Νιώθω οτι δεν έχω πετύχει τίποτα στη ζωή μου

[Samael]

Εαν δεν αρχίσεις να κυνηγάς τα δικά σου όνειρα δεν πρόκειται ούτε να είσαι χαρούμενη ούτε να ανεξαρτητοποιηθείς ποτέ ούτε να είσαι χρήσιμη στον οποιοδήποτε. Απλά θα είσαι στην σκιά των άλλων. Και στα 18 δεν είναι κακό,you don't have much of a choice. Εκτός βέβαια εαν θες να κάνεις το γκαρσόνι ή οποιαδήποτε άλλη δουλειά σαν ανειδίκευτη. Δεν λέω, μια χαρά και αυτό, αλλά εαν έχεις την οικονομική δυνατότητα μέσω των γονιών σου να σπουδάσεις, γιατί να μην κυνηγήσεις κάτι που σου αρέσει και μπορείς να βγάλεις χρήμα απο αυτό απο το να κάνεις κάτι κοινότοπο και χωρίς προοπτικές εξέλιξης;

Είσαι μικρή ακόμα, πολύ μικρή και αυτό είναι πολύ καλό. Αρκεί να το συνειδητοποιήσεις και να σταματήσεις να λες δεν είμαι καλή σε αυτό, σε εκείνο στο παράλλο κτλπ. Είσαι στα ξεκινήματα σου,είτε θες να το πιστέψεις είτε όχι. Είναι λογικό να μην είσαι καλή. Άρπαξε τα βιβλία και διάβαζε, γίνε καλή αφού δεν είσαι. Αυτό δεν θα χρειαστεί να το κάνεις μόνο για τις πανελλήνιες. Θα καλείσαι να το κάνεις συνεχώς καθόλη την διάρκεια της ζωής σου. Όσο σε παίρνει και σε πληρώνουν πρέπει να διαβάζεις όσο περισσότερο μπορείς γιατί αργότερα μπορεί να μην την έχεις αυτή την πολυτέλεια.

Όσο για την φυσική...Μάθε να εξιτάρεσαι απο την δυσκολία των πραγμάτων, αυτή είναι η μόνη μου συμβουλή. Στο τέλος της ημέρας, εκεί είναι όλη η ουσία. Όχι στα εύκολα. Τα εύκολα μπορούν να τα κάνουν όλοι. Το ερώτημα είναι τι μπορείς να κάνεις εσύ και ελάχιστοι άλλοι που δεν μπορεί να κάνει η πλειοψηφία. Εκεί είναι που θα λάμψεις και θα νιώθεις χρήσιμη, όταν καταλάβεις την σπανιότητα και την μοναδικότητα σου. Οπότε άσε τι θα έπρεπε να είχες κάνει εως τα 19 και εστίασε στο να βρεις ποια σχολή σου αρέσει και να αφοσιωθείς πλήρως εκεί. Δεν λέω οτι δεν θα νιώθεις άχρηστη ποτέ σε όλο αυτό ή οτι δεν συνεισφέρεις όσο θα μπορούσες...αλλά εαν ξέρεις ποια είσαι, τι κάνεις και που πας...ο καλός δεν χάνεται ποτέ. Να το θυμάσαι αυτό. Όσο σκατά και να είναι οι συνθήκες...ο καλός δεν χάνεται ποτέ, και στο τέλος και θα αναγνωριστείς και τα λεφτά σου θα βγάλεις,και θα συνεισφέρεις στην οικογένεια σου, στην κοινωνία και απο όλα. Αρκεί να ξέρεις ποια είσαι και που στοχεύεις όμως. Τι αγαπάς. Εαν δεν το έχεις βρει, ψάξε και πειραματίσου. Μόλις το βρεις θα το καταλάβεις, τα μάτια λάμπουν, το ενδιαφέρον και το πάθος σου φουντώνουν, διαβάζεις και ασχολείσαι απρόσκοπτα και το τραβάς μέχρι εκεί που κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται ή δεν μπορεί.

Η ζωή δεν είναι ευθεία γραμμή. Είναι τυχαία καμπύλη με σπασίματα και ανατροπές, αλλαγές στην μονοτονία και χίλια δύο άλλα. Είτε κάθεσαι να κλαις την μοίρα σου για αυτή την ιδιομορφία είτε κινείσαι έξυπνα, αποδέχεσαι το πως λειτουργούν τα πράγματα και εκμεταλλεύεσαι αυτά τα φαινομενικά αρνητικά χαρακτηριστικά υπέρ σου. Είτε βλέπεις την ζωή ως ένα απαίσιο χάος είτε ως ένα απρόβλεπτο και ενδιαφέρον ταξίδι. Σε κάθε περίπτωση είναι δική σου απόφαση το τι θα κάνεις και πως θα κινηθείς. Καλή τύχη.

 

[Nikoletaant]

Εαν δεν αρχίσεις να κυνηγάς τα δικά σου όνειρα δεν πρόκειται ούτε να είσαι χαρούμενη ούτε να ανεξαρτητοποιηθείς ποτέ ούτε να είσαι χρήσιμη στον οποιοδήποτε. Απλά θα είσαι στην σκιά των άλλων. Και στα 18 δεν είναι κακό,you don't have much of a choice. Εκτός βέβαια εαν θες να κάνεις το γκαρσόνι ή οποιαδήποτε άλλη δουλειά σαν ανειδίκευτη. Δεν λέω, μια χαρά και αυτό, αλλά εαν έχεις την οικονομική δυνατότητα μέσω των γονιών σου να σπουδάσεις, γιατί να μην κυνηγήσεις κάτι που σου αρέσει και μπορείς να βγάλεις χρήμα απο αυτό απο το να κάνεις κάτι κοινότοπο και χωρίς προοπτικές εξέλιξης;

Είσαι μικρή ακόμα, πολύ μικρή και αυτό είναι πολύ καλό. Αρκεί να το συνειδητοποιήσεις και να σταματήσεις να λες δεν είμαι καλή σε αυτό, σε εκείνο στο παράλλο κτλπ. Είσαι στα ξεκινήματα σου,είτε θες να το πιστέψεις είτε όχι. Είναι λογικό να μην είσαι καλή. Άρπαξε τα βιβλία και διάβαζε, γίνε καλή αφού δεν είσαι. Αυτό δεν θα χρειαστεί να το κάνεις μόνο για τις πανελλήνιες. Θα καλείσαι να το κάνεις συνεχώς καθόλη την διάρκεια της ζωής σου. Όσο σε παίρνει και σε πληρώνουν πρέπει να διαβάζεις όσο περισσότερο μπορείς γιατί αργότερα μπορεί να μην την έχεις αυτή την πολυτέλεια.

