Καταπίεση των γονιών προς τα παιδιά

[just smile!]

για την λύση που προτεινε ο βασιλης λεω

δώσε πανελλήνιες και πέρνα επαρχία. problem solved

αχχχχ.εντωμεταξυ δεν εχω διαβασει απο το πρωι και αν μου πουν το απογευμα γιατι δαιβαζεις;;; θα τους πω πως αφου ηθελαν επισκεψεις,,τι να κανω;;;

ειναι και περιεργοι στα μαθηματα............
ο μπαμπας θελει απλα να περναω την ταξη ανετα(ενα 14-15)
η μανα μου θελει το λιγοτερο 18
και οι δυο παρεα θελουν να διαβαζω ελαχιστα
οποτε τους εγραψα στα **********
βγαζω 18 για να μπω στη σχολη που θελω εγω ,διαβαζω ολη τη μερα(οταν εχω ορεξη)και τουλαχιστον εγω περναω καλα(όταν είμαι μόνη μου)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stelios1997]

Δεν θα το έλεγα καταπίεση αλλά... τα νεύρα μου. Συνέχεια καβγάδες. Οπότε όταν με φέρνουν στο αμήν λέω από μέσα μου "υπομονή 2 χρόνια και μετά..." Οπότε take it easy

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Manos_am]

Δεν θα το έλεγα καταπίεση αλλά... τα νεύρα μου. Συνέχεια καβγάδες. Οπότε όταν με φέρνουν στο αμήν λέω από μέσα μου "υπομονή 2 χρόνια και μετά..." Οπότε take it easy

Χαχαχα, κι εγώ ορισμένες φορές εφαρμόζω την ίδια τακτική

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jack of Spades]

Πάρα πολύ λίγοι γονείς είναι σωστοί παιδαγωγοί και αντιλαμβάνονται πότε ξεπερνούν τα "όρια"!
Ακόμη λιγότεροι είναι αυτοί που εκτός από σωστοί παιδαγωγοί είναι και σωστοί "μέντορες",προετοιμάζοντας το παιδί τους για την αυριανή του καριέρα,την αυριανή του οικογένεια κ.α. (πάντα σε απόλυτη συνενόηση με αυτό και τα ενδιαφέροντα του,χωρίς να το ωθούν προς την όποια κατεύθυνση με το ζόρι)...

Θα πρέπει να έχουμε επίσης υπόψη μας πως έγιναν γονείς σε εντελώς διαφορετικούς καιρούς (χωρίς internet,εκπομπές και περιοδικά για "σωστή διαπαιδαγώγιση" κ.λπ.) κι έχοντας ζήσει πολύ χειρότερες καταστάσεις από πολύ χειρότερους γονείς!

Έτσι λοιπόν "μπούκες" χωρίς χτύπημα της πόρτας,ερωτήσεις του τύπου "που θα πας,τι θα κάνεις",στήσιμο αυτιού σε ιδιαίτερες στιγμές κ.λπ. δε τα θεωρώ "καταπίεση" αλλά φυσιολογική αντίδραση γονιού που ενδιαφέρεται για το παιδί του έστω και με τον δικό του,χοντροκομμένο τρόπο!
Στο χέρι μας είναι να μεγαλώσουμε καλύτερα τα δικά μας παιδιά (όταν και αν κάνουμε)...

Εμένα με "καταπίεζαν" να πηγαίνω παραδοσιακούς χορούς!
Τι να κάνουμε,κανείς δεν είναι τέλειος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nancy2]

Προσωπικα, ως παιδι χωρισμένων γονιων, δεν μπορω να πω ότι εχω νιωσει καποια ιδιαιτερη καταπιεση. (Που λεει ο λογος περισσοτερο με καταπιεζουν μερικες φορες γιαγιάδες και παππούδες παρα γονεις.) Πιστευω ότι θεωρουσαν (και χρησιμοποιω παρελθοντικο χρονο γιατι προσφατα καταλαβαν ότι τα πραγματα εχουν αλλαξει) συχνα τους καλους βαθμούς και την χαμηλων τονων συμπεριφορα δεδομενα χαρακτηριστικα του παιδιου τους. Θυμαμαι τον εαυτο μου δυο-τρια χρονια πριν να ευχεται να εχει αυστηρούς γονεις (ναι, οσο κι αν δεν το πιστευετε υπαρχουν και τετοια ατομα). Η μητερα μου δεν μου εβαζε καποιο περιορισμο ως προς το ποτε θα γυρισω ή που θα παω. Σαφως και με ρωτουσε, αλλα δεν ποτε δεν μου επιβληθηκε. Τωρα πια εχουμε φτασει και σε σημειο να με παρακαλαει για να βγω βολτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[laurentides]

Το χειρότερο είναι που κάποιοι απαιτούν να παίρνει το παιδί τους 20 σε όλα τα μαθήματα (20 όμως ούτε καν 19)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[λοιπόν]

Συμφωνώ απολύτως! Στο Γυμνάσιο είχα μια συμμαθήτρια, της οποίας η μητέρα ήταν καταπιεστική μαζί της. Στα μάτια των συμμαθητών της ήταν το τέλειο παιδί, η άριστη μαθήτρια, η καλύτερη μαθήτρια. Εικοσάρια, φιλίες, μετάλλια στην κολύμβηση ήταν απλώς η καθημερινότητά της. Κάποια στιγμή - νομίζω ήταν β γυμνασίου- μας έβαλαν ένα πολύ δύσκολο τεστ στα μαθηματικά. Είχαμε γράψε όλοι χάλια - ακόμα θυμάμαι το σοκ που είχαμε πάθει όλοι. όταν μάθαμε τα αποτελέσματα εκείνη είχε πάρει 18. Σε τάξη που η μισή τάξη ήταν αριστούχα ( είχε τύχι να είμαι σε άριστο τμήμα) έπεσε μόνο ένα είκοσι. Στο διάλειμμα λοιπόν την είδαμε να κλαίει. Βρε καλή μου βρε χρυσή μου σε πείραξε κανείς, μάλωσες με κανέναν, σου έκανε παρατήρηση κανένας καθηγητής; Το μόνο που μπορούσε να πει ανάμεσα στα αναφιλητά της ήταν "τα μαθηματικά...." Και βέβαια όταν γύρισε σπίτι όλο το απόγευμα έλυνε ασκήσεις μαθηματικών. Στο Λύκειο πια η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Η μαμά της ξενυχτάει μαζί της, τη βοηθάει. Και ερωτώ: Αυτό το πανέξυπνο παιδί (δεν είναι ειρωνία) δε θα αντιδράσει στο επομενο εναμιση χρόνο; Δε θα θελήσει να πατήσει ποδι, να, να, να....;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[katernakiii]

Ένα μήνα άργησε;

ο χριστος και η παναγια ... αγριανθρωπος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.