Υπάρχει Θεός; Και αν ναι, ποιος είναι;

[Guest 523993]

Υπάρχει Θεός; Και αν ναι ποιος είναι; Ποια είναι η άποψη σας περί του θέματος;

Ευχαριστώ

 

[Μάρκος Βασίλης]

Η πίστη σε κάποιον θεό είναι καθαρά... πίστη. Ούτε τεκμαίρεται η ύπαρξή του από γεγονότα ούτε η μη ύπαρξη του - τουλάχιστον, προς το παρόν. Επομένως, δεν ξέρουμε αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Κάποια άτομα πιστεύουν, κάποια όχι, κάποια απλά δεν παίρνουν θέση κ.λπ.

 

[Mukumbura]

Το θέμα περί ύπαρξης ή όχι του Θεού είναι πολύ σύνθετο.
Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχει μια οντότητα η οποία ηγεμονεί και μας καθοδηγεί.
Αλλα αν το αναλύσω από μια πιο αντικειμενική οπτική γωνία, θα έλεγα πως οι θρησκείες έχουν τον ίδιο στόχο: να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε πραγματικό άνθρωπο, να τον λυτρώσουν από τα δεσμά των ενστικτων του και να εξυψώσουν το πνεύμα του. Ουσιαστικά, καθοδηγούν τον άνθρωπο προς στην τέλεια μορφή του. Του δίνουν ένα νόημα στην ζώη.
Οσον αφορά τον Θεό, τίποτα δεν λέγεται με σιγουριά. Είναι άκρως υποκειμενικό.
Αλλα θα έλεγα πως είναι καλό να πιστεύουμε σε κατι ανώτερο. Δεν χρειάζονται όλα εξήγηση και αποδεικτικά στοιχεία. Η επιστήμη είναι χρήσιμη και αναγκαία, όμως αν έχεις αυτή ως ''θρησκεία'' σου τότε ζεις μία αντικειμενική ζωή προσπαθόντας να ερμηνεύσεις το ανεξήγητο.
Ο Θεός είναι κάτι ανεξήγητο.

 

[spsj94n]

Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού a priori είναι μη επαληθεύσιμο, ανόητο και ήσσονος σημασίας*.
Υπάρχει έστω ένας τρόπος να επαληθευτεί;**
Όχι.
Πάρτε για παράδειγμα την Τσαγιέρα του Ράσελ.
Τι το ξεχωριστό έχει το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού, από λογικής άποψης;
Και τα 2 είναι μη επαληθεύσιμα.
Τόσο η πίστη στον Θεό, όσο και η ύπαρξη της "Επουράνιας" Τσαγιέρας είναι λογικά ισοδύναμες: Πίστη στην ύπαρξη κάποιου Όντος/Αντικειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί, μέσα από τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ δεδομένα που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε, τα αισθητηριακά.
Συνεπώς δεν υπάρχει Θεός;
Από την στιγμή που δεν τον βλέπουμε, δεν έχουμε εμπειρικές αποδείξεις για την ύπαρξή του, δεν υπάρχει νόημα στην πίστη ή μη πίστη σε αυτόν.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει;
Μπορεί εμείς να μην δυνόμαστε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη του Θεού ή της τσαγιέρας του Ράσελ.
Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να υπάρχει Θεός, όπως και η Τσαγιέρα του Ράσελ και το στρουμφοχωριό σε ένα άλλο σύμπαν, όπως και οι νεράιδες και οι γοργόνες που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ουδέποτε κανένας.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κανείς να φανταστεί και δεν έχει παρατηρηθεί ώστε να διαψευσθεί.
Άραγε ποιος πιστεύει στην Τσαγιέρα του Ράσελ;
Φαντάζομαι κανείς.
Πόσοι πιστεύουν στον Θεό;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εν ζωή.
Και αυτό διότι έτσι, οι περισσότεροι εξ ημών, μάθαμε από μικρά παιδιά: Να μας εξιστορούνται ιστορίες για τον Θεό, την αγάπη που μας τρέφει και τις μεγάλες τιμωρίες που μας περιμένουν όταν παραβιάσουμε τις ιερές του εντολές.

Που θέλω να καταλήξω;
Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού είναι με απλά λόγια θεμελιακά ανόητο και δεν πρέπει να καταναλώνουμε ενέργεια από πλευράς μας στην επίλυσή του, μιας και δεν υπάρχει λύση.
Όλες οι απόπειρες που κινήθηκαν στην κατεύθυνση απόδειξης-διάψευσης της ύπαρξης του Θεού είναι ατελείς και συχνά προβαίνουν σε λογικά άλματα.
Πρέπει να παραδεχθούμε το αδύνατο της επίλυσής του και να συνεχίσουμε την ζωή μας, απαλλαγμένοι πλέον από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.

*Αναφέρομαι στην έννοια του θεού, δίνοντας τον μεταφυσικό-υπερφυσικό του ορισμό και εξετάζοντάς την μόνο μέσω λογικών επιχειρημάτων.
Από κοινωνιολογικής απόψης κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι "εάν ο θεός δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί" για την επιβίωση της κοινωνίας και την ευζωία του ατόμου.
Ουσιαστικά, να αποδεχθεί η κοινωνία ή το άτομο, συνειδητά, κάτι αυθαίρετο, ούτως ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να ευδοκιμίσει.
Προσωπικά διαφωνώ με τούτη την άποψη, αλλά δεν θα την αναλύσω στο παρόν θέμα γιατί θα βγω εκτός του πλαισίου συζήτησης.
Είναι ένα τελείως διαφορετικό ερώτημα, ο ορισμός του θεού σε εκείνη την περίπτωση διαφέρει ριζικά.

** Δεν μπορούμε να διαπίστωσουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων θαυμάτων και "φανερώσεων" θεών/αγίων σε "θνητούς", καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύουν τούτες οι μαρτυρίες.
-Το ανθρώπινο μυαλό, ιδιαίτερα μέσω της αυθυποβολής, μπορεί να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή να εκλαμβάνει ερεθισμάτα και να τα ερμηνεύει λανθασμένα προς ικανοποίηση των ιδεοληψιών του.
Και προφανώς τα ατεκμηρίωτα γραφόμενα θρησκευτικών συγγραμάτων δεν μπορούν να ληφθούν ως αδιαμφισβήτητες αποδείξεις-αλήθειες, όταν μάλιστα τα ίδια αποτελούν την μοναδική πηγή πληροφόρησης για τα συμβάντα που αφηγούνται.

