Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
vaggelis1984
Νεοφερμένος
Ο vaggelis1984 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 106 μηνύματα.
17-09-09
22:12
Διαβάστε το παρακάτω "κοινωνικό" πείραμα , το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Αποκαλύπτει με πολύ απλό τρόπο τι θεωρούμε σημαντικό
σήμερα και τι όχι. Εσείς τι θα κάνατε;
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
https://blogs.sch.gr/jabatzo/?p=149&akst_action=share-this
Ο Βιολιστής του μετρό (πείραμα)
Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.
Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός. Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι - χωρίς καμία εξαίρεση - τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!
Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: «Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Πηγή: Washington Post, https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/04/AR2007040401721.html
Διαπίστωση: Πολλοί άνθρωποι δέχονται να πληρώσουν υψηλά ποσά για ένα προϊόν ή υπηρεσία, εφόσον ο τόπος και ο χρόνος είναι κατάληλα, αλλά ούτε καν προσέχουν ακριβώς το ίδιο προϊόν ή υπηρεσία σε ανύποπτο χώρο και χρόνο.
Ερώτηση: Εσείς κρίνετε/διαλέγετε ένα προϊόν/υπηρεσία βάση α) του περιεχομένου ή β) της διαφήμισης και της ηχηρότητας του ονόματος/μάρκας;
σήμερα και τι όχι. Εσείς τι θα κάνατε;
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
https://blogs.sch.gr/jabatzo/?p=149&akst_action=share-this
Ο Βιολιστής του μετρό (πείραμα)
Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.
Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός. Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι - χωρίς καμία εξαίρεση - τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!
Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: «Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Πηγή: Washington Post, https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/04/AR2007040401721.html
Διαπίστωση: Πολλοί άνθρωποι δέχονται να πληρώσουν υψηλά ποσά για ένα προϊόν ή υπηρεσία, εφόσον ο τόπος και ο χρόνος είναι κατάληλα, αλλά ούτε καν προσέχουν ακριβώς το ίδιο προϊόν ή υπηρεσία σε ανύποπτο χώρο και χρόνο.
Ερώτηση: Εσείς κρίνετε/διαλέγετε ένα προϊόν/υπηρεσία βάση α) του περιεχομένου ή β) της διαφήμισης και της ηχηρότητας του ονόματος/μάρκας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νίκος95
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών, Μαθητής Γ' γυμνασίου και μας γράφει απο Σταυρούπολη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,158 μηνύματα.
17-09-09
22:15
και μαμω! θυμαμαι το ακουσα πριν πολυ καιρο το ειχα ακουσει να το λεει ο κανακης στο ραδιοφωνο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
vaggelis1984
Νεοφερμένος
Ο vaggelis1984 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 106 μηνύματα.
17-09-09
22:19
Αν μπεις και στην σελίδα της πηγής έχει και βίντεο.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι τέτοια μουσική περνάει απαρατήρητη.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι τέτοια μουσική περνάει απαρατήρητη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Λουκρητία
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ειρήνη. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών, Μαθητής Γ' γυμνασίου και μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 1,905 μηνύματα.
17-09-09
22:22
Πω πω απιστευτο.
Μας το ειχε πει ο γυμνασιαρχης μας (δεν ξερω γιατι), περυσι σε μια προσευχη.
Πραγματικα απιστευτο ειναι.
εδιτ: Μπορει και να σταματουσα.
Τωρα και στον δρομο οταν περπαταω σταματαω για να ακουσω καποιους πραγματικα αξιολογους μουσικους.
Δεν εχω προβλημα.
Μας το ειχε πει ο γυμνασιαρχης μας (δεν ξερω γιατι), περυσι σε μια προσευχη.
Πραγματικα απιστευτο ειναι.
εδιτ: Μπορει και να σταματουσα.
Τωρα και στον δρομο οταν περπαταω σταματαω για να ακουσω καποιους πραγματικα αξιολογους μουσικους.
Δεν εχω προβλημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
randy1989
Νεοφερμένος
Ο Κώστας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 112 μηνύματα.
17-09-09
22:26
Το έχω δει κι εγώ αυτό. Μου το έχουν στείλει με mail. Είναι μια απόδειξη ότι λίγοι είναι αυτοί στους οποίους αρέσει πραγματικά η κλασική μουσική. Οι περισσότεροι που πάνε να ακούσουν, πάνε μόνο και μόνο για να λένε ότι πήγαν. Είμαι σίγουρος ότι κανείς (συμπεριλαμβανομένου κι του εαυτού μου) δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει την μουσική που θα παίξει ένας απλός μουσικός, με την μουσική που θα παίξει ο Bell.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
miv
Επιφανές μέλος
Ο Babis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 8,275 μηνύματα.
18-09-09
13:06
Την ξέρω καιρό αυτή την ιστορία...Απλά ισως αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι γεμίζουν τη ζωή τους περισσότερο με αυτά που συναρπάζουν τον όχλο, παρά με αυτά που γεμίζουν τους ίδιους χωρίς ιδιοτέλεια και απώτερους σκοπούς. Δε γίνεται πάρα πολλές φορές αυτό; Το αμεσότερο που μπορώ να σκεφτώ ειναι το κοινωνικό κόμπλεξ με άτομα που πάνε σε σχολές με "όνομα" και τελικά καταστρέφονται γιατι δεν κάνουν αυτό που ήθελαν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
orathac
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Γεώργιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Καλλιθέα (Αττική). Έχει γράψει 1,579 μηνύματα.
