Φοιτητική αδιαφορία... χαμηλό επίπεδο φοιτητών

[Guest 874541]

Έχεις δίκιο. Εγώ δεν έχω ακόμα γνώμη για την σχολή μου συγκεκριμένα, καθώς ένα χρόνο κάναμε διαδικτυακά (αποφοίτησα το '18 αλλά έδωσα ξανά και πέρασα το '20 οπότε καταλαβαίνεις..) και τον επόμενο χρόνο έκανα αναστολή. Είμαι εδώ και 5 μέρες στον τόπο φοίτησης και μπορώ μόνο προς το παρόν να πω ότι ήδη προσαρμόζομαι (έχω κάνει ήδη άπειρες βόλτες). Για οτιδήποτε νεότερο όταν ξεκινήσουν με το καλό τα μαθήματα και όταν θα έχω μια καλή εικόνα θα σας γράψω και από δω τι γίνεται. Πάντως ξέρω ότι έχει κανονικοποιηθεί επικίνδυνα αυτός ο τρόπος φοιτητικής ζωής. Εγώ ακόμα δεν έχω απολαύσει ούτε το 1/10 από όσα λένε και από ό,τι έχω διαβάσει οι περισσότεροι έζησαν όπως πριν, διάβασμα και σε νορμάλ αν όχι ελάχιστο βαθμό πάρτι/ξενύχτια κουλουπου. Γι'αυτό μετά βγαίνουν από σχολές και δεν ξέρουν πολύ σημαντικά πράγματα και δη ούτε την ίδια την γλώσσα τους. Και το τελευταίο το έχω παρατηρήσει και στο ίντερνετ κατά κόρον, ειδικά γύρω στις ηλικίες μας. Γράφουν μια παράγραφο και η μισή είναι αγγλικές λέξεις. Είναι κατάντια αυτό το πράγμα και το είχα γράψει μια φορά σε ομάδα στο φβ και πέσανε να με φάνε και μια 25χρονη εκεί, μόνο σαν 25χρονη δεν φερόταν. Μου πετούσε αγγλικές λέξεις πιο-κλισε-πεθαίνεις, μεταξύ αυτών με αποκάλεσε Κάρεν . Είναι να λυπάσαι κάποια άτομα.. Εσύ ευτυχώς φαίνεσαι συνειδητοποιημένος και μπράβο σου που έχεις πάρει τόσο ζεστά τις υποχρεώσεις σου στην σχολή..!

 

[Athens2002]

Θα μιλήσω για αυτά που βλέπω στο τμήμα μου. Ένας λόγος που οι φοιτητές αδιαφορουνε ειναι γιατι εχει περάσει μέσα μας όλη αυτή η αντίληψη για την φοιτητική ζωή. Ότι δηλαδή τα φοιτητικά χρόνια ειναι ολο ξέφρενες διασκεδάσεις και διαβασμα τελευταίας στιγμής ( 5 χρόνια παρατεταμενων διακοπών). Οποιος εισαχθεί σε ένα τμήμα με απαιτήσεις καταλαβαινει ότι αυτό δεν ισχύει και σταδιακά περνάει από τα ατελειωτα πάρτι στο πολύ και συστηματικό διάβασμα, τότε όμως αισθάνεται ότι κάτι χάνει. Ενώ αυτός διαβάζει και ασχολείται ο περίγυρος τον αντιμετωπίζει σαν τουρίστα φοιτητή και του υπενθυμίζει εμμεσα πως κατι κανει λάθος. Δεν ειναι ξεκάθαρο στο μυαλό των φοιτητών ότι τα χρόνια αυτά το κύριο μελημα τους ειναι να σπουδάσουν και να μαζέψουν εφόδια για την επαγγελματική τους πορεία. Φυσικά υπάρχει χρόνος και για ξενύχτια και για εξόδους και για χόμπι όμως δεν ειναι αυτός ο στόχος των σπουδών.

Ακομα, ένας λόγος φοιτητικής αδιαφορίας που συναντάω εχει να κανει με την συμπεριφορά των καθηγητών και με το γεγονός ότι πολλές φορές μια καλή προσπάθεια για ενα μαθημα δεν αντικατοπτριζεται σε ένα καλό βαθμό. Πραγματικά είναι εξουθενωτικο το να διαβάζεις βδομάδες ολόκληρες για ενα μάθημα και να στοχεύεις σε ένα 5 είτε επειδή στο μάθημα μπαίνουν αστρονομικης δυσκολίας θέματα είτε ακομα χειρότερα επειδή η βαθμολόγηση των γραπτών ειναι απάνθρωπη. Πως μετά να εχει κουράγιο κανεις να διαβάζει συστηματικά οταν βλέπει πως ούτε οι βαθμοί του ανεβαίνουν και πως ο περίγυρος του λέει : " Έλα μωρέ φοιτητής είσαι. Ολο το χρόνο άραγμα και διάβασμα μια μέρα πριν την εξέταση ".

 

[Ioanna98]

Αυτός ο μύθος της ξέφρενης φοιτητικής ζωής, είναι απλά μια ιστορία που σπέρνουν γονείς και φροντιστηριούχοι σε 18χρονα για να τους χρυσώσουν το χάπι των πανελληνίων. Απλά μπερδεύουν την ελευθερία επιλογών που έχεις σαν ενήλικας (το οποίο είναι κάτι θετικό) με την ασυδοσία (που είναι αρνητικό). Συν του ότι έχεις αγανακτησμένα 18χρονα από το λύκειο - πανελλήνιες και πολλές φορές από τοξικές και καταπιεστικές ελληνικές οικογένειες (με κάθε τρόπο), ε δεν θέλει και πολύ.
Το αποτέλεσμα είναι ότι έχεις άτομα που έχουν κλείσει τα 18, τα οποία (επί των πλείστων) δεν ξέρουν να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες και παίρνουν το πανεπιστήμιο σαν μια μεταλυκειακή φάση.
Θυμήθηκα τώρα έναν τύπο στην σχολή μου (ούτε πως τον λέγαν δεν θυμάμαι) που πρώτη μέρα στην σχολή ήρθε με την μάνα του, η οποία τον έκανε ρεζίλι.
Ήμασταν εκεί πρωτόετα έξω από τα εργαστήρια για εγγραφές κλπ. και ήταν αυτός με τη μάνα του η οποία μάλλον νόμιζε πως το παιδί της πήγαινε πρώτη δημοτικού και τον πήγαινε με το φρουτάκι πρώτη μέρα στο σχολείο, η οποία μας έπιανε και μας έλεγε "εσένα πως σε λένε; Αυτός είναι ο τάδε (ο γιος της)" "Να (τάδε) εδώ είναι τα κορίτσια οι συμφοιτητριές σου" και ο γιος της σφιγμένος από την ντροπή απλά μας έπιανε το χέρι (για την "γνωριμία") με μας να έχουμε κριντζάρει. Μετά στα επόμενα χρόνια τον συγκεκριμένο δεν τον έβλεπα ποτέ στα μαθήματα, τον έβλεπα συνεχώς έξω σε εξόδους και απλά μας απέφευγε και δεν μας μιλούσε από εκείνη την μέρα που τον έκανε ρεζίλι η μάνα του. Δεν παίζει να βγάλει την σχολή ποτέ.
Τι θέλω να πω με αυτό το ακραίο παράδειγμα; Αν στο παιδί σου συμπεριφέρεσαι λες και είναι πρώτη δημοτικού σε όλη του την ζωή για να μην τρομάξει ή πάθει τίποτα, τότε προφανώς δεν θα μπορεί να αναλάβει και καμία σοβαρή ευθύνη. Για αυτό παραπάνω ανέφερα και την τοξικότητα κάποιων ελληνικών οικογενειών που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν.

