκ είναι 17. Αν ήταν 18; Εσείς το είπατε σε ένα χρόνο δεν αλλάζει τούμπα το σύμπαν. Αν ένας γονιός ανησυχεί για το παιδί του δε θα πάει να κοιτάξει, κι ούτε τον ενδιαφέρει γενικά ποιον θα τραβάνε σε περίπτωση που του τύχει κάτι.

Μπορεί όντως να είναι δικαιολογία εκ μέρους των γονιών, δεν διαφωνώ. Αλλά σίγουρα δεν είναι δικαιολογία εκ μέρους του οργανωτή της εκδρομής, και επίσης σίγουρα δεν δίνει το δικαίωμα στο ίδιο το παιδί να ζητάει ό,τι νομίζει. Και πίστεψε με, ο ίδιος ο γονιός θα πάει να ενδιαφερθεί ποιον θα τραβήξει σε περίπτωση που τύχει κάτι, το έχω δει πάμπολλες φορές το σκηνικό.

Αν το παιδί ήταν 18, προφανώς και θα μπορούσε να μην ζητήσει την άδεια των γονιών του, όπως επίσης προφανώς θα ζητούσε χρήματα για να κάνει την εκδρομή.

Γενικά δεν αναφέρομαι τώρα συγκεκριμένα σε αυτό το παράδειγμα. Ναι, μπορεί και πιθανότατα να είναι μια τρέλα της στιγμής, και ως τέτοια να ερμηνεύτηκε από τους γονείς. Αλλά θα πω αυτό:

Πριν 30 χρόνια ήταν τέτοιες οι συνθήκες όπου μπορούσε κάποιος ανειδικευτος, να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά όπου θα μπορούσε μέσω αυτής μεσοπρόθεσμα έστω, να εξασφαλίσει μια δική του αρχή, τελείως πια ανεξάρτητα από αυτούς που τον μεγάλωσαν. ( τουλάχιστον σύμφωνα με λόγια των γονιών μου ). Και αυτό ήταν και το φυσιολογικό για κάμποσα χρόνια και ακόμα είναι σε πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Συμφωνούμε για την ανασκόπηση προ 30 ετών. Επίσης πριν από 30 χρόνια ήταν διαφορετικές δεκάδες κοινωνικές συνθήκες. Να τις αναλύσουμε;

Πλέον ζούμε σε μέρες όπου η ανεργία στους νέους έχει εκτιναχτεί, και το μόνο που μπορεί να βρει κάποιος είναι κάποιου είδους full time απασχόλησης να βγάζει το χαρτζιλίκι του ( στην πλειονότητα τουλάχιστον ). Οπότε αυτό το "πάνε βρες δουλειά και ζήσε μόνος σου" δεν ακούγεται πολύ ρεαλιστικό.

Σαφώς και δεν είναι ρεαλιστικό, όπως ρεαλιστικό δεν είναι να ζητάς -και να προσδοκάς ότι θα τα πάρεις!- χρήματα για κάτι αντικειμενικά ανούσιο. Οι δυσκολίες δεν αφορούν μόνο το νέο παιδί, αφορούν και την οικογένειά του.

Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; πολλοί γονείς αντί να αντιληφθούν την κατάσταση και να προσαρμοστούν σε αυτά τα δεδομένα επωφελούνται αυτής για να ασκούν εξουσία στα παιδιά που εξαρτώνται από αυτούς, για τον οποιονδήποτε λόγο.

Μπορεί εκφράσεις όπως "Όσο ζεις σε αυτό το σπίτι θα κάνεις ό,τι θέλω εγώ." να ακούγονται πολύ badass αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από ενδείξεις αυταρχισμού και εξουσιολαγνείας. Και το οικονομικό εδώ σε πολλές περιπτώσεις είναι απλά η αφορμή.

υγ: προφανώς δεν λέω ότι όλοι κάνουν έτσι, ούτε έχω κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Αλλά συμβαίνει, και τέτοιου είδους λογικές είναι πολύ foul.

Η "εξουσιολαγνεία", αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις, θεωρώ ότι είναι τραβηγμένη λέξη. Όχι ότι δεν υπάρχει, αλλά θεωρώ ότι στην πραγματική της διάσταση είναι η μειοψηφία των περιπτώσεων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[CollegeLife]

Οι γονείς θέλουν αλήθεια.
Πες ''πατέρα θέλω να πάω να το μπαλαμουτιάσω το Κατερινάκι, ξέρει εσύ, ψήσε μου γαμώ τη μάνα''.
Θα σε νιώσουν, θα σε ακούσουν, θα σε στείλουν.
Εξάλλου ας μη κρυβόμαστε/κρυβόσαστε.

