Καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές στο ερευνητικό ινστιτούτο Max Planck

[nPb]

Uncovered: Abuse at top German science institution – DW – 03/13/2025

The Max Planck Society is Germany's preeminent research organization, boasting 31 Nobel laureates. But insufficient oversight leaves international scientists exposed to abuse and the whims of the institutes' directors.

www.dw.com

Στο άρθρο παρουσιάζεται μια δημοσιογραφική έρευνα της DW σχετικά με τον «ρομαντικό κόσμο» της ακαδημαϊκής έρευνας στο κορυφαίο Γερμανικό Ινστιτούτο Max Planck. Κάποιοι ερευνητές περιγράφουν την ιστορία τους.

Μου έκανε εντύπωση αυτό το σημείο:

"Sometimes others would claim my work for theirs, and I just found that this type of behavior of overstating your own contributions and minimizing the contributions of others was just common practice," Aubrey says. "That was how people survived."

 

[giannhs2001]

Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα σε εκπληκτικά μεγάλο βαθμό. Είναι της πάσης γνωστό πως ακαδημαϊκοί καθηγητές εκμεταλλεύονται άγρια τις φιλοδοξίες και τα όνειρα φοιτητ(ρι)ών που θέλουν να οικοδομήσουν ένα ισχυρό βιογραφικό εντός του ακαδημαϊκού χώρου. Σε βάζουν να τους κάνεις όλη τη δουλειά για δικές τους έρευνες με την υπόσχεση να μπει και το δικό σου όνομα ως τε να επωφεληθείς και πολλές φορές στο τέλος σε κρεμάνε. Άντε βρες μετά το δίκιο σου. Βλέπω και στο εξωτερικό τα ίδια γίνονται, στη «σοβαρή» Γερμανία. Βρωμερός χώρος είναι ο ακαδημαϊκός και απορώ με τον μαζοχισμό μας που θέλουμε να μπλέξουμε μαζί του.

 

[nPb]

Ισχύει παντού Γιάννη, ειδικά σε χώρους με «εσωτερικούς» κανονισμούς και μυστικότητα. Σκέψου ότι στο άλλο φέουδο της εκκλησίας γίνονται και εκεί παρόμοια περιστατικά ψυχολογικής βίας και κακοποίησης για την καρέκλα. Στη Γερμανία το Πανεπιστημιακό σύστημα βασίζεται σε μια διαφημισμένη απάτη περί «αξιοκρατίας, σκληρής δουλειάς και αίγλης». Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους είτε να πάρουν διδακτορικό με άλλα μέσα (συχνά διαβάζουμε στις ειδήσεις για ψεύτικα διδακτορικά) είτε στην εμφάνιση σοβαρών ψυχιατρικών διαταραχών λόγω πίεσης. Στην ακαδημαϊκή κοινότητα λειτουργούν με την μέθοδο των κλειστών στομάτων και της αφέλειας για να πετύχει ο προσωπικός στόχος ακόμη και εις βάρος του άλλου συναδέλφου.

Τα περισσότερα προγράμματα έρευνας στη Γερμανία κοστίζουν κάτι δις € από τα δημόσια έσοδα και από ιδιωτικούς φορείς (ΜΚΟ, οργανώσεις-θεσμοί, ιδιωτικές εταιρίες, οργανισμοί, ευαγγελική εκκλησία). Είναι αναμενόμενο ότι πολλές θέσεις έρευνας είναι ασαφείς και απλά καλύπτονται με ευκαιριακό προσωπικό που θέλει απλά να κάνει έρευνα. Το ξέρουν αυτό και έτσι δημιουργούν θέσεις για να κινείται μια οικονομία γύρω από τα Πανεπιστήμια που με τη σειρά της στηρίζει την τοπική οικονομία (σπίτια, αγορά, μεταφορές, τρόφιμα, νοσοκομεία, κτλ). Το προσωπικό αυτό δεν είναι απαραίτητα Γερμανοί μόνο, αλλά νέοι από όλο τον κόσμο! Η έρευνα γίνεται στα πλαίσια μιας ομάδας όπου το κάθε μέλος έχει ένα διαφορετικό θέμα έρευνας. Ο επιβλέπων καθηγητής (άνδρας ή γυναίκα) μπορεί να έχει 20 υποψήφιους ερευνητές (διδάκτορες) και 1 γραμματέα. Οπότε αυτομάτως δημιουργείται μια λίμνη με δικό της οικοσύστημα. Στο οικοσύστημα αυτό υπάρχουν και βλαβερά φυτά. Θα το διαπιστώσεις όταν σε μια σύσκεψη δεις ποιος κάθεται συνήθως δίπλα στον καθηγητή. Υπάρχει μια φεουδαλική σχέση και μυστικοπάθεια, τα πάντα φιλτράρονται και παρακολουθούνται με τη γνωστή ψεύτικη ευγένεια και τα χαμόγελα αμηχανίας. Μπορεί να πεις κάτι καλοπροαίρετα και να το ερμηνεύσουν άσχημα. Ακόμη και τα αρνητικά σχόλια γίνονται στα πλαίσια της δήθεν βελτίωσης αλλά αυτομάτως ο ερευνητής υποβαθμίζεται και ξεφτιλίζεται στην ομάδα. Δεν υπάρχει αίσθημα συνεργασίας αλλά αίσθημα ότι πρέπει να βελτιωθείς για να ενταχθείς καλύτερα στην ομάδα.

