Πληροφορική ή Ιατρική;

[Γιαννουλάκης]

Δεν νομίζω ότι καταλάβατε το δίλημμα, μάλλον δεν το έγραψα σωστά και σας μπέρδεμα. Θα ξαναπροσπαθήσω.
Εγώ ή επαγγελματίας «αρτίστας» θέλω να γίνω ή νευρολόγος/παιδίατρος. Από πάντα.
Αν μπορούσα θα τα έκανα και τα δύο, γιατί οποίο από τα δύο και αν επιλέξω το άλλο θα μου μείνει απωθημένο.
Προφανώς, πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο. Δεν μπορώ να τα κάνω και τα δύο.
Επειδή όταν έδωσα Πανελλήνιες πέρασα Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ, και ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη ώστε να ξαναδώσω,όλοι μου είπαν πήγαινε, τελείωνε την να έχεις ένα χαρτί και ασχολήσου παράλληλα ή μετά με την Τέχνη, απλά για να έχεις ένα πτυχίο. Με έπεισαν και το έκανα. Αλλά σταδιακά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τα πράγματα έτσι όπως έλεγαν, και πως ίσως παγιδευτώ τελικά να κάνω μια δουλειά που δεν μου αρέσει καθόλου και δεν έχει καμία σχέση με αυτά που θέλω να κάνω: τέχνη ή ιατρική.
Εγώ δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με την Πληροφορική, ένα πτυχίο απλά έλεγα θα πάρω σαν σωσίβιο να στο πω έτσι, απλά επειδή έτυχε και πέρασα για να μην πάει χαμένο και σαν εναλλακτική αν όλα στραβώσουν στο μέλλον. Αντί δηλαδή να δουλεύω γκαρσόνι, να δουλεύω στην πιο entry θέση που μπορείς να φανταστείς. Ή αν στα 30 έλεγα τέρμα, δεν είναι αυτό όνειρο της ζωής μου, να μην έμενα στον δρόμο. Τα επαγγέλματα της Τέχνης δεν έχουν καλή επαγγελματική αποκατάσταση.
Τώρα που μεγαλώνω, οι εμπειρίες δείχνουν ότι εκ τών πραγμάτων ίσως δεν καταφέρω ποτέ να γίνω «επαγγελματίας αρτίστας», γιατί ο χώρος αυτός πέρα από ταλέντο που δεν ξέρω αν έχω, λειτουργεί με άλλους μη αξιοκρατικούς τρόπους.
Άρα, σκέφτομαι αφού έχω απογοητευτεί και δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα η βλέψη μου για Τέχνες, τότε το πιο λογικό είναι να παρατήσω την Πληροφορική στο ΠΑΠΕΙ( που δεν μου αρέσει καθόλου, είναι άσχετο με τα ενδιαφέροντα μου και την είχα απλά σαν καβάντζα) και να δώσω για Ιατρική, για να ικανοποιήσω τουλάχιστον το δεύτερο όνειρο που είχα στην ζωή μου, αν δεν υπήρχαν οι Τέχνες, και να γίνω νευρολόγος/παιδίατρος.
Αυτό φυσικά θα σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ επαγγελματίας αρτίστας, αλλά τουλάχιστον θα κάνω κάτι που αγαπάω.

Αυτό είναι το δίλημμα τώρα. Συνεχίζω Τέχνες ( και Πληροφορική ΠΑΠΕΙ) που μάλλον θα αποτύχω και θα καταλήξω να σαπίζω σε τομέα της Πληροφορικής που δεν μου αρέσει ή τα παρατάω για να πάω Ιατρική που σημαίνει ότι δεν θα γίνω ποτέ καλλιτέχνης αλλά τουλάχιστον θα πραγματοποιήσω το Β' όνειρο μου στην ζωή;
Τα ταξίδια τώρα που ανέφερα, δεν συσχετίζονται άμεσα. Το βγάζω από την συζήτηση για να μην μπερδεύουμε.
Το θέμα δηλαδή είναι παλεύω για την Επιλογή Α, που κατά πάσα πιθανότητα θα αποτύχω και θα είμαι τελικά δυστυχισμένη. Ή ακολουθώ την επιλογή Β, που είναι πιο safe, 1 με την έννοια+1=2 ( δεν θα περάσω πχ υποκειμενική οντισιόν, δεν θα πρέπει να κάτσω στον σκηνοθέτη, δεν παίζει ρόλο αν μοιάζω στην Monica Belluci ή όχι,δεν πρέπει να έχω γνωστό ΚΟΚ θα αξιολογήθώ κυρίως από τις γνώσεις και τις πιστοποιήσεις μου)και θα ικανοποιήσουν ένα μεγάλο μέρος μου, αλλά δεν είναι η επιλογή Α.
Ελπίζω πραγματικά,να έγινα κατανοητή.

