Κατατακτήριες από βιολογικό σε ιατρική

[allall1]

Μόνιμοι δούλοι οι γιατροί με υπερβολικά μεγάλες ευθύνες (24/7/365 ανοιχτό το κινητό) χωρίς την αντίστοιχη ανταμοιβή. Και ένας απλός ηλεκτρολόγος με μεταπτυχιακό (6-7 χρόνια σπουδές), μόνιμη ευθύνη και αγωνία για δικαστήρια, και μόνιμα ανοιχτό κινητό (24/7/365), άνετα ξεκινάει με 1.500, για να μην πω 2.000 καθαρά (φίλος ξεκίνησε με 2.700).

Για τους γιατρούς, μόνο η έρευνα στο εξωτερικό έχει νόημα.

Και υπάρχουν απόφοιτοι με 4-5 χρόνια σπουδές που ξεκινάνε με 2.000 ή και 3.000 καθαρά, 7 ώρες την μέρα και χωρίς καμία δικαστική ευθύνη / αγωνία. Π.χ. απόφοιτοι STEM, που με λίγο self-study έχουν μάθει AI και Data Science.

Και προφανώς μπορώ να σκεφτώ πολλές άλλες ειδικότητες με 4 χρόνια σπουδές που ξεκινάνε με 1.500.

αυτα ρε μαν με το μονιμα ανοιχτο το κινητο κ ευθυνες 24/24 ολο το χρονο απο το μυαλο σ τα βγαζεις ή εχεις γνωστους γιατρους που ειναι ετσι.Οταν καποιος παρει πτυχιο ιατρικής απο κει κ υστερα απο αυτον εξαρταται τι συνθηκες ζωης θα διαμορφωσει για τον εαυτο του.Μετα το πτυχιο εισαι εργαζομενος!!!!Τερμα οι σπουδες(αν δε πας για μεταπτυχιακα κτλ)το διαβασμα ειδικοτητας το θεωρω αυτονοητο κ εξεταζεσαι μονο 1 φορα(αν πανε ολα καλα).Υπαρχουν ατομα τα οποια εχουν βρει θεσουλες σε νοσοκομεια που κανουν το 8ωρακι τους κ μετα ειναι φρι αλλοι ειναι ολη μερα νοσοκομειο.Το ιδιο ισχυει κ για μετα την ειδικοτητα,ο καθενας θα κυνηγήσει τις συνθκες εργασιας που θελει ο ιδιος ακομα κ αν χρειαζετ;ι να παει σε αλλη πολη.Αυτο νμζω ισχυει σε ολα τα επαγγελματα οχι μονο ιατρικη.Αρα το βασικο 6 χρονια σπουδες κ μετα εισαι εργαζομενος!μη γραφετε αλλες βλακειες για 30-40-50 χρονια σπουδων

 

[γιαννης_00]

αυτα ρε μαν με το μονιμα ανοιχτο το κινητο κ ευθυνες 24/24 ολο το χρονο απο το μυαλο σ τα βγαζεις ή εχεις γνωστους γιατρους που ειναι ετσι.Οταν καποιος παρει πτυχιο ιατρικής απο κει κ υστερα απο αυτον εξαρταται τι συνθηκες ζωης θα διαμορφωσει για τον εαυτο του.Μετα το πτυχιο εισαι εργαζομενος!!!!Τερμα οι σπουδες(αν δε πας για μεταπτυχιακα κτλ)το διαβασμα ειδικοτητας το θεωρω αυτονοητο κ εξεταζεσαι μονο 1 φορα(αν πανε ολα καλα).Υπαρχουν ατομα τα οποια εχουν βρει θεσουλες σε νοσοκομεια που κανουν το 8ωρακι τους κ μετα ειναι φρι αλλοι ειναι ολη μερα νοσοκομειο.Το ιδιο ισχυει κ για μετα την ειδικοτητα,ο καθενας θα κυνηγήσει τις συνθκες εργασιας που θελει ο ιδιος ακομα κ αν χρειαζετ;ι να παει σε αλλη πολη.Αυτο νμζω ισχυει σε ολα τα επαγγελματα οχι μονο ιατρικη.Αρα το βασικο 6 χρονια σπουδες κ μετα εισαι εργαζομενος!μη γραφετε αλλες βλακειες για 30-40-50 χρονια σπουδων

Σωστα τα λες ... αλλα υπαρχουν και γιατροι με κρεμασμενο κινητο στο λαιμο.... κυριως ειναι οι παιδιατροι της γειτονιας ( αμα θες μη απαντας και θα δεις τι θα παθεις απο τις μανες ) και λιγοτερο οι παθολογοι της γειτονιας.