 

[nPb]

Σε ποιο σοβαρο πανεπιστημιο υπαρχουν πολλα μαθηματα του προγραμματος σπουδων με ποσοστο επιτυχιας στο 15%(εκτος και αν το 85% που αποτυγχανει ειναι ζωα)?

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

Αν δεχθούμε ότι φταίνε μόνο οι καθηγητές, δεν είδα ποτέ ακόμη και ισχυροί απόφοιτοι με καριέρες βαθιά στο κράτος ή σε εταιρίες, να ξεκινήσουν έναν αγώνα κάθαρσης με τη δικαιοσύνη και φυσικά με ότι προβλέπει η νομοθεσία για παράβαση καθήκοντος. Οπότε επειδή ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και βολεύεται με αυτό το χάλι, επειδή χρησιμοποιεί διαφορετικά κριτήρια και μεθόδους επιτυχίας, το θέμα δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ. Απλά ο καθένας θα διηγείται και μια ιστορία, που είναι η κλασική περίπτωση της διαπίστωσης. Το κράτος βολεύεται με αυτή την παθογένεια επειδή ο κόσμος καθυστερεί να σπουδάσει κανονικά, δεν τελειώνει όπως πρέπει ή αν ακόμη και τελειώσει τις σπουδές, δεν έχουν δεξιότητες και γνώσεις για την αγορά εργασίας και έχουν μαθευτεί με τέτοιο τρόπο που μετά τις δυο βδομάδες απραξίας η γνώση χάνεται. Δεν υπάρχει στόχος και ακαδημαϊκή πολιτική για ποιο λόγο για παράδειγμα έχουμε Τμήμα Επιστήμης Υλικών αλλά και Τμήμα Χημικών Μηχανικών και Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών με τις ίδιες κατευθύνσεις για την επιστήμη υλικών; Κάτι σαν τρολλάρισμα;

Αν δεχθούμε ότι φταίνε οι φοιτητές, το οποίο ευσταθεί κάπως περισσότερο επειδή το υπάρχον σχολείο δεν προετοιμάζει για τίποτα. Τα μαθήματα διδάσκονται ως μαθήματα και η ετήσια πολιτική αναλώνεται περισσότερο σε επικοινωνιακές κόντρες των διδασκαλικών ενώσεων, ενώσεων αναπληρωτών κτλ, με την εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου και ...ποτέ για θέματα διδακτικής ανανέωσης της ύλης ή να εξεταστεί αν η υπάρχουσα Σχολική Φυσική προετοιμάζει κάποιον να σπουδάσει Μηχατρονική μελλοντικά; Έχετε ακούσει ποτέ να γίνει μια τέτοια συζήτηση; Θέλετε πάλι να αρχίσω να κράζω;

Θα έλεγα ότι αν όχι όλοι οι μαθητές, τουλάχιστον ένα 60% των αποφοίτων λυκείου ακόμη και με καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα δεν θα έπρεπε να επιλέγει σπουδές γιατί πρακτικά, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Να το ξαναπώ; Είμαστε διαφορετικοί και μοναδικοί. Δεν θέλουμε τα ίδια. Δεν κατανοούμε όλοι την Γεωφυσική Ι ή την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα ΙΙ. Δεν είναι κακό αυτό. Προσωπικά χαίρομαι που πάντα μισούσα τη Χημεία. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω το νόημα σε όλη αυτή την θεωρητική παπαγαλία χωρίς κανένα εργαστήριο.

Οπότε με βάση αυτή την πραγματικότητα, τα Πανεπιστήμια αναλώνονται να σπαταλάνε πόρους στην επιμόρφωση ανθρώπων που δεν έπρεπε να είναι στο Πανεπιστήμιο γιατί η προσωπικότητα τους δεν το έχει. Η δουλειά πάει με το σπρώξιμο γιατί πρέπει να συντηρείται το σύστημα με τα σπίτια, οι μεταφορές, τα σκυλάδικα, τα σαβουράδικα, κτλ που ζουν από φοιτητές. Είναι το ίδιο με κάποιους καθηγητές Πανεπιστημίου που δεν θα έπρεπε να είναι ακαδημαϊκοί. Στην Ελλάδα η ζημιά έχει γίνει με την σοσιαλιστικοποίηση της παιδείας όπου το κράτος υποβάθμισε την αξία των σπουδών με την μαζική πρόσβαση σε μη ευέλικτη γνώση μόνο για το τυπικό μέρος, που είναι κάποια πιστοποίηση ή πτυχίο. Σε αυτή την πολιτική εννοείται ότι διορίστηκαν και άνθρωποι που να είναι οι κατάλληλοι να διδάσκουν υποβαθμισμένη ύλη και φυσικά αυτό φαίνεται από την προβληματική οικονομία, όπου πολλοί Έλληνες πτυχιούχοι δεν βρίσκουν δουλειά με τα προσόντα που υποτίθεται ότι έχουν, καθώς η τρέχουσα οικονομία είναι 100 μπροστά από τις χειρόγραφες πανεπιστημιακές σημειώσεις του 1970.

Ήμασταν εκεί πρωτόετα έξω από τα εργαστήρια για εγγραφές κλπ. και ήταν αυτός με τη μάνα του η οποία μάλλον νόμιζε πως το παιδί της πήγαινε πρώτη δημοτικού και τον πήγαινε με το φρουτάκι πρώτη μέρα στο σχολείο, η οποία μας έπιανε και μας έλεγε "εσένα πως σε λένε; Αυτός είναι ο τάδε (ο γιος της)" "Να (τάδε) εδώ είναι τα κορίτσια οι συμφοιτητριές σου" και ο γιος της σφιγμένος από την ντροπή απλά μας έπιανε το χέρι (για την "γνωριμία") με μας να έχουμε κριντζάρει.