Δεν έπρεπε να είχες βάλει καν στο μηχανογραφικό σου πληροφορική αφού δεν σε ενδιέφερε καθόλου!!! Από εκεί άρχισε το κακό!

 

[hansed.]

Τα έχεις παραμπερδέψει στο μυαλό σου και γενικά δείχνεις ότι έχεις μια ανώριμη σκέψη. Όσο σκέφτομαι ότι ίσως υπήρχε ένα παιδί στην ηλικία σου που ήθελε Πληροφορική ΠΑΠΕΙ αλλά δεν την έπιασε για λίγα μόρια και εσύ μετά από 5 χρόνια κάνεις τέτοια ποστς, με πιάνει αγανάκτηση και απογοήτευση για το πως λειτουργεί το σύστημα...

Συγγνώμη αλλά δεν γίνεται να έχεις όνειρο να γίνεις αρτίστας ή γιατρός... Είναι σαν να λες τον 15Αύγουστο θα κάνεις διακοπές είτε στην Ομόνοια, είτε στα Ιμαλάια... Τελείως ανώριμη (σε βαθμό ανησυχητικό) σκέψη.

Και συνεχίζεις... Μιλάς για safe mode στους γιατρούς... Αξιοκρατία... Σε λίγο θα μας πεις ότι έχεις γονείς γιατρούς που σου τα λένε αυτά... Ούτε στην ιατρική οι γνώσεις και οι πιστοποιήσεις σου θα παίξουν κάποιο ρόλο. Πάλι θα χρειαστείς γνωριμίες και διασυνδέσεις και άλλα περίεργα μη αξιοκρατικά πράγματα. Αντί για τον σκηνοθέτη που πρέπει να του κάτσεις, πάλι θα πρέπει ίσως να κάτσεις είτε του διευθυντή νοσοκομείου είτε του επενδυτή του ιδιωτικού νοσοκομείου. Ένα και το αυτό. Πάνω κάτω το ίδιο πράγμα είναι. Και μιλάμε για ιατρική, όχι για δασκάλα διορισμένη μόνιμα στο σχολείο της γειτονιάς. Μιλάμε για 10 με 15 χρόνια σπουδές, αγροτικά, αναμονές, ειδικότητες και μεταπτυχιακά και τελικά self-study νομικής σχολής λόγω μηνύσεων από περίεργους ασθενείς. Και ώρες ηθικής αγωνίας στα χειρουργεία. Και ταυτόχρονα στο μυαλό σου υπάρχουν τα ταξίδια και οι παραλίες της Σαντορίνης...

Για να μην τα πολυλογώ άσε την ιατρική ή άλλαξε τελείως τρόπο σκέψης. Ωρίμασε την σκέψη σου. Πιστεύω ότι το καλύτερο θα είναι να διαγραφείς απο την Πληροφορική ΠΑΠΕΙ, να περάσεις σε μια σχολή θεάτρου να παλέψεις για το μεροκάματο και να ξεχάσεις τα ταξίδια στην Καραϊβική και το Ντουμπάι.

