Πληροφορική ή Ιατρική;

[hansed]

Μεγαλώνοντας ήμουν ανάμεσα σε Καλές Τέχνες και Ιατρική.
Τελικά πέρασα τυχαία το 2019 Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ, κάνοντας παύση σπουδών στην πορεία επειδή δεν ήμουν σίγουρη.
Με έπεισαν να προσπαθήσω να πάρω απλά ένα χαρτί και παράλληλα ή στην πορεία, θα είχα δήθεν χρόνο να ασχοληθώ αποκλειστικά με τις Τέχνες και ή τα ταξίδια. Που είναι ο σκοπός της ζωής μου.
Καθώς μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι ίσως πετούσα στα σύννεφα τόσα χρόνια. Για να ταξιδεύω τώρα όσο είμαι νέα, χρειάζεται χρήματα που οι απλές δουλειές ανειδίκευτου καθυστερούν πολύ για να μαζέψω το ποσό, θα χρειαστεί δηλαδή χρόνια. Στον τομέα της Τέχνης συνειδητοποιώ ότι ίσως είναι μέχρι και αδύνατο να διακριθώ, μια και ούτε από πλούσια οικογένεια κατάγομαι,ούτε έχω συγγενείς ή γνωστούς στον χώρο για να με προωθήσουν. Πχ στο Εθνικό θέατρο στις 6 κοπέλες που πέρασαν, η 1 θέση πήγε στην Μαρίνα Σπανού που πέρασε με την 1η στα 17(πράγμα σπάνιο), έχοντας στην κριτική επιτροπή που μας περνούσε ή έκοβε την μάνα της, καθηγήτρια φωνητικής στο τμήμα. Συνειδητοποιώ δηλαδή ότι και ταλέντο να είχα μάλλον δεν πρόκειται να πετύχω τίποτα.Η χαμηλή αυτοπεποίθηση και ο φόβος της αποτυχίας παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο.
Η Πληροφορική δεν μου αρέσει.
Αλλά σκέφτομαι τα θετικά της:
Πχ
-Μπορω να δουλεύω εξ'αποστάσεως και να ταξιδεύω
- Πιο "εύκολα" την παρατάω για να ασχοληθώ με την Τέχνη.
- Είναι σχετικά λίγα χρόνια σπουδών και μετά κατευθείαν δουλειά, αν αυτό θέλεις.
Βέβαια αγχώνομαι με τον ανταγωνισμό.
Αλλά γενικά, σκεφτόμενος αυτά που μπορεί να μου δώσει, θα μπορούσα έστω να σφίξω τα δόντια και να την βγάλω.
Τώρα που φτάνω τα 23, αρχίζω και σκέφτομαι μήπως είναι η τελευταία μου ευκαιρία να ικανοποιήσω έστω το β' όνειρο μου, που ξέρω ότι είναι πιο αξιοκρατικό και κατά πάση πιθανότητα θα γίνει αληθινό: την νευρολογία ή παιδιατρική

- Σκέφτομαι ότι θα κάνω κάτι που έχει κάποιον αντίκτυπο στον κόσμο και δεν θα δουλεύω για να κερδίζει μόνο ένας εργοδότης.

- Θα ασχοληθώ με τον εγκέφαλο και τις ασθενείες του,που τόσο με ενδιαφέρει ή με τα παιδιά που αγαπάω ΠΑΡΑ πολύ.

- Θα καταφέρω ίσως να κάνω έρευνα ή έστω να είμαι αφεντικό του εαυτού μου, αν ανοίξω δική μου πρακτική.

Αλλά από την άλλη αυτό σημαίνει:

- Καταρχάς, θα καταφέρω να προετοιμαστώ και να μπω στην σχολή δίνοντας πανελλήνιες το 2024;
-Πληρεις αφοσίωση στην επιστήμη. Τέρμα τα όνειρα για Τέχνη.
- Ίσως τέρμα και οι σκέψεις για Ταξίδια;
- Η 6 χρόνια καθυστέρηση, μήπως με επηρεάσει αρνητικά στην επαγγελματική μου πορεία; Θα έχω φίλους στο πανεπιστήμιο λόγω της διαφοράς ηλικίας; Πως θα καταφέρω να με συντηρήσω μέχρι να βγάλω τα πρώτα χρήματα της ειδικότητας;

Θα ήθελα την γνώμη σας.

 

[Samael]

Μεγαλώνοντας ήμουν ανάμεσα σε Καλές Τέχνες και Ιατρική.
Τελικά πέρασα τυχαία το 2019 Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ, κάνοντας παύση σπουδών στην πορεία επειδή δεν ήμουν σίγουρη.
Με έπεισαν να προσπαθήσω να πάρω απλά ένα χαρτί και παράλληλα ή στην πορεία, θα είχα δήθεν χρόνο να ασχοληθώ αποκλειστικά με τις Τέχνες και ή τα ταξίδια. Που είναι ο σκοπός της ζωής μου.
Καθώς μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι ίσως πετούσα στα σύννεφα τόσα χρόνια. Για να ταξιδεύω τώρα όσο είμαι νέα, χρειάζεται χρήματα που οι απλές δουλειές ανειδίκευτου καθυστερούν πολύ για να μαζέψω το ποσό, θα χρειαστεί δηλαδή χρόνια. Στον τομέα της Τέχνης συνειδητοποιώ ότι ίσως είναι μέχρι και αδύνατο να διακριθώ, μια και ούτε από πλούσια οικογένεια κατάγομαι,ούτε έχω συγγενείς ή γνωστούς στον χώρο για να με προωθήσουν. Πχ στο Εθνικό θέατρο στις 6 κοπέλες που πέρασαν, η 1 θέση πήγε στην Μαρίνα Σπανού που πέρασε με την 1η στα 17(πράγμα σπάνιο), έχοντας στην κριτική επιτροπή που μας περνούσε ή έκοβε την μάνα της, καθηγήτρια φωνητικής στο τμήμα. Συνειδητοποιώ δηλαδή ότι και ταλέντο να είχα μάλλον δεν πρόκειται να πετύχω τίποτα.Η χαμηλή αυτοπεποίθηση και ο φόβος της αποτυχίας παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο.
Η Πληροφορική δεν μου αρέσει.
Αλλά σκέφτομαι τα θετικά της:
Πχ
-Μπορω να δουλεύω εξ'αποστάσεως και να ταξιδεύω
- Πιο "εύκολα" την παρατάω για να ασχοληθώ με την Τέχνη.
- Είναι σχετικά λίγα χρόνια σπουδών και μετά κατευθείαν δουλειά, αν αυτό θέλεις.
Βέβαια αγχώνομαι με τον ανταγωνισμό.
Αλλά γενικά, σκεφτόμενος αυτά που μπορεί να μου δώσει, θα μπορούσα έστω να σφίξω τα δόντια και να την βγάλω.
Τώρα που φτάνω τα 23, αρχίζω και σκέφτομαι μήπως είναι η τελευταία μου ευκαιρία να ικανοποιήσω έστω το β' όνειρο μου, που ξέρω ότι είναι πιο αξιοκρατικό και κατά πάση πιθανότητα θα γίνει αληθινό: την νευρολογία ή παιδιατρική

- Σκέφτομαι ότι θα κάνω κάτι που έχει κάποιον αντίκτυπο στον κόσμο και δεν θα δουλεύω για να κερδίζει μόνο ένας εργοδότης.

- Θα ασχοληθώ με τον εγκέφαλο και τις ασθενείες του,που τόσο με ενδιαφέρει ή με τα παιδιά που αγαπάω ΠΑΡΑ πολύ.

- Θα καταφέρω ίσως να κάνω έρευνα ή έστω να είμαι αφεντικό του εαυτού μου, αν ανοίξω δική μου πρακτική.

