Μηχανογραφικό 2010 (90%). Τί δηλώσαμε τελικά;

[nPb]

Στην ζωή συνέχεια δεν κάνουμε συμβιβασμούς χωρίς να το καταλαβαίνουμε; Φέρνω ως παραδείγματα τις φιλίες, τις σχέσεις, τον γάμο. Όλοι ψάχνουμε για κάτι καλύτερο και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε συμβιβαζόμαστε με χαρακτήρες, πράγματα και καταστάσεις. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Με αργά και σταθερά βήματα όσο το ευνοουν οι συνθήκες. Πόσο μάλλον στο θέμα εργασία το οποίο λειτουργεί με άλλους κανόνες στρατηγικής. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει και δεν κάνει συμβιβασμούς στην ζωή του. Κάποιες φορές ίσως κάνει λόγω καταστάσεων και αρνητικών συγκυριών. Στην ζωή δεν είναι όλα ρόδινα ούτε σου έρχονται όπως τα περιμένεις πάντα. Αλλιώς προγραμματίζεις και αλλιώς σου έρχονται. Βλέπεις η σημερινή κοινωνία είναι ένας αθέμιτος ανταγωνισμός σε όλα. Κάθε μέρα όσο σπουδάζει κανείς, χάνει αυτομάτως μια εργασιακή ευκαιρία η οποία βάση πιθανοτήτων, ίσως να μην ξαναπαρουσιαστεί ποτέ. Γι' αυτό κατ' εμέ, καλύτερα κάποιος μετά το πτυχίο να εξασφαλίσει μια πολύ καλή δουλειά δημοσίου ώστε να είναι εξασφαλισμένος και μισθολογικά και ασφαλιστικά (δηλ., να έχει ασφαλισμένα εργάσιμα χρόνια ώστε να μπορεί να πάρει σύνταξη στα γηρατειά) και μετά ας κάνει διάφορες τρέλες (π.χ. μεταπτυχιακά, διδακτορικά, 3-4 πτυχία πανεπιστημίου) με σκοπό να αλλάξει εργασιακό πεδίο (να πάει εκεί που θέλει). Βέβαια πολλά επαγγέλματα φαντάζουν ενδιαφέροντα και στην πραγματικότητα όσοι ασχολούνται με αυτά ή έχουν πάθει πλήξη ή έχουν κατάθλιψη ή παίρνουν ψυχοφάρμακα (π.χ. ανώτατο τραπεζικό στέλεχος το οποίο θεωρείται περιζήτητο επάγγελμα). Πώς γίνεται να συμβαίνει και αυτό; Τι πιστεύετε;

Σύμφωνα με όσα ανέφερα τόσο σε αυτό το post όσο και σε άλλα posts, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να παρεμποδίσω ελπίδες και όνειρα ή να προκαλέσω εντυπώσεις ή σύγχυση. Ο καθένας είναι ελεύθερος να χαράξει την ζωή του όπως του καπνίσει με τους δικούς του όρους. Μια συζήτηση απλή, κάνουμε εδώ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[karotenia]

Νομίζω θα στεναχωρηθώ αν ανέβει Και που θα πας βρε Καροτένια μου στη Σπάρτη;;Εγώ δεν τη δήλωσα καθόλου Αν περάσεις εκεί,θα σε βάλουμε Αθήνα με το ζόρι και μετά θα τα σπάσουμε όλα (ή και το ανάποδο) Αν πάρω υποτροφία θα σας πάω στα μπουζούκια (που δε μου αρέσουν αλλά λέμε τώρα) Πωπω,μας φαντάζομαι να μαζευόμαστε οι επιστημόνισσες μαζί (φαρμακοποιοί και νοσηλευτές) και τρελαίνομαι