Επειδή συχνά «απολύονται» (παραιτούνται ή διώχνονται) νέοι ερευνητές, οι θέσεις αυτές ή καταργούνται ή μένουν κενές και αναδημοσιεύονται στον τύπο για νέους ερευνητές, οπότε η ομάδα συχνά φαίνεται ότι ψάχνει νέο συνεργάτη! Τα Γερμανικά Πανεπιστήμια έτσι έχουν μια κινητικότητα ερευνητών και αυτό συμβάλλει θετικά στην δημόσια προβολή τους. Δεν εξηγείται γιατί πάνε και φεύγουν οι ερευνητές αλλά προβάλλεται μόνο το μήνυμα ότι υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας. Σε χώρες με ανέργους νέους εννοείται ότι αυτό περνάει θετικά και γι' αυτό αναγκάζονται και μεταναστεύουν στη Γερμανία για μια καλύτερη ζωή ως ερευνητές χωρίς απαραίτητα πολλοί εξ' αυτών να πετυχαίνουν το όνειρό τους. Αν ρωτήσεις έναν μέσο ερευνητή δεν θα ακούσεις απαραίτητα θετικά σχόλια για την δουλειά του. Υπάρχει μόνιμα ένα αλλά στην σκέψη τους, μια κατάθλιψη στην όλη τους συμπεριφορά, δεν ξέρουν να επικοινωνήσουν απλά και εννοείται ότι αρκετοί λένε ψέματα ότι πάνε καλά με την έρευνά τους από τον φόβο των συνεπειών (στην ερευνητική απομόνωση και μετέπειτα απόλυσή τους).

Το άσχημο είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε αυταπάτες συνήθως ότι έξω στο δυτικό κόσμο, οι άνθρωποι είναι πιο μορφωμένοι και άρα καλύτεροι.

 

[archaios19]

Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα σε εκπληκτικά μεγάλο βαθμό. Είναι της πάσης γνωστό πως ακαδημαϊκοί καθηγητές εκμεταλλεύονται άγρια τις φιλοδοξίες και τα όνειρα φοιτητ(ρι)ών που θέλουν να οικοδομήσουν ένα ισχυρό βιογραφικό εντός του ακαδημαϊκού χώρου. Σε βάζουν να τους κάνεις όλη τη δουλειά για δικές τους έρευνες με την υπόσχεση να μπει και το δικό σου όνομα ως τε να επωφεληθείς και πολλές φορές στο τέλος σε κρεμάνε. Άντε βρες μετά το δίκιο σου. Βλέπω και στο εξωτερικό τα ίδια γίνονται, στη «σοβαρή» Γερμανία. Βρωμερός χώρος είναι ο ακαδημαϊκός και απορώ με τον μαζοχισμό μας που θέλουμε να μπλέξουμε μαζί του.

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι υπάρχουν και αρκετές εξαιρέσεις, καθηγητών που πολύ πρόθυμα και ανιδιοτελώς βοηθούν και προωθούν φοιτητές ικανούς και φιλόδοξους να στεριώσουν στον ακαδημαϊκό κόσμο. Αυτό ομολογουμένως οδηγεί βέβαια συχνά και στο αντίθετο άκρο, την πάση θυσία προώθηση διδακτορικών φοιτητών και την υπονόμευση άλλων, του ίδιου τομέα, επειδή ''ανήκουν'' σε άλλον καθηγητή, συχνά ανταγωνιστή. Στον δικό μου χώρο αυτό βλέπω να γίνεται κατά κόρον, όχι τόσο η κλοπή έρευνας.
Αλλά όντως, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από την είδηση είναι ότι τα πράγματα στο εξωτερικό δεν είναι απαραίτητα καλύτερα, όπως ενδεχομένως έχουμε κατά νου. Η εκμετάλλευση καλά κρατεί σε Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, ειδικά όταν ''παίζονται'' και πολλά χρήματα.

 

[nPb]

Στη Γερμανία γίνεται περισσότερο κλοπή έρευνας μέσα από την ίδια ομάδα εργασίας γιατί πρέπει να επιτευχθούν οι στόχοι σε συντομότερο χρόνο. Επειδή ο καθηγητής αξιολογεί ποιους ερευνητές θα κρατήσει και θα εξελίξει στη θέση του βελτιώνοντας το δικό του βιογραφικό (όλοι εργάζονται για το βιογραφικό του καθηγητή σε πρώτη βάση), είναι κάπως λογικό να υπάρχουν μυστικές επικοινωνίες με άλλους καθηγητές άλλων ομάδων και των κριτών στα περιοδικά για τις προωθήσεις. Συνήθως πολλοί καθηγητές λόγω φόρτου ακαδημαϊκού έργου (και όχι αδίκως: έχουν προπτυχιακά, μεταπτυχιακά, επίβλεψη εργαστηρίου, ταξίδια κτλ) για να επιβιώσουν ερευνητικά δεν έχουν χρόνο και διάθεση για ουσιαστική έρευνα. Η κανονική ακαδημαϊκή έρευνα θέλει χρόνο και καθαρό μυαλό: ελεύθερη σκέψη και χρόνο μελέτης. Αυτό δεν υπάρχει γενικά.

Υπάρχει μια πίεση από το "σύστημα" των συνεδρίων και του ίδιου του Πανεπιστημίου. Οπότε αναγκάζονται να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε δημόσιες σχέσεις και γνωριμίες, να δικτυώνονται και να εντοπίζουν «φθηνούς σκλάβους» ερευνητές που να μπορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να δημοσιεύουν εργασίες σε περιοδικά και έτσι μπορούν μετά οι ίδιοι να φαίνονται επικοινωνιακά στα συνέδρια. Δεν είναι τυχαίο όπου σε τέτοιες δυσκολίες συχνά επιβιώνουν μόνο ασιάτες (π.χ. Ινδοί ή Κινέζοι που έχουν και κουλτούρα υποταγής στη σκληρή δουλειά και στην προσβολή προσωπικότητας). Εννοείται ότι μια καλή γνωριμία λειτουργεί πάντα υπερ του καθηγητή, λόγω εμπιστευτικότητας και μελλοντικών ανταλλαγμάτων!