Νομίζω ότι αυτό με το ότι τρως την θέση κάποιου άλλου πρέπει να σταματήσει να λέγεται. Οι πανελλήνιες είναι διαγωνισμός. Το υπουργείο πες όρισε 100 θέσεις Πληροφορικής στο ΠΑΠΕΙ στο έτος που έδωσα εγώ, και έγραψα τα απαιτούμενα μόρια (περισσότερα από τους υπολοίπους της ίδιας κατεύθυνσης) και κέρδισα την θέση. Αν ο άλλος ήθελε τόσο να μπει στην συγκεκριμένη σχολή, ας διάβαζε περισσότερο να έμπαινε. Από την στιγμή που την κέρδισα με την αξία μου, δεν θα σκεφτώ τον άλλον, και έχω το δικαίωμα να κάνω ότι θέλω με εκείνη. Δεν έφαγα την θέση κανενός, όπως και δεν μου έφαγε εμένα κανένας την θέση στην Ιατρική αντίστοιχα. Ας έγραφε, ας έγραφα, περισσότερα μόρια να έμπαινα. Έτσι είναι το σύστημα, σε όλη την υφήλιο.
Διαγωνίστηκαμε και κάποιοι κέρδισαν άλλοι έχασαν.
Δεν ζήτησα επιβεβαίωση για το αν είναι σωστό να έχω πολλαπλά ενδιαφέροντα. Έτσι είμαι, αυτό είναι το δεδομένο μου. Ο Τσέχωφ πχ το έκανε αυτό που εσύ θεωρείς ανώριμη σκέψη: και γιατρός και ένας από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς τους.
Σε σχέση με τις Τέχνες η ιατρική είναι πιο αξιοκρατική. Στις Τέχνες μπορείς να γίνεις πχ σταρ χωρίς να έχεις προσόντα, επειδή έχεις κονέ. Γιατρός χωρίς να έχεις πτυχίο δεν γίνεσαι, περνάς από εξετάσεις και ελέγχους. Μίλησα για safe ΔΙΑΔΡΟΜΗ. Στην Ιατρική ξέρεις θα σπουδάσεις 6 χρόνια, μετά αγροτικό, μετά ειδικότητα και κάπως λογικά θα φτάσεις να γίνεις γιατρός. Είναι δηλαδή σχεδόν βέβαιο ότι θα το πετύχεις, εφόσον κάτσεις και ασχοληθείς και περάσεις τις εξετάσεις ΚΟΚ. Η επιτυχία δηλαδή κατά κάποιον τρόπο είναι δεδομένη. Τέτοια καθορισμένη διαδρομή δεν υπάρχει στις Τέχνες. Και τίποτα δεν σου εγγυάται την επιτυχία. Νομίζω είναι παράλογο να λέμε κάτι άλλο.

Οι γιατροί δηλαδή δεν πάνε ταξίδια αυτό θέλεις να μου πεις; Και ποιος σου μίλησε εσένα για πολυτελή ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς; Παρεξήγησες εντελώς τα λεγόμενα μου.

 

[Samael]

Νομίζω ότι αυτό με το ότι τρως την θέση κάποιου άλλου πρέπει να σταματήσει να λέγεται. Οι πανελλήνιες είναι διαγωνισμός. Το υπουργείο πες όρισε 100 θέσεις Πληροφορικής στο ΠΑΠΕΙ στο έτος που έδωσα εγώ, και έγραψα τα απαιτούμενα μόρια (περισσότερα από τους υπολοίπους της ίδιας κατεύθυνσης) και κέρδισα την θέση. Αν ο άλλος ήθελε τόσο να μπει στην συγκεκριμένη σχολή, ας διάβαζε περισσότερο να έμπαινε. Από την στιγμή που την κέρδισα με την αξία μου, δεν θα σκεφτώ τον άλλον, και έχω το δικαίωμα να κάνω ότι θέλω με εκείνη. Δεν έφαγα την θέση κανενός, όπως και δεν μου έφαγε εμένα κανένας την θέση στην Ιατρική αντίστοιχα. Ας έγραφε, ας έγραφα, περισσότερα μόρια να έμπαινα. Έτσι είναι το σύστημα, σε όλη την υφήλιο.
Διαγωνίστηκαμε και κάποιοι κέρδισαν άλλοι έχασαν.
Δεν ζήτησα επιβεβαίωση για το αν είναι σωστό να έχω πολλαπλά ενδιαφέροντα. Έτσι είμαι, αυτό είναι το δεδομένο μου. Ο Τσέχωφ πχ το έκανε αυτό που εσύ θεωρείς ανώριμη σκέψη: και γιατρός και ένας από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς τους.
Σε σχέση με τις Τέχνες η ιατρική είναι πιο αξιοκρατική. Στις Τέχνες μπορείς να γίνεις πχ σταρ χωρίς να έχεις προσόντα, επειδή έχεις κονέ. Γιατρός χωρίς να έχεις πτυχίο δεν γίνεσαι, περνάς από εξετάσεις και ελέγχους. Μίλησα για safe ΔΙΑΔΡΟΜΗ. Στην Ιατρική ξέρεις θα σπουδάσεις 6 χρόνια, μετά αγροτικό, μετά ειδικότητα και κάπως λογικά θα φτάσεις να γίνεις γιατρός. Είναι δηλαδή σχεδόν βέβαιο ότι θα το πετύχεις, εφόσον κάτσεις και ασχοληθείς και περάσεις τις εξετάσεις ΚΟΚ. Η επιτυχία δηλαδή κατά κάποιον τρόπο είναι δεδομένη. Τέτοια καθορισμένη διαδρομή δεν υπάρχει στις Τέχνες. Και τίποτα δεν σου εγγυάται την επιτυχία. Νομίζω είναι παράλογο να λέμε κάτι άλλο.

