Θεωρείτε τις Πανελλήνιες εξετάσεις ορόσημο στην ζωή του ανθρώπου;

[harry98]

Σήμερα το απόγευμα έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο της Έλενας Ακρίτα με τίτλο "Δεσμοί , δεσμά και δέσμες.
Μόλις τελείωσε η ανάγνωση του κειμένου , πέρα από το γεγονός ότι με έκανε να αναθεωρήσω ριζικά κάποιες απόψεις μου σχετικά με τις πανελλήνιες εξετάσεις, θεώρησα αδύνατον να αντισταθώ στην έντονη επιθυμία μου να το παραθέσω εδώ και να ακούσω όχι μόνο εγώ αλλά και οι υπόλοιποι υποψήφιοι και μη των Πανελλήνιων Εξετάσεων του 2011 τις διάφορες απόψεις σας σχετικά με το ακόλουθο θέμα:

Θεωρείτε τις πανελλήνιες εξετάσεις ορόσημο στην ζωή του ανθρώπου? Μπορεί μια ενδεχόμενη αποτυχία να αποτελέσει τροχοπέδη στην μετέπειτα επαγγελματική και προσωπική του πορεία? Και εν τέλει πιστεύετε ότι τα πάντα εξαρτώνται από έναν βαθμό?

Ακολουθεί το κείμενο.

1.Μη χαλάς την καρδιά σου, καρδιά μου...

Αυτή η Τετάρτη η Μαύρη Τετάρτη Τετάρτη ήταν και πέρασε. Μια βλαμμένη Τετάρτη. Μίζερη ανέραστη κι εκδικητική. Μια Τετάρτη που σε άγχωσε, που σε τρέλανε, που η καρδιά έφθασε στο στόμα και οι σφυγμοί σου χτύπησαν διακόσια. Μια συμπλεγματική Τετάρτη που έγινε σταρ, στα καλά καθούμενα, μόνο και μόνο γιατί κρατούσε στο τσεπάκι της τη ζωή σου. Το μέλλον σου. Τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ σου. Τις βάσεις και τις βαθμολογίες σου. Τα όνειρά σου. Που σε πείσανε ότι είναι δικά σου. Και σε δέσανε. Και σε δεσμεύσανε. Μη μένεις δέσμιος της δέσμης σου , καρδιά μου...


2.Δεν φταις εσύ. Δε φταις εσύ που το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάζει Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο. Που κάθε καινούργιος υπουργός, μόλις μπει στο ρετιρέ της Παιδείας, τον πιάνει μανία να αλλάξει τη διακόσμηση. Πάρτε από 'κεί τον καναπέ, φέρτε πίσω την εταζέρα, ξεκρεμάστε τον πίνακα, αλλάξτε το πορτατίφ, τις λάμπες, τα λαμπατέρ, αλλάξτε τους τα φώτα γενικώς.

3.Δεν φταις εσύ που η μάνα σου κι ο πατέρας σου επενδύσανε τη μάνα τους και τον πατέρα τους πάνω σου. Που εδώ ο κόσμος καίγεται κι εκείνοι φαντασιώνονται μια μπρονζέ κορνίζα με το δίπλωμά σου πάνω από την κασέλα.

4. Πώς το πάθανε αυτό; Πότε το πάθανε αυτό και δεν το πήρανε χαμπάρι; Μια χαρά γενιά του Πολυτεχνείου υπήρξαν οι άνθρωποι. Με τα πανό τους, με τα πλακάτ τους, με τον Μαρκούζε τους, με τον Ρομέρ και τον Γκοντάρ τους, με τις προγαμιαίες τους. Είδες, καρδιά μου, τι παθαίνει ο άνθρωπος μόλις πατάει τα σαράντα; Παθαίνει μία εξέλιξη. Μεταλλάσσεται ως Πόκεμον. Ό,τι κορόιδευε, τώρα το λούζεται. Ό,τι πολέμησε, τώρα το ασπάζεται. Δηλώνει αστός, φέρεται σαν μικροαστός και ψηφίζει Αριστερά. Άβυσσος η ψυχή του τεχνοκράτη. Μόλις μπει το Ηome Cinema από την πόρτα, βγαίνει ο Μαρξ από το παράθυρο.