To θεμα ειναι οτι ΔΕΝ χρειαζεται να σκασει 300-500Ε για να μπαλαμουτιασει το Κατερινακι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Οταν εχεις θεμα με τους γονεις σου και δν καταλαβαινεις τους λογους, κατσε συζητα το μαζι τους. Αν ο λογος ειναι οικονομικος, τοτε καλα κανουν και σου λενε οχι. Καταλαβαινω οτι θες να ξεφυγεις με την κοπελα σου αλλα δν μπορεις να επιβαλεις στους γονεις σου να σκασουν 300-400€ για αυτο το λογο, αυτοι μπορει για παραδειγμα να βγαζουν το σουπερμαρκετ ολου του μηνα. Αν εχεις μαζεψει εσυ λεφτα και μπορεις να τα διαθεσεις τοτε αλλαζει.

ΥΓ. Αυτο το 17,6 ειναι που με σκοτωνει. Για να εισαι 17,6 σημαινει οτι εισαι 17 και 7,2 μηνων αν δν κανω λαθος. Το 17,6 μ.ο. ελεγχου στο σχολειο μου θυμιζει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Markos T.]

Για να μην σε αφήνουν οι δικοί σου λογικά θα έχουν τους λόγους τους και σίγουρα δεν θα το είπαν με το έτσι θέλω. Επιπλέον ότι και να κάνεις είσαι ανήλικος ακόμα και αν, λέμε ΑΝ γίνει κάτι ή κάνεις κάποια ζημιά τότε ποιός θα έχει την ευθύνη? Το Φροντιστήριο ή .....η γκόμενα σου μήπως?
Μπορεί να σου φαίνεται παράλογη η απόφαση τους ή να το θεωρείς πολύ υπερπροστατευτικό (εντάξει μπορεί να φοβούνται κι'όλας) αλλά ώριμος ξεώριμος, ενήλικας - ανήλικος, όσο οι γονείς σου είναι αυτοί που πληρώνουν αυτοί είναι που θα έχουν τον τελευταίο λόγο και θα δίνουν την άδεια (ακόμα και μετά τα 18!!! γιατί από το άχρηστο 17,6 που έγραψες μάλλον θες να μας πείς ότι είσαι πολύ κοντά στα 18 κ ότι κανονικά θα έπρεπε να σου έχουν περισσότερες ελευθερίες, θα έχεις κιόλας αλλά όχι σαν αυτές των γονέων σου). Ε και στο κάτω κα΄τω......εκεί στην 3ήμερη θες να τα κάνεις όλα? Περίμενε λίγο, τρείς μέρες είναι, θα γυρίσει.....χρόνος θα βρεθεί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Άρα συμφωνούμε ότι, εφόσον η ωριμότητα δεν είναι ένα αντικειμενικά μετρήσιμο κριτήριο, είναι στην διακριτική ευχέρεια των γονιών (και 100% εντός της δικαιοδοσίας τους, όταν μιλάμε ΚΑΙ για ανήλικο αλλά ΚΑΙ για οικονομικά εξαρτώμενο τέκνο) να "αφήσουν" ή να "μην αφήσουν" το παιδί τους να κάνει κάτι.

Σαφώς και δεν είναι ρεαλιστικό, όπως ρεαλιστικό δεν είναι να ζητάς -και να προσδοκάς ότι θα τα πάρεις!- χρήματα για κάτι αντικειμενικά ανούσιο. Οι δυσκολίες δεν αφορούν μόνο το νέο παιδί, αφορούν και την οικογένειά του.

Για να γίνω σαφής, επειδή δε θέλω να αναλωθώ σε λεπτομέρειες.

Fact: Όσο κάποιος εξαρτάται από τους γονείς του, με τον οποιονδήποτε τρόπο ( κυρίως οικονομικά ), δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Είτε είναι 15 χρονών, είτε 18, είτε 25, είτε 40. Δεν έχει να κάνει συγκεκριμένα με τη σχέση γονέα-παιδιού, είναι γενικότερα κάποιου είδους pay off. Αν παίζω κάποιο καταλυτικό ρόλο στη ζωή σου τότε αυτόματα αποκτώ και δικαίωμα σε αυτή.

