Αυτό που περιγράφει η Νίκη στην αρχή, το ζω εγω τώρα..Συμφωνώ ακράδαντα πως δε πρέπει να περιπλέκουμε τα επαγγελματικα με τα ερωτικά αλλ 'ομως στο κόσμο των συναισθημάτων πότε "τα πρέπει " έχουν εξουσία?Ετσι έχω έναν καθηγητή νέος,ωραίος και πολύ νεοτεριστικός σαν χαρακτηρας και συμπεριφορα.Τον ειχα προσεξει απο το προηγουμενο εξάμηνο και όποτε τον έβλεπα τον κοίταζα πολύ έντονα και ειχε φανει οτι το καταλάβαινε (κάποιες..

φορές),αλλά δεν ήξερα και δεν ήξερε τιποτα ο ένας για τον αλλον.ΦΕΤΟΣ..τον έχω καθηγητη μου

!Δε Το πιστευα!Οταν τον αντικρυσα στη ταξη καθως μπηκε,σαστισα!Ολη την ωρα τον κοιταζα απο πανω μεχρι κατω και πολυ εντονα μεσα στα ματια(τον καρφωνα) σαν να του ελεγα...και αυτος?Αυτος απο τη πρωτη ματια μου οπως καταλαβα ,το αντιληφθηκε και ανταπεδωσε!Και αφου τον κοιταζα με κοιταζε ενω προσπαθουσε να κοιταξει και τους αλλους συμμαθητες μου ,προσεξα οτι ερχοταν συχνα κοντα μου εως και πανω απο το τραπεζι που καθομουν και στεκοταν πανω απο το κεφαλι μου ..Εκει λεω ενταξει θα πει καμια μαλακεια τωρα τυπου τι με κοιτας ετσι κοπελια μου η κατι αναλογο και θα ξεφτιλιστω μπροστά σε ολους..Αλλα δεν ειπε τιποτα σταθηκε λιγο με κοιταξε ξανα και μετα εφυγε μα ξαναρθε και οταν ξαναρθε σταθηκε απο πανω μου ξανα και τον κοιταξα και με κοιταξε τοσο εντονα που αισθανθηκα τοσο αβολα και προστυχα που εσκυψα το κεφαλι και τοτε με ρωταει αν θελω να πω κατι(οτιδηποτε)μιας και ηταν μερα γνωριμιας...Εγω μουρμουρισα και με ξαναρωτησε πιο σιγα και μαζευτηκα..Ντραπηκα και σκεφτηκα Μη και εκτεθω και παρασυρθω χωρις να το καταλάβω μιας και ξερω οτι το βλεμμα μου σε τέτοιες περιπτώσεις λεει πολλα και προκαλει πολυ..Ετσι λοιπον πλεον το "μου αρέσει" αρχιζει να γίνεται ¨"τον ερωτευομαι" και δε ξερω τι να κανω..συν οτι απο κοιταγμα δεν συμβαινει τίποτα άλλο.Με πιανει καθε μερα ολο και περισσοτερη εμμονή γι αυτόν ,να τον συναντήσω,να τον χαιρετησω ,να του μιλησω,να μαθω περισσοτερα για εκεινον και γενικότερα να μπω στη ζωη του αλλά δε ξέρω αν αυτός θα μ έχει καν προσέξει λίγο πιο συγκεκριμένα....Δεν ειναι φαντασιωση που θελω να πραγματοποιησω οπως ισως το εβλεπα στην αρχη η θα σκεφτει κανεις..Εναι συναισθημα που αρχιζει και με τρωει γιατι δε ξερω αν πρεπει να το αφησω να ανθισει και να εκδηλωθει η να το σκοτωσω,καθως απο εκεινη τη μερα και επειτα τον κοιταζω συνεχως όμως σεμνα και μαζεμενα αλλα,τον σκεφτομαι και λεω να κανω με προσοχη κινησεις να του το δειξω και απο κει και περα να πραξει ειτε ενθαρρυντικα ειτε τ αντιθετο .Μα και παλι βαλλομαι απο τοσες συναισθηματικες πλευρές που δε ξερω τι να κανω..ν΄ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΩ Η ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΩ?Και αν κανω το δευτερο ,μηπως πετυχω αυτο που θελω η μαλλον ονειρευομαι.?..Το σιγουρο ειναι οτι ειμαι παρα πολυ μπερδεμενη και το θεμα αυτο ειναι αμφιλεγομενο αλλοι το κατακεραυνωνουν και αλλοι τ αποδεχονται..Τι πρεπει να κανω τελικά??