5. Κι έτσι, για τα προσχήματα, έτσι για ένα άλλοθι στο προχόλ της μέσης ηλικίας κάποιες μνήμες ανασύρονται ενίοτε. Κάποιες σπάνιες συναντήσεις με τους «παλιούς». Τους «συναγωνιστές» μην πω καμιά βαριά κουβέντα σαββατιάτικα: «Τι ωραία που ήταν όλα τότε, θυμάσαι βρε; Μας κυνηγούσαν οι μπάτσοι στη Στουρνάρη, τρέχαμε στις διαδηλώσεις... Τι νόστιμα, τι γραφικά σαν ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη ένα πράμα. Θυμάσαι βρε; Αλήθεια, το 'χεις ακόμα εκείνο το χακί αμπέχωνο; Αλήθεια, το 'χεις ακόμα εκείνο το κατακόκκινο όραμα; Μπράβο βρε...». Κατάλαβες, καρδιά μου;

6. Αυτός ήταν ο μπαμπάς σου κάποτε. Αυτή ήταν η μάνα σου. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι ολόφωτα, σαν αστραπές στο σκότος και στο έρεβος. Μακριά μαλλιά, βλέμμα - αγκαλιά, σώμα χωρίς κυτταρίτιδα. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα, με ρόμπα και τσόκαρο, σβήνουν το ένα τσιγάρο πίσω απ' το άλλο. Και Τετάρτη πρωί, ακριβώς στις δέκα, κάθονται κολλημένοι στην οθόνη, να δουν αν μπήκες εσύ στο Πανεπιστήμιο.

7. Πώς να μπεις στο Πανεπιστήμιο, καρδιά μου; Πώς; Ποιος σώφρων άνθρωπος μπορεί να πιάσει βαθμολογία 19,7; Να στο δώσω και ολογράφως να το εντυπωθείς: Δεκαεννέα κόμμα επτά. Που σημαίνει ότι με 19,6 είσαι για φτύσιμο. Νούλα. Αποτυχημένος. Με 19,6 θα πουλάς εμφιαλωμένα νερά στα φανάρια. Έτσι κι αλλιώς, ως επιστήμων, δεν θα δεις προκοπή, καρδιά μου.

8.Δικηγόρο έχω. Παθολόγο έχω. Καρδιολόγο έχω. Ενδοκρινολόγο, οδοντίατρο, γυναικολόγο, χειρουργό, ορθοπεδικό έχω. (Ψυχίατρο δεν έχω, αλλά πού θα πάει...). Τους έχω όλους αυτούς σε όλες τις συσκευασίες. Και σε καθηγητή και σε υφηγητή και σε κάτι πιο λάιτ, άμα μου 'ρχεται βαρύ στο στομάχι όλο αυτό το κρεμασμένο χαρτομάνι στο γραφείο του, όλη αυτή η διπλωματίλα, το ξένο Πανεπιστήμιο, το ντοκτορά και η διάκριση.

9. Υδραυλικό δεν έχω, καρδιά μου. Στον ηλεκτρολόγο κάνω τάματα να 'ρθει να δει το ρελέ ασφαλείας που τα 'χει φτύσει. Καυστηρατζή δεν βρίσκω. Αυτοί λείπουν από τη ζωή μου. Αυτοί που έρχονται αν έρθουν κάθονται ένα τέταρτο, παίρνουν μια εικοσάρα και δεν σου δίνουν και απόδειξη. Και κάθε μισό λεπτό, βαράει το κινητό τους. Ουρές περιμένουν. Ουρές ατέλειωτες μέσα στην κατάνυξη. Τεχνικός μπήκε στο σπίτι μου ή ο Τίμιος Σταυρός;