Όσο για την φυσική...Μάθε να εξιτάρεσαι απο την δυσκολία των πραγμάτων, αυτή είναι η μόνη μου συμβουλή. Στο τέλος της ημέρας, εκεί είναι όλη η ουσία. Όχι στα εύκολα. Τα εύκολα μπορούν να τα κάνουν όλοι. Το ερώτημα είναι τι μπορείς να κάνεις εσύ και ελάχιστοι άλλοι που δεν μπορεί να κάνει η πλειοψηφία. Εκεί είναι που θα λάμψεις και θα νιώθεις χρήσιμη, όταν καταλάβεις την σπανιότητα και την μοναδικότητα σου. Οπότε άσε τι θα έπρεπε να είχες κάνει εως τα 19 και εστίασε στο να βρεις ποια σχολή σου αρέσει και να αφοσιωθείς πλήρως εκεί. Δεν λέω οτι δεν θα νιώθεις άχρηστη ποτέ σε όλο αυτό ή οτι δεν συνεισφέρεις όσο θα μπορούσες...αλλά εαν ξέρεις ποια είσαι, τι κάνεις και που πας...ο καλός δεν χάνεται ποτέ. Να το θυμάσαι αυτό. Όσο σκατά και να είναι οι συνθήκες...ο καλός δεν χάνεται ποτέ, και στο τέλος και θα αναγνωριστείς και τα λεφτά σου θα βγάλεις,και θα συνεισφέρεις στην οικογένεια σου, στην κοινωνία και απο όλα. Αρκεί να ξέρεις ποια είσαι και που στοχεύεις όμως. Τι αγαπάς. Εαν δεν το έχεις βρει, ψάξε και πειραματίσου. Μόλις το βρεις θα το καταλάβεις, τα μάτια λάμπουν, το ενδιαφέρον και το πάθος σου φουντώνουν, διαβάζεις και ασχολείσαι απρόσκοπτα και το τραβάς μέχρι εκεί που κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται ή δεν μπορεί.

Η ζωή δεν είναι ευθεία γραμμή. Είναι τυχαία καμπύλη με σπασίματα και ανατροπές, αλλαγές στην μονοτονία και χίλια δύο άλλα. Είτε κάθεσαι να κλαις την μοίρα σου για αυτή την ιδιομορφία είτε κινείσαι έξυπνα, αποδέχεσαι το πως λειτουργούν τα πράγματα και εκμεταλλεύεσαι αυτά τα φαινομενικά αρνητικά χαρακτηριστικά υπέρ σου. Είτε βλέπεις την ζωή ως ένα απαίσιο χάος είτε ως ένα απρόβλεπτο και ενδιαφέρον ταξίδι. Σε κάθε περίπτωση είναι δική σου απόφαση το τι θα κάνεις και πως θα κινηθείς. Καλή τύχη.

Εαν όμως έχω τόσα πολλά όνειρα; Εάν θέλω να μάθω τοσα πολλά πράγματα που δεν ξέρω από που να αρχίσω;
Τόσο καιρό διάβαζα για να καταφέρω να περάσω σε μια σχολή στο πεδίο... Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν είναι το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω, μου φαίνονται τόσα πράγματα ενδιαφέροντα, η ιδέα του να σπουδάσω ένα μονο πράγμα με απωθεί. Τι κάνω τότε;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Μαΐου 2022

Αν ένιωθες πάντα έτσι, μάλλον άλλοι σε έκαναν να νιώθεις κατ' αυτό τον τρόπο. Και δεδομένου ότι είσαι 19, αυτοί οι άλλοι μάλλον είναι η μαμά και ο μπαμπάς και ίσως το ευρύτερο συγγενολόι.
Αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα είναι να μαζέψεις ό,τι δύναμη έχεις, να δώσεις πανελλαδικές, και όταν με το καλό τελειώσεις τον αγώνα σου, να βρεις κάποια δωρεάν δομή ψυχικής υγείας στον δήμο σου και ν' αρχίσεις να δουλεύεις την αυτοεκτίμησή σου.

Κατάλαβες πολύ καλα, αυτό ακριβώς γίνεται δυστυχώς.
Πηγαίνω σε ψυχολόγο. Όλα καλα, το δουλεύω με τη βοήθεια της η οποία ειναι πολύτιμη.

 

[meetmeinmontauk]

Εαν όμως έχω τόσα πολλά όνειρα; Εάν θέλω να μάθω τοσα πολλά πράγματα που δεν ξέρω από που να αρχίσω;
Τόσο καιρό διάβαζα για να καταφέρω να περάσω σε μια σχολή στο πεδίο... Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν είναι το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω, μου φαίνονται τόσα πράγματα ενδιαφέροντα, η ιδέα του να σπουδάσω ένα μονο πράγμα με απωθεί. Τι κάνω τότε;

Η μάθηση δεν τελειώνει μ' ένα πανεπιστημιακό πτυχίο. Μπορείς πάντα να σπουδάσεις δύο και τρεις και παραπάνω φορές, να κάνεις σεμινάρια, πιστοποιήσεις ή το καλύτερο όλων: να διαβάζεις μόνη για την δική σου ευχαρίστηση.
Αν πράγματι θες να σπουδάσεις, επικεντρώσου σε αυτό που θεωρείς ότι σου αρέσει περισσότερο τώρα και, αν αλλάξεις γνώμη μελλοντικά, θα εξετάσεις τις επιλογές σου τότε.

Κατάλαβες πολύ καλα, αυτό ακριβώς γίνεται δυστυχώς.
Πηγαίνω σε ψυχολόγο. Όλα καλα, το δουλεύω με τη βοήθεια της η οποία ειναι πολύτιμη.