Αλλά από την άλλη αυτό σημαίνει:

- Καταρχάς, θα καταφέρω να προετοιμαστώ και να μπω στην σχολή δίνοντας πανελλήνιες το 2024;
-Πληρεις αφοσίωση στην επιστήμη. Τέρμα τα όνειρα για Τέχνη.
- Ίσως τέρμα και οι σκέψεις για Ταξίδια;
- Η 6 χρόνια καθυστέρηση, μήπως με επηρεάσει αρνητικά στην επαγγελματική μου πορεία; Θα έχω φίλους στο πανεπιστήμιο λόγω της διαφοράς ηλικίας; Πως θα καταφέρω να με συντηρήσω μέχρι να βγάλω τα πρώτα χρήματα της ειδικότητας;

Θα ήθελα την γνώμη σας.

Η γνώμη μου είναι ότι είσαι τελείως μα τελείως μπερδεμένος . Έχεις ένα σετ άσχετων πραγμάτων να περιτριγυρίζουν το κεφάλι σου ταυτόχρονα , τα οποία έχεις συνδέσει αυθαίρετα με τρόπους που ίσως να ισχύουν , ίσως και όχι . Τέλος πάντων , η ουσία είναι ότι δεν μπορείς να τα κάνεις όλα , ούτε να απολαμβάνεις τα θετικά όλων των επιλογών . Θα αποφασίσεις τι είναι πιο σημαντικό για εσένα και και θα κρίνεις ανάλογα .

Λόγου χάρη νιώθεις πραγματικά happy με τέχνη ; Κάνε τέχνη ( με ότι αυτό συνεπάγεται οικονομικά).

Θεωρείς ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς να ταξιδεύεις ; Μείνε πληροφορική . Μεγάλος μισθός , εύκολη και γρήγορη αποκατάσταση , χωρίς τις μεγάλες νομικές και ηθικές ευθύνες του γιατρού , ενώ ταυτόχρονα έχεις εκθετική εξέλιξη στο επάγγελμα , το οποίο σημαίνει ότι ο ανταγωνισμός δεν σε επηρεάζει τόσο καθώς η ζήτηση είναι μεγαλύτερη από την προσφορά , και θα παραμείνει έτσι λογικά .

Θεωρείς ότι το να μελετάς τον εγκέφαλο και διάφορες παθήσεις ή να αλληλεπιδράς σε καθημερινό επίπεδο με παιδιά σε γεμίζει ; Πήγαινε ιατρική . Ναι είναι 6 χρόνια αλλά η αποκατάσταση είναι σχεδόν δεδομένη και ο μισθός περισσότερο από ικανοποιητικός . Τώρα σχετικά με το θέμα της συντήρησης , αναγκαστικά θα σε στηρίξουν οι γονείς σου . Διαφορετικά είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να ρίξεις το διάβασμα που χρειάζεται μετά από δουλειά που θα είσαι χώμα . Δεν μπορουν να σε υποστηρίξουν ; Μην πας...τουλάχιστον όχι ακόμα . Σχετικά με το εάν θα είναι θέμα στην επαγγελματική σου αποκατάσταση τα 6 χρόνια σπουδών...όχι , δεν θα το έλεγα . Μην ξεχνάς ότι άλλοι πάνε να γίνουν γιατροί στα 30,35 και ακόμα και 40 .

Τώρα σχετικά με φίλους , ε δεν γίνεται να μην βρεις άτομα που θα σε δεχτούν καθώς είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν πολλοί που είναι στην ίδια κατάσταση με εσένα . Οι οποίοι επίσης δεν θα μπορούν να κάνουν παρέες με άλλους καθώς θα τρώνε σνομπισμο που πέρασαν με κατατακτήριες αντί για πανελλήνιες από 18χρονα με σύνδρομα Θεού . Οπότε όσοι είστε νορμάλ θα κάνετε μαζί παρέα .

 

[Micro]

Μεγαλώνοντας ήμουν ανάμεσα σε Καλές Τέχνες και Ιατρική.
Τελικά πέρασα τυχαία το 2019 Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ, κάνοντας παύση σπουδών στην πορεία επειδή δεν ήμουν σίγουρη.
Με έπεισαν να προσπαθήσω να πάρω απλά ένα χαρτί και παράλληλα ή στην πορεία, θα είχα δήθεν χρόνο να ασχοληθώ αποκλειστικά με τις Τέχνες και ή τα ταξίδια. Που είναι ο σκοπός της ζωής μου.
Καθώς μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι ίσως πετούσα στα σύννεφα τόσα χρόνια. Για να ταξιδεύω τώρα όσο είμαι νέα, χρειάζεται χρήματα που οι απλές δουλειές ανειδίκευτου καθυστερούν πολύ για να μαζέψω το ποσό, θα χρειαστεί δηλαδή χρόνια. Στον τομέα της Τέχνης συνειδητοποιώ ότι ίσως είναι μέχρι και αδύνατο να διακριθώ, μια και ούτε από πλούσια οικογένεια κατάγομαι,ούτε έχω συγγενείς ή γνωστούς στον χώρο για να με προωθήσουν. Πχ στο Εθνικό θέατρο στις 6 κοπέλες που πέρασαν, η 1 θέση πήγε στην Μαρίνα Σπανού που πέρασε με την 1η στα 17(πράγμα σπάνιο), έχοντας στην κριτική επιτροπή που μας περνούσε ή έκοβε την μάνα της, καθηγήτρια φωνητικής στο τμήμα. Συνειδητοποιώ δηλαδή ότι και ταλέντο να είχα μάλλον δεν πρόκειται να πετύχω τίποτα.Η χαμηλή αυτοπεποίθηση και ο φόβος της αποτυχίας παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο.
Η Πληροφορική δεν μου αρέσει.
Αλλά σκέφτομαι τα θετικά της:
Πχ
-Μπορω να δουλεύω εξ'αποστάσεως και να ταξιδεύω
- Πιο "εύκολα" την παρατάω για να ασχοληθώ με την Τέχνη.
- Είναι σχετικά λίγα χρόνια σπουδών και μετά κατευθείαν δουλειά, αν αυτό θέλεις.
Βέβαια αγχώνομαι με τον ανταγωνισμό.
Αλλά γενικά, σκεφτόμενος αυτά που μπορεί να μου δώσει, θα μπορούσα έστω να σφίξω τα δόντια και να την βγάλω.
Τώρα που φτάνω τα 23, αρχίζω και σκέφτομαι μήπως είναι η τελευταία μου ευκαιρία να ικανοποιήσω έστω το β' όνειρο μου, που ξέρω ότι είναι πιο αξιοκρατικό και κατά πάση πιθανότητα θα γίνει αληθινό: την νευρολογία ή παιδιατρική

- Σκέφτομαι ότι θα κάνω κάτι που έχει κάποιον αντίκτυπο στον κόσμο και δεν θα δουλεύω για να κερδίζει μόνο ένας εργοδότης.

- Θα ασχοληθώ με τον εγκέφαλο και τις ασθενείες του,που τόσο με ενδιαφέρει ή με τα παιδιά που αγαπάω ΠΑΡΑ πολύ.

- Θα καταφέρω ίσως να κάνω έρευνα ή έστω να είμαι αφεντικό του εαυτού μου, αν ανοίξω δική μου πρακτική.

Αλλά από την άλλη αυτό σημαίνει:

- Καταρχάς, θα καταφέρω να προετοιμαστώ και να μπω στην σχολή δίνοντας πανελλήνιες το 2024;
-Πληρεις αφοσίωση στην επιστήμη. Τέρμα τα όνειρα για Τέχνη.
- Ίσως τέρμα και οι σκέψεις για Ταξίδια;
- Η 6 χρόνια καθυστέρηση, μήπως με επηρεάσει αρνητικά στην επαγγελματική μου πορεία; Θα έχω φίλους στο πανεπιστήμιο λόγω της διαφοράς ηλικίας; Πως θα καταφέρω να με συντηρήσω μέχρι να βγάλω τα πρώτα χρήματα της ειδικότητας;

Θα ήθελα την γνώμη σας.

