Το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό

[Micro]

παιζει να ειμαι ο μονος που βαρεθηκε το 1984 στις 20 πρωτες σελιδες

 

[math2arch]

παιζει να ειμαι ο μονος που βαρεθηκε το 1984 στις 20 πρωτες σελιδες

Γενικά συμβαίνει αυτό. Π.χ. εγώ τρεις φορές προσπάθησα να ξεκινήσω τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας, τρεις φορές βάρεσα ενέσεις στις πρώτες 100 σελίδες και το παράτησα. Δε μιλάνε όλα τα βιβλία με τον ίδιο τρόπο στον καθένα, άσχετο αν αντικειμενικά κάποια είναι καλογραμμένα ή θίγουν πραγματικά σημαντικά θέματα με καινοτόμο ας πούμε τρόπο.

 

[Ουριήλ]

(Μου μενει να γραψω άλλο ενα μαθημα την άλλη Δευτέρα και είπα να ξεκινήσω το διάβασμα από τώρα, τουλάχιστον για σήμερα )

 

[Ουριήλ]

View attachment 134073
(Μου μενει να γραψω άλλο ενα μαθημα την άλλη Δευτέρα και είπα να ξεκινήσω το διάβασμα από τώρα, τουλάχιστον για σήμερα )

/5

Ωραίο λογοτεχνικό βιβλίο με φιλοσοφικά στοιχεία κυρίως μηδενισμού.

Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού Άνδρα, χωρίς να γνωρίζουμε πολλά για εκείνον από τις πρώτες σελίδες καταλαβαίνουμε ότι είναι ένας άνδρας γεμάτο απάθεια. Δεν πιστεύει στον Θεό, δεν πιστεύει σε καμία αξία και σε κανένα συναίσθημα όπως η αγάπη. Από την στιγμή που πέθανε η μητέρα του μέχρι το τέλος ο πρωταγωνιστής δείχνει μόνο απάθεια και το βιβλίο όπως και οι χαρακτήρες που εμφανίζονται επικεντρωνονται σε αυτό το γεγονός και μετα απο το δεύτερο κομμάτι μέχρι και η ίδια η κοινωνια. Μέχρι το τέλος παραμένει στα μάτια μας ως ένας ξένος


τώρα πίσω στο διαβασμα για το τελευταίο μάθημα και επανέρχομαι μετά απο δύο εβδομάδες με το βιβλίο Homo deus ή ο ανθρωπος θεος του γνωστου συγγραφεα Χαραρι

 

[Ουριήλ]

Λουλούδια για τον Αλγκερον

Ένα μικρό αλλά ωραίο βιβλίο. Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που γεννήθηκε με χαμηλό iq, έναν άνθρωπο παντα χαρούμενο, παντα μέσα στη χαρά. Ένα πράγμα που δεν ήξερε είναι ότι όλα θα αλλάξουν. Μια μέρα θα επιλεχθεί απο μια μικρή ομάδα δυο νευροχειρουργών οι οποίοι θα προσπαθήσουν να κάνουν το αδιανόητο, να αυξήσουν το iq του μέσω επέμβασης στον εγκέφαλο.

Αυτό που μου άρεσε αρκετά είναι ότι είναι σε στυλ ημερολογίου και από την γραφή βλέπεις πως ο πρωταγωνιστής αλλάζει σε κάθε σελίδα.

Ο Αλγκερον που το όνομα του εμφανίζεται στο τίτλο είναι ένας άσπρος ποντικός ο οποίος ως πειραματόζωο και μέσω της επέμβασης κατάφερε να φτάσει την εξυπνάδα ενός μέσου ατόμου και έπειτα προχώρησαν στον πρωταγωνιστή.

Στο τέλος σου μένει αυτο το ερώτημα: Είναι η γνωση όντως καλύτερη από την άγνοια;

/5

 

[giannhs2001]

Έχω ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό την αυτοβιογραφία ενός μεγάλου πολιτικού μυαλού του 20ου αιώνος, του Sir Oswald Mosley. 800 σελίδες τέρας. Από τις based εκδόσεις Νέα Γενεά.

 

[jYanniss]

Σε μια πραγματικά ονειρική αυλαία με φόντο το δάσος, κατά τη διάρκεια της μικρότερης νύχτας του έτους όλα μπορούν να συμβούν.

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο για τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια είτε βρίσκεστε στο χωριό και ακούτε το θρόισμα των δέντρων, είτε σας χτυπάει ο θαλασσινός αέρας είτε κάτω απ τα φώτα μιας μεγαλούπολης.

 

[Κάμπια]

Άφησα το 1984 και ξεκίνησα άλλο βιβλίο:

Τερέζα Βάρμα-Δακόστα του Ξενόπουλου

 

[Κάμπια]

 

[KonstantinaF.]

 

[Kate1914]

Θα ξεκινήσω τα Ανεμοδαρμένα ύψη της Έμιλι Μπροντέ απόψε (τι τραγική ιστορία αυτή η οικογένεια πάντως).
Ελπίζω να μην απογοητευτώ γιατί με τα κλασικά έως τώρα νομίζω δεν τα πάω πολύ καλά. Άντε να δούμε πώς θα πάει αυτό.