Θυμάμαι περίπτωση όπου ο καθηγητής για 2 χρόνια δεν είχε να παρουσιάσει κάτι καινούριο και στις ομιλίες είτε "έσπρωχνε" τους ερευνητές της ομάδας να κάνουν παρουσιάσεις είτε όταν πιεζόταν μπορεί να παρουσίαζε την ομιλία του ως καινούργια έρευνα με αλλαγμένα σχήματα! ποντάροντας στην ασθενική μνήμη των συνέδρων. Σε πληροφορώ ότι όχι μόνο αυτό δεν περνούσε στο ακαδημαϊκό περιβάλλον αλλά ήταν και μυστικό που έπρεπε να το μάθουμε και εμείς. Ο καθηγητής με αυτή τη μέθοδο εξελίχθηκε και μονιμοποιήθηκε. Μπόρεσε και επιβίωσε στο λάκκο με τις νέες «εργασίες» και συχνές ομιλίες. Είναι γνωστό ότι σε μια συνεδριακή ομιλία, κανείς δεν προσέχει τον ομιλητή και οι δήθεν ερωτήσεις γίνονται καθαρά για δημόσιες σχέσεις και προώθηση ή εξαφάνιση νέων ερευνητών ανάλογα τις οδηγίες που έχουν δοθεί πριν την ομιλία. Δηλαδή, ανάλογα ποιος είναι ο ομιλητής οι ερωτήσεις θα είναι εύκολες ή δύσκολες. Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν και εκπλήξεις και να πρέπει να πάρει το λόγο ο κύριος καθηγητής της ομάδας για να «σώσει» τον δύσμοιρο ερευνητή όταν τεθεί δύσκολη ερώτηση ή ερώτηση σκοπίμως παραπλανητική για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Γίνονται και αυτά.

Υπάρχει ένα "σύστημα" υποκρισίας και τοξικότητας. Δεν θεωρώ ότι κάποιος όντως μαθαίνει κάτι με τον τρόπο που γίνεται η ακαδημαϊκή έρευνα σήμερα στον «ανεπτυγμένο» κόσμο και αυτό φαίνεται από την γενικότερη κοινωνική παρακμή της επιστήμης.

 

[archaios19]

Στη Γερμανία γίνεται περισσότερο κλοπή έρευνας μέσα από την ίδια ομάδα εργασίας γιατί πρέπει να επιτευχθούν οι στόχοι σε συντομότερο χρόνο. Επειδή ο καθηγητής αξιολογεί ποιους ερευνητές θα κρατήσει και θα εξελίξει στη θέση του βελτιώνοντας το δικό του βιογραφικό (όλοι εργάζονται για το βιογραφικό του καθηγητή σε πρώτη βάση), είναι κάπως λογικό να υπάρχουν μυστικές επικοινωνίες με άλλους καθηγητές άλλων ομάδων και των κριτών στα περιοδικά για τις προωθήσεις. Συνήθως πολλοί καθηγητές λόγω φόρτου ακαδημαϊκού έργου (και όχι αδίκως: έχουν προπτυχιακά, μεταπτυχιακά, επίβλεψη εργαστηρίου, ταξίδια κτλ) για να επιβιώσουν ερευνητικά δεν έχουν χρόνο και διάθεση για ουσιαστική έρευνα. Η κανονική ακαδημαϊκή έρευνα θέλει χρόνο και καθαρό μυαλό: ελεύθερη σκέψη και χρόνο μελέτης. Αυτό δεν υπάρχει γενικά.

Υπάρχει μια πίεση από το "σύστημα" των συνεδρίων και του ίδιου του Πανεπιστημίου. Οπότε αναγκάζονται να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε δημόσιες σχέσεις και γνωριμίες, να δικτυώνονται και να εντοπίζουν «φθηνούς σκλάβους» ερευνητές που να μπορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να δημοσιεύουν εργασίες σε περιοδικά και έτσι μπορούν μετά οι ίδιοι να φαίνονται επικοινωνιακά στα συνέδρια. Δεν είναι τυχαίο όπου σε τέτοιες δυσκολίες συχνά επιβιώνουν μόνο ασιάτες (π.χ. Ινδοί ή Κινέζοι που έχουν και κουλτούρα υποταγής στη σκληρή δουλειά και στην προσβολή προσωπικότητας). Εννοείται ότι μια καλή γνωριμία λειτουργεί πάντα υπερ του καθηγητή, λόγω εμπιστευτικότητας και μελλοντικών ανταλλαγμάτων!

