Χρειάζομαι συμβουλές για την πορεία των σπουδών μου

[Guest 004218]

Καλημέρα στο φόρουμ. Συγγνώμη προκαταβολικά για το μεγάλο μήνυμα, αλλά πραγματικά χρειάζομαι μια καλή συμβουλή. Είμαι πρωτοετής φοιτητής στο τμήμα πληροφορικής του ΟΠΑ. Τελευταία σκέφτομαι αν έκανα την σωστή επιλογή τμήματος. Μου αρέσει η πληροφορική σαν επιστήμη και δεν δυσανασχετώ καθόλου μέχρι τώρα με το τμήμα, είναι πολύ ενδιαφέρον. Αν και με ενθουσιάζει ο τομέας της Πληροφορικής, κυρίως ο,τι αφορά τις πιο "μαθηματικές" κατευθύνσεις (πχ. Επιστήμη Δεδομένων ή Εφαρμοσμένα Μαθηματικά) αλλά και τις πιο "προγραμματιστικές", ποτέ δεν με ενδιέφερε να κάνω καριέρα στον τομέα της Πληροφορικής. Θέλω να αφιερώσω την ζωη μου στα οικονομικά, στα οποία θεωρώ πως ηδη εχω πολλες γνώσεις και κάποιο υπόβαθρο απο μόνος μου χωρίς να είμαι σε σχολή οικονομικών. Και οταν λεω πως θέλω να ασχοληθώ με τα οικονομικά δεν εννοώ την πιο εφαρμοσμένη μεριά (πχ. ΛΟΧΡΗ) ούτε εννοώ διοίκηση (ΟΔΕ, ΔΕΤ κλπ). Εννοώ την κλασσική οικονομική θεωρία που προσφέρει ενα τμημα Οικονομικής Επιστήμης (ναι, ολα αυτα που στους περισσοτερους φαίνονται βαρετά, εμένα με ενθουσιάζουν οσο τίποτε άλλο). Συγκεκριμένα, μαθήματα στο τμήμα Οικονομικης επιστημης του ΟΠΑ όπως Μικρο-μακρο, οικονομικά της εργασιας, του περιβάλλοντος, οικονομική ιστορία, Κοινωνιολογία, δημόσια οικονομική, τραπεζική θεωρία, μαρξιστική οικονομική τα λατρεύω. Αυτά τα παραδείγματα για να γίνω κατανοητός (και ναι γνωρίζω τι είναι το καθένα, δεν τα παραθετω απλα ετσι, σε κάποια εχω παρακολουθήσει και μερικές διαλέξεις μιας και είμαι στο ΟΠΑ). Στο δια ταύτα, επειδή πάντα το είχα και με την διδασκαλία, ενας μακρινός στόχος είναι να γίνω καθηγητής σε μια οικονομική σχολή. Το αρχικό σχέδιο με το οποίο πέρασα και στο τμήμα που είμαι τώρα ήταν να μπω σε μια σχολή πληροφορικής που θα μου άρεσε σαν αντικείμενο έτσι ώστε να εχω και ενα μαξιλάρι για τα πρώτα χρόνια και μετα ενδεχομένως να χρησιμοποιήσω και τις γνώσεις μου στην καριέρα μου στα οικονομικά. Και μετά να μπω σε ενα οικονομικό τμήμα για 2ο πτυχίο. Αλλά προκύπτουν 2 βασικά θέματα:

1ον) Ο χρόνος. Είναι δύσκολο (εννοώ οτι θα καθυστερήσω πολύ) να σπουδάζω τόσα χρόνια. 4-5 χρόνια πληροφορική + 4 χρόνια το τμήμα οικονομικών + 1-2 χρόνια μεταπτυχιακό + το διδακτορικό μου, ε είναι αρκετά χρόνια.

2ον) Ανησυχώ οτι θα σπουδάζω κάτι 5 χρόνια (πληροφορική) ενω δεν θα το χρησιμοποιήσω ιδιαίτερα στο μέλλον. Ενταξει, θα είναι χρήσιμο στην αρχη για να δουλέψω παράλληλα με τις οικονομικές σπουδές, μεχρι να μπω στον δρομο του διδακτορικού. Αλλά δεν ξερω εαν για ενα τοσο μικρό διάστημα αξίζει να κάνω ολοκληρο πτυχίο και να καθυστερήσω τόσο. Επίσης με τον τομέα των οικονομικών που θέλω να ασχοληθώ δεν ειναι εύκολο να συνδυάσω τις γνώσεις πληροφορικής. Οι περισσότεροι θα πουν " μπορεις να δουλέψεις σε τράπεζα, ή να κανεις κατι πιο εφαρμοσμένο που θα συνδυάζει οικονομικα και πληροφορική". Μα ΔΕΝ θέλω να κανω καριέρα ως στέλεχος σε τράπεζα ή σε μια μεγάλη εταιρία. Θελω να γράφω άρθρα, βιβλία, να ασχολούμαι με την έρευνα και να διδάσκω.

Επίσης, το προπτυχιακό πληροφορικής και μεταπτυχιακό στα οικονομικά μου κάνει για να γίνω αυτο που θέλω, αλλα το προπτυχιακό στα οικονομικά και μεταπτυχιακό σε κατι πιο ειδικευμένο που μου αρέσει, παλι στα οικονομικά ειναι καλύτερος συνδυασμός (για αυτό που θέλω ξαναλέω).

Οπότε, λόγω αυτών των σκέψεων τελευταία αναρωτιέμαι τώρα που με παίρνει ακόμα μήπως συνεχίσω τις σπουδές μου στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του ΟΠΑ.

Μια άλλη σκέψη είναι για διπλό πτυχίο ή major και minor, στα πλαίσια των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων, αλλά με αυτά δεν ξέρω τι ισχύει ή εαν θα προλάβω να τα αξιοποιήσω. Αν γνωρίζετε κάτι περι αυτού ενημερώστε.

Παρακαλώ πείτε μου τις σκέψεις και τις προτάσεις σας. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα εαν υπήρχε κάποιος απόφοιτος τμήματος Οικονομικών Επιστημών να μου δώσει τα φώτα του.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σάς!

 

[Grand Duchess]

Στην Ελλάδα ακαδημαϊκός καθηγητής σε πανεπιστήμιο δεν μπορείς να γίνεις αξιοκρατικά. Πέρα από το σχήμα προπτυχιακό -μεταπτυχιακο- διδακτορικό, θα πρέπει:
1) είτε να χτίσεις εντυπωσιακό βιογραφικό σε μεγάλο πανεπιστήμιο του εξωτερικού
2)είτε να έχεις διασυνδέσεις (πολιτικές, προσωπικές κτλ)
3) είτε να γλύψεις για τα καλα τον καθηγητή που κανείς διδακτορικό για να σε βάλει στην κλίκα.