Αν στόχος της ζωής σου είναι τα ταξίδια και η ενασχόληση με την τέχνη πιστεύω ότι πρέπει να μείνεις μακριά από την ιατρική. Θα αργήσεις πολύ να βγάλεις δικά σου λεφτά , τα οποία σίγουρα δεν θα είναι και αρκετά , και το ενδεχόμενο να δουλεύεις παράλληλα με την σχολή δεν είναι πολύ ρεαλιστικό.
Επίσης η εισαγωγή στην ιατρική είναι πολύ δύσκολη , ειδικά αν μπήκες από το 4ο πεδίο πληροφορική. Μπορεί να χρειαστεί να δώσεις και 2η ή και 3ή φορά πανελλαδικές.
Μπορεί το αντικείμενο της ιατρικής να το αγαπάς όμως η ζωή μας είναι πολυδιάστατη πρέπει λίγο μέσα σου να τα ζυγίσεις.
Ακόμη , αν αγαπάς τα παιδιά και θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτά ρίξε μια ματιά στο τμήμα λογοθεραπείας. Είναι πιο εύκολη σχολή με σχετικά καλή αποκατάσταση και νομίζω θα μπορείς να ασχοληθείς παράλληλα και με τα άλλα πράγματα που σε γεμίζουν

 

[GeorgePap2003]

αθώς μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι ίσως πετούσα στα σύννεφα τόσα χρόνια. Για να ταξιδεύω τώρα όσο είμαι νέα, χρειάζεται χρήματα που οι απλές δουλειές ανειδίκευτου καθυστερούν πολύ για να μαζέψω το ποσό, θα χρειαστεί δηλαδή χρόνια.

ικανοποιήσω έστω το β' όνειρο μου, που ξέρω ότι είναι πιο αξιοκρατικό και κατά πάση πιθανότητα θα γίνει αληθινό: την νευρολογία ή παιδιατρική

@Grand Duchess είχαμε τον έναν με τα follow τώρα έχουμε τον άλλον που θέλει να κάνει ταξίδια και ο τρόπος για να το κάνει αυτό είναι το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ του γιατρού...

Ρε σεις...τι σας δίνουν? τα σκέφτεστε αυτά πριν τα γράψετε;;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

Επίσης η εισαγωγή στην ιατρική είναι πολύ δύσκολη

ναι γιατί το επάγγελμα και η σχολή της ιατρικής είναι εύκολη...
Μη τρελαθούμε τώρα...
Ακούει ο άλλος λεφτά στην ιατρική και σου λέει βουρ...

 

[Delinquent Duo]

- Θα καταφέρω ίσως να κάνω έρευνα ή έστω να είμαι αφεντικό του εαυτού μου, αν ανοίξω δική μου πρακτική.

Έχεις πάει πάρα πολύ μπροστά στο μέλλον, δε νομίζεις; Δε σ' αρέσει η Πληροφορική, σ' αρέσει η Τέχνη, και σκέφτεσαι να ασχοληθείς με Ιατρική (ένα από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα που υπάρχουν να βγάλεις και να ασχοληθείς) επειδή... Θέλεις να είσαι οικονομικά άνετη;

Κοίτα, το καταλαβαίνω ότι μπορεί να σ' αρέσει η Ιατρική (ή ένα κομμάτι της), αλλά κρίνοντας από την κατάστασή σου, ψάχνεις να βρεις πως θα είσαι οικονομικά άνετη. Νομίζω είναι ένα τεράστιο ΌΧΙ το να σπουδάσεις Ιατρική με αυτόν τον σκοπό.

Η Πληροφορική δεν μου αρέσει.

Νομίζω πρέπει να εστιάσεις σε αυτό. Σίγουρα δε σ' αρέσει; Μήπως έχεις ασχοληθεί μόνο με μερικά μαθήματα του προγράμματος σπουδών του ΠΑΠΕΙ και δεν της έχεις δώσει κι άλλες ευκαιρίες; Για παράδειγμα, με νευρωνικά δίκτυα έχεις ασχοληθεί (που είναι πολύ hot topic τελευταία), μιας και λες πως σ' αρέσει ο μελέτη του εγκεφάλου;

 

[hansed.]

@Grand Duchess είχαμε τον έναν με τα follow τώρα έχουμε τον άλλον που θέλει να κάνει ταξίδια και ο τρόπος για να το κάνει αυτό είναι το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ του γιατρού...

Ρε σεις...τι σας δίνουν? τα σκέφτεστε αυτά πριν τα γράψετε;;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

ναι γιατί το επάγγελμα και η σχολή της ιατρικής είναι εύκολη...
Μη τρελαθούμε τώρα...
Ακούει ο άλλος λεφτά στην ιατρική και σου λέει βουρ...

@Grand Duchess είχαμε τον έναν με τα follow τώρα έχουμε τον άλλον που θέλει να κάνει ταξίδια και ο τρόπος για να το κάνει αυτό είναι το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ του γιατρού...

Ρε σεις...τι σας δίνουν? τα σκέφτεστε αυτά πριν τα γράψετε;;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

ναι γιατί το επάγγελμα και η σχολή της ιατρικής είναι εύκολη...
Μη τρελαθούμε τώρα...
Ακούει ο άλλος λεφτά στην ιατρική και σου λέει βουρ...

Δεν νομίζω ότι έγινε κατανοητό αυτό που έγραψα.
Ήμουν πάντοτε ανάμεσα σε Καλές Τέχνες και Ιατρική. Πάντοτε. Το ένα πόδι Τέχνη, το άλλο πόδι Επιστήμη.
Θα ακουστεί κριντζ τώρα, αλλά είτε καλλιτέχνης δηλαδή φαντάζουν ότι θα γίνω στην ζωή μου ή νευρολόγος. Δυο τελείως αντίθετοι δρόμοι.
Έδωσα Πανελλήνιες (από Θετική+ Βιολογία, δίναμε τότε)πέρασα από τύχη στο ΠΑΠΕΙ , άσχετο και καμια σχέση με τα ενδιαφέροντα μου. Γι'αυτό και το έχω κάνει παύση.
Ο Περίγυρος ωστόσο με έπεισε ότι μεσω της σχολής θα κατάφερνα να ασχοληθώ ΕΣΤΩ με τις τέχνες και τα ταξίδια. Όπως πολλοί δηλαδή Καλλιτέχνες, θα είχα τελειώσει μια άσχετη σχολή απλά για καβάντζα και αν ήθελα και να δουλεύω πάνω στο αντικείμενο αργότερα, θα μπορούσα να ταξιδεύω Άρα θα ήταν win-win. Συνεπώς, θα είχα μεν απωθημένο την Ιατρική, αλλά θα είχα ικανοποιήσει τα 2/3 πράγματα που θέλω από την ζωή μου.
Τωρα όμως συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν δεν είναι αλήθεια. Το πιθανότερο είναι ότι απλά θα σαπισω σε ένα γραφείο και δεν θα έχω χρόνο για τίποτα άλλο. Στην πραγματικότητα δηλαδή μάλλον ούτε καλλιτέχνης θα γίνω ούτε ταξίδια θα έχω χρόνο να κάνω και από πάνω θα είμαι και σε μια δουλειά που δεν μου αρέσει.Από το να γίνει λοιπόν αυτό, σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική που ήταν πάντοτε η δεύτερη επιλογή μου και θα είμαι σε ένα επάγγελμα που θα με γεμίζει. Θα έχω σαν αποθυμένο φυσικά τις τέχνες και τα ταξίδια, αλλά τουλάχιστον θα έχω ικανοποιήσει την 1 από τις 2 εναλλακτικές που είχα θέσει ότι θέλω για την ζωή μου.
Έχω κόλημμα με την νευρολογία και τον ανθρώπινο εγκέφαλο ήδη από το δημοτικό και έχω δουλέψει ως βοηθός και γραμματεία σε πρακτική νευρολόγου γιατί ήθελα να δω πως είναι. Δεν το σκέφτομαι δηλαδή για τα χρήματα, αλλά επειδή πράγματι είναι ένας τομέας που γεμίζει ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ιδανικά θα ήθελα να είμαι Νευρολόγος και Καλλιτέχνης και να έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό είναι ουτοπία, γιατί και οι δύο κλάδοι απαιτούν τρομερή χρόνια συστηματική ενασχόληση και αφοσίωση για να διακριθείς. Απλά στην Ιατρική τα πράγματα είναι πιο αξιοκρατικά και ξέρω ότι κατά 99% ο,τι βάλω στο μυαλό μου θα το πετύχω. Πράγμα που δεν ισχύει στις Τέχνες.
Από το να μην κάνω δηλαδή τίποτα από τα δυο. Ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική, για να ικανοποιήσω το ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ελπίζω να έγιναν πιο κατανοητά.

