Ντρέπομαι και φοβάμαι όταν γουργουρίζει το στομάχι μου σε διαγωνίσματα

[Velissarios]

Καλησπερα, ειμαι 17.5 χρόνων και δίνω πανελληνιες φέτος. Απο τον Σεπτεμβριο να πω επισης πως εχω και διαταραχή πανικού. Λοιπον πριν λίγες μερες καθώς εγραφα στο φροντιστηριο αρχισε να γουργουριζει το στομάχι μου απο το αγχος. Δεν αντεξα ντρεπομουν και μετα απο τρια λεπτα ζητησα να αλλαξω αίθουσα και να γράψω καπου μόνος μου. Το θεμα ειναι το εξής. Οτι αυτο κατα καποιο τροπο μου εμεινε και τώρα φοβαμαι να γράψω διαγωνισμα στην τάξη του σχολείου οταν υπαρχει σιωπή (στο φροντιστηριο μπορω αμα θέλω να γράψω μονος μου). Φοβαμαι οτι θα με πιασει κρίση πανικού ή οτι θα κάνω εμετό απο την ντροπη μου και θα σηκωθω να φυγω μπροστα σε ολη την τάξη και δεν θέλω σε καμια περιπτωση να γινει...εχω σκεφτεί μεχρι μα ζητησω και απο τους καθηγητές να γράφω τα διαγωνισματα τους σε μια αιθουσα μονος μου που δεν ξερω αν γινεται αλλα ακόμη και στις πανελληνιες δυσκολεύουν τα πράγματα και ειναι κρίμα να μην γράψω για αυτο τον λόγο...να πω επισης οτι εχω επισκεφτει και ψυχιατρο και παιρνω εδω και μια βδομάδα ηρεμιστικο (λεξοτανιλ) και αντικαταθληπτικο (ζολοτριν). Ισως πάω και σε ψυχολόγο για διάφορα προβληματα που εχω αλλα και για αυτο. Εσείς πάντως τι θα μου λεγατε και τι μπορω να κάνω;

 

[Dias]

Πώς θα το ξεπεράσεις; Διακωμωδώντας το. Γέλα και πες στους άλλους να το ακούσουν. Θα γελάσουν μια - δυο και μετά θα το συνηθίσουν και αυτοί και εσύ.

​

 

[γιαννης_00]

Καλησπερα, ειμαι 17.5 χρόνων και δίνω πανελληνιες φέτος. Απο τον Σεπτεμβριο να πω επισης πως εχω και διαταραχή πανικού. Λοιπον πριν λίγες μερες καθώς εγραφα στο φροντιστηριο αρχισε να γουργουριζει το στομάχι μου απο το αγχος. Δεν αντεξα ντρεπομουν και μετα απο τρια λεπτα ζητησα να αλλαξω αίθουσα και να γράψω καπου μόνος μου. Το θεμα ειναι το εξής. Οτι αυτο κατα καποιο τροπο μου εμεινε και τώρα φοβαμαι να γράψω διαγωνισμα στην τάξη του σχολείου οταν υπαρχει σιωπή (στο φροντιστηριο μπορω αμα θέλω να γράψω μονος μου). Φοβαμαι οτι θα με πιασει κρίση πανικού ή οτι θα κάνω εμετό απο την ντροπη μου και θα σηκωθω να φυγω μπροστα σε ολη την τάξη και δεν θέλω σε καμια περιπτωση να γινει...εχω σκεφτεί μεχρι μα ζητησω και απο τους καθηγητές να γράφω τα διαγωνισματα τους σε μια αιθουσα μονος μου που δεν ξερω αν γινεται αλλα ακόμη και στις πανελληνιες δυσκολεύουν τα πράγματα και ειναι κρίμα να μην γράψω για αυτο τον λόγο...να πω επισης οτι εχω επισκεφτει και ψυχιατρο και παιρνω εδω και μια βδομάδα ηρεμιστικο (λεξοτανιλ) και αντικαταθληπτικο (ζολοτριν). Ισως πάω και σε ψυχολόγο για διάφορα προβληματα που εχω αλλα και για αυτο. Εσείς πάντως τι θα μου λεγατε και τι μπορω να κάνω;

Νομιζω οτι η αγωγη που σου εδωσε ο γιατρος ειναι αρκετη, θελει κανα δυο εβδομαδες να σε φερουν στα ισα. Ρωτησε τον ιδιο γιατρο αν πρεπει να κανεις και συνεδρίες , αυτος ξερει καλυτερα.
Πιστευω και ευχομαι οτι θα εισαι ενταξει. Μια απλη διαταρχη αγχους και αυτοπεποιθησης ειναι.
Α και να αποφευγεις δυσαρεστα νεα στο σπιτι και εξω, μονο ευχαριστα και καταστασεις που σου ριχνουν ευθύνες.