Αν δεν έχεις ένα από τα τρία, ή δεν έχεις λεφτά για να κάνεις ένα από τα τρία, ξέχασέ το. Θα πεινάσεις, ειδικά από την στιγμή που λες δεν θέλεις να δουλεύεις σε τράπεζα, εταιρεία κτλ. Καλύτερα να δοκιμάσεις την τύχη σου στο εξωτερικό σε αυτό, γιατί στην Ελλάδα σε βλέπω σε 5 χρόνια να σερβίρεις καφέδες προσπαθώντας να μαζέψεις χρήμα να ζήσεις με τόσα χρόνια σπουδές (εκτός αν η οικογένειά σου μπορεί να σε συντηρήσει μέχρι τότε)

Τώρα αν θέλεις να γίνεις καθηγητής οικονομικών στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πιστεύω θα σε συμφέρει το πτυχίο οικονομικών. Πρέπει να δεις όμως τι γίνεται με τους διορισμούς. Δεν ξέρω τίποτα από αυτό οπότε μην σε γελάσω.

 

[Guest 749981]

Καταρχάς δες αν θα αντέξεις τις απαιτήσεις του τμήματος που είσαι τώρα. Αν νοσταλγείς τα οικονομικά δεν είναι και τόσο καλό σημάδι γιατί όσο θα προχωράνε τα έτη τα μαθήματα θα γίνονται πιο hardcore και θα αφορούν περισσότερο τον πυρήνα πληροφορικής.

 

[Guest 004218]

Αρα τι προτείνετε να κάνω εν τέλει;

 

[nPb]

Στην Ελλάδα ακαδημαϊκός καθηγητής σε πανεπιστήμιο δεν μπορείς να γίνεις αξιοκρατικά. Πέρα από το σχήμα προπτυχιακό -μεταπτυχιακο- διδακτορικό, θα πρέπει:
1) είτε να χτίσεις εντυπωσιακό βιογραφικό σε μεγάλο πανεπιστήμιο του εξωτερικού
2)είτε να έχεις διασυνδέσεις (πολιτικές, προσωπικές κτλ)
3) είτε να γλύψεις για τα καλα τον καθηγητή που κανείς διδακτορικό για να σε βάλει στην κλίκα.

Tα οποία και ισχύουν κανονικά στο εξωτερικό. Γενικά η κλίκα ή networking δουλεύει παντού σε μεγάλο ή μικρό βαθμό. Σε πολλά Πανεπιστήμια του κόσμου πλέον το διδακτορικό είναι μια ιστορία που φέρνει λεφτά για ένα δυτικό Πανεπιστήμιο. Οι καθηγητές που οργανώνουν διδακτορικά απλά διαφημίζουν το Πανεπιστήμιο στην επιστημονική αγορά των διδακτορικών και εκδοτικών οίκων.

Δεν κάνει ο κόσμος διδακτορικό για την ...αγάπη προς την επιστημονική έρευνα. Από την προσωπική μου εικόνα, η έρευνα με την αγνή και ρομαντική μορφή είναι το 5% και το 95% είναι όλα τα άλλα. Με δεδομένο ότι πλέον οι άνθρωποι είναι παντού το ίδιο, δεν θα συναντήσετε διαφορές στην νοοτροπία, ενώ για την επιτυχία σε ένα διδακτορικό παίζουν ρόλο περισσότερο στοιχεία που δεν έχουν και τόση σχέση με την έρευνα ή την επιστημονική ευφυϊα που έχει κάποιος, εκτός ειδικών εξαιρέσεων. Οι ειδικές εξαιρέσεις εννοείται ότι είναι αυτοί που κρατάνε και την επιστήμη πλέον. Βέβαια η πλατιά λαϊκή μάζα των υποψήφιων διδακτόρων σε όλο τον κόσμο δεν κάνουν διδακτορικό για να γίνουν καθηγητές Πανεπιστημίων: ακόμη και αν το πιστεύουν, ή απλά το λένε για να το λένε, δεν είναι εφικτό. Για μια θέση βοηθού καθηγητή Πανεπιστημίου μπορεί να κάνουν πάνω από 150 αιτήσεις κάτοχοι διδακτορικών με μεταδιδακτορική έρευνα, δημοσιεύσεις κτλ.

Η ακαδημαϊκή καριέρα κυρίως στο δυτικό κόσμο απαιτεί συνεχείς δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά μεγάλων εκδοτικών οίκων, εκ των οποίων εκδότες ή αρχισυντάκτες είναι ακαδημαϊκές επιτροπές καθηγητών Πανεπιστημίων του κόσμου, πάνω στην συγκεκριμένη επιστήμη. Όπως καταλαβαίνετε, πάλι παίζουν ρόλο οι γνωριμίες επειδή επηρεάζουν την απόρριψη ή αποδοχή μιας δημοσίευσης. Πολλοί υποψήφιοι διδάκτορες ακόμη και νέοι μεταδιδάκτορες, νέοι καθηγητές μικρής βαθμίδας πολλές φορές τρώνε αρνητικά σχόλια ή απόρριψη της δημοσίευσης από το περιοδικό ή θα πρέπει εντός πιεστικών χρονικών ορίων να υποβάλλουν διορθωμένη τη δημοσίευση τους ξανά κάτι που μπορεί να γίνει 2 ή 3 φορές. Η διαδικασία μπορεί να πάρει και 1 χρόνο ή και 2 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα, ενώ παράλληλα θα πρέπει να συμμετέχει ως ομιλητής σε συνέδρια ή ετήσια συμπόσια, ομιλίες, θερινά σχολεία κτλ, έχοντας κάτι νέο να πει, καθώς το συνάφι τον γνωρίζει από προηγούμενη φορά, ενώ η δημοσίευση του είναι σε φάση απόρριψης.

 

[archaios19]

@vvaggelis, αν και βρίσκομαι σε εντελώς διαφορετικό κλάδο, μπορώ να πω τα εξής.

1) είναι αρκετά φανερό από τα λεγόμενά σου ότι η πληροφορική δεν σε ευχαριστεί και τόσο πολύ. Αντιθέτως, ο ενθουσιασμός σου για την επιστήμη των Οικονομικών είναι μεγάλος. Θα σε συμβούλευα να κυνηγήσεις αυτόν τον στόχο, εξάλλου δεν έχεις προχωρήσει και πολύ τις σπουδές σου στην Πληροφορική.