 

[Samael]

Δεν νομίζω ότι έγινε κατανοητό αυτό που έγραψα.
Ήμουν πάντοτε ανάμεσα σε Καλές Τέχνες και Ιατρική. Πάντοτε. Το ένα πόδι Τέχνη, το άλλο πόδι Επιστήμη.
Θα ακουστεί κριντζ τώρα, αλλά είτε καλλιτέχνης δηλαδή φαντάζουν ότι θα γίνω στην ζωή μου ή νευρολόγος. Δυο τελείως αντίθετοι δρόμοι.
Έδωσα Πανελλήνιες (από Θετική+ Βιολογία, δίναμε τότε)πέρασα από τύχη στο ΠΑΠΕΙ , άσχετο και καμια σχέση με τα ενδιαφέροντα μου. Γι'αυτό και το έχω κάνει παύση.
Ο Περίγυρος ωστόσο με έπεισε ότι μεσω της σχολής θα κατάφερνα να ασχοληθώ ΕΣΤΩ με τις τέχνες και τα ταξίδια. Όπως πολλοί δηλαδή Καλλιτέχνες, θα είχα τελειώσει μια άσχετη σχολή απλά για καβάντζα και αν ήθελα και να δουλεύω πάνω στο αντικείμενο αργότερα, θα μπορούσα να ταξιδεύω Άρα θα ήταν win-win. Συνεπώς, θα είχα μεν απωθημένο την Ιατρική, αλλά θα είχα ικανοποιήσει τα 2/3 πράγματα που θέλω από την ζωή μου.
Τωρα όμως συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν δεν είναι αλήθεια. Το πιθανότερο είναι ότι απλά θα σαπισω σε ένα γραφείο και δεν θα έχω χρόνο για τίποτα άλλο. Στην πραγματικότητα δηλαδή μάλλον ούτε καλλιτέχνης θα γίνω ούτε ταξίδια θα έχω χρόνο να κάνω και από πάνω θα είμαι και σε μια δουλειά που δεν μου αρέσει.Από το να γίνει λοιπόν αυτό, σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική που ήταν πάντοτε η δεύτερη επιλογή μου και θα είμαι σε ένα επάγγελμα που θα με γεμίζει. Θα έχω σαν αποθυμένο φυσικά τις τέχνες και τα ταξίδια, αλλά τουλάχιστον θα έχω ικανοποιήσει την 1 από τις 2 εναλλακτικές που είχα θέσει ότι θέλω για την ζωή μου.
Έχω κόλημμα με την νευρολογία και τον ανθρώπινο εγκέφαλο ήδη από το δημοτικό και έχω δουλέψει ως βοηθός και γραμματεία σε πρακτική νευρολόγου γιατί ήθελα να δω πως είναι. Δεν το σκέφτομαι δηλαδή για τα χρήματα, αλλά επειδή πράγματι είναι ένας τομέας που γεμίζει ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ιδανικά θα ήθελα να είμαι Νευρολόγος και Καλλιτέχνης και να έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό είναι ουτοπία, γιατί και οι δύο κλάδοι απαιτούν τρομερή χρόνια συστηματική ενασχόληση και αφοσίωση για να διακριθείς. Απλά στην Ιατρική τα πράγματα είναι πιο αξιοκρατικά και ξέρω ότι κατά 99% ο,τι βάλω στο μυαλό μου θα το πετύχω. Πράγμα που δεν ισχύει στις Τέχνες.
Από το να μην κάνω δηλαδή τίποτα από τα δυο. Ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική, για να ικανοποιήσω το ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ελπίζω να έγιναν πιο κατανοητά.

Τι είναι τα πράγματα λέει στην ιατρική ;

 

[hello1234]

Πάντως

Δεν νομίζω ότι έγινε κατανοητό αυτό που έγραψα.
Ήμουν πάντοτε ανάμεσα σε Καλές Τέχνες και Ιατρική. Πάντοτε. Το ένα πόδι Τέχνη, το άλλο πόδι Επιστήμη.
Θα ακουστεί κριντζ τώρα, αλλά είτε καλλιτέχνης δηλαδή φαντάζουν ότι θα γίνω στην ζωή μου ή νευρολόγος. Δυο τελείως αντίθετοι δρόμοι.
Έδωσα Πανελλήνιες (από Θετική+ Βιολογία, δίναμε τότε)πέρασα από τύχη στο ΠΑΠΕΙ , άσχετο και καμια σχέση με τα ενδιαφέροντα μου. Γι'αυτό και το έχω κάνει παύση.
Ο Περίγυρος ωστόσο με έπεισε ότι μεσω της σχολής θα κατάφερνα να ασχοληθώ ΕΣΤΩ με τις τέχνες και τα ταξίδια. Όπως πολλοί δηλαδή Καλλιτέχνες, θα είχα τελειώσει μια άσχετη σχολή απλά για καβάντζα και αν ήθελα και να δουλεύω πάνω στο αντικείμενο αργότερα, θα μπορούσα να ταξιδεύω Άρα θα ήταν win-win. Συνεπώς, θα είχα μεν απωθημένο την Ιατρική, αλλά θα είχα ικανοποιήσει τα 2/3 πράγματα που θέλω από την ζωή μου.
Τωρα όμως συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν δεν είναι αλήθεια. Το πιθανότερο είναι ότι απλά θα σαπισω σε ένα γραφείο και δεν θα έχω χρόνο για τίποτα άλλο. Στην πραγματικότητα δηλαδή μάλλον ούτε καλλιτέχνης θα γίνω ούτε ταξίδια θα έχω χρόνο να κάνω και από πάνω θα είμαι και σε μια δουλειά που δεν μου αρέσει.Από το να γίνει λοιπόν αυτό, σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική που ήταν πάντοτε η δεύτερη επιλογή μου και θα είμαι σε ένα επάγγελμα που θα με γεμίζει. Θα έχω σαν αποθυμένο φυσικά τις τέχνες και τα ταξίδια, αλλά τουλάχιστον θα έχω ικανοποιήσει την 1 από τις 2 εναλλακτικές που είχα θέσει ότι θέλω για την ζωή μου.
Έχω κόλημμα με την νευρολογία και τον ανθρώπινο εγκέφαλο ήδη από το δημοτικό και έχω δουλέψει ως βοηθός και γραμματεία σε πρακτική νευρολόγου γιατί ήθελα να δω πως είναι. Δεν το σκέφτομαι δηλαδή για τα χρήματα, αλλά επειδή πράγματι είναι ένας τομέας που γεμίζει ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ιδανικά θα ήθελα να είμαι Νευρολόγος και Καλλιτέχνης και να έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό είναι ουτοπία, γιατί και οι δύο κλάδοι απαιτούν τρομερή χρόνια συστηματική ενασχόληση και αφοσίωση για να διακριθείς. Απλά στην Ιατρική τα πράγματα είναι πιο αξιοκρατικά και ξέρω ότι κατά 99% ο,τι βάλω στο μυαλό μου θα το πετύχω. Πράγμα που δεν ισχύει στις Τέχνες.
Από το να μην κάνω δηλαδή τίποτα από τα δυο. Ίσως είναι καλύτερα να σπουδάσω Ιατρική, για να ικανοποιήσω το ένα μεγάλο κομμάτι μου.
Ελπίζω να έγιναν πιο κατανοητά.

Πάντως και η πληροφορική θέλει μεγάλη προσωπική ενασχόληση με το αντικείμενο για να μπορέσεις να ξεχωρίσεις και να βγάλεις το κάτι παραπάνω. Από τη στιγμή που δεν σε ψήνει το αντικείμενο είναι δύσκολο. Τώρα ιατρική θα χρειαστείς σίγουρα στη καλύτερη ένα χρόνο διαβάσματος για τις πανελλήνιες και μετά αν καταφέρεις να μπεις ο δρόμος είναι μακρύς... Βέβαια αν σε γεμίζει σαν επάγγελμα ίσως να μην σε πειράξει τόσο πολύ αυτό. Όσο αφορά την τέχνη δεν έχω άποψη δυστυχώς άλλα μου φαίνεται δύσκολο να συνδυαστεί επαγγελματικα με την ιατρική

 

[Grand Duchess]

@Grand Duchess είχαμε τον έναν με τα follow τώρα έχουμε τον άλλον που θέλει να κάνει ταξίδια και ο τρόπος για να το κάνει αυτό είναι το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ του γιατρού...