 

[jimis2001]

Το ερώτημα περί ύπαρξης του θεού a priori είναι μη επαληθεύσιμο, ανόητο και ήσσονος σημασίας*.
Υπάρχει έστω ένας τρόπος να επαληθευτεί;**
Όχι.
Πάρτε για παράδειγμα την Τσαγιέρα του Ράσελ.
Τι το ξεχωριστό έχει το ερώτημα περί ύπαρξης του θεού, από λογικής άποψης;
Και τα 2 είναι μη επαληθεύσιμα.
Τόσο η πίστη στον θεό, όσο και η ύπαρξη της "Επουράνιας" Τσαγιέρας είναι λογικά ισοδύναμες: Πίστη στην ύπαρξη κάποιου όντος/αντικειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί, μέσα από τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ δεδομένα που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε, τα αισθητηριακά.
Συνεπώς δεν υπάρχει θεός;
Από την στιγμή που δεν τον βλέπουμε, δεν έχουμε εμπειρικές αποδείξεις για την ύπαρξή του, δεν υπάρχει νόημα στην πίστη ή μη πίστη σε αυτόν.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει;
Μπορεί εμείς να μην δυνόμαστε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη του θεού ή της τσαγιέρας του Ράσελ.
Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να υπάρχει θεός, όπως και η Τσαγιέρα του Ράσελ και το στρουμφοχωριό σε ένα άλλο σύμπαν, όπως και οι νεράιδες και οι γοργόνες που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ουδέποτε κανένας.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κανείς να φανταστεί και δεν έχει παρατηρηθεί ώστε να διαψευσθεί.
Άραγε ποιος πιστεύει στην Τσαγιέρα του Ράσελ;
Φαντάζομαι κανείς.
Πόσοι πιστεύουν στον θεό;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εν ζωή.
Και αυτό διότι έτσι, οι περισσότεροι εξ ημών, μάθαμε από μικρά παιδιά: Να μας εξιστορούνται ιστορίες για τον Θεό, την αγάπη που μας τρέφει και τις μεγάλες τιμωρίες που μας περιμένουν όταν παραβιάσουμε τις ιερές του εντολές.

Που θέλω να καταλήξω;
Το ερώτημα περί ύπαρξης του θεού είναι με απλά λόγια θεμελιακά ανόητο και δεν πρέπει να καταναλώνουμε ενέργεια από πλευράς μας στην επίλυσή του, μιας και δεν υπάρχει λύση.
Πρέπει να παραδεχθούμε το αδύνατο της επίλυσής του και να συνεχίσουμε την ζωή μας, απαλλαγμένοι πλέον από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.

*Αναφέρομαι στην έννοια του θεού, δίνοντας τον μεταφυσικό-υπερφυσικό του ορισμό και εξετάζοντάς τον μόνο μέσω λογικών επιχειρημάτων.
Από κοινωνιολογικής απόψης κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι "εάν ο θεός δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί" για την επιβίωση της κοινωνίας και την ευζωία του ατόμου.
Ουσιαστικά, να αποδεχθεί η κοινωνία ή το άτομο, συνειδητά, κάτι αυθαίρετο, ούτως ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να ευδοκιμίσει.
Προσωπικά διαφωνώ με τούτη την άποψη, αλλά δεν θα την αναλύσω στο παρόν θέμα γιατί θα βγω εκτός του πλαισίου συζήτησης.
Είναι ένα τελείως διαφορετικό ερώτημα, ο ορισμός του θεού σε εκείνη την περίπτωση διαφέρει ριζικά.

** Δεν μπορούμε να διαπίστωσουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων θαυμάτων και "φανερώσεων" θεών/αγίων σε "θνητούς", καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύουν τούτες οι μαρτυρίες.
-Το ανθρώπινο μυαλό, ιδιαίτερα μέσω της αυθυποβολής, μπορεί να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή να εκλαμβάνει ερεθισμάτα και να τα ερμηνεύει λανθασμένα προς ικανοποίηση των ιδεοληψιών του.
Και προφανώς τα ατεκμηρίωτα γραφόμενα θρησκευτικών συγγραμάτων δεν μπορούν να ληφθούν ως αδιαμφισβήτητες αποδείξεις-αλήθειες, όταν μάλιστα τα ίδια αποτελούν την μοναδική πηγή πληροφόρησης για τα συμβάντα που αφηγούνται.

Συμφωνώ απόλυτα ότι από επιστημονική άποψη δεν έχει νόημα η διερεύνηση της ύπαρξης του Θεού. Για αυτό και οι περισσότεροι πρώην πιστοί επικαλούνται αυτά τα τελείως λογικά και ορθά επιχειρήματα για τον λόγο που δεν πιστεύουν. Όμως θα πρέπει να σκεφτούμε ότι μπορεί κάποιοι άνθρωποι, ούτε καν από παιδιά, αλλά από μόνοι τους αναζητούν πνευματική επάρκεια, η οποία σημαίνει ανταπόκριση σε έναν προσωπικό μεταφυσικό στόχο προσφέροντας ευχαρίστηση και ευεξία, και μπορεί να την φτάνουν με την πίστη στο θείο. Κατανοώ οτί η κοινωνική πλευρά της θρησκείας παίζει μεγάλο ρόλο στην ευχαρίστηση και ευεξία που πρσφέρει το θείο, όμως σε σπάνιες περιπτώσεις (μοναχοί, ασκητές κλπ από πολλές θρησκείες) η πνευματική επάρκεια επιτυγχάνεται χωρίς παρέμβαση από τον κοινωνικό περίγυρο. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς να αρνηθείς οτί για αυτά τα άτομα το μεταφυσικό και το θείο έχουν σημαντική επιρροή χωρίς την απαίτηση τεκμηριωμένης ύπαρξης.

 

[spsj94n]

Πράγματι δεν μπορώ, ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει οποιεσδήποτε θεολογικές απόψεις επιθυμεί, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο στα πλαίσια της Ανεξιθρησκείας και της Ελευθερίας του Λόγου και της Σκέψης.
Ο καθένας μπορεί να λαμβάνει ευχαρίστηση με όποιον τρόπο επιθυμεί.
Αν και εγώ προσωπικά δεν θα έκανα κάτι τέτοιο, όταν συνειδητά γνώριζα τα αποδεικτικά "κενά" της πίστης μου, δεν μπορώ να επιβάλλω σε κανέναν να μην το κάνει και ούτε να αρνηθώ τις θετικές καταστάσεις που μπορεί να βιώνει.

