Πόσο μετράει η καλή ψυχολογία στις Πανελλαδικές;

[Nikoletaant]

Παίζει καθοριστικό ρόλο πιστεύετε; Και εάν ναι, γιατί; δηλαδή άμα έχουμε δυο μέτρια προετοιμασμενους μαθητές, πιστεύετε πως αυτός με την καλή ψυχολογία και τις θετικές σκέψεις θα τα παει καλύτερα απτον άλλο;

 

[xakounaamatata]

Όχι. Και οι 2 θα τα πάνε χάλια. Απλά ο αγχωμένος θα τα πάει ακόμη χειρότερα. Όντας μέτρια προετοιμασμένος, είσαι αναγκαστικά αγχωμένος, δεν έχεις κάτι βέβαιο/ Δεν γνωρίζεις καλά.

 

[Theodora03]

Γενικά η ψυχολογία είναι παρα πολύ σημαντική. Μπορεί ένας μέτριος να γράψει καλύτερα από έναν καλύτερα προετοιμασμένο μαθητή επειδή εκείνη την ώρα μπορεί να μείνει ψύχραιμος κ να σκεφτεί τα θέματα σωστά. Αν αγχωθεί κάποιος υπό πίεση χρόνου κιολας ακόμα κι αν ξέρει πράγματα εκείνη την ώρα μπορεί να μπλοκάρει ή να κάνει λάθη από βιασύνη ή ακόμα και από υπερβολική σιγουριά

 

[SlimShady]

Θεωρώ πως πιο γόνιμη ψυχολογία είναι η "ξεκινώ απο το 0 και μαζεύω μόρια", αν και, προσωπικά, σπάνια καταφέρνω να σκέφτομαι έτσι και όχι αντίστροφα

 

[Arvacon]

Τεραστιο ρολο παιζει η ψυχολογια!! Θα σου αναφερω μονο τι συνεβει στη δικη μου περιπτωση και θα καταλαβεις. Οταν εγραψα το ενα μαθημα ειδικοτητας, επεσε μια ασκηση που ειχε τοσο μπερδεμενη διατυπωση, που μεχρι και τα φροντιστηρια Πουκαμισσα που εβγαλαν στα γρηγορα τις απαντησεις μετα την εξεταση εκεινης της μερας, τα εκαναν λαθος 5 φορες! Οταν ειδα λοιπον στο γυρισμο στο σπιτι τα πρωτα αποτελεσματα απ το συγκεκριμενο φροντιστηριο στο ιντερνετ, ενιωσα πολυ χαλια, απογοητευτηκα οσο δεν παει και ημουν ετοιμος να τα παρατησω εντελως.

Ειχα ενα μαθημα ακομα να δωσω, το οποιο θα το εδινα σε μια βδομαδα και απελπιστηκα τοσο πολυ που λεω τι προσπαθεις, αδικος κοπος, αφου εχασες το ενα θεμα, πανε τα μορια, πατωσες κλπ... Εκλεισα τον υπολογιστη, με φωναξαν για φαι αλλα δεν κατεβαινε μπουκια και δεν ειχα ορεξη για τιποτα... Μεχρι που καποια στιγμη προς το βραδακι, ανοιξα το pc για να δω πως συνεχιστηκε η συζητηση σε ενα φορουμ, ωστε να αναλυσω τα λαθη μου και να δω τι ηταν αυτο που εκανα και πατωσα ετσι.

Προς μεγαλη μου εκπληξη τοτε διαπιστωσα οτι ο Πουκαμισσας ειχε ανεβασει 5 φορες τις λυσεις μεχρι την ωρα εκεινη, γιατι ολο κατι εκανε λαθος και κατεβαζε και ανεβαζε το αρχειο συνεχως! Αρχιζω και ψαχνω μηπως βρω καποιο αλλο φροντιστηριο που να συμφωνει ή διαφωνει με τις λυσεις αυτες και τελικα πετυχα ενα που ειχε την ιδια λυση με μενα! Κοντευα να τρελαθω απ την αγωνια, δεν ηξερα τελικα τι ηταν σωστο και τι λαθος, μεχρι που και ο πουκαμισσας αλλα και τα παιδια στο φορουμ εκεινο, συμφωνησαν πως η σωστη λυση ηταν η ιδια με τη δικη μου.

Ετσι πηρα μια βαθια ανασα ανακουφισης και μολις συνειδητοποιησα οτι τιποτα τελικα δεν εχει τελειωσει, πηρα τα πανω μου ξανα και επεσα με τα μουτρα στο διαβασμα για το επομενο μαθημα, το οποιο ηταν αρκετα πιο δυσκολο και αν δεν ειχα δωσει προσοχη τις 7 αυτες τελευταιες μερες και ειχα μεινει με την απογοητευση, δε θα καταφερνα να γραψω οσο εγραψα.