Ρε σεις...τι σας δίνουν? τα σκέφτεστε αυτά πριν τα γράψετε;;

Κοίτα μπορεί η κοπέλα να έχει συγκεκριμένα βιώματα που να της δίνει την θέληση να ταξιδέψει. Her choice, αλλά να διαλέγει καποιος την ιατρική με γνώμονα μόνο αυτό, είναι γελοίο.
Εξάλλου οι ιατροί Μαξ 2 εβδομάδες τον χρόνο άδεια παίρνουν. Λίγο δύσκολο με την ιατρική να ικανοποιήσει αυτή την θέληση της.
Τώρα αν την νοιάζει μόνο το χρήμα για τα ταξίδια, πάλι είναι λάθος να διαλέξει κάποιος την ιατρική γι'αυτό.

Ας πάει αεν πλοιάρχων να χεστει και στο χρήμα, αλλά και να ταξιδέψει, ορίστε, λύση υπάρχει.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

Μπορω να δουλεύω εξ'αποστάσεως και να ταξιδεύω

Αυτό ναι, αξίζει να το προσπαθήσει.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

νευρολογία ή παιδιατρική

Και οι δύο ειδικότητες έχουν 5 χρόνια αναμονή (σίγουρα η παιδιατρική)

Καταρχάς, θα καταφέρω να προετοιμαστώ και να μπω στην σχολή δίνοντας πανελλήνιες το 2024;

Ε δεν ξέρω βρε μάτια μου αν σου φαίνονται εύκολα τα 18.500+ μόρια χαλάλι σου, ρεαλιστικά μιλώντας δεν είναι.

έχω φίλους στο πανεπιστήμιο λόγω της διαφοράς ηλικίας; Πως θα καταφέρω να με συντηρήσω μέχρι να βγάλω τα πρώτα χρήματα της ειδικότητας;

Ναι φίλους θα βρεις
Συντήρηση είτε από μπαμπά μαμά είτε από το επάγγελμα του πληροφορικαριου

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

Βρε κορίτσι μου πολύ μπερδεμένα τα έχεις στο μυαλό σου. Μια μας λες δεν μου αρέσει η πληροφορική (που απορώ γιατί έχει πολλούς εξόδους), μετά λες θέλεις να γίνεις ηθοποιός αλλά δεν μπορείς να περάσεις στο εθνικό (να πας στης Θεσσαλονίκης), να ταξιδέψεις, και μετά μας πετάς ότι σκέφτεσαι να ξαναδώσεις για ιατρική και έχεις σίγουρο και ολας ότι θα μαζέψεις τα μόρια σε ένα 1 χρόνο;;;

Εγώ θα σου έλεγα να κάτσεις λίγο να σκεφτείς τι ακριβώς θέλεις να κάνεις. Έτσι πως μου τα γράφεις είναι: πήγα παραλία αλλά δεν μου κάθεται άρα θα παω ορειβασία στην Νορβηγία αλλά επειδή δεν με παίρνουν στην Νορβηγία, θα προσπαθήσω κολυμπώντας να πάω για σέρφινγκ στην Αμερική.

 

[Ryuzaki]

Μονο εμενα ρε παιδια μου φαινεται troll προφιλ ή διπλο account /ασυναρτητη περσονα/ιδιες ανησυχιες, σαν εκεινο της τυπισσας, φαινομενικα ιδιας ηλικιας μαλιστα, που αναρρωτιονταν ποσα βγαζουν οι γιατροι και αν μπορουν να πηγαινουν πολυτελεις διακοπες;
Και κατεληξε να τρωει καζουρα για τα μαργαριταρια που πεταγε.

Πως θα καταφέρω να με συντηρήσω μέχρι να βγάλω τα πρώτα χρήματα της ειδικότητας;

- Σκέφτομαι ότι θα κάνω κάτι που έχει κάποιον αντίκτυπο στον κόσμο και δεν θα δουλεύω για να κερδίζει μόνο ένας εργοδότης.

Για να ταξιδεύω τώρα όσο είμαι νέα, χρειάζεται χρήματα που οι απλές δουλειές ανειδίκευτου καθυστερούν πολύ

Ρε παιδιά ένας μέσος γιατρός βγάζει όντως τόσα λεφτά;

Ιατρική στα 24; Είναι αργά;

Spoiler

Νιώθω ότι είναι αργά, αλλά από την άλλη αν δεν το κάνω θα έχω τύψεις για μια ζωή.

Πείτε μου ότι δεν είναι τόσο ασυνήθιστο και πως δεν έχω χάσει το τρένο;

Το μόνο που σκέφτομαι είναι η ηλικία μου και το ότι μέχρι τα 30 πρέπει να βρω τρόπο να με συντηρώ.

Spoiler

Κάποιος που πχ τελείωσε Πληροφορική στα 3-4 χρόνια, μπορεί ναι μεν να πάρει στην αρχή περισσότερα λεφτά και πιο γρήγορα αλλά άντε να φτάσει τα 5000€ τον μήνα μετά από χρόνια στα 50 του και μιλάμε για εξωτερικό και θα είναι πάντοτε υπάλληλος κάποιου άλλου. Ένας γιατρός στην πορεία του χρόνου θα τον φτάσει και θα τον ξεπεράσεις κατά πολύ μισθολογικά

Spoiler

Αλλά ο γιατρός μπορεί να κάνει πολυτελείς διακοπές σε εξωτικά μέρη κάθε χρόνο, και αν θέλει περιπέτεια γράφετε στους γιατρούς χωρίς σύνορα. Τα σεμινάρια και οι εκπαιδεύσεις είναι και αυτές ευκαιρία για ταξίδια.

C'mon i can't be the only one seeing a pattern here

 

[Grand Duchess]

Μονο εμενα ρε παιδια μου φαινεται troll προφιλ ή διπλο account /ασυναρτητη περσονα/ιδιες ανησυχιες, σαν εκεινο της τυπισσας, φαινομενικα ιδιας ηλικιας μαλιστα, που αναρρωτιονταν ποσα βγαζουν οι γιατροι και αν μπορουν να πηγαινουν πολυτελεις διακοπες;
Και κατεληξε να τρωει καζουρα για τα μαργαριταρια που πεταγε.

Και εγώ αυτό σκέφτηκα! Ίδια πράγματα λένε και ολας.

 

[Λένω]

Μονο εμενα ρε παιδια μου φαινεται troll προφιλ ή διπλο account /ασυναρτητη περσονα/ιδιες ανησυχιες, σαν εκεινο της τυπισσας, φαινομενικα ιδιας ηλικιας μαλιστα, που αναρρωτιονταν ποσα βγαζουν οι γιατροι και αν μπορουν να πηγαινουν πολυτελεις διακοπες;
Και κατεληξε να τρωει καζουρα για τα μαργαριταρια που πεταγε.




Ρε παιδιά ένας μέσος γιατρός βγάζει όντως τόσα λεφτά;

Ιατρική στα 24; Είναι αργά;



C'mon i can't be they only seeing a pattern here

Εμένα πάντως, μου θυμίζει αυτό:

Ιατρική ΕΚΠΑ ή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ;

Καλησπέρα σας. Είμαι σε τεράστιο δίλημμα. Πέρυσι είχα δώσει πανελλήνιες από θετική και πέρα σα ημμυ εμπ.Μου είχε γυαλίσει όμως κι η ιατρική για αυτό φέτος ξαναδωσα από 3ο πεδίο και περνώ ιατρική Αθηνών. Γενικά πάντα ήμουν αναποφάσιστη για τις δύο σχολές. Κι οι δυο με ενθουσιάζουν. Στην ημμυ...

www.ischool.gr

I give up!!!