10.Όχι, καρδιά μου, δεν σου λέω «γίνε υδραυλικός», επειδή δεν βρίσκω εγώ υδραυλικό. Δεν είναι τόσο ιδιοτελή τα κίνητρά μου. Σου λέω, απλώς, γράψ' την αυτή τη Μαύρη Τετάρτη. Γράψ' την κανονικά. Μπορεί να μη με πιστεύεις τώρα, αλλά κάποτε θα τη θυμάσαι και θα ρίχνεις το γέλιο της αρκούδας. Μπορεί να μην το ξέρεις τώρα τώρα που τα μάτια σου είναι υγρά ακόμα αλλά η ζωή πάντα βρίσκει τρόπους να σου κλείνει το μάτι. Δεν είναι η Κηφισίας ο μόνος δρόμος για να φθάσεις Σύνταγμα.Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι.Κι αν δεν είσαι ακόμα σίγουρος ότι καλά και σώνει θέλεις να φθάσεις Σύνταγμα, ότι καλά και σώνει αυτός είναι ο προορισμός σου δεν πειράζει.Δεν έγινε και τίποτα.Η διαδρομή μετράει , καρδιά μου...


11. Κι όταν βρεις, όταν δεις το μέρος που θέλεις, μόνος σου θα το καταλάβεις. Θα παρκάρεις και θα βγεις. Θα κοιτάξεις γύρω σου. Θα έχεις φθάσει. Επιτέλους, ύστερα από χρόνια στα θρανία, ύστερα από δέσμες και δεσμά, βάσεις και Βασούλες, ύστερα από απύθμενες ηλιθιότητες, εσύ θα έχεις φθάσει. Εκεί που θέλεις. Εκεί που Εσύ θέλεις. Τελικά. Αρχικά.


Καλή αρχή, καρδιά μου.


Καλή ζωή...


Αυτό το κείμενο τουλάχιστον εμένα με έκανε κάπως να τα δω διαφορετικά τα πράγματα.

Ο λόγος σε εσάς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alexacker]

Φυσικά και είναι ορόσημο. Αλλά δεν είναι και το μόνο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Iliaso]

Όχι βέβαια.Αυτά τα λένε άτομα τα οποία οι πανελλήνιες είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμασία τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Οι Πανελλήνιες ήταν ενα ορόσημο στη ζωή μου,κι αυτό επειδή πέρσι οι συνθήκες ήταν όπως ήταν,πάλεψα,και τα κατάφερα.Για τους γονείς μου που δώσαν τα πάντα,και τους καθηγητές που άργισαν λιγουλάκι,αλλά με πίστεψαν.Κατα τα άλλα,δουλεύουμε για να ζούμε,δε ζούμε για να δουλεύουμε.Αν αγαπάς μια επιστήμη,την έχεις χόμπυ,οχι απαραίτητα αντικείμενο εργασίας.Ψαχνεσαι.Σημαντικοτεροι απο την καθε επιστημη ομως ειναι οι ανθρωποι μας.Γιατι η ουσια ειναι πως οι επιστημες εχουν ως στοχο να ανεβασουν το βιωτικό επιπεδο των ανθρώπων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[antwwwnis]

οι πανελληνιες ενα καλο εχουν: ειναι αδιαβλητες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Όταν δίνεις πανελλαδικές, νομίζεις ότι είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σου...Μετά όμως, όταν τρως χαστούκια και εμπόδια με τη σέσουλα, καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν τίποτα!!!

Προσωπικά στις Πανελλαδικές ήμουν πολύ χαλαρή, γιατί ήμουν αποφασισμένη τι θέλω να κάνω..Αντίθετα το μεταπτυχιακό, ήταν μεγάλη δοκιμασία και ορόσημο!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Black_Butterfly]

Οι πανελλήνιες είναι ένα σημαντικότατο κομμάτι στην ζωή μου. Έδωσα άλλωστε 3 φορές. Πως μπορούσε να μην είναι;
Μπορεί να μην έχω περάσει ακόμα εκεί που θέλω -δεν μου κάνουν την χάρη οι βάσεις, όλο ανεβαίνουν. - αλλά αυτό που έμαθα από όλη αυτήν την διαδικασία, το διάβασμα, το άγχος, το κλάμα είναι να μην τα παρατάω , να επιμένω, να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα.