 

[Κάμπια]

Σήμερα ξεκινάω το Έγκλημα και Τιμωρία

 

[Debugging_Demon]

Story time: Περισι τέτοια εποχή πήγα στο βιβλιοπωλείο να πάρω κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο. (Είχα στο νου μου φαντασίας) Δύο μήνες πριν από τότε είχα πετύχει διαφήμιση του βιβλίου "Τέταρτη Πτέρυγα" στο Instagram και είχα διαβάσει μια περίληψη αλλά την είχα σχεδόν ξεχάσει την ημέρα εκείνη, (βασικά είχα ξεχάσει και την ύπαρξη του ίδιου του βιβλίου). Το βλέπω λοιπόν το ίδιο σε ένα ράφι και θυμάμαι την διαφήμιση του Instagram, διαβάζω την περίληψη από πίσω, μου φαίνεται ωραία, και έπειτα βλέπω και το βιβλίο "Η μπαλάντα των Αηδονιών και των Φιδιών" (prequel του hunger games). Ως μεγάλος φαν του franchise hunger games έχοντας διαβάσει τα τρία βασικά βιβλία και έχοντας δει τις αντίστοιχες ταινίες και έχοντας δει και την πρόσφατη ταινία βασισμένη στο prequel που βρισκόταν μπροστά μου ήρθα σε δίλημμα: hunger games prequel (που μου άρεσε η ταινία του) ή "Τέταρτη Πτέρυγα" που δεν ήξερα ουσιαστικά τπτ?

Υποθέτοντας ότι έχοντας δει την ταινία για ένα από αυτά θα είμαι σποιλαρισμενος ήδη για το hunger games prequel πήρα το "Τέταρτη Πτέρυγα ". Είναι το μόνο βιβλίο που μετανιώνω την αγορά του.

Oh man πως στο καλό έγινε best seller τελικά δεν ξέρω. Πλοκή ιδιαίτερη δεν είχε, villain δεν είχε, conflict δεν είχε, εξέλιξη πρωταγωνίστριας δεν είχε.

Πραγματικά από την περίληψη νόμιζα ότι θα διαβάσω fantasy και τελικά διάβασα αρλεκιν που έχει καί κατι δράκους να πετάνε γύρω. Ξέρω ότι η Rebecca Yarros είναι γενικά συγγραφέας αισθηματικών μυθιστόρηματων αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζεται ως φαντασίας οπότε περιμένω όντως μια ιστορία τέτοιου είδους, όχι αισθηματική ιστορία που έχει καί κατι δράκους να υπάρχουν. ΑΠΟΓΟΗΤΕΎΤΗΚΑ.

 

[Ουριήλ]

Καταπληκτικό βιβλίο, περιέχει 5 τόμους για πολιτισμούς της Μεσογείου στην εποχή του χαλκου μέχρι το 100 π.Χ

Το ξεκίνησα κυρίως γιατί ήθελα να εμβαθύνω περισσότερο στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό κι όχι μονο. Μιας που μου μένουν λίγες μέρες πριν τελειώσουν οι διακοπές διαβάζω αυτό το βιβλίο ως αφετηρία για να μάθω περισσότερα για την Ελλάδα ξεκινώντας με τους Μινωίτες και Μυκιναιους (+ τους άλλους μη Ελληνικούς πολιτισμούς που έχει)

 

[Kate1914]

Και αφού διάβασα που διάβασα τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και τελικά τα κατάφερα με τα κλασικά που φοβόμουν λιγάκι, αποφάσισα να τα πάρω σβάρνα όλα.
Οπότε συνεχίζουμε με:

 

[giannhs2001]

Κυριακή λοιπόν. Υποτίθεται εξοδούχος αλλά έκατσα μέσα στο στρατόπεδο αφού όλοι οι δικοί μου έχουν υπηρεσίες σήμερα και δεν βγαίνουν. Αυτό που με έλειψε περισσότερο από όλα από την έξω ζωή είναι τα βιβλία. Οπότε σήμερα τελείωσα μονομιάς το "Υπόγειο" του Ντοστογιέφσκι αφού βρήκα ευκαιρία.

Φοβερή νουβέλα που πραγματεύεται βαθύτερα φιλοσοφικά νοήματα γύρω από την αγνότητα ή μη του έρωτος, την εξαθλίωση, την ελευθερία του ανθρώπου και την σύγκρουση ανάμεσα στην λογική και την θέληση. Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ από το που θέλει καταλήξει ο πεζογράφος είναι πως ο άνθρωπος είναι ένα ανώτερο ον, καθώς ξέρει το λογικό αλλά θα κάνει αυτό που θέλει ακόμα και αν προκαλεί πόνο. Από εκεί απορρέει η ατομικότητα μας που μας ξεχωρίζει από τα ζώα και επιπλέον το ότι κανένας φυσικός νόμος δεν μπορεί να εξηγήσει από πού προέρχεται αυτή η θέληση. Αν κάποιος το έχει διαβάσει αξίζει να με πει την γνώμη του και κατά πόσο κατέληξε και ο ίδιος/ίδια σε αυτό το συμπέρασμα.

Δίπλα είναι το αμέσως επόμενο. Η ζωή εν τάφω του Μυριβήλη. Θα γράψω και για αυτό όταν το τελειώσω. Ανάμεσα τους είναι τα χαρακτηριστικά γράμματα του στρατιωτικού κρεββατιού που μας τυραννάει κάθε βράδυ