 

[hansed.]

Κοίτα μπορεί η κοπέλα να έχει συγκεκριμένα βιώματα που να της δίνει την θέληση να ταξιδέψει. Her choice, αλλά να διαλέγει καποιος την ιατρική με γνώμονα μόνο αυτό, είναι γελοίο.
Εξάλλου οι ιατροί Μαξ 2 εβδομάδες τον χρόνο άδεια παίρνουν. Λίγο δύσκολο με την ιατρική να ικανοποιήσει αυτή την θέληση της.
Τώρα αν την νοιάζει μόνο το χρήμα για τα ταξίδια, πάλι είναι λάθος να διαλέξει κάποιος την ιατρική γι'αυτό.

Ας πάει αεν πλοιάρχων να χεστει και στο χρήμα, αλλά και να ταξιδέψει, ορίστε, λύση υπάρχει.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

Αυτό ναι, αξίζει να το προσπαθήσει.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

Και οι δύο ειδικότητες έχουν 5 χρόνια αναμονή (σίγουρα η παιδιατρική)

Ε δεν ξέρω βρε μάτια μου αν σου φαίνονται εύκολα τα 18.500+ μόρια χαλάλι σου, ρεαλιστικά μιλώντας δεν είναι.

Ναι φίλους θα βρεις
Συντήρηση είτε από μπαμπά μαμά είτε από το επάγγελμα του πληροφορικαριου

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

Βρε κορίτσι μου πολύ μπερδεμένα τα έχεις στο μυαλό σου. Μια μας λες δεν μου αρέσει η πληροφορική (που απορώ γιατί έχει πολλούς εξόδους), μετά λες θέλεις να γίνεις ηθοποιός αλλά δεν μπορείς να περάσεις στο εθνικό (να πας στης Θεσσαλονίκης), να ταξιδέψεις, και μετά μας πετάς ότι σκέφτεσαι να ξαναδώσεις για ιατρική και έχεις σίγουρο και ολας ότι θα μαζέψεις τα μόρια σε ένα 1 χρόνο;;;

Εγώ θα σου έλεγα να κάτσεις λίγο να σκεφτείς τι ακριβώς θέλεις να κάνεις. Έτσι πως μου τα γράφεις είναι: πήγα παραλία αλλά δεν μου κάθεται άρα θα παω ορειβασία στην Νορβηγία αλλά επειδή δεν με παίρνουν στην Νορβηγία, θα προσπαθήσω κολυμπώντας να πάω για σέρφινγκ στην Αμερική.

Δεν νομίζω ότι καταλάβατε το δίλημμα, μάλλον δεν το έγραψα σωστά και σας μπέρδεμα. Θα ξαναπροσπαθήσω.
Εγώ ή επαγγελματίας «αρτίστας» θέλω να γίνω ή νευρολόγος/παιδίατρος. Από πάντα.
Αν μπορούσα θα τα έκανα και τα δύο, γιατί οποίο από τα δύο και αν επιλέξω το άλλο θα μου μείνει απωθημένο.
Προφανώς, πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο. Δεν μπορώ να τα κάνω και τα δύο.
Επειδή όταν έδωσα Πανελλήνιες πέρασα Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ, και ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη ώστε να ξαναδώσω,όλοι μου είπαν πήγαινε, τελείωνε την να έχεις ένα χαρτί και ασχολήσου παράλληλα ή μετά με την Τέχνη, απλά για να έχεις ένα πτυχίο. Με έπεισαν και το έκανα. Αλλά σταδιακά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τα πράγματα έτσι όπως έλεγαν, και πως ίσως παγιδευτώ τελικά να κάνω μια δουλειά που δεν μου αρέσει καθόλου και δεν έχει καμία σχέση με αυτά που θέλω να κάνω: τέχνη ή ιατρική.
Εγώ δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με την Πληροφορική, ένα πτυχίο απλά έλεγα θα πάρω σαν σωσίβιο να στο πω έτσι, απλά επειδή έτυχε και πέρασα για να μην πάει χαμένο και σαν εναλλακτική αν όλα στραβώσουν στο μέλλον. Αντί δηλαδή να δουλεύω γκαρσόνι, να δουλεύω στην πιο entry θέση που μπορείς να φανταστείς. Ή αν στα 30 έλεγα τέρμα, δεν είναι αυτό όνειρο της ζωής μου, να μην έμενα στον δρόμο. Τα επαγγέλματα της Τέχνης δεν έχουν καλή επαγγελματική αποκατάσταση.
Τώρα που μεγαλώνω, οι εμπειρίες δείχνουν ότι εκ τών πραγμάτων ίσως δεν καταφέρω ποτέ να γίνω «επαγγελματίας αρτίστας», γιατί ο χώρος αυτός πέρα από ταλέντο που δεν ξέρω αν έχω, λειτουργεί με άλλους μη αξιοκρατικούς τρόπους.
Άρα, σκέφτομαι αφού έχω απογοητευτεί και δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα η βλέψη μου για Τέχνες, τότε το πιο λογικό είναι να παρατήσω την Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ( που δεν μου αρέσει καθόλου, είναι άσχετο με τα ενδιαφέροντα μου και την είχα απλά σαν καβάντζα) και να δώσω για Ιατρική, για να ικανοποιήσω τουλάχιστον το δεύτερο όνειρο που είχα στην ζωή μου, αν δεν υπήρχαν οι Τέχνες, και να γίνω νευρολόγος/παιδίατρος.
Αυτό φυσικά θα σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ επαγγελματίας αρτίστας, αλλά τουλάχιστον θα κάνω κάτι που αγαπάω.

Αυτό είναι το δίλημμα τώρα. Συνεχίζω Τέχνες ( και Πληροφορική ΠΑΠΕΙ) που μάλλον θα αποτύχω και θα καταλήξω να σαπίζω σε τομέα της Πληροφορικής που δεν μου αρέσει ή τα παρατάω για να πάω Ιατρική που σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ καλλιτέχνης αλλά τουλάχιστον θα πραγματοποιήσω το Β' όνειρο μου στην ζωή;
Τα ταξίδια τώρα που ανέφερα, δεν συσχετίζονται άμεσα. Το βγάζω από την συζήτηση για να μην μπερδεύουμε.
Το θέμα δηλαδή είναι παλεύω για την Επιλογή Α, που κατά πάσα πιθανότητα θα αποτύχω και θα είμαι τελικά δυστυχισμένη. Ή ακολουθώ την επιλογή Β, που είναι πιο safe, 1 με την έννοια+1=2 ( δεν θα περάσω πχ υποκειμενική οντισιόν, δεν θα πρέπει να κάτσω στον σκηνοθέτη, δεν παίζει ρόλο αν μοιάζω στην Monica Belluci ή όχι,δεν πρέπει να έχω γνωστό ΚΟΚ θα αξιολογήθώ κυρίως από τις γνώσεις και τις πιστοποιήσεις μου)και θα ικανοποιήσουν ένα μεγάλο μέρος μου, αλλά δεν είναι η επιλογή Α.
Ελπίζω πραγματικά,να έγινα κατανοητή.