Το θέμα είναι κατά πόσο είναι θεμιτό σε κάποιες περιπτώσεις οι γονείς να εκμεταλλεύονται κάτι τέτοιο για να επιβάλλονται στα παιδιά τους;
Για αυτό και αυτό στο οποίο διαφώνισα από την αρχή είναι το ότι το να είναι σε θέση κάποιος να αποφασίζει μόνος του για τη ζωή του και το να λέγεται ανεξάρτητος είναι 2 διαφορετικά πράγματα.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Για μένα αν κάποιος:
α) Έχει αποκλειστικά την ευθύνη του εαυτού του ( δηλαδή είναι 18 χρονών και λογίζεται από το κράτος ως ενήλικας ).
β) Δεν επηρεάζει άμεσα άλλους.
Θα έπρεπε να έχει το ελεύθερο της επιλογής του.

Στο συγκεκριμένο θέμα ο opener δεν μπορεί απλά να απαιτήσει να πάει στην εκδρομή. Αν όμως α) ήταν 18 αντί για 17.6(!) και β) είχε μαζέψει τα λεφτά, οι γονείς του θα έπρεπε να τον αφήσουν, ακόμη κι αν σε αυτήν την περίπτωση μπορούσαν απλά να πουν όχι.
Κι αν αυτό σε κάποιον ακούγεται αυτονόητο ας σκεφτεί το ενδεχόμενο κάποιας πχ 19χρονης που θέλει μια μέρα να βγει μια βόλτα να τα πιει με τις φίλες της και να γυρίσει σπίτι μόνη της στις 5 το πρωί.
Ή την περίπτωση κάποιου 18χρονου που μαζεύει χρήματα, και ανακοινώνει στους δικούς του πως έχει σκοπό να βγάλει δίπλωμα και να αγοράσει μηχανάκι :-)

Και μη γυρίσει και μου πει κανείς ότι όλα αυτά είναι καλοπροαίρετα άρα δικαιολογημένα γιατί δε θα τελειώσουμε ούτε αύριο.

Συμφωνούμε για την ανασκόπηση προ 30 ετών. Επίσης πριν από 30 χρόνια ήταν διαφορετικές δεκάδες κοινωνικές συνθήκες. Να τις αναλύσουμε;

Δε χρειάζεται, δεν το πα με καμιά νοσταλγική διάθεση, απλά είναι λίγο ειρωνεία όπως και να το κάνουμε.

Μπορεί όντως να είναι δικαιολογία εκ μέρους των γονιών, δεν διαφωνώ. Αλλά σίγουρα δεν είναι δικαιολογία εκ μέρους του οργανωτή της εκδρομής, και επίσης σίγουρα δεν δίνει το δικαίωμα στο ίδιο το παιδί να ζητάει ό,τι νομίζει. Και πίστεψε με, ο ίδιος ο γονιός θα πάει να ενδιαφερθεί ποιον θα τραβήξει σε περίπτωση που τύχει κάτι, το έχω δει πάμπολλες φορές το σκηνικό.

Αν το παιδί ήταν 18, προφανώς και θα μπορούσε να μην ζητήσει την άδεια των γονιών του, όπως επίσης προφανώς θα ζητούσε χρήματα για να κάνει την εκδρομή.

Φυσικά, αν σε κάποιον αρέσει να κοροϊδεύει τον εαυτό του και θέλει να λειτουργεί εκδικητικά ποιος θα τον εμποδίσει.

Η "εξουσιολαγνεία", αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις, θεωρώ ότι είναι τραβηγμένη λέξη. Όχι ότι δεν υπάρχει, αλλά θεωρώ ότι στην πραγματική της διάσταση είναι η μειοψηφία των περιπτώσεων.

Εξαρτάται πόσο ρομαντικά το βλέπει κανείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[τρελή φιλόσοφος]

Για να γίνω σαφής, επειδή δε θέλω να αναλωθώ σε λεπτομέρειες.

Fact: Όσο κάποιος εξαρτάται από τους γονείς του, με τον οποιονδήποτε τρόπο ( κυρίως οικονομικά ), δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Είτε είναι 15 χρονών, είτε 18, είτε 25, είτε 40. Δεν έχει να κάνει συγκεκριμένα με τη σχέση γονέα-παιδιού, είναι γενικότερα κάποιου είδους pay off. Αν παίζω κάποιο καταλυτικό ρόλο στη ζωή σου τότε αυτόματα αποκτώ και δικαίωμα σε αυτή.