Θα ήθελα να δω φάτσες πώς κοιτούσατε. Πέρα από την πλάκα, για ποιο λόγο δεν τον προσεγγίζατε κάπως πιο ιδιαίτερα χωρίς τη μάνα του, να σπάσει ο πάγος; Δηλαδή, ενώ βλέπατε μια αρρωστημένη συμπεριφορά και αφήνατε τον καιόμενο να καεί τελείως. Θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι αρκετές Ελληνίδες μητέρες μεγαλώνουν τον γιό τους ως το πρότυπο άνδρα που δεν θα ήθελαν οι ίδιες για σύντροφο, ως εκδίκηση στον σύζυγό τους. Προσωπικά δεν έχω καταλάβει πως μια νεαρή κοπέλα που γίνεται μητέρα μετά από χρόνια, αποκτάει μια συμπεριφορά με την οποία καταστρέφει το παιδί της; Αυτή η μάνα υποτίθεται ότι ήταν κάποτε νέα και είχε σχέση με τον πατέρα του παιδιού. Η ίδια σαφώς και δεν θα ήθελε έναν άντρα μπούλη, μαλθακό, καλό παιδί, χωρίς πυγμή και πρωτοβουλίες. Μετά όμως τι χάλασε;

 

[Ioanna98]

Πέρα από την πλάκα, για ποιο λόγο δεν τον προσεγγίζατε κάπως πιο ιδιαίτερα χωρίς τη μάνα του, να σπάσει ο πάγος; Δηλαδή, ενώ βλέπατε μια αρρωστημένη συμπεριφορά και αφήνατε τον καιόμενο να καεί τελείως.

Έχεις δίκιο, απλά εκείνη την στιγμή ήμασταν 18 και δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε πλήρως αυτήν την εικόνα και να καταλάβουμε ότι είχαμε μπροστά μας ένα θύμα. Εκείνη την στιγμή απλά ψαχνόμασταν όλοι σε ένα τελείως νέο περιβάλλον και απλά είδαμε κάτι που μας φάνηκε περίεργο. Έκτοτε, το συγκεκριμένο παιδί τον ξαναείδα 2-3 φορές.

Θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι αρκετές Ελληνίδες μητέρες μεγαλώνουν τον γιό τους ως το πρότυπο άνδρα που δεν θα ήθελαν οι ίδιες για σύντροφο, ως εκδίκηση στον σύζυγό τους.

Ξέρω βασικά πως κάποιες μανάδες λόγω προβλημάτων με τον πατέρα του παιδιού, καθιστούν σαν συναισθηματικό σύντροφο τον γιο τους (γνωστό ως "συναισθηματική αιμομιξία") για να συμπληρώσουν το κενό που τους προκαλεί ο νυν (ή πρώην) σύντροφος και πατέρας του παιδιού. Έτσι, απλά δεν τον αφήνουν να φύγει ποτέ από κοντά τους με υποσυνείδητα χειριστικούς τρόπους με αποτέλεσμα να καταστρέφουν το παιδί τους κάνοντας το ένα πλάσμα άβουλο και δουλοπρεπές. Δεν ξέρω την οικογενειακή κατάσταση του συγκεκριμένου παιδιού που είχα συναντήσει τότε, μόνο εικασίες μπορώ να κάνω.
Βέβαια, αυτό έχει να κάνει και με την ιδιοσυγκρασία της μητέρας, γιατί πολλές γυναίκες είχαν κακό γάμο αλλά δεν κατέληξαν να κάνουν τέτοιες γελοιότητες. Οπότε, αν ο γονέας είναι συναισθηματικά ανώριμος καταφεύγει σε τέτοιου είδους τεχνικές.

 

[giannhs2001]

Θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι αρκετές Ελληνίδες μητέρες μεγαλώνουν τον γιό τους ως το πρότυπο άνδρα που δεν θα ήθελαν οι ίδιες για σύντροφο, ως εκδίκηση στον σύζυγό τους

lol τι λέτε;

 

[nPb]

lol τι λέτε;

Ναι, η Ιωάννα το έθεσε πολύ καλά. Αρκετοί ψυχολόγοι αναφέρονται στον συναισθηματικό ευνουχισμό του άντρα από τη μητέρα του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός που αρκετοί άντρες όταν είναι ανύπαντροι, επιλέγουν να μείνουν με τη μάνα τους σαν ένα είδος εξάρτησης που έχουν. Η πιθανή αγάπη που έχουν είναι ένα είδος υποταγής στη μητέρα τους που τους ελέγχει συναισθηματικά.

Πολλές γυναίκες στην ώριμη φάση τους, για λόγους προσωπικής αποτυχίας στο γάμο τους, μεταφέρουν την συναισθηματική τους ένταση στον γιο που ανατρέφουν ως εκδίκηση στον σύζυγο. Όταν υπάρχει φθορά στο γάμο και υπάρχουν παιδιά, οι γονείς αρχίζουν και ψάχνουν συναισθηματικές συμμαχίες και πολλές φορές με λάθος τρόπο. Προσωπικά δεν έχω ακούσει τη μητέρα μου ποτέ σε ερωτικά θέματα, γιατί μου μιλάει ως γυναίκα και άρα μου μεταφέρει την υποκειμενική της άποψη τι δεν της αρέσει και φυσικά αυτό που μου λέει ως συμβουλή είναι αυτό που η ίδια δεν θα της άρεσε ως γυναίκα να ακούσει από έναν άντρα. Είναι το ίδιο που θα πει και μια γυναίκα ως απλή φίλη. Θα πει εκείνη την αλήθεια που η ίδια δεν θα ήθελε να ακούσει ως θηλυκό. Θα πει την αλήθεια εκείνη που δεν θα με προσβάλλει, δεν θα με κάνει να νιώσω άσχημα. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι στην ερωτική πλευρά τους δεν απέχουν πολύ από τα ζώα. Η λογική είναι μόνο για θεωρητικές συμβουλές.

