Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 20,984 μηνύματα.
06-07-14
12:56
Εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης, στη Χώρα μας έχουν περιοριστεί δραματικά οι δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις στις υποδομές αρμοδιότητας Πολιτικού Μηχανικού (ΠΜ), με αποτέλεσμα μεγάλη διόγκωση της ανεργίας στον κλάδο. Γιατί λοιπόν να συνεχιστεί η εκπαίδευση/παραγωγή ΠΜ με τη σημερινή μορφή/ρυθμό της;
Το πολιτικό σύστημα στη Χώρα μας ενεργοποιείται από τα σήματα που εκπέμπει η πραγματική Οικονομία με υπερβολική καθυστέρηση. Προσαρμοζόμενο στην αδράνεια της κοινωνικής ζήτησης, στο χώρο της εκπαίδευσης συνεχίζει να δεσμεύει πολύτιμους πόρους σε λάθος επένδυση.
Όμως, δεν μπορεί κανείς να πορεύεται όπως άλλοτε: Εξ αιτίας της μεγάλης ανεργίας των ΠΜ, τα τελευταία έτη παρατηρήθηκε σημαντική πτώση των βάσεων εισαγωγής (ποιότητας σπουδαστών). Περιορίσθηκε η δυνατότητα των οικογενειών των σπουδαστών να χρηματοδοτήσουν μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό.
Η μεγάλη προσπάθεια να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο έχει καταπονήσει τους νέους σπουδαστές. Εξ άλλου, γίνονται πιο ώριμοι και αποκτούν ενδιαφέροντα σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Όλα αυτά συμβάλλουν στα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας κατά τα πρώτα εξάμηνα των σπουδών.
Οι Σπουδές ΠΜ (ΣΠΜ) έχουν υπερφορτωθεί με προωθημένη γνώση, την οποία ο μέσος μηχανικός μπορεί να μην χρειαστεί ποτέ. Ως επακόλουθο, ο μέσος χρόνος αποφοίτησης είναι μεγαλύτερος της πενταετίας κατά 30%.
Η παγκοσμιοποίηση της αγοράς θα αυξάνεται συνεχώς στο προβλεπτό μέλλον. Ο αναπροσανατολισμός των σπουδών προς τις ανάγκες και τις ευκαιρίες απασχόλησης (και) της παγκόσμιας αγοράς είναι σήμερα απολύτως αναγκαίος. Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών πολλοί έλληνες επαγγελματίες μετακινήθηκαν σε χώρες με ισχυρή οικονομία.
Μερικές φορές αυτό επικρίνεται άκριτα ως διαρροή εγκεφάλων σε επίπεδο Χώρας. Παραγνωρίζεται ότι αφορά (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, ερευνητών κυρίως) σε ανέργους, οι οποίοι, σε μεσοπρόθεσμο τουλάχιστον ορίζοντα, δεν θα είχαν τη δυνατότητα να προοδεύσουν (και να συμβάλουν) παραμένοντας στη χειμαζόμενη από την κρίση Χώρα. Εξάλλου, σε ατομικό επίπεδο η αναζήτηση καλύτερης τύχης αποτελεί την εύλογη επιλογή άσκησης του ταλέντου και των προσόντων, που αποκτήθηκαν μετά από μακρά προσωπική προσπάθεια και βαρύ οικονομικό κόστος, με στόχο την ικανοποιητική ανταμοιβή.
Η μεταρρύθμιση των ΣΠΜ, αφενός, για να έχει νόημα οφείλει να είναι ριζοσπαστική και να έχει μακροχρόνια προοπτική και, αφετέρου, για να επιτύχει δεν πρέπει να υπονομεύει τις ευρέως αποδεκτές αξίες και τις επικρατούσες ιδέες στον υπόψη χώρo και χρόνο.
Οι ακόλουθες προτάσεις έχουν διατυπωθεί εντός του ανωτέρω πλαισίου:
Διατήρηση του ενιαίου κύκλου 5ετών σπουδών και δημιουργία 3 εσωτερικών σταδίων με προοδευτικά αυξανόμενες απαιτήσεις και παροχή διπλώματος και μεταπτυχιακού τίτλου στο τέλος του κύκλου. Περιορισμός του συνολικού αριθμού ωρών διδασκαλίας.
Δημιουργία 1ου «εισαγωγικού» σταδίου 3ων εξαμήνων (βασική μαθηματική, τεχνική, νομική και οικονομική γνώση του μηχανικού). Αποτυχία του φοιτητή, μετά από εύλογο αριθμό επαναληπτικών εξετάσεων, θα συνεπάγεται μεταγραφή του σε άλλη σχετική Σχολή με χαμηλότερη βάση εισαγωγής (φίλτρο έγκαιρης επιλογής για τη συνέχιση ΣΠΜ αντί της διαγραφής των αποτυχόντων μετά από επτά έτη σπουδών, δηλαδή της πιστοποίησης κοινωνικών δραμάτων που αφέθηκαν να δημιουργηθούν).