 

[panagiotis23]

αυτα ρε μαν με το μονιμα ανοιχτο το κινητο κ ευθυνες 24/24 ολο το χρονο απο το μυαλο σ τα βγαζεις ή εχεις γνωστους γιατρους που ειναι ετσι.Οταν καποιος παρει πτυχιο ιατρικής απο κει κ υστερα απο αυτον εξαρταται τι συνθηκες ζωης θα διαμορφωσει για τον εαυτο του.Μετα το πτυχιο εισαι εργαζομενος!!!!Τερμα οι σπουδες(αν δε πας για μεταπτυχιακα κτλ)το διαβασμα ειδικοτητας το θεωρω αυτονοητο κ εξεταζεσαι μονο 1 φορα(αν πανε ολα καλα).Υπαρχουν ατομα τα οποια εχουν βρει θεσουλες σε νοσοκομεια που κανουν το 8ωρακι τους κ μετα ειναι φρι αλλοι ειναι ολη μερα νοσοκομειο.Το ιδιο ισχυει κ για μετα την ειδικοτητα,ο καθενας θα κυνηγήσει τις συνθκες εργασιας που θελει ο ιδιος ακομα κ αν χρειαζετ;ι να παει σε αλλη πολη.Αυτο νμζω ισχυει σε ολα τα επαγγελματα οχι μονο ιατρικη.Αρα το βασικο 6 χρονια σπουδες κ μετα εισαι εργαζομενος!μη γραφετε αλλες βλακειες για 30-40-50 χρονια σπουδων

Αν και συμφωνώ σε ένα γενικό επίπεδο με αυτά που γράφεις, ωστόσο τα χρόνια σπουδών και εκπαίδευση φτάνουν την εικοσαετία εάν θέλεις να είσαι σε ένα ανταγωνιστικό επίπεδο, και επίσης δεν υπολογίζω τις αναμονες καθώς εκεί χρονολογικά μπορεί να φτάσεις στα 40+ να τελειώσεις. Δυστυχώς έτσι είναι.

 

[gegeorgiou90]

Σωστα τα λες ... αλλα υπαρχουν και γιατροι με κρεμασμενο κινητο στο λαιμο.... κυριως ειναι οι παιδιατροι της γειτονιας ( αμα θες μη απαντας και θα δεις τι θα παθεις απο τις μανες ) και λιγοτερο οι παθολογοι της γειτονιας.

Ένα κτηνίατρο τον βρίζανε που δεν ξύπνησε 3 η ώρα το πρωί να σώσει ένα σκυλί, και μετά δεν είχε πελατεία. Φανταστείτε με γιατρούς τι γίνεται.

 

[allall1]

Αν και συμφωνώ σε ένα γενικό επίπεδο με αυτά που γράφεις, ωστόσο τα χρόνια σπουδών και εκπαίδευση φτάνουν την εικοσαετία εάν θέλεις να είσαι σε ένα ανταγωνιστικό επίπεδο, και επίσης δεν υπολογίζω τις αναμονες καθώς εκεί χρονολογικά μπορεί να φτάσεις στα 40+ να τελειώσεις. Δυστυχώς έτσι είναι.