ναι εβαλα σπαρτη για αυτο παρακαλαω να μην ανεβει εκει ειναι χαλια να φανταστεις εχει μονο 2 τμηματα την νοσηλευτικη και ενα αλλο που λεγετε οργανωσης και διαχειρισης αθλητισμου(δεν χωνευω τουσ γυμναστες)
ΑΘΗΝΑ VS ΣΠΑΡΤΗ μπορει η σπαρτη να νικησε στον πελλοπονησιακο πολεμο αλλα δεν θα τα καταφερει ξανα

Νομίζω θα στεναχωρηθώ αν ανέβει Και που θα πας βρε Καροτένια μου στη Σπάρτη;;Εγώ δεν τη δήλωσα καθόλου Αν περάσεις εκεί,θα σε βάλουμε Αθήνα με το ζόρι και μετά θα τα σπάσουμε όλα (ή και το ανάποδο) Αν πάρω υποτροφία θα σας πάω στα μπουζούκια (που δε μου αρέσουν αλλά λέμε τώρα) Πωπω,μας φαντάζομαι να μαζευόμαστε οι επιστημόνισσες μαζί (φαρμακοποιοί και νοσηλευτές) και τρελαίνομαι

Δεν ήταν παράκληση χρυσή μου,ήταν καθαρή διαταγή Γιατί αν παντρευτώ ποτέ (λέμε τώρα) τουλάχιστον ας γίνει όπως γουστάρω!Εγώ στη δουλειά και ο άντρας να τρίβει το πάτωμα Φυσικά και κουμπάρα!!!!
Νίκο με παπά και όλες τις χάρες του θεάματος (γιατί θέαμα είναι το όλο θέμα) και θα πληρώσεις και το τραπέζι για τους 1.456.234 καλεσμένους μου

καλεστε ολη την επιστημονικη κοινοτητα ολων των κλαδων!!!!

Στην ζωή συνέχεια δεν κάνουμε συμβιβασμούς χωρίς να το καταλαβαίνουμε; Φέρνω ως παραδείγματα τις φιλίες, τις σχέσεις, τον γάμο. Όλοι ψάχνουμε για κάτι καλύτερο και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε συμβιβαζόμαστε με χαρακτήρες, πράγματα και καταστάσεις. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Με αργά και σταθερά βήματα όσο το ευνοουν οι συνθήκες. Πόσο μάλλον στο θέμα εργασία το οποίο λειτουργεί με άλλους κανόνες στρατηγικής. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει και δεν κάνει συμβιβασμούς στην ζωή του. Κάποιες φορές ίσως κάνει λόγω καταστάσεων και αρνητικών συγκυριών. Στην ζωή δεν είναι όλα ρόδινα ούτε σου έρχονται όπως τα περιμένεις πάντα. Αλλιώς προγραμματίζεις και αλλιώς σου έρχονται. Βλέπεις η σημερινή κοινωνία είναι ένας αθέμιτος ανταγωνισμός σε όλα. Κάθε μέρα όσο σπουδάζει κανείς, χάνει αυτομάτως μια εργασιακή ευκαιρία η οποία βάση πιθανοτήτων, ίσως να μην ξαναπαρουσιαστεί ποτέ. Γι' αυτό κατ' εμέ, καλύτερα κάποιος μετά το πτυχίο να εξασφαλίσει μια πολύ καλή δουλειά δημοσίου ώστε να είναι εξασφαλισμένος και μισθολογικά και ασφαλιστικά (δηλ., να έχει ασφαλισμένα εργάσιμα χρόνια ώστε να μπορεί να πάρει σύνταξη στα γηρατειά) και μετά ας κάνει διάφορες τρέλες (π.χ. μεταπτυχιακά, διδακτορικά, 3-4 πτυχία πανεπιστημίου) με σκοπό να αλλάξει εργασιακό πεδίο (να πάει εκεί που θέλει). Βέβαια πολλά επαγγέλματα φαντάζουν ενδιαφέροντα και στην πραγματικότητα όσοι ασχολούνται με αυτά ή έχουν πάθει πλήξη ή έχουν κατάθλιψη ή παίρνουν ψυχοφάρμακα (π.χ. ανώτατο τραπεζικό στέλεχος το οποίο θεωρείται περιζήτητο επάγγελμα). Πώς γίνεται να συμβαίνει και αυτό; Τι πιστεύετε;