Παροχή γενικών ΣΠΜ κατά τη διάρκεια των επομένων 5 εξαμήνων (2ο στάδιο), οι οποίες θα οδηγούν σε απόκτηση διπλώματος. Περιορισμός του αριθμού των υποχρεωτικά διδασκομένων μαθημάτων. Διαμόρφωση ομάδων συγγενών κατ΄επιλογή μαθημάτων (ροές, minors). Εξοικείωση με τις κατασκευαστικές μέθοδους, μέσω των οποίων υλοποιείται η θεωρητική ανάλυση, με συγκεκριμένες εφαρμογές και αναλύσεις αστοχιών και κινδύνων.
Εισαγωγή νέων μαθημάτων που θα αφορούν σε περιβάλλον, διοίκηση, οργανωτική συμπεριφορά, διαχείριση - χρηματοδότηση - λειτουργία - αναβάθμιση έργων, σε βάρος του χρόνου διδασκαλίας των παραδοσιακών θεμάτων (σύμφωνα με την ποσόστωση ωρών των καλύτερων Σχολών του εξωτερικού). Διασύνδεση των σπουδαστών με μικρό αριθμό έργων υπό υλοποίηση. Οι σπουδαστές θα αντιμετωπίζουν 8ωρη(ες) εξέταση(εις) σε σύνθετα θέματα (από ομάδα καθηγητών) για την απονομή του διπλώματος.
Το μέλλον των ΣΠΜ είναι η επιστροφή στη βασική αρχή της ολιστικής προσέγγισης των έργων, δηλαδή όπως έπραττε ο ΠΜ (μελέτη, κατασκευή, χρηματοδότηση) μερικές δεκαετίες πριν.
Αφιέρωση των τελευταίων 2 εξαμήνων σε προγράμματα εξειδίκευσης (3ο στάδιο - masters), που θα αποτελούν μετεξέλιξη των σημερινών Κατευθύνσεων και Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών (ΜΠΣ) ή θα είναι νέα. Μέρος τους θα διδάσκεται στην αγγλική γλώσσα (ελάχιστοι διδάσκοντες δεν έχουν την ευχέρεια αυτή), ώστε να δίνεται η δυνατότητα και σε αλλοδαπούς φοιτητές να τα παρακολουθήσουν. Πρέπει να επιδιώκεται συνεργασία με αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού προκειμένου να αυξηθεί η διεθνής αναγνώριση και ελκυστικότητα των ελληνικών τίτλων ΜΠΣ.
Διαμόρφωση κατάλληλου επαγγελματικού υποβάθρου με στοχευμένη συμπληρωματική κατάρτιση κατά την διάρκεια των σπουδών και διευκόλυνση των νέων αποφοίτων στην πιστοποίηση προσόντων από επαγγελματικές ενώσεις.
Η προτεινόμενη μεταρρύθμιση θα αναβαθμίσει δραστικά τις ΣΠΜ στη Χώρα μας. Η υλοποίηση της δεν απαιτεί σημαντικό κόστος, μεγάλο χρόνο και πρόσθετους ανθρώπινους πόρους. Προϋποθέτει μακροχρόνιο προγραμματισμό αριθμού και εξειδικεύσεων διδακτικού προσωπικού. Απαιτεί ορθολογική προσέγγιση και απροκατάληπτη, προοδευτική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Επιβάλλεται να καταγραφεί άμεσα η άποψη των αποφοίτων των τελευταίων δέκα ετών και να δρομολογηθεί ουσιαστική διαβούλευση όλων των αρμοδίων. Αντίστοιχες ενέργειες είναι κρίσιμες και για τους άλλους κλάδους των μηχανικών.
Η πραγματική μάχη της εποχής μας είναι ανάμεσα στη συντήρηση και στην καινοτομία. Και παρά τις πολλές προσπάθειες μας, παραμένει υψηλός ο κίνδυνος να ρυθμίζουμε όλο και λιγότερο τις τύχες μας και να πορευόμαστε ως παθητικοί αποδέκτες μιας μοίρας που οι άλλοι μας επιφυλάσσουν, στο πλαίσιο της αμείλικτης παγκοσμιοποίησης ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και οι άλλοι δεν θεωρούν συμφέρον τους το να εκπαιδεύουμε εμείς τους καλύτερους μηχανικούς.
Ο κ. Σέργιος Λαμπρόπουλος είναι Διευθυντής του Τομέα Προγραμματισμού και Διαχείρισης Τεχνικών Έργων της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ.