Αυτό είναι πάρα πάρα πολύ ευχάριστο. Κουράγιο λοιπόν! Από την στιγμή που είσαι ήδη σε θεραπεία και την αντιμετωπίζεις θετικά, δεν σε φοβάμαι καθόλου.

 

[Ion.]

Εαν όμως έχω τόσα πολλά όνειρα; Εάν θέλω να μάθω τοσα πολλά πράγματα που δεν ξέρω από που να αρχίσω;
Τόσο καιρό διάβαζα για να καταφέρω να περάσω σε μια σχολή στο πεδίο... Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν είναι το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω, μου φαίνονται τόσα πράγματα ενδιαφέροντα, η ιδέα του να σπουδάσω ένα μονο πράγμα με απωθεί. Τι κάνω τότε;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Μαΐου 2022

Κατάλαβες πολύ καλα, αυτό ακριβώς γίνεται δυστυχώς.
Πηγαίνω σε ψυχολόγο. Όλα καλα, το δουλεύω με τη βοήθεια της η οποία ειναι πολύτιμη.

Μπορείς να ασχοληθείς με τα υπολοιπα ως χόμπι.


Σχετικά με το αρχικό σου κείμενο, είναι πολύ κρίμα να μιλάς έτσι για τον εαυτό σου, σκέψου οτι προσπαθείς για κάτι και μάλιστα δεύτερη φορά αυτό δείχνει επιμονη.
Έχεις κάποιο συγκεκριμένο στόχο τώρα ?

 

[Samael]

Εαν όμως έχω τόσα πολλά όνειρα; Εάν θέλω να μάθω τοσα πολλά πράγματα που δεν ξέρω από που να αρχίσω;
Τόσο καιρό διάβαζα για να καταφέρω να περάσω σε μια σχολή στο πεδίο... Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν είναι το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω, μου φαίνονται τόσα πράγματα ενδιαφέροντα, η ιδέα του να σπουδάσω ένα μονο πράγμα με απωθεί. Τι κάνω τότε;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Μαΐου 2022

Κατάλαβες πολύ καλα, αυτό ακριβώς γίνεται δυστυχώς.
Πηγαίνω σε ψυχολόγο. Όλα καλα, το δουλεύω με τη βοήθεια της η οποία ειναι πολύτιμη.

Νικολέτα, το να κυνηγάς την γνώση είναι τρόπος ζωής, όχι σκοπός. Κανένας άνθρωπος δεν την κατέκτησε ποτέ πλήρως, αλλά δεν πειράζει διότι αυτό δεν ήταν και ποτέ το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να φτάσεις όσο πιο μακριά μπορείς. Επειδή σου αρέσει, επειδή το γουστάρεις, επειδή θες να κάνεις το κάτι παραπάνω, επειδή...well εσύ ξέρεις το γιατί.

Όσο για το οτι έχεις πολλά ενδιαφέροντα...το ερώτημα είναι τι περιλαμβάνουν αυτά τα ενδιαφέροντα ;

 

[Nikoletaant]

Νικολέτα, το να κυνηγάς την γνώση είναι τρόπος ζωής, όχι σκοπός. Κανένας άνθρωπος δεν την κατέκτησε ποτέ πλήρως, αλλά δεν πειράζει διότι αυτό δεν ήταν και ποτέ το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να φτάσεις όσο πιο μακριά μπορείς. Επειδή σου αρέσει, επειδή το γουστάρεις, επειδή θες να κάνεις το κάτι παραπάνω, επειδή...well εσύ ξέρεις το γιατί.

Όσο για το οτι έχεις πολλά ενδιαφέροντα...το ερώτημα είναι τι περιλαμβάνουν αυτά τα ενδιαφέροντα ;

Εννοώ ότι θέλω να ασχοληθώ τόσο με τον τομέα της Ψυχολογίας, να καταλάβω πραγματα σχετικά με τις ανθρώπινες συμπεριφορές, από που απορρέουν αυτές και γιατί τις εμφανίζουμε...
Όσο και με την ανατομία του σώματος, αναπτυξιακές δυσκολίες...
Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία τα οποία σχετίζονται και με τα δύο. Μαρεσουν εξίσου. Την ψυχολογία μπορώ να την μάθω μέσω ιδιωτικής σχολής. Την εργοθεραπεια μπορώ να την μάθω εάν περάσω πανελληνιες, εαν όμως δεν περάσω παλι ειναι δυνατό να τη μάθω μέσω μιας ιδιωτικής σχολής.
Απο που αρχίζω λοιπόν;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Μαΐου 2022

Μπορείς να ασχοληθείς με τα υπολοιπα ως χόμπι.


Σχετικά με το αρχικό σου κείμενο, είναι πολύ κρίμα να μιλάς έτσι για τον εαυτό σου, σκέψου οτι προσπαθείς για κάτι και μάλιστα δεύτερη φορά αυτό δείχνει επιμονη.
Έχεις κάποιο συγκεκριμένο στόχο τώρα ?

Από ότι καταλαβαίνετε οχι δεν εχω συγκεκριμένο στόχο
Πολλά πράγματα μου αρέσουν και θέλω να εμβαθύνω, πολλά...