 

[nPb]

Καλησπερα, ειμαι 17.5 χρόνων και δίνω πανελληνιες φέτος. Απο τον Σεπτεμβριο να πω επισης πως εχω και διαταραχή πανικού. Λοιπον πριν λίγες μερες καθώς εγραφα στο φροντιστηριο αρχισε να γουργουριζει το στομάχι μου απο το αγχος. Δεν αντεξα ντρεπομουν και μετα απο τρια λεπτα ζητησα να αλλαξω αίθουσα και να γράψω καπου μόνος μου. Το θεμα ειναι το εξής. Οτι αυτο κατα καποιο τροπο μου εμεινε και τώρα φοβαμαι να γράψω διαγωνισμα στην τάξη του σχολείου οταν υπαρχει σιωπή (στο φροντιστηριο μπορω αμα θέλω να γράψω μονος μου). Φοβαμαι οτι θα με πιασει κρίση πανικού ή οτι θα κάνω εμετό απο την ντροπη μου και θα σηκωθω να φυγω μπροστα σε ολη την τάξη και δεν θέλω σε καμια περιπτωση να γινει...εχω σκεφτεί μεχρι μα ζητησω και απο τους καθηγητές να γράφω τα διαγωνισματα τους σε μια αιθουσα μονος μου που δεν ξερω αν γινεται αλλα ακόμη και στις πανελληνιες δυσκολεύουν τα πράγματα και ειναι κρίμα να μην γράψω για αυτο τον λόγο...να πω επισης οτι εχω επισκεφτει και ψυχιατρο και παιρνω εδω και μια βδομάδα ηρεμιστικο (λεξοτανιλ) και αντικαταθληπτικο (ζολοτριν). Ισως πάω και σε ψυχολόγο για διάφορα προβληματα που εχω αλλα και για αυτο. Εσείς πάντως τι θα μου λεγατε και τι μπορω να κάνω;

Aς ξεκινήσουμε με ένα αρκετά φιλοσοφικό ερώτημα:

Γιατί αγχώνεσαι;

Προσπάθησε να δεις την κάθε εξέταση ως μια διαδικασία ότι θα γράψεις τις απαντήσεις που ξέρεις. Αν δεν τις ξέρεις, κανένα πρόβλημα. Η ζωή συνεχίζεται. Αύριο θα τις ξέρεις.

 

[Velissarios]

Aς ξεκινήσουμε με ένα αρκετά φιλοσοφικό ερώτημα:

Γιατί αγχώνεσαι;

Προσπάθησε να δεις την κάθε εξέταση ως μια διαδικασία ότι θα γράψεις τις απαντήσεις που ξέρεις. Αν δεν τις ξέρεις, κανένα πρόβλημα. Η ζωή συνεχίζεται. Αύριο θα τις ξέρεις.

Συνήθως οταν εγραφα διαγωνισματα δεν αγχωνομουν ειχα το ιδιο σκεπτικο και ακομα το εχω αλλα τώρα εχω παραλογο αγχος για το αν θα γουργουρισει η κοιλία μου ή οχι. Δυστυχώς δεν υπαρχει και καποιο φάρμακο για να σταματήσει το γουργουρητο...και να ηταν απο πεινα ας παει στο καλό αλλα απο το γενικευμενο αγχος τώρα...

 

[nPb]

Eδώ ορισμένοι κλάνουν ενώ γράφουν. Είναι το αποτέλεσμα της κατάστασης ηρεμίας του ελατηρίου από το άγχος (η δυναμική ένεργεια μετατράπεται σε θερμική). Ξέρεις, όταν πέφτει πολλή ησυχία μέσα στην αίθουσα και τα θέματα είναι από αυτά που πιάνουν τα φροντιστήρια και αρχίζει το ανελέητο γράψιμο με χρωματιστούς στυλούς μην ξεχάσουν την παπαγαλία και εκεί ...ακούς ένα τσάφ, τσούφ, ... γκρουυυυυμμμμ (σε λακούβα) το τρενάκι επειδή ηρέμησαν όλοι καθώς τα θέματα ήταν βατά και αναμενόμενα (αντιγραφή από τα σοσ).

 

[Viedo]

Γεια σου @Velissarios

Στην αρχή διαβάζοντας τον τίτλο του θέματος και τις πρώτες γραμμές του κειμένου σου, σκάλωσα και νόμιζα ότι είσαι ο αδελφός μου.

Έχει ακριβώς το ίδιο θέμα μαζί σου. Γουργουρίζει το στομάχι του στα διαγωνίσματα και ντρέπεται. Πάει και γράφει σε άλλη αίθουσα στο φροντιστήριο, αλλά στις Πανελλήνιες δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Δεν έχει πάει σε ιατρό όπως εσύ, αλλά του προκαλεί μεγάλη δυσφορία το ότι θα τον ακούν.

Δεν έχει βρει λύση στο θέμα, είναι καθαρά στο μυαλό του/σου, αλλά δεν είσαι μόνο εσύ. Τι καλό που θα ήταν να μαζευόσασταν όλοι σε μια αίθουσα με το γουργουριτό να μην αισθάνεστε αμηχανία, αφού θα ακούγατε ο ένας τον άλλον .