 

[Grand Duchess]

Δεν νομίζω ότι καταλάβατε το δίλημμα, μάλλον δεν το έγραψα σωστά και σας μπέρδεμα. Θα ξαναπροσπαθήσω.
Εγώ ή επαγγελματίας «αρτίστας» θέλω να γίνω ή νευρολόγος/παιδίατρος. Από πάντα.
Αν μπορούσα θα τα έκανα και τα δύο, γιατί οποίο από τα δύο και αν επιλέξω το άλλο θα μου μείνει απωθημένο.
Προφανώς, πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο. Δεν μπορώ να τα κάνω και τα δύο.
Επειδή όταν έδωσα Πανελλήνιες πέρασα Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ, και ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη ώστε να ξαναδώσω,όλοι μου είπαν πήγαινε, τελείωνε την να έχεις ένα χαρτί και ασχολήσου παράλληλα ή μετά με την Τέχνη, απλά για να έχεις ένα πτυχίο. Με έπεισαν και το έκανα. Αλλά σταδιακά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τα πράγματα έτσι όπως έλεγαν, και πως ίσως παγιδευτώ τελικά να κάνω μια δουλειά που δεν μου αρέσει καθόλου και δεν έχει καμία σχέση με αυτά που θέλω να κάνω: τέχνη ή ιατρική.
Εγώ δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με την Πληροφορική, ένα πτυχίο απλά έλεγα θα πάρω σαν σωσίβιο να στο πω έτσι, απλά επειδή έτυχε και πέρασα για να μην πάει χαμένο και σαν εναλλακτική αν όλα στραβώσουν στο μέλλον. Αντί δηλαδή να δουλεύω γκαρσόνι, να δουλεύω στην πιο entry θέση που μπορείς να φανταστείς. Ή αν στα 30 έλεγα τέρμα, δεν είναι αυτό όνειρο της ζωής μου, να μην έμενα στον δρόμο. Τα επαγγέλματα της Τέχνης δεν έχουν καλή επαγγελματική αποκατάσταση.
Τώρα που μεγαλώνω, οι εμπειρίες δείχνουν ότι εκ τών πραγμάτων ίσως δεν καταφέρω ποτέ να γίνω «επαγγελματίας αρτίστας», γιατί ο χώρος αυτός πέρα από ταλέντο που δεν ξέρω αν έχω, λειτουργεί με άλλους μη αξιοκρατικούς τρόπους.
Άρα, σκέφτομαι αφού έχω απογοητευτεί και δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα η βλέψη μου για Τέχνες, τότε το πιο λογικό είναι να παρατήσω την Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ( που δεν μου αρέσει καθόλου, είναι άσχετο με τα ενδιαφέροντα μου και την είχα απλά σαν καβάντζα) και να δώσω για Ιατρική, για να ικανοποιήσω τουλάχιστον το δεύτερο όνειρο που είχα στην ζωή μου, αν δεν υπήρχαν οι Τέχνες, και να γίνω νευρολόγος/παιδίατρος.
Αυτό φυσικά θα σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ επαγγελματίας αρτίστας, αλλά τουλάχιστον θα κάνω κάτι που αγαπάω.

Αυτό είναι το δίλημμα τώρα. Συνεχίζω Τέχνες ( και Πληροφορική ΠΑΠΕΙ) που μάλλον θα αποτύχω και θα καταλήξω να σαπίζω σε τομέα της Πληροφορικής που δεν μου αρέσει ή τα παρατάω για να πάω Ιατρική που σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ καλλιτέχνης αλλά τουλάχιστον θα πραγματοποιήσω το Β' όνειρο μου στην ζωή;
Τα ταξίδια τώρα που ανέφερα, δεν συσχετίζονται άμεσα. Το βγάζω από την συζήτηση για να μην μπερδεύουμε.
Το θέμα δηλαδή είναι παλεύω για την Επιλογή Α, που κατά πάσα πιθανότητα θα αποτύχω και θα είμαι τελικά δυστυχισμένη. Ή ακολουθώ την επιλογή Β, που είναι πιο safe, 1 με την έννοια+1=2 ( δεν θα περάσω πχ υποκειμενική οντισιόν, δεν θα πρέπει να κάτσω στον σκηνοθέτη, δεν παίζει ρόλο αν μοιάζω στην Monica Belluci ή όχι,δεν πρέπει να έχω γνωστό ΚΟΚ θα αξιολογήθώ κυρίως από τις γνώσεις και τις πιστοποιήσεις μου)και θα ικανοποιήσουν ένα μεγάλο μέρος μου, αλλά δεν είναι η επιλογή Α.
Ελπίζω πραγματικά,να έγινα κατανοητή.

Λοιπόν τότε έχεις δύο επιλογές
1) δινεις εξετάσεις για το κρατικό Θεσσαλονίκης. Ξέρω γνωστό μου που ήθελε να γίνει ηθοποιός, δεν πέρασε στο εθνικό, αλλά πέρασε στην Θεσσαλονίκη
2) στρωνεσαι, κατεβάζεις κεφάλι, πας φροντιστήριο και αρχίζεις να διαβάζεις για πανελλαδικές. Η κατεύθυνση υγείας σε σχέση με τα οικονομικά είναι τελείως διαφορετικο επίπεδο δυσκολίας. Αντικειμενικά δηλαδή μπορεί να μην τα καταφέρεις και ποτέ στην Ελλάδα.

Και οι δύο σου επιλογές είναι εξαιρετικά δύσκολες και θέλουν τρομερή προσπάθεια. Μια στις διασυνδέσεις και στο υποκριτικό ταλέντο και η άλλη στο διάβασμα.

Καλή τύχη.

 

[fockos]

Όταν τέλειωσα την ιατρική ήμουν ανάμεσα σε αυτές τις 2 επιλογές (παιδιατρική - νευρολογία) ¨και παράλληλα μου άρεσει να κάνω σχεδιάκια σαν το αβαταρ που έχω δίπλα χωφίς να έχω κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο αλλά μου αρέσει να κάνω τετοια σκιτσάκια.

Αυτοί οι δύο κλάδοι μπορείς να τους συνδιάσεις άριστα. Πας παιδιατρική και μετά κάνεις υποειδικότητα στην παιδονευρολογία οπότε τζαμ τα συνδιάζεις και τα δύο (εω πηγα νευρολογία αλλά καλύτερα εκ των υστέρων να πήγαινα παιδιατρική). Εγω έχω εμπειρία στη παιδονευρολογία και μου άρεσε παρα πολυ παρπαάνω από την κλασκή νευρολογία

Επίσης η τέχνη άνετα μπορεί να συνδιαστεί με τη νευρολογία ως επιστήμη.... το ένα δε αναιρεί το άλλο.
Ιατρική μπορει να πας μεσω κατατακτηριων (όπως πέρασα και εγώ) αλλά καλή επιλογή θα ήταν να πας και στο εξωτερικό στο πρώην ανατολικό μπλογκ που δεν ειναι ιδιαίτερα ακριβά.

 

[hansed.]

Λοιπόν τότε έχεις δύο επιλογές
1) δινεις εξετάσεις για το κρατικό Θεσσαλονίκης. Ξέρω γνωστό μου που ήθελε να γίνει ηθοποιός, δεν πέρασε στο εθνικό, αλλά πέρασε στην Θεσσαλονίκη
2) στρωνεσαι, κατεβάζεις κεφάλι, πας φροντιστήριο και αρχίζεις να διαβάζεις για πανελλαδικές. Η κατεύθυνση υγείας σε σχέση με τα οικονομικά είναι τελείως διαφορετικο επίπεδο δυσκολίας. Αντικειμενικά δηλαδή μπορεί να μην τα καταφέρεις και ποτέ στην Ελλάδα.

Και οι δύο σου επιλογές είναι εξαιρετικά δύσκολες και θέλουν τρομερή προσπάθεια. Μια στις διασυνδέσεις και στο υποκριτικό ταλέντο και η άλλη στο διάβασμα.

Καλή τύχη.

Δεν ήμουν οικονομικά.

Θετική (Φυσική, Χημεία, Έκθεση, Μαθηματικά) + 5ο Μάθημα Βιολογία ήμουν.

Θετική και Υγείας δηλαδή.

 

[Grand Duchess]

Δεν ήμουν οικονομικά.

Θετική (Φυσική, Χημεία, Έκθεση, Μαθηματικά) + 5ο Μάθημα Βιολογία ήμουν.

Θετική και Υγείας δηλαδή.

Α ήσουν προ 2020 που μπορούσαμε να πάρουμε και τα δύο!
Όπως και να έχει δύσκολος ο στόχος σου. Σίγουρα όχι ακατόρθωτος. Αλλά δεν το λες και εύκολο ούτε μέτριο.
Θέλει τρομερή δουλειά και αν δεν πετύχεις θέλεις πλάνο Β. Έχεις σκεφτεί κάτι;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2023

Αν σκέφτεσαι για κατατακτήριες για ιατρική, μην σκέφτεσαι καν για Αθήνα. Ο ανταγωνισμός είναι απερίγραπτος και....πέφτουν και διασύνδεσεις.
Πάνε δώσε στην Αλεξανδρούπολη ή Γιάννενα και κάνε μετά μετεγγραφη.