Το πολιτικό σύστημα στη Χώρα μας ενεργοποιείται από τα σήματα που εκπέμπει η πραγματική Οικονομία με υπερβολική καθυστέρηση. Προσαρμοζόμενο στην αδράνεια της κοινωνικής ζήτησης, στο χώρο της εκπαίδευσης συνεχίζει να δεσμεύει πολύτιμους πόρους σε λάθος επένδυση.
Όμως, δεν μπορεί κανείς να πορεύεται όπως άλλοτε: Εξ αιτίας της μεγάλης ανεργίας των ΠΜ, τα τελευταία έτη παρατηρήθηκε σημαντική πτώση των βάσεων εισαγωγής (ποιότητας σπουδαστών). Περιορίσθηκε η δυνατότητα των οικογενειών των σπουδαστών να χρηματοδοτήσουν μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό.
Η μεγάλη προσπάθεια να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο έχει καταπονήσει τους νέους σπουδαστές. Εξ άλλου, γίνονται πιο ώριμοι και αποκτούν ενδιαφέροντα σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Όλα αυτά συμβάλλουν στα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας κατά τα πρώτα εξάμηνα των σπουδών.
Οι Σπουδές ΠΜ (ΣΠΜ) έχουν υπερφορτωθεί με προωθημένη γνώση, την οποία ο μέσος μηχανικός μπορεί να μην χρειαστεί ποτέ. Ως επακόλουθο, ο μέσος χρόνος αποφοίτησης είναι μεγαλύτερος της πενταετίας κατά 30%.
Η παγκοσμιοποίηση της αγοράς θα αυξάνεται συνεχώς στο προβλεπτό μέλλον. Ο αναπροσανατολισμός των σπουδών προς τις ανάγκες και τις ευκαιρίες απασχόλησης (και) της παγκόσμιας αγοράς είναι σήμερα απολύτως αναγκαίος. Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών πολλοί έλληνες επαγγελματίες μετακινήθηκαν σε χώρες με ισχυρή οικονομία.
Μερικές φορές αυτό επικρίνεται άκριτα ως διαρροή εγκεφάλων σε επίπεδο Χώρας. Παραγνωρίζεται ότι αφορά (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, ερευνητών κυρίως) σε ανέργους, οι οποίοι, σε μεσοπρόθεσμο τουλάχιστον ορίζοντα, δεν θα είχαν τη δυνατότητα να προοδεύσουν (και να συμβάλουν) παραμένοντας στη χειμαζόμενη από την κρίση Χώρα. Εξάλλου, σε ατομικό επίπεδο η αναζήτηση καλύτερης τύχης αποτελεί την εύλογη επιλογή άσκησης του ταλέντου και των προσόντων, που αποκτήθηκαν μετά από μακρά προσωπική προσπάθεια και βαρύ οικονομικό κόστος, με στόχο την ικανοποιητική ανταμοιβή.
Η μεταρρύθμιση των ΣΠΜ, αφενός, για να έχει νόημα οφείλει να είναι ριζοσπαστική και να έχει μακροχρόνια προοπτική και, αφετέρου, για να επιτύχει δεν πρέπει να υπονομεύει τις ευρέως αποδεκτές αξίες και τις επικρατούσες ιδέες στον υπόψη χώρo και χρόνο.
Οι ακόλουθες προτάσεις έχουν διατυπωθεί εντός του ανωτέρω πλαισίου:
Διατήρηση του ενιαίου κύκλου 5ετών σπουδών και δημιουργία 3 εσωτερικών σταδίων με προοδευτικά αυξανόμενες απαιτήσεις και παροχή διπλώματος και μεταπτυχιακού τίτλου στο τέλος του κύκλου. Περιορισμός του συνολικού αριθμού ωρών διδασκαλίας.
Δημιουργία 1ου «εισαγωγικού» σταδίου 3ων εξαμήνων (βασική μαθηματική, τεχνική, νομική και οικονομική γνώση του μηχανικού). Αποτυχία του φοιτητή, μετά από εύλογο αριθμό επαναληπτικών εξετάσεων, θα συνεπάγεται μεταγραφή του σε άλλη σχετική Σχολή με χαμηλότερη βάση εισαγωγής (φίλτρο έγκαιρης επιλογής για τη συνέχιση ΣΠΜ αντί της διαγραφής των αποτυχόντων μετά από επτά έτη σπουδών, δηλαδή της πιστοποίησης κοινωνικών δραμάτων που αφέθηκαν να δημιουργηθούν).