Σύμφωνα με όσα ανέφερα τόσο σε αυτό το post όσο και σε άλλα posts, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να παρεμποδίσω ελπίδες και όνειρα ή να προκαλέσω εντυπώσεις ή σύγχυση. Ο καθένας είναι ελεύθερος να χαράξει την ζωή του όπως του καπνίσει με τους δικούς του όρους. Μια συζήτηση απλή, κάνουμε εδώ...

εχεις απολυτο δικιο οσον αφορα τις χαμενες ευκαιριες εργασιας αλλα και τον χρονο που χανει καποιος κανοντας αδιακοπα σπουδες.τωρα σχετικα με τα ψυχοφαρμακα και τους και τα ανωτατα τραπεζικα στελεχη τι να σου πω εγω πεθανα απο πληξη και μονο που το ακουσα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

τωρα σχετικα με τα ψυχοφαρμακα και τους και τα ανωτατα τραπεζικα στελεχη τι να σου πω εγω πεθανα απο πληξη και μονο που το ακουσα

Από γνωστό μου διευθυντή τράπεζας το ημερήσιο ωράριο εργασίας είναι 8:00-19:00 με έναν μεγάλο μισθό τον οποίο δεν μπορεί να χαρεί. Την γυναίκα του και το παιδί τους βλέπει ελάχιστα και κυρίως μόνο το Σαββατοκύριακο. Το περιβάλλον εργασίας αρκετά απαιτητικό και αγχωτικό. Έχει τον κάθε δυσαρεστημένο πελάτη που περιμένει πολλές ώρες τον Ταμία, να του κάνει παράπονα,...κτλ. Απαιτεί να είσαι όλες τις ώρες ψυχή και σώμα εκεί και το μυαλό να δουλεύει με τριπλό καρμπυρατέρ. Δηλ., να μπορείς να δίνεις λύσεις σε περίεργα προβλήματα του κόσμου αλλά και των υπαλλήλων της τραπέζης που διευθύνει. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος από ότι μου λέει, νιώθει πολύ κουρασμένος. Τεράστια η δουλειά και οι ευθύνες. Αυτά να τα ακούνε όσοι επιδιώκουν καριέρες τέτοιες από το 5ο επιστημονικό πεδίο. Δείτε και την άλλη όψη του νομίσματος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[karotenia]

Από γνωστό μου διευθυντή τράπεζας το ημερήσιο ωράριο εργασίας είναι 8:00-19:00 με έναν μεγάλο μισθό τον οποίο δεν μπορεί να χαρεί. Την γυναίκα του και το παιδί τους βλέπει ελάχιστα και κυρίως μόνο το Σαββατοκύριακο. Το περιβάλλον εργασίας αρκετά απαιτητικό και αγχωτικό. Έχει τον κάθε δυσαρεστημένο πελάτη που περιμένει πολλές ώρες τον Ταμία, να του κάνει παράπονα,...κτλ. Απαιτεί να είσαι όλες τις ώρες ψυχή και σώμα εκεί και το μυαλό να δουλεύει με τριπλό καρμπυρατέρ. Δηλ., να μπορείς να δίνεις λύσεις σε περίεργα προβλήματα του κόσμου αλλά και των υπαλλήλων της τραπέζης που διευθύνει. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος από ότι μου λέει, νιώθει πολύ κουρασμένος. Τεράστια η δουλειά και οι ευθύνες. Αυτά να τα ακούνε όσοι επιδιώκουν καριέρες τέτοιες από το 5ο επιστημονικό πεδίο. Δείτε και την άλλη όψη του νομίσματος.

