Προς πάντες πελαγωμένους με εργασίες, πτυχιακές, εξεταστική και deadlines, έχω να σας πω ότι η Έρις παραπάνω έχει απόλυτο (ΑΠΟΛΥΤΟ ΟΜΩΣ) δίκιο. Αν απλά ανοίγετε βιβλίο/πισί και θέλετε να βάλετε τα κλάματα, χρειάζεστε ένα ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ. Και όλοι μπορούμε κάπου να χωρέσουμε ένα σ/κ τουλάχιστον που δεν θα κάνουμε απολύτως τίποτα και θα χαλαρώσουμε με τον χ/ψ τρόπο (μια ημερήσια εκδρομή, ένα χουζούρι παραπάνω κλπ).
Εγώ δούλευα σερί μέχρι σχεδόν μέσα Αυγούστου, με 7 εφημερίες τον μήνα, όλες οι άλλες τριγύρω μου έφευγαν με άδεια, γύρναγαν μαυρισμένες, όλο το instagram πίτα στις φωτό από θάλασσα, παραλίες, μαγιό και αντηλιακά, και γω να κάθομαι πίσω και να εφημερεύω και μέχρι και τα μωρά να έχουν πάει στην θάλασσα! Όχι απλά νεύρα, ούτε διάθεση να σηκωθώ το πρωί δεν είχα, παραμέλησα τα πάντα, από τυπικές υποχρεώσεις μέχρι άτυπες εκκρεμότητες, και απλά την τελευταία εβδομάδα έσβηνα ημέρες σαν τον κατάδικο. Με έβλεπαν και στο νοσοκομείο και μου έλεγαν "κάνε κουράγιο, θα φύγεις όπου να 'ναι", λες και κουβαλούσα πέτρες από το λατομείο με τα χέρια.
Η άδειά μου ήταν 10 ημέρες, αλλά διακοπές ήμουν τις 6 (κι αυτές λειψές). Το πώς γύρισα όμως, πόσο ανανεωμένη, ορεξάτη και δημιουργική, κυριολεκτικά ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ! Μέσα σε ένα σ/κ αφού γύρισα διεκπεραίωσα ΤΑ ΠΑΝΤΑ (πληρωμές, αιτήσεις για μεταπτυχιακά, χαρτούρα, δικαιολογητικά, ετοίμασα περίληψη για συνέδριο, την έστειλα, ξεκίνησα διάβασμα, προγραμμάτισα το υπόλοιπο διάβασμά μου για τον Σεπτέμβρη/Οκτώβρη), και κυρίως αυτά δεν τα έκανα καταναγκαστικά πλέον, τα έκανα επειδή τα ήθελα! Και είναι η δεύτερη χρονιά που εκτιμάω τόσο τις διακοπές μου, η πρώτη ήταν το καλοκαίρι από Β' σε Γ' λυκείου που σταμάτησα φροντιστήριο 1/8 και άρχισα 18/8, και "αναγκάστηκα" να συμπυκνώσω όλα μου συναισθήματα, θετικά ή μη, σε περιορισμένο χρόνο.
Οπότε όσοι πελαγώσατε, κάντε λίγο λάσκα, επαναπροσδιορίστε προτεραιότητες, θέλω, ανάγκες και "μπορώ", και πάρτε τον χρόνο σας από όλα αυτά έπειτα. Θα δείτε ότι είστε άλλοι άνθρωποι μετά