Δεν είναι ειλικρινά κάτι, όλου του κόσμου το στομάχι γουργουρίζει, θα γελάσουν 1-2 ε μετά τέλος. Πολλές φορές δεν ακούγεται καν.

Κι εμένα ακούγεται το βράδυ συνήθως, σκέψου να κοιμάμαι με κάποιον φίλο/η ή με γκόμενο και γουργουρίζει το στομάχι σε απόσταση αναπνοής από τον άλλον, δηλαδή να είσαι αγκαλιά και να ακούγεται. Μία φορά θα γελάσεις θα αντιδράσεις ε μετά είναι συνήθεια και δεν ασχολείται κανείς.

Αν βρεις λύση ουσιαστική που μπορεί να το σταματήσει πάντως, πες μας να την πω στον αδελφό μου, μπας και ηρεμήσει.

 

[nimbus]

Καλησπερα, ειμαι 17.5 χρόνων και δίνω πανελληνιες φέτος. Απο τον Σεπτεμβριο να πω επισης πως εχω και διαταραχή πανικού. Λοιπον πριν λίγες μερες καθώς εγραφα στο φροντιστηριο αρχισε να γουργουριζει το στομάχι μου απο το αγχος. Δεν αντεξα ντρεπομουν και μετα απο τρια λεπτα ζητησα να αλλαξω αίθουσα και να γράψω καπου μόνος μου. Το θεμα ειναι το εξής. Οτι αυτο κατα καποιο τροπο μου εμεινε και τώρα φοβαμαι να γράψω διαγωνισμα στην τάξη του σχολείου οταν υπαρχει σιωπή (στο φροντιστηριο μπορω αμα θέλω να γράψω μονος μου). Φοβαμαι οτι θα με πιασει κρίση πανικού ή οτι θα κάνω εμετό απο την ντροπη μου και θα σηκωθω να φυγω μπροστα σε ολη την τάξη και δεν θέλω σε καμια περιπτωση να γινει...εχω σκεφτεί μεχρι μα ζητησω και απο τους καθηγητές να γράφω τα διαγωνισματα τους σε μια αιθουσα μονος μου που δεν ξερω αν γινεται αλλα ακόμη και στις πανελληνιες δυσκολεύουν τα πράγματα και ειναι κρίμα να μην γράψω για αυτο τον λόγο...να πω επισης οτι εχω επισκεφτει και ψυχιατρο και παιρνω εδω και μια βδομάδα ηρεμιστικο (λεξοτανιλ) και αντικαταθληπτικο (ζολοτριν). Ισως πάω και σε ψυχολόγο για διάφορα προβληματα που εχω αλλα και για αυτο. Εσείς πάντως τι θα μου λεγατε και τι μπορω να κάνω;

Εφόσον έχει ήδη καταφύγει σε ειδικούς και φαντάζομαι έχεις λάβει ιατρική και επαγγελματική φροντίδα, θα σου προτείνω κάτι πιο απλό, αν και όχι εντελώς επιστημονικά βασισμένο. Ασκήσεις αναπνοής, δηλαδή να χρησιμοποιήσεις κάτι τόσο απλό προς το συμφέρον σου. Εμένα με βοήθησαν δεόντος με το άγχος. Σου προτείνω τις ασκήσεις του Wim Hof που είναι πιο εύκολες και κατανοητές. Ακόμα και αν δεν βοηθηθείς δεν κάνει κακό να δοκιμάσεις!

 

[kiyoshi]

Την επόμενη φορά που θα σου συμβεί μπορείς να φωνάξεις δυνατά σε έναν άκυρο να σταματήσει να αερίζεται μέσα στον χώρο της εξέτασης. Πιστεύω ότι με αυτό τον τρόπο θα καταφέρεις να αποπροσανατολίσεις την συζήτηση από το γουργουριτό της κοιλιάς σου.

 

[γιαννης_00]

Συνήθως οταν εγραφα διαγωνισματα δεν αγχωνομουν ειχα το ιδιο σκεπτικο και ακομα το εχω αλλα τώρα εχω παραλογο αγχος για το αν θα γουργουρισει η κοιλία μου ή οχι. Δυστυχώς δεν υπαρχει και καποιο φάρμακο για να σταματήσει το γουργουρητο...και να ηταν απο πεινα ας παει στο καλό αλλα απο το γενικευμενο αγχος τώρα...

Απ οτι καταλαβαινω δεν τα ειπες ολα στον γιατρο για να στα εξηγήσει.
Κοιτα στο σωμα μας εχουμε 2 εγκεφαλους. Εναν που ξερεις και ενα ''αλλο'' του πεπτικου με το δικο του νευρικο συστημα.
Γνωριζεις οτι ολοι οι ανθρωποι οταν ακουσουν ή δουν κατι ασχημο σφιγγεται το στομαχι τους και μαλιστα μερικοι πιο ευαίσθητοι κανουν και εμετο απο τις συσπασεις του στομαχιου.
Η ορμονη που καθοριζει την ηρεμια μας λεγεται σεροτονινη και κυκλοφορει μπολικη οταν ακούμε ευχαριστα και κρυβεται μερικως οταν ακουμε δυσαρεστα, ετσι αισθανομαστε.
Σε εσενα κρυβεται περισσοτερο απο οτι πρεπει. Ο γιατρος σου εδωσε εμποδιστες κρυψιματος σεροτονινης ( ζολοτριν) για να μειωση αυτο το πολυ κρυψιμο της.
Οποτε με το φαρμακο αυτο θα πιστευω θα σου φυγει και το γουργουρισμα.