Έκανα μία κριτική στο ερώτημα που τέθηκε, χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως επιθυμώ η άποψή μου να καταστεί νόμος ή ότι είναι ήδη.
Αυτό θα ήταν αφενός άκρως αντι-Δημοκρατικό και αφετέρου απερίσκεπτο.
Απλώς έθεσα σε δημόσιο φόρουμ τις απόψεις μου, με σκοπό την επισήμανση των ενδεχόμενων λογικών σφαλμάτων τους, την διάδοσή τους και τον περαιτέρω διάλογο πάνω σε αυτές.

 

[Ryuzaki]

Το χρήμα γιατί δεν είναι στις επιλογές;

 

[Κλημεντίνη]

https://www.facebook.com/101697664845292/posts/149365643411827

 

[Mukumbura]

Πιστεύω πως όπως δεν μπορεί κάποιος να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, έτσι δεν μπορεί να αποδείξει και την ανυπαρξία του.
Θεός και επιστήμη είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα και είναι αβάσιμο να χρησιμοποιείς το ένα για να αμφισβητήσεις το άλλο.
Σαφώς, μπορείς να προσεγγύσεις το θέμα από πολλές πλευρές αλλά δεν βγαίνει κάποιο ιδιαίτερο συμπέρασμα.
Κάποιος μπορεί κάλλιστα να πει πως ο Θεός είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Ομως ποιος ήταν ο πρώτος που το κατασκεύασε; Ασφαλως δεν γίνεται να ήταν ένας μόνο άνθρωπος καθως όλοι οι πολιτισμοί όλων των εποχών πίστευαν σε μία οι πολλές θεότητες χωρίς να έχουν έρθει σε επαφή μεταξύ τους. Αρα, τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να πιστέψει στην ύπαρξη μίας ανώτερης οντότητας χωρίς να την έχει αντικρύσει ποτέ; Πως ξεκίνησε; Γιατί μόνο ο άνθρωπος; Eίναι απλώς ένα κοινωνικό φαινόμενο;
Αυτά τα ερωτήματα δεν πιστεύω πως έχουν κάποια απάντηση.

 

[JohnGreek]

Το αν υπάρχει Θεός και ποιος είναι. Δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ ο άνθρωπος.
Γιατί είναι κάτι πολύ ανώτερο από τον ίδιο και από αυτά που είναι σε θέση να αντιληφθεί.

Όπως ας πούμε ένας πίθηκος δεν θα είναι ποτέ, όσες χιλιετίες και αν περάσουν, να καταλάβει την ανθρώπινη κοινωνία ή τα οικονομικά. Γιατί υπάρχουν φτωχοί και γιατί υπάρχουν πλούσιοι και πάει λέγοντας.

Επίσης προσωπικά δεν με καλύπτουν οι θεωρίες που υπάρχουν σήμερα. Ότι από το τίποτα δημιουργήθηκε ξανφικά η ζωή και ο χρόνος. Τι είναι αυτό το τίποτα; Τι στο καλό σημαίνει το τίποτα; Δεν υπήρξε τίποτα πριν;
Αυτή είναι η κλασσική ερώτηση, υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που υπάρχουν και στο γαλαξία, που ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι σε θέση να απαντήσει.

Βεβαίως, όντως μπορεί όλα αυτά να είναι τυχαία, και σε κάτι χιλιάδες χρόνια από τώρα να έχουμε απαντήσει τα περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα. Αλλά εννοείται πως μπορεί να υπάρχει και κάτι ανώτερο.
Αυτός είναι και ο λόγος που για εμένα, όσο γελοίος είναι ο φανατικός Χριστιανός/Μουσουλμάνος κτλ. Που ζαλίζει μπάλες με προφήτες και ιερά βιβλία. Άλλο τόσο είναι και ο φανατικός άθεος που πιστεύει ότι μπορεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει τίποτα, αλλά στην πραγματικότητα είναι το ίδιο άσχετος και ακριβώς το ίδιο σπαζαρχίδας.

Αυτά τα λίγα από εμένα.

 

[jimis2001]

Το αν υπάρχει Θεός και ποιος είναι. Δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ ο άνθρωπος.
Γιατί είναι κάτι πολύ ανώτερο από τον ίδιο και από αυτά που είναι σε θέση να αντιληφθεί.

Όπως ας πούμε ένας πίθηκος δεν θα είναι ποτέ, όσες χιλιετίες και αν περάσουν, να καταλάβει την ανθρώπινη κοινωνία ή τα οικονομικά. Γιατί υπάρχουν φτωχοί και γιατί υπάρχουν πλούσιοι και πάει λέγοντας.

Επίσης προσωπικά δεν με καλύπτουν οι θεωρίες που υπάρχουν σήμερα. Ότι από το τίποτα δημιουργήθηκε ξανφικά η ζωή και ο χρόνος. Τι είναι αυτό το τίποτα; Τι στο καλό σημαίνει το τίποτα; Δεν υπήρξε τίποτα πριν;
Αυτή είναι η κλασσική ερώτηση, υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που υπάρχουν και στο γαλαξία, που ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι σε θέση να απαντήσει.

Βεβαίως, όντως μπορεί όλα αυτά να είναι τυχαία, και σε κάτι χιλιάδες χρόνια από τώρα να έχουμε απαντήσει τα περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα. Αλλά εννοείται πως μπορεί να υπάρχει και κάτι ανώτερο.
Αυτός είναι και ο λόγος που για εμένα, όσο γελοίος είναι ο φανατικός Χριστιανός/Μουσουλμάνος κτλ. Που ζαλίζει μπάλες με προφήτες και ιερά βιβλία. Άλλο τόσο είναι και ο φανατικός άθεος που πιστεύει ότι μπορεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει τίποτα, αλλά στην πραγματικότητα είναι το ίδιο άσχετος και ακριβώς το ίδιο σπαζαρχίδας.

Αυτά τα λίγα από εμένα.