2) Σχετικά με την επιθυμία σου να ακολουθήσεις ακαδημαϊκή καριέρα: όσα είπαν οι άλλοι παραπάνω είναι σωστά, δυστυχώς, ίσως βέβαια και με μια δόση υπερβολής. Ήδη πριν μπω στο τμήμα μου, ήμουν κι εγώ αποφασισμένος να γίνω ακαδημαϊκός-ερευνητής και τώρα που αποφοιτώ δεν έχω αλλάξει γνώμη. Αυτό που άλλαξε είναι η γνώση μου για τα πράγματα, καθώς έχω πια μια πλήρη εικόνα του τι σημαίνει ο κόσμος της έρευνας και της ακαδημαϊκής απασχόλησης.
Αυτό που απαιτείται είναι πρώτα από όλα αγάπη για το αντικείμενο, την οποία φαίνεται ότι έχεις. Κατά δεύτερον, σημαντική αφοσίωση και ισχυρή προσωπικότητα. Αυτό σημαίνει ατελείωτο διάβασμα (ήδη από το προπτυχιακό επίπεδο) κυνήγι ευκαιριών (συνέδρια, συμπόσια κλπ), αλλά και θάρρος, ώστε να κάνεις αισθητή την παρουσία σου σε καθηγητές και ανθρώπους του κλάδου --ΟΧΙ με γλείψιμο, πίστεψέ με δεν χρειάζεται, αλλά με ερωτήσεις, με το να εκφράζεις τη γνώμη σου, την αντίρρηση σου κλπ-. Προϋπόθεση για αυτά βέβαια είναι να είσαι διαβασμένος.
Ακόμη, χρειάζεται γενικά γερό στομάχι, γιατί ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος. Να αντέχεις την πίεση, αλλά και κακόβουλα τυχόν σχόλια.

Αν είσαι τόσο αποφασισμένος, σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχθείς μια ζωή με όλα τα παραπάνω και ίσως να ξεκινήσεις να χτίζεις ένα ερευνητικό-ακαδημαϊκό προφίλ ήδη από τις προπτυχιακές σου σπουδές!

Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι επιτυχία και να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου κάνοντας κάτι που σου ταιριάζει πραγματικά!

 

[ultraviolence]

Spoiler

Καλημέρα στο φόρουμ. Συγγνώμη προκαταβολικά για το μεγάλο μήνυμα, αλλά πραγματικά χρειάζομαι μια καλή συμβουλή. Είμαι πρωτοετής φοιτητής στο τμήμα πληροφορικής του ΟΠΑ. Τελευταία σκέφτομαι αν έκανα την σωστή επιλογή τμήματος. Μου αρέσει η πληροφορική σαν επιστήμη και δεν δυσανασχετώ καθόλου μέχρι τώρα με το τμήμα, είναι πολύ ενδιαφέρον. Αν και με ενθουσιάζει ο τομέας της Πληροφορικής, κυρίως ο,τι αφορά τις πιο "μαθηματικές" κατευθύνσεις (πχ. Επιστήμη Δεδομένων ή Εφαρμοσμένα Μαθηματικά) αλλά και τις πιο "προγραμματιστικές", ποτέ δεν με ενδιέφερε να κάνω καριέρα στον τομέα της Πληροφορικής. Θέλω να αφιερώσω την ζωη μου στα οικονομικά, στα οποία θεωρώ πως ηδη εχω πολλες γνώσεις και κάποιο υπόβαθρο απο μόνος μου χωρίς να είμαι σε σχολή οικονομικών. Και οταν λεω πως θέλω να ασχοληθώ με τα οικονομικά δεν εννοώ την πιο εφαρμοσμένη μεριά (πχ. ΛΟΧΡΗ) ούτε εννοώ διοίκηση (ΟΔΕ, ΔΕΤ κλπ). Εννοώ την κλασσική οικονομική θεωρία που προσφέρει ενα τμημα Οικονομικής Επιστήμης (ναι, ολα αυτα που στους περισσοτερους φαίνονται βαρετά, εμένα με ενθουσιάζουν οσο τίποτε άλλο). Συγκεκριμένα, μαθήματα στο τμήμα Οικονομικης επιστημης του ΟΠΑ όπως Μικρο-μακρο, οικονομικά της εργασιας, του περιβάλλοντος, οικονομική ιστορία, Κοινωνιολογία, δημόσια οικονομική, τραπεζική θεωρία, μαρξιστική οικονομική τα λατρεύω. Αυτά τα παραδείγματα για να γίνω κατανοητός (και ναι γνωρίζω τι είναι το καθένα, δεν τα παραθετω απλα ετσι, σε κάποια εχω παρακολουθήσει και μερικές διαλέξεις μιας και είμαι στο ΟΠΑ). Στο δια ταύτα, επειδή πάντα το είχα και με την διδασκαλία, ενας μακρινός στόχος είναι να γίνω καθηγητής σε μια οικονομική σχολή. Το αρχικό σχέδιο με το οποίο πέρασα και στο τμήμα που είμαι τώρα ήταν να μπω σε μια σχολή πληροφορικής που θα μου άρεσε σαν αντικείμενο έτσι ώστε να εχω και ενα μαξιλάρι για τα πρώτα χρόνια και μετα ενδεχομένως να χρησιμοποιήσω και τις γνώσεις μου στην καριέρα μου στα οικονομικά. Και μετά να μπω σε ενα οικονομικό τμήμα για 2ο πτυχίο. Αλλά προκύπτουν 2 βασικά θέματα:

1ον) Ο χρόνος. Είναι δύσκολο (εννοώ οτι θα καθυστερήσω πολύ) να σπουδάζω τόσα χρόνια. 4-5 χρόνια πληροφορική + 4 χρόνια το τμήμα οικονομικών + 1-2 χρόνια μεταπτυχιακό + το διδακτορικό μου, ε είναι αρκετά χρόνια.