αυτο ισχυει σε ολα τα επαγγελματα,οποιος θελει να ξεχωρισει κ να βγαζει παραπανω φραγκα επενδύει σε σπουδες.Τι νμζεις ενας αποφοιτος πληροφορικης πχ θα πιασει δουλεια με 5χ μολις παρει πτυχιο...οχι,θα κατσει να μαθει 2-3 γλωσσες προγρμ,θα κανει καμια 10ρια προτζεκτακια με αμοιβή ενα τοστ για το πορτοφολιο,θα παρει 5-6 πιστοποιησεις κτλΕσυ ομως πας κ το γενικευεις για ολους τους αποφοιτους ιατρικων σχολων(πω ποσο απεχθάνομαι τις γενικευσεις).Αλλος ηθελε να γινει νευροχειρουργος κ εκανε 3 μεταπτυχιακα κ τωρα ο μισθος του ειναι το μισω ΑΕΠ της ελλαδας ενω αλλος πηγε για δουλεια στην ανω κωλοπετινιτσα,παρακολουθει 5 παπουδια βγαζει 1200€ το μηνα κ καλλιεργει ντοματες κ αγγουρακια κ ειναι κομπλε.Εσυ τα ηθελες τα 2 μεταπτυχιακα κ τωρα θα πληρωνεσαι καλυτερα απο καποιον που δε τα εχει,ε και....

 

[Farmakopoios]

Ελπίζω όσοι πάτε ιατρικη να μην έχετε την ιδεολογία του βολέματος.. Η ιατρική χρειάζεται συνεχή μελέτη και τριβή με το αντικείμενο. Όσο και αν πιστεύεις ότι κατέχεις το αντικείμενο πάντα σε κάτι θα υπολείπεσαι. Έχεις τεράστια ευθύνη. Οπότε οποιος διαλέγει ιατρικη να το σκεφτεί τριπλά. Ο πληροφορικαριος το πολύ πολύ να κάνει ζημιά σε έναν υπολογιστή. Ο γιατρός αν κάνει λάθος σε άνθρωπο θα το πληρώσει ακριβά (αν γλιτώσει και δεν τον σκοτώσει κανένας συγγενής ή δεν τον κλείσουν φυλακή )

 

[allall1]

Ελπίζω όσοι πάτε ιατρικη να μην έχετε την ιδεολογία του βολέματος.. Η ιατρική χρειάζεται συνεχή μελέτη και τριβή με το αντικείμενο. Όσο και αν πιστεύεις ότι κατέχεις το αντικείμενο πάντα σε κάτι θα υπολείπεσαι. Έχεις τεράστια ευθύνη. Οπότε οποιος διαλέγει ιατρικη να το σκεφτεί τριπλά. Ο πληροφορικαριος το πολύ πολύ να κάνει ζημιά σε έναν υπολογιστή. Ο γιατρός αν κάνει λάθος σε άνθρωπο θα το πληρώσει ακριβά (αν γλιτώσει και δεν τον σκοτώσει κανένας συγγενής ή δεν τον κλείσουν φυλακή )

αυτα ηταν δυο τυχαία παράδειγμα των 2 ακρων.Δεν χρειαζεται καποιος να κανει μεταπτυχιακά για να αποκτα διαρκώς νεες γνωσεις εκτος κ αν θελει να τις πιστοποιεί κ αρα επιδιωκει καλυτερο μισθο

 

[Farmakopoios]

Ναι αλλά αυτή η νοοτροπία του βλέπω 5 παπουδια και τα οικονομαω σε εσάς τους γιατρούς πρέπει να τελειώσει.

 

[Samael]

αυτο ισχυει σε ολα τα επαγγελματα,οποιος θελει να ξεχωρισει κ να βγαζει παραπανω φραγκα επενδύει σε σπουδες.Τι νμζεις ενας αποφοιτος πληροφορικης πχ θα πιασει δουλεια με 5χ μολις παρει πτυχιο...οχι,θα κατσει να μαθει 2-3 γλωσσες προγρμ,θα κανει καμια 10ρια προτζεκτακια με αμοιβή ενα τοστ για το πορτοφολιο

Όλα αυτά οι περισσότεροι(καλοί) τα έχουν κάνει ήδη απο το πτυχίο, οπότε στα 4 χρόνια αρκετοί παίρνουν οτι θα πιάσει ο γιατρός στα χέρια του μετά απο πολλά χρόνια. Και εννοείται οτι έχουν και τρελά benefits, bonus, λιγότερες ευθύνες και πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας. Όπως και σε άλλα επαγγέλματα τύπου εμπορικό ναυτικό ισχύουν τα ίδια. Τρως βέβαια τρελό γ@...εκεί, αλλά το καλό είναι οτι μέσα σε 4 χρόνια πληρώνεσαι αδρά με λεφτά που βλέπουν μόνο μεγαλοιατροί μετά απο 2 δεκαετίες ίσως.