Παροχή γενικών ΣΠΜ κατά τη διάρκεια των επομένων 5 εξαμήνων (2ο στάδιο), οι οποίες θα οδηγούν σε απόκτηση διπλώματος. Περιορισμός του αριθμού των υποχρεωτικά διδασκομένων μαθημάτων. Διαμόρφωση ομάδων συγγενών κατ΄επιλογή μαθημάτων (ροές, minors). Εξοικείωση με τις κατασκευαστικές μέθοδους, μέσω των οποίων υλοποιείται η θεωρητική ανάλυση, με συγκεκριμένες εφαρμογές και αναλύσεις αστοχιών και κινδύνων.
Εισαγωγή νέων μαθημάτων που θα αφορούν σε περιβάλλον, διοίκηση, οργανωτική συμπεριφορά, διαχείριση - χρηματοδότηση - λειτουργία - αναβάθμιση έργων, σε βάρος του χρόνου διδασκαλίας των παραδοσιακών θεμάτων (σύμφωνα με την ποσόστωση ωρών των καλύτερων Σχολών του εξωτερικού). Διασύνδεση των σπουδαστών με μικρό αριθμό έργων υπό υλοποίηση. Οι σπουδαστές θα αντιμετωπίζουν 8ωρη(ες) εξέταση(εις) σε σύνθετα θέματα (από ομάδα καθηγητών) για την απονομή του διπλώματος.
Το μέλλον των ΣΠΜ είναι η επιστροφή στη βασική αρχή της ολιστικής προσέγγισης των έργων, δηλαδή όπως έπραττε ο ΠΜ (μελέτη, κατασκευή, χρηματοδότηση) μερικές δεκαετίες πριν.
Αφιέρωση των τελευταίων 2 εξαμήνων σε προγράμματα εξειδίκευσης (3ο στάδιο - masters), που θα αποτελούν μετεξέλιξη των σημερινών Κατευθύνσεων και Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών (ΜΠΣ) ή θα είναι νέα. Μέρος τους θα διδάσκεται στην αγγλική γλώσσα (ελάχιστοι διδάσκοντες δεν έχουν την ευχέρεια αυτή), ώστε να δίνεται η δυνατότητα και σε αλλοδαπούς φοιτητές να τα παρακολουθήσουν. Πρέπει να επιδιώκεται συνεργασία με αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού προκειμένου να αυξηθεί η διεθνής αναγνώριση και ελκυστικότητα των ελληνικών τίτλων ΜΠΣ.
Διαμόρφωση κατάλληλου επαγγελματικού υποβάθρου με στοχευμένη συμπληρωματική κατάρτιση κατά την διάρκεια των σπουδών και διευκόλυνση των νέων αποφοίτων στην πιστοποίηση προσόντων από επαγγελματικές ενώσεις.
Η προτεινόμενη μεταρρύθμιση θα αναβαθμίσει δραστικά τις ΣΠΜ στη Χώρα μας. Η υλοποίηση της δεν απαιτεί σημαντικό κόστος, μεγάλο χρόνο και πρόσθετους ανθρώπινους πόρους. Προϋποθέτει μακροχρόνιο προγραμματισμό αριθμού και εξειδικεύσεων διδακτικού προσωπικού. Απαιτεί ορθολογική προσέγγιση και απροκατάληπτη, προοδευτική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Επιβάλλεται να καταγραφεί άμεσα η άποψη των αποφοίτων των τελευταίων δέκα ετών και να δρομολογηθεί ουσιαστική διαβούλευση όλων των αρμοδίων. Αντίστοιχες ενέργειες είναι κρίσιμες και για τους άλλους κλάδους των μηχανικών.
Η πραγματική μάχη της εποχής μας είναι ανάμεσα στη συντήρηση και στην καινοτομία. Και παρά τις πολλές προσπάθειες μας, παραμένει υψηλός ο κίνδυνος να ρυθμίζουμε όλο και λιγότερο τις τύχες μας και να πορευόμαστε ως παθητικοί αποδέκτες μιας μοίρας που οι άλλοι μας επιφυλάσσουν, στο πλαίσιο της αμείλικτης παγκοσμιοποίησης ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και οι άλλοι δεν θεωρούν συμφέρον τους το να εκπαιδεύουμε εμείς τους καλύτερους μηχανικούς.
Ο κ. Σέργιος Λαμπρόπουλος είναι Διευθυντής του Τομέα Προγραμματισμού και Διαχείρισης Τεχνικών Έργων της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pol_94
Νεοφερμένος
Ο pol_94 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
06-07-14
13:10
θελει να γινει σαν σε αμερικανο πανεπιστημιο ......και αυτο θα βοηθησει την ανεργια ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 20,984 μηνύματα.