Σπανιότερα έχω δει άθεους που να κακοποιούν άλλα άτομα με βάση την πίστη τους, τους γνωρίζεις προσωπικά; Όσο για Χριστιανούς μπορώ να σκεφτώ Σταυροφορίες και σέκτες (Ιεχωβάδες, Μορμόνοι κλπ)ως σημαντικά παραδείγματα κακοποίησης ενώ κάποιοι Χριστιανικοί (και μη) κλάδοι έχουν αντιεπιστημονικές αντιλήψεις για την δημιουργία του κόσμου, του πλανήτη και της ζωής και διαδάσκουν στα παιδιά τους τέτοιες ιδεοληψίες, το οποίο εγώ θεωρώ πνευματική κακοποίηση.

 

[JohnGreek]

Όσο για Χριστιανούς μπορώ να σκεφτώ Σταυροφορίες και σέκτες (Ιεχωβάδες, Μορμόνοι κλπ)ως σημαντικά παραδείγματα κακοποίησης

Οι θρησκείες ήταν πάντα η αφορμή για όσα έγιναν. Όχι η αιτία.
Εκτός αν πιστεύεις ότι ο σταυροφόρος ή ο τζιχατζιστής που κάνανε ότι κάνανε, θα ήταν νορμάλ άνθρωποι και θα ζούσαν ειρηνικά αν δεν είχαν εμπλακεί με το θέμα της θρησκείας...

Όσο για την πνευματική κακοποίηση διαφωνώ. Ειδικά στις μέρες μας οι πηγές που έχει ένας άνθρωπος στην διάθεση του είναι αμέτρητες. Μπορεί πολλά παιδιά να μεγαλώνουν με τα γνωστά παραμύθια για Αδάμ και Εύα κτλ. Αλλά μεγαλώνοντας οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες για να ψάξουν και να αποφασίσουν τι πραγματικά πιστεύουν ότι ισχύει.
Παρόλα αυτά εσένα σε ενοχλεί τόσο πολύ αν κάποιος πιστεύει ότι ο θεός έπλασε την γη, υπάρχει παράδεισος κτλ.; Γιατί προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί.

 

[Mukumbura]

Σπανιότερα έχω δει άθεους που να κακοποιούν άλλα άτομα με βάση την πίστη τους, τους γνωρίζεις προσωπικά; Όσο για Χριστιανούς μπορώ να σκεφτώ Σταυροφορίες και σέκτες (Ιεχωβάδες, Μορμόνοι κλπ)ως σημαντικά παραδείγματα κακοποίησης ενώ κάποιοι Χριστιανικοί (και μη) κλάδοι έχουν αντιεπιστημονικές αντιλήψεις για την δημιουργία του κόσμου, του πλανήτη και της ζωής και διαδάσκουν στα παιδιά τους τέτοιες ιδεοληψίες, το οποίο εγώ θεωρώ πνευματική κακοποίηση.

Bασικά, πολύ άθεοι την βρίσκουν ανώτεροι. Χλευάζουν τους θρησκευόμενους (π.χ. αυτοί που ανάβουν σούβλες Μεγάλη Παράσκευη ) και δεν σέβονται τα πιστεύω των άλλων, θεωρόντας την θρησκεία κάτι υποδεέστερο. Με αυτά βεβαίως δεν λέω πως οι θρησκευόμενοι είναι αψεγάδιαστοι.
Δεν είμαι κατά της επιστήμης. Είμαι όμως κατά της αντικειμενικοποίησης της ζωής. Δεν θα μπορούσα να ζήσω σε έναν κόσμο που όλα έχουν μία ερμηνεία και μία αλήθεια.
Μην ξεχνάς πως όσον αφορά την δημιουργία του κόσμου τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε ο Αδάμ και η Ευα, ούτε η ΘΕΩΡΙΑ της Μεγάλης έκρηξης.
Επιπλέον το να διδάσκεις στα παιδιά σου την κοσμοθεωρία, τις παραδόσεις και σαφως την θρησκεία σου δεν το θεωρώ κακοποίηση. Πως αλλιώς θα συνεχίζονταν να υπάρχει πολιτισμός; Αλλα σαφως αντιεπιστημονικές θεωρίες συνομοσίας (π.χ οτι η Γη είναι επίπεδη ή ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό) είναι άκρως απαράδεκτο να μεταδίδονται στα παιδιά.
Οσον αφορά τις Σταυροφορίες, πιστεύω πως ήταν περισσότερο πολιτικού παρά θρησκευτικού περιεχομένου. Η Καθολική Εκκλησία ήταν (και είναι) απο τις πιο διεφθαρμένες. Ομως αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σε συγκριση με άλλες θρησκείες, οι Χριστιανοί δεν είμαστε τόσο επικίνδυνοι στην σύχρονη εποχή.

 

[jimis2001]

Οι θρησκείες ήταν πάντα η αφορμή για όσα έγιναν. Όχι η αιτία.
Εκτός αν πιστεύεις ότι ο σταυροφόρος ή ο τζιχατζιστής που κάνανε ότι κάνανε, θα ήταν νορμάλ άνθρωποι και θα ζούσαν ειρηνικά αν δεν είχαν εμπλακεί με το θέμα της θρησκείας...

Όσο για την πνευματική κακοποίηση διαφωνώ. Ειδικά στις μέρες μας οι πηγές που έχει ένας άνθρωπος στην διάθεση του είναι αμέτρητες. Μπορεί πολλά παιδιά να μεγαλώνουν με τα γνωστά παραμύθια για Αδάμ και Εύα κτλ. Αλλά μεγαλώνοντας οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες για να ψάξουν και να αποφασίσουν τι πραγματικά πιστεύουν ότι ισχύει.
Παρόλα αυτά εσένα σε ενοχλεί τόσο πολύ αν κάποιος πιστεύει ότι ο θεός έπλασε την γη, υπάρχει παράδεισος κτλ.; Γιατί προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί.