 

[Ioanna98]

Το φαινόμενο της συναισθηματικής αιμομιξίας ωστόσο πιστεύω ότι συμβαίνει πολύ περισσότερο στην ελληνική κοινωνία παρά σε δυτικές κοινωνίες γιατί έχει να κάνει με την "ιερότητα" του θεσμού του γάμου. Τι εννοώ με αυτό; Είμαστε μια κοινωνία που έχει συνδέσει τον γάμο ως σκοπό εκπλήρωσης της ζωής ενός ανθρώπου, και ειδικά για τις γυναίκες. Το κλασικό μετά τα 30 "πότε θα παντρευτείς;" που λέει ο περίγυρος συνήθως στις γυναίκες. Ευτυχώς, αρχίζει να ξεθωριάζει ολοένα και περισσότερο αυτό στην νέα γενιά, αλλά όχι τελείως. Έτσι πολλές γυναίκες ειδικά παλιότερα, είχαν το γάμο σαν κάτι ξεχωριστό στο μυαλό τους, κάτι που είναι σκοπός της ζωής τους. Όταν λοιπόν παντρεύονται και είναι δυστυχισμένες στον πολυπόθητο αυτόν γάμο, πρέπει να συνάψουν έναν άλλο "εικονικό" γάμο. Έτσι, προκύπτει η συναισθηματική αιμομιξία.
Σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου που ο γάμος είναι κάτι ναι σημαντικό αλλά όχι τόσο μεγάλης σημασίας όσο στην Ελλάδα, όταν αυτός αποτυχαίνει είναι λιγότερο πιθανό να αναζητήσει μια γυναίκα την σύναψη ενός νέου γάμου αφού δεν τον έχει "αγιοποιήσει" στο μυαλό της.

Ξέρω πως αυτά που λέω έχουν ξεφύγει εντελώς από το αρχικό θέμα, και μπορούν να κάψουν τον εγκέφαλο κάποιου, αλλά δεν ξέρω γουστάρω κάτι τέτοιες βαθυστόχαστες συζητήσεις.

Μην μου δίνετε σημασία συνεχίστε ό,τι κάνατε.

 

[giannhs2001]

Ότι δηλαδή τα φοιτητικά χρόνια ειναι ολο ξέφρενες διασκεδάσεις και διαβασμα τελευταίας στιγμής ( 5 χρόνια παρατεταμενων διακοπών)

Αυτό είναι από τα μεγαλύτερα ψέμματα της Ελληνικής κοινωνίας τα οποία φεύγουν με πολύ άγαρμπο τρόπο στο τέλος όταν βλέπεις την αλήθεια.

 

[monaxiko brizolaki]

Ότι δηλαδή τα φοιτητικά χρόνια ειναι ολο ξέφρενες διασκεδάσεις

Εμενα μεχρι στιγμης παντως ηταν γεματα με κλαμα και καταθλιψη , παμε παρακατω

 

[Samael]

Εαν σπουδάζεις σε κανένα εύκολο σχετικά τμήμα που περνάς μαθήματα με λίγο διάβασμα μέσα στο εξάμηνο ή λίγες μέρες πριν την εξεταστική, και είσαι μακριά απο το πατρικό σου, και οι γονείς σου σε πληρώνουν, μια χαρά μπορείς να κάνεις την περίφημη φοιτητική ζωή. Μπορώ να φέρω στο νου μου ανθρώπους που επίτηδες δεν ήθελαν να περάσουν σε πανεπιστήμιο κοντά στον τόπο κατοικίας τους και στόχευαν σχολές που δεν είχαν τόσο πολύ διάβασμα. Απλά ήθελαν να κάνουν διακοπές με τις χορηγίες πάντα των γονιών τους.

Απλά στην Ελλάδα έχουμε μπερδέψει τα πράγματα όπως προαναφέρθηκε και έχει συσχετίσει η φοιτητική ζωή με τα συνεχή και ξέφρενα πάρτυ. Ναι,η ζωή περιλαμβάνει και αυτό(εαν είναι του γούστου σου)...ωστόσο περιλαμβάνει much more η όλη φάση. Τουλάχιστον ένας υγιής άνθρωπος θεωρώ οτι απο την μια κοιτάει να διασκεδάσει σαφώς, αλλά απο την άλλη η λογική λέει ο,τι θα ασχολείσαι ένα σημαντικό μέρος του χρόνου σου(50%-60%) και με την επιστήμη σου διότι και απο εκεί αντλείς ευχαρίστηση.

Το 50%-60% είναι ένα σημαντικό ποσοστό του χρόνου κάποιου. Και σε ορισμένες σχολές όπως η ιατρική, τα πολυτεχνεία και άλλες δύσκολες σχολές μπορεί να φτάσει στο 70%-90% του χρόνου σου αυτή η ενασχόληση. Ανάλογα πάντα και το έτος σπουδών και τι αποζητά κανείς να αποκομίσει απο τις σπουδές του(θέλει να είναι low/mid ή high perfomance φοιτητής ; ).

Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως στα νέα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες οι καθηγητές τους λένε οτι τώρα η ζωή θα είναι ωραία δεν θα έχει τόσο διάβασμα. Το οποίο είναι ΨΕΜΑ. Ναι μεν έχεις περισσότερες ελευθερίες στο πως θα οργανώνεις τον χρόνο σου,τι θα παρακολουθείς κτλπ., γιατί πλέον είσαι ενήλικος...αλλά υπάρχει μια λεπτομέρεια. Το πανεπιστήμιο είτε μιλάμε για προπτυχιακό, είτε για μεταπτυχιακό, είτε για διδακτορικό, έχει διάβασμα. Έχει πολύ διάβασμα. Οπότε πρέπει να αγαπάς το διάβασμα. Όχι να το βλέπεις σαν το μέσο-αγγαρεία που αγιάζει ο σκοπός(να πάρεις απλώς το χαρτί).

Επομένως όσα παιδιά δεν μπορούν το διάβασμα θα ήταν σοφό να ακολουθήσουν ένα πρακτικό επάγγελμα που δουλεύει με τα "χέρια". Δηλαδή τεχνικά επαγγέλματα. Εαν και προσωπικά δεν είμαι υπέρ των φράσεων :

"Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά"
"Δεν παίρνω τα γράμματα" κτλπ.

Όλοι οι άνθρωποι οφείλουν να κάνουν και κάποιο βασικό διάβασμα στην ζωή τους. Και αυτό το τονίζω διότι στην Ελλάδα απαξιώνουμε τα χειρονακτικά επαγγέλματα. Και πολλές φορές καλά κάνουμε διότι έχουμε ανεύθυνους επαγγελματίες που δεν έχουν διαβάσει τίποτα στην ζωή τους και έμαθαν δίπλα σε έναν μάστορα ο,τι τους έλεγε, καθώς απλά θέλανε ένα μεροκάματο. Και στην πορεία για να αποκτήσουν αυτό το μεροκάματο κάνουν ένα σωρό παρανομίες και προχειρότητες.

