Το προφίλ του "καλού μαθητή" σε μια τάξη

[youhou]

<<Ελενα πες τι ασκησεις ειχαμε στα μαθηματικα>> Πεταγεται το καλο αυτο παιδι ,πριν απο εμενα και λεει<<Την 6,τη 12 και τη 13>>...συγνωμη Ελενη τον λενε;;;;;

Ίσως.
Τα βράδια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

πωωω εμεις ειχαμε μια κοπελα στα αγγλικα πριν 3 χρονια....απλα ηταν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ!!!!!
και οχι μονο στα αγγλικα απο οτι ξερω απο συμαθητες της και στο σχολειο ετσι εκανε..και εγλυφε τους καθηγητες ετσι ωστε ολοι μα ολοι τη συμπαθουσαν...απλα ηθελε ολοι να την προσεχουν..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Baby Lee]

Αχ αχ, αναμνήσεις..

Λύκειο.
Θετική κατεύθυνση.
24 ξερόλες που τρωγόντουσαν αναμεταξύ τους 24/7 ποιός θα πρωτολύσει την άσκηση στον πίνακα, κλαίγαν από την τσατίλα τους που δε πήραν 20 στο διαγώνισμα θρησκευτικών, κουβαλούσαν όλα τα βοηθήματα του κόσμου για να λύνουν ασκήσεις φροντιστηριακές, περνούσαν κάθε διάλλειμμα ρωτώντας τους καθηγητές διάφορα + μια άκυρη, μονίμως αμίλητη, που μουτζούρωνε τετράδια, χασμουριόταν, μάσαγε παντού και πάντα τσίχλες και γινόταν προσεχτή από το σύμπαν εκεί κατά τη μέση της χρονιάς που πέφταν τα πολλά διαγωνίσματα (guess who.. (ναι είμαι ψώνιο)).

Πάντως, να πω την αλήθεια, γούσταρα τρελά να κομπλάρω καθηγητές, όχι διορθώνοντας (προς θεού -.-), αλλά λύνοντας πολύ γρήγορα ό,τι θεωρούσαν πολύ δύσκολο (μα αυτό δε πιάνεται για γλύψιμο).

Τώρα στο πανεπιστήμιο έχουμε τα τζιμάνια που ρωτάνε συνέχεια, τις πουτανίτσες, τις παρατάξεις.
Ανταγωνιστικά κατά βάθος μου είναι αδύνατο να τους δω, ούτε να προσβληθώ ή να νιώσω αδικημένη μπορώ, ούτε καν να κριτικάρω. Όμως μου τη βιδώνει λιγάκι όταν λαβαίνουν προσοχή και διευκολύνσεις και βύσματα δυσανάλογα των γνώσεων τους. Με άλλα λόγια, ας είναι όσο ψώνια θένε, αρκεί να το αξίζουν πραγματικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

αυτοί που κάνουν όλα αυτά που λέτε δεν είναι καλοί μαθητές είναι φυτά. Τα φυτά είναι ανταγωνιστικά και το μόνο που τους νοιάζει είναι να πάνε καλύτερα από τους συμμαθητές τους.

Για μένα η χειρότερη περίπτωση φυτού είναι κάποιος που πήρε 19 , 18 να γκρινιάζει γιατί δε του βαλε ο καθηγητής 20. Τα φυτά είναι πάρα πολλά στις μέρες μας και πολλοί δεν ξέρουν ότι είναι φυτά αλλά είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Joaquín]

αυτοί που κάνουν όλα αυτά που λέτε δεν είναι καλοί μαθητές είναι φυτά. Τα φυτά είναι ανταγωνιστικά και το μόνο που τους νοιάζει είναι να πάνε καλύτερα από τους συμμαθητές τους.

Για μένα η χειρότερη περίπτωση φυτού είναι κάποιος που πήρε 19 , 18 να γκρινιάζει γιατί δε του βαλε ο καθηγητής 20. Τα φυτά είναι πάρα πολλά στις μέρες μας και πολλοί δεν ξέρουν ότι είναι φυτά αλλά είναι.

Συμφωνώ απολύτως, δάσκαλε.Με κάλυψες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Ειναι απλο εαν με προκαλεσουν θα υπαρξουν και αντιποινα . Δεν θα κατσω και να χαζευω τον αλλον την ωρα που κανει τις μαλακιες του θα αντιδρασω .