Αυτά τα λεω για να τονίσω το εξής. Εαν κάποιος έχει στο μυαλό του οτι η ιατρική αξίζει γιατί θα παίρνει χοντρά λεφτά, μάλλον κάνει τεράστιο λάθος. To begin with είναι ανήθικο κίνητρο. Έπειτα, η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλεις σε σχέση με άλλα επαγγέλματα για να παίρνεις χοντρά λεφτά είναι τρομερά δυσανάλογη.

Θεωρώ οτι αυτός που θα γίνει καλός γιατρός θα είναι εκείνος που θα γουστάρει τρελά το διάβασμα, που θα γουστάρει πολύ να βοηθάει ανθρώπους, και θα τον γεμίζει να είναι αυτά τα δύο η ζωή του όλη σχεδόν, σε βαθμό που θα βάζει πιο πάνω τον άνθρωπο και απο την αμοιβή του και την ξεκούραση του πολλές φορές. Εαν κάποιος σκέφτεται έτσι, πιστεύω οτι έχεις τις υψηλότερες πιθανότητες να πάρει και έναν αρκετά μεγάλο μισθό μακροπρόθεσμα(με τίμιο τρόπο πάντα) σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Εαν κάποιος βάζει πιο ψηλά τα λεφτά όμως θα απογοητευτεί, γιατί όπως είπα θα υπάρξει υπερβολική φθορά πριν φτάσει εκεί που θέλει, και εαν αυτή η φθορά δεν υπερκαλύπτεται απο την χαρά που θα αντλεί μέσω του επαγγέλματος, τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια για όλους(τον ίδιο και την κοινωνία).

Αυτά ο κάθε υποψήφιος πρέπει να τα λάβει υπόψιν του για να μην επιλέξει λάθος σχολή που δεν συμβαδίζει με τα κίνητρα και τους στόχους του. Διαφορετικά κάνει κακό και στον εαυτό του αλλά και στην κοινωνία !

 

[allall1]

Ναι αλλά αυτή η νοοτροπία του βλέπω 5 παπουδια και τα οικονομαω σε εσάς τους γιατρούς πρέπει να τελειώσει.

εεε τετοιες συνθηκες δεν υπαρχουν καν..ακομα κ τα αγροτικα εχουν απειρο κοσμο λογω τουρισμου,τροπος του λεγειν ειναι....

 

[Micro]

Ελπίζω όσοι πάτε ιατρικη να μην έχετε την ιδεολογία του βολέματος.. Η ιατρική χρειάζεται συνεχή μελέτη και τριβή με το αντικείμενο. Όσο και αν πιστεύεις ότι κατέχεις το αντικείμενο πάντα σε κάτι θα υπολείπεσαι. Έχεις τεράστια ευθύνη. Οπότε οποιος διαλέγει ιατρικη να το σκεφτεί τριπλά. Ο πληροφορικαριος το πολύ πολύ να κάνει ζημιά σε έναν υπολογιστή. Ο γιατρός αν κάνει λάθος σε άνθρωπο θα το πληρώσει ακριβά (αν γλιτώσει και δεν τον σκοτώσει κανένας συγγενής ή δεν τον κλείσουν φυλακή )

Σχεδον όλα τα επαγγελματα σχετιζονται με την ανθρωπινη ζωη και ας ειναι πιο διακριτο στην ιατρικη . Ενα λαθος ενος πληροφορικαριου σε ενα συστημα ασφαλειας μπορει να αποβει μοιραιο , οπως και ενα λαθος σε μια φαρμακοβιομηχανια

 

[Farmakopoios]