Θυμάμαι περίπτωση όπου ο καθηγητής για 2 χρόνια δεν είχε να παρουσιάσει κάτι καινούριο και στις ομιλίες είτε "έσπρωχνε" τους ερευνητές της ομάδας να κάνουν παρουσιάσεις είτε όταν πιεζόταν μπορεί να παρουσίαζε την ομιλία του ως καινούργια έρευνα με αλλαγμένα σχήματα! ποντάροντας στην ασθενική μνήμη των συνέδρων. Σε πληροφορώ ότι όχι μόνο αυτό δεν περνούσε στο ακαδημαϊκό περιβάλλον αλλά ήταν και μυστικό που έπρεπε να το μάθουμε και εμείς. Ο καθηγητής με αυτή τη μέθοδο εξελίχθηκε και μονιμοποιήθηκε. Μπόρεσε και επιβίωσε στο λάκκο με τις νέες «εργασίες» και συχνές ομιλίες. Είναι γνωστό ότι σε μια συνεδριακή ομιλία, κανείς δεν προσέχει τον ομιλητή και οι δήθεν ερωτήσεις γίνονται καθαρά για δημόσιες σχέσεις και προώθηση ή εξαφάνιση νέων ερευνητών ανάλογα τις οδηγίες που έχουν δοθεί πριν την ομιλία. Δηλαδή, ανάλογα ποιος είναι ο ομιλητής οι ερωτήσεις θα είναι εύκολες ή δύσκολες. Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν και εκπλήξεις και να πρέπει να πάρει το λόγο ο κύριος καθηγητής της ομάδας για να «σώσει» τον δύσμοιρο ερευνητή όταν τεθεί δύσκολη ερώτηση ή ερώτηση σκοπίμως παραπλανητική για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Γίνονται και αυτά.

Υπάρχει ένα "σύστημα" υποκρισίας και τοξικότητας. Δεν θεωρώ ότι κάποιος όντως μαθαίνει κάτι με τον τρόπο που γίνεται η ακαδημαϊκή έρευνα σήμερα στον «ανεπτυγμένο» κόσμο και αυτό φαίνεται από την γενικότερη κοινωνική παρακμή της επιστήμης.

Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι τα συνέδρια είναι ακριβώς αυτό που περιγράφεις Ειδικά σε συνέδρια ειδικών υπάρχει έντονη ανακύκλωση θεμάτων που τη βλέπεις κυρίως από καθηγητές, όχι ερευνητές, ακριβώς γιατί συχνά δεν υπάρχει χρόνος για κάτι καινούριο. Άλλη πάγια τακτική είναι φυσικά και η επανειλημμένη παρουσίαση προκαταρκτικών αποτελεσμάτων μακροχρόνιων ερευνών που αργούν πολύ να δημοσιευθούν ή δεν δημοσιεύονται ποτέ τελικά συστηματικά. Τα συνέδρια είναι, καλώς ή κακώς, πρωτίστως τόπος γνωριμιών και διασυνδέσεων, ευκαιρία για γέμισμα του βιογραφικού, ειδικά για την κάλυψη του κενού σε δημοσιεύσεις,πρωτότυπες και μη.
Αλλά ας παραδεχθούμε ότι αυτά είναι πάγιες τακτικές, γιατί όπως λες σωστά, η έρευνα χρειάζεται χρόνο και αυτός δεν υπάρχει συχνά, πόσω μάλλον για έναν καθηγητή. Προσυπογράφω και για την κοινωνική παρακμή της επιστήμης.

 

[paskmak]

Προσυπογράφω και για την κοινωνική παρακμή της επιστήμης.

Ποιας επιστήμης;

εγώ βλέπω σε άλλους τομείς (ιατρική) να υπάρχει πολλή και ποιοτική έρευνα .

 

[nPb]

@Scandal λέγεται ερευνητικό ινστιτούτο, όχι εταιρία.

Στη Γερμανική γλώσσα πολλά ερευνητικά κέντρα ονομάζονται Gesellschaft.

Σκεφτείτε ότι ο Μαθηματικός Gauß με τη σημερινή «συστημική» έρευνα με τα συνέδρια και τα περιοδικά δεν θα ήταν στο Πανεπιστήμιο. Ίσως να μην τον μαθαίναμε ποτέ. Πλέον γίνονται τόσες εργασίες και δημοσιεύσεις κάθε χρόνο χωρίς στόχο την κοινωνική πρόοδο αλλά την επιβίωση της ερευνητικής ομάδας σε ένα Πανεπιστήμιο για να βγει ομαλά ο ακαδημαϊκός χρόνος εργασίας. Διαφορετικά υπάρχουν προβλήματα με τερματισμό συμβολαίων ακόμη και των έκτακτων καθηγητών (όχι μόνο των υποψηφίων ερευνητών). Οι μόνοι που δεν έχουν άμεσες συνέπειες είναι οι μόνιμοι καθηγητές. Σαφώς και πρέπει να δημοσιεύουν αλλά αυτό έχει μόνο βιογραφική σημασία.

Μου αρέσει πολύ η ακαδημαϊκή έρευνα αλλά όχι με το σύστημα της Πανεπιστημιακής κοινότητας. Δεν τα πάω καλά με δημόσιες σχέσεις και κλίκες. Μου αρέσει η έρευνα με βάθος σκέψης να βρεθεί κάτι που να έχει αποτύπωμα στην επιστήμη. Όχι απλά για το χαρτί του διδακτορικού ή της «καρέκλας». Αυτό δυστυχώς δεν υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό και αυτό δείχνει ότι μετά το 1960 η Πανεπιστημιακή κοινότητα μετατράπηκε σε lobby υποταγής-εξυπηρετήσεων για να ξεπλένονται και χρήματα από το δημόσιο σε συμφωνία με πολιτικούς. Για παράδειγμα, ο θεσμός του ερευνητή αποτελεί μια διευκόλυνση για το κράτος ώστε νέοι με καλές σπουδές να μην ψάχνουν για δουλειά και έτσι να ρυθμίζεται η ανεργία σε χαμηλό σχετικά επίπεδο. Οπότε μετατρέψανε τα Πανεπιστήμια σε χώρο δια βίου μάθησης με στόχο να μην υπάρχει έντονη ανεργία.

Ποιας επιστήμης;

εγώ βλέπω σε άλλους τομείς (ιατρική) να υπάρχει πολλή και ποιοτική έρευνα .