Το θέμα είναι κατά πόσο είναι θεμιτό σε κάποιες περιπτώσεις οι γονείς να εκμεταλλεύονται κάτι τέτοιο για να επιβάλλονται στα παιδιά τους;
Για αυτό και αυτό στο οποίο διαφώνισα από την αρχή είναι το ότι το να είναι σε θέση κάποιος να αποφασίζει μόνος του για τη ζωή του και το να λέγεται ανεξάρτητος είναι 2 διαφορετικά πράγματα.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Για μένα αν κάποιος:
α) Έχει αποκλειστικά την ευθύνη του εαυτού του ( δηλαδή είναι 18 χρονών και λογίζεται από το κράτος ως ενήλικας ).
β) Δεν επηρεάζει άμεσα άλλους.
Θα έπρεπε να έχει το ελεύθερο της επιλογής του.

Στο συγκεκριμένο θέμα ο opener δεν μπορεί απλά να απαιτήσει να πάει στην εκδρομή. Αν όμως α) ήταν 18 αντί για 17.6(!) και β) είχε μαζέψει τα λεφτά, οι γονείς του θα έπρεπε να τον αφήσουν, ακόμη κι αν σε αυτήν την περίπτωση μπορούσαν απλά να πουν όχι.
Κι αν αυτό σε κάποιον ακούγεται αυτονόητο ας σκεφτεί το ενδεχόμενο κάποιας πχ 19χρονης που θέλει μια μέρα να βγει μια βόλτα να τα πιει με τις φίλες της και να γυρίσει σπίτι μόνη της στις 5 το πρωί.
Ή την περίπτωση κάποιου 18χρονου που μαζεύει χρήματα, και ανακοινώνει στους δικούς του πως έχει σκοπό να βγάλει δίπλωμα και να αγοράσει μηχανάκι :-)

Και μη γυρίσει και μου πει κανείς ότι όλα αυτά είναι καλοπροαίρετα άρα δικαιολογημένα γιατί δε θα τελειώσουμε ούτε αύριο.

και κάπου εδώ μπερδεύουν τα πράγματα.Αν μπορείς μην το γενικεύεις τόσο το θέμα. Ο (17,6 ετών) παλίκαρος δεν έχει γενικό πρόβλημα με την ελευθερία που του δίνουν οι γονείς του. Αν ήταν έτσι το θέμα θα είχε τίτλο "οι γονείς μου δεν με εμπιστεύονται" ή "οι γονείς μου με έχουν καταντήσει κωσταλέξι". Το παιδί θέλει απλά να πάει μια εκδρομή με τα λεφτά των γονιών του και ενώ είναι ανήλικος.Η οικογένεια του είπε όχι και αυτός θέλει να τους μεταπείσει για να μπαλαμουτιάσει το κατερινάκι.Μην το χοντραίνεις με εξουσιολαγνείες και τέτοια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Ένας 17,6 ετών νέος για ποιον λόγο θα ήθελε να πάει εκδρομή με το Κατερινάκι; Για να λύσουν ασκήσεις φυσικής; Συνέλθετε λίγο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kostasoeoeoe]

Αγαπητε συντακτη του θεματος αυτου,
η δικια μου γνωμη ειναι να ακουσεις τους γονεις σου.Καλο θα ηταν βεβαια να τους πιασεις και να τους μιλησεις και να τους ζητησεις ευγενικα να σου πουν τον λογο που δεν σου επιτρεπουν.Αν συνεχισουν να μην σου επιτρεπουν συζητησε το με την κοπελα σου και εξηγησε της πως καποια αλλη στιγμη (σε 2 μηνες;σε 4; θα πατε μαζι διακοπες οι οποιες θα σας μεινουν αξεχαστες!
Αντιμετωπιζα και γω παρομοια προβληματα με τους δικους μου.Ειμαι τωρα ομως σε μια σχολη η οποια με εχει κανει να καταλαβω τους λογους που δεν μου επετρεπαν.Να ξερεις οι γονεις θελουν παντα το καλο σου!
Καλη σου μερα!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Για να μην σε αφήνουν οι δικοί σου λογικά θα έχουν τους λόγους τους και σίγουρα δεν θα το είπαν με το έτσι θέλω. Επιπλέον ότι και να κάνεις είσαι ανήλικος ακόμα και αν, λέμε ΑΝ γίνει κάτι ή κάνεις κάποια ζημιά τότε ποιός θα έχει την ευθύνη? Το Φροντιστήριο ή .....η γκόμενα σου μήπως?
Μπορεί να σου φαίνεται παράλογη η απόφαση τους ή να το θεωρείς πολύ υπερπροστατευτικό (εντάξει μπορεί να φοβούνται κι'όλας) αλλά ώριμος ξεώριμος, ενήλικας - ανήλικος, όσο οι γονείς σου είναι αυτοί που πληρώνουν αυτοί είναι που θα έχουν τον τελευταίο λόγο και θα δίνουν την άδεια (ακόμα και μετά τα 18!!! γιατί από το άχρηστο 17,6 που έγραψες μάλλον θες να μας πείς ότι είσαι πολύ κοντά στα 18 κ ότι κανονικά θα έπρεπε να σου έχουν περισσότερες ελευθερίες, θα έχεις κιόλας αλλά όχι σαν αυτές των γονέων σου). Ε και στο κάτω κα΄τω......εκεί στην 3ήμερη θες να τα κάνεις όλα? Περίμενε λίγο, τρείς μέρες είναι, θα γυρίσει.....χρόνος θα βρεθεί