Κρατάω αυτό από το κείμενο:

Δεν είναι η Κηφισίας ο μόνος δρόμος για να φθάσεις Σύνταγμα.Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι.Κι αν δεν είσαι ακόμα σίγουρος ότι καλά και σώνει θέλεις να φθάσεις Σύνταγμα, ότι καλά και σώνει αυτός είναι ο προορισμός σου δεν πειράζει.Δεν έγινε και τίποτα.Η διαδρομή μετράει , καρδιά μου...
11. Κι όταν βρεις, όταν δεις το μέρος που θέλεις, μόνος σου θα το καταλάβεις. Θα παρκάρεις και θα βγεις. Θα κοιτάξεις γύρω σου. Θα έχεις φθάσει. Επιτέλους, ύστερα από χρόνια στα θρανία, ύστερα από δέσμες και δεσμά, βάσεις και Βασούλες, ύστερα από απύθμενες ηλιθιότητες, εσύ θα έχεις φθάσει. Εκεί που θέλεις. Εκεί που Εσύ θέλεις. Τελικά. Αρχικά.

Και ελπίζω "να βρω άλλον δρόμο να φτάσω στο Σύνταγμα".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Civilara]

Οι πανελλήνιες εξετάσεις μπορούν να καθορίσουν το μέλλον ενός ανθρώπου. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή του ατόμου όμως δεν είναι το σημαντικότερο. Υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα από τις πανελλήνιες εξετάσεις γιατί ακόμα και αν δεν σπουδάσεις στη σχολή που επιθυμείς, η ζωή τα φέρνει έτσι που ο δραστήριος άνθρωπος κάτι άλλο θα βρει να κάνει και δεν θα χαθεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Superhuman]

Το ξέρω ότι αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω είναι υπερβολικό,πως δεν είναι έτσι τα πράγματα,αλλά δεν φταίω εγώ.Όλη αυτή η πίεση έχει επηρεάσει δραματικά την ψυχολογική μου κατάσταση.

Για μένα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις του 2011 είναι αυτή τη στιγμή το κέντρο του Γαλαξία μας (ο milky way νομίζω είναι ) για να μην πω του Σύμπαντός ολόκληρου.

Ελπίζω να περάσω εκεί που θέλω και όταν θα κοιτάω πίσω να τα θυμάμαι όλα αυτά ως τις βλακείες της εφηβείας μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Revekka]

Το ξέρω ότι αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω είναι υπερβολικό,πως δεν είναι έτσι τα πράγματα,αλλά δεν φταίω εγώ.Όλη αυτή η πίεση έχει επηρεάσει δραματικά την ψυχολογική μου κατάσταση.

Για μένα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις του 2011 είναι αυτή τη στιγμή το κέντρο του Γαλαξία μας (ο milky way νομίζω είναι ) για να μην πω του Σύμπαντός ολόκληρου.

Ελπίζω να περάσω εκεί που θέλω και όταν θα κοιτάω πίσω να τα θυμάμαι όλα αυτά ως τις βλακείες της εφηβείας μου.

Είναι πολύ λογικό αυτό που λες!!!!
Απλά, στο επόμενο πολύ σημαντικό βήμα της ζωής σου, θα το καταλάβεις ότι ήσουν υπερβολικός!!

(βασικά, μην αγχώνεσαι!!!!όλα καλά θα πάνε!!!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelique.]

Ορόσημο? Για να χαρακτηριστεί ένα γεγονός στη ζωή μου ως "ορόσημο" πρέπει να με έχει σημαδέψει,να μου έχει μάθει κάτι,να με έχει εξελίξει λίγο περισσότερο ως άτομο και ως προσωπικότητα ή να μου έχει δημιουργήσει έντονα συναισθήματα. Είτε θετικά είτε αρνητικά.

Από αυτή την έννοια ναι,ίσως και να ήταν. Γιατί μέσα από αυτή την διαδικασία των Πανελληνίων,βίωσα για τα καλά το πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα στο θέμα της παιδείας,στο πως διδάσκονται τα μαθήματα,στους καθηγητές,στο τι χρήμα πέφτει στην παραπαιδεία,στο πόσο υποτιμημένη έχει καταντήσει πια η έννοια "σχολείο".