Δεν αξίζει καν. Δηλαδή οκ πες ότι λόγω γλειψίματος ή ότι άλλο παρεμφερές παίρνει ο άλλος μεγαλύτερο βαθμό από εσένα. Ε και; Θα μπορούσε να σημαίνει οτιδήποτε αυτό; Δίνετε αξία σε πράγματα που δεν θα έπρεπε.
Γιατί αν για σένα ο σχολικός βαθμός δεν αποδεικνύει απολύτως τίποτα τότε δεν έχεις και λόγω να ασχοληθείς. Αν πάλι σημαίνει όντως κάτι, τότε είναι σαν να δίνεις αξία στην προσπάθεια αυτή του άλλου να σε καπελώσει. Άρα τότε καλά θα κάνει με λίγα λόγια.
Γενικά να σας πειράζει όταν ο σκληρός ανταγωνισμός έχει συνέπειες πάνω σας. Αλλιώς απλά ξέρεις ότι ο άλλος θα φάει το κεφάλι του. Κι εσύ κάθεσαι και γελάς από μακριά .

Τώρα βέβαια και κάτι άλλο, επειδή το άκουσα κι αυτό. Όσο σπαστικός ή ανταγωνιστικός κι αν είναι ο άλλος δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι δεν είναι ικανός ή ότι δεν μπορεί να διαπρέψει και ως επιστήμονας. Μπορεί βαθιά μέσα μας να το θέλουμε ή να το ευχόμαστε αλλά δεν ισχύει. Ένα απλό παράδειγμα, ο Νεύτωνας. Αυτά είναι απλά θέμα χαρακτήρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Θυμάμαι στο Γυμνάσιο ένα κορίτσι ήταν τελείως πορωμένο με τους βαθμούς... ήθελε να παίρνει πάντα και παντού 20... μια μέρα λοιπόν στην Αρχαιοελληνική Γραμματεία της έβαλαν 16... παιδιά το τί κλάμα έριξε δεν μπορείτε να φανταστείτε.. ο.Ο Ε εκεί ξεχειλίζει το ποτήρι.

Για μένα ο"καλός" μαθητής δεν ορίζεται αυτός που είναι πάντα άριστος, έλεος άνθρωποι είμαστε όχι μηχανές, μπορεί να τύχει κάποια φορά να μην έχουμε διαβάσει τέλεια. Ο καλός μαθητής παρακολουθεί στο μάθημα, δε φοβάται να λύσει τις τυχόν απορίες του, δεν καυχιέται για τα "επιτεύγματά" του στα διαγωνίσματα (φύτουκλας), δεν χλευάζει τους άλλους επειδή δεν πέτυχαν και το κυριότερο καταλαβαίνει τί ακριβώς διαβάζει, δεν "παπαγαλίζει" ούτε "γλύφει" τους καθηγητές. Γιατί στο κάτω κάτω δεν παίζει ρόλο αν έχεις 20 στα Θρησκευτικά ή στη Μουσική, αλλά να αφομοιώνεις τις γνώσεις που σου προσφέρονται και που θα μετρήσουν αργότερα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 018946]

Δεν αξίζει καν. Δηλαδή οκ πες ότι λόγω γλειψίματος ή ότι άλλο παρεμφερές παίρνει ο άλλος μεγαλύτερο βαθμό από εσένα. Ε και;

Spoiler

Θα μπορούσε να σημαίνει οτιδήποτε αυτό; Δίνετε αξία σε πράγματα που δεν θα έπρεπε.
[Γιατί αν για σένα ο σχολικός βαθμός δεν αποδεικνύει απολύτως τίποτα τότε δεν έχεις και λόγω να ασχοληθείς. Αν πάλι σημαίνει όντως κάτι, τότε είναι σαν να δίνεις αξία στην προσπάθεια αυτή του άλλου να σε καπελώσει. Άρα τότε καλά θα κάνει με λίγα λόγια.
Γενικά να σας πειράζει όταν ο σκληρός ανταγωνισμός έχει συνέπειες πάνω σας. Αλλιώς απλά ξέρεις ότι ο άλλος θα φάει το κεφάλι του. Κι εσύ κάθεσαι και γελάς από μακριά .

Τώρα βέβαια και κάτι άλλο, επειδή το άκουσα κι αυτό. Όσο σπαστικός ή ανταγωνιστικός κι αν είναι ο άλλος δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι δεν είναι ικανός ή ότι δεν μπορεί να διαπρέψει και ως επιστήμονας. Μπορεί βαθιά μέσα μας να το θέλουμε ή να το ευχόμαστε αλλά δεν ισχύει. Ένα απλό παράδειγμα, ο Νεύτωνας. Αυτά είναι απλά θέμα χαρακτήρα.