Σημασία έχει αυτή η τόση βιασύνη να τα κάνουμε όλα στα 18 γιατί έτσι έχει καθιερωθεί; Διαπιστώνω ότι υπάρχει μια υπερβολική φρενίτιδα στις τελευταίες τάξεις του λυκείου να τα κάνουν όλα λες και τόσα χρόνια ή τα επόμενα χρόνια της ζωής τους θα ζουν στο κλουβί. Βλέποντας το θέμα λόγω ηλικίας λιγάκι αποστασιοποιημένα, γελάω, γιατί είναι για γέλια. Τόσο απλά. Στην Ελλάδα έχουμε μπερδέψει το γονεϊκό ενδιαφέρον με τον υπερπροστατευτισμό. Γενικά μας αρέσει να μπερδεύουμε έννοιες, να δίνουμε το νόημα που μας βολεύει. Αυτό ισχύει και στις πολιτικές μας επιλογές. Οι σημερινοί μαθητές με την απλουστευμένη σκέψη, ενεργούν απλουστευμένα και στις αυριανές πολιτικές επιλογές τους. Η γενίκευση της λογικής "αύριο έχει ο θεός". Φταίει πάντα ο άλλος. Να κάνουν το σταυρό τους που δεν έχουν κανένα πατέρα Γερμανό, ή Σουηδό. Γιατί αν είχαν, από τα 17 έτη θα έπρεπε να συνεισφέρουν με κάποιο τρόπο οικονομικά στο σπίτι. Ξέρετε, ο πατέρας Γερμανός, ή Σουηδός δεν πολυνοιάζεται για τον έφηβο κανακάρη του. Σου λέει: θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου; Βγάλε χρήματα και κάνε το. Σε μεγάλωσα, σε ταϊσα τώρα θέλω και εγώ να πηδήξω τη Γερμανίδα μου ή τη Σουηδέζα μου την οποία και στερήθηκα τόσα χρόνια. Τα δικά σου πηδηξιάτικα, δεν θα τα πληρώσω όμως εγώ. Δεν σ' αρέσει να διαβάζεις και τρομπάρεις; Δεν τα παίρνεις τα γράμματα (διότι το απολητήριο δεν έχει πλαστό 20 στην έκθεση όπως γίνεται εδώ στο Ελλάντα); Κανένα πρόβλημα, άντε στην x βιομηχανία ή οπουδήποτε εργάτης. Κάνε τελοσπάντων κάτι και ζήσε. Αντιθέτως ο Έλλην πατέρας, θεωρεί καμάρι να μάθει ότι ο γιός του πηδάει την κόρη του x πατέρα. Σου λέει ο γιός μου δεν είναι γκέη. Το ίδιο και η Ελληνίδα μάνα. Μάλιστα του πληρώνει και τα πηδηξιάτικα. Μαδάνε και τη σύνταξη της γιαγιάς για επιπλέον έξοδα. Άνεργος γιός, άνεργη κοπέλα του γιού, ζουν υπό την ίδια στέγη, τα ενδεχόμενα ενοίκια και τα χαρτζιλίκια τα πληρώνουν οι γονείς των παιδιών. Αθάνατη Ελλάδα. Ο Βορειοευρωπαίος μεγαλώνει το παιδί του αφήνοντάς το να αναλάβει πλήρως τις ατομικές του ευθύνες, πρώτα στον εαυτό του, δεύτερον στο σπίτι του και τρίτον στην κοινωνία. Στην Ελλάδα όλοι ξαφνικάν έγιναν άντρακλες και γυναίκες μετά την 5νθήμερη εκδρομή αλλά με την τσέπη του γονιού. Το ίδιο και αργότερα στο Πανεπιστήμιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[GeorgeRtr]

Σημασία έχει ...κτλ κτλ... Πανεπιστήμιο.