Σχεδον όλα τα επαγγελματα σχετιζονται με την ανθρωπινη ζωη και ας ειναι πιο διακριτο στην ιατρικη . Ενα λαθος ενος πληροφορικαριου σε ενα συστημα ασφαλειας μπορει να αποβει μοιραιο , οπως και ενα λαθος σε μια φαρμακοβιομηχανια

Ο γιατρός όμως αναλαμβάνει συνήθως μόνος του τον άνθρωπο. Σε μια εταιρία πληροφορικής ή σε μια φαρμακοβιομηχανια υπάρχουν άπειρα στάδια καο άνθρωποι που εγγυώνται μηδαμινή πιθανότητα λάθους. Όλοι πρέπει να εργάζονται με προσοχή αλλά οι γιατροί λόγω και της έπαρσης και θεοποίησης που υφίστανται από την κοινωνία πολλές φορές δεν είναι τόσο λεπτομερειακοι ή προσεκτικοί.

εεε τετοιες συνθηκες δεν υπαρχουν καν..ακομα κ τα αγροτικα εχουν απειρο κοσμο λογω τουρισμου,τροπος του λεγειν ειναι....

Εγώ λέω ότι όλοι άνθρωποι είναι και δεν πρέπει να λέμε α ήρθε ένας γέρος ένας Γερμανός ή είχα ενα νεφρό σήμερα. Πρέπει να τους βλέπεις όλους σαν ανθρώπους ισότιμα και να ασχολείσαι με όλους το ίδιο μέχρι να είσαι όσο πιο σίγουρος γίνεται για τη διάγνωση και θεραπεία που κάνεις.

 

[Ryuzaki]

Ο γιατρός όμως αναλαμβάνει συνήθως μόνος του τον άνθρωπο.

Υπάρχει σε μεγάλο βαθμό αυτή η παρανόηση στην κοινωνία. Παιρνοντας αφορμή από το σχολιό σου, αλλά χωρις να απευθύνομαι μόνο σε εσένα, θα προσπαθήσω μέσα από κάποια παραδείγματα να προσεγγίσω την κατάσταση και τον «κίνδυνο». Θα μιλήσουμε για σχετικά νέους αποφοίτους, ως περισσότερο άπειρους.

Ας πάρουμε για αρχή ένα συνηθισμένο πρόβλημα για το οποίο απευθύνεται-παραπέμπεται ο κόσμος στο νοσοκομείο: οξεία σκωληκοειδιτιδα.

Συνήθως η αρχική εξεταση θα γίνει από κάποιον ειδικευόμενο, ο οποίος με τη σειρά του υποχρεούται να ενημερώσει (ανεξαρτήτως εάν κατέληξε σε διάγνωση ή όχι) τον υπεύθυνο επιμελητή/διευθυντη.

Στη συνέχεια, το team συζητά το πρόβλημα του ασθενούς και είτε ζητούνται περαιτέρω εξετάσεις είτε, εάν η διάγνωση είναι σαφής, αποφασίζεται από κοινού η θεραπεία, βασισμένη σε πρωτόκολλα (σκωληκοειδεκτομη/συντηρητική αντιμετώπιση με αντιβιοτικά).

Σε νοσοκομειακό επιπεδο λοιπόν, τα περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζονται κατ αυτόν τον τρόπο, επομένως υπάρχει μεγάλο safety margin (ή για τους μηχανικούς, συντελεστής ασφαλείας) ώστε κατι να διαφύγει ή να μην αντιμετωπιστεί σωστά.


Ένα άλλο παράδειγμα, ακόμη πιο καθημερινό, είναι αυτό της ανεπιπλεκτης υπέρτασης/διαβητη, για το οποίο ο ασθενής απευθύνεται στον αγροτικό του ιατρό (για να πάρουμε και την περίπτωση του απομονωμένου ιατρού).