Οι γιατροί δηλαδή δεν πάνε ταξίδια αυτό θέλεις να μου πεις; Και ποιος σου μίλησε εσένα για πολυτελή ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς; Παρεξήγησες εντελώς τα λεγόμενα μου.

Το είπες και μόνη σου , θες να διακριθείς . Αλλά το θέμα είναι οτι τα πράγματα δεν είναι όπως αιώνες πριν για να μπορείς να είσαι κάτι σε στυλ Νταβίντσι , και ανατόμος και γιατρός και μηχανικός και φυσικός και ζωγράφος και γεωλόγος και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο ταυτόχρονα . Τότε ήταν όλα σε πολύ στοιχειώδες στάδιο ανάπτυξης . Πλέον τα πεδία είναι πολύ εξειδικευμένα και ο ανταγωνισμός μεγάλος . Εμείς για το καλό σου το λέμε , επέλεξε ποιο απο τα τρία πάθη σου είναι το πιο σημαντικό για εσένα και κράτησε το άλλο σαν χόμπυ .

Δεν είχες άδικο σε αυτό που είπες . Βάσει των ενδιαφερόντων σου εαν ακολουθήσεις τον δρόμο της πληροφορικής πράγματι θα σαπίσεις μέσα σε ένα γραφείο . Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο , η πληροφορική σίγουρα είναι ένα πολύ δημιουργικό επάγγελμα ή τουλάχιστον καθιστά εφικτά πολλά άλλα δημιουργικά επαγγέλματα . Απλά σκέψου πόσα τρομερά και φοβερά πράγματα έχει κάνει ο άνθρωπος με τους υπολογιστές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα .

Εαν η τέχνη είναι σημαντική για εσένα , όπως και τα ταξίδια , ίσως η πληροφορική να ήταν καλή επιλογή , αλλά εφόσον δεν σου αρέσει , δεν ξέρω...

Απο την άλλη εαν το στοιχείο της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης , και ο κλάδος της νευρολογίας θεωρείς οτι θα σε γέμιζαν σε καθημερινό επίπεδο , τότε τράβα για εκεί . Σίγουρα ο κόπος είναι πολύς αλλά πρέπει να σκέφτεσαι το αποτέλεσμα . Εαν το αποτέλεσμα δικαιολογεί τον κόπο , τότε το κάνεις . Εαν σκέφτεσαι το αποτέλεσμα και σε κάνει μίζερη το να είσαι σε ένα νοσοκομείο ένα μεγάλο μέρος της ημέρας , τότε μην πας ιατρική .