06-07-14
13:31
Δεν λένε την αλήθεια. Για την ανεργία δεν φταίει το Πανεπιστήμιο. Αλλού υπάρχουν ποινικές ευθύνες. Βέβαια έχει και μια λογική βάση διότι το 90% των νέων στην Ελλάδα σπουδάζουν, σπουδάζουν,...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DumeNuke
Τιμώμενο Μέλος
Ο DumeNuke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,125 μηνύματα.
06-07-14
14:00
1. Μόνο οι φοιτητές πολυτεχνικών σχολών "γίνονται πιο ώριμοι και αποκτούν ενδιαφέροντα σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα".......
2. "Αποτυχία του φοιτητή, μετά από εύλογο αριθμό επαναληπτικών εξετάσεων, θα συνεπάγεται μεταγραφή του σε άλλη σχετική Σχολή με χαμηλότερη βάση εισαγωγής": Η δυσκολία τους τμήματος μίας σχολής έχει άμεση συνάφεια με τη βάση εισαγωγής της. Υψηλότερη βάση σημαίνει υψηλότερη δυσκολία....... Μάλιστα...
Είναι η ιδέα μου, ή τον έχει βαρέσει μια τάση ελιτισμού αυτόν τον Διευθυντή του ΕΜΠ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Civilara
Περιβόητο μέλος
Ο Civilara αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,344 μηνύματα.
06-07-14
14:18
Ακόμη και να αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών δεν πρόκειται να μειωθεί η ανεργία. Σήμερα πληρώνουμε τις αμαρτίες των προηγούμενων 3 δεκαετιών και δυστυχώς "αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα". Η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κλάδος των πολιτικών μηχανικών οφείλεται σε δύο αίτια:
1) Στην αθρόα εισαγωγή πολιτικών μηχανικών από το εξωτερικό τα τελευταία 30 χρόνια (χοντρικά το 55% των πολιτικών μηχανικών-μέλων του ΤΕΕ είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων της αλλοδαπής)
2) Στην οικονομική κρίση διαχείρισης του χρέους η οποία είναι αποτέλεσμα των ελλειμάτων που παρήγαγε η εθνική οικονομική πολιτική για δεκαετίες. Έτσι τα ελλείμματα διόγκωσαν σε τέτοιο βαθμό το χρέος ώστε να γίνει μη βιώσιμο με άμεση συνέπεια να μας αποκλείσουν οι χρηματαγορές κεφαλαίου. Εδώ παίχτηκε πολύ βρώμικο πολιτικό παιχνίδι αλλά δεν θα επεκταθώ για να μην πολιτικοποιήσω την κουβέντα. Γεγονός είναι πως τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρουν όλες οι κυβερνήσεις από το 2000 και μεταγενέστερα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 είχε γίνει ο κορεσμός στο επάγγελμα λόγω της αθρόας εισαγωγής πολιτικών μηχναικών από το εξωτερικό. Μετά άρχισε να αυξάνεται η ανεργία όλο και περισσότερο. Το 2010 ξέσπασε η οικονομική χρήση στη χώρα μας και οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο το οποίο έθετε περιορισμούς στην αξιοποίηση των χρημάτων που θα δανειζόμασταν από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Έτσι λοιπόν δε μας επιτρεπόταν από τους δανειστές να διοχετεύσουμε το δανεικό χρήμα στην αγορά και να ανοίξουν θέσεις εργασίας. Από τότε ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας αυξήθηκε απότομα. Άλλη δέσμευση του μνημονίου ήταν να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα τα οποία αύξαναν το χρέος έτσι ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής (τα διαβόητα δημοσιονομικά κενά). Κατά συνέπεια η μόνη πολιτική που μπορούσε να εφαρμοστεί ήταν η λιτότητα. Δηλαδή περικοπές μισθών, συντάξεων και εφάπαξ επιδομάτων καθώς και αύξηση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Λόγω των επιβαλλόμενων αυξημένων φορολογικών επιβαρύνσεων, οι ιδιώτες δεν έχτιζαν τα οικόπεδά τους αλλά χρησιμοποιούσαν τα χρήματα τους για τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Έτσι λοιπόν κατέρρευσε η οικοδομική δραστηριότητα στον ιδιωτικό κλάδο. Το κράτος λοιπόν πήρε τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών. Αυτά όμως δεν τα επένδυσε σε δημόσια έργα αλλά τα χρησιμοποίησε