Παρότι εδώ θα τον αναλάβει μόνος του, μετα από τυπική εξέταση και βασική διερεύνηση του αιτίου, αρχίζοντας συνήθως από κάποιο απλό αντί-υπερτασικο σε μικρή δόση/αντιδιαβητικο+αντιλιπιδαιμικο ως μόνο-θεραπεία και προτάσεις για αλλαγή στον τρόπο ζωής, παλι υπάρχει ικανό safety margin, καθώς συνήθως δεν πρόκειται για κάποιο απειλητικό για τη ζωή πρόβλημα, η παρακολούθηση γίνεται για κάποιους μήνες και συνήθως υπάρχει παλι κάλυψη από κάποιον ειδικό/νοσοκομειακό ιατρό. Σε περίπτωση δε μη-ανταπόκρισης, γίνεται παραπομπή στο επόμενο επιπεδο.

The stakes are high, όπως καταλαβαίνω ότι το εννοείς, στην περίπτωση οξέως περιστατικού (έμφραγμα, αγγειακό εγκεφαλικό, διαχωρισμό αορτής, αναφυλαξία, πολυτραυματιας είναι μερικά).
Ευθυνη εδώ του ειδικευόμενου/αγροτικου, είναι αρχικά να μην χάσει ένα τέτοιο περιστατικό (που πραγματικά πρέπει να είναι εντελώς αδιάφορος ή ασχετος για να του διαφύγει), να ενημερώσει κατευθείαν τον επιμελητή/νοσοκομειο/γενικο ιατρό, και να προσφέρει βασική σταθεροποίηση μέχρι το περιστατικό να διακομισθεί σε υψηλότερο επιπεδο, πράγματα που θελω να πιστεύω και ο πιο άσχετος ιατρός έχει έστω σε εκτυπωμένα πρωτοκολλα ώστε να ανατρέξει. Κάπου εκεί τελειώνει και η ευθύνη του (άσχετα εάν το περιστατικό δεν πάει καλα λόγω της βαρύτητας/αδυναμιας διακομιδής).


Σε ένα διαφορετικό τώρα πλαίσιο, για να κλείσω, αυτό του νέου μηχανικού που αναλαμβάνει την ανέγερση έστω διόροφου (ή για έναν απόφοιτο ημμυ, ένα δίκτυο υψηλής τάσης σε μια τέως δημόσια επιχείρηση).

Προσωπικά, μου φαίνεται πολύ πιο επικίνδυνο με τις γνώσεις της σχολής (όχι μόνο Ελλάδα, αλλά παγκόσμια) να αναλάβει να κάνει μονος -παρότι νομικά έχει κάθε δικαίωμα- μελέτη εδάφους, στατικών, νομοτεχνικη, προϋπολογισμούς, χρονοδιάγραμμα, αρχιτεκτονική ταυτόχρονα. Η ευθύνη απλά είναι τεράστια. Γι αυτό μάλλον και δεν βλέπουμε «νέους» μηχανικούς να αναλαμβάνουν τέτοια -ακόμη και απλά- έργα με την αποφοίτηση τους. Θα ήταν το αντίστοιχο με τον νέο αγροτικό να κληθεί να αντιμετωπίσει σε κάθε επιπεδο γυναίκα έγκυο με χολολιθιαση + covid.


Από την άλλη, σε ένα απλό πρόβλημα πχ έκδοση ενεργειακής ταυτότητας, δεν θα έχει πρόβλημα να το διεκπεραιώσει και μόνος του/επειτα από κάποια μικρή μελέτη.

Ακόμη και ο senior μηχανικός, έχοντας αναγκαστικά εξειδικευθεί σε ένα τομέα, παλι έξω θα δώσει τα στατικά, άλλο γραφείο θα κάνει μελέτη γεωτεχνικών κλπ.

Οπότε και σε αυτή την περίπτωση, παλι πάμε την έννοια του “team” που θα αντιμετωπίσει το έργο/ασθενη. Ναι μεν ο νέος κι άπειρος θα μπορεί να δώσει βάσει των γνώσεων του μια βασική κατεύθυνση, αλλά για οποιαδήποτε περαιτέρω αντιμετώπιση/επιπλοκη/προβλημα, αυτό γίνεται escalate πιο ψηλά. Συμπερασματικά, κανείς δεν αναλαμβάνει στην πραγματικότητα «μόνος του» κατι σύνθετο, σίγουρα όχι στην αρχη.