Δεν περιστρέφονται όλα γύρω από τις συγκεκριμένες επιστήμες και φυσικά, ούτε και στην Ιατρική όλα είναι τόσο ρόδινα.

 

[archaios19]

Ποιας επιστήμης;

εγώ βλέπω σε άλλους τομείς (ιατρική) να υπάρχει πολλή και ποιοτική έρευνα .

Της επιστήμης με την ευρεία έννοια, δεν εννοούμε μόνο την Ιατρική. Φυσικά και δεν αμφισβητώ την πραγματοποίηση ποιοτικής έρευνας, αλλά πολύ συχνά η επαφή με την κοινωνία είναι ανύπαρκτη. Η εκλαϊκευση είναι πραγματικό το ελάχιστο χρέος των επιστημόνων προς την κοινωνία, αλλά είναι εντόνως απούσα. Αυτό φυσικά είναι μόνο μία πτυχή του ζητήματος.

 

[paskmak]

Δεν περιστρέφονται όλα γύρω από τις συγκεκριμένες επιστήμες και φυσικά, ούτε και στην Ιατρική όλα είναι τόσο ρόδινα.

Ούτε περιστρέφονται ολα γύρω από τα μαθηματικοφυσικα και από τις ανθρωπιστικές επιστήμες ( οι οποίες είναι όλες σε παρακμή και υποχρηματοδοτούνται).

Μιλάς με γενικότητες οι οποίες δεν ισχύουν.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Κυριακή στις 19:47

Της επιστήμης με την ευρεία έννοια, δεν εννοούμε μόνο την Ιατρική. Φυσικά και δεν αμφισβητώ την πραγματοποίηση ποιοτικής έρευνας, αλλά πολύ συχνά η επαφή με την κοινωνία είναι ανύπαρκτη. Η εκλαϊκευση είναι πραγματικό το ελάχιστο χρέος των επιστημόνων προς την κοινωνία, αλλά είναι εντόνως απούσα. Αυτό φυσικά είναι μόνο μία πτυχή του ζητήματος.

Εγώ βλέπω αρκετές ενημερωτικές ημερίδες , τόσο σε επίπεδο επιστημονικό, όσο σε επίπεδο καθημερινότητας. Μιλάω πάντα για συγκεκριμένους τομείς και επισημαίνω ότι τα παραπάνω που γράφονται δεν εφαρμόζονται ούτε παντού ούτε στον βαθμό που λέγονται.

 

[nPb]

Έχω αναφέρει πιο πάνω ότι δεν γενικεύω και φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά όχι με την ωραιοποίηση που παρουσιάζεται από το ακαδημαϊκό marketing. Αν θεωρείς οτι υπάρχει παρακμή στις θεωρητικές επιστήμες επειδή δεν γίνεται η έρευνα συστημικά όπως σε συγκεκριμένους τομείς, αυτό το θεωρώ επιτυχία. Είναι ένας λόγος που αντέχει η κοινωνία και φυσικά φαίνεται η ένδοια του ακαδημαϊκου πολιτισμού που όλα κρίνονται στην τυπική δημοσίευση και όχι αν διαβάζεται η δημοσιευμένη εργασία ή αν μπορεί να χρησιμεύσει κάπου εκτός από το να αυξάνονται οι ετεροαναφορές και οι δημόσιες σχέσεις. Αυτό όμως δεν είναι έρευνα.

 

[Lancelot]

Στη Γερμανία γίνεται περισσότερο κλοπή έρευνας μέσα από την ίδια ομάδα εργασίας γιατί πρέπει να επιτευχθούν οι στόχοι σε συντομότερο χρόνο. Επειδή ο καθηγητής αξιολογεί ποιους ερευνητές θα κρατήσει και θα εξελίξει στη θέση του βελτιώνοντας το δικό του βιογραφικό (όλοι εργάζονται για το βιογραφικό του καθηγητή σε πρώτη βάση), είναι κάπως λογικό να υπάρχουν μυστικές επικοινωνίες με άλλους καθηγητές άλλων ομάδων και των κριτών στα περιοδικά για τις προωθήσεις. Συνήθως πολλοί καθηγητές λόγω φόρτου ακαδημαϊκού έργου (και όχι αδίκως: έχουν προπτυχιακά, μεταπτυχιακά, επίβλεψη εργαστηρίου, ταξίδια κτλ) για να επιβιώσουν ερευνητικά δεν έχουν χρόνο και διάθεση για ουσιαστική έρευνα. Η κανονική ακαδημαϊκή έρευνα θέλει χρόνο και καθαρό μυαλό: ελεύθερη σκέψη και χρόνο μελέτης. Αυτό δεν υπάρχει γενικά.

Υπάρχει μια πίεση από το "σύστημα" των συνεδρίων και του ίδιου του Πανεπιστημίου. Οπότε αναγκάζονται να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε δημόσιες σχέσεις και γνωριμίες, να δικτυώνονται και να εντοπίζουν «φθηνούς σκλάβους» ερευνητές που να μπορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να δημοσιεύουν εργασίες σε περιοδικά και έτσι μπορούν μετά οι ίδιοι να φαίνονται επικοινωνιακά στα συνέδρια. Δεν είναι τυχαίο όπου σε τέτοιες δυσκολίες συχνά επιβιώνουν μόνο ασιάτες (π.χ. Ινδοί ή Κινέζοι που έχουν και κουλτούρα υποταγής στη σκληρή δουλειά και στην προσβολή προσωπικότητας). Εννοείται ότι μια καλή γνωριμία λειτουργεί πάντα υπερ του καθηγητή, λόγω εμπιστευτικότητας και μελλοντικών ανταλλαγμάτων!