Από κει και πέρα. Ξέρουμε όλοι που ζούμε. Το να μπείς σε μια σχολή είναι το πρώτο βήμα. Δεν σου εξασφαλίζει και πολλά.
Το πως θα εξελιχθεί κάποιος και τι θα κάνει,είναι δικό του ζήτημα από ένα σημείο και μετά.
Αν καταφέρει κάποιος να μπεί σε μια σχολή που του αρέσει,είναι ένα θετικό ξεκίνημα. Απλά οι Πανελλήνιες δεν είναι μονόδρομος.
Δεν υπάρχουν ούτε μονόδρομοι,ούτε αδιέξοδα στη ζωή,μόνο δρόμοι ανοιχτοί για να τους ανακαλύψεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Devina]

+οο στην Έλενα.

Δεν σταματάει τίποτα απολύτως στις πανελλήνιες. Ούτε όμως ανοίγουν και όλες οι πόρτες αν δεν προσπαθήσεις! Τίποτα δεν είναι απλόχερο...ειδικά οι ευκαιρίες.
Το να μπεις σε μια σχολή είναι το πιο απλό..τελικά..το θέμα είναι τι γίνεται από εκεί και πέρα...

Αυτό που εγώ είδα από την δική μου εμπειρία, είναι τα πόσα χρόνια σε τρομοκρατούν για τις πανελλαδικές. Και είναι τόσα πολλά...Σαν να υπάρχει αυτό και μετά το χάος...τίποτα...κανείς δεν σου δίνει εναλλακτικές...φτάνεις στα 17 σου και νομίζεις ότι είναι το τέρμα...αν δεν καταφέρω θα είμαι αποτυχημένος... Οι πανελλήνιες ΔΕΝ σε κάνουν περισσότερο ή λιγότερο άνθρωπο. Ούτε επιτυχημένο ή αποτυχημένο...και όποιος το λέει αυτό, αφήστε τον να κελαηδά...

Πολλοί απέτυχαν στις πανελλήνιες...αλλά κυνήγησαν κάποια όνειρα και τους βγήκε σε καλό...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pure_Seduction]

Δεν φταις εσύ που η μάνα σου κι ο πατέρας σου επενδύσανε τη μάνα τους και τον πατέρα τους πάνω σου. Που εδώ ο κόσμος καίγεται κι εκείνοι φαντασιώνονται μια μπρονζέ κορνίζα με το δίπλωμά σου.

Στην εποχή που ζούμε,νομίζω πως οι περισσότεροι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να μπορούν να βγάζουν το ψωμί τους,να είναι ανεξάρτητα και να ζούν μια όσο το δυνατόν περισσότερο,αξιοπρεπή ζωή.
Πόσα παιδιά κόπιασαν να τελειώσουν τη σχολή και ύστερα να μην βρίσκουν απασχόληση στο αντικείμενο σπουδών τους;
Δεν θεωρώ οτι όλοι οι γονείς φαντασιώνονται μια μπρονζέ κορνίζα με το περιεχόμενο να παίζει διακοσμητικό χαρακτήρα...

Αυτός ήταν ο μπαμπάς σου κάποτε. Αυτή ήταν η μάνα σου. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα, με ρόμπα και τσόκαρο, σβήνουν το ένα τσιγάρο πίσω απ' το άλλο. Και Τετάρτη πρωί, ακριβώς στις δέκα, κάθονται κολλημένοι στην οθόνη, να δουν αν μπήκες εσύ στο Πανεπιστήμιο.

Είναι λογικό,οι γονείς να έχουν το ίδιο άγχος με τα παιδιά τους,να ακούνε τις αγωνίες τους και να τα υποστηρίζουν. Αλλά,είναι και μερικοί γονείς οι οποιοί δημιουργούν οι ίδιοι άγχος στα παιδιά τους. Το θέμα όσο μπορούν να μην μεταφέρουν το άγχος και τις αγωνίες τους στα παιδιά και να τους τονίζουν οτι ακόμη και αν αποτύχουν υπάρχουν κι άλλες λύσεις.

