Αυτό το αναφέρεις συνέχεια-δεν ξέρω τι παίζει στη Γερμανία…πάντως στις σκαδιναβικες χώρες με όσους Έλληνες που έχουν πάει εκεί δεν μου έχουν αναφέρει τέτοια περιστατικά
Kαι η άλλη που το παίζει wannabe Noρβηγίδα και ανεβάζει βίντεο για το πόσο τέλειαααα είναι η Νορβηγία σε σχέση πάντα με την κακή Ελλάδα, επειδή έχω ζήσει στο εξωτερικό και γνωρίζω 5 πράγματα, δεν βλέπω να δείχνει και να λέει όλη την αλήθεια. Λέει αυτό που η ίδια θέλει να περάσει ως μήνυμα. Οι περισσότεροι που πάνε στο εξωτερικό το σκατό που τρώνε για να μπορέσουν να αντέξουν δεν το δημοσιεύουν παραέξω. Εστιάζουν μόνο σε αυτό που θέλει να ακούσει ο κάθε ιθαγενής στην Ελλάδα, δηλαδή, τον μισθό μόνο.
Τη τοξικότητα που υπάρχει σε ελληνικές εταιρείες που τη προαγωγή τη παίρνει ο κάθε παπατζης-ξάδελφος του διευθυντή δεν ξέρω αν μπορεί κάποια χώρα της κεντρικής κ βόρειας Ευρώπης να τη φτάσει. Αν εκεί υπάρχει φθορά στην Ελλάδα αυτό είναι Χ100
Για να το διευκρινίσω και για τον
@theodle. Θα ξαναπήγαινα στο εξωτερικό αλλά με δικούς μου όρους και προϋποθέσεις και όχι απλά για να είμαι ένας ακόμη που πάει στο εξωτερικό να κάνω την μεγάλη καριέρα. Το αστείο είναι ότι πλέον δέχομαι περισσότερες προτάσεις να πάω να εργαστώ έξω ενώ είμαι στην Ελλάδα, από την τελευταία περίοδο που ήμουν έξω και αναζητούσα δουλειά για το επόμενο διάστημα μετά τη λήξη του συμβολαίου μου. Βέβαια δεν με ενδιαφέρει. Όσο σκέφτομαι σε τι είδους
κοινωνικό κάτεργο θα πρέπει να ζω μόνο και μόνο για να πηγαίνω με μαγνητική κάρτα εισόδου σε έναν γυάλινο πύργο και να μην με γνωρίζει ο συνάδελφος γιατί κάθε 6 μήνες βλέπεις διαφορετικά πρόσωπα, ευχαριστώ δεν θα πάρω. Αυτό που είπα είναι μια μεταφορική εικόνα περισσότερο για να σκεφτείτε πόσο εικονική και ψεύτικη είναι η επικοινωνία σε τέτοιες καριέρες, που ακόμη και αν λιποθυμήσεις στο γραφείο σου καθώς εργάζεσαι, δεν θα το πάρει κανείς είδηση.
Σχετικά με την τοξικότητα φίλε Γιώργο. Κατάλαβα ένα πράγμα, που σαφώς και για τον
@theodle είναι μια υποκειμενική άποψη και δεν επιβάλλω σε κανέναν τι να κάνει. Το περιβάλλον εργασίας και οι μισθοί έξω είναι καλύτεροι επειδή οι εταιρίες έχουν κέρδη. Επίσης από το μετοχικό κεφάλαιο δημιουργούν κυλιόμενες θέσεις εργασίας όχι επειδή υπάρχει έλλειψη προσωπικού αλλά επειδή οι εταιρίες με αυτόν τον τρόπο δικαιολογούνται σε φορολογικά bonus ή έχουν άλλου είδους προώθηση στην αγορά εργασίας. Έτσι δημιουργούν πλασματικές θέσεις εργασίας και τις καλύπτουν με ότι ξεμένει από όλον τον κόσμο. Επιπλέον και τα γραφεία (εταιρίες) διακίνησης ανθρώπινου δυναμικού έχουν δουλειά με το να κλείνουν συμβόλαια προώθησης νέων υπαλλήλων. Αυτό που θα έπρεπε να σας προβληματίζει λίγο είναι γιατί ο μέσος Νορβηγός δεν επιλέγει τις ίδιες ευκαιρίες εργασίας με έναν Έλληνα που θα πάει στη Νορβηγία για δουλειά, για παράδειγμα.