 

[Velissarios]

Νομιζω οτι η αγωγη που σου εδωσε ο γιατρος ειναι αρκετη, θελει κανα δυο εβδομαδες να σε φερουν στα ισα. Ρωτησε τον ιδιο γιατρο αν πρεπει να κανεις και συνεδρίες , αυτος ξερει καλυτερα.
Πιστευω και ευχομαι οτι θα εισαι ενταξει. Μια απλη διαταρχη αγχους και αυτοπεποιθησης ειναι.
Α και να αποφευγεις δυσαρεστα νεα στο σπιτι και εξω, μονο ευχαριστα και καταστασεις που σου ριχνουν ευθύνες.

Πώς θα το ξεπεράσεις; Διακωμωδώντας το. Γέλα και πες στους άλλους να το ακούσουν. Θα γελάσουν μια - δυο και μετά θα το συνηθίσουν και αυτοί και εσύ.

View attachment 96406​

Γεια σου @Velissarios

Στην αρχή διαβάζοντας τον τίτλο του θέματος και τις πρώτες γραμμές του κειμένου σου, σκάλωσα και νόμιζα ότι είσαι ο αδελφός μου.

Έχει ακριβώς το ίδιο θέμα μαζί σου. Γουργουρίζει το στομάχι του στα διαγωνίσματα και ντρέπεται. Πάει και γράφει σε άλλη αίθουσα στο φροντιστήριο, αλλά στις Πανελλήνιες δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Δεν έχει πάει σε ιατρό όπως εσύ, αλλά του προκαλεί μεγάλη δυσφορία το ότι θα τον ακούν.

Δεν έχει βρει λύση στο θέμα, είναι καθαρά στο μυαλό του/σου, αλλά δεν είσαι μόνο εσύ. Τι καλό που θα ήταν να μαζευόσασταν όλοι σε μια αίθουσα με το γουργουριτό να μην αισθάνεστε αμηχανία, αφού θα ακούγατε ο ένας τον άλλον .

Δεν είναι ειλικρινά κάτι, όλου του κόσμου το στομάχι γουργουρίζει, θα γελάσουν 1-2 ε μετά τέλος. Πολλές φορές δεν ακούγεται καν.

Κι εμένα ακούγεται το βράδυ συνήθως, σκέψου να κοιμάμαι με κάποιον φίλο/η ή με γκόμενο και γουργουρίζει το στομάχι σε απόσταση αναπνοής από τον άλλον, δηλαδή να είσαι αγκαλιά και να ακούγεται. Μία φορά θα γελάσεις θα αντιδράσεις ε μετά είναι συνήθεια και δεν ασχολείται κανείς.

Αν βρεις λύση ουσιαστική που μπορεί να το σταματήσει πάντως, πες μας να την πω στον αδελφό μου, μπας και ηρεμήσει.

Καλησπερα, καταρχας να πω οτι γελασα πολυ με αυτο που ειπες να μαζευτουμε ολοι σε μια αίθουσα που να γουργουριζουν σε ολους τα στομαχια τους χαχα. Επείδη καταλαβαίνω το προβλημα και θελω να δώσω εστω μια μικρή βοήθεια ειναι η εξής. Χτες ρώτησα την φάρμακοποιο της γειτονιας μου και μου ειπε το εξής: "Αγορι μου, να μην εχεις αγχος, το γουργουρητο δεν μπορει να σταματήσει, το μονο που μπορεις να κάνεις ειναι να μην τρως δυσπεπτα φαγητά". Εγώ απο σήμερα θα αρχισω να το κάνω αυτο, αλλα εκανα και κατι που με βοήθησε χτες που εγραφα δυο ωρες στο σχολείο και καταπολεμησα ουσιαστικά τον φόβο μου και ΔΕΝ γουργουρησε. Εφαγα μια μπανανα, ενα τσουρεκι και ηπια λίγο μεντα. Αυτο βοήθησε πολυ πιστευω αλλα δεν ξερω αν θα βοηθάει καθε φορα. Για αυτο και ρωταω εδω γιατι εχω πανικοβληθει και μπορει να μην γράψω και πανελληνιες για αυτο το λόγο, τα διαγωνισματα του σχολείου χεστηκα κιόλας δεν τα γράφω αμα ειναι, στο φροντιστηριο μπορω να αλλάξω αίθουσα, αλλα στις πανελληνιες...που εγώ εχω στόχους και ονειρα να γράψω πολυ καλά και να περασω εκει που θέλω, αλλα το γουργουρητο ειναι ικανό να μου τα καταστρέψει...και σε ποιον να το πεις αυτο τώρα οτι εχεις αυτο το θέμα...