κοιτα ειναι χαλια για αυτον! την γυναικα του δεν νομιζω να την χαλαει να ζει με τοσα χρηματακαλα περα απο την πλακα ειναι οτι να ναι αυτες οι δουλειες εχουν πολλες ευθυνες και πανω απο ολα ειναι βαρετες, ασχολεισαι συνεχεια με τα ιδια πραγματα, προσωπικα μου αρεσουν οι εναλλαγες παντου και με κουραζει αφανταστα η ρουτινα, δεν θα μπορουσα να κανω ποτε κατι τετοιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

κοιτα ειναι χαλια για αυτον! την γυναικα του δεν νομιζω να την χαλαει να ζει με τοσα χρηματα

τους άντρες πολλές γυναίκες τους εμίσησαν αλλά ουδεμία παντρεμένη γυναίκα (αν και ανύπαντρη) εμίσησεν το πολύ χρήμα

Όντως. Και εγώ βαριέμαι τις ρουτίνες και τις υπορουτίνες όχι μόνο στο κομμάτι δουλειά... Πλήττω εύκολα σαν βλήτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[karotenia]

δικιο εχεις ειναι λιγοι οι συμβατικοι τυποι που τους αρεσει δηλαδη να κανουν τα ιδια και τα ιδια. ο ανθρωπος ειναι δημιουργικο ον και του αρεσει να ανακαλυπτει καινουρια πραγματα. παντως ακομα και σε νοσοκομειο να δουλεψω εχω την πεποιθηση οτι δεν θα βαρεθω ποτε γιατι θα γνωριζω νεους ανθρωπουσ και θα ερχομαι αντιμετωπη με διαφορετικα περιστατικα και διαφορετικους ασθενεις γι αυτο και το επελεξα!!!τι να πω ελπιζω τουλαχιστον να διατηρησω μια αλφα σταθεροτητα στην προσωπικη μου ζωη.φανταζεσαι να βαριεμαι και τους αντρες και να τους χωριζω?στο τελος θα καταληξω να εχω περισσοτερα διαζυγια και απο τον ανδρεα μικρουτσικο!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Παλιότερα που είχα πάει νοσοκομείο λόγω οικογενειακής υπόθεσης, το βράδυ (δηλ., τα μεσάνυχτα) έβλεπα τους νοσηλευτές και την προϊσταμένη να έχουν στρωθεί στο τάβλι τρώγοντας πίτσες και πίνοντας μπύρες και να βαριούνται που ζούν όταν τους διέκοπταν οι συγγενείς ή οι αποκλειστικές νοσοκόμες για να επισκεφτούν κάποιο δωμάτιο ασθενή... Η δουλειά γι' αυτούς ήταν μια ρουτίνα...

δικιο εχεις ...

και η γνωριμία με έναν νέο άντρα είναι ένα νέο κεφάλαιο, ένα νέο παράθυρο στον κόσμο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[karotenia]

Παλιότερα που είχα πάει νοσοκομείο λόγω οικογειακής υπόθεσης, το βράδυ (δηλ., τα μεσάνυχτα) έβλεπα τους νοσηλευτές και την προϊσταμένη να έχουν στρωθεί στο τάβλι τρώγοντας πίτσες και πίνοντας μπύρες και να βαριούνται που ζούν όταν τους διέκοπταν οι συγγενείς ή οι αποκλειστικές νοσοκόμες για να επισκεφτούν κάποιο δωμάτιο ασθενή... Η δουλειά γι' αυτούς ήταν μια ρουτίνα...



και η γνωριμία με έναν νέο άντρα είναι ένα νέο κεφάλαιο, ένα νέο παράθυρο στον κόσμο...