2ον) Ανησυχώ οτι θα σπουδάζω κάτι 5 χρόνια (πληροφορική) ενω δεν θα το χρησιμοποιήσω ιδιαίτερα στο μέλλον. Ενταξει, θα είναι χρήσιμο στην αρχη για να δουλέψω παράλληλα με τις οικονομικές σπουδές, μεχρι να μπω στον δρομο του διδακτορικού. Αλλά δεν ξερω εαν για ενα τοσο μικρό διάστημα αξίζει να κάνω ολοκληρο πτυχίο και να καθυστερήσω τόσο. Επίσης με τον τομέα των οικονομικών που θέλω να ασχοληθώ δεν ειναι εύκολο να συνδυάσω τις γνώσεις πληροφορικής. Οι περισσότεροι θα πουν " μπορεις να δουλέψεις σε τράπεζα, ή να κανεις κατι πιο εφαρμοσμένο που θα συνδυάζει οικονομικα και πληροφορική". Μα ΔΕΝ θέλω να κανω καριέρα ως στέλεχος σε τράπεζα ή σε μια μεγάλη εταιρία. Θελω να γράφω άρθρα, βιβλία, να ασχολούμαι με την έρευνα και να διδάσκω.

Επίσης, το προπτυχιακό πληροφορικής και μεταπτυχιακό στα οικονομικά μου κάνει για να γίνω αυτο που θέλω, αλλα το προπτυχιακό στα οικονομικά και μεταπτυχιακό σε κατι πιο ειδικευμένο που μου αρέσει, παλι στα οικονομικά ειναι καλύτερος συνδυασμός (για αυτό που θέλω ξαναλέω).

Οπότε, λόγω αυτών των σκέψεων τελευταία αναρωτιέμαι τώρα που με παίρνει ακόμα μήπως συνεχίσω τις σπουδές μου στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του ΟΠΑ.

Μια άλλη σκέψη είναι για διπλό πτυχίο ή major και minor, στα πλαίσια των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων, αλλά με αυτά δεν ξέρω τι ισχύει ή εαν θα προλάβω να τα αξιοποιήσω. Αν γνωρίζετε κάτι περι αυτού ενημερώστε.

Παρακαλώ πείτε μου τις σκέψεις και τις προτάσεις σας. Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα εαν υπήρχε κάποιος απόφοιτος τμήματος Οικονομικών Επιστημών να μου δώσει τα φώτα του.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σάς!

Ως κάποιος που τελείωσε το προπτυχιακό του στα 25 επειδή είχε αλλάξει 2 σχολές κι ως κάποιος που σπούδασε πληροφορική ενώ δεν τον τρέλαινε, θα σου έλεγα να κάνεις 10% για οικονομικά τώρα που είναι ακόμη νωρίς και είσαι 18 χρονών παλικαράκι. Εφόσον αυτά σε ικανοποιούν πολύ περισσότερο, δε βλέπω το λόγο να μείνεις στην πληροφορική. =)

 

[GeorgePap2003]

Το αρχικό σχέδιο με το οποίο πέρασα και στο τμήμα που είμαι τώρα ήταν να μπω σε μια σχολή πληροφορικής που θα μου άρεσε σαν αντικείμενο έτσι ώστε να εχω και ενα μαξιλάρι για τα πρώτα χρόνια και μετα ενδεχομένως να χρησιμοποιήσω και τις γνώσεις μου στην καριέρα μου στα οικονομικά. Και μετά να μπω σε ενα οικονομικό τμήμα για 2ο πτυχίο.

Να ξέρεις πως σε ενδιαφέρει ένας εντελώς διαφορετικός τομέας από αυτό που έχεις περάσει...
Δεν είναι ότι θες να χρησιμοποιήσεις τη πληροφορική σαν εργαλείο πάνω στα οικονομικά...θες καθαρά οικονομικά...
Κάνε 10% για Οικονομική Επιστήμη γιατί αν δεν τη γουστάρεις τη πληροφορική δύσκολα τα βγάλεις πέρα...γιατί όσο προχωράς τα μαθήματα θα αγριέψουν άσχημα...

 

[Panzerkampfwagen]

Δυστυχώς οι περισσότερες απαντήσεις που βλέπω πάνω είναι σχεδόν εντελώς αποπροσανατολιστικές. Θα σου μιλήσω ως προπτυχιακός και μεταπτυχιακός φοιτητής.

Θα τα πάρουμε ένα-ένα.

1. Διαφωνώ γενικά με το να προσπαθείς να "patchάρεις" την ζωή σου με μεταπτυχιακά/διδακτορικά. Εαν δεν σου αρέσει αυτό που σπουδάζεις, κάνε βήματα για να το αλλάξεις. Επειδή είσαι πρώτο έτος, αναγκαστικά κοιτάς στις πανελλήνιες (αν ήσουν ξερωγω 3ο έτος θα σου έλεγα κάνε κράτει δώσε κατατακτήριες). Πιστεύεις θα μπορούσες να γράψεις τα απαιτούμενα μόρια να μπεις στο οικονομικό που σου αρέσεις; Ή 10% έστω;
2. Τα double majors/minors σε ελληνικά ΑΕΙ τα ξεχνάς προς το παρόν. Μην κάνεις σχέδια βάσει αυτού.
3. Μπορείς, βέβαια, να πας για μεταπτυχιακό κανονικά σε τμήμα οικονομικών ως κάτοχος bachelor πληροφορικής. Δεν σε συμφέρει βέβαια αυτό λόγω του (1), απλά το αναφέρω για να μην ανησυχείς πάρα πολύ.

Κοίταξε για 10%.

 

[Guest 004218]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, κάποιος ανέφερε τα μόρια, έχω πολλά μόρια οπότε δεν είναι πρόβλημα το 10%. Απλά εχω καποιους ενδοιασμούς για την αλλαγή καθώς είμαι σε ενα τμήμα που δίνει πολλές ευκαιρίες και χρήσιμες γνώσεις. Αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω οτι δεν μου αρέσει το αντικείμενο της Πληροφορικής δεν ισχύει τόσο, με ενθουσιάζει πολύ οπως προανέφερα, ηταν ο λογος που διάλεξα το 4ο Πεδίο (πριν γνωρίσω το ΑΟΘ φυσικά). Θέλω να πω πως με θεωρώ πλήρως ικανό να βγάλω κανονικά την σχολή και να την απολαύσω ταυτόχρονα. Αν μπορούσα να τα κανω ολα θα τα εκανα, το πρόβλημα μου είναι ο χρόνος, οτι εαν τελικα διαλέξω να την τελειώσω θα καθυστερήσω να γίνω αυτο που θέλω οντως να γίνω. Πιστεύετε πως είναι εφικτό, απο άποψη χρόνου, να γίνει αυτό; Δηλαδή να τελειώσω και τις 2 σχολές + μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Υπολογίζω οτι θα τα εχω ολα αυτά στα 34-35 μου, αν φυσικά τα καταφέρω. Θεωρείται αργά στα 34 να τελειωσεις το διδακτορικό σου;