Συμφωνω σχεδον σε ολα . Αν ο αλλος αξιζει να παρει πιο πανω απο μενα ειναι γνωστικα ενα ή και περισσοτερα level πανω απο μενα δεν με πειραζει να παρει πιο πανω απο μενα μπραβο του και μαγκια του που καταφερε να ειναι πανω απο μενα γιατι κατι τετοιο σημαινει οτι το αξιζει . Ομως αν τον βλεπω μες το μαθημα να γλυφει-πεταγεται συνεχεια(γιατι ολοι εχει τυχει να πεταχτουμε αλλα οκ μετα απο ενα σημειο γινεται καπως).Επισης το θεμα των αντιποινων ειναι θεμα χαρακτηρα γνωριζεις τον χαρακτηρα μου και ξερεις οτι δυσκολα θα ειχα αφησει κατι τετοιο να περασει στο ντουκου.
ΥΣ: Εγω παντως για επιστημονα σαν τον Νευτωνα που αναφερεις εχω ακουσει για τον Galois.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[granita]

εχουμε κι εμεις μια τετοια κοπελα στο τμημα και φυσικα ολοι την εχουν παρει χαμπαρι..δεν μπορεις ομως να κανεις κατι..απο τη στιγμη που ο ιδιος ο καθηγητης το επιτρεπει και την αφηνει να χαντακωνει και αλλους μαθητες(γτ πεταγεται πριν καν προλαβουν να τελειωσουν τη φραση τους κανοντας τους να φαινονται σα να μην 3ερουν ή τα λεει ολα μονη της ακομα κι οταν δεν της το εχουν ζητησει)

καλά πόσο αφάνταστα μου τη δίνει αυτό το να πετάγονται πριν τελειώσεις τη φράση σου...στο λέω γιατί έχουμε κι εμείς παρόμοια περίπτωση και πραγματικά μας έχει σπάσει τα νεύραααααααααααααααα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[schooliki]

Τώρα βέβαια και κάτι άλλο, επειδή το άκουσα κι αυτό. Όσο σπαστικός ή ανταγωνιστικός κι αν είναι ο άλλος δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι δεν είναι ικανός ή ότι δεν μπορεί να διαπρέψει και ως επιστήμονας. Μπορεί βαθιά μέσα μας να το θέλουμε ή να το ευχόμαστε αλλά δεν ισχύει. Ένα απλό παράδειγμα, ο Νεύτωνας. Αυτά είναι απλά θέμα χαρακτήρα.

Απλά έκανα ένα θυμωμένο σχόλιο γι' αυτά που διάβασα.
Ασφαλώς και ένας έξυπνος άνθρωπος με άσχημο χαρακτήρα μπορεί να διαπρέψει σαν επιστήμονας. Δεν είναι όμως και το καλύτερο εφόδιο που μπορεί να κουβαλάει.
Επιμένω. Επιστήμη σήμερα σημαίνει συνεργασία. Δεν υπάρχουν πια μοναχικοί λύκοι. Ο Νεύτονας έζησε και δημιούργησε πριν 300 χρόνια (Είναι αλήθεια ότι έστειλε πολλούς παραχαράκτες στην κρεμάλα όταν ήταν διευθυντής του Νομισματοκοπείου, στα τελευταία χρόνια της ζωής του). Τότε, και μέχρι τον εικοστό αιώνα, οι επιστήμονες το πολύ να είχαν ένα βοηθό, κάποιες φορές άσχετο με το αντικείμενο. Τώρα η επιστήμη προχωρά κυρίως μέσα από ερευνητικές ομάδες, διότι η συσσωρευμένη γνώση είναι τεράστια. Κάθε μέλος της έχει συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, με απόλυτη ειδίκευση. Ακόμα και αν τα φώτα της προβολής πέφτουν σε κάποιον, πίσω από αυτόν υπάρχει πάντα η ομάδα. Είναι προφανές ότι για τη λειτουργία της απαιτείται τουλάχιστον ένας στοιχειώδης σεβασμός μεταξύ των μελών της. Δύσκολα λοιπόν χωράει ένας "σπαστικός", όσο έξυπνος και ικανός και αν είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[santwno]

Παιδιά, πολλά από αυτά που είπατε παραπάνω πηγάζουν από μια μάστιγα του ελληνικού σχολείου, τη "βαθμοθηρία". Οι μαθητές πολλές φορές βρίσκονται σε τόσο μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους για να πάρουν τον καλύτερο βαθμό, που τελικά βγάζουν μάλλον κακία (βλ. κάποια posts παραπάνω) παρά ευγενή άμιλλα. Και το σχολείο έχει δημιουργήσει αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον επειδή και οι τελικές εξετάσεις απαιτούν αυτόν τον ανταγωνισμό.
Συμφωνώ πως ένας επιστήμονας θα πρέπει να γνωρίζει πώς να συνεργάζεται. Δυστυχώς, τα σχολεία μας δεν μας μαθαίνουν πώς να συνεργαζόμαστε καθώς σπάνια μας βάζουν να δουλεύουμε σε ομάδες, ώστε να μάθουμε να ακούμε τον άλλον και να συνδημιουργούμε.