λες να καταντησω ετσι!δεν θα το αντεξω......πρεπει να αντισταθωπαση θυσια!!!!!τωρα αυτα που λες για τους αντρες εχεις δικιο ειναι κατι νεο που σε περιμενει να το εξευρευνησεις αλλα σου ειπα και πριν πως δεν με φοβιζει το καινουριο αλλα το βαρετο (οχι απαραιτητα το παλιο).ασε που και εμεις ετσι ειμαστε αβυσσοσ η ψυχη της γυναικας!!!(μου αρεσει που ειμαστε μεσα στο θεμα και δεν βγαινουμε ποτε εκτος)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[avenger92]

Στην ζωή συνέχεια δεν κάνουμε συμβιβασμούς χωρίς να το καταλαβαίνουμε; Φέρνω ως παραδείγματα τις φιλίες, τις σχέσεις, τον γάμο. Όλοι ψάχνουμε για κάτι καλύτερο και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε συμβιβαζόμαστε με χαρακτήρες, πράγματα και καταστάσεις. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Με αργά και σταθερά βήματα όσο το ευνοουν οι συνθήκες. Πόσο μάλλον στο θέμα εργασία το οποίο λειτουργεί με άλλους κανόνες στρατηγικής. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θέλει και δεν κάνει συμβιβασμούς στην ζωή του. Κάποιες φορές ίσως κάνει λόγω καταστάσεων και αρνητικών συγκυριών. Στην ζωή δεν είναι όλα ρόδινα ούτε σου έρχονται όπως τα περιμένεις πάντα. Αλλιώς προγραμματίζεις και αλλιώς σου έρχονται. Βλέπεις η σημερινή κοινωνία είναι ένας αθέμιτος ανταγωνισμός σε όλα. Κάθε μέρα όσο σπουδάζει κανείς, χάνει αυτομάτως μια εργασιακή ευκαιρία η οποία βάση πιθανοτήτων, ίσως να μην ξαναπαρουσιαστεί ποτέ. Γι' αυτό κατ' εμέ, καλύτερα κάποιος μετά το πτυχίο να εξασφαλίσει μια πολύ καλή δουλειά δημοσίου ώστε να είναι εξασφαλισμένος και μισθολογικά και ασφαλιστικά (δηλ., να έχει ασφαλισμένα εργάσιμα χρόνια ώστε να μπορεί να πάρει σύνταξη στα γηρατειά) και μετά ας κάνει διάφορες τρέλες (π.χ. μεταπτυχιακά, διδακτορικά, 3-4 πτυχία πανεπιστημίου) με σκοπό να αλλάξει εργασιακό πεδίο (να πάει εκεί που θέλει). Βέβαια πολλά επαγγέλματα φαντάζουν ενδιαφέροντα και στην πραγματικότητα όσοι ασχολούνται με αυτά ή έχουν πάθει πλήξη ή έχουν κατάθλιψη ή παίρνουν ψυχοφάρμακα (π.χ. ανώτατο τραπεζικό στέλεχος το οποίο θεωρείται περιζήτητο επάγγελμα). Πώς γίνεται να συμβαίνει και αυτό; Τι πιστεύετε;

Σύμφωνα με όσα ανέφερα τόσο σε αυτό το post όσο και σε άλλα posts, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να παρεμποδίσω ελπίδες και όνειρα ή να προκαλέσω εντυπώσεις ή σύγχυση. Ο καθένας είναι ελεύθερος να χαράξει την ζωή του όπως του καπνίσει με τους δικούς του όρους. Μια συζήτηση απλή, κάνουμε εδώ...