 

[Panzerkampfwagen]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, κάποιος ανέφερε τα μόρια, έχω πολλά μόρια οπότε δεν είναι πρόβλημα το 10%. Απλά εχω καποιους ενδοιασμούς για την αλλαγή καθώς είμαι σε ενα τμήμα που δίνει πολλές ευκαιρίες και χρήσιμες γνώσεις. Αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω οτι δεν μου αρέσει το αντικείμενο της Πληροφορικής δεν ισχύει τόσο, με ενθουσιάζει πολύ οπως προανέφερα, ηταν ο λογος που διάλεξα το 4ο Πεδίο (πριν γνωρίσω το ΑΟΘ φυσικά). Θέλω να πω πως με θεωρώ πλήρως ικανό να βγάλω κανονικά την σχολή και να την απολαύσω ταυτόχρονα. Αν μπορούσα να τα κανω ολα θα τα εκανα, το πρόβλημα μου είναι ο χρόνος, οτι εαν τελικα διαλέξω να την τελειώσω θα καθυστερήσω να γίνω αυτο που θέλω οντως να γίνω. Πιστεύετε πως είναι εφικτό, απο άποψη χρόνου, να γίνει αυτό; Δηλαδή να τελειώσω και τις 2 σχολές + μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Υπολογίζω οτι θα τα εχω ολα αυτά στα 34-35 μου, αν φυσικά τα καταφέρω. Θεωρείται αργά στα 34 να τελειωσεις το διδακτορικό σου;

Από ό,τι σε κόβω απλά γουστάρεις να μορφώνεσαι. Αυτό είναι καλό, όχι κακό.

Το 34 που λές για διδακτορικό το θεωρώ αστείο γιατί είναι νεότατη ηλικία.

Αλλά νομίζω πας μακριά τη βαλίτσα. Κοίτα να κάνεις κάτι που το απολαμβάνεις καθημερινά, όχι να περνάς χάλια και να σκέφτεσαι ότι κάπου κάπως κάποτε σε δέκα χρόνια θα είμαι διδάκτορας. Πλέον τα PhD δεν λένε κάτι ιδιαίτερο, ούτε είχαν την αίγλη που είχαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι απλά ένα πτυχίο όπως όλα τα άλλα.

Δεν το λέω για να σε αποθαρρύνω, αλλά για να σου δείξω ότι δεν είναι τόσο ωραιοποιημένα όπως τα θέτεις.

 

[Guest 004218]

Βασικά προσπαθω να καταλάβω αν μπορω να τα προλάβω ολα αυτά γιατί θελω να αποφύγω το:
BSc in Economics
MSc in Economics
PhD in Economics
Προφανως τα θελω αυτα αλλα θα ήθελα κάτι που σπάει αυτή την μονοτονία, διότι απο την μια δίνει το κυρος και την περηφάνια των 2 επιστημονικών πεδίων, αλλα και περισσοτερες ευκαιρίες και απο την άλλη αποτελεί "μαξιλάρι" σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά. Και ειναι πολυ σημαντικό αυτό γιατί εάν δεν καταφέρω μια ακαδημαϊκή πορεία ή αλλάξω γνώμη, δεν μου αρέσουν όλες οι άλλες δουλειές στις οποιες μπορει να εργαστεί ενας οικονομολόγος, δηλαδή θα προτιμούσα να δουλεύω ως Επιστήμονας Υπολογιστών αν δεν μπορώ να ακολουθήσω ακαδημαϊκά τα οικονομικά... Αλλα όντως 34 ειναι μικρή ηλικία για διδακτορικό; φαντάστηκα οτι η πιο συνήθης ηλικια είναι ο φυσικός χρονος που απαιτούν οι σπουδες δηλαδή 18 χρονων +4 BSc +2 MSc +4 εως 5 το PhD, αρα 29-30 ετών...

 

[Panzerkampfwagen]

αρα 29-30 ετών...

Φίλε μου κοίταξε να δεις όσοι όντως καταφέρνουν και παίρνουν διδακτορικό τόσο νωρίς είναι ή γυναίκες ή προβληματικοί άντρες.

Εξηγούμαι: στην Ελλάδα έχεις 12 μήνες στρατό (+/- 3 ανάλογα που θα σταλθείς), μέσο όρο φοίτησης από τμήμα οικονομικών στα 5.5-6 χρόνια, μεταπτυχιακή διατριβή που είναι δύσκολο κομμάτι γενικά + διδακτορικό που είναι πραγματικά βουνό και παίρνει οπουδήποτε από 3 εως 12 χρόνια, οπότε κάνοντας 5 + 2.5 + 1 + 5 = 13.5 έτη, και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι θα διαλέξεις αντικείμενο προπτυχιακού με ακρίβεια lazer και θα σου αρέσει τόσο πολύ ώστε να αποφασίσεις να αφιερώσεις όλη τη ζωή σου σε αυτό.

Αλλά αυτά τα μαθηματικά δεν μου αρέσουν καθόλου γιατί προϋποθέτουν μια διανοητική εξέλιξη που αλλάζει χρόνο με χρόνο να παραμείνει αμετάβλητη. Δεν είναι σίγουρο ότι στα 22 σου θα θες να γίνεις οικονομολόγος όπως τώρα.

Δεν είναι καθόλου όπως νομίζεις, και το δικαιολογώ στο βαθμό που είσαι ακόμη νέος και δεν έχεις δει τα πανεπιστήμια εκ των έσω.

Επίσης, αυτό με την μονοτονία που λες είναι ανύπαρκτο πρόβλημα.

 

[Guest 004218]

Ανύπαρκτο γιατί; οπως είπες και συ μπορει να αλλάξω γνώμη στο μέλλον, οπότε αν εχω πτυχίο και σε ενα δεύτερο επιστημονικό πεδίο θα μπορώ πολυ εύκολα να δουλέψω πάνω σε κάτι αλλο και γενικά θα εχω περισσότερες ευκαιρίες.

 

[Panzerkampfwagen]

Ανύπαρκτο γιατί; οπως είπες και συ μπορει να αλλάξω γνώμη στο μέλλον, οπότε αν εχω πτυχίο και σε ενα δεύτερο επιστημονικό πεδίο θα μπορώ πολυ εύκολα να δουλέψω πάνω σε κάτι αλλο και γενικά θα εχω περισσότερες ευκαιρίες.

Εννοούσα ότι δεν τίθεται ζήτημα της "μονοτονίας" που θέτεις εσύ.