Προσωπικά, νομίζω πως υπάρχουν τεσσάρων ειδών καλοί μαθητές:
1) Ο πραγματικά καλός μαθητής: συνήθως είναι low profile, είναι συνεπής στις εργασίες του, και δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον στο μάθημα, χωρίς να οργιάζει όταν σηκώνει το χέρι του. Δεν ρίχνει 10ωρα διαβάσματα αλλά καταφέρνει να γράφει πάντα πάνω από 17-18, μιας και είναι αρκετά έξυπνος για να το κάνει χωρίς κόπο.
2) Ο γλύφτης: συνήθως βάζει όλα τα μέσα που έχει για να ανεβάσει τους βαθμούς τους (γλύψιμο, τα κορίτσια μάλιστα μπορεί και να την πέφτουν στον καθηγητή (μου έχει τύχει...), ασύστολο πέταγμα στην τάξη κ.ά). Ακόμα και παρακάλια από γονείς (π.χ. στο δημοτικό μου είχε τύχει γονείς να επισκέπτονται το γραφείο του δασκάλου με λουλούδια για να τον καλοπιάσουν ). Πιστέψτε με....τα παρακάλια από γονείς μπορεί να συνεχίσουν ακόμα και στο πανεπιστήμιο, που πλέον καταντάει αρρωστημένο.
3) Ο φύτουλας: πρόκειται για τον μαθητή που ξέρει τα πάντα απ'έξω, παπαγαλίζει ασύστολα αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει παραπέρα σε πιο κριτική σκέψη. Αν ήταν δυνατόν, θα έλεγε μάθημα κάθε μέρα, κάθε ώρα. Επιζητεί το ξεκάθαρο 20. Δυστυχώς, οι φύτουλες συνήθως μεγαλώνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που τους πιέζει να γίνουν άριστοι και αψεγάδιαστοι...Μου έχει τύχει γνωστός, να τον μαλώνουν επειδή έγραψε 19 και όχι 20...Έλεος.
4) Ο επιδειξίας: τα ξέρω όλα και υποκληθείτε σ' εμένα. Τρελένεται να λέει μάθημα, να σηκώνεται στον πίνακα...αλλά πολλές φορές έχει λυμένες τις ασκήσεις από τα λυσάρια ή από τα ιδιαίτερα που κάνει. Συνήθως στα διαγωνίσματα πατώνει.

Φυσικά οι 4 αυτοί χαρακτήρες δεν είναι απαραίτητα αυτόνομοι, αλλά εμφανίζονται και σε μίξεις μεταξύ τους.

Και κάτι ακόμα...Σύμφωνα με μαρτυρίες εκπαιδευτικών, όταν προχωράν σε πιο απαιτητικές δραστηριότητες, όπως ομαδικές δουλειές, παρουσίαση με powerpoint, δημιουργία blog/wiki σχολείου, οι 3 τελευταίες κατηγορίες των "καλών μαθητών" συνήθως διαμαρτύρονται. Γιατί "χάνονται" μέσα στην ομάδα και δεν μπορούν να δείξουν πόσο καλά παπαγαλίζουν.
Μάλιστα, θυμάμαι μια κοπέλα που διαμαρτύρονταν όταν η φιλόλογος έκανε μάθημα στο εργαστήριο υπολογιστών (τους είχε βάλει σε ομάδες και τους έβαζε να ψάχνουν πληροφορίες και να τις συνθέτουν κριτικά, με απαγόρευση του copy-paste, με στόχο να φτιάξουν ένα powerpoint και ένα άρθρο). Η κοπέλα έλεγε "μην μας βάζετε στους υπολογιστές κυρία...."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δαλιδά]

Γνωρίζω παιδί που αν γράψει 19.8 και όχι 20, τρώει ξύλο από τους γονείς του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Χαρουλιτα]