Θυμάμαι περίπτωση όπου ο καθηγητής για 2 χρόνια δεν είχε να παρουσιάσει κάτι καινούριο και στις ομιλίες είτε "έσπρωχνε" τους ερευνητές της ομάδας να κάνουν παρουσιάσεις είτε όταν πιεζόταν μπορεί να παρουσίαζε την ομιλία του ως καινούργια έρευνα με αλλαγμένα σχήματα! ποντάροντας στην ασθενική μνήμη των συνέδρων. Σε πληροφορώ ότι όχι μόνο αυτό δεν περνούσε στο ακαδημαϊκό περιβάλλον αλλά ήταν και μυστικό που έπρεπε να το μάθουμε και εμείς. Ο καθηγητής με αυτή τη μέθοδο εξελίχθηκε και μονιμοποιήθηκε. Μπόρεσε και επιβίωσε στο λάκκο με τις νέες «εργασίες» και συχνές ομιλίες. Είναι γνωστό ότι σε μια συνεδριακή ομιλία, κανείς δεν προσέχει τον ομιλητή και οι δήθεν ερωτήσεις γίνονται καθαρά για δημόσιες σχέσεις και προώθηση ή εξαφάνιση νέων ερευνητών ανάλογα τις οδηγίες που έχουν δοθεί πριν την ομιλία. Δηλαδή, ανάλογα ποιος είναι ο ομιλητής οι ερωτήσεις θα είναι εύκολες ή δύσκολες. Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν και εκπλήξεις και να πρέπει να πάρει το λόγο ο κύριος καθηγητής της ομάδας για να «σώσει» τον δύσμοιρο ερευνητή όταν τεθεί δύσκολη ερώτηση ή ερώτηση σκοπίμως παραπλανητική για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Γίνονται και αυτά.

Υπάρχει ένα "σύστημα" υποκρισίας και τοξικότητας. Δεν θεωρώ ότι κάποιος όντως μαθαίνει κάτι με τον τρόπο που γίνεται η ακαδημαϊκή έρευνα σήμερα στον «ανεπτυγμένο» κόσμο και αυτό φαίνεται από την γενικότερη κοινωνική παρακμή της επιστήμης.

Ψευδές όλο το κείμενο από την αρχή ως το τέλος.

Αλήθεια τολμάει κάποιος να γράψει ότι ένας καθηγητής επιβλέπει 20 διδακτορικους ; Ήμαρτον ρε παιδιά. Θα σας πέσει το ταβάνι στο κεφάλι από τα παραμύθια που γράφετε.

Που είναι οι W1 και W2 καθηγητές ; Που είναι οι Habil. ;
Που είναι οι junior group leader ;


Ως συνήθως γενικεύσεις που δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Κυριακή στις 19:54

Έχω αναφέρει πιο πάνω ότι δεν γενικεύω και φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις

Γράφεις πιο πάνω καθηγητής με 20 διδακτορικους..και ισχυρίζεσαι ότι δεν γενικεύεις.

Εκτός από τις γενικεύσεις μάλλον έχεις και έφεση στα ψέματα

 

[paskmak]

Έχω αναφέρει πιο πάνω ότι δεν γενικεύω και φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά όχι με την ωραιοποίηση που παρουσιάζεται από το ακαδημαϊκό marketing. Αν θεωρείς οτι υπάρχει παρακμή στις θεωρητικές επιστήμες επειδή δεν γίνεται η έρευνα συστημικά όπως σε συγκεκριμένους τομείς, αυτό το θεωρώ επιτυχία. Είναι ένας λόγος που αντέχει η κοινωνία και φυσικά φαίνεται η ένδοια του ακαδημαϊκου πολιτισμού που όλα κρίνονται στην τυπική δημοσίευση και όχι αν διαβάζεται η δημοσιευμένη εργασία ή αν μπορεί να χρησιμεύσει κάπου εκτός από το να αυξάνονται οι ετεροαναφορές και οι δημόσιες σχέσεις. Αυτό όμως δεν είναι έρευνα.

Τι δεν γενικεύεις;

αρχικά γράφεις ότι όλη η έρευνα στην δύση είναι ένα σόου και ότι γίνεται απλά μια πασαρέλα για την εγκαθίδρυση δημόσιων σχέσεων, και μετά λες «εγώ δεν γενικεύω».

Μην κρίνετε εξ ιδίων τ αλλότρια λόγω προσωπικών μονόπλευρων (κακών) εμπειριων , διότι λέτε τρομερές ημιαληθειες οι οποίες δεν ισχύουν.

 

[archaios19]

Τι δεν γενικεύεις;

αρχικά γράφεις ότι όλη η έρευνα στην δύση είναι ένα σόου και ότι γίνεται απλά μια πασαρέλα για την εγκαθίδρυση δημόσιων σχέσεων, και μετά λες «εγώ δεν γενικεύω».

Μην κρίνετε εξ ιδίων τ αλλότρια λόγω προσωπικών μονόπλευρων (κακών) εμπειριων , διότι λέτε τρομερές ημιαληθειες οι οποίες δεν ισχύουν.

Εγώ τουλάχιστον δεν πιστεύω ότι η έρευνα στην Δύση είναι ένα σόου, αλίμονο. Αλλά από την άλλη,συμφωνώ με τον nPb ότι πολλοί πηγαίνουν στα συνέδρια και κάνουν ακριβώς αυτό. Παρουσιάζουν μετριότατα και πρόχειρα πράγματα και βασικός τους στόχος είναι να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να εξαγγείλουν ότι ασχολούνται με κάτι και να δημιουργήσουν συνεργασίες και να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση. Φυσικά και δεν μιλάμε για ένα καθολικό φαινόμενο, αλλά όχι και ανύπαρκτο. Οι πρακτικές αυτές δεν μου φαίνονται καθόλου κατακριτέες, αλίμονο, ποιος δεν θέλει να κάνει γνωριμίες... Τις κατακρίνω όταν γίνονται αυτοσκοπός και δεν συνοδεύονται από μία αξιοπρεπή ερευνητική παρουσία. Και φυσικά κρίνω από τον χώρο μου αποκλειστικά!