 

[Ελεγκολόγος]

Καλησπέρα. Είμαι 19 και τον τελευταίο καιρό νιωθω αυτό που λέει ο τίτλος. Δεν έχω πετύχει τίποτα αξιόλογο μέχρι τωρα στη ζωή μου. Πέραν απο κάποια πτυχία στα αγγλικά, πέραν απο δουλειές που έχω κάνει τα καλοκαίρια στις οποίες ημουν καλή, δεν εχω κανει τίποτα αλλο, νιώθω άχρηστη. Φέτος ξαναδίνω πανελλήνιες ώστε να πετύχω τη σχολή που μου αρέσει, αλλά η πλήρης υλη και η δυσκολία στο να την αφομοιωσω με έχουν κάνει τοσο απαισιόδοξη και θα παω το ίδιο ασχημα με πέρσι. Επέλεξα την λάθος κατεύθυνση, δεν μπορώ με τιποτα να γινω όσο καλή χρειάζεται στη φυσικη και χημεια. Νιώθω αποτυχημένη. Νιώθω πως οι γονεις μου δεν έχουν τίποτα που να τους κανει περηφανους για μενα σε αντίθεση με τα αδέρφια μου. Έχω βυθιστεί σε έναν βούρκο ο οποίος με αδρανοποιει. Θελω να παρω τη ζωή στα χέρια μου να γεμίσω γνώσεις, αλλα εχω περιοριστεί τοσο πολυ σαυτα τα 4 πανελλαδικως εξεταζόμενα μαθηματα στα οποια δεν ειμαι καλη, με αποτέλεσμα να νιώθω αποτυχημένη. Κάποιοι στενοί μου άνθρωποι που τους το εχω συζητήσει μου λενε "ειναι δυνατόν να νιώθεις ετσι ενω είσαι μονο 19; εχεις ολη τη ζωη μπροστά σου"
Αλλα πραγματικά μέχρι τώρα δε θα έπρεπε να ειχα καταφέρει κάποια πράγματα ; να είχα μπει στην σχολή αρεσκείας μου και να έκανα τους γονεις μου χαρούμενους. Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια αλλα δε ξερω πραγματικά. Οι γονείς μου τόσο καιρό μου φέρονταν τρυφερά αλλα και αυτοί τελευταία έχουν αρχίσει να θυμώνουν με εμένα που προσπαθώ και δε τα καταφέρνω. Νιώθω μπερδεμένη με την ζωή μου και τελείως μόνη μου σε αυτό...
Θα χαιρόμουν να ακούσω τις απόψεις σας.

Νικολέτα τι είναι αυτά που λες;19 χρονών και νιώθεις ήδη αποτυχημένη; Η ζωή είναι συνεχής αγώνας για τον καθένα μας . Άμα παλέψεις αργά ή γρήγορα θα σου έρθουν τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως τα φαντάζουν.Δεν έχει λογική να νιώθεις άχρηστη είμαι βέβαιος πως θα τα καταφέρεις . Τα λόγια σου είναι πολύ επιπόλαια και να μην υποτιμάς τον εαυτό σου ο άνθρωπος είναι ικανός για πολύ περισσότερα από όσο φαντάζεσαι.

 

[Ion.]

Εννοώ ότι θέλω να ασχοληθώ τόσο με τον τομέα της Ψυχολογίας, να καταλάβω πραγματα σχετικά με τις ανθρώπινες συμπεριφορές, από που απορρέουν αυτές και γιατί τις εμφανίζουμε...
Όσο και με την ανατομία του σώματος, αναπτυξιακές δυσκολίες...
Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία τα οποία σχετίζονται και με τα δύο. Μαρεσουν εξίσου. Την ψυχολογία μπορώ να την μάθω μέσω ιδιωτικής σχολής. Την εργοθεραπεια μπορώ να την μάθω εάν περάσω πανελληνιες, εαν όμως δεν περάσω παλι ειναι δυνατό να τη μάθω μέσω μιας ιδιωτικής σχολής.
Απο που αρχίζω λοιπόν;

Με την ιδιωτική σχολή φαντάζομαι εννοείς κολλέγιο δεν στο συνιστώ ... Δεν αναγνωρίζονται ακαδημαϊκά και είναι κρίμα... Ειδικά στον τομέα σου πίστεψέ με θες να αναγνωρίζεται από το κράτος, εκτός αυτού δε σου δίνει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ψυχολόγου...
Γενικά δεν σου συνιστώ τα κολλέγια.

 

[Samael]

Εννοώ ότι θέλω να ασχοληθώ τόσο με τον τομέα της Ψυχολογίας, να καταλάβω πραγματα σχετικά με τις ανθρώπινες συμπεριφορές, από που απορρέουν αυτές και γιατί τις εμφανίζουμε...
Όσο και με την ανατομία του σώματος, αναπτυξιακές δυσκολίες...
Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία τα οποία σχετίζονται και με τα δύο. Μαρεσουν εξίσου. Την ψυχολογία μπορώ να την μάθω μέσω ιδιωτικής σχολής. Την εργοθεραπεια μπορώ να την μάθω εάν περάσω πανελληνιες, εαν όμως δεν περάσω παλι ειναι δυνατό να τη μάθω μέσω μιας ιδιωτικής σχολής.
Απο που αρχίζω λοιπόν;

Στην θέση σου θα στόχευα ιατρική/ψυχιατρική ή βιολογικό με μεταπτυχιακό και ιδανικά διδακτορικό πάνω στις νευροεπιστήμες τότε.

 

[penelopenick]

Καλησπέρα. Είμαι 19 και τον τελευταίο καιρό νιωθω αυτό που λέει ο τίτλος. Δεν έχω πετύχει τίποτα αξιόλογο μέχρι τωρα στη ζωή μου. Πέραν απο κάποια πτυχία στα αγγλικά, πέραν απο δουλειές που έχω κάνει τα καλοκαίρια στις οποίες ημουν καλή, δεν εχω κανει τίποτα αλλο, νιώθω άχρηστη. Φέτος ξαναδίνω πανελλήνιες ώστε να πετύχω τη σχολή που μου αρέσει, αλλά η πλήρης υλη και η δυσκολία στο να την αφομοιωσω με έχουν κάνει τοσο απαισιόδοξη και θα παω το ίδιο ασχημα με πέρσι. Επέλεξα την λάθος κατεύθυνση, δεν μπορώ με τιποτα να γινω όσο καλή χρειάζεται στη φυσικη και χημεια. Νιώθω αποτυχημένη. Νιώθω πως οι γονεις μου δεν έχουν τίποτα που να τους κανει περηφανους για μενα σε αντίθεση με τα αδέρφια μου. Έχω βυθιστεί σε έναν βούρκο ο οποίος με αδρανοποιει. Θελω να παρω τη ζωή στα χέρια μου να γεμίσω γνώσεις, αλλα εχω περιοριστεί τοσο πολυ σαυτα τα 4 πανελλαδικως εξεταζόμενα μαθηματα στα οποια δεν ειμαι καλη, με αποτέλεσμα να νιώθω αποτυχημένη. Κάποιοι στενοί μου άνθρωποι που τους το εχω συζητήσει μου λενε "ειναι δυνατόν να νιώθεις ετσι ενω είσαι μονο 19; εχεις ολη τη ζωη μπροστά σου"
Αλλα πραγματικά μέχρι τώρα δε θα έπρεπε να ειχα καταφέρει κάποια πράγματα ; να είχα μπει στην σχολή αρεσκείας μου και να έκανα τους γονεις μου χαρούμενους. Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια αλλα δε ξερω πραγματικά. Οι γονείς μου τόσο καιρό μου φέρονταν τρυφερά αλλα και αυτοί τελευταία έχουν αρχίσει να θυμώνουν με εμένα που προσπαθώ και δε τα καταφέρνω. Νιώθω μπερδεμένη με την ζωή μου και τελείως μόνη μου σε αυτό...
Θα χαιρόμουν να ακούσω τις απόψεις σας.