 

[Kostas_Athens]

Δεν νομίζω ότι καταλάβατε το δίλημμα, μάλλον δεν το έγραψα σωστά και σας μπέρδεμα. Θα ξαναπροσπαθήσω.
Εγώ ή επαγγελματίας «αρτίστας» θέλω να γίνω ή νευρολόγος/παιδίατρος. Από πάντα.
Αν μπορούσα θα τα έκανα και τα δύο, γιατί οποίο από τα δύο και αν επιλέξω το άλλο θα μου μείνει απωθημένο.
Προφανώς, πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο. Δεν μπορώ να τα κάνω και τα δύο.
Επειδή όταν έδωσα Πανελλήνιες πέρασα Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ, και ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη ώστε να ξαναδώσω,όλοι μου είπαν πήγαινε, τελείωνε την να έχεις ένα χαρτί και ασχολήσου παράλληλα ή μετά με την Τέχνη, απλά για να έχεις ένα πτυχίο. Με έπεισαν και το έκανα. Αλλά σταδιακά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τα πράγματα έτσι όπως έλεγαν, και πως ίσως παγιδευτώ τελικά να κάνω μια δουλειά που δεν μου αρέσει καθόλου και δεν έχει καμία σχέση με αυτά που θέλω να κάνω: τέχνη ή ιατρική.
Εγώ δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με την Πληροφορική, ένα πτυχίο απλά έλεγα θα πάρω σαν σωσίβιο να στο πω έτσι, απλά επειδή έτυχε και πέρασα για να μην πάει χαμένο και σαν εναλλακτική αν όλα στραβώσουν στο μέλλον. Αντί δηλαδή να δουλεύω γκαρσόνι, να δουλεύω στην πιο entry θέση που μπορείς να φανταστείς. Ή αν στα 30 έλεγα τέρμα, δεν είναι αυτό όνειρο της ζωής μου, να μην έμενα στον δρόμο. Τα επαγγέλματα της Τέχνης δεν έχουν καλή επαγγελματική αποκατάσταση.
Τώρα που μεγαλώνω, οι εμπειρίες δείχνουν ότι εκ τών πραγμάτων ίσως δεν καταφέρω ποτέ να γίνω «επαγγελματίας αρτίστας», γιατί ο χώρος αυτός πέρα από ταλέντο που δεν ξέρω αν έχω, λειτουργεί με άλλους μη αξιοκρατικούς τρόπους.
Άρα, σκέφτομαι αφού έχω απογοητευτεί και δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα η βλέψη μου για Τέχνες, τότε το πιο λογικό είναι να παρατήσω την Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ( που δεν μου αρέσει καθόλου, είναι άσχετο με τα ενδιαφέροντα μου και την είχα απλά σαν καβάντζα) και να δώσω για Ιατρική, για να ικανοποιήσω τουλάχιστον το δεύτερο όνειρο που είχα στην ζωή μου, αν δεν υπήρχαν οι Τέχνες, και να γίνω νευρολόγος/παιδίατρος.
Αυτό φυσικά θα σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ επαγγελματίας αρτίστας, αλλά τουλάχιστον θα κάνω κάτι που αγαπάω.

Αυτό είναι το δίλημμα τώρα. Συνεχίζω Τέχνες ( και Πληροφορική ΠΑΠΕΙ) που μάλλον θα αποτύχω και θα καταλήξω να σαπίζω σε τομέα της Πληροφορικής που δεν μου αρέσει ή τα παρατάω για να πάω Ιατρική που σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ καλλιτέχνης αλλά τουλάχιστον θα πραγματοποιήσω το Β' όνειρο μου στην ζωή;
Τα ταξίδια τώρα που ανέφερα, δεν συσχετίζονται άμεσα. Το βγάζω από την συζήτηση για να μην μπερδεύουμε.
Το θέμα δηλαδή είναι παλεύω για την Επιλογή Α, που κατά πάσα πιθανότητα θα αποτύχω και θα είμαι τελικά δυστυχισμένη. Ή ακολουθώ την επιλογή Β, που είναι πιο safe, 1 με την έννοια+1=2 ( δεν θα περάσω πχ υποκειμενική οντισιόν, δεν θα πρέπει να κάτσω στον σκηνοθέτη, δεν παίζει ρόλο αν μοιάζω στην Monica Belluci ή όχι,δεν πρέπει να έχω γνωστό ΚΟΚ θα αξιολογήθώ κυρίως από τις γνώσεις και τις πιστοποιήσεις μου)και θα ικανοποιήσουν ένα μεγάλο μέρος μου, αλλά δεν είναι η επιλογή Α.
Ελπίζω πραγματικά,να έγινα κατανοητή.

Τα έχεις παραμπερδέψει στο μυαλό σου και γενικά δείχνεις ότι έχεις μια ανώριμη σκέψη. Όσο σκέφτομαι ότι ίσως υπήρχε ένα παιδί στην ηλικία σου που ήθελε Πληροφορική ΠΑΠΕΙ αλλά δεν την έπιασε για λίγα μόρια και εσύ μετά από 5 χρόνια κάνεις τέτοια ποστς, με πιάνει αγανάκτηση και απογοήτευση για το πως λειτουργεί το σύστημα...

Συγγνώμη αλλά δεν γίνεται να έχεις όνειρο να γίνεις αρτίστας ή γιατρός... Είναι σαν να λες τον 15Αύγουστο θα κάνεις διακοπές είτε στην Ομόνοια, είτε στα Ιμαλάια... Τελείως ανώριμη (σε βαθμό ανησυχητικό) σκέψη.

Και συνεχίζεις... Μιλάς για safe mode στους γιατρούς... Αξιοκρατία... Σε λίγο θα μας πεις ότι έχεις γονείς γιατρούς που σου τα λένε αυτά... Ούτε στην ιατρική οι γνώσεις και οι πιστοποιήσεις σου θα παίξουν κάποιο ρόλο. Πάλι θα χρειαστείς γνωριμίες και διασυνδέσεις και άλλα περίεργα μη αξιοκρατικά πράγματα. Αντί για τον σκηνοθέτη που πρέπει να του κάτσεις, πάλι θα πρέπει ίσως να κάτσεις είτε του διευθυντή νοσοκομείου είτε του επενδυτή του ιδιωτικού νοσοκομείου. Ένα και το αυτό. Πάνω κάτω το ίδιο πράγμα είναι. Και μιλάμε για ιατρική, όχι για δασκάλα διορισμένη μόνιμα στο σχολείο της γειτονιάς. Μιλάμε για 10 με 15 χρόνια σπουδές, αγροτικά, αναμονές, ειδικότητες και μεταπτυχιακά και τελικά self-study νομικής σχολής λόγω μηνύσεων από περίεργους ασθενείς. Και ώρες ηθικής αγωνίας στα χειρουργεία. Και ταυτόχρονα στο μυαλό σου υπάρχουν τα ταξίδια και οι παραλίες της Σαντορίνης...

Για να μην τα πολυλογώ άσε την ιατρική ή άλλαξε τελείως τρόπο σκέψης. Ωρίμασε την σκέψη σου. Πιστεύω ότι το καλύτερο θα είναι να διαγραφείς απο την Πληροφορική ΠΑΠΕΙ, να περάσεις σε μια σχολή θεάτρου να παλέψεις για το μεροκάματο και να ξεχάσεις τα ταξίδια στην Καραϊβική και το Ντουμπάι.

 

[Primary Care]

Δεν ήμουν οικονομικά.

Θετική (Φυσική, Χημεία, Έκθεση, Μαθηματικά) + 5ο Μάθημα Βιολογία ήμουν.

Θετική και Υγείας δηλαδή.

Πόσα μόρια είχες πιάσει;

 

[Ion.]

Δεν ήμουν οικονομικά.

Θετική (Φυσική, Χημεία, Έκθεση, Μαθηματικά) + 5ο Μάθημα Βιολογία ήμουν.

Θετική και Υγείας δηλαδή.

Θα μπορούσες να ασχοληθείς με την γραφιστική!!!