Αρρωστα πραγματα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Απλά έκανα ένα θυμωμένο σχόλιο γι' αυτά που διάβασα.
Ασφαλώς και ένας έξυπνος άνθρωπος με άσχημο χαρακτήρα μπορεί να διαπρέψει σαν επιστήμονας. Δεν είναι όμως και το καλύτερο εφόδιο που μπορεί να κουβαλάει.
Επιμένω. Επιστήμη σήμερα σημαίνει συνεργασία. Δεν υπάρχουν πια μοναχικοί λύκοι. Ο Νεύτονας έζησε και δημιούργησε πριν 300 χρόνια (Είναι αλήθεια ότι έστειλε πολλούς παραχαράκτες στην κρεμάλα όταν ήταν διευθυντής του Νομισματοκοπείου, στα τελευταία χρόνια της ζωής του). Τότε, και μέχρι τον εικοστό αιώνα, οι επιστήμονες το πολύ να είχαν ένα βοηθό, κάποιες φορές άσχετο με το αντικείμενο. Τώρα η επιστήμη προχωρά κυρίως μέσα από ερευνητικές ομάδες, διότι η συσσωρευμένη γνώση είναι τεράστια. Κάθε μέλος της έχει συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, με απόλυτη ειδίκευση. Ακόμα και αν τα φώτα της προβολής πέφτουν σε κάποιον, πίσω από αυτόν υπάρχει πάντα η ομάδα. Είναι προφανές ότι για τη λειτουργία της απαιτείται τουλάχιστον ένας στοιχειώδης σεβασμός μεταξύ των μελών της. Δύσκολα λοιπόν χωράει ένας "σπαστικός", όσο έξυπνος και ικανός και αν είναι.

Κοίτα, καλό το επιχείρημα "τότε τα πράγματα ήταν αλλιώς" αλλά δεν επαρκεί παντού. Και σήμερα η ίδια νοοτροπία υπάρχει. Ποιος δεν θέλει να είναι με τον καλύτερο; Ποιος δεν θέλει να κάνει πρώτος την ανακάλυψη, να διακριθεί; Ο ανταγωνισμός είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να αποδίδει περισσότερο και να ξεπερνά τα όριά του.
Εξάλλου αυτό που είπα είναι ότι τέτοιες παράμετροι δεν είναι καθοριστικές. Από εκεί και πέρα ασφαλώς και μετράει ο χαρακτήρας του καθενός. Μαζί με αυτό όμως μετράνε και άλλα 1500 πράγματα.
Επίσης μη μου συγχέετε την ομαδικότητα με το σχολικό κλίμα. Δεν υπάρχει ομαδικότητα στο σχολείο. Η βαθμοθηρία που υπάρχει πραγματικά μου προκαλεί αηδία. Να βλέπεις καθηγητές που επειδή ΞΕΡΟΥΝ ότι το μάθημά τους δεν είναι αρκετά ενδιαφέρον για τα παιδιά, να χρησιμοποιούν το βαθμό για να έχουν συμμετοχή. Να βλέπεις παιδιά που ενώ πραγματικά βαριούνται που ζουν, να σκοτώνονται να σηκώνουν χέρια συνεχώς, ακόμη κι αν ο συμμαθητής τους αγχώνεται να απαντήσει την ερώτηση που του τέθηκε, και παράλληλα να παρακαλάνε να έρθει το διάλειμμα.
Όπως έχω πει θεωρώ ανούσιο να κάθεσαι να ασχοληθείς με τέτοιες περιπτώσεις ανταγωνισμού στα σχολεία, απλά αδιαφορείς, και εκεί επιβεβαιώθηκα και όταν είδα μετά το τέλος της Γ λυκείου τι δρόμο τράβηξε ο καθένας. Αν το κάνεις αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι είσαι περισσότερο συνεργάσιμος μην τρελαθούμε. Και στην τελική ποιος είναι πραγματικά καλύτερος, αυτό που θα προσπαθήσει να πάρει το βαθμό με κάθε μέσο, ή αυτός που δεν θα το κάνει αλλά μετά θα πάει στα forums να κλαφτεί επειδή πήρε μικρότερο βαθμό από τον άλλον.

Συμπέρασμα. Αν θέλετε να κυνηγήσετε βαθμούς προσαρμοστείτε γιατί αυτός είναι ο τρόπος, και μην κατηγορείτε τους άλλους που απλά τυχαίνει να το κάνουν καλύτερα από εσάς. Αν πάλι πραγματικά δεν σας ενδιαφέρει ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ. Τόσο απλό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[schooliki]