 

[allall1]

Υπάρχει σε μεγάλο βαθμό αυτή η παρανόηση στην κοινωνία. Παιρνοντας αφορμή από το σχολιό σου, αλλά χωρις να απευθύνομαι μόνο σε εσένα, θα προσπαθήσω μέσα από κάποια παραδείγματα να προσεγγίσω την κατάσταση και τον «κίνδυνο». Θα μιλήσουμε για σχετικά νέους αποφοίτους, ως περισσότερο άπειρους.

Ας πάρουμε για αρχή ένα συνηθισμένο πρόβλημα για το οποίο απευθύνεται-παραπέμπεται ο κόσμος στο νοσοκομείο: οξεία σκωληκοειδιτιδα.

Συνήθως η αρχική εξεταση θα γίνει από κάποιον ειδικευόμενο, ο οποίος με τη σειρά του υποχρεούται να ενημερώσει (ανεξαρτήτως εάν κατέληξε σε διάγνωση ή όχι) τον υπεύθυνο επιμελητή/διευθυντη.

Στη συνέχεια, το team συζητά το πρόβλημα του ασθενούς και είτε ζητούνται περαιτέρω εξετάσεις είτε, εάν η διάγνωση είναι σαφής, αποφασίζεται από κοινού η θεραπεία, βασισμένη σε πρωτόκολλα (σκωληκοειδεκτομη/συντηρητική αντιμετώπιση με αντιβιοτικά).

Σε νοσοκομειακό επιπεδο λοιπόν, τα περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζονται κατ αυτόν τον τρόπο, επομένως υπάρχει μεγάλο safety margin (ή για τους μηχανικούς, συντελεστής ασφαλείας) ώστε κατι να διαφύγει ή να μην αντιμετωπιστεί σωστά.


Ένα άλλο παράδειγμα, ακόμη πιο καθημερινό, είναι αυτό της ανεπιπλεκτης υπέρτασης/διαβητη, για το οποίο ο ασθενής απευθύνεται στον αγροτικό του ιατρό (για να πάρουμε και την περίπτωση του απομονωμένου ιατρού).

Παρότι εδώ θα τον αναλάβει μόνος του, μετα από τυπική εξέταση και βασική διερεύνηση του αιτίου, αρχίζοντας συνήθως από κάποιο απλό αντί-υπερτασικο σε μικρή δόση/αντιδιαβητικο ως μόνο-θεραπεία και προτάσεις για αλλαγή στον τρόπο ζωής, παλι υπάρχει ικανό safety margin, καθώς συνήθως δεν πρόκειται για κάποιο απειλητικό για τη ζωή πρόβλημα, η παρακολούθηση γίνεται για κάποιους μήνες και συνήθως υπάρχει παλι κάλυψη από κάποιον ειδικό/νοσοκομειακό ιατρό. Σε περίπτωση δε μη-ανταπόκρισης, γίνεται παραπομπή στο επόμενο επιπεδο.

The stakes are high, όπως καταλαβαίνω ότι το εννοείς, στην περίπτωση οξέως περιστατικού (έμφραγμα, αγγειακό εγκεφαλικό, διαχωρισμό αορτής, αναφυλαξία, πολυτραυματιας είναι μερικά).
Ευθυνη εδώ του ειδικευόμενου/αγροτικου, είναι αρχικά να μην χάσει ένα τέτοιο περιστατικό (που πραγματικά πρέπει να είναι εντελώς αδιάφορος ή ασχετος για να του διαφύγει), να ενημερώσει κατευθείαν τον επιμελητή/νοσοκομειο/γενικο ιατρό, και να προσφέρει βασική σταθεροποίηση μέχρι το περιστατικό να διακομισθεί σε υψηλότερο επιπεδο, πράγματα που θελω να πιστεύω και ο πιο άσχετος ιατρός έχει έστω σε εκτυπωμένα πρωτοκολλα ώστε να ανατρέξει. Κάπου εκεί τελειώνει και η ευθύνη του (άσχετα εάν το περιστατικό δεν πάει καλα λόγω της βαρύτητας/αδυναμιας διακομιδής).