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Φεβρουαρίου 2022

Την επόμενη φορά που θα σου συμβεί μπορείς να φωνάξεις δυνατά σε έναν άκυρο να σταματήσει να αερίζεται μέσα στον χώρο της εξέτασης. Πιστεύω ότι με αυτό τον τρόπο θα καταφέρεις να αποπροσανατολίσεις την συζήτηση από το γουργουριτό της κοιλιάς σου.

Απ οτι καταλαβαινω δεν τα ειπες ολα στον γιατρο για να στα εξηγήσει.
Κοιτα στο σωμα μας εχουμε 2 εγκεφαλους. Εναν που ξερεις και ενα ''αλλο'' του πεπτικου με το δικο του νευρικο συστημα.
Γνωριζεις οτι ολοι οι ανθρωποι οταν ακουσουν ή δουν κατι ασχημο σφιγγεται το στομαχι τους και μαλιστα μερικοι πιο ευαίσθητοι κανουν και εμετο απο τις συσπασεις του στομαχιου.
Η ορμονη που καθοριζει την ηρεμια μας λεγεται σεροτονινη και κυκλοφορει μπολικη οταν ακούμε ευχαριστα και κρυβεται μερικως οταν ακουμε δυσαρεστα, ετσι αισθανομαστε.
Σε εσενα κρυβεται περισσοτερο απο οτι πρεπει. Ο γιατρος σου εδωσε εμποδιστες κρυψιματος σεροτονινης ( ζολοτριν) για να μειωση αυτο το πολυ κρυψιμο της.
Οποτε με το φαρμακο αυτο θα πιστευω θα σου φυγει και το γουργουρισμα.

Ναι, αρχικά πηγα στον γιατρό κυριως για την διαταραχή πανικού που είχα, αλλα αυτός πιο πολυ με την μια συνέδρια που εκανα μου μιλούσε την μισή ωρα για την οικογενειακή μου κατάσταση, τα συμπτωματα που εχω με τον πανικο, αν εχω κατάθλιψη και την αλλη μισή για τα φάρμακα. Η αλήθεια ειναι οτι του ανεφερα για το στομάχι οτι εχω καμία φορα ναυτία η γουργουρητο απο αγχος αλλα δεν εδωσε του πολυ σημασία απλα το ακουσε. Πηρα τηλέφωνο τον ιδιο, ρώτησα και την φάρμακοποιο μου και μου ειπαν το ιδιο οτι σε μερικές βδομάδες οχι κατευθειαν μεχρι να παρει μπρος θα φύγει και αυτο το συμπτωμα. Εγώ δε το πιστευα και τοσο αλλα για να το λένε αυτοί και για να μου το λέτε και εσείς μάλλον οντως θα ισχύει αυτο και μακαρι να γινει ετσι. Η αλήθεια ειναι οτι δεν ηθελα να καταληξω σε τέτοια ψυχοφαρμακα ειδικά σε τέτοια χρονια, αλλα προκειμενου να βγει δεν είχα αλλη επιλογη...προσπαθησα ποσο καιρό με φυτικά αλλα μετα δεν εκαναν τιποτα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Φεβρουαρίου 2022

Γεια σου @Velissarios

Στην αρχή διαβάζοντας τον τίτλο του θέματος και τις πρώτες γραμμές του κειμένου σου, σκάλωσα και νόμιζα ότι είσαι ο αδελφός μου.

Έχει ακριβώς το ίδιο θέμα μαζί σου. Γουργουρίζει το στομάχι του στα διαγωνίσματα και ντρέπεται. Πάει και γράφει σε άλλη αίθουσα στο φροντιστήριο, αλλά στις Πανελλήνιες δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Δεν έχει πάει σε ιατρό όπως εσύ, αλλά του προκαλεί μεγάλη δυσφορία το ότι θα τον ακούν.

Δεν έχει βρει λύση στο θέμα, είναι καθαρά στο μυαλό του/σου, αλλά δεν είσαι μόνο εσύ. Τι καλό που θα ήταν να μαζευόσασταν όλοι σε μια αίθουσα με το γουργουριτό να μην αισθάνεστε αμηχανία, αφού θα ακούγατε ο ένας τον άλλον .

Δεν είναι ειλικρινά κάτι, όλου του κόσμου το στομάχι γουργουρίζει, θα γελάσουν 1-2 ε μετά τέλος. Πολλές φορές δεν ακούγεται καν.

Κι εμένα ακούγεται το βράδυ συνήθως, σκέψου να κοιμάμαι με κάποιον φίλο/η ή με γκόμενο και γουργουρίζει το στομάχι σε απόσταση αναπνοής από τον άλλον, δηλαδή να είσαι αγκαλιά και να ακούγεται. Μία φορά θα γελάσεις θα αντιδράσεις ε μετά είναι συνήθεια και δεν ασχολείται κανείς.