Πάντως σε κάθε περίπτωση το να είσαι τεμπέλης απλά για να λες πως είσαι στο πανεπιστήμιο ή να είσαι στο πανεπιστήμιο για να μπορείς να είσαι τεμπέλης και κάθε μέρα σχεδόν να βρίσκεσαι σε μια ημιλιπόθυμη κατάσταση απο το πολύ ποτό, δεν είναι επιτυχία και σίγουρα δεν είναι διασκέδαση. Κατάντια είναι το λιγότερο.

 

[ark178]

Από την αρχή είπα ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστεί η πανεπιστημιακή αστυνομία και ήμουν κατά.

Δεν αντιδρούν οι φοιτητές αλλά το ΚΚΕ και το λοιπό αριστερό παρακράτος που κυριαρχεί στα πανεπιστήμια. Επίδειξη δύναμης. Ο μέσος φοιτητής τώρα ή διαβάζει για την εξεταστική ή αράζει. Δεν ακούει αντάρτικα στις συναυλίες της ΠΚΣ. Η κυβέρνηση αν ήθελε μπορούσε να εφαρμόσει την πανεπιστημιακή αστυνομία, παίρνοντας στην δικαιοσύνη όσους εμποδίζουν την δράση της, αλλά δεν θέλει. Θα την αφήσει να κάνει βόλτες σε αποστάσεις 3 τετραγώνων από τις πύλες και στο τέλος θα ενσωματωθούν σε αστυνομικά τμήματα. Οκ τουλάχιστον βρήκαν δουλειά κάποια παιδιά.

Έρχονται εκλογές και το ΚΚΕ είναι το μόνο πιθανόν κόμμα που μπορεί να συγκυβερνήσει μαζί με ΝΔ για να μην πάρουν την εξουσία οι αντίπαλοι.

Δεν ξέρουμε την πραγματική γνώμη των φοιτητών. Κάποιοι απλά την ανέχονται, κάποιοι είναι θετικοί κάποιοι δεν έχουν καν γνώμη και δεν τους ενδιαφέρει. Αν δεν γίνει κάποια μαζική ψηφοφορία (κάτι σαν δημοψήφισμα) δεν μπορούμε να ξέρουμε.

Το μόνο δεδομένο που έχουμε, είναι πως όσοι ψήφισαν στις φοιτητές εκλογές είπαν ουσιαστικά πως δεν θέλουν την οππι. Η πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια που η ΔΑΠ δεν βγήκε πρώτη.

Επιπλέον, από πορείες που γίνονται ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, συμμετέχει πάρα πολύ κόσμος. Δεν είναι μειοψηφία.

 

[GeorgePap2003]

"Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά"

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαζομάρα από αυτή τη φράση(ή ααα δεν είμαι μαθηματικό "μυαλό") και επειδή την έχω πει και γω,μεγαλώνοντας κατάλαβα κάτι πως γενικά σε τέτοιες φράσεις αντί να δηλώνεις απλά ότι δεν είσαι καλός και να σταματάς να προσπαθείς, σκέψου τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνεις.

• Μήπως έχεις κάποια κενά από προηγούμενα χρόνια και δεν μπορείς να καταλάβεις;
• Μήπως από όλα όσα διδάσκεσαι στο μάθημα, υπάρχει μόνο μια ενότητα που δεν καταλαβαίνεις;
• Τι σου διαφεύγει;

Βρες ακριβώς τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει και δες με ποιο τρόπο μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Ζήτησε βοήθεια εάν χρειαστεί.
Το ακούμε διαρκώς. Όμως αυτή η άποψη περί “μαθηματικών μυαλών” καταντάει να είναι αυτοκαταστροφική για όσους την ασπάζονται.Το χειρότερο είναι ότι αυτός που το λεεί συμβάλλει στη διαιώνιση ενός μύθου που βλάπτει ολέθρια τα μη προνομιούχα παιδιά, το μύθο της έμφυτης γενετικής ικανότητας στα μαθηματικά...

Είναι έμφυτη η ικανότητα στα μαθηματικά; Σίγουρα σε κάποιο βαθμό είναι. Ο Terence Tao, διάσημος μαθηματικός του UCLA , δημοσιεύει δεκάδες άρθρα σε κορυφαία περιοδικά κάθε χρόνο. Ερευνητές απ’ όλο τον κόσμο ζητούν τη βοήθεια του για τα δυσκολότερα κομμάτια της έρευνας τους. Κανένας από εμάς δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τόσο καλός στα μαθηματικά όπως ο Terence Tao, ανεξαρτήτως πόσο σκληρά προσπαθήσουμε ή πόσο καλούς δασκάλους έχουμε. Αλλά εδώ είναι η διαφορά: Εμείς δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο καλοί! Για τα μαθηματικά του σχολείου(ακόμα και του πανεπιστημίου ειδικά σε προπτυχιακό επίπεδο τουλάχιστον),το εκ γενετής ταλέντο είναι πολύ λιγότερο σημαντικό από τη σκληρή δουλειά , την προετοιμασία και την αυτοπεποίθηση...

Εαν σπουδάζεις σε κανένα εύκολο σχετικά τμήμα που περνάς μαθήματα με λίγο διάβασμα μέσα στο εξάμηνο ή λίγες μέρες πριν την εξεταστική, και είσαι μακριά απο το πατρικό σου, και οι γονείς σου σε πληρώνουν, μια χαρά μπορείς να κάνεις την περίφημη φοιτητική ζωή. Μπορώ να φέρω στο νου μου ανθρώπους που επίτηδες δεν ήθελαν να περάσουν σε πανεπιστήμιο κοντά στον τόπο κατοικίας τους και στόχευαν σχολές που δεν είχαν τόσο πολύ διάβασμα. Απλά ήθελαν να κάνουν διακοπές με τις χορηγίες πάντα των γονιών τους.

Καταρχήν υπάρχουν άτομα που βγάζουν 16500-17000 μόρια στη θετικη και δηλώνουν παιδαγωγικές σχολές μόνο κ μόνο για να κάνουν φοιτητική ζωή...
Μάλιστα έχω κοντινό μου πρόσωπο που πέρσι έγραψε 16800 και απέρριψε τη ΣΕΜΦΕ για το παιδαγωγικό δημοτικής για να κάνει "φοιτητική ζωή"....
Υ.Γ η κοπέλα αυτή με διάβασμα βδομάδας δεν χρωστάει τίποτα από το 1ο έτος(έχει βαθμούς που κάποιοι ούτε τους έχουμε ονειρευτεί...) και κοροιδεύει τον αδελφό της που είναι πληροφορική ΠΑΔΑ και σκίζεται

Έχει πολύ διάβασμα. Οπότε πρέπει να αγαπάς το διάβασμα

Τη σκληρή δουλεία και την αφοσίωση επίσης...

Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως στα νέα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες οι καθηγητές τους λένε οτι τώρα η ζωή θα είναι ωραία δεν θα έχει τόσο διάβασμα

δεν θα έχει καθόλου διάβασμα θες να πεις λένε και παίρνεις πτυχίο για πλάκα...

 

[Guest 874541]

Ναιι, είναι τουλάχιστον 70% δουλειά και 30% ικανότητα μάθησης και σίγουρα παίζει ρόλο η μεταδοτικότητα τ@ εκάστοτε καθηγητριας/τη στο/α μάθη(ή)μα/τα που δυσκολεύεσαι. Εγώ πρώτη/Δευτέρα Γυμνασίου έπαιρνα αρχαία 12-14 και στην τρίτη γυμνασίου έπαιρνα 16-17 γιατί ο καθηγητής μας ήταν και μεταδοτικός και είχα τουλάχιστον εγώ, άψογη σχέση μαζί του. Ήταν πολύ καλό άτομο και φαινόταν ότι ήξερε πολλά και η χαρά μου εκείνη την χρονιά ήταν διπλή, καθώς μας είχε αναλάβει Δευτέρα Γυμνασίου, ιστορία όμως, την οποία βαριόμουν να διαβάσω.. εύχομαι όπου και να διδάσκει σήμερα να είναι καλά..σας ευχαριστώ κε.Τεννέ

 

[giannhs2001]

Αν είσαι σε σχολή που αξίζει καθώς έχει αρκετές προοπτικές στο μέλλον ( πληροφορική, ψυχολογία, νοσηλευτική, ιατρική κυρίως ) τότε τα 4-6 έτη αντίστοιχα τα βλέπεις ως μία καλή επένδυση για το μέλλον σου και διανύεις τη σχολή με άλλη ψυχολογία. Όταν είσαι στις τριτοδεύτερες δικές μας σχολές που το μέλλον σου είναι αβέβαιο έως και αδύνατον από εκεί πας με φουλ πεσμένη ψυχολογία και τα 4 έτη τα βλέπεις ως χάσιμο πολύτιμου χρόνου.

 

[Guest 874541]

Το ίδιο και με καθηγήτρια της βιολογίας 1η λυκείου.. παρακολουθώντας το μάθημά της δεν χρειαζόταν καν να διαβάσω για την επόμενη φορά. Μας τα εξηγούσε τόσο λιανά που με ελάχιστο - και όταν λέω ελάχιστο το εννοώ - διάβασμα πήρα 18 στις εξετάσεις. Υπάρχουν και αυτοί οι καθηγητές και όταν αγαπούν αυτό που διδάσκουν, φαίνεται..και αυτό με την σειρά του παρακινεί τον μαθητή/φοιτητή να δουλέψει περισσότερο. Τουλάχιστον εγώ έτσι λειτουργώ

 

[Samael]

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαζομάρα από αυτή τη φράση(ή ααα δεν είμαι μαθηματικό "μυαλό") και επειδή την έχω πει και γω,μεγαλώνοντας κατάλαβα κάτι πως γενικά σε τέτοιες φράσεις αντί να δηλώνεις απλά ότι δεν είσαι καλός και να σταματάς να προσπαθείς, σκέψου τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνεις.

• Μήπως έχεις κάποια κενά από προηγούμενα χρόνια και δεν μπορείς να καταλάβεις;
• Μήπως από όλα όσα διδάσκεσαι στο μάθημα, υπάρχει μόνο μια ενότητα που δεν καταλαβαίνεις;
• Τι σου διαφεύγει;

Κακά τα ψέματα, υπάρχουν άνθρωποι που ξεχωρίζουν νωρίς στην ζωή τους και πιθανότατα η υπόλοιπη ανθρωπότητα είναι πολύ πιο πίσω νοητικά, και θα είναι ο,τι και εαν κάνει διότι...απλά η φύση κάποιους τους προίκισε. Ωστόσο έτσι όπως τα λες είναι, δεν σημαίνει αυτό πως δεν έχει νόημα να προσπαθείς να καταλάβεις ολοένα και περισσότερα. Η επιστήμη προχωράει κυρίως με το λιθαράκι του καθενός πέρα την ιδιοφυία.

Συγκεκριμένα τα μαθηματικά απαιτούν είτε κόπο είτε ιδιοφυία για να τα καταλάβεις. Για να τα εξελίξεις όμως, χρειάζονται και τα δύο.

Το ακούμε διαρκώς. Όμως αυτή η άποψη περί “μαθηματικών μυαλών” καταντάει να είναι αυτοκαταστροφική για όσους την ασπάζονται.Το χειρότερο είναι ότι αυτός που το λεεί συμβάλλει στη διαιώνιση ενός μύθου που βλάπτει ολέθρια τα μη προνομιούχα παιδιά, το μύθο της έμφυτης γενετικής ικανότητας στα μαθηματικά...

Όπως είπα υπάρχει αυτή η έμφυτη γενετική ικανότητα, αλλά όχι στον βαθμό που θεωρούν όσοι εύκολα χρησιμοποιούν αυτή την δικαιολογία. Δηλαδή το να μάθεις τι είναι ένα όριο και τι σημαίνει, το να πάρεις μια παράγωγο, ή να καταλάβεις τι αντιπροσωπεύει ένα επικαμπύλιο ολοκλήρωμα δεν είναι ακατόρθωτα ούτε απαιτούν ιδιοφυία. Όλοι μπορούν να τα καταλάβουν, αρκεί να προσπαθήσουν. Και εδώ είναι που έγγυται και η διαφορά. Στα μαθηματικά για ορισμένα concepts πρέπει να καταβάλλεις γιγάντια προσπάθεια ώστε να τα κατανοήσεις. Οπότε δεν είναι θέμα ευφυίας αλλά όρεξης για μάθηση και αναζήτηση.