Δεν θα αναφερθω καν στο κομματι των γονιων σου,γιατι εισαι ενα ατομο απο μονη σου και οχι προεκταση τους. Οι γονεις μας,νιωθουν περηφανοι για εμας οτι και να ειμαστε(τουλαχιστον ετσι ειναι το λογικο) απο κει και περα θα σου πω μονο ενα πραγμα που εχω καταλαβει μεχρι τωρα στα 18:περηφανη πρεπει να εισαι μονο οταν εισαι ενας αληθινος και καλος ανθρωπος. Και οταν λεω καλος,δεν εννοω να μην εχουν γινει λαθη αλλα να εχουν γινει και να εχεις προσπαθησει να τα αλλαξεις και γενικοτερα να εισαι καλος στην καθημερινοτητα σου. Ολα τα αλλα ειναι σχετικα και βλακωδες. Δεν θα σου πω για εμενα,γιατι ολοι οι ανθρωποι ειμαστε διαφορετικοι. Ολοι εχουμε ονειρα για εμας και βασικα μελλον που θελουμε να πετυχουμε,οποτε το μονο που εχεις να κανεις ειναξ να ξεσκιστεις και να βαζεις τον στοχο πανω απο ολα. Επισης,αν μιλαμε για υψηλη σχολη να σκεφτεις καμια εναλλκτικη. Καλυτερα,σκεψου τι θα σου αρεσε να κανεις και επισκεψου εναν επαγγελματια του αντικειμενου. Τουλαχιστον εμενα και καποια ατομα ακομη που γνωριζω,βοηθησε αρκετα. Ολα τα αλλα καντα περα. Αρνητικες σκεψεις στο μυαλο σου θα υπαρχουν ακομη και να πετυχεις. Σχεδον ποτε ο ανθρωπος δεν ειναι πληρεις,γιατι αυτο ειναι στην ανθρωπινη φυση. Δωσε χρονο στον εαυτο σου και δεσου μαζι του γιατι μονο αυτον θα εχεις. Ολα θα ερθουν,σιγα σιγα με μικρες επιτυχιες. Και να μην περασεις,δεν εχασες τον πολεμο αλλα μια μαχη,ξανασωσε και ξαναδωσε. Οσο μεγαλωνεις θα ωριμαζεις και θα σου ειναι ευκολοτερο να αφομιωσεις πραγματα,σου μιλα ατομο που απο πρωτη γυμνασιου εγραφε 1 φυσικη και τωρα εχει καταφερει να παρει ενα 11-12 με κοπο. Και ξερεις τι;ειμαι ευτυχισμενη και περηφανη για μενα,μπορει να μην εφτασα στην κορυφη του βουνου,ομως διενυσα μια τεραστια αποσταση. Ελπιζω εστω και στο ελαχιστο να σε βοηθησα,χωρις να ειμαι καμια ειδικος και καλως κακως,τετοιες σκεψεις οσο και να τις μοιραστεις δεν φευγουν ευκολα απο πανω σου. Οσο περναει ο καιρος ομως τα πραγματα θα καλυτερεψουν. Αυτα ελπιζω να μην στα επριξα,παω να διαβασω χημεια γιατι γραφω αυριο και εχω να αφομιωσω τεραστια υλη. Ψυχραιμια και ολα κομπλε θα πανε

Υ.Γ διαβασα τις προτιμησεις σου και αληθεια δεν φανταζεσαι ποσο μοιαζουμε. Το ιδανικο για μενα ειναι να πετυχω εργοθεραπεια/ λογοθεραπεια και απο κει και περα να ψαχτω για ψυχολογια-ανατομια κτλπ που με μαγευουν. Ποσα κοινα τελικα μπορεις να εχεις με εναν τυχαιο ανθρωπο;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Μαΐου 2022

Εαν όμως έχω τόσα πολλά όνειρα; Εάν θέλω να μάθω τοσα πολλά πράγματα που δεν ξέρω από που να αρχίσω;
Τόσο καιρό διάβαζα για να καταφέρω να περάσω σε μια σχολή στο πεδίο... Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν είναι το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω, μου φαίνονται τόσα πράγματα ενδιαφέροντα, η ιδέα του να σπουδάσω ένα μονο πράγμα με απωθεί. Τι κάνω τότε;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Μαΐου 2022

Κατάλαβες πολύ καλα, αυτό ακριβώς γίνεται δυστυχώς.
Πηγαίνω σε ψυχολόγο. Όλα καλα, το δουλεύω με τη βοήθεια της η οποία ειναι πολύτιμη.