Αν βρεις λύση ουσιαστική που μπορεί να το σταματήσει πάντως, πες μας να την πω στον αδελφό μου, μπας και ηρεμήσει

 

[γιαννης_00]

Πρωτον να πω οτι δεν ειναι ψυχοφαρμακα και εξαρτησιογονα
Δευτερο να πω οτι η μιση αμερικη παιρνει ουσιες οπως το ζολοτριν για να αντιμετωπισει το αγχος απο τα απονερα του καταναλωτισμου και του χρηματος.
Τριτο αυτα τα σκευασματα εχουν αυξηθει ραγδαια μετα την κριση του 2009. και τωρα με κοβιτ χειροτερα
Τεταρτο καποια στιγμη θα νιωσεις καλυτερα και θα τα μειωσεις και θα τα σταματησεις ( ο γιατρος θα το πει)

Τα τροφιμα που εφαγες εχουν λιθιο.

Η έλλειψη λιθίου κάνει κάποιον να ταράζεται πιο εύκολα απέναντι στα δυσμενή γεγονότα της ζωής. Στη σύγχρονη ιατρική, εκτός από τη σταθεροποίηση της ψυχικής διάθεσης, δοκιμάζεται για την ενίσχυση της μνήμης.

Αν σου εκαναν καλο μπορεις να δειξεις προτιμιση και σε ρυζογαλακι ( γαλακτοκομικα) , κροκου αυγου και αγγουρακια

 

[Guest 998111]

Καλησπερα, ειμαι 17.5 χρόνων και δίνω πανελληνιες φέτος. Απο τον Σεπτεμβριο να πω επισης πως εχω και διαταραχή πανικού. Λοιπον πριν λίγες μερες καθώς εγραφα στο φροντιστηριο αρχισε να γουργουριζει το στομάχι μου απο το αγχος. Δεν αντεξα ντρεπομουν και μετα απο τρια λεπτα ζητησα να αλλαξω αίθουσα και να γράψω καπου μόνος μου. Το θεμα ειναι το εξής. Οτι αυτο κατα καποιο τροπο μου εμεινε και τώρα φοβαμαι να γράψω διαγωνισμα στην τάξη του σχολείου οταν υπαρχει σιωπή (στο φροντιστηριο μπορω αμα θέλω να γράψω μονος μου). Φοβαμαι οτι θα με πιασει κρίση πανικού ή οτι θα κάνω εμετό απο την ντροπη μου και θα σηκωθω να φυγω μπροστα σε ολη την τάξη και δεν θέλω σε καμια περιπτωση να γινει...εχω σκεφτεί μεχρι μα ζητησω και απο τους καθηγητές να γράφω τα διαγωνισματα τους σε μια αιθουσα μονος μου που δεν ξερω αν γινεται αλλα ακόμη και στις πανελληνιες δυσκολεύουν τα πράγματα και ειναι κρίμα να μην γράψω για αυτο τον λόγο...να πω επισης οτι εχω επισκεφτει και ψυχιατρο και παιρνω εδω και μια βδομάδα ηρεμιστικο (λεξοτανιλ) και αντικαταθληπτικο (ζολοτριν). Ισως πάω και σε ψυχολόγο για διάφορα προβληματα που εχω αλλα και για αυτο. Εσείς πάντως τι θα μου λεγατε και τι μπορω να κάνω;

Το είχα και εγώ αυτό θέμα. Το στομάχι και το άγχος συνδέονται άμεσα. Όταν ήμουν στην ηλικία σου και εγώ ντρεπόμουν. Μέχρι που έτυχε πολλές φορές να συμβεί και σε άλλους γύρω μου, οι οποίοι και εκείνοι ντρέπονταν και συνειδητοποίησα ότι άδικα ένιωθαν άσχημα αφού η πρώτη μου σκέψη ήταν «Και εγώ το παθαίνω αυτό, δεν είναι κάτι.» και όχι « Κοίτα τον βλάκα αερίζεται μέσα στην τάξη!» Θεωρώ ότι κάθε λογικός άνθρωπος, δεν θα σκεφτεί κάτι κακό και απλά θα το παραβλέψει. Συμβαίνει σε πολλούς, αν όχι όλους από εμάς.

Επειδή και εγώ είχα δοκιμάσει πολλά γιατροσόφια. Με εξαίρεση το να μην εισαι νηστικός.Είναι καθαρά άγχος. Αν χαλαρώσεις, θα φύγει. Αλλά επειδή ξέρω ότι πιο εύκολα λέγεται παρά γίνεται αυτό, απλά μην το αφήσεις να σε κάνει να νιώθεις αμήχανα. Δεν είναι κάτι. Σιγά. Μια κοιλιά που κάνει ήχους. Κανένας λογικός δεν θα σε παρεξηγήσει.

Πλέον αν αγχωθω τόσο πολύ σε εξέταση, προσπαθώ να χαλαρρωσω και απλά αφήνω το στομάχι μου να μιμείται την συμφωνική ορχήστρα. Καθόλου δεν με νοιάζει.