santwno
Συμφωνούμε σε γενικές γραμμές για τους κυρίους 2), 3) και 4).
Νομίζω όμως ότι αδικείς αυτόν που ονομάζεις "πραγματικά καλό μαθητή".
Ξεκινάς καλά: "συνήθως είναι low profile, είναι συνεπής στις εργασίες του, και δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον στο μάθημα, χωρίς να οργιάζει όταν σηκώνει το χέρι του".
Μετά όμως περιγράφεις ένα μαθητή έξυπνο μεν, της ελάσσονος προσπάθειας δε. Γράφεις "μιας και είναι αρκετά έξυπνος για να το κάνει χωρίς κόπο".
Εδώ διαφωνούμε. Για μένα, ο πραγματικά καλός μαθητής είναι έξυπνος και παράλληλα δουλεύει πολύ για να πετύχει τους στόχους του. Οι στόχοι αυτοί θα δώσουν και το προφίλ του μαθητή.
Αν ενδιαφέρεται για τις Πανελλήνιες, θα δώσει ιδιαίτερο βάρος στα μαθήματα που εξετάζονται, χωρίς να είναι αδιάφορος στα άλλα.
Αν τον απασχολούν οι σπουδές στο εξωτερικό, και έχει σημασία ο βαθμός του απολυτηρίου και η κατάταξη στο σχολείο του, θα προσπαθήσει να πάρει τον καλύτερο βαθμό που μπορεί. Σε κάποια μαθήματα, θα αναγκαστεί να αποστηθίσει.
Αν αγαπάει ιδιαίτερα μια επιστήμη, μπορεί να συμμετέχει σε διαγωνισμούς. Αν έχει επιτυχίες εκεί, που θα τον βοηθήσουν στους στόχους του, ακόμα καλύτερα.
Όλα αυτά θέλουν δουλειά. Όμως δεν έχουν καμιά σχέση με "πόλεμο" με συμμαθητές. Δε λέω, μπορεί να συμβεί καμιά φορά. Είναι όμως μεγάλο λάθος να κυριαρχεί. Θα του δίνει μια ψευδή ικανοποίηση, που θα τον βγάλει από τους στόχους του.
Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, ότι το σχολείο δημιουργεί δυστυχώς ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου η συνεργασία είναι λέξη απαγορευμένη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[santwno]

santwno
Μετά όμως περιγράφεις ένα μαθητή έξυπνο μεν, της ελάσσονος προσπάθειας δε. Γράφεις "μιας και είναι αρκετά έξυπνος για να το κάνει χωρίς κόπο".
Εδώ διαφωνούμε. Για μένα, ο πραγματικά καλός μαθητής είναι έξυπνος και παράλληλα δουλεύει πολύ για να πετύχει τους στόχους του. Οι στόχοι αυτοί θα δώσουν και το προφίλ του μαθητή.
.

Αυτό που εννοώ είναι πως μπορεί και τα καταφέρνει με ευκολία, επειδή ξέρει να χειρίζεται σωστά τα μαθήματά του, να αφομοιώνει εύκολα, να διαβάζει σωστά, προσέχει στο μάθημα, ψάχνετε και τέτοια. Όχι πως δεν δουλεύει αρκετά, όχι πως είναι αργόσχολος...αλλά είναι αρκετά έξυπνος ώστε κάποια πράματα να τα διαχειριστεί πιο σωστά απ' ότι άλλοι. Μάλλον η έκφραση "χωρίς κόπο" δεν ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτό που θέλω να πω....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici43946]

Προσωπικά, νομίζω πως υπάρχουν τεσσάρων ειδών καλοί μαθητές:
...
Φυσικά οι 4 αυτοί χαρακτήρες δεν είναι απαραίτητα αυτόνομοι, αλλά εμφανίζονται και σε μίξεις μεταξύ τους.

Είσαι ολίγον τι λανθασμένη. Συνοπτικά.

Η κατηγορία υπ' αριθμόν ένα θα πετύχει μεν στη ζωή της, όμως μέχρι εκεί. Δηλαδή θα έχει αξιοπρεπή δουλειά, μισθό, θα χαίρει εκτιμήσεως κλπ, όμως ποτέ δεν θα απολαμβάνει αυτά που πραγματικά θα της αναλογούσαν. Δες πιο κάτω.

Οι υπόλοιπες τρεις κατηγορίες συνήθως συνυπάρχουν στο άτομο. Ο μεν επιδειξίας σκέτος συνήθως ξεφτιλίζεται οπότε μετά από λίγο σταματά το σπορ, το δε φυτό σκέτο έχει αι κιου ραδικιού και αν δεν έχει μπάρμπα στην Κορώνη να το σπρώξει, μένει στάσιμο.