Οταν ψαχνεις για κατι καλυτερο,ειτε στον ερωτικο τομεα ειτε οπουδηποτε αλλου,δεν συμβιβαζεσαι.Αντιθετως.Συμβιβασμους με την εννοια της υποχωρησης κανουμε στις φιλιες και στις σχεσεις μιας αλλα αυτο ειναι απολυτα λογικο.Δεν πρεπει να ειμαστε εγωιστες οποτε για να δημιουργησουμε υγιεις σχεσεις χρειαζεται να υποχωρουμε σε καποιες καταστασεις.Φυσικα και δεν ειναι ολα ροδινα στη ζωη.Αν δεις οτι εχεις κανει τα παντα,εχασες και δεν υπαρχει αλλη διεξοδος τοτε συμβιβασου.Γιατι να συμβιβαστεις ομως εξ'αρχης?Πριν καν προσπαθησεις?Οσον αφορα το τραπεζικο στελεχος που ανεφερες ως παραδειγμα, προφανως εθεσε λαθος προτεραιοτητες στη ζωη και στη καριερα του.Δεν του αρεσε πραγματικα αυτο το επαγγελμα και συμβιβαστηκε,το ακολουθησε.Ετσι αυτοτιμωρησε τον εαυτο του,καταδικαστηκε στην δυστυχια.Ολα για τα λεφτα και για μια "ανετη" ζωη.Ανετη ως προς τα υλικα αγαθα.Ως προς την ψυχικη υγεια ομως?
Εννοειται οτι κανουμε μια απλη συζητηση.Σεβομαι τις αποψεις σου και ''παιρνω" πραγματα απο οσα λες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Σε πληροφορώ τόσοι νέοι πτυχιούχοι Οικονομικών Επιστήμων που ονειρεύονται να γίνουν τραπεζικά στελέχη κάποια στιγμή έχουν φτύσει αίμα στα μεταπτυχιακά, στις προϋπηρεσίες σε τράπεζες και στις επιμορφώσεις μπας και διοριστούν σε κάποια τράπεζα. Λάθος προγραμματισμός και εδώ; Λάθος προτεραιότητες και εδώ;

Τελικά, οι σπουδές και οι μεταπτυχιακές σπουδές στα Οικονομικά και στην Τραπεζική Επιστήμη είναι για το θεαθήναι, δηλ., για ανθρώπους με λάθος προτεραιότητες; Συνήθως οι απόφοιτοι Οικονομικού κλάδου σε Τράπεζες με εξαντλητικό αντικείμενο εργασίας, δουλεύουν...

Σήμερα καλώς ή κακώς, οι σπουδές γίνονται με ένα ανταποδωτικό τέλος άσχετα αν μας πιάνουν τα κομμουνιστικά μας και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε: το χρήμα. Κανείς δεν σπουδάζει για την φουκαριάρα την μανούλα του. Δυστυχώς η καθημερινή επιβίωση δεν στηρίζεται σε φιλοσοφικές θεωρίες περί ηθικής του χρήματος, ηθικές αξίες,...κτλ αλλά στο χρήμα. Αν δεν έχεις δουλειά και η κοιλιά χορεύει αμανέ από την πείνα...όλα τα άλλα τα ακούω βερεσέ. Όλα τα επαγγέλματα φαντάζουν γοητευτικά..μέχρι να επέρθεις στην ρουτίνα της καθημερινότητας για την υπόλοιπη ζωή σου. Αναγκαίο κακό η ρουτίνα. Εξάλλου ο καθένας βλέπει την επιστήμη του δημιουργική. Προσωπικά θεωρώ δημιουργικό το επάγγελμα του καθηγητή για x λόγους. Κάποιος άλλος δεν το θεωρεί. Θεωρεί κάποιο άλλο επάγγελμα για y λόγους. Όμως κάποια στιγμή λόγω άλλων υποχρεώσεων (δεν θα είμαι πάντα εργένης και να με χρηματοδοτεί ο μπαμπάς) θα επέλθω σε φάση ρουτίνας μόνο και μόνο να συντηρώ τις οικονομικές υποχρεώσεις μου. Δεν θα έχω τις χρονικές πολυτέλειες να ψάχνω ποια επιστήμη είναι η καλύτερη για να πάω να σπουδάσω εκείνη σε εκείνο το χρονικό πλαίσιο. Η προσωπική ζωή θα μου πείτε πού θα είναι; Κάπου εκεί ενδιάμεσα χωμένη και στριμωγμένη μέσα στο όλο κλίμα της εργασιακής αβεβαιότητας, οικογενειακής αβεβαιότητας, ανεργίας...κτλ. Άρα δεν θα έχουμε προσωπική ζωή. Προσωπική ζωή και μεγαλοκαριέρες δεν πάνε χέρι χέρι. Ή το ένα ή το άλλο. Ή "φτωχός" με καθαρή συνείδηση ή "πλούσιος" με αξίες ότι σχετίζεται με το χρήμα. Διανύουμε εποχές οικονομικά αβέβαιες. Η οικονομικοκοινωνική κρίση μπορεί να εξασθενήσει και μετά από 60 χρόνια ή και ποτέ (στοχαστικό μοντέλο). Άρα θα πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα οικονομικοκοινωνικά δεδομένα..που θα τα δούμε από Σεπτέμβριο και εις το εξής. Δεν μπορείς να έχεις τρελές απαιτήσεις για δουλειές...κτλ όταν δεν υπάρχουν αναπτυξιακοί πόροι και νέες δουλειές. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν θυμάμαι να έγιναν αναπτυξιακές επενδύσεις στην Ελλάδα. Μόνο σκάνδαλα και μίζες θυμάμαι. Άρα σαν εν γένει πτυχιούχος σε τι να ελπίζω; Σε ένα σωρό μεταπτυχιακά και δεύτερα, τρίτα,...,ν-οστά νέα πτυχία Πανεπιστημίου μπας και αυξήσω τα μόρια για τον ΑΣΕΠ; Υπάρχει εργασιακό μέλλον στην Ελλάδα, όταν η αναπτυξιακή ένταση είναι μηδενική; Πού είναι οι βιομηχανίες και τα ερευνητικά κέντρα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[petran_r21]