Είτε πας Πληρ είτε Οικονομικά θα μπορέσεις να πας για μεταπτυχιακό επί των οικονομικών.

 

[archaios19]

Φίλε μου κοίταξε να δεις όσοι όντως καταφέρνουν και παίρνουν διδακτορικό τόσο νωρίς είναι ή γυναίκες ή προβληματικοί άντρες.

Εξηγούμαι: στην Ελλάδα έχεις 12 μήνες στρατό (+/- 3 ανάλογα που θα σταλθείς), μέσο όρο φοίτησης από τμήμα οικονομικών στα 5.5-6 χρόνια, μεταπτυχιακή διατριβή που είναι δύσκολο κομμάτι γενικά + διδακτορικό που είναι πραγματικά βουνό και παίρνει οπουδήποτε από 3 εως 12 χρόνια, οπότε κάνοντας 5 + 2.5 + 1 + 5 = 13.5 έτη, και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι θα διαλέξεις αντικείμενο προπτυχιακού με ακρίβεια lazer και θα σου αρέσει τόσο πολύ ώστε να αποφασίσεις να αφιερώσεις όλη τη ζωή σου σε αυτό.

Αλλά αυτά τα μαθηματικά δεν μου αρέσουν καθόλου γιατί προϋποθέτουν μια διανοητική εξέλιξη που αλλάζει χρόνο με χρόνο να παραμείνει αμετάβλητη. Δεν είναι σίγουρο ότι στα 22 σου θα θες να γίνεις οικονομολόγος όπως τώρα.

Δεν είναι καθόλου όπως νομίζεις, και το δικαιολογώ στο βαθμό που είσαι ακόμη νέος και δεν έχεις δει τα πανεπιστήμια εκ των έσω.

Επίσης, αυτό με την μονοτονία που λες είναι ανύπαρκτο πρόβλημα.

Στέκομαι σε δύο σημεία που με προβλημάτισαν:

1) Γιατί σού φαίνεται τόσο ανέφικτο να έχει ολοκληρώσει κάποιος το διδακτορικό του μέχρι τα 29-30; Και γιατί να θεωρείται προβληματικός ένας άντρας που θα το έχει καταφέρει;

2) Το διδακτορικό στα ελληνικά πανεπιστήμια διαρκεί από 3 έως 5 (το πολύ 6 με αίτημα για παράταση) χρόνια. Προφανώς και είναι μια πολύ απαιτητική διαδικασία, αφού πρόκειται για μια πρωτότυπη (συνήθως) συμβολή στην επιστήμη. Πράγματι, ακόμη και το διδακτορικό έχει γίνει "καραμέλα" πια και όλοι στρέφονται σε αυτό για ένα επιπλέον χαρτί ή για το κύρος που απολαμβάνει ένας διδάκτορας (; ) . Είναι όντως μια απόφαση που θα πρέπει να ληφθεί με ωριμότητα.
(Γνωρίζω περιπτώσεις που επέλεξαν να κάνουν διδακτορικό απλά και μόνο για να το κάνουν, δεν έδειξαν την πρέπουσα αφοσίωση και τελικά διαγράφηκαν χωρίς να μπορούν να υποβάλλουν ξανά υποψηφιότητα με το ίδιο ή και παρόμοιο θέμα...).

 

[Panzerkampfwagen]

1) Γιατί σού φαίνεται τόσο ανέφικτο να έχει ολοκληρώσει κάποιος το διδακτορικό του μέχρι τα 29-30; Και γιατί να θεωρείται προβληματικός ένας άντρας που θα το έχει καταφέρει;

Το "προβληματικός" το είπα εννοώντας ότι έχει καταφέρει να γλιτώσει δύο παλούκια της ζωής: τον ελληνικό στρατό και την επιλογή αντικειμένου αγάπης μεμιας. Για να γλιτώσεις τον ελληνικό στρατό (και επαναλαμβάνω, υποθέτοντας ότι όλες οι άλλες μεταβλητές παραμένουν σταθερές) πρέπει να έχεις κάποιο πρόβλημα είτε σωματικό είτε ψυχολογικό για να πάρεις Ι5 (υπάρχει και η αναβολή για διδακτορικούς σκοπούς αλλά λήγει αυτοδικαίως στα 30). Για να βρεις κατευθείαν κάτι που αγαπάς ΤΟΣΟ πολύ για να ασχοληθείς σε διδακτορικό επίπεδο στα 18 σου σημαίνει ότι είτε είσαι τυχερός (στο εύχομαι), είτε είσαι απλά διατεθειμένος να διαβάζεις για να αποφύγεις τα προβλήματα που σου επιφυλάσσει η ζωή στην κοινωνία (οι περισσότεροι μεταπτυχιακοί έτσι είναι: πηγαίνουν σε μεταπτυχιακά και απλά τελειώνουν κάτι χωρίς σκοπό --ίσα και μόνο για να μην δουλέψουν).

Συν ότι, απλά, τα νούμερα στα ελληνικά ΑΕΙ είναι συντριπτικά ενάντια των φοιτητών τους: ελάχιστες σχολές βγάζουν απόφοιτους στα τέσσερα χρόνια. Και πίστεψέ με, εαν βγάλεις φυσικομαθηματικό στα 4 ή έστω 5 χρόνια είσαι βαθύτατα προβληματικός.

2) Το διδακτορικό στα ελληνικά πανεπιστήμια διαρκεί από 3 έως 5 (το πολύ 6 με αίτημα για παράταση) χρόνια. Προφανώς και είναι μια πολύ απαιτητική διαδικασία, αφού πρόκειται για μια πρωτότυπη (συνήθως) συμβολή στην επιστήμη. Πράγματι, ακόμη και το διδακτορικό έχει γίνει "καραμέλα" πια και όλοι στρέφονται σε αυτό για ένα επιπλέον χαρτί ή για το κύρος που απολαμβάνει ένας διδάκτορας (. Είναι όντως μια απόφαση που θα πρέπει να ληφθεί με ωριμότητα.

Αυτό που λες πρακτικά και νομολογικά δεν ισχύει. Ο διδάκτορας είναι φοιτητής που δεν υπόκεινται σε κάποιου είδους δέσμευση. Τυπικά μόνο μετά το τέταρτο έτος υπογράφει κάθε έτος ανανέωση εργασίας. Δεν υπάρχει περίπτωση να ασχολείσαι με διδακτορικό και να φας διαγραφή.