Παναγια μου πρεπει να ειμαστε αδελφες ψυχες δεν εξηγειται αλλιως. Ακριβως τα ιδια σκεφτομαι,φετος τριτη λυκειου ενω ημουν φουλ αφοσιωμενη στην επιλογη μου ξεκινησα να εχω αμφιβολιες,καθως συνηδειτοποιω καθε μερα ολο και περισσοτερο ποσα πραγματα μου αρεσουν απο την γλωσσολογια μεχρι και την χημεια(αρρωστο). Ωστοσο,με εχουν κερδισει οτι και εσενα(ανατομιες/ιατρικες-ψυχολογια). Συμβουλη;προσπαθησε να περασεις εργοθεραπεια και σε δευτερο χρονο κανεις εξ αποστασεως ψυχολογια. Ακομη και να μην αναγνωριζετε εδω,μπορει να αναγνωριστει εξω η στο κατω κατω καντω για προσωπικη σου ευχαριστηση. Ακριβως αυτα σκεφτομαι να κανω εγω πρωτα ο Θεος και αν δεν πετυχω φετος,ξανα του χρονου. Θεληση να υπαρχει

 

[Schlimazel]

Καλησπέρα. Είμαι 19 και τον τελευταίο καιρό νιωθω αυτό που λέει ο τίτλος. Δεν έχω πετύχει τίποτα αξιόλογο μέχρι τωρα στη ζωή μου. Πέραν απο κάποια πτυχία στα αγγλικά, πέραν απο δουλειές που έχω κάνει τα καλοκαίρια στις οποίες ημουν καλή, δεν εχω κανει τίποτα αλλο, νιώθω άχρηστη. Φέτος ξαναδίνω πανελλήνιες ώστε να πετύχω τη σχολή που μου αρέσει, αλλά η πλήρης υλη και η δυσκολία στο να την αφομοιωσω με έχουν κάνει τοσο απαισιόδοξη και θα παω το ίδιο ασχημα με πέρσι. Επέλεξα την λάθος κατεύθυνση, δεν μπορώ με τιποτα να γινω όσο καλή χρειάζεται στη φυσικη και χημεια. Νιώθω αποτυχημένη. Νιώθω πως οι γονεις μου δεν έχουν τίποτα που να τους κανει περηφανους για μενα σε αντίθεση με τα αδέρφια μου. Έχω βυθιστεί σε έναν βούρκο ο οποίος με αδρανοποιει. Θελω να παρω τη ζωή στα χέρια μου να γεμίσω γνώσεις, αλλα εχω περιοριστεί τοσο πολυ σαυτα τα 4 πανελλαδικως εξεταζόμενα μαθηματα στα οποια δεν ειμαι καλη, με αποτέλεσμα να νιώθω αποτυχημένη. Κάποιοι στενοί μου άνθρωποι που τους το εχω συζητήσει μου λενε "ειναι δυνατόν να νιώθεις ετσι ενω είσαι μονο 19; εχεις ολη τη ζωη μπροστά σου"
Αλλα πραγματικά μέχρι τώρα δε θα έπρεπε να ειχα καταφέρει κάποια πράγματα ; να είχα μπει στην σχολή αρεσκείας μου και να έκανα τους γονεις μου χαρούμενους. Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια αλλα δε ξερω πραγματικά. Οι γονείς μου τόσο καιρό μου φέρονταν τρυφερά αλλα και αυτοί τελευταία έχουν αρχίσει να θυμώνουν με εμένα που προσπαθώ και δε τα καταφέρνω. Νιώθω μπερδεμένη με την ζωή μου και τελείως μόνη μου σε αυτό...
Θα χαιρόμουν να ακούσω τις απόψεις σας.

Γειά σου Νικολέτα

Νομιζω έχεις μπει σε τρυπακι.
Αν όντως είσαι σε λάθος κατεύθυνση, γιατί δεν άλλαξες πέρσι; Μέχρι τώρα απέφευγες μηπως να το συζητήσεις με τον εαυτό σου; ή φοβοσουν τη θεωρητική;

 

[Grand Duchess]

Γεια σου Νικολέτα.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πρώτον, δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα αδέλφια σου. Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι ότι οι άλλοι πρέπει να είναι περήφανοι για εσένα. Νομίζεις ότι οι γονείς σου περιμένουν τίποτα "grand" από ένα 19χρονο; Να σε δουν σιγά σιγά να μπαίνεις σε μια ευθεία θέλουν, τίποτα άλλο.


Είδα ότι σε ενδιαφέρουν οι σχολές της λογοθεραπείας/εργοθεραπείας, και ψυχολογίας.
Η τελευταία ανήκει σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση.
Επίσης άκουσα και κάτι για "ανατομία" από μια άλλη κοπέλα, τι πάει να πει "θέλω να σπουδάσω ανατομία - ψυχολογία;"
Η ανατομία σε πανεπιστημιακό επίπεδο είναι ένα μάθημα που ασχολείται με τα συστήματα του ανθρώπινου σώματος σε ΔΟΜΙΚΟ επίπεδο και την περιγραφή του.
Άλλο ανατομία, άλλο φυσιολογία άλλο ψυχολογία. Μην μπερδευεστε.

Πάμε πάλι στα δικά σου.
Καταλαβαίνω ότι νιώθεις κενη, όπως οι περισσότεροι που δίνουν πανελλήνιες με εσενα και σε οποιαδήποτε χρονιά.
Γιατι νομίζεις ότι δεν θα γίνεις ποτέ καλή σε αυτά τα μαθήματα; Έχεις δει τι φταίει; Μήπως έκανες λάθος επιλογή φροντιστηριου, λάθος τρόπο διαβάσματος, διαχείριση χρόνου κτλ;
Ή δεν σου αρέσουν τα μαθήματα με τα οποία ασχολείσαι;

Τα μαθήματα αυτά, πέρα από την φυσική που δεν ξέρω τι επίπεδο παίζει στις δύο σχολές, θα σου χρειαστούν μέσα στην σχολή. Μπορεί πολλές φορές να μας αρέσει το αντικείμενο και το όνομα μιας σχολής, αλλα όταν μπαίνεις σε αυτή να την σιχαθείς.

Γι'αυτό, κοίταξε τα μαθήματα του προγράμματος σπουδών πρώτα. Αν σου αρέσουν, συνέχιζε να προσπαθείς. Αν δεν πετύχεις στην Ελλάδα, κοίταξε για εξωτερικό.

Επειδή είναι οι τελευταίοι μήνες, προσπάθησε να βάλεις τα δυνατά σου.
Καλή επιτυχία!

