Δεν μπερδεύω το πολιτικό με το ποινικό, δεν είναι χωρισμένες ευδιάκριτα αυτές οι σφαίρες στην πραγματικότητα, παρά μόνο συμβατικά. Η δικαιοσύνη συμφωνώ, έχει πολιτική διάσταση, ιδίως όταν εξετάζει πολιτικά ζητήματα όπως τα πεπραγμένα των παραστρατιωτικών ομάδων της ΧΑ, και επηρεάζεται από τα συμφέροντα των ελίτ. Η αντικειμενικότητα του δικαστή είναι επίπλαστη. Η ειδοποιός διάφορα είναι ότι ο δικαστής δικάζει βάσει ενός κώδικα και μιας νομολογίας, δεν κάνει απολύτως ό,τι θέλει ή ό,τι πιστεύει, όταν το θελήσει, είναι περιορισμένος, μολονότι μπορεί να διαφθαρεί. Υπάρχουν επίσης οι απρόσωπες θεσμικές διαδικασίες και τα πολλά πρόσωπα και δικαστήρια που εμπλέκονται. Η "αστική" δικαιοσύνη, στην ουσία οι ιδέες που προέκυψαν από τη μήτρα του Διαφωτισμού με θεμέλια από την κλασική αρχαιότητα, που την εξισώνουμε ψευδεπίγραφα με την αυτοδικία ή το δίκαιο της πυγμής, χρειάστηκε δύο αιώνες να θεμελιωθεί, μια σειρά από ανθρώπους και γενιές, και είναι συνεχώς υπό διαμόρφωση. Στον πυρήνα της βρίσκεται τόσο το άτομο, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του, όσο και η διάκριση ιδιωτικού-δημοσίου. Η δικαιοσύνη δεν είναι αδέκαστη, διαμεσολαβεί και επενδύει με νομική γλώσσα το αδίκημα, με τρόπο ώστε να μην διολισθαίνει η κατάσταση από την πολιτική διένεξη στον πόλεμο, και κάπως να εκλογικεύεται. Τώρα, οι ριζοσπαστικές ιδεολογίες, ο μπολσεβικισμός, ο ναζισμός, ο φασισμός, ο νεοφιλελευθερισμός, ο αναρχισμός στην πολεμική εκδοχή κ.α., επιζητούν δύο πράγματα: να καταργήσουν τη διάκριση δημοσίου-ιδιωτικού, παρεμβαίνοντας στην ιδιωτική ζωή και την ατομικότητα με βιοπολιτικό τρόπο, αφετέρου βάζουν τον δικό τους νόμο στη θέση του Νόμου, το δικό τους δίκαιο, δικαστές, νομικούς και δικαστήρια στη θέση των υπαρχόντων, σε μια κουλτούρα βίας και ταπείνωσης του ατόμου. Ως προς την ποινικοποίηση της ιδεολογίας, κάνεις λάθος: καταδικάστηκαν οι χρυσαυγίτες για τις πράξεις τους (δολοφονίες, ξυλοδαρμοί κλπ.) και για τον λόγο τους, όταν έλαβε επιτελεστική διάσταση (π.χ. η έκκληση βουλευτή ΧΑ μέσα στο Κοινοβούλιο για να μπούνε τα τεθωρακισμένα και να το αλώσουν), όχι για την ιδεολογία τους. Η ιδεολογία είναι δικαίωμα του ατόμου, αφορά την ταυτότητα και την ιδιωτική ζωή, και μπορεί να την εκφράζει ελεύθερα δημόσια χωρίς να διώκεται. Φυσικά και καταδικάζω τον ξυλοδαρμό χρυσαυγιτών από ακροαριστερούς, για διπλό λόγο, όπως και όλα τα παραδείγματα που ανέφερες, και θεωρώ προβληματική και ύποπτη την αδράνεια της δικαιοσύνης. Το θέμα δεν είναι επί προσωπικού με την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία και τους εθνικοσοσιαλιστές, είναι με την πρακτική όσων προσπαθούν να φτιάξουν κράτος εν κράτει, πριν εγκαταστήσουν εν τέλει τους εαυτούς τους στο κράτος και ταυτιστούν μαζί του, κάνοντας απλώς την κοντόθωρη καριέρα τους με κάθε τρόπο, χωρίς να βλέπουν ότι τα προβλήματα είναι συλλογικά, και υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ούτως ή άλλως. Δεν υπάρχει αρχή ανώτερη γύρω από την οποία θα συγκροτηθεί η κοινωνία για να σωθεί και να αναπτυχθεί. Ο ναζισμός απλά θεωρεί την κοινωνία μια λαϊκή κοινότητα ανθρώπων της ίδιας φυλής, με καθαρό αίμα. Όταν λες λοιπόν έθνος και εθνικισμό πιστεύω σε μια τέτοια κοινότητα αναφέρεσαι ως επαναστατικό υποκείμενο. Ως προς την ποινικοποίηση του εθνικισμού, δεν είναι ο εθνικισμός κτήμα μιας παράταξης, εδώ της άκρας δεξιάς: τέμνει και ενδιαφέρει όλες τις ιδεολογικές αποχρώσεις, κι όλες αναπτύσσουν λόγο σχετικά με το εθνικό συμφέρον και τα εθνικά θέματα. Ο εθνομηδενισμός, όπως και ο εμφυλιοπολεμικός εθνικισμός, μόνο επιζήμιοι είναι μακρόπνοα, αριστεροί και δεξιοί. Καταλαβαίνω την οργή απέναντι σε διακρίσεις σε βάρος της άκρας δεξιάς, αλλά δεν είναι γόνιμο ένα σταυροφορικό πρόγραμμα εκδίκησης και πάταξης των διαφόρων θεσμών και νομικών προσώπων, όταν δεν έχουμε κανένα πλάνο τι θα βάλουμε στη θέση του αποτελεσματικότερο, και με ουτοπικές ιδέες για το πώς θα σωθεί ο τόπος από "δυνάστες". Το κράτος δεν έχει πρόσωπο, είναι απρόσωποι μηχανισμοί εξαιρετικής πολυπλοκότητας. Να μιλάμε γι'αυτό, λες και αναφερόμαστε στον κακό Δία που υπονομεύει τον Προμηθέα επειδή έχει την δάδα της αλήθειας, για να συγκροτήσουμε τον εχθρό που θα μας λυτρώσει από τις δικές μας ανεπάρκειες, αδράνειες και ανασφάλειες; Το έθνος ανήκει σε όσους θέλουν να ανήκουν σε αυτό, και να συμβάλουν με τη δουλειά τους και την προκοπή τους. Και με την ευθύνη ενσωμάτωσής τους, όταν πρόκειται για μετανάστες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η καταδίκη της ΧΑ χαιρετίστηκε από το κοινό αίσθημα μιας ικανής πλειοψηφίας. Μόνο και μόνο από αυτό, η απόφαση δεν ήταν αποκομμένη από την κοινωνία, δεν έπεσε σε κενό, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
Γιατί μόνο στη Γερμανία, Ολλανδία, ... εφαρμόζονται οι νόμοι και οι κανονισμοί οριστικά και αμετάκλητα;
Σημασία έχει ότι θα περάσει το 2025 και δεν έχουμε διαγραφές αλλά θα συζητάμε για τη διαγραφή των φοιτητών. Κάποια πράγματα στην Ελλάδα δεν γίνονται εντός χρονοδιαγράμματος. Μια το πολιτικό κόστος, μια η Ελληνική πραγματικότητα..