Κι όταν βρεις, όταν δεις το μέρος που θέλεις, μόνος σου θα το καταλάβεις. Θα παρκάρεις και θα βγεις. Θα κοιτάξεις γύρω σου. Θα έχεις φθάσει. Επιτέλους, ύστερα από χρόνια στα θρανία, ύστερα από δέσμες και δεσμά, βάσεις και Βασούλες, ύστερα από απύθμενες ηλιθιότητες, εσύ θα έχεις φθάσει. Εκεί που θέλεις. Εκεί που Εσύ θέλεις. Τελικά. Αρχικά.

Θα ήθελα πολύ να συμπληρώσω σ αυτή τη παράγραφο το παρακάτω:

[..]και αφού έχεις φτάσει τελικά στον στόχο σου,πέρασες εκεί που ήθελες,αρχίζεις να ανακαλύπτεις οτι τελικά τίποτα δεν ήταν έτσι όπως το περίμενες.Καθηγητές δίχως όρεξη,εργαστήρια στα οποία λειτουργούν οι μισοί μόνο υπολογιστές,ανακοινώσεις που δεν βγήκαν ποτέ,πτυχιακές παρατημένες και εκτεθημένες σε αποθήκες κοκ.

Θεωρείτε τις πανελλήνιες εξετάσεις ορόσημο στην ζωή του ανθρώπου? Μπορεί μια ενδεχόμενη αποτυχία να αποτελέσει τροχοπέδη στην μετέπειτα επαγγελματική και προσωπική του πορεία? Και εν τέλει πιστεύετε ότι τα πάντα εξαρτώνται από έναν βαθμό?

Προσωπικά πιστεύω οτι οι πανελλήνιες εξετάσεις δεν αποτελούν ορόσημο στη ζωή του ανθρώπου. Μια ενδεχόμενη αποτυχία δεν θα πρέπει να σημαίνει και το τέλος του κόσμου για ενα 17χρονό παιδί. Οι ευκαιρίες και οι εναλλακτικές που παρουσιάζονται είναι πάρα πολλές.

Όσον αφορά εμένα,οι πανελλήνιες ήταν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου το οποίο κέρδισα. Πέρασα στην πρώτη και μοναδική επιλογή μου σε μια πραγματικά πολύ δύσκολη χρονιά για μένα για προσωπικούς λόγους,αλλά έχοντας πάντα δίπλα μου την οικογένεια μου τα κατάφερα τελικά. Παρά το υπερβόλικό διάβασμα που έκανα, έχω ξεχάσει τα πάντα απο τα μαθήματα των πανελληνίων ωστόσο εκείνη η χρονιά μου δίδαξε κυρίως πως όταν θέλω κάτι ,σφύγγω τα δόντια,χαμηλώνω το κεφάλι,δουλεύω πάνω σ αυτό που θέλω να επιτύχω και έτσι αργά ή γρήγορα θα το καταφέρω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΕλευθεριⒶκος]

Με μια προχειρη ματια που εριξα ειδα οτι δεν υπαρχει παρομοιο θεμα.

Λοιπον η ιστορια εχει ως εξης..
Ειχα βγει με μια φιλη μου για καφε και καθως συζητουσαμε το θεμα πηγε στις πανελλαδικες. Καθως μιλουσαμε, λοιπον, μου λεει σε καποια στιγμη "Οι πανελλαδικες ειναι σημαντικες γιατι κρινουν την ζωη μας". Οταν μου το ειπε αυτο απο την μια ηθελα να γελασω αλλα ταυτοχρονα νευριασα με αυτην της την αποψη που αν μη τι αλλο το συστημα την εχει περασει σε πολλα παιδια. Η αποψη μου, προφανως, ειναι οτι οι πανελλαδικες ΔΕΝ κρινουν τη ζωη μας και θα δωσω ενα απλο παραδειγμα. Ο Κ.Λ., που μενει Αθηνα, βγαζει τα μορια για να περασει Νομικη Κομοτηνης, αλλα οι γονεις του δεν εχουν τα λεφτα για να τον στειλουν στην Κομοτηνη και του λενε να δηλωσει μια αλλη σχολη στην Αθηνα, καθως δεν εχουν λεφτα να πληρωσουν παλι φροντιστηριο για να ξαναδωσει πανελλαδικες ή να τον γραψουν σε μια ιδιωτικη σχολη. Ποιος εκρινε την ζωη του ή τελοσπαντων το επαγγελμα που θα κανει ; Οι πανελλαδικες ή η οικονομικη του κατασταση ;
Θελω, λοιπον, να πειτε την γνωμη σας για το αν οι πανελλαδικες κρινουν ή οχι τη ζωη μας. Με επιχειρηματα φυσικα. Καθε αποψη ειναι σεβαστη