Αυτό δεν ξέρω που το άκουσες. Όλα τα καλά πανεπιστήμια έχουν δημόσιους καταλόγους ανηρτημένους στους οποίους αναγράφεται ονομαστικά κάθε διδακτορικός φοιτητής καθώς και το έτος που ξεκίνησε τη διατριβή. Τσέκαρε λίγο δες πότε άρχισαν οι περισσότεροι.

 

[archaios19]

Το "προβληματικός" το είπα εννοώντας ότι έχει καταφέρει να γλιτώσει δύο παλούκια της ζωής: τον ελληνικό στρατό και την επιλογή αντικειμένου αγάπης μεμιας. Για να γλιτώσεις τον ελληνικό στρατό (και επαναλαμβάνω, υποθέτοντας ότι όλες οι άλλες μεταβλητές παραμένουν σταθερές) πρέπει να έχεις κάποιο πρόβλημα είτε σωματικό είτε ψυχολογικό για να πάρεις Ι5 (υπάρχει και η αναβολή για διδακτορικούς σκοπούς αλλά λήγει αυτοδικαίως στα 30). Για να βρεις κατευθείαν κάτι που αγαπάς ΤΟΣΟ πολύ για να ασχοληθείς σε διδακτορικό επίπεδο στα 18 σου σημαίνει ότι είτε είσαι τυχερός (στο εύχομαι), είτε είσαι απλά διατεθειμένος να διαβάζεις για να αποφύγεις τα προβλήματα που σου επιφυλάσσει η ζωή στην κοινωνία (οι περισσότεροι μεταπτυχιακοί έτσι είναι: πηγαίνουν σε μεταπτυχιακά και απλά τελειώνουν κάτι χωρίς σκοπό --ίσα και μόνο για να μην δουλέψουν).

Συν ότι, απλά, τα νούμερα στα ελληνικά ΑΕΙ είναι συντριπτικά ενάντια των φοιτητών τους: ελάχιστες σχολές βγάζουν απόφοιτους στα τέσσερα χρόνια. Και πίστεψέ με, εαν βγάλεις φυσικομαθηματικό στα 4 ή έστω 5 χρόνια είσαι βαθύτατα προβληματικός.


Αυτό που λες πρακτικά και νομολογικά δεν ισχύει. Ο διδάκτορας είναι φοιτητής που δεν υπόκεινται σε κάποιου είδους δέσμευση. Τυπικά μόνο μετά το τέταρτο έτος υπογράφει κάθε έτος ανανέωση εργασίας. Δεν υπάρχει περίπτωση να ασχολείσαι με διδακτορικό και να φας διαγραφή.

Αυτό δεν ξέρω που το άκουσες. Όλα τα καλά πανεπιστήμια έχουν δημόσιους καταλόγους ανηρτημένους στους οποίους αναγράφεται ονομαστικά κάθε διδακτορικός φοιτητής καθώς και το έτος που ξεκίνησε τη διατριβή. Τσέκαρε λίγο δες πότε άρχισαν οι περισσότεροι.

Φυσικά και ισχύει, τουλάχιστον στο τμήμα μου. Γνωρίζω κοπέλα που εγγράφηκε στο διδακτορικό πρόγραμμα σπουδών πριν από 7 έτη, δεν παρέδωσε ούτε παράγραφο από τη διατριβή της και διαγράφηκε...
Σχετικά με τα υπόλοιπα, δεν ξέρω γιατί σου φαίνεται τόσο απίθανο να κάνει κάποιος άνδρας όλα αυτά μέχρι τα 30 του. Γνωρίζω προσωπικά πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Το να ξέρεις τι θες να κάνεις στα 22 ή τα 23 και να ολοκληρώνεις τις σπουδές σου εντός των προβλεπόμενων χρονικών ορίων δεν είναι και τόσο εξωπραγματικό.

 

[Panzerkampfwagen]

Φυσικά και ισχύει, τουλάχιστον στο τμήμα μου. Γνωρίζω κοπέλα που εγγράφηκε στο διδακτορικό πρόγραμμα σπουδών πριν από 7 έτη, δεν παρέδωσε ούτε παράγραφο από τη διατριβή της και διαγράφηκε...
Σχετικά με τα υπόλοιπα, δεν ξέρω γιατί σου φαίνεται τόσο απίθανο να κάνει κάποιος άνδρας όλα αυτά μέχρι τα 30 του. Γνωρίζω προσωπικά πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Το να ξέρεις τι θες να κάνεις στα 22 ή τα 23 και να ολοκληρώνεις τις σπουδές σου εντός των προβλεπόμενων χρονικών ορίων δεν είναι και τόσο εξωπραγματικό.

Ρε παλικάρι μου αντιλαμβάνεσαι ότι αποτελείς και εσύ δείγμα του φαινομένου που εξήγησα πριν;

Θεωρείς νοήμουσα συμπεριφορά για να υποστηρίζεις έναν ισχυρισμό να παίρνεις κατά βάση το πιο ακραίο παράδειγμα που σου μετέδωσε φίλος φίλου/ξάδερφος ξαδέρφου ενώ εγώ αυτά τα ζω από μέσα για 6.5 χρόνια;

Προφανώς και αν είσαι το απόλυτο μηδέν και δεν παραδίδεις τίποτα θα σε διαγράψουν από κάθε πρόγραμμα: μεταπτυχιακό διδακτορικό προπτυχιακό. Έτσι πάνε τα πάντα στη ζωή.

Αυτό που εννοούσα εγώ και κάθε άνθρωπος με μισό εγκεφαλικό κύτταρο είναι ότι δεν μπορεί να σου βάλει καπέλο το πανεπιστήμιο για το πότε θα ολοκληρώσεις τη διατριβή σου.

Δεν υπάρχει περίπτωση να γράφεις, να πας να ζητήσεις ανανέωση έργου για ένα ακόμη χρόνο και να έρθει η πολιτεία να σου πει ότι όχι, ό,τι έγραψες θα θεωρηθεί πλήρες και θα δημοσιευτεί. Είναι αστείο αυτό που λες. Είναι, για την ακρίβεια, στα όρια του χυδαίου για όλους τους επιστήμονες που κάθονται και γράφουν διατριβή. Και δεν θα πω καν που έχω γραμμένη τη "γνωστή σου" που στα εφτά χρόνια διεγράφη από το διδακτορικό πρόγραμμα. Τα ζω αυτά από μέσα κάθε μέρα (για την ακρίβεια, ζούσα. Τώρα είμαι στρατό) δεν χρειάζομαι τη γνώμη της.