Αν και συμφωνώ σε όλα όσα λες, έχω να κάνω την εξής παρατήρηση. Στην κατάσταση η οποία έχει περιέλθει η χώρας μας τα τελευταία -30- χρόνια και μιλώ κυρίως για την πλήρη αποβιομηχανοποίησή της, ποια είναι τα περιθώρια ενός 17χρονου ή 18χρονου ατόμου για απασχόληση ; Η ερώτηση είναι ρητορική. Πέρα λοιπόν από όλο το σύνολο της κουλτούρας του Έλληνα έχουμε να προσθέσουμε και αυτόν τον πολύ σημαντικό παράγοντα. Του παράγοντα δηλαδή ότι "θέλω" αλλά δεν μπορώ. Η υφιστάμενη κατάσταση δεν αφήνει περιθώρια στον νέο να γίνει αυτόνομος και να ανεξαρτητοποιηθεί με αποτέλεσμα να καλλιεργείται μια συγκεκριμένη νοοτροπία. Είναι αυτή που περιγράφεις παραπάνω. Άτομα δε, (σαν εμένα ας πούμε) που είχαν την ευκαιρία από τα 16 τους να εργάζονται χρησιμοποιώντας το μυαλό τους και ταυτόχρονα να μοχθούν για έναν καλό βαθμό στο σχολείο γίνονται στόχος κακόγουστων σχολίων από άλλους που τυγχάνει να βολεύονται με τα λεφτά του "μπαμπά" ή του παππού αναλόγως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Ναι απλά Γιώργο αναφέρθηκα κατά κύριο λόγο στη μερίδα ανθρώπων (ανεξαρτήτως φύλου) που θεωρούν μαγκιά τη δήθεν ανεξαρτητοποίηση προσπαθώντας να κάνουν όλα τα πράγματα της ζωής π.χ. σε μια 5νθήμερη ή σε όλη τη φοιτητική ζωή λες και μετά θα τους φυλακίσουν. Το δε αστείο, όλα αυτά αλλά με την οικογενειακή οικονομική ενίσχυση. Πάνω σ' αυτό πάτησε και το φαινόμενο της αιώνιας φοιτητικής ζωής! Σπουδάζουμε, καλοπερνάμε, χωρίς να ρωτάμε αν οι άνθρωποι που μας στηρίζουν έχουν δικά τους θέλω. Να κάνουν και αυτοί τη ζωούλα τους. ..κ.α.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Markos T.]

Σημασία έχει αυτή η τόση βιασύνη να τα κάνουμε όλα στα 18 γιατί έτσι έχει καθιερωθεί; Διαπιστώνω ότι υπάρχει μια υπερβολική φρενίτιδα στις τελευταίες τάξεις του λυκείου να τα κάνουν όλα λες και τόσα χρόνια ή τα επόμενα χρόνια της ζωής τους θα ζουν στο κλουβί. Βλέποντας το θέμα λόγω ηλικίας λιγάκι αποστασιοποιημένα, γελάω, γιατί είναι για γέλια. Τόσο απλά. Στην Ελλάδα έχουμε μπερδέψει το γονεϊκό ενδιαφέρον με τον υπερπροστατευτισμό. Γενικά μας αρέσει να μπερδεύουμε έννοιες, να δίνουμε το νόημα που μας βολεύει. Αυτό ισχύει και στις πολιτικές μας επιλογές. Οι σημερινοί μαθητές με την απλουστευμένη σκέψη, ενεργούν απλουστευμένα και στις αυριανές πολιτικές επιλογές τους. Η γενίκευση της λογικής "αύριο έχει ο θεός". Φταίει πάντα ο άλλος. Να κάνουν το σταυρό τους που δεν έχουν κανένα πατέρα Γερμανό, ή Σουηδό. Γιατί αν είχαν, από τα 17 έτη θα έπρεπε να συνεισφέρουν με κάποιο τρόπο οικονομικά στο σπίτι. Ξέρετε, ο πατέρας Γερμανός, ή Σουηδός δεν πολυνοιάζεται για τον έφηβο κανακάρη του. Σου λέει: θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου; Βγάλε χρήματα και κάνε το. Σε μεγάλωσα, σε ταϊσα τώρα θέλω και εγώ να πηδήξω τη Γερμανίδα μου ή τη Σουηδέζα μου την οποία και στερήθηκα τόσα χρόνια. Τα δικά σου πηδηξιάτικα, δεν θα τα πληρώσω όμως εγώ. Δεν σ' αρέσει να διαβάζεις και τρομπάρεις; Δεν τα παίρνεις τα γράμματα (διότι το απολητήριο δεν έχει πλαστό 20 στην έκθεση όπως γίνεται εδώ στο Ελλάντα); Κανένα πρόβλημα, άντε στην x βιομηχανία ή οπουδήποτε εργάτης. Κάνε τελοσπάντων κάτι και ζήσε. Αντιθέτως ο Έλλην πατέρας, θεωρεί καμάρι να μάθει ότι ο γιός του πηδάει την κόρη του x πατέρα. Σου λέει ο γιός μου δεν είναι γκέη. Το ίδιο και η Ελληνίδα μάνα. Μάλιστα του πληρώνει και τα πηδηξιάτικα. Μαδάνε και τη σύνταξη της γιαγιάς για επιπλέον έξοδα. Άνεργος γιός, άνεργη κοπέλα του γιού, ζουν υπό την ίδια στέγη, τα ενδεχόμενα ενοίκια και τα χαρτζιλίκια τα πληρώνουν οι γονείς των παιδιών. Αθάνατη Ελλάδα. Ο Βορειοευρωπαίος μεγαλώνει το παιδί του αφήνοντάς το να αναλάβει πλήρως τις ατομικές του ευθύνες, πρώτα στον εαυτό του, δεύτερον στο σπίτι του και τρίτον στην κοινωνία. Στην Ελλάδα όλοι ξαφνικάν έγιναν άντρακλες και γυναίκες μετά την 5νθήμερη εκδρομή αλλά με την τσέπη του γονιού. Το ίδιο και αργότερα στο Πανεπιστήμιο.