Αυτός που θα πάει μπροστά στη ζωή του και θα καπαρώσει όλες τις θέσεις είναι ο γλείφτης. Είτε ως σκέτος είτε σωρευτικά με φυτουκλίαση ή επίδειξη.
Σκέτος γλείφτης συνήθως είναι ο έχων μαρούλι και γνωριμίες. Αυτά τα προσόντα του αρκούν.
Οι υπόλοιποι γλείφτες αναγκαστικά γίνονται φυτά, ώστε να έχουν ένα πάτημα για να γλείφουν πιο αποτελεσματικά. Η επίδειξη είναι φυσικό επακόλουθο της ανέλιξης τους, σε φάση φάε τη σκόνη μου.

Για το θέμα συνεργασία. Ο ατομικισμός ή αλλιώς παρτακισμός είναι ιδιον του Έλληνα. Θεωρεί εαυτόν μοναδικό, ταλαντούχο, κλπ ενώ οι άλλοι είναι το λιγότερο άσχετοι. Προτιμά να πεθάνει παρά να συνεργαστεί με την πλέμπα. Επίσης μονίμως φθονεί τους άλλους για τα επιτεύγματά τους και ας μόχθησαν για αυτά, αλλά αυτός είναι της ήσσονος προσπάθειας, μην του πεις να προσπαθήσει, να μπει σε πρόγραμμα κλπ. Γι΄αυτό ως μεμονωμένο άτομο μπορεί να μεγαλουργεί, στο σύνολο όμως χάνεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[TheSwan]

Αρχικά, η λέξη "καλός" είναι σχετική.
Για έναν καθηγητή 60 χρονών, στην πλειοψηφία, το προφίλ του καλού μαθητή είναι το παιδί-φυτό με κατά προτίμηση γυαλιά και απουσιολόγιο.
Για τους cool και φυσιολογικούς καθηγητές, ο καλός μαθητής είναι εκείνος που ναι μεν διαβάζει και είναι συνεπής αλλά ταυτόχρονα έχει και μια δυναμική προσωπικότητα ώστε να λέει τις απόψεις του και να μην παπαγαλίζει απλά το βιβλίο.
Έτσι, και για τους μαθητές, το προφίλ του καλού συμμαθητή του διαφέρει.. Για εμένα τουλάχιστον, το ιδανικό προφίλ είναι ο μη-σπαστικός/κολλημένος με το απουσιολόγιο μαθητής που θα διαβάσει πάνω από όλα για τον εαυτό του και όχι για να ικανοποιήσει το σάπιο σύστημα των πανελληνίων και θα είναι άνετος! That's all

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Shadowfax]

Για εμένα τουλάχιστον, το ιδανικό προφίλ είναι ο μη-σπαστικός/κολλημένος με το απουσιολόγιο μαθητής που θα διαβάσει πάνω από όλα για τον εαυτό του και όχι για να ικανοποιήσει το σάπιο σύστημα των πανελληνίων και θα είναι άνετος! That's all

Ναι, OK, απλά να 'μαστε και λίγο ρεαλιστές κάπως. Γιατί από ένα σημείο και μετά κι εγώ για να ικανοποιήσω ένα σάπιο σύστημα διάβαζα κι απλά να τελειώνω με μια χρονιά που είχε αρχίσει να μ' εκνευρίζει χοντρά, και όλοι όσοι ήξερα για να ικανοποιήσουν το ίδιο σύστημα διάβαζαν και βάζω το χέρι μου στη φωτιά, οι περισσότεροι αν όχι όλοι όσοι έδωσαν ποτέ πανελλήνιες με το δικό μου σύστημα έστω, διάβασαν γι' αυτές. Και μόνο γι' αυτές. Μηχανικά και με γερή δόση απάθειας. Ούτε για τον εαυτό τους ή τη γνώση όπως μπαίνει ιδεολογικά, ούτε για να είναι άνετοι την επόμενη, ούτε. Και καλά έκαναν/κάνουν.

Και για να ξεκαθαρίσω, δε συμφωνώ με αυτό. Την ίδια κριτική που έτρωγα από μένα όταν κατάντησα μηχανή πέρσι τρώνε όλοι όσοι κατέληξαν ή θα καταλήξουν εκεί κάποτε. Είτε είναι πανελλήνιες είτε ό,τι άλλο. Απλά αναγνωρίζω και τις συνθήκες και μπορώ να δικαιολογήσω πολλά όταν ο άλλος έρθει ένα χρόνο μετά διαφορετικός απ' τον τύπο που διάβαζε για το διαγώνισμα της Κυριακής. Κι αυτό είναι το ζητούμενο αν θες και γι' αυτό συζητάμε εδώ, να μη γίνει η νοοτροπία των πανελληνίων/ενός σάπιου πραγματικά συστήματος γενικότερος τρόπος ζωής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[santwno]