Σε ένα διαφορετικό τώρα πλαίσιο, για να κλείσω, αυτό του νέου μηχανικού που αναλαμβάνει την ανέγερση έστω διόροφου (ή για έναν απόφοιτο ημμυ, ένα δίκτυο υψηλής τάσης σε μια τέως δημόσια επιχείρηση).

Προσωπικά, μου φαίνεται πολύ πιο επικίνδυνο με τις γνώσεις της σχολής (όχι μόνο Ελλάδα, αλλά παγκόσμια) να αναλάβει να κάνει μονος -παρότι νομικά έχει κάθε δικαίωμα- μελέτη εδάφους, στατικών, νομοτεχνικη, προϋπολογισμούς, χρονοδιάγραμμα, αρχιτεκτονική ταυτόχρονα. Η ευθύνη απλά είναι τεράστια. Γι αυτό μάλλον και δεν βλέπουμε «νέους» μηχανικούς να αναλαμβάνουν τέτοια -ακόμη και απλά- έργα με την αποφοίτηση τους. Θα ήταν το αντίστοιχο με τον νέο αγροτικό να κληθεί να αντιμετωπίσει σε κάθε επιπεδο γυναίκα έγκυο με χολολιθιαση + covid.


Από την άλλη, σε ένα απλό πρόβλημα πχ έκδοση ενεργειακής ταυτότητας, δεν θα έχει πρόβλημα να το διεκπεραιώσει και μόνος του/επειτα από κάποια μικρή μελέτη.

Ακόμη και ο senior μηχανικός, έχοντας αναγκαστικά εξειδικευθεί σε ένα τομέα, παλι έξω θα δώσει τα στατικά, άλλο γραφείο θα κάνει μελέτη γεωτεχνικών κλπ.

Οπότε και σε αυτή την περίπτωση, παλι πάμε την έννοια του “team” που θα αντιμετωπίσει το έργο/ασθενη. Ναι μεν ο νέος κι άπειρος θα μπορεί να δώσει βάσει των γνώσεων του μια βασική κατεύθυνση, αλλά για οποιαδήποτε περαιτέρω αντιμετώπιση/επιπλοκη/προβλημα, αυτό γίνεται escalate πιο ψηλά. Συμπερασματικά, κανείς δεν αναλαμβάνει στην πραγματικότητα «μόνος του» κατι σύνθετο, σίγουρα όχι στην αρχη.

αυτο ακριβως σκεφτομουν αλλα λεω που να κατσω τωρα να να επιχειρηματολογησω πανω σε τοσο συνθετο ζητημα.Ειναι αληθεια οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι νμζουν οτι μονο ενας γιατρος ασχολειται με τη παθηση σ τους ενω ειναι ολοκληρο τιμ απο πισω κ το τιμ αυτο πολλες φορες κανει λαθη κ μαθαινει μεσα απο αυτα.Τωρα οι ιδιωτες παθολογοι,ορθο κτλ στους οποιους πατε αν διαπιστωσουν οτι ειναι οξεια η κατασταση σας κ χρειαζεται να σας δουν κ αλλες ειδικοτητες,σας στελνουν αρο αρον νοσοκομειο.Πρεπει δλδ να ειναι καποιος τελειως ασχετος για να κανει ζημια σε χρονια παθηση την οποια παρακολουθει κ δινει φαρμακα με βαση το θεραπευτικο πρωτοκολλο.

 

[Farmakopoios]

Ναι εντάξει υπάρχουν και αυτά αλλά πολλά λάθη γίνονται συνέχεια και λάθος διαγνώσεις και λάθος φάρμακα και λάθος οδηγίες και ανούσιες παραπομπές και ένα σωρό εξετάσεις άσκοπες και πολλές φορές και λανθασμένες εργαστηριακες διαγνώσεις. Δυστυχώς έχετε μεγάλο ατομικο μερίδιο ευθύνης απέναντι σε έναν ασθενή δεν δουλεύετε πάντα σε τιμ.