 

[Velissarios]

Το είχα και εγώ αυτό θέμα. Το στομάχι και το άγχος συνδέονται άμεσα. Όταν ήμουν στην ηλικία σου και εγώ ντρεπόμουν. Μέχρι που έτυχε πολλές φορές να συμβεί και σε άλλους γύρω μου, οι οποίοι και εκείνοι ντρέπονταν και συνειδητοποίησα ότι άδικα ένιωθαν άσχημα αφού η πρώτη μου σκέψη ήταν «Και εγώ το παθαίνω αυτό, δεν είναι κάτι.» και όχι « Κοίτα τον βλάκα αερίζεται μέσα στην τάξη!» Θεωρώ ότι κάθε λογικός άνθρωπος, δεν θα σκεφτεί κάτι κακό και απλά θα το παραβλέψει. Συμβαίνει σε πολλούς, αν όχι όλους από εμάς.

Επειδή και εγώ είχα δοκιμάσει πολλά γιατροσόφια. Με εξαίρεση το να μην εισαι νηστικός.Είναι καθαρά άγχος. Αν χαλαρώσεις, θα φύγει. Αλλά επειδή ξέρω ότι πιο εύκολα λέγεται παρά γίνεται αυτό, απλά μην το αφήσεις να σε κάνει να νιώθεις αμήχανα. Δεν είναι κάτι. Σιγά. Μια κοιλιά που κάνει ήχους. Κανένας λογικός δεν θα σε παρεξηγήσει.

Πλέον αν αγχωθω τόσο πολύ σε εξέταση, προσπαθώ να χαλαρρωσω και απλά αφήνω το στομάχι μου να μιμείται την συμφωνική ορχήστρα. Καθόλου δεν με νοιάζει.

Το θέμα ειναι να μην εξελιχθεί σε γενικότερη φοβία στο να γράφω διαγωνισματα γιατι εκει θα υπαρχει τεράστιο θέμα απο το πουθενα. Ελπιζω μην συμβεί αυτο. Αγχος για τα διαγωνισματα και αυτα δεν είχα ημουν παντα χαλαρος και ελεγα "παω να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό", αλλα τώρα φοβαμαι οτι θα εχω το σκεπτικο μου μονο στο στομάχι μην βγάλει ηχους. Στενοχωριεμαι παρα πολυ για ολο αυτο γιατι απο το πουθενα προεκυψε αυτο και με περιοριζει σε ολα. Γιατι αμα πχ δεν γράψω εξετάσεις, θα καταληξω αθελα μου ως ενα αχρηστο ον, ενω νοητικά πιστευω και μου λένε οτι εχω μεγάλες δυνατότητές. Παιρνω και φαρμακευτική αγωγή απο ψυχίατρο, αλλα θα αρχίσω μαλλον και ψυχολόγο για να μου κάνει ψυχοθεραπεια, γιατι κακά τα ψέματα μονο ετσι λυνονται τελείως ολα τα θέματα ολων μας και νομιζω οτι καλό ειναι ας μην εχουμε και τιποτα σοβαρο να πηγαινουμε (υπαρχουν και δωρεάν ψυχολόγοι αν δεν κάνω λάθος απο τον εοπυ)

 

[xakounaamatata]

πριν πας κανε μαμ καργα τοτε.

 

[Samael]

Το θέμα ειναι να μην εξελιχθεί σε γενικότερη φοβία στο να γράφω διαγωνισματα γιατι εκει θα υπαρχει τεράστιο θέμα απο το πουθενα. Ελπιζω μην συμβεί αυτο. Αγχος για τα διαγωνισματα και αυτα δεν είχα ημουν παντα χαλαρος και ελεγα "παω να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό", αλλα τώρα φοβαμαι οτι θα εχω το σκεπτικο μου μονο στο στομάχι μην βγάλει ηχους. Στενοχωριεμαι παρα πολυ για ολο αυτο γιατι απο το πουθενα προεκυψε αυτο και με περιοριζει σε ολα. Γιατι αμα πχ δεν γράψω εξετάσεις, θα καταληξω αθελα μου ως ενα αχρηστο ον, ενω νοητικά πιστευω και μου λένε οτι εχω μεγάλες δυνατότητές. Παιρνω και φαρμακευτική αγωγή απο ψυχίατρο, αλλα θα αρχίσω μαλλον και ψυχολόγο για να μου κάνει ψυχοθεραπεια, γιατι κακά τα ψέματα μονο ετσι λυνονται τελείως ολα τα θέματα ολων μας και νομιζω οτι καλό ειναι ας μην εχουμε και τιποτα σοβαρο να πηγαινουμε (υπαρχουν και δωρεάν ψυχολόγοι αν δεν κάνω λάθος απο τον εοπυ)