 

[nPb]

Τι δεν γενικεύεις;

αρχικά γράφεις ότι όλη η έρευνα στην δύση είναι ένα σόου και ότι γίνεται απλά μια πασαρέλα για την εγκαθίδρυση δημόσιων σχέσεων, και μετά λες «εγώ δεν γενικεύω».

Μην κρίνετε εξ ιδίων τ αλλότρια λόγω προσωπικών μονόπλευρων (κακών) εμπειριων , διότι λέτε τρομερές ημιαληθειες οι οποίες δεν ισχύουν.

Δηλαδή τόσα άρθρα που υπάρχουν στο διαδίκτυο αλλά και βίντεο που κατακρίνουν το νεποτισμό και τη διαφθορά στο Γερμανικό ακαδημαϊκό σύστημα είναι ψέματα ή υπερβολές; Όσοι δεν μιλάνε για άλλους λόγους πάλι είναι φανταστικά πρόσωπα;

Εννοείται ότι επειδή κάποιος δεν βλέπει τη σαπίλα εκεί που εργάζεται δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ή αν υπάρχει δεν γίνεται εμφανής με την πρώτη ανάγνωση. Υπάρχουν πολλά συνέδρια και ομιλίες διακεκριμμένων ακαδημαϊκών στις ΗΠΑ που αναφέρουν ότι υπάρχει κοινωνική παρακμή ως προς την επιστήμη καθώς πλέον το Πανεπιστήμιο έρχεται με πρακτικές 18ου αιώνα να κατανοήσει τον κόσμο του 21ου αιώνα και φυσικά, ο συστημικός τρόπος έρευνας και του ακαδημαϊσμού δεν είναι και ότι πιο υγιές υπάρχει. Αν υπάρχουν 10 ακαδημαϊκοί σωστοί και τίμιοι με τη δουλειά τους δεν σημαίνει ότι όλοι είναι έτσι.

 

[paskmak]

Εγώ τουλάχιστον δεν πιστεύω ότι η έρευνα στην Δύση είναι ένα σόου, αλίμονο. Αλλά από την άλλη,συμφωνώ με τον nPb ότι πολλοί πηγαίνουν στα συνέδρια και κάνουν ακριβώς αυτό. Παρουσιάζουν μετριότατα και πρόχειρα πράγματα και βασικός τους στόχος είναι να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να εξαγγείλουν ότι ασχολούνται με κάτι και να δημιουργήσουν συνεργασίες και να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση. Φυσικά και δεν μιλάμε για ένα καθολικό φαινόμενο, αλλά όχι και ανύπαρκτο. Οι πρακτικές αυτές δεν μου φαίνονται καθόλου κατακριτέες, αλίμονο, ποιος δεν θέλει να κάνει γνωριμίες... Τις κατακρίνω όταν γίνονται αυτοσκοπός και δεν συνοδεύονται από μία αξιοπρεπή ερευνητική παρουσία. Και φυσικά κρίνω από τον χώρο μου αποκλειστικά!

Παντού υπάρχουν οι γλείφτες και τα φαινόμενα διαφθοράς. Αλλο αυτό, και άλλο οι υγιείς δημόσιες σχέσεις . Το τελευταίο μάλιστα δεν είναι καθόλου κατακριτέο αλλά φυσικό επακόλουθο όταν συναναστρέφεται κανείς μ ανθρώπους.

Εγω μπορώ να σου πω από τον δικό μου τομέα ότι υπάρχει άπειρο ενδιαφέρον (βέβαια οχι πάντα επειδή ζούμε σ έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο, αλλά λόγω οικονομικών συμφέροντων κιολας) όσον αφορά την προαγωγή της έρευνας αλλά και ενημέρωσης του κοινού μέσω podcast , ημερίδων και συνεργασίας της τοπικής αρχής για θέματα πρόληψης και ενημέρωσης γενικότερα.

Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει για άλλες επιστήμες (πχ του ανθρωπιστικού τομέα) όπου το ενδιαφέρον είναι μειωμένο, λόγω του ότι αυτές δεν «παράγουν» κάποιο χειροπιαστό προϊόν. Φυσικό είναι η «πίτα» σ αυτες τις επιστήμες να είναι περιορισμένη , όχι μόνο λόγω των λόμπι, αλλά και λόγω της φύσης της ίδιας της επιστήμης αυτής ( έρευνα γίνεται και πρέπει να γίνεται στην ιστορία, αλλά στην ουσία μιλάμε για αναμασημένα γεγονότα που τα ξέρουμε λίγο-πολύ όλοι, τπτ ιδιαίτερο δλδ).