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι κακό που έχεις πολλά ενδιαφέροντα . Μακάρι να καταλάβαινε όλος ο κόσμος οτι σε αυτή την ζωή δεν είμαστε προορισμένοι για ένα πράγμα μόνο . Ωστόσο είμαστε έρμαια της φυσικής πραγματικότητας , που σημαίνει οτι έχουμε συγκεκριμένες αντοχές και χρόνο πάνω στην γη . Οπότε το στοίχημα είναι να κάνεις αυτά που σε γεμίζουν , αυτά που σε κάνουν χαρούμενο . Ο χρόνος δεν είναι άπειρος , μην τον σπαταλάς , και αυτό περιλαμβάνει και το να μην προσπαθείς να κάνεις τα πάντα τέλεια . Εστίασε στα πιο σημαντικά για εσένα . Αυτά που σίγουρα θέλεις να έχεις πετύχει όταν θα έχεις φτάσει στα βαθιά γεράματα .

 

[hansed.]

Πόσα μόρια είχες πιάσει;

Φυσική 17,3
Χημεία 18,1
Έκθεση 15,5
Μαθηματικά 15,2
Βιολογία 18,7

16407 Θετική
17618 Υγείας

 

[Nala]

Δεν ρίχνεις μια ματιά στην σχολή ιστορίας και φιλοσοφίας της επιστήμης
Πάντως η ιατρική σου το λέω δεν είναι εύκολη υπόθεση από την εισαγωγή ως την λήψη ειδικότητας

 

[Primary Care]

Φυσική 17,3
Χημεία 18,1
Έκθεση 15,5
Μαθηματικά 15,2
Βιολογία 18,7

16407 Θετική
17618 Υγείας

:

Οπότε:
1. Ειχες ικανοποιητική επίδοση .
2. Η Ιατρική ήταν και είναι στόχος .
3. Είσαι σε gap year.
4. Η ηλικία δεν είναι μειονέκτημα για τις πανελλήνιες μάλλον το αντίθετο .
Συνεπώς :
Καλό διάβασμα & καλή επιτυχία .

 

[Kostas_Athens]

Ο Τσέχωφ πχ το έκανε αυτό που εσύ θεωρείς ανώριμη σκέψη: και γιατρός και ένας από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς τους.

Οκ και να σου πω, τα 500 εκατομμύρια νέα αγόρια (active football players) σε όλη την Γη που νομίζουν ότι θα γίνουν Μέσι έχουν ώριμη σκέψη ε;

Και να σου πω για κάνε μου μια σύγκριση τις σπουδές παιδιατρικής με ίσο χρόνο θεατρικές σπουδές:

Πρώτα 6 χρόνια ιατρική = Πρώτα π.χ. 4 χρόνια σπουδές στην Θεατρική Σχολή ΕΚΠΑ και 2 χρόνια μεταπτυχιακό Δραματουργία και Παράσταση.

2 χρόνια ειδίκευση στην παιδιατρική = 2 χρόνια μεταπτυχιακό Θεατρικών Σπουδών κάπου στην Ευρώπη

2 χρόνια αγροτικό = 2 χρόνια δουλειά και εμπειρία στην καλύτερη καλλιτεχνική ομάδα που μπορείς να βρεις

5-6 χρόνια αναμονή = 3-4 χρόνια διδακτορικό στις θεατρικές σπουδές και παράλληλα εργασιακή εμπειρία. Ίσως και 2-3 χρόνια δουλειάς στην Καλιφόρνια.

Μετά από 14 χρόνια είσαι σίγουρη ότι ο παιδίατρος θα είναι σε καλύτερη κατάσταση και θέση;

Γενικά η σύγκριση τομέων που απαιτούν διαφορετικό χρόνο σπουδών και ειδίκευσης δεν είναι αντικειμενική και πρέπει να γίνεται προσεκτικά.

 

[Delinquent Duo]

Πριν παρατήσεις την πληροφορική (μιας και εκεί πάει το πράγμα), θα ήθελες να γράψεις σε μια λίστα ποια είναι αυτά τα οποία δεν σε γεμίζουν στην πληροφορική; Π.χ., δε με ενθουσιάζουν τα μαθήματα, ή δε μου αρέσει το γεγονός ότι είναι μοναχικό επάγγελμα (εδώ συμπονώ).