 

[Career_coach]

Καλησπέρα. Είμαι 19 και τον τελευταίο καιρό νιωθω αυτό που λέει ο τίτλος. Δεν έχω πετύχει τίποτα αξιόλογο μέχρι τωρα στη ζωή μου. Πέραν απο κάποια πτυχία στα αγγλικά, πέραν απο δουλειές που έχω κάνει τα καλοκαίρια στις οποίες ημουν καλή, δεν εχω κανει τίποτα αλλο, νιώθω άχρηστη. Φέτος ξαναδίνω πανελλήνιες ώστε να πετύχω τη σχολή που μου αρέσει, αλλά η πλήρης υλη και η δυσκολία στο να την αφομοιωσω με έχουν κάνει τοσο απαισιόδοξη και θα παω το ίδιο ασχημα με πέρσι. Επέλεξα την λάθος κατεύθυνση, δεν μπορώ με τιποτα να γινω όσο καλή χρειάζεται στη φυσικη και χημεια. Νιώθω αποτυχημένη. Νιώθω πως οι γονεις μου δεν έχουν τίποτα που να τους κανει περηφανους για μενα σε αντίθεση με τα αδέρφια μου. Έχω βυθιστεί σε έναν βούρκο ο οποίος με αδρανοποιει. Θελω να παρω τη ζωή στα χέρια μου να γεμίσω γνώσεις, αλλα εχω περιοριστεί τοσο πολυ σαυτα τα 4 πανελλαδικως εξεταζόμενα μαθηματα στα οποια δεν ειμαι καλη, με αποτέλεσμα να νιώθω αποτυχημένη. Κάποιοι στενοί μου άνθρωποι που τους το εχω συζητήσει μου λενε "ειναι δυνατόν να νιώθεις ετσι ενω είσαι μονο 19; εχεις ολη τη ζωη μπροστά σου"
Αλλα πραγματικά μέχρι τώρα δε θα έπρεπε να ειχα καταφέρει κάποια πράγματα ; να είχα μπει στην σχολή αρεσκείας μου και να έκανα τους γονεις μου χαρούμενους. Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια αλλα δε ξερω πραγματικά. Οι γονείς μου τόσο καιρό μου φέρονταν τρυφερά αλλα και αυτοί τελευταία έχουν αρχίσει να θυμώνουν με εμένα που προσπαθώ και δε τα καταφέρνω. Νιώθω μπερδεμένη με την ζωή μου και τελείως μόνη μου σε αυτό...
Θα χαιρόμουν να ακούσω τις απόψεις σας.

Καλησπέρα Νικολέτα, το πρώτο σχόλιό που μπορώ να κάνω είναι ότι σε 2 χρόνια από τώρα θα είσαι πολύ περήφανη για τον εαυτό σου και ευχαριστημένη με όσα εχεις καταφερει αν παρεις τα καταλληλα ερεθισματα αποτο περιβαλλον σου, θεσεις στοχους και ενα πλανο για το που θελεις να φτασεις. Η κοινωνια στην οποια ζουμε ειναι απαιτητικη αλλα με ενα καλο πλανο ολα μπορουν να επιτευχθουν. Το περιβαλλον μας ειναι η κινητηρια δυναμη ολων των στοχων μας. Ενας καλος μεντορας θα σε βοηθησει να προχωρησεις και να παρεις τη ζωη στα χερια σου

 

[Nala]

Αρχικά πιστεύω να τα πήγες καλά στις εξετάσεις και σού εύχομαι καλά αποτελέσματα
Θά σού πρότεινα να μπεις και νά κοιτάξεις μία προς μία όλες τις σχολές του πεδίου σου,μπες στον ιστότοπο τους και μελέτησε μαθήματα και επαγγελματική αποκατάσταση
Μια σχολή πού πιστεύω καλύπτει όλα αυτά πού θέλεις να ασχοληθείς είναι ή ιστορία και φιλοσοφία της επιστήμης ΕΚΠΑ
Μπες λίγο και δες την

 

[nPb]

Καλησπέρα. Είμαι 19 και τον τελευταίο καιρό νιωθω αυτό που λέει ο τίτλος. Δεν έχω πετύχει τίποτα αξιόλογο μέχρι τωρα στη ζωή μου. Πέραν απο κάποια πτυχία στα αγγλικά, πέραν απο δουλειές που έχω κάνει τα καλοκαίρια στις οποίες ημουν καλή, δεν εχω κανει τίποτα αλλο, νιώθω άχρηστη.
Θα χαιρόμουν να ακούσω τις απόψεις σας.

Καλώς ήρθες στην ζωή. Αυτό θα το νιώθεις πολλές φορές στη ζωή σου απλά φρόντισε να παίρνεις χαρά από κάτι μικρό. Μάθε να χαμογελάς πιο πολύ, να κοιτάζεις εσύ σε τι ακριβώς βελτιώθηκες σήμερα. Δυστυχώς η κοινωνία που ζούμε, δεν προσφέρει και τα καλύτερα παραδείγματα.

 

[Markiz]

Καλησπέρα. Είμαι 19 και τον τελευταίο καιρό νιωθω αυτό που λέει ο τίτλος. Δεν έχω πετύχει τίποτα αξιόλογο μέχρι τωρα στη ζωή μου. Πέραν απο κάποια πτυχία στα αγγλικά, πέραν απο δουλειές που έχω κάνει τα καλοκαίρια στις οποίες ημουν καλή, δεν εχω κανει τίποτα αλλο, νιώθω άχρηστη. Φέτος ξαναδίνω πανελλήνιες ώστε να πετύχω τη σχολή που μου αρέσει, αλλά η πλήρης υλη και η δυσκολία στο να την αφομοιωσω με έχουν κάνει τοσο απαισιόδοξη και θα παω το ίδιο ασχημα με πέρσι. Επέλεξα την λάθος κατεύθυνση, δεν μπορώ με τιποτα να γινω όσο καλή χρειάζεται στη φυσικη και χημεια. Νιώθω αποτυχημένη. Νιώθω πως οι γονεις μου δεν έχουν τίποτα που να τους κανει περηφανους για μενα σε αντίθεση με τα αδέρφια μου. Έχω βυθιστεί σε έναν βούρκο ο οποίος με αδρανοποιει. Θελω να παρω τη ζωή στα χέρια μου να γεμίσω γνώσεις, αλλα εχω περιοριστεί τοσο πολυ σαυτα τα 4 πανελλαδικως εξεταζόμενα μαθηματα στα οποια δεν ειμαι καλη, με αποτέλεσμα να νιώθω αποτυχημένη. Κάποιοι στενοί μου άνθρωποι που τους το εχω συζητήσει μου λενε "ειναι δυνατόν να νιώθεις ετσι ενω είσαι μονο 19; εχεις ολη τη ζωη μπροστά σου"
Αλλα πραγματικά μέχρι τώρα δε θα έπρεπε να ειχα καταφέρει κάποια πράγματα ; να είχα μπει στην σχολή αρεσκείας μου και να έκανα τους γονεις μου χαρούμενους. Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια αλλα δε ξερω πραγματικά. Οι γονείς μου τόσο καιρό μου φέρονταν τρυφερά αλλα και αυτοί τελευταία έχουν αρχίσει να θυμώνουν με εμένα που προσπαθώ και δε τα καταφέρνω. Νιώθω μπερδεμένη με την ζωή μου και τελείως μόνη μου σε αυτό...
Θα χαιρόμουν να ακούσω τις απόψεις σας.