18-09-09
13:11
Υπαρχει ενα αλλο ακομα ωραιο βιντεακι παρομοιο με αυτο.
[ame]https://www.youtube.com/watch?v=bxYCh_p2Mjs[/ame]
Στην Αγγλια βεβαια σε συγκεκριμενο μερος.
[ame]https://www.youtube.com/watch?v=bxYCh_p2Mjs[/ame]
Στην Αγγλια βεβαια σε συγκεκριμενο μερος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Admiral
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Admiral αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 187 μηνύματα.
20-09-09
00:56
Οι μουσικοι στο δρομο ειναι οι μονοι στους οποιους παντα δινω κατι γιατι θεωρω οτι κανουν "καλο" στην πολη. Θυμαμαι κατεβαινα τη Ναυαρινου, ηταν απογευμα οποτε ο ουρανος ειχε ωραιο χρωμα και ακουγες τον ηχο απο το παραδοσιακο εγχωρδο καποιου ανατολιτη μεταναστη.... ουτε σκηνη απο ταινια να ηταν.
Ή μηπως αποκαλυπτει ποσο θυματα ειμαστε για να δινουμε σε καποιον 1000 δολλαρια το λεπτο οταν στο δρομο δεν βγαζει ουτε 100.
Για μενα δεν ειναι και τοσο προφανης.... σημαινει οτι οταν ειμαστε στο δρομο δεν γυρναμε να δουμε το διπλανο μας, ακομα και αν ειναι ταλενταρα?
Ή μηπως αποκαλυπτει ποσο θυματα ειμαστε για να δινουμε σε καποιον 1000 δολλαρια το λεπτο οταν στο δρομο δεν βγαζει ουτε 100.
ε μαλλον δεν ισχυει βρε παιδι μουΜάλλον γιατί θεώρω ότι τα πιο διαφημισμένα είναι και τα πιο ποιοτικά..
Αλήθεια ισχύει κάτι τέτοιο..?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
penspinner
Νεοφερμένος
Ο penspinner αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 95 μηνύματα.
20-09-09
15:31
Για μισό λεπτό.
Εκεί που πήγε να παίξει το βιολί του περνάνε κατά 95% άτομα που πάνε στην δουλειά τους. Λογικό δεν είναι το μυαλό τους να το έχουν στην δουλειά τους? Και έστω ότι κάποιοι από αυτούς που περνούσαν αναγνώριζαν τον Bell τι θα έκαναν? Θα καθόντουσαν να τον ακούσουν? Και μετά τι θα έλεγαν στο αφεντικό τους? "Αφεντικό, είδα τον διάσημο βιοληστή Joshua Bell με ένα βιολί 3,5 εκκ δολαρίων να παίζει στο μετρό"? Θα τον πέταγε έξω με τις κλοτσιές και θα είχε και εν μέρη δίκιο.
Εκεί που πήγε να παίξει το βιολί του περνάνε κατά 95% άτομα που πάνε στην δουλειά τους. Λογικό δεν είναι το μυαλό τους να το έχουν στην δουλειά τους? Και έστω ότι κάποιοι από αυτούς που περνούσαν αναγνώριζαν τον Bell τι θα έκαναν? Θα καθόντουσαν να τον ακούσουν? Και μετά τι θα έλεγαν στο αφεντικό τους? "Αφεντικό, είδα τον διάσημο βιοληστή Joshua Bell με ένα βιολί 3,5 εκκ δολαρίων να παίζει στο μετρό"? Θα τον πέταγε έξω με τις κλοτσιές και θα είχε και εν μέρη δίκιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
orathac
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Γεώργιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Καλλιθέα (Αττική). Έχει γράψει 1,579 μηνύματα.
21-09-09
14:29
Περα απο αυτο, το πειραμα εγινε εξω απο το μετρο, και με μουσικη που λιγοι ανθρωποι μπορει να κρινουν καλλιτεχνικα. Αμα το πειραμα γινοταν ενα Σαββατο εξω απο ενα μεγαρο, οι μισοι θα τον αναγνωρισαν, και οι αλλοι θα του ειχαν προσφερει δουλεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Daskalenko7
Δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Μαθητής Α' λυκείου και μας γράφει απο Αγία Παρασκευή (Αττική). Έχει γράψει 655 μηνύματα.
04-10-09
10:50
Γαμάει .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
VAGGKALL1
Δραστήριο μέλος
Ο VAGGKALL1 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών και Μαθητής Β' λυκείου. Έχει γράψει 404 μηνύματα.
04-10-09
14:25
εγώ προσωπικά κάθε φορά που ακούω μουσικούς στο δρόμο κολλάω όμως συνειδητοποιώ ότι πρέπει να συνεχίσω γιατί έχω κάποια δουλειά...
νομίζω ότι με ενδιαφέρει το περιεχόμενο αλλιώς