Πας να κάνεις μια κίνηση που είτε θα τη θυμάσαι και θα χαίρεσαι σε μερικά χρόνια, είτε θα τη μετανιώσεις πίκρα.

Αν νιώθεις άνετα εννοείται.

 

[Kostas_Athens]

Πριν παρατήσεις την πληροφορική (μιας και εκεί πάει το πράγμα), θα ήθελες να γράψεις σε μια λίστα ποια είναι αυτά τα οποία δεν σε γεμίζουν στην πληροφορική; Π.χ., δε με ενθουσιάζουν τα μαθήματα, ή δε μου αρέσει το γεγονός ότι είναι μοναχικό επάγγελμα (εδώ συμπονώ).

Πας να κάνεις μια κίνηση που είτε θα τη θυμάσαι και θα χαίρεσαι σε μερικά χρόνια, είτε θα τη μετανιώσεις πίκρα.

Αν νιώθεις άνετα εννοείται.

Απο ότι καταλαβαίνω εγώ η πληροφορική αρσενικοποιείται σε μεγάλο βαθμό, ενώ αντίθετα οι τέχνες και η ιατρική κρατάνε γερά μεγαλό βαθμό θηλυκότητας.

 

[Nala]

Οκ και να σου πω, τα 500 εκατομμύρια νέα αγόρια (active football players) σε όλη την Γη που νομίζουν ότι θα γίνουν Μέσι έχουν ώριμη σκέψη ε;

Και να σου πω για κάνε μου μια σύγκριση τις σπουδές παιδιατρικής με ίσο χρόνο θεατρικές σπουδές:

Πρώτα 6 χρόνια ιατρική = Πρώτα π.χ. 4 χρόνια σπουδές στην Θεατρική Σχολή ΕΚΠΑ και 2 χρόνια μεταπτυχιακό Δραματουργία και Παράσταση.

2 χρόνια ειδίκευση στην παιδιατρική = 2 χρόνια μεταπτυχιακό Θεατρικών Σπουδών κάπου στην Ευρώπη

2 χρόνια αγροτικό = 2 χρόνια δουλειά και εμπειρία στην καλύτερη καλλιτεχνική ομάδα που μπορείς να βρεις

5-6 χρόνια αναμονή = 3-4 χρόνια διδακτορικό στις θεατρικές σπουδές και παράλληλα εργασιακή εμπειρία. Ίσως και 2-3 χρόνια δουλειάς στην Καλιφόρνια.

Μετά από 14 χρόνια είσαι σίγουρη ότι ο παιδίατρος θα είναι σε καλύτερη κατάσταση και θέση;

Γενικά η σύγκριση τομέων που απαιτούν διαφορετικό χρόνο σπουδών και ειδίκευσης δεν είναι αντικειμενική και πρέπει να γίνεται προσεκτικά.

Ή παιδιατρική ειδικότητα είναι τέσσερα χρόνια

 

[hansed.]

Πριν παρατήσεις την πληροφορική (μιας και εκεί πάει το πράγμα), θα ήθελες να γράψεις σε μια λίστα ποια είναι αυτά τα οποία δεν σε γεμίζουν στην πληροφορική; Π.χ., δε με ενθουσιάζουν τα μαθήματα, ή δε μου αρέσει το γεγονός ότι είναι μοναχικό επάγγελμα (εδώ συμπονώ).

Πας να κάνεις μια κίνηση που είτε θα τη θυμάσαι και θα χαίρεσαι σε μερικά χρόνια, είτε θα τη μετανιώσεις πίκρα.

Αν νιώθεις άνετα εννοείται.

1. Μου φαίνεται πολύ βαρετό αντικείμενο. Δεν ευχαριστιέμαι να το διαβάζω. Τρανζιστοράκια, 0 και 1 ΚΟΚ Νιώθω πως δεν θα μου άρεσε ποτέ το Πολυτεχνείο πχ Μηχανολογίες ΚΟΚ έτσι και αυτό είναι πολύ στεγνό αντικείμενο. Δεν είναι πχ ψυχολογία.

2. Πολλά Μαθηματικά, που δεν μου αρέσουν γενικά.