Τα μεταπτυχιακά δεν είναι πανεπιστήμια όπου δίνεις ένα μάθημα το περνάς και τέλος. Γράφεις πράγματα κατά βάση πρωτότυπα που δεν μπορούν να σταθμιστούν αντικειμενικά ως προς την αληθοφάνειά τους ούτε να εξεταστούν σε μια βάση pass/no pass για αυτό και η νομοθεσία είναι εξαιρετικά ελαστική και σχεδόν εξ' ολοκλήρου με το μέρος των φοιτητών. Και το να νομίζεις ότι η νομοθεσία είναι όμοια με των προπτυχιακών, θα αρκεστώ να πω ότι απλά έχεις ολοκληρωτικό σκοτάδι επί του ζητήματος των ακαδημαϊκών, όπως ακριβώς και ο φίλος πιο πάνω που από τα 18 του θέλει να έχει κάνει διδακτορικό μέχρι τα 29 του λες και το διδακτορικό είναι παρόμοιο με το να περνάς απειροστικό Ι στο μαθηματικό.

Η άγνοιά σας σκοτώνει, αλλά αυτό που πραγματικά καταστρέφει είναι η αυθάδεια που τα λέτε.

Στο τέλος πρέπει να σας ζητάμε και συγγνώμη που το διδακτορικό δεν είναι Ιχθυοκαλλιέργεια Μεσολογγίου.

 

[archaios19]

Ρε παλικάρι μου αντιλαμβάνεσαι ότι αποτελείς και εσύ δείγμα του φαινομένου που εξήγησα πριν;

Θεωρείς νοήμουσα συμπεριφορά για να υποστηρίζεις έναν ισχυρισμό να παίρνεις κατά βάση το πιο ακραίο παράδειγμα που σου μετέδωσε φίλος φίλου/ξάδερφος ξαδέρφου ενώ εγώ αυτά τα ζω από μέσα για 6.5 χρόνια;

Προφανώς και αν είσαι το απόλυτο μηδέν και δεν παραδίδεις τίποτα θα σε διαγράψουν από κάθε πρόγραμμα: μεταπτυχιακό διδακτορικό προπτυχιακό. Έτσι πάνε τα πάντα στη ζωή.

Αυτό που εννοούσα εγώ και κάθε άνθρωπος με μισό εγκεφαλικό κύτταρο είναι ότι δεν μπορεί να σου βάλει καπέλο το πανεπιστήμιο για το πότε θα ολοκληρώσεις τη διατριβή σου.

Δεν υπάρχει περίπτωση να γράφεις, να πας να ζητήσεις ανανέωση έργου για ένα ακόμη χρόνο και να έρθει η πολιτεία να σου πει ότι όχι, ό,τι έγραψες θα θεωρηθεί πλήρες και θα δημοσιευτεί. Είναι αστείο αυτό που λες. Είναι, για την ακρίβεια, στα όρια του χυδαίου για όλους τους επιστήμονες που κάθονται και γράφουν διατριβή. Και δεν θα πω καν που έχω γραμμένη τη "γνωστή σου" που στα εφτά χρόνια διεγράφη από το διδακτορικό πρόγραμμα. Τα ζω αυτά από μέσα κάθε μέρα (για την ακρίβεια, ζούσα. Τώρα είμαι στρατό) δεν χρειάζομαι τη γνώμη της.

Τα μεταπτυχιακά δεν είναι πανεπιστήμια όπου δίνεις ένα μάθημα το περνάς και τέλος. Γράφεις πράγματα κατά βάση πρωτότυπα που δεν μπορούν να σταθμιστούν αντικειμενικά ως προς την αληθοφάνειά τους ούτε να εξεταστούν σε μια βάση pass/no pass για αυτό και η νομοθεσία είναι εξαιρετικά ελαστική και σχεδόν εξ' ολοκλήρου με το μέρος των φοιτητών. Και το να νομίζεις ότι η νομοθεσία είναι όμοια με των προπτυχιακών, θα αρκεστώ να πω ότι απλά έχεις ολοκληρωτικό σκοτάδι επί του ζητήματος των ακαδημαϊκών, όπως ακριβώς και ο φίλος πιο πάνω που από τα 18 του θέλει να έχει κάνει διδακτορικό μέχρι τα 29 του λες και το διδακτορικό είναι παρόμοιο με το να περνάς απειροστικό Ι στο μαθηματικό.

Η άγνοιά σας σκοτώνει, αλλά αυτό που πραγματικά καταστρέφει είναι η αυθάδεια που τα λέτε.

Στο τέλος πρέπει να σας ζητάμε και συγγνώμη που το διδακτορικό δεν είναι Ιχθυοκαλλιέργεια Μεσολογγίου.

Θα σε παρακαλούσα πολύ να μιλάς πιο προσεκτικά, γιατί δεν με γνωρίζεις ούτε στο ελάχιστο.
Αν και δεν είναι του χαρακτήρα μου, θα σου αποδείξω ότι έχω γνώση επί των ακαδημαϊκών και μάλλον περισσότερη από εσένα:

Τη στιγμή που μιλάμε συμμετέχω σε 3 ερευνητικά προγράμματα. Από τα δύο θα προκύψουν μέσα σε δύο χρόνια δημοσιεύσεις. Στην μία θα είμαι ο κύριος συμβαλλόμενος, ενώ στην δεύτερη όχι. Σε ένα χρόνο από τώρα θα ξεκινήσω Masters By Research στην Αγγλία στο οποίο θα δημοσιεύσω πρωτότυπο υλικό και στη συνέχεια θα συνεχίσω με διδακτορικό στο ΕΚΠΑ με υλικό επίσης πρωτότυπο. Ευτυχώς ή δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος των γνωστών μου είναι άτομα εμπλεκόμενα στην έρευνα ή υποψήφιοι ερευνητές. Χάρη σε αυτούς, αλλά και μέσω των προγραμμάτων στα οποία συμμετέχω ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει έρευνα. Συνεπώς, ξέρω τις απαιτήσεις της, όπως και ξέρω ότι κανένας φορέας δεν σε αφήνει επ'αόριστον να κάνεις έρευνα (πόσω μάλλον όταν αυτή χρηματοδοτείται ή αν επίκειται άμεσα μια δημοσίευση).
Εσυ φαίνεται να βρίσκεσαι στο απόλυτο σκοτάδι, ή μάλλον στην ημιμάθεια,που είναι χειρότερη. Γιατί σε παρακολουθώ εδώ και καιρό να απαντάς σε κάθε θέμα του forum, ακόμη και για πράγματα για τα οποία δεν γνωρίζεις τι ισχύει.