Μάθε να αποδέχεσαι τη ζωή και να προχωράς . Η κοινωνία είναι σκληρή , η αγορά εργασίας φουλ ανταγωνιστική , ο κύκλος των γνωριμιών και των επαφών σου πρόκειται να αλλάξει σε βάθος πενταετίας . Ειλικρινά , δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποια παιδιά 18 και 19 χρόνων νιώθουν αποτυχημένα … Τι είναι αποτυχία ; Που δεν θα περάσεις νομική ή ιατρική ας πούμε ;



Εγώ ξέρω παιδιά που όνειρο τους ήταν να παντρευτούν . Άλλα να μπουν στο δημόσιο . Άλλα απλά να ζουν μια ήσυχη ζωή και άλλα να τη ζουν στο έπακρο. Η ικανοποίηση των αιτημάτων των άλλων δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό . Εγώ δεν «πέτυχα» για να ικανοποιήσω τους άλλους , πόσον μάλλον τους γονείς μου . «Πέτυχα» για να ικανοποιήσω τον εαυτό μου . Deal with it και προχωρά .

 

[nPb]

Μάθε να αποδέχεσαι τη ζωή και να προχωράς . Η κοινωνία είναι σκληρή , η αγορά εργασίας φουλ ανταγωνιστική , ο κύκλος των γνωριμιών και των επαφών σου πρόκειται να αλλάξει σε βάθος πενταετίας . Ειλικρινά , δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποια παιδιά 18 και 19 χρόνων νιώθουν αποτυχημένα … Τι είναι αποτυχία ; Που δεν θα περάσεις νομική ή ιατρική ας πούμε ;



Εγώ ξέρω παιδιά που όνειρο τους ήταν να παντρευτούν . Άλλα να μπουν στο δημόσιο . Άλλα απλά να ζουν μια ήσυχη ζωή και άλλα να τη ζουν στο έπακρο. Η ικανοποίηση των αιτημάτων των άλλων δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό . Εγώ δεν «πέτυχα» για να ικανοποιήσω τους άλλους , πόσον μάλλον τους γονείς μου . «Πέτυχα» για να ικανοποιήσω τον εαυτό μου . Deal with it και προχωρά .

Γενικά συμφωνώ αλλά ο γαμός δεν είναι ένας στόχος ζωής. Παίζουν άλλοι παράγοντες ρόλο. Θα συμπλήρωνα ότι είναι λογικό που οι περισσότεροι νέοι νιώθουν αποτυχημένοι καθώς μεγαλώνουν σε τοξικά οικογενειακά περιβάλλοντα όπου από μικροί ακούνε ότι ο ξάδερφος πέρασε πρώτος στο ΕΜΠ. Βέβαια δεν λέει κανείς για το που καταλήγουν τόσοι πρώτοι ξάδερφοι κάθε χρόνο.

 

[Markiz]

Γενικά συμφωνώ αλλά ο γαμός δεν είναι ένας στόχος ζωής. Παίζουν άλλοι παράγοντες ρόλο. Θα συμπλήρωνα ότι είναι λογικό που οι περισσότεροι νέοι νιώθουν αποτυχημένοι καθώς μεγαλώνουν σε τοξικά οικογενειακά περιβάλλοντα όπου από μικροί ακούνε ότι ο ξάδερφος πέρασε πρώτος στο ΕΜΠ. Βέβαια δεν λέει κανείς για το που καταλήγουν τόσοι πρώτοι ξάδερφοι κάθε χρόνο.

Κι όμως , για κάποιους είναι . Δεν συμφωνώ απαραίτητα , δεν το κατακρίνω όμως . Γνωρίζω ανθρώπους που όνειρο τους είναι η δημιουργία οικογένειας και τίποτα παραπάνω . Η ακαδημαϊκή γνώση και η επαγγελματική εξέλιξη για αρκετό κόσμο δεν αποτελεί στόχο ή όνειρο .

 

[nPb]

Oύτε η οικογένεια αποτελεί στόχο γιατί η επιλογή σωστού συντρόφου για δημιουργία οικογένειας δεν ειναι μια απλή διαδικασία. Οι περισσότεροι μπερδεύουν έναν σεξουαλικό σύντροφο ή μια τυχαία εγκυμοσύνη επειδή έκαναν σεξ χωρίς προφύλαξη, ως ...οικογένεια. Καλώς ή κακώς, τέτοιες αντιλήψεις είναι λίγο οπισθοδρομικές και συνήθως εκφράζονται από ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να αξιοποιούν ευκαιρίες. Εξάλλου στην Ελλάδα, συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι εκφράζουν ότι η καριέρα είναι χολέρα ή ακόμη και η θρησκευτική συνείδηση βασίζεται στην πνευματική προσμονή για τον άλλο κόσμο. Οπότε ναι, υπό αυτή την έννοια οτιδήποτε άλλο εκτός οικογένειας, δεν είναι στόχος.