Καλησπέρα. Σχετικά με τους μισθούς φροντιστηριων, που περίπου κυμαίνονται; ακούω τραγικά σχόλια και ότι μόνο με δουλειά σε φροντιστήριο δεν τα βγάζεις πέρα.. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Από την στιγμή που η εργατική νομοθεσία της Ελλάδας είναι σε "αναστολή" από ίδρυσης του κράτους (1835) είναι λογικό να ισχύουν τα τραγικά σχόλια καθώς πολλοί φροντιστηριάρχες ξέρουν πολύ καλά την ανάγκη βιοπορισμού για δουλειά και πατάνε σε αυτό με όρους εργασιακής ανηθικότητας. Ένας φροντιστηριάρχης μπορεί να χρεώνει το μάθημα (ώρα) 15 ευρώ κατά μέσον όρο και αυτός βγάζει τα 12 ευρώ ανώδυνα. Ο καθηγητής παίρνει τα υπόλοιπα.
Το θέμα δεν είναι ότι μόνο οι μισθοί είναι τρομερά χαμηλοί ώστε να μην καλύπτουν και τα έξοδα μετακίνησης, ή δαπάνες υλικού που πληρώνει ο καθηγητής από την τσέπη του, όσο ότι έχει
0 ένσημα και
0 ιατροφαρμακευτική κάλυψη εκτός και αν κάνει ο εργαζόμενος ιδιωτική ιατροφαρμακευτική ασφάλιση (δηλαδή, να πληρώνει την θέση εργασίας του)! Καλά να πάθουμε Παρασκευή γιατί ως νέες γενιές δεν κάνουμε τίποτα ώστε να συμβάλλουμε στην αυστηροποίηση της επιθεώρησης εργασίας ή με ποια κριτήρια κάποιος θα ανοίγει μια επιχείρηση και θα προσλαμβάνει προσωπικό. Οι περισσότεροι νέοι ή και 40ρηδες που εργάζονται ή υπο-απασχολούνται σε φροντιστήρια, είναι τρεις λαλούν και αυτό φυσικά βολεύει το σύστημα του μπάχαλου.
Σε καμία χώρα του δυτικού κόσμου, δεν υπάρχει αυτή η απάτη. Γιατί αυτό το είδος εργασίας με τέτοιους όρους είναι καθαρά μια απάτη.

Σε απλά οικονομικά, αν μια επιχείρηση δεν μπορεί να διαθέτει τις προβλεπόμενες παροχές στους υπαλλήλους βάση του νόμου, τότε κλείνει. Στην Ελλάδα "συντηρούνται" στο όνομα της υπο-απασχόλησης και κάποιων ακατανόητων μεθόδων των ιδιοκτητών φροντιστηρίων με την εφορία ή την επιθεώρηση εργασίας.