Έχεις δίκιο σε όλα όσα λές, γενικότερα ισχύει αυτό ότι όλα πρέπει να γίνουν στην Γ Λυκείου για παράδειγμα και ότι οι πατεράδες (και μανάδες κάπως) το έχουν έτσι κρυφό καμάρι όταν ο γιός τους είναι αρκετά ...δραστήριος. Τέλος πάντων επειδή είμουν και εγώ πολλά χρόνια στην Γερμανία έβλεπα τις γερμανικές οικογένειες, όπως τα λες είναι....μόνο τώρα τελευταία έχουν αλλάξει λίγο οι αντίληψεις των γονέων εκεί έπειτα και από επαφή με ξένους. Μπορεί ναι μεν απ τα 17 ή στις σπουδές να λένε στα παιδιά πάνε δούλεψε αλλά τους βοηθάνε πλέον οικονομικά και λίγο παραπάνω και αν δεν βρήκαν ακόμα δουλειά κάνουν περισσότερη υπομονή απ ότι πρίν, θετική αλλα΄γη πιστεύω. Όσο και να πείς αυτή η στάση είναι ναι μεν σωστή ηθικά αλλά δείχνει κ λίγο την ψυχρότητα που έχουν ως οικογένειες σε αντίθεση με τις ελληνικές οι οποίες στηρίζουν περισσότερο τα παιδιά τους κάτι που μαρέσει περσσότερο μιάς κ είναι κάπως πιο ζεστές (εάν άλλαζαν κ λίγο την νοοτροπία ως προς το οικονομικό θέμα ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!).
Σκέψου όμως πως οι φοιτητές και απόφοιτοι της Κρίσης δεν έχουν πολλές επιλογές (οι περισσότεροι όχι όλοι) και πολλές φορές θέλοντας και μη είναι εξαρτημένοι απ τους γονείς έτσι πως γίναν τα πράγματα οπότε είναι κ φυσιολογικό τώρα. Αλλά δεν δικαιολόγουνται όσοι.....ζήσαν δοξασμένες μέρες ΠΡΙΝ την κρίση. Γιατί τότε υπήρχαν και λεφτά και δουλειές! (1980 ως 2010). Απλώς τότε τους έδερνε η βαρεμάρα και τώρα με την κρίση τους γκρεμίστηκε ο κόσμος τους.
Τέλος πάντων ως φοιτητής ή μαθητής όταν δεν βρίσκεις δουλειά ή δεν θέλεις για κάποιο λόγ η δε μπορείς απλώς κοιτάς να προσέχεις τα λεφτά κ να σέβεσαι αυτους που στα δίνουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giorg0s]

Ναι απλά Γιώργο αναφέρθηκα κατά κύριο λόγο στη μερίδα ανθρώπων (ανεξαρτήτως φύλου) που θεωρούν μαγκιά τη δήθεν ανεξαρτητοποίηση προσπαθώντας να κάνουν όλα τα πράγματα της ζωής π.χ. σε μια 5νθήμερη ή σε όλη τη φοιτητική ζωή λες και μετά θα τους φυλακίσουν. Το δε αστείο, όλα αυτά αλλά με την οικογενειακή οικονομική ενίσχυση. Πάνω σ' αυτό πάτησε και το φαινόμενο της αιώνιας φοιτητικής ζωής! Σπουδάζουμε, καλοπερνάμε, χωρίς να ρωτάμε αν οι άνθρωποι που μας στηρίζουν έχουν δικά τους θέλω. Να κάνουν και αυτοί τη ζωούλα τους. ..κ.α.