Είναι έμφυτη η ικανότητα στα μαθηματικά; Σίγουρα σε κάποιο βαθμό είναι. Ο Terence Tao, διάσημος μαθηματικός του UCLA , δημοσιεύει δεκάδες άρθρα σε κορυφαία περιοδικά κάθε χρόνο. Ερευνητές απ’ όλο τον κόσμο ζητούν τη βοήθεια του για τα δυσκολότερα κομμάτια της έρευνας τους. Κανένας από εμάς δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τόσο καλός στα μαθηματικά όπως ο Terence Tao, ανεξαρτήτως πόσο σκληρά προσπαθήσουμε ή πόσο καλούς δασκάλους έχουμε. Αλλά εδώ είναι η διαφορά: Εμείς δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο καλοί! Για τα μαθηματικά του σχολείου(ακόμα και του πανεπιστημίου ειδικά σε προπτυχιακό επίπεδο τουλάχιστον),το εκ γενετής ταλέντο είναι πολύ λιγότερο σημαντικό από τη σκληρή δουλειά , την προετοιμασία και την αυτοπεποίθηση...

Πιστεύω πως ο μέσος άνθρωπος μπορεί να γίνει expert και ιδιοφυία σε ένα πράγμα. Οι γενικά ιδιοφυείς μπορούν να διαπρέψουν ταυτόχρονα σε πολλούς τομείς. Αλλά ναι,συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες, εκτός εαν κάποιος κυνηγάει φουλ ακαδημαική καριέρα και πει "εγώ θα αλλάξω όλο το πεδίο" δεν χρειάζεται καν να είναι και πολύ καλός για να αντιληφθεί δύο-τρία πράγματα για να κάνει την δουλειά του.

Παράδειγμα μια φίλη μου απο τμήμα τροφίμων η οποία, διαμαρτυρόταν οτι τους ζητάνε να γίνουν μαθηματικοί επειδή είχαν λίγα βασικά μαθηματικά της Γ λυκείου στο πρόγραμμα.

Καταρχήν υπάρχουν άτομα που βγάζουν 16500-17000 μόρια στη θετικη και δηλώνουν παιδαγωγικές σχολές μόνο κ μόνο για να κάνουν φοιτητική ζωή...
Μάλιστα έχω κοντινό μου πρόσωπο που πέρσι έγραψε 16800 και απέρριψε τη ΣΕΜΦΕ για το παιδαγωγικό δημοτικής για να κάνει "φοιτητική ζωή"....
Υ.Γ η κοπέλα αυτή με διάβασμα βδομάδας δεν χρωστάει τίποτα από το 1ο έτος(έχει βαθμούς που κάποιοι ούτε τους έχουμε ονειρευτεί...) και κοροιδεύει τον αδελφό της που είναι πληροφορική ΠΑΔΑ και σκίζεται

Κοίτα πιστεύω πως κανένας δεν βγαίνει χαμένος όταν κάνει αυτό που θέλει.
Ο αδελφός της σκίζεται αλλά τουλάχιστον κάνει αυτό που αγαπάει.
Εκείνη χαραμίζει το ταλέντο της αλλά πάλι κάνει αυτό που αγαπάει.
Οπότε σε όλες τις περιπτώσεις όλοι είναι μια χαρά και ευτυχισμένοι, κάνουν αυτό που αγαπάνε...
Κακώς λοιπόν κάθεται και κρίνει τους άλλους για τις επιλογές τους όταν κανένας δεν έκρινε την δική της.

Ο άλλος μπορεί κάθε μέρα να πίνει μπουκάλια βότκα,ουίσκι και να ξενυχτάει ακούγοντας τραπ στα κλαμπάκια.
Γούστα του και καπέλο του. Προσωπικά δεν θα με έκφραζε αυτή η ζωή, αλλά εφόσον τον άλλο μπορεί να τον γεμίζει, ας κάνει αυτό. Δεν μου πέφτει λόγος να το κρίνω. Όμως μην γυρίσεις να κοροιδέψεις όσους επιλέξουν να ξεσκίζονται σε μια σχολή,γιατί ούτε αυτοί είναι δούλοι. Το έχουν επιλέξει, και για να το έχουν επιλέξει πιθανότατα παρά τις όποιες δυσκολίες, κάτι κερδίζουν που τους γεμίζει.

Τη σκληρή δουλεία και την αφοσίωση επίσης...
δεν θα έχει καθόλου διάβασμα θες να πεις λένε και παίρνεις πτυχίο για πλάκα...

Όποιος το λέει αυτό πλανάται πλήρως. Ακόμα και να πάρεις το πτυχίο, εαν δεν έχεις δουλέψει όπως θα έπρεπε, είναι κάπως δώρον άδωρον το χαρτί. Πιστοποιεί πως ξέρεις πράγματα ενώ στην ουσία απλά πέρασες και δεν ακούμπησες.

 

[gregory nub]

Υπάρχουν 2 μεγάλα προβλήματα. Κάθε χρόνο βλέπεις άρθρα που λένε ~90% απ όσων έδωσαν πανελλήνιες μπαίνουν σε σχολή. Όλοι αυτοί, άνευ διδάκτρων σε μια χώρα που παλεύει να σταθεί στα πόδια της οικονομικά. Απλά δεν γίνεται να υπάρχουν ποιοτικές εγκαταστάσεις με τέτοιους αριθμούς εισακτέων/αριθμό πανεπιστημίων.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι τα πανεπιστήμια βασίζονται κυρίως σε κρατική χρηματοδότηση. Πρέπει να υπάρχει κίνητρο ν αλλάξει αυτό, και τα μέλη ΔΕΠ να κυνηγάνε grants για να χρηματοδοτήσουν τα εργαστήριά τους/το τμήμα. Κάποια πανεπιστήμια που δεν μπορούν να το κάνουν αυτό θα πρέπει να κλείσουν, ή να ιδιωτικοποιηθούν.

edit: ξέχασα ν' απαντήσω στον OP, αυτό γίνεται γιατί το πανεπιστήμιο θεωρείται απ' όλους φυσική συνέχεια του λυκείου. Δεν υπάρχει η νοοτροπία ό,τι πας με σκοπό ν' αποκτήσεις εφόδια για να γίνεις επαγγελματίας. Δυστυχώς πρέπει να σαι self-motivated, που είναι πιο δύσκολο σε σχολή όπου υπάρχει έντονη η αδιαφορία. Όπως είπαν προηγουμένως, οι καθηγητές έχουν ως κύριο μέρος της δουλειές τους την έρευνα (δημοσιεύσεις/αιτήσεις χρηματοδότησης), και η διδασκαλία είναι το κάτι έξτρα.

Πιθανώς και οι καθηγητές σου, να έχουν σιχαθεί την εικόνα στις διαλέξεις τους και να μην κάνουν κάποια προσπάθεια, όμως να έχουν την καλή θέληση να σου απαντήσουν σε απορίες/να σε καθοδηγήσουν σε υλικό μέσω email ή σε ώρες γραφείου. Αν όχι, υπάρχουν online κοινότητες στον κλάδο σου σίγουρα.