Παιδί μου, σοβαρέψου.
Ποιος θα βρει αστείο τους ήχους που κάνουν τα έντερα μας, γενικά και πόσο μάλλον λόγω άγχους.
Ειλικρινά πιστεύεις οτι θα κάτσει ο άλλος στις πανελλήνιες να γελάει για αυτό το πράγμα ; Καταρχάς δεν παίζει να το ακούσει. Κατά δεύτερον και να το ακούσει, πίστεψε με θα είναι ιδιαίτερα απασχολημένος για να ασχοληθεί. Αλλά και να μην ήταν,δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον προς ανάλυση. Άλλοι χτυπάνε τα πόδια τους στο έδαφος σαν κομπρεσέ απο το άγχος. Αυτό δεν είναι πιο αστείο στην όψη απο ένα γουργουρητό ;

Διώξε την φοβία του τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Η κοιλιά σου θα γουργουρίζει λόγω της φοβίας σου παρά του άγχους για το διαγώνισμα στο τέλος. Και εκτός αυτού οι φοβίες πολύ συχνά οδηγούν σε άλλες φοβίες και έτσι δεν χαιρόμαστε την ζωή. Είσαι 17.5 χρονών παιδί, είναι κρίμα να μην εστιάζεις στο διαγώνισμα σου και να παίρνεις φάρμακα για τέτοιους λόγους.

 

[methexys]

Χαχαχ πω πω το πάθαινα και εγώ αυτό! Πάντα γουργούριζε η κοιλιά μου μέσα στην τάξη. Και όχι μόνο τότε στο σχολείο, και αργότερα στη σχολή και τώρα στη δουλειά... It never ends Και εγώ ένιωθα και ακόμα νιώθω αμήχανα καμιά φορα. Αλλά αυτό που έκανα ήταν πχ να κάνω λίγο θόρυβο, πχ να γυρίζω φύλλα στα τετράδιά μου κτλ ώστε να μην ακούγεται μόνο το γουργουρητό τουλάχιστον. Άσε που έχω παρατηρήσει ότι αφού γουργουρίσει η κοιλιά μου 2-3 φορές, μετά σταματάει. Οπότε απλά κάνω λίγη υπομονή. Αλλά πίστεψέ με, δεν νοιάζει κανέναν, είναι απολύτως φυσιολογικό.

 

[Alexandros28]

Κοιτά γενικά μέσα στις πανελληνιες και εγώ το πάθαινα αυτό γιατί απέφευγα να τρώω το μεσημέρι γιατί το φαι ήταν σαν νάρκωση για μένα και με πιάνε απίστευτη νύστα και έφευγε ακλαφτη όλη η θέληση για προσοχη στο μάθημα..αναγκαστικά εκανα διαλειμματικη νηστεία και εφοδιαζόμουν μονο το απόγευμα που ήμουν φρι από υποχρεώσεις… γενικά να ξέρεις δεν ακούγονται όσο πολύ νομίζεις. Όλοι κάνουν τέτοιους θορύβους, ειδικά αν είσαι σε μια αίθουσα για 3 ώρες με απόλυτη ησυχία.

 

[nPb]

Καλησπερα, καταρχας να πω οτι γελασα πολυ με αυτο που ειπες να μαζευτουμε ολοι σε μια αίθουσα που να γουργουριζουν σε ολους τα στομαχια τους χαχα. Επείδη καταλαβαίνω το προβλημα και θελω να δώσω εστω μια μικρή βοήθεια ειναι η εξής. Χτες ρώτησα την φάρμακοποιο της γειτονιας μου και μου ειπε το εξής: "Αγορι μου, να μην εχεις αγχος, το γουργουρητο δεν μπορει να σταματήσει, το μονο που μπορεις να κάνεις ειναι να μην τρως δυσπεπτα φαγητά".

Δοκίμασε να εντάξεις το ρύζι στο διαιοτολόγιο σου. Το ρύζι αποτελεί το καλύτερο φάρμακο για την εσωτερική ηρεμία του στομάχου. Ειδικά το ρυζόνερο από το βράσιμο αποτελεί την καλύτερη φυσική θεραπεία. Δεν είναι τυχαίο που οι Ασιάτες τρώνε ρύζι αγοράζοντας δεμάτια των 10 kg από το super market. To στομάχι λόγω τρόπου ζωής είναι από τα λίγα όργανα που δεν το προσέχουμε ιδιαίτερα. Μια οι δυνατοί καφέδες, μια το υπερβολικό άγχος, μια οι βλακείες που τρώμε με συντηρητικά, μια η μη-ισορροπημένη ώρα διατροφής ...δεν θέλει και πολύ. Θυμάμαι κάτι περιπτώσεις συμμαθητών μου να έρχονται σχολείο νηστικοί το πρωί επειδή αν δεν έπειναν φρέντο καπουτσίνο δεν άνοιγε το μάτι για την Κοινωνιολογία.

πριν πας κανε μαμ καργα τοτε.

τι γλώσσα μιλάς; μετάφραση

 

[Chem2000]

πριν πας κανε μαμ καργα τοτε.

τικ τοκ ακομα και εδω μεσα;