Δε φανταζεσαι ποσο συμφωνω με αυτα που λες. τοσα χρονια μαθαμε να ζειο καθενας τη ζωη του, να βγαινεινα το παιζει μαγκας και να δηλωνει ανεξαρτητος με τα λεφτα της οικογενειας. γιατι χωρις χαρτζηλικι δε παει πουθενα
μαλιστα οι περισσοτεροι (ειδικα απο λυκειο) εχουν την αποψη οτι οι γονεις τους τους καταπιεζουν οταν απλως τους λενε να προσεχουν τα εξοδα τους.
και τσαντιζεται ο καθε <<ανεξαρτητος>> ελληναρας γιατι οι γονεις του <<δεν τον αφηνουν να ζησειτη ζωη του>>
αυτα ειχα να πω τα παραδειγματα ειναι παντου γυρω μαςκαι σε σχολεια και σε πανεπιστημια (αιωνιοι φοιτητες).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Εχω ενα μεγαλο προβλημα και πρεπει να βρω μια λυση γρηγορα. Θα με βοηθησετε? ειμαι 17,6 χρονων. Επειδη η κοπελα πηγαινει φροντηστηριο για το σχολειο, αποφασισε για αλλη μια χρονια το φροντ. της να πανε μια 3ημερη στο ρατζο κορυνθιας. Θελουμε να παμε και οι δυο αλλα οι γονεις μου δεν με αφηνουν! Πως μπορω να τους πεισω να αλλαξουν γνωμη?

Το «δεν με αφήνουν», μπορεί να κρύβει από πίσω οτιδήποτε.

α) Οικονομικοί λόγοι: δούλεψε, βγάλε λεφτά και πήγαινε. Τα λεφτά δεν φυτρώνουν στα δέντρα, δυστυχώς.
β) Άλλοι λόγοι: το συζητάς με τους δικούς σου. Αν δεν αλλάζουν γνώμη, λυπάμαι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τεχνικά, είσαι ανήλικος. Αν ήσουν ενήλικος δεν θα άλλαζε κάτι, απλώς θα σου έλεγα ό,τι και στο (α).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Teaser]

Εχω ενα μεγαλο προβλημα και πρεπει να βρω μια λυση γρηγορα. Θα με βοηθησετε? ειμαι 17,6 χρονων. Επειδη η κοπελα πηγαινει φροντηστηριο για το σχολειο, αποφασισε για αλλη μια χρονια το φροντ. της να πανε μια 3ημερη στο ρατζο κορυνθιας. Θελουμε να παμε και οι δυο αλλα οι γονεις μου δεν με αφηνουν! Πως μπορω να τους πεισω να αλλαξουν γνωμη?

εμενα γιατι με παρεξενεψε περισσοτερο το 17,6 απο το οτι δε σε αφηνουν να πας χολιντεηζ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Δε φανταζεσαι ποσο συμφωνω με αυτα που λες. τοσα χρονια μαθαμε να ζειο καθενας τη ζωη του, να βγαινεινα το παιζει μαγκας και να δηλωνει ανεξαρτητος με τα λεφτα της οικογενειας. γιατι χωρις χαρτζηλικι δε παει πουθενα
μαλιστα οι περισσοτεροι (ειδικα απο λυκειο) εχουν την αποψη οτι οι γονεις τους τους καταπιεζουν οταν απλως τους λενε να προσεχουν τα εξοδα τους.
και τσαντιζεται ο καθε <<ανεξαρτητος>> ελληναρας γιατι οι γονεις του <<δεν τον αφηνουν να ζησειτη ζωη του>>
αυτα ειχα να πω τα παραδειγματα ειναι παντου γυρω μαςκαι σε σχολεια και σε πανεπιστημια (αιωνιοι φοιτητες).

Είναι όπως μάθει κανείς από μικρός. Στην Ελλάδα της ευμάρειας μέχρι το 2009, όλοι πουλούσαν μούρη με ξένα κόλλυβα. Βέβαια ακόμη και τώρα κάποιοι συνεχίζουν το έθιμο. Θέλει πολλή "δουλειά" να μπορέσει κάποιος να είναι υπεύθυνος του εαυτού του και ισορροπημένος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.