Ναι, OK, απλά να 'μαστε και λίγο ρεαλιστές κάπως. Γιατί από ένα σημείο και μετά κι εγώ για να ικανοποιήσω ένα σάπιο σύστημα διάβαζα κι απλά να τελειώνω με μια χρονιά που είχε αρχίσει να μ' εκνευρίζει χοντρά, και όλοι όσοι ήξερα για να ικανοποιήσουν το ίδιο σύστημα διάβαζαν και βάζω το χέρι μου στη φωτιά, οι περισσότεροι αν όχι όλοι όσοι έδωσαν ποτέ πανελλήνιες με το δικό μου σύστημα έστω, διάβασαν γι' αυτές. Και μόνο γι' αυτές. Μηχανικά και με γερή δόση απάθειας. Ούτε για τον εαυτό τους ή τη γνώση όπως μπαίνει ιδεολογικά, ούτε για να είναι άνετοι την επόμενη, ούτε. Και καλά έκαναν/κάνουν.

Και για να ξεκαθαρίσω, δε συμφωνώ με αυτό. Την ίδια κριτική που έτρωγα από μένα όταν κατάντησα μηχανή πέρσι τρώνε όλοι όσοι κατέληξαν ή θα καταλήξουν εκεί κάποτε. Είτε είναι πανελλήνιες είτε ό,τι άλλο. Απλά αναγνωρίζω και τις συνθήκες και μπορώ να δικαιολογήσω πολλά όταν ο άλλος έρθει ένα χρόνο μετά διαφορετικός απ' τον τύπο που διάβαζε για το διαγώνισμα της Κυριακής. Κι αυτό είναι το ζητούμενο αν θες και γι' αυτό συζητάμε εδώ, να μη γίνει η νοοτροπία των πανελληνίων/ενός σάπιου πραγματικά συστήματος γενικότερος τρόπος ζωής.

Το πρόβλημα είναι όταν αρχίζει και υπάρχει αυτή η συμπεριφορά σε πολύ μικρότερες τάξεις. Όταν βλέπεις παιδάκια από το Γυμνάσιο (για να μην πω από το δημοτικό), να γίνονται μηχανές αναπαραγωγής των βιβλίων και να χαραμίζουν, πραγματικά, ώρες για το παπαγάλισμα. Ειδικότερα αν το σύστημα του σχολείου προωθεί ως "καλή" ή και "άριστη" αυτή τη νοοτροπία...
Όταν κάποιο παιδί έχει μεγαλώσει έτσι, μάλιστα στα 6 χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, έχει διαμορφωθεί αρκετά ο χαρακτήρας του πάνω σε αυτή τη συμπεριφορά. Έτσι, στο Πανεπιστήμιο, θα προσπαθήσει και πάλι να είναι φύτουλας=διαβάζω από την αρχή του εξαμήνου το βιβλίο που μας έδωσαν από τον Εύδοξο και το μαθαίνω απ'έξω. Σε κάποιες σχολές, οι φύτουλες αυτού του τύπου πετυχαίνουν, ειδικά αν η σχολή απαιτεί αρκετή παπαγαλία (βλ. φιλολογίες). Σε κάποιες άλλες, όμως, οι φύτουλες αυτοί θα δυσκολευτούν να πετύχουν όταν θα υπάρχει απαίτηση για ένα άλλο είδος δουλειάς (όπως κριτική ικανότητα στην ανάγνωση της βιβλιογραφίας, συνεργασία στα πλαίσια ομάδων εργασίας, δημιουργικότητα κ.ά) και εκεί τότε καταλαβαίνουν πως κάτι δεν πάει καλά. Και εκεί είναι το κρίσιμο σημείο αν θα μπορέσει ο νέος από παπαγάλος να γίνει κριτικός αναγνώστης, δημιουργικός φοιτητής, συνεργάτης κ. ά.

Η εμπειρία μου λέει το εξής: ακόμα και στο μεταπτυχιακό, σε τμήματα θεωρητικών σπουδών, οι φοιτητές αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα όταν τους ζητείται να γράψουν μια ερευνητική εργασία, να κάνουν μια προφορική παρουσίαση ή να κάνουν βιβλιογραφική ανασκόπηση. Επειδή, κάποιες φορές, όσοι φτάνουν στο μεταπτυχιακό εξακολουθούν να έχουν την ταυτότητα του φύτουκλα (έμαθαν τα πάντα απ'έξω και πέρασαν στις εισαγωγικές), αναγκάζονται μετά να αλλάξουν τρόπο σκέψης για να δουλέψουν. Και το κάνουν...πολύ δύσκολα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.