για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Έτσι λοιπόν κατέρρευσαν και τα δημόσια έργα. Με αυτό το καθεστώς οδηγήθηκαν σε κλείσιμο πολλά τεχνικά γραφεία (μελετητικά ή εργοληπτικά) με αποτέλεσμα να βρεθούν στο δρόμο εκατοντάδες ή και χιλιάδες πολιτικοί μηχανικοί. Άρα αυτή η απότομη αύξηση στο ρυθμό αύξησης της ανεργίας οφείλεται στην πολιτική της λιτότητας. Ακόμα και αν δεν είχαμε κρίση η ανεργία θα συνέχιζε να αυξάνεται όχι όμως με αυτόν τον ρυθμό. Τώρα αυξάνεται με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό από ότι πριν το 2010. Ακόμη και κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας να έχει δουλειές και να έχει το ίδιο εισόδημα με εκείνο του 2009 ή του 2008, οι φορολογικές επιβαρύνσεις έχουν αυξηθεί κατά 250% περίπου. Έτσι αντί να έχει στην επιχείρησή του 2 υπαλλήλους θα έχει 1 ή και κανένα προκειμένου να επιβιώσει η επιχείρηση.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως η αλματώδης αύξηση της ανεργίας στους πολιτικούς μηχανικούς οφείλεται στην πολιτική της λιτότητας. Όταν βγούμε από την κρίση η ανεργία ασφαλώς θα πέσει απότομα όπως και αυξήθηκε απότομα (το απότομα περιλαμβάνει ένα διάστημα 2 ετών και όχι μια στιγμή) και μετά θα συνεχίσει να αυξάνεται. Ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας σε αυτήν την σταθεροποιημένη μετά την κρίση κατάσταση θα είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο πριν την κρίση λόγω του ανοίγματος του επαγγέλαμτος που επέφερε η οδηγία 2005/36/ΕΚ και η οποία ενσωματώθηκε στο ΠΔ 38/2010. Αν θες να διαλύσεις έναν κλάδο τότε κάνεις τις απαραίτητες ενέργειες για την απελευθέρωση του κλάδου σε περίοδο κρίσης. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να γίνει και θα βγουν ζημιωμένοι όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου που δουλεύουν ως υπάλληλοι ή ως στελέχη σε ιδιωτικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν θα υποστούν σημαντική φθορά (μπορεί και κέρδος).
Η ανεργία δεν οφείλεται στα ελαττώματα των προγραμμάτων σπουδών αλλά σε άλλους παράγοντες όπως ανέλυσα παραπάνω. Παρ' όλα αυτά μια αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών των τμημάτων πολιτικών μηχανικών πρέπει να γίνει. Τα προγράμματα σπουδών πρέπει να γίνουν λιγότερο θεωρητικά και περισσότερο πρακτικά. Ο πρακτικός προσανατολισμός προϋποθέτει δύο σκέλη:
α) Εκπαίδευση σε ένα βασικό πλαίσιο μαθημάτων που αφορούν την κατασκευή ενός έργου. Αυτό το πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει κατ' ελάχιστο τα εξής μαθήματα (με όρους ΕΜΠ):
1) Εφαρμοσμένη οικονομική
2) Επιχειρησιακή έρευνα
3) Εισαγωγή στην παραγωγή τεχνικών έργων
4) Διαχείριση τεχνικών έργων
5) Δομικές μηχανές και κατασκευαστικές μέθοδοι
6) Στοιχεία δικαίου και τεχνικής νομοθεσίας
7) Ασφάλεια-Υγιεινή της εργασίας
8 ) Σχεδίαση έργων πολιτικού μηχανικού με Η/Υ
Ακόμα και 1 μάθημα να λείπει από αυτά η πρακτική εκπαίδευση είναι ανεπαρκής. Ενδεχομένως ούτε αυτό το πλαίσιο να είναι επαρκές αλλά παρέχει μια καλή βάση. Αυτά τα μαθήματα συνήθως τα σνομπάρουν οι φοιτητές και το καταλαβαίνω απόλυτα. Τους έχουν υπερφορτώσει με ένα τεράστιο όγκο επιστημονικών μαθημάτων που αυτά τα 8 μαθήματα τα παιρνάνε όπως όπως χωρίς να μαθαίνουν τίποτα. Άρα λοιπόν πρέπει το πρόγραμμα σπουδών να αποσυμφωρηθεί από υπερβολικό φόρτο μαθημάτων (6 μαθήματα ανά εξάμηνο για τα πρώτα 9 εξάμηνα και μέχρι 5 ώρες μάθημα την ημέρα είναι ένας φυσιολογικός φόρτος, με τα 8 προαναφερόμενα μαθήματα να συμπεριλαμβάνονται στα 54).
β) Πρακτική άσκηση
Η πρακτική άσκηση δεν είναι απαραίτητο να γίνεται στα πλαίσια του προγράμματος σπουδών αλλά μπορεί να γίνει στα πλαίσια της διαδικασίας για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος (όπως στους δικηγόρους).