 

[Paragontas7000]

Δεν ξέρουμε την πραγματική γνώμη των φοιτητών. Κάποιοι απλά την ανέχονται, κάποιοι είναι θετικοί κάποιοι δεν έχουν καν γνώμη και δεν τους ενδιαφέρει. Αν δεν γίνει κάποια μαζική ψηφοφορία (κάτι σαν δημοψήφισμα) δεν μπορούμε να ξέρουμε.

Το μόνο δεδομένο που έχουμε, είναι πως όσοι ψήφισαν στις φοιτητές εκλογές είπαν ουσιαστικά πως δεν θέλουν την οππι. Η πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια που η ΔΑΠ δεν βγήκε πρώτη.

Επιπλέον, από πορείες που γίνονται ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, συμμετέχει πάρα πολύ κόσμος. Δεν είναι μειοψηφία.

Xρηστο σε ενα μαζικο-(θεωρητικο προφανως )δημοψηφισμα που ολοι οι φοιτητες θα ψηφιζαν επιδεικνυωντας την φοιτητικη τους ταυτοτητα αν θελουν 'η οχι πανεπ. αστυνομια, πιστευω απο την εμπειρια μου 2 χρονια στο πανεπιστημιο ενα 60-65% θα ηταν υπερ.Ισως και λιγο παραπανω.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Σεπτεμβρίου 2022

Αυτός ο μύθος της ξέφρενης φοιτητικής ζωής, είναι απλά μια ιστορία που σπέρνουν γονείς και φροντιστηριούχοι σε 18χρονα για να τους χρυσώσουν το χάπι των πανελληνίων. Απλά μπερδεύουν την ελευθερία επιλογών που έχεις σαν ενήλικας (το οποίο είναι κάτι θετικό) με την ασυδοσία (που είναι αρνητικό). Συν του ότι έχεις αγανακτησμένα 18χρονα από το λύκειο - πανελλήνιες και πολλές φορές από τοξικές και καταπιεστικές ελληνικές οικογένειες (με κάθε τρόπο), ε δεν θέλει και πολύ.
Το αποτέλεσμα είναι ότι έχεις άτομα που έχουν κλείσει τα 18, τα οποία (επί των πλείστων) δεν ξέρουν να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες και παίρνουν το πανεπιστήμιο σαν μια μεταλυκειακή φάση.
Θυμήθηκα τώρα έναν τύπο στην σχολή μου (ούτε πως τον λέγαν δεν θυμάμαι) που πρώτη μέρα στην σχολή ήρθε με την μάνα του, η οποία τον έκανε ρεζίλι.
Ήμασταν εκεί πρωτόετα έξω από τα εργαστήρια για εγγραφές κλπ. και ήταν αυτός με τη μάνα του η οποία μάλλον νόμιζε πως το παιδί της πήγαινε πρώτη δημοτικού και τον πήγαινε με το φρουτάκι πρώτη μέρα στο σχολείο, η οποία μας έπιανε και μας έλεγε "εσένα πως σε λένε; Αυτός είναι ο τάδε (ο γιος της)" "Να (τάδε) εδώ είναι τα κορίτσια οι συμφοιτητριές σου" και ο γιος της σφιγμένος από την ντροπή απλά μας έπιανε το χέρι (για την "γνωριμία") με μας να έχουμε κριντζάρει. Μετά στα επόμενα χρόνια τον συγκεκριμένο δεν τον έβλεπα ποτέ στα μαθήματα, τον έβλεπα συνεχώς έξω σε εξόδους και απλά μας απέφευγε και δεν μας μιλούσε από εκείνη την μέρα που τον έκανε ρεζίλι η μάνα του. Δεν παίζει να βγάλει την σχολή ποτέ.
Τι θέλω να πω με αυτό το ακραίο παράδειγμα; Αν στο παιδί σου συμπεριφέρεσαι λες και είναι πρώτη δημοτικού σε όλη του την ζωή για να μην τρομάξει ή πάθει τίποτα, τότε προφανώς δεν θα μπορεί να αναλάβει και καμία σοβαρή ευθύνη. Για αυτό παραπάνω ανέφερα και την τοξικότητα κάποιων ελληνικών οικογενειών που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν.

Ισχυει αυτο πολλα παιδια μετα τα 2χρονια σκληρου διαβασματος,ρουτινας και συναστροφης με περιορισμενο αριθμο ανθρωπων θελουν να φυγουν μακρια απο το πατρικο τους οπου ισως και εκει βιωναν δυασαρεστες καταστασεις και να πανε να ζησουν τη ξεφρενη φοιτητικη ζωη και να γνωρισουν πολυ κοσμο.Εχω συμφοιτητη που γυρναει στο πατρικο του 10 μερες χριστουγεννα πασχα και αλλες 30-40 μερες το καλοκαιρι.

 

[GeorgePap2003]

Xρηστο σε ενα μαζικο-(θεωρητικο προφανως )δημοψηφισμα που ολοι οι φοιτητες θα ψηφιζαν επιδεικνυωντας την φοιτητικη τους ταυτοτητα αν θελουν 'η οχι πανεπ. αστυνομια, πιστευω απο την εμπειρια μου 2 χρονια στο πανεπιστημιο ενα 60-65% θα ηταν υπερ.Ισως και λιγο παραπανω.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Σεπτεμβρίου 2022

Ισχυει αυτο πολλα παιδια μετα τα 2χρονια σκληρου διαβασματος,ρουτινας και συναστροφης με περιορισμενο αριθμο ανθρωπων θελουν να φυγουν μακρια απο το πατρικο τους οπου ισως και εκει βιωναν δυασαρεστες καταστασεις και να πανε να ζησουν τη ξεφρενη φοιτητικη ζωη και να γνωρισουν πολυ κοσμο.Εχω συμφοιτητη που γυρναει στο πατρικο του 10 μερες χριστουγεννα πασχα και αλλες 30-40 μερες το καλοκαιρι.

Εγώ για την πανεπιστημιακή αστυνομία έχω ανάμεικτη άποψη...
Από τη μια ναι οι ανθρωποί αυτοί δεν εκπαιδεύτηκαν σωστά,μπήκαν από προκύρηξη και δε γνωρίζουμε σε τι ψυχολογική κατάσταση θα είναι εκείνοι και θεωρώ ότι σε όλο το concept του μέτρου αυτού αυτό είναι το βασικό λάθος...
Απο κει και πέρα να υπάρχει μια ασφάλεια στο πανεπιστήμιο...να μην μπαίνει όποιος γουστάρει και να μην μπορεί να κάνει ότι γουστάρει...δεν το βρίσκω και τόσο λανθασμένο...