3. Δεν είμαι ευχαριστημένη με το συγκεκριμένο ΤΜΗΜΑ Πληροφορικής στο οποίο πέρασα. Είχα πιο πάνω ΕΚΠΑ και μετά ΟΠΑ.

4. Ο προγραμματισμός και το να είσαι όλη μέρα μπροστά από μια μαύρη οθόνη με neon πράσινα γράμματα, με χτυπάει στον εγκέφαλο. Μου αρέσει η επαφή με ανθρώπους, δεν θέλω να είμαι μόνη με ένα μηχάνημα.

5. Το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξω να δουλεύω ιδιωτικός υπάλληλος σε μια εταιρία και δεν θα προσφέρω στην ουσία τίποτα στον κόσμο, παρά μόνο κέρδη στον CEO. Θα σαπίσω δηλαδή σε ένα γραφείο,μέχρι να πάρω σύνταξη.

6. Δεν έχω στενή επαφή με τους συμφοιτητές μου ως τώρα, νιώθω ότι τους αρέσουν άλλα πράγματα σχετικά με την πληροφορική πχ gaming και αισθάνομαι σαν την μύγα με στις γάλα.

7. Είναι πολύ ανταγωνιστικός χώρος πλέον. Ο λόγος που όλοι σπουδάζουν πληροφορική τώρα είναι επειδή είναι για να έχουν έναν καλό μισθό. Αλλά στις θέσεις αυτές αισθάνομαι ότι πάνε οι καλύτεροι, αυτοί που ζουν και αναπνέουν για την Πληροφορική, συμμετέχουν σε προγράμματα ΚΟΚ η ενασχόληση τους δηλαδή συνεχίζεται και μετά τις πανεπιστημιακές παραδόσεις+ τα καλοκαίρια. Εγώ πχ διαβάζω αναγκαστικά για την σχολή, με το.που τελειώνω, τα κλείνω και την ώρα που ο άλλος κάνει ένα project πληροφορικής εγώ την περνάω πχ γράφοντας ένα παιδικό μυθιστόρημα. Το οποίο φυσικά είναι άσχετο και δεν με πάει κάπου στον τομέα που σπουδάζω.

8. Είναι ανδροκρατούμενος χώρος, και όντας γυναίκα φοβάμαι πως δεν θα έχω ποτέ την επαγγελματική εξέλιξη που θα έχει ένας άνδρας.

Απο την άλλη, όμως αν πχ γνώριζα καλό προγραμματισμό και οι βάσεις μου ήταν ακέραιες θα μπορούσα μετά να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ πχ να φτιάξω ένα πρόγραμμα απεικόνισης 3D να βοηθάει τους χειρουργούς στην οργάνωση των χειρουργικών κινήσεων ή στα συστήματα δεδομένων σε νοσοκομείο, συστήματα ασφαλείας κοκ

 

[Delinquent Duo]

1. Μου φαίνεται πολύ βαρετό αντικείμενο. Δεν ευχαριστιέμαι να το διαβάζω. Τρανζιστοράκια, 0 και 1 ΚΟΚ Νιώθω πως δεν θα μου άρεσε ποτέ το Πολυτεχνείο πχ Μηχανολογίες ΚΟΚ έτσι και αυτό είναι πολύ στεγνό αντικείμενο. Δεν είναι πχ ψυχολογία.

Καλά, έτσι όπως το λες εννοείται πως είναι βαρετό. Αλίμονο να μας άρεσε να βλέπουμε 0 και 1, και να ασχολούμαστε με τρανζίστορς. Εμένα προσωπικά μ' αρέσει περισσότερο το software κομμάτι, γιατί το βρίσκω πολύ δημιουργικό. Το hardware μού φαίνεται αρκετά περιοριστικό.

Π.χ., έχεις ασχοληθεί στο ελάχιστο με Artificial Intelligence, Big Data analytics, ή με βιοπληροφορική; Είναι μέρη της πληροφορικής που ανθίζουν αυτήν την περίοδο, και μπορεί κανείς με λίγη έρευνα να δει τι θαυμάσια έργα είναι εφικτά.