1) Στην αθρόα εισαγωγή πολιτικών μηχανικών από το εξωτερικό τα τελευταία 30 χρόνια (χοντρικά το 55% των πολιτικών μηχανικών-μέλων του ΤΕΕ είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων της αλλοδαπής)
2) Στην οικονομική κρίση διαχείρισης του χρέους η οποία είναι αποτέλεσμα των ελλειμάτων που παρήγαγε η εθνική οικονομική πολιτική για δεκαετίες. Έτσι τα ελλείμματα διόγκωσαν σε τέτοιο βαθμό το χρέος ώστε να γίνει μη βιώσιμο με άμεση συνέπεια να μας αποκλείσουν οι χρηματαγορές κεφαλαίου. Εδώ παίχτηκε πολύ βρώμικο πολιτικό παιχνίδι αλλά δεν θα επεκταθώ για να μην πολιτικοποιήσω την κουβέντα. Γεγονός είναι πως τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρουν όλες οι κυβερνήσεις από το 2000 και μεταγενέστερα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 είχε γίνει ο κορεσμός στο επάγγελμα λόγω της αθρόας εισαγωγής πολιτικών μηχναικών από το εξωτερικό. Μετά άρχισε να αυξάνεται η ανεργία όλο και περισσότερο. Το 2010 ξέσπασε η οικονομική χρήση στη χώρα μας και οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο το οποίο έθετε περιορισμούς στην αξιοποίηση των χρημάτων που θα δανειζόμασταν από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Έτσι λοιπόν δε μας επιτρεπόταν από τους δανειστές να διοχετεύσουμε το δανεικό χρήμα στην αγορά και να ανοίξουν θέσεις εργασίας. Από τότε ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας αυξήθηκε απότομα. Άλλη δέσμευση του μνημονίου ήταν να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα τα οποία αύξαναν το χρέος έτσι ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής (τα διαβόητα δημοσιονομικά κενά). Κατά συνέπεια η μόνη πολιτική που μπορούσε να εφαρμοστεί ήταν η λιτότητα. Δηλαδή περικοπές μισθών, συντάξεων και εφάπαξ επιδομάτων καθώς και αύξηση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Λόγω των επιβαλλόμενων αυξημένων φορολογικών επιβαρύνσεων, οι ιδιώτες δεν έχτιζαν τα οικόπεδά τους αλλά χρησιμοποιούσαν τα χρήματα τους για τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Έτσι λοιπόν κατέρρευσε η οικοδομική δραστηριότητα στον ιδιωτικό κλάδο. Το κράτος λοιπόν πήρε τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών. Αυτά όμως δεν τα επένδυσε σε δημόσια έργα αλλά τα χρησιμοποίησε για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Έτσι λοιπόν κατέρρευσαν και τα δημόσια έργα. Με αυτό το καθεστώς οδηγήθηκαν σε κλείσιμο πολλά τεχνικά γραφεία (μελετητικά ή εργοληπτικά) με αποτέλεσμα να βρεθούν στο δρόμο εκατοντάδες ή και χιλιάδες πολιτικοί μηχανικοί. Άρα αυτή η απότομη αύξηση στο ρυθμό αύξησης της ανεργίας οφείλεται στην πολιτική της λιτότητας. Ακόμα και αν δεν είχαμε κρίση η ανεργία θα συνέχιζε να αυξάνεται όχι όμως με αυτόν τον ρυθμό. Τώρα αυξάνεται με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό από ότι πριν το 2010. Ακόμη και κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας να έχει δουλειές και να έχει το ίδιο εισόδημα με εκείνο του 2009 ή του 2008, οι φορολογικές επιβαρύνσεις έχουν αυξηθεί κατά 250% περίπου. Έτσι αντί να έχει στην επιχείρησή του 2 υπαλλήλους θα έχει 1 ή και κανένα προκειμένου να επιβιώσει η επιχείρηση.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως η αλματώδης αύξηση της ανεργίας στους πολιτικούς μηχανικούς οφείλεται στην πολιτική της λιτότητας. Όταν βγούμε από την κρίση η ανεργία ασφαλώς θα πέσει απότομα όπως και αυξήθηκε απότομα (το απότομα περιλαμβάνει ένα διάστημα 2 ετών και όχι μια στιγμή) και μετά θα συνεχίσει να αυξάνεται. Ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας σε αυτήν την σταθεροποιημένη μετά την κρίση κατάσταση θα είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο πριν την κρίση λόγω του ανοίγματος του επαγγέλαμτος που επέφερε η οδηγία 2005/36/ΕΚ και η οποία ενσωματώθηκε στο ΠΔ 38/2010. Αν θες να διαλύσεις έναν κλάδο τότε κάνεις τις απαραίτητες ενέργειες για την απελευθέρωση του κλάδου σε περίοδο κρίσης. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να γίνει και θα βγουν ζημιωμένοι όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου που δουλεύουν ως υπάλληλοι ή ως στελέχη σε ιδιωτικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν θα υποστούν σημαντική φθορά (μπορεί και κέρδος).