Tα μηνυματα 14-27 προηλθαν απο αλλο νημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aladdin]

Τσεκαρε το δασκαλο
https://www.facebook.com/photo.php?v=10201238130650802

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[GiannosFloyd]

Όχι, δεν κρίνουν απολύτως τίποτα. Η ζωη ειναι μαραθώνιος όχι σπριντ. Για όνομα του θεού, για τέτοιες ατακες αγχωνομαστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΕλευθεριⒶκος]

Μωρε συμφωνω, αλλα δεν μπορω να καταλαβω με ποιο σκεπτικο υπαρχουν ατομα που πιστευουν το αντιθετο. Ειναι οντως δικη τους αυτη η αποψη ή τους την εχουν περασει ;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Σε καμια περιπτωση. Το τι θα κανει ο καθενας στη ζωη του εξαρταται απο χιλιους δυο διαφορετικους παραγοντες και απλα ενας απο αυτους ειναι οι πανελληνιες. Αρχικα μπορεις εξετασεις να ξαναδωσεις, δν εχεις μονο μια ευκαιρια. Επισης οι πανελληνιες δν καθοριζουν το επαγγελμα που θα κανεις στο βαθμο που πιστευουν πολλοι γονεις και υποψηφιοι. Στην Ελληνικη κοινωνια η καθε σχολη ειναι ταυτισμενη με ενα επαγγελμα, Μαθηματικο,Φυσικο, Χημικο, Βιολογικο, Φιλολογια=καθηγητης, νομικη=δικηγορος, Πολιτικος Μηχανικος=οικοδομη (δν εννοω χτισιμο σαφως) κ.ο.κ. Μπορεις να παρεκλινεις της πορειας σου σε πολυ μεγαλο βαθμο μετα την αποκτηση καποιου Χ πτυχιου, υπαρχει καθηγητης της ΣΕΜΦΕ που εχει διπλωμα Μηχανολογου αν δν κανω λαθος και master στη φιλοσοφια, αλλος με πτυχιου Μαθηματικου που διδασκει Πολ. Οικονομια. Ακυρο δν ακουγεται? Και ομως, αυτοι κυνηγησαν αυτο που ηθελαν και ας μην ειχε τοση σχεση με τη σχολη που τελειωσαν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vasilakis13]

Εννοείται ότι οι πανελλήνιες δεν κρίνουν τη ζωή μας και ένα ακόμα πιο τρανταχτό από αυτό που αναφέρεις είναι τα ποσοστά αποφοίτων που δεν ασκούν το επάγγελμα που σπούδασαν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nikmil]

Συμφωνώ εν μέρει μαζί σου.Οι πανελλαδικές δεν κρίνουν απαραίτητα τη ζωή κάποιου,αλλά επίτρεψε μου να σου πω ότι το παράδειγμα που έφερες ήταν εντελώς μεροληπτικό και αποτελεί υποπερίπτωση.Ναι,πολλοί τη σήμερον ημέρα δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές μακριά από το σπίτι,αλλά υπάρχουν και τόσοι άλλοι που τέλος πάντων μπορούν να τα βολέψουν με κάποιο τρόπο αλλά δεν περνούν στην σχολή που θέλουν.Για παράδειγμα,μπορεί κάποιος να αγαπάει την ιατρική και να μην περάσει.Τότε οι πανελλαδικές κρίνουν τη ζωή του.Σαφώς βέβαια και μπορεί να ξαναδώσει ή να φύγει στο εξωτερικό αν έχει οικονομική άνεση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.