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Κυριακή στις 20:27

Δηλαδή τόσα άρθρα που υπάρχουν στο διαδίκτυο αλλά και βίντεο που κατακρίνουν το νεποτισμό και τη διαφθορά στο Γερμανικό ακαδημαϊκό σύστημα είναι ψέματα ή υπερβολές; Όσοι δεν μιλάνε για άλλους λόγους πάλι είναι φανταστικά πρόσωπα;

Εννοείται ότι επειδή κάποιος δεν βλέπει τη σαπίλα εκεί που εργάζεται δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ή αν υπάρχει δεν γίνεται εμφανής με την πρώτη ανάγνωση. Υπάρχουν πολλά συνέδρια και ομιλίες διακεκριμμένων ακαδημαϊκών στις ΗΠΑ που αναφέρουν ότι υπάρχει κοινωνική παρακμή ως προς την επιστήμη καθώς πλέον το Πανεπιστήμιο έρχεται με πρακτικές 18ου αιώνα να κατανοήσει τον κόσμο του 21ου αιώνα και φυσικά, ο συστημικός τρόπος έρευνας και του ακαδημαϊσμού δεν είναι και ότι πιο υγιές υπάρχει. Αν υπάρχουν 10 ακαδημαϊκοί σωστοί και τίμιοι με τη δουλειά τους δεν σημαίνει ότι όλοι είναι έτσι.

Επειδή σπουδάζω ανθρωπιστικές επιστήμες ως δεύτερο πτυχίο ( και άρα δεν είμαι τόσο «τυφλός» και ακαδημαϊκά περιορισμένος όσο νομίζεις) , γενικότητες και ακρότητες που ακούω εδώ μέσα από σένα ώρες-ωρες (για τους γνωστούς λόγους) μου φαίνονται τραγικά γελοίες.

Ναι υπάρχει διαφθορά, ναι υπάρχουν δίκτυα , ναι υπάρχουν Rotary Clubs κοκ αλλά παράλληλα βλέπω και ξένους διευθυντές κλινικών , ξένους ερευνητές επιτυχημένους σε διάφορους κλάδους (πλην ιατρικής) κοκ, ανεξάρτητα του τι λέει ο πικραμένος npb στο ischool και στα clickbait άρθρα που ανεβάζει 24/7 εδώ πέρα. Δεν μπορείς να συγκρίνεις και να εξισωνεις ούτε σ’ αυτόν τον τομέα την νεοελληνική σαπίλα με την δυτική πραγματικότητα, για τους δικούς σου γνωστούς λόγους, όσα αρνητικά και δυσλειτουργικά χαρακτηριστικά να υπάρχουν στα δυτικά πανεπιστήμια και στην δύση, εν γενει. Μιλάμε ακόμα για διαφορες διαστημικές , τουλάχιστον εν ετει 2025.

 

[nPb]

Εγώ τουλάχιστον δεν πιστεύω ότι η έρευνα στην Δύση είναι ένα σόου, αλίμονο. Αλλά από την άλλη,συμφωνώ με τον nPb ότι πολλοί πηγαίνουν στα συνέδρια και κάνουν ακριβώς αυτό. Παρουσιάζουν μετριότατα και πρόχειρα πράγματα και βασικός τους στόχος είναι να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να εξαγγείλουν ότι ασχολούνται με κάτι και να δημιουργήσουν συνεργασίες και να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση. Φυσικά και δεν μιλάμε για ένα καθολικό φαινόμενο, αλλά όχι και ανύπαρκτο. Οι πρακτικές αυτές δεν μου φαίνονται καθόλου κατακριτέες, αλίμονο, ποιος δεν θέλει να κάνει γνωριμίες... Τις κατακρίνω όταν γίνονται αυτοσκοπός και δεν συνοδεύονται από μία αξιοπρεπή ερευνητική παρουσία. Και φυσικά κρίνω από τον χώρο μου αποκλειστικά!

Υπάρχει σε μεγάλο βαθμό μια οφθαλμαπάτη στο δυτικό κόσμο και αυτό φαίνεται από την ποιότητα των θέσεων εργασίας που ανακυκλώνονται αλλά και τον τρόπο που προωθείται η ερευνητική καινοτομία. Όσο επικρατεί ο παραδοσιακός φεουδαρχισμός και η προσωπολατρεία του ομαδάρχη-καθηγητή εννοείται ότι πολλά σκάνδαλα θάβονται και το πρόβλημα παραμένει. Επειδή δημοσιεύονται συχνά νέα ερευνητικά θέματα, δεν φαίνεται το πρόβλημα καθώς οι νέες ερευνητικές θέσεις εργασίας καλύπτουν την ανεπάρκεια. Αυτό φαίνεται και από την έλλειψη πρωτοποριακού αποτελέσματος καθώς με χρονομετρημένα συνέδρια ανά έτος χάνεται η μαγεία της δημιουργικής σκέψης. Εκεί επικρατεί πίεση καθώς με την έναρξη της νέας χρονιάς, ο καθηγητής ενημερώνει την ομάδα για διάφορα συνέδρια που πρέπει να συμμετέχουν όλοι υποχρεωτικά και θα πρέπει να έχουν κάτι να παρουσιάσουν έστω και 1-2 σελίδες (5 διαφάνειες) δημοσίευσης. Διαφορετικά ψάχνουν να βρουν γέφυρες έτοιμων λύσεων και μπαίνουν σε αυτό το τοξικό κλίμα της βεβιασμένης έρευνας γιατί πιέζουν οι προθεσμίες υποβολής της προ-εκτύπωσης για την έγκριση από την επιτροπή του συνεδρίου, πρέπει να υπάρχει και ο κωδικός υποβολής από το περιοδικό (που εκδότης της σειράς είναι ο τάδες καθηγητής του συνεδρίου). Είναι μια κλειστή ομάδα όπου συγκεκριμένα άτομα ελέγχουν την κατάσταση: ποιος δημοσιεύει, τι δημοσιεύει, για πόσο χρονικό διάστημα, πόσο ισχυρός είναι, τι διασυνδέσεις έχει, τι ιδεολογικό προσανατολισμό έχει η έρευνά του, κτλ.