Η ανεργία δεν οφείλεται στα ελαττώματα των προγραμμάτων σπουδών αλλά σε άλλους παράγοντες όπως ανέλυσα παραπάνω. Παρ' όλα αυτά μια αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών των τμημάτων πολιτικών μηχανικών πρέπει να γίνει. Τα προγράμματα σπουδών πρέπει να γίνουν λιγότερο θεωρητικά και περισσότερο πρακτικά. Ο πρακτικός προσανατολισμός προϋποθέτει δύο σκέλη:
α) Εκπαίδευση σε ένα βασικό πλαίσιο μαθημάτων που αφορούν την κατασκευή ενός έργου. Αυτό το πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει κατ' ελάχιστο τα εξής μαθήματα (με όρους ΕΜΠ):
1) Εφαρμοσμένη οικονομική
2) Επιχειρησιακή έρευνα
3) Εισαγωγή στην παραγωγή τεχνικών έργων
4) Διαχείριση τεχνικών έργων
5) Δομικές μηχανές και κατασκευαστικές μέθοδοι
6) Στοιχεία δικαίου και τεχνικής νομοθεσίας
7) Ασφάλεια-Υγιεινή της εργασίας
8 ) Σχεδίαση έργων πολιτικού μηχανικού με Η/Υ
Ακόμα και 1 μάθημα να λείπει από αυτά η πρακτική εκπαίδευση είναι ανεπαρκής. Ενδεχομένως ούτε αυτό το πλαίσιο να είναι επαρκές αλλά παρέχει μια καλή βάση. Αυτά τα μαθήματα συνήθως τα σνομπάρουν οι φοιτητές και το καταλαβαίνω απόλυτα. Τους έχουν υπερφορτώσει με ένα τεράστιο όγκο επιστημονικών μαθημάτων που αυτά τα 8 μαθήματα τα παιρνάνε όπως όπως χωρίς να μαθαίνουν τίποτα. Άρα λοιπόν πρέπει το πρόγραμμα σπουδών να αποσυμφωρηθεί από υπερβολικό φόρτο μαθημάτων (6 μαθήματα ανά εξάμηνο για τα πρώτα 9 εξάμηνα και μέχρι 5 ώρες μάθημα την ημέρα είναι ένας φυσιολογικός φόρτος, με τα 8 προαναφερόμενα μαθήματα να συμπεριλαμβάνονται στα 54).
β) Πρακτική άσκηση
Η πρακτική άσκηση δεν είναι απαραίτητο να γίνεται στα πλαίσια του προγράμματος σπουδών αλλά μπορεί να γίνει στα πλαίσια της διαδικασίας για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος (όπως στους δικηγόρους).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 20,984 μηνύματα.
06-07-14
15:53
Συνεπώς Γιώργο, ποιο είναι το επιστημονικό ισχύον προφίλ των Ελλήνων (φοιτητών) Πολιτικών Μηχανικών; Σε τι ακριβώς υστερούν;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Civilara
Περιβόητο μέλος
Ο Civilara αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,344 μηνύματα.
06-07-14
16:15
Υστερούν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων που χρειάζονται για την υλοποίηση ενός έργου. Δεν μπορούν να συνδυθάσουν την επιστημονική γνώση με την τρέχουσα πρακτική. Έτσι λοιπόν αν και μπορούν να υπολογίσουν κατασκευές στο χαρτί που απαιτούν προχωρημένα φυσικομαθηματικά εργαλεία, δε μπορούν να δώσουν κατευθηντήριες οδηγίες στον κατασκευαστή του έργου ο οποίος πολλές φορές δεν έχει πτυχίο και έτσι ο μηχανικός ξεφτιλίζεται. Επίσης δεν καλλιεργούνται δεξιότητες που καλλιεργούν την ικανότητα στην ανάληψη αποφάσεων. Σε αυτό δεν φταίνε βέβαια οι φοιτητές αλλά οι καθηγητές τους καθώς οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν δουλέψει ποτέ με αποτέλεσμα να μην διαθέτουν αυτές τις ικανότητες και δεξιότητες. Χρειάζεται με λίγα λόγια πρακτικό πνεύμα. Πώς θα μεταφερθεί αυτό που έγινε στο χαρτί στην πραγματικότητα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 20,984 μηνύματα.
07-07-14
21:46
Οι καθηγητές Πανεπιστημίου θα έπρεπε να περνούν λίγο χρόνο από την καριέρα τους στην ελεύθερη αγορά, έτσι ώστε να αναπτύξουν μια καλύτερη επαφή με την πραγματικότητα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