Δεν ήταν η θρησκεία μόνο αφορμή για τέτοιους θρησκευτικούς πολέμους διότι στον Χριστιανισμό από την Βίβλο άρχισαν τα μηνύματα περί υπόταξης σε μία απόλυτη αυθεντία (στην Παλαιά Διαθήκη) και η Καθολική εκκλησία του Μεσαίωνα εκμεταλλεύτηκε αυτά τα μηνύματα για πολιτικά οφέλη. Αυτή είναι ακραία περίπτωση πνευματικής κακοποίησης από την θρησκεία. Αλλά ακόμα και στην σημερινή εποχή αν κοιτάξετε σε υπανάπτυκτες χώρες ή σε συντηρητικές περιοχές ανεπτυγμένων χωρών (Τέξας, Αλαμπάμα) παρατηρούνται τα ίδια φαινόμενα με μεσαίωνα σε έναν βαθμό: έλλειψη επιστημονικής εκπαίδευσης και παρέμβαση θρησκείας στην εκπαίδευση, στην ζωή των νέων και στο πολιτικό κλίμα. Οπότε σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι θέμα το τι πιστεύουν οι άνθρωποι αλλά πώς αυτές οι πίστες επηρεάζουν την κοινωνία τους ιδιαίτερα εξαιτίας της εκμετάλλευσης από την πολιτική ηγεσία. Προφανώς δεν χρειάζεται θρησκεία για να δημιουργηθεί η κατάσταση αυτή αλλά γίνεται εμπλεκόμενος παράγοντας όταν δεν παραμένει στα όρια του θετικού κοινωνικού της ρόλου.

Bασικά, πολύ άθεοι την βρίσκουν ανώτεροι. Χλευάζουν τους θρησκευόμενους (π.χ. αυτοί που ανάβουν σούβλες Μεγάλη Παράσκευη ) και δεν σέβονται τα πιστεύω των άλλων, θεωρόντας την θρησκεία κάτι υποδεέστερο. Με αυτά βεβαίως δεν λέω πως οι θρησκευόμενοι είναι αψεγάδιαστοι.
Δεν είμαι κατά της επιστήμης. Είμαι όμως κατά της αντικειμενικοποίησης της ζωής. Δεν θα μπορούσα να ζήσω σε έναν κόσμο που όλα έχουν μία ερμηνεία και μία αλήθεια.
Μην ξεχνάς πως όσον αφορά την δημιουργία του κόσμου τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε ο Αδάμ και η Ευα, ούτε η ΘΕΩΡΙΑ της Μεγάλης έκρηξης.
Επιπλέον το να διδάσκεις στα παιδιά σου την κοσμοθεωρία, τις παραδόσεις και σαφως την θρησκεία σου δεν το θεωρώ κακοποίηση. Πως αλλιώς θα συνεχίζονταν να υπάρχει πολιτισμός; Αλλα σαφως αντιεπιστημονικές θεωρίες συνομοσίας (π.χ οτι η Γη είναι επίπεδη ή ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό) είναι άκρως απαράδεκτο να μεταδίδονται στα παιδιά.
Οσον αφορά τις Σταυροφορίες, πιστεύω πως ήταν περισσότερο πολιτικού παρά θρησκευτικού περιεχομένου. Η Καθολική Εκκλησία ήταν (και είναι) απο τις πιο διεφθαρμένες. Ομως αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σε συγκριση με άλλες θρησκείες, οι Χριστιανοί δεν είμαστε τόσο επικίνδυνοι στην σύχρονη εποχή.

Από την μία, ο αθεϊσμός δεν είναι ιδεοληψία που υποστηρίζει την καταπάτηση άλλων πιστών και δεν υποστηρίζω όσους κάνουν τέτοιες κακοποίησεις. Από την άλλη, για κάποιες θρησκείες μπορεί να είναι γραμμένο και μέσα στο δόγμα ότι οι άθεοι και οι αποστάτες είναι "αμαρτωλοί", παροτρύνωντας και τους πιστούς να τους κακοποιούν. Επίσης η διάδοση του πολιτισμού μπορεί να γίνει με διδασκαλία που δεν οδηγεί στην άγνοια και στην διάπραξη εγκλημάτων ενάντιας των ανθρώπινων δικαιωμάτων αφού στην σημερινή εποχή έχουμε πρόσβαση σε καλύτερη γνώση παρά το γεγονός ότι στην πραγματικότητα δεν διαμειράζεται ισάξια σε όλους.

 

[Μάρκος Βασίλης]

Bασικά, πολύ άθεοι την βρίσκουν ανώτεροι. Χλευάζουν τους θρησκευόμενους (π.χ. αυτοί που ανάβουν σούβλες Μεγάλη Παράσκευη ) και δεν σέβονται τα πιστεύω των άλλων, θεωρόντας την θρησκεία κάτι υποδεέστερο. Με αυτά βεβαίως δεν λέω πως οι θρησκευόμενοι είναι αψεγάδιαστοι.

Σε όλες τις κοινωνικές ομάδες μπορείς να βρεις «μαύρα πρόβατα» με ανασφάλειες για τις πεποιθήσεις τους που μειώνουν τις άλλες ομάδες. Για παράδειγμα, μπορείς να βρεις άθεα άτομα που νομίζουν ότι είναι «πνευματικά ανώτερα» από τα θρησκευόμενα ή θρησκευόμενα άτομα που νομίζουν το ίδιο, γιατί «οι άλλοι δεν έχουν ιερό και όσιο» ή αγνωστικιστές που το παίζουν ανώτεροι «γιατί είναι έξω από το beef». Αυτό, λοιπόν, δεν μπορεί να αποτελέσει indicator από μόνο του.

Δεν είμαι κατά της επιστήμης. Είμαι όμως κατά της αντικειμενικοποίησης της ζωής. Δεν θα μπορούσα να ζήσω σε έναν κόσμο που όλα έχουν μία ερμηνεία και μία αλήθεια.

Δεν κατάλαβα τους λόγους που δε θα μπορούσες να ζήσεις σε έναν κόσμο καθ' όλα ερμηνευμένο, αλλά ούτως ή άλλως το πρόβλημα να αποφανθούμε αν μία πρόταση είναι αληθής ή ψευδής είναι, εν γένει, μη αποφασίσιμο, οπότε πάντα θα υπάρχουν προτάσεις που δε θα μπορούμε να αποφανθούμε για την αλήθεια τους.

Μην ξεχνάς πως όσον αφορά την δημιουργία του κόσμου τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε ο Αδάμ και η Ευα, ούτε η ΘΕΩΡΙΑ της Μεγάλης έκρηξης.

Εντάξει, απλά ο Αδάμ και η Εύα δεν έχουν καμία άλλη στήριξη πέρα από την ίδια τη θρησκεία που τους περιγράφει. Όλες οι άλλες επιστημονικές θεωρίες έχουν περισσότερα εμπειρικά δεδομένα από τον εαυτό τους τον ίδιο.