Αν εξαιρέσουμε λοιπόν τον μισθό και τις ανοιγόμενες θέσεις εργασίας που δεν αντιπροσωπεύουν πραγματική ζήτηση ανθρώπινου κεφαλαίου, το όμορφο και φαινομενικά ήσυχο περιβάλλον εργασίας είναι απλά η πρώτη ψεύτικη εικόνα για κάποιον που δεν ανήκει στην συγκεκριμένη ομάδα εργασίας και βλέπει την κατάσταση από ένα τζάμι. Προσοχή. Να σας ενδιαφέρει όχι και τόσο σε ποια εταιρία θα εργαστείτε αλλά πως θα είναι η ομάδα εργασίας σας, δηλαδή, οι 5-8 συνάδελφοι που θα μοιράζεστε 2 γραφεία και θα κάνετε παρέα τις κοινές συσκέψεις. Εκεί θα παιχτεί η θέση σας και κάποιοι από αυτούς τους συναδέλφους σας ενδεχόμενα να είναι παρόντες και στη συνέντευξή σας (μαζί με τον ομαδάρχη και κάποιον που δεν θα μάθετε ποτέ τι ακριβώς κάνει στην εταιρία). Αν θα μείνετε ή αν θα φύγετε. Ή αν θα αρχίσουν τα μαχαιρώματα. Με αυτό απλά καταλήγω ότι παντού οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Απλά στη Γερμανία, οι εταιρίες έχουν λεφτά ενώ στην Ελλάδα οι εταιρίες δεν έχουν τα λεφτά της Γερμανίας. Όμως το περιβάλλον εργασίας είναι ίδιο ακόμη και πίσω από τα ωραία χαμόγελα, τις ψευτικες χειραψίες και τα πολλά σόρρυ που θα ακούσετε και στην πρώτη στραβή της ομάδας, ακόμη και αν φταίει ο Γερμανός συνάδελφος, θα τη φορτώσουν στον πρώτο μετανάστη που έχουν με ακατανόητες δικαιολογίες.

Οι βόρειοι λαοί έχουν ένα προσόν στα πλαίσια των διοικητικών προσόντων: να συντάσσουν τις δικαιολογίες τους για ευθύνη τους με νομικίστικες εκφράσεις και μορφή πρωτοκόλου ώστε να φταίει πάντα κάποιος άλλος που του στέλνουν την επιστολή.
Η Ελλάδα παρά τα 1000 κακά της, εξακολουθεί να είναι η πατρίδα μας. Εδώ μεγαλώσαμε, εδώ σπουδάσαμε. Μπορεί να προσαρμοστείς έξω, αλλά δεν νομίζω πως νιώθεις ποτέ το ίδιο με έναν ντόπιο μέσα σου.
Όπως και να το κάνεις, δεν πήγαμε νηπιαγωγείο στη Γερμανία ή σε άλλη χώρα για να έχουμε τη νοοτροπία και τρόπο σκέψης του λαού μιας άλλης χώρας. Ενώ πήγα καλά έξω (δεν μ' αρέσει να κάνω δημόσιο λιβάνισμα, το αναφέρω για άλλο λόγο) διαπίστωνα ότι επιστρέφοντας σπίτι καθημερινά από τη δουλειά, λόγω του άγχους τις περισσότερες φορές ειχα πονοκέφαλο είτε ένιωθα ρίγος ή είχα εντερικά θέματα λόγω υπερέντασης από την πίεση της ημέρας να φανώ αντάξιος των προσδοκιών των ντόπιων και των πιεστικών απαιτήσεων. Αυτό μετά από ένα σημείο δεν παλεύεται. Εννοείται οι ντόπιοι μπροστά στα μάτια μου συχνά ζητούσαν αναρρωτική άδεια μέχρι και για να πάνε το σκυλάκι τους βόλτα. Ήταν αποδεκτό, αλλά όχι από μένα.
Κάποιες φορές και εγώ έλεγα ψέματα για το πως περνάω έξω ή ότι παίρνω πολύ καλά λεφτά (ήταν όντως αλήθεια) ή ότι ήταν αυτό που ήθελα κτλ, ότι θέλει να ακούει ο μέσος Έλληνας που δεν έχει ζήσει μισή μέρα σε μια ξένη χώρα. Εννοείται μετά αυτός με είχε ως παράδειγμα Έλληνα που έφυγε και πήγε στο εξωτερικό χωρίς να ξέρει πόσες φορές χρειάστηκα να βγάλω τη μισή νύχτα στην τουαλέτα λόγω υπερβολικού άγχους και πίεσης από τις απαιτήσεις (και στόχους) που ζητούνταν στις συσκέψεις με ψεύτικα χαμόγελα και cool καφέδες .. ότι δήθεν ενδιαφέρονταν για την υγεία σου, πως τα πας, κτλ.