Κατά τα άλλα για τα υπόλοιπα σε νιώθω, και ίσως να είναι καλή επιλογή να "την κάνεις" αν νιώθεις πως δεν ανήκεις. Βέβαια η απορία μου είναι η εξής: φέτος τα κατάλαβες αυτά; Γιατί με τέτοιο mindset μου φαίνεται πως από το πρώτο έτος θα μπορούσες να βγάλεις ένα υγιές συμπέρασμα.

 

[Samael]

Απο την άλλη, όμως αν πχ γνώριζα καλό προγραμματισμό και οι βάσεις μου ήταν ακέραιες θα μπορούσα μετά να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ πχ να φτιάξω ένα πρόγραμμα απεικόνισης 3D να βοηθάει τους χειρουργούς στην οργάνωση των χειρουργικών κινήσεων ή στα συστήματα δεδομένων σε νοσοκομείο, συστήματα ασφαλείας κοκ

Τα έχεις λίγο εξειδικευμένα λίγο στο μυαλό σου τα πράγματα . Το γεγονός ότι δεν νιώθεις ότι προσφέρεις δεν σημαίνει ότι δεν προσφέρεις . Αλλά είναι αποδεκτό φυσικά να μην νιώθεις ότι προσφέρεις .

Για λογισμικά σαν αυτά που λες δεν εργάζονται 2-3 άτομα . Εργάζονται από εκατοντάδες έως χιλιάδες άνθρωποι από όλες τις ειδικότητες , επιστήμονες υπολογιστών , φυσικοί , μηχανικοί υπολογιστών και ημμυ , μαθηματικοί και άλλοι τόσοι , όπου ο καθένας από αυτούς βασίζεται επίσης σε άλλους τόσους .

Ο μόνος λόγος που δεν έχεις στα μάτια σου το ίδιο το ένα με το άλλο είναι ότι με τον γιατρό έχεις άμεση επαφή και αναλαμβάνει τα credits ένα άτομο στο τέλος ή μια μικρή ομάδα ανθρώπων .

Don't get me wrong , το ανθρώπινο σώμα δεν είναι απλή υπόθεση . Ωστόσο το να κάνεις μια συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση ρουτίνας όπως είναι φανερό δεν είναι τόσο περίπλοκο ώστε να μην μπορεί να γίνει από μια μικρή ομάδα ανθρώπων ( 5-10 ) . Όπου και αυτοί φυσικά έχουν βασιστεί σε πόσες άλλες εταιρίες ( ποιος φτιάχνει τις οθόνες ; Τους υπολογιστές ; Τα modalities που χρησιμοποιούν ; ) . Δεκάδες εταιρίες οι οποίες με την σειρά τους βασίζονται επίσης σε άλλες εταιρίες ( που βρίσκουν τα υλικά ; Και χίλια δυο άλλα πράγματα που χρειάζονται για να κατασκευάσουν τα προϊόντα τους οι πρώτες ; )

Από την άλλη το να φτιάχνεις τόσο περίπλοκα λογισμικά είναι τόσο δύσκολο που δεν μπορεί να είναι έργο λίγων ανθρώπων και μερικών ωρών , τουλάχιστον όχι μακροσκοπικά . Εξορισμού δεν μπορείς να φαίνεσαι ο "πρωταγωνιστής" της ημέρας . Είσαι ένα μικρό κομματάκι στο παζλ , χωρίς να σημαίνει ότι αυτό δεν έχει σημασία .

 

[hl_amhxanos]

Τα έχεις παραμπερδέψει στο μυαλό σου και γενικά δείχνεις ότι έχεις μια ανώριμη σκέψη. Όσο σκέφτομαι ότι ίσως υπήρχε ένα παιδί στην ηλικία σου που ήθελε Πληροφορική ΠΑΠΕΙ αλλά δεν την έπιασε για λίγα μόρια και εσύ μετά από 5 χρόνια κάνεις τέτοια ποστς, με πιάνει αγανάκτηση και απογοήτευση για το πως λειτουργεί το σύστημα...

Δικαίωμα της, αν κάποιος ήθελε τόσο πολύ να πάει πληροφορική στο παπει ας έγραφε περισσότερα μόρια από την τύπισσα.