Φυσικα οσο πιο καλυτερα προετοιμαστεις, τοσο λιγοτερο αγχος και αμφιβολιες θα εχεις, αλλα επειδη τα θεματα στις πανελληνιες παντα εχουν περιεργες διατυπωσεις για να μπερδευουν τους υποψηφιους, φροντισε να συγκεντρωθεις, να διαβασεις πολυ καλα τα θεματα και να εξαντλησεις το χρονο κανοντας διορθωσεις οπου χρειαζεται.

Μην απογοητευεσαι ομως και σκεφτεσαι πως εισαι μετρια, να θυμασαι πως οι πανελληνιες ειναι ενας διαγωνισμος θεσεων, αρα συναγωνιζεσαι με τους αλλους μαθητες για μια θεση στη σχολη που σε ενδιαφερει και οχι για το ποιος θα βγει πρωτος και με καλυτερο βαθμο.

Καλη επιτυχια σου ευχομαι!

 

[Guest 292010]

Για μένα, αν ξεκινάμε από το δεδομένο ότι ο μαθητής είναι διαβασμένος και προετοιμασμένος μετράει απίστευτα πολύ.
Είναι κάτι που πρέπει να δουλεύει κανείς παράλληλα με το πρακτικό κομμάτι. Οι καθηγητές και το περιβάλλον μπορεί να παίξει απίστευτο ρόλο σε αυτό.
Ένας μαθητής που πάει με αυτοπεποίθηση, με τη σκέψη ότι θα τα καταφέρει, ότι μπορεί, ότι είναι ικανός, μπαίνει σε κατάσταση "επίλυσης προβλημάτων". Δηλαδή αν βρεθεί ένα θέμα μπροστά του που τον δυσκολεύει θα πει "έχω διαβάσει, έχω τις γνώσεις στο κεφάλι μου, δεν γίνεται να μη λύνεται με αυτά που ξέρω, παμε να προσπαθήσουμε" και θα ξεκινήσει να προσπαθεί.
Ένας μαθητής που θα σκεφτεί "ωχ τι είναι αυτό, δεν το έχω ξανακάνει , πώς θα το λύσω, δεν ξέρω τίποτα, δε νομίζω ότι μπορώ" θολώνει απευθείας και ίσως δεν ξεμινησει καν να προσπαθεί.
Το θέμα της σημασίας της ψυχολογίας το διαπίστωσα έντονα μετά τη δεύτερη φορά που είχα δώσει. Έγραψα 100 στα μαθηματικά, σε δυσκολότερα μάλλον θέματα γιατί ο μαθηματικός μου εκτός του συστήματος διδασκαλίας του μου είχε δημιουργήσει ένα αίσθημα "μαμάω και δέρνω" ενώ δεν είμαι καν έτσι ένα άνθρωπος Θυμάμαι να πηγαίνω να δώσω μάθημα με λίγη έπαρση, αλλά όχι την ξένη έπαρση. Ήταν η έπαρση του ρεαλισμού. Του έχω διαβάσει, έχω τα εργαλεία, έχω το μυαλό, γιατί ακριβώς να μην τα καταφέρω. Θυμάμαι να κοιτάω τα θέματα κι απλά να λύνω να αφήνω για το τέλος αυτά που με δυσκόλευαν και πάντα με τη σκέψη ότι κι αυτά θα τα λύσω. Αντιστοίχως καλύτεροι ήταν κι οι βαθμοί μου σε άλλα μαθήματα που οι καθηγητές μου δούλεψαν πολύ με την ψυχολογία μου και αντιμετώπισαν πολύ όμορφα τα mental breakdown μου. Καθώς ήμουν πολύ αγχωδης.
Μια καλή ψυχολογία είναι η μισή δουλειά για έναν πολύ καλό μαθητή που τυγχάνει να είναι λίγο παραπάνω αγχωδης από τη φύση του, ή έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και φωνουλες που του λένε ότι δε θα τα καταφέρει, παρ όλο που έχει πηξει στο διάβασμα.
Μια καλή ψυχολογία στον αδιαβαστο από την άλλη, δεν συμβάλλει πουθενά. Δηλαδή άμα δεν υπάρχει η θεωρητική γνώση στο κεφάλι σου, θα στην φέρει μαγικά η καλή ψυχολογία; Ούτε καν.
Όλοι οι καθηγητές μου όλα τα χρόνια μου έλεγαν ότι ο χειρότερος εχθρός μου ειναι ο εαυτός μου.
Αρκετοί μαθητές που διαβάζουν έχουν τάσεις τελειομανίας και νιώθουν ότι όσα και να ξέρουν, δεν ξέρουν αρκετά. Ή θα πέσει κάτι που δε θα ξέρουν.
Συν το άγχος της αποτυχίας στις πανελλήνιες που είναι ταυτισμένο με την αποτυχία στη ζωή.