Από γνωστό μου διευθυντή τράπεζας το ημερήσιο ωράριο εργασίας είναι 8:00-19:00 με έναν μεγάλο μισθό τον οποίο δεν μπορεί να χαρεί. Την γυναίκα του και το παιδί τους βλέπει ελάχιστα και κυρίως μόνο το Σαββατοκύριακο. Το περιβάλλον εργασίας αρκετά απαιτητικό και αγχωτικό. Έχει τον κάθε δυσαρεστημένο πελάτη που περιμένει πολλές ώρες τον Ταμία, να του κάνει παράπονα,...κτλ. Απαιτεί να είσαι όλες τις ώρες ψυχή και σώμα εκεί και το μυαλό να δουλεύει με τριπλό καρμπυρατέρ. Δηλ., να μπορείς να δίνεις λύσεις σε περίεργα προβλήματα του κόσμου αλλά και των υπαλλήλων της τραπέζης που διευθύνει. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος από ότι μου λέει, νιώθει πολύ κουρασμένος. Τεράστια η δουλειά και οι ευθύνες. Αυτά να τα ακούνε όσοι επιδιώκουν καριέρες τέτοιες από το 5ο επιστημονικό πεδίο. Δείτε και την άλλη όψη του νομίσματος.

Το εξαντλητικο ωραριο δεν ειναι μονο για αυτους που τελειωσαν σχολη 5ου πεδιου,μην τρελαθουμε.Ενας γιατρος συνηθως ξεφευγει κατα πολυ απο το 8αωρο και εχει να κανει με την ανθρωπινη υγεια(το πιο σημαντικο).Πολλοι δικιγοροι εργαζονται επισης πολλες ωρες συχνα και εκτος γραφειου.Οι μηχανικοι(και συγκεκριμενα οι τοπογραφοι που τυχαινει να γνωριζω) δουλευουν ακαταπαυστα σε γραφειο-σπιτι.Ο Ακομα και ο ελευθερος επαγγελματιας που εχει ανοιξει την δικια του επιχειρηση αγωνιζεται καθημερινα πολλες ωρες ειδικα αν δεν εχει συνεργατες.Κακα τα ψεματα αν δεν δουλεψεις αρκετα χρηματα δεν βγαζεις (εγινε αναφορα και στα χρηματα).Αλλωστε απο 5ο πεδιο δεν γινεσαι μονο διευθηντης αλλα χιλια δυο επαγγελματα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.