Λοιπόν, εγώ στην έκθεση στο φροντιστήριο έπαιρνα μετά βίας ένα 16 στην καλύτερη περίπτωση, αλλιώς σε νορμαλ καταστάσεις το 14αράκι ήταν σίγουρο. Αυτό γινόταν όχι λόγω άγνοιας διόρθωσης αλλά για να μην πάρουμε αέρα και καλά και να έχουμε όλο και μεγαλύτερη όρεξη για βελτίωση.
Στο σχολείο πάλι μου έβαλε μέχρι και 38 στην έκθεση! Σε αυτήν ό,τι και να έγραφες έπαιρνες 18-19
Στις πανελλήνιες έγραψα γύρω στο 18 και πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα γιατί περίμενα κανένα 14 πάλι. Αλλά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Πιστεύω ότι το αντίθετο, να παίρνεις όλη τη χρονιά τέλειους βαθμούς και στο τέλος να γίνει κάτι και να πέσεις είναι πολύ πιο δυσάρεστο.
Οπότε αν βλέπεις και αντέχεις να παίρνεις συνέχεια χαμηλούς βαθμούς προτίμησέ το εκτός αν η πίεση που σου ασκεί ο εν λόγω φιλόλογος είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ. Το να σου χαιδεύουν τα αυτιά δεν έχει αποτέλεσμα, γκαραντί.