Μαθηματικά κάνουν και στα δυο. Απλά ψιλοδιαφέρουν οι μαθηματικές περιοχές μέσω κατευθύνσεων στις οποίες δίνεται έμφαση και βασίζεται η χρηματοδοτούμενη έρευνα του Τμήματος. Εργασιακές προοπτικές είναι πάνω κάτω οι ίδιες για την υπανάπτυκτη Ελλάδα (μηδέν προκοπή εδώ) και φυσικά ανοίγονται με καλά μεταπτυχιακά τόσο σε οικονομικά, φυσικές, πολυτεχνεία, ...κοκ...κυρίως στο εξωτερικό και σε νέες περιοχές όπως μαθηματική βιολογία, εφαρμοσμένα μαθηματικά,...κτλ. Βασικά, το πτυχίο σαν γνώσεις είναι πάρα πολύ υψηλού επιπέδου (ίσως και 1ου έτους μεταπτυχιακού) για τα Ελληνικά και παγκόσμια μαθηματικά δεδομένα (π.χ. ΜΙΤ,..κτλ) αλλά το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα χαραμίζεσαι σε ένα απλό σχολείο. Δηλ., για παράδειγμα μπορείς να μαθαίνεις υπολογιστική ρευστοδυναμική για να μελετήσεις την αριθμητική μέθοδο Runge-Kutta με επιλεγμένα θεωρητικά προβλήματα αεροναυπηγικής ή θεωρία ελεγκτικών συναρτήσεων (με μετασχηματισμούς Fourier, Laplace, ...κ.α.) που εφαρμόζει στην μαγνητική τομογραφία ποζιτρονίων και τελικά θα καταλήξεις (χωρίς κάποιο μεταπτυχιακό) να διδάσκεις τα ομώνυμα κλάσματα σε παιδάκια πρώτης γυμνασίου που σιχαίνονται τα μαθηματικά και να ακούς παιδάκια 2ας λυκείου να λένε "μακρυά" από τα μαθηματικά (κλασικό σύνδρομο λανθασμένης μαθηματικοφοβίας). Αν κάνεις κάποιο μεταπτυχιακό, αλλάζει η συζήτησή μας. Εκεί αλλάζουν οι εργασιακές επιλογές σε αντικείμενα που ο μέσος αρπακολλατζής νεοέλληνας δεν τα έχει δει ούτε στο όνειρό του...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.