Επιπλέον το να διδάσκεις στα παιδιά σου την κοσμοθεωρία, τις παραδόσεις και σαφως την θρησκεία σου δεν το θεωρώ κακοποίηση. Πως αλλιώς θα συνεχίζονταν να υπάρχει πολιτισμός; Αλλα σαφως αντιεπιστημονικές θεωρίες συνομοσίας (π.χ οτι η Γη είναι επίπεδη ή ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό) είναι άκρως απαράδεκτο να μεταδίδονται στα παιδιά.

Οι θρησκείες αποτέλεσαν μέσο διατήρησης των πολιτισμών για αιώνες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι αναγκαία συνθήκη η διάδοσή τους για να διατηρηθεί ο εκάστοτε πολιτισμός.

Οσον αφορά τις Σταυροφορίες, πιστεύω πως ήταν περισσότερο πολιτικού παρά θρησκευτικού περιεχομένου. Η Καθολική Εκκλησία ήταν (και είναι) απο τις πιο διεφθαρμένες. Ομως αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σε συγκριση με άλλες θρησκείες, οι Χριστιανοί δεν είμαστε τόσο επικίνδυνοι στην σύχρονη εποχή.

Ήταν πολιτικού περιεχομένου, αλλά χρησιμοποίησαν ως άρμα τη θρησκεία - άλλωστε, είχε κερδηθεί πιο μετά, κατά τον 13ο αιώνα free-pass για τους Χριστιανικούς πληθυσμούς στους Αγίους Τόπους, αλλά ο Πάπας, επί της ουσίας, απέρριψε τη συμφωνία που το εξασφάλιζε αυτό.

Επίσης, δε θεωρώ ότι οι Καθολικοί είναι a priori πιο διεφθαρμένοι από τους Ορθόδοξους, άλλωστε, άνθρωποι είναι αμφότεροι.

 

[Mukumbura]

Από την άλλη, για κάποιες θρησκείες μπορεί να είναι γραμμένο και μέσα στο δόγμα ότι οι άθεοι και οι αποστάτες είναι "αμαρτωλοί", παροτρύνωντας και τους πιστούς να τους κακοποιούν.

Σε αυτό συμφωνώ. Ομως, κατά πόσο εφαρμόζονται στην σύγχρονη εποχή; Με εξαίρεση τους φανατικούς ισλαμιστές, διάσκορπα γεγονότα και σε μηδαμινες βίαιες αιρέσεις, δεν εκδηλώνεται βία προς τους αλλόθρησκους.

Από την μία, ο αθεϊσμός δεν είναι ιδεοληψία που υποστηρίζει την καταπάτηση άλλων πιστών και δεν υποστηρίζω όσους κάνουν τέτοιες κακοποίησεις.

Ο αθεισμός όντως δεν υποστηρίζει βία ενάντια στους θρησκευόμενους. Ομως είναι διαφορετική ιστορία για κάποιους άθεους (π.χ κομμουνιστικα καθεστώτα τα οποία ήταν ενάντια της θρησκείας). Ομως κατανοώ πως και αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

Επίσης η διάδοση του πολιτισμού μπορεί να γίνει με διδασκαλία που δεν οδηγεί στην άγνοια και στην διάπραξη εγκλημάτων ενάντιας των ανθρώπινων δικαιωμάτων αφού στην σημερινή εποχή έχουμε πρόσβαση σε καλύτερη γνώση παρά το γεγονός ότι στην πραγματικότητα δεν διαμειράζεται ισάξια σε όλους.

Αν με αυτό εννοείς να εξαληφθούν οι δεισιδαιμονίες μέσω της εκπαίδευσης την διδασκαλίας τότε θα συμφωνήσω.
Θέλω βέβαια να αναφέρω πως σε όλα αυτά απαντώ απο την δική μου οπτική γωνία, δηλαδή ενός Χριστιανού, γιαυτο αδυνατώ να συμπεριλαμβάνω όλες τις περιπτώσεις και εκφάνσεις τις θρησκείας. Θέλει πολύ ανάλυση το θέμα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 3 Ιουλίου 2020

Σε όλες τις κοινωνικές ομάδες μπορείς να βρεις «μαύρα πρόβατα» με ανασφάλειες για τις πεποιθήσεις τους που μειώνουν τις άλλες ομάδες. Για παράδειγμα, μπορείς να βρεις άθεα άτομα που νομίζουν ότι είναι «πνευματικά ανώτερα» από τα θρησκευόμενα ή θρησκευόμενα άτομα που νομίζουν το ίδιο, γιατί «οι άλλοι δεν έχουν ιερό και όσιο» ή αγνωστικιστές που το παίζουν ανώτεροι «γιατί είναι έξω από το beef». Αυτό, λοιπόν, δεν μπορεί να αποτελέσει indicator από μόνο του.

Συμφωνώ απόλυτα.

Δεν κατάλαβα τους λόγους που δε θα μπορούσες να ζήσεις σε έναν κόσμο καθ' όλα ερμηνευμένο, αλλά ούτως ή άλλως το πρόβλημα να αποφανθούμε αν μία πρόταση είναι αληθής ή ψευδής είναι, εν γένει, μη αποφασίσιμο, οπότε πάντα θα υπάρχουν προτάσεις που δε θα μπορούμε να αποφανθούμε για την αλήθεια τους.

Γιατί σε έναν κόσμο ο οποιος είναι ''ερώτηση-σίγουρη απάντηση'' χάνεται το πνεύμα, η φαντασία, η απορία, τα οποία είναι κύρια χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Προτιμώ να έχω μία δόση άγνοιας μέσα μου ώστε η ζωή μου να έχει κάποιο νόημα, να έχω την ώθηση ώστε να αναζητήσω και να στοχαστώ.

Εντάξει, απλά ο Αδάμ και η Εύα δεν έχουν καμία άλλη στήριξη πέρα από την ίδια τη θρησκεία που τους περιγράφει. Όλες οι άλλες επιστημονικές θεωρίες έχουν περισσότερα εμπειρικά δεδομένα από τον εαυτό τους τον ίδιο.

Εξακολουθούν όμως να είναι θεωρίες και αυτές.

Οι θρησκείες αποτέλεσαν μέσο διατήρησης των πολιτισμών για αιώνες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι αναγκαία συνθήκη η διάδοσή τους για να διατηρηθεί ο εκάστοτε πολιτισμός.

Οι θρησκείες αποτελούν μέρος του πολιτισμού. Και πολλές παραδόσεις (αν όχι όλες) έχουν τις ρίζες τους σε αυτές.

Ήταν πολιτικού περιεχομένου, αλλά χρησιμοποίησαν ως άρμα τη θρησκεία - άλλωστε, είχε κερδηθεί πιο μετά, κατά τον 13ο αιώνα free-pass για τους Χριστιανικούς πληθυσμούς στους Αγίους Τόπους, αλλά ο Πάπας, επί της ουσίας, απέρριψε τη συμφωνία που το εξασφάλιζε αυτό.

Επίσης, δε θεωρώ ότι οι Καθολικοί είναι a priori πιο διεφθαρμένοι από τους Ορθόδοξους, άλλωστε, άνθρωποι είναι αμφότεροι.

Συμφωνώ και πάλι συμφωνώ. Θα σου πρότινα να δεις και ντοκιμαντέρ που έχουν ως θέμα τους Ναίτες ιππότες. Πολύ ενδιαφέρον.

 

[jimis2001]

Σε αυτό συμφωνώ. Ομως, κατά πόσο εφαρμόζονται στην σύγχρονη εποχή; Με εξαίρεση τους φανατικούς ισλαμιστές, διάσκορπα γεγονότα και σε μηδαμινες βίαιες αιρέσεις, δεν εκδηλώνεται βία προς τους αλλόθρησκους.


Ο αθεισμός όντως δεν υποστηρίζει βία ενάντια στους θρησκευόμενους. Ομως είναι διαφορετική ιστορία για κάποιους άθεους (π.χ κομμουνιστικα καθεστώτα τα οποία ήταν ενάντια της θρησκείας). Ομως κατανοώ πως και αυτά ανήκουν στο παρελθόν.


Αν με αυτό εννοείς να εξαληφθούν οι δεισιδαιμονίες μέσω της εκπαίδευσης την διδασκαλίας τότε θα συμφωνήσω.
Θέλω βέβαια να αναφέρω πως σε όλα αυτά απαντώ απο την δική μου οπτική γωνία, δηλαδή ενός Χριστιανού, γιαυτο αδυνατώ να συμπεριλαμβάνω όλες τις περιπτώσεις και εκφάνσεις τις θρησκείας. Θέλει πολύ ανάλυση το θέμα.

Θα αναφέρω ότι υπάρχουν 23 χώρες που έχουν στην νομοθεσία τους την θανατική ποινή για μη Μουσουλμάνους (περιλαμβάνει Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία) και την Βόρεια Κορέα που επίσης τιμωρεί την άσκηση οποιασδήποτε θρησκείας με θάνατο. Δυστυχώς η θρησκεία όπως και οι κομμουνιστικές ιδεολογίες δεν έχουν εξαφανιστεί πλήρως στον 21ο αιώνα. Μαζί με τις δυσιδαιμονίες επίσης πρέπει να εξαλειφθούν καθεστώτα κοινωνικής υπόταξης (δηλαδή καθεστώτα που ενθαρρύνουν άγνοια και εξυπακοή σε ανώτερη αυθεντία) τα οποία μπορούν να δημιουργηθούν στα πλαίσια της θρησκείας (συμπεριλαμβάνοντας και την Χριστιανική). Πέρα από αυτά ο Χριστιανισμός στην μοντέρνα του μορφή δεν παρουσιάζει προβλήματα στην πλειοψηφία του δυτικού κόσμου, γεγονός το οποίο δεν οφείλεται στις πνευματικές αξίες που προωθεί η ίδια αλλά η εξαιτίας της προσαρμογής της θρησκείας από τους θρησκευτικούς ηγέτες με βάση τα σημερινά ηθικά και κοινωνικά πρότυπα. Αυτό το τελευταίο το αναφέρω επειδή υπάρχουν υποστηρικτές της λανθασμένης ιδέας ότι ο Χριστιανισμός ευθύνεται για τις ηθικές αξίες του δυτικού πολιτισμού.

 

[Mukumbura]

Θα αναφέρω ότι υπάρχουν 23 χώρες που έχουν στην νομοθεσία τους την θανατική ποινή για μη Μουσουλμάνους (περιλαμβάνει Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία) και την Βόρεια Κορέα που επίσης τιμωρεί την άσκηση οποιασδήποτε θρησκείας με θάνατο.

Αχ, με συγχωρείς, μερικές φορές ξεχνώ πως υπάρχουν αυτές οι δύο περιπτώσεις.. Αρα ναι, όντως υπάρχουν στην σύγχρονη εποχή και αποτελούν παράδειγμα πως τοσο οι θρησκευόμενοι όσο και οι άθεοι είναι ικανοί να βλάψουν το συνάνθρωπό τους.

Δυστυχώς η θρησκεία όπως και οι κομμουνιστικές ιδεολογίες δεν έχουν εξαφανιστεί πλήρως στον 21ο αιώνα. Μαζί με τις δυσιδαιμονίες επίσης πρέπει να εξαλειφθούν καθεστώτα κοινωνικής υπόταξης (δηλαδή καθεστώτα που ενθαρρύνουν άγνοια και εξυπακοή σε ανώτερη αυθεντία) τα οποία μπορούν να δημιουργηθούν στα πλαίσια της θρησκείας (συμπεριλαμβάνοντας και την Χριστιανική).

Δεν το θεωρώ κακό πως ακόμα υπάρχουν θρησκείες. Συγκεκριμένα, υποστηρίζω την ύπαρξη των θρησκειων για λόγους που ίσως έχω προαναφέρει. Πρέπει όμως να υπάρχει μια 'μεσότητα'. Ουτε εξάλειψη των θρησκειών, ούτε θρησκευτικοί πόλεμοι. Η θρησκεία δηλαδή να λειτουργεί ως ενοτική δύναμη και να παραμείνει σημαντικό μέρος των διάφορων πολιτισμών.
Πιστεύω τώρα πως εάν αναλύσουμε τον κομμουνισμό να βγούμε εκτώς θέματος..

Πέρα από αυτά ο Χριστιανισμός στην μοντέρνα του μορφή δεν παρουσιάζει προβλήματα στην πλειοψηφία του δυτικού κόσμου, γεγονός το οποίο δεν οφείλεται στις πνευματικές αξίες που προωθεί η ίδια αλλά η εξαιτίας της προσαρμογής της θρησκείας από τους θρησκευτικούς ηγέτες με βάση τα σημερινά ηθικά και κοινωνικά πρότυπα. Αυτό το τελευταίο το αναφέρω επειδή υπάρχουν υποστηρικτές της λανθασμένης ιδέας ότι ο Χριστιανισμός ευθύνεται για τις ηθικές αξίες του δυτικού πολιτισμού.

Αποδεικνύει όμως την διαλλακτικότητα του Χριστιανισμού. Κάτι τέτοιο δεν παρατηρείται σε όλες τις θρησκείες.

 

[Μάρκος Βασίλης]

Γιατί σε έναν κόσμο ο οποιος είναι ''ερώτηση-σίγουρη απάντηση'' χάνεται το πνεύμα, η φαντασία, η απορία, τα οποία είναι κύρια χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Προτιμώ να έχω μία δόση άγνοιας μέσα μου ώστε η ζωή μου να έχει κάποιο νόημα, να έχω την ώθηση ώστε να αναζητήσω και να στοχαστώ.

Καλά, δε χρειάζεται να σε αγχώνει αυτό, είπαμε, δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε τέτοια πρόσβαση στην αλήθεια. :Ρ

Εξακολουθούν όμως να είναι θεωρίες και αυτές.

Ναι, απλά αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά επιστήμης και θρησκείας, ότι οι θεωρίες της πρώτης έχουν άλλο status από της δεύτερης. Άλλωστε, ακόμα και στην Εξαήμερο (ομιλία) του Μ. Βασιλείου αναφέρεται ότι η επιστήμη είναι το εργαλείο του ανθρώπου για να ερμηνεύσει την κτίση του Θεού (οπότε και διαχωρίζει την επιστήμη από τη θρησκεία - στη συνέχεια αναφέρει ότι και η επιστήμη δεν έχει ρόλο στην ερμηνεία ή όχι του Θεού κ.λπ.).

Οι θρησκείες αποτελούν μέρος του πολιτισμού. Και πολλές παραδόσεις (αν όχι όλες) έχουν τις ρίζες τους σε αυτές.

Ναι, αποτελούν μέρος των πολιτισμών, απλά είναι διαφορετικό να μελετάς μία θρησκεία ως πολιτισμικό στοιχείο και να τη διδάσκεις/μεταφέρεις ως τέτοια στη νέα γενιά - τίποτα το μεμπτό - και διαφορετικό το να κατηχείς έναν άνθρωπο - υπέρ κάποιας θρησκείας.

 

[spsj94n]

Κάποιος μπορεί κάλλιστα να πει πως ο Θεός είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Ομως ποιος ήταν ο πρώτος που το κατασκεύασε; Ασφαλως δεν γίνεται να ήταν ένας μόνο άνθρωπος καθως όλοι οι πολιτισμοί όλων των εποχών πίστευαν σε μία οι πολλές θεότητες χωρίς να έχουν έρθει σε επαφή μεταξύ τους. Αρα, τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να πιστέψει στην ύπαρξη μίας ανώτερης οντότητας χωρίς να την έχει αντικρύσει ποτέ; Πως ξεκίνησε; Γιατί μόνο ο άνθρωπος; Eίναι απλώς ένα κοινωνικό φαινόμενο;
Αυτά τα ερωτήματα δεν πιστεύω πως έχουν κάποια απάντηση.

Νομίζω πως η επικρατέστερη εξήγηση είναι η ανάγκη να εξηγηθούν φυσικά φαινόμενα και αφετέρου πρόεκυψε από τον φόβο για τον θάνατο, μη αποδοχή του γεγονότος ότι κάποτε η ζωή απλώς τελιώνει, έλλειψη κατανόησης της έννοιας της αχρονικότητας.

Επίσης προσωπικά δεν με καλύπτουν οι θεωρίες που υπάρχουν σήμερα. Ότι από το τίποτα δημιουργήθηκε ξανφικά η ζωή και ο χρόνος. Τι είναι αυτό το τίποτα; Τι στο καλό σημαίνει το τίποτα; Δεν υπήρξε τίποτα πριν;
Αυτή είναι η κλασσική ερώτηση, υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που υπάρχουν και στο γαλαξία, που ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι σε θέση να απαντήσει.

Στον συλλογισμό σου υπάρχει ένα λογικό σφάλμα.
Κατά την θεωρία του Big Bang οι διαστάσεις του χώρου και του χρόνου ξεκίνησαν να υπάρχουν με τη Μεγάλη Έκρηξη.
Άρα πώς μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί τι υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη;
Το πριν δεν βγάζει νόημα όταν δεν υπάρχει η έννοια του χρόνου.

Το αν υπάρχει Θεός και ποιος είναι. Δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ ο άνθρωπος.
Γιατί είναι κάτι πολύ ανώτερο από τον ίδιο και από αυτά που είναι σε θέση να αντιληφθεί.

Όπως ας πούμε ένας πίθηκος δεν θα είναι ποτέ, όσες χιλιετίες και αν περάσουν, να καταλάβει την ανθρώπινη κοινωνία ή τα οικονομικά. Γιατί υπάρχουν φτωχοί και γιατί υπάρχουν πλούσιοι και πάει λέγοντας.

Δεν είναι απαραίτητο το ότι οι ενδείξεις που αποδεικνύουν ή απορρίπτουν τον Θεό είναι μπροστά μας.
Ο πίθηκος λόγω περιορισμένων διανοητικών δυνατοτήτων δεν μπορεί να επεξεργαστεί τα δεδομένα που εκλαμβάνει.
Στο ερώτημα του Θεού δεν ισχύει απαραίτητα αυτό, μπορεί από την άλλη να μην υπάρχει καν ουδεμία ένδειξη προς αυτές τις κατευθύνσεις.
Γιατί το να λέμε ότι ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος δεν μπορεί να θεμελιώσει ή να καταρρίψει την ύπαρξη του Θεού μέσα από ενδείξεις είναι λόγω των περιορισμένων του δυνατοτήτων στον αντιληπτικό και αισθητηριακό τομέα, αποτελεί πίστη στο ότι υπάρχουν πράγματι τέτοιου είδους ενδείξεις, κάτι που είναι αυθαίρετο.
Αν δεν ήταν αυθαίρετο, αυτό θα σήμαινε πως ήδη έχουμε δει τις ενδείξεις, γεγονός που θα δεν θα δικαιολογούσε τη μη δυνατότητα του ανθρώπου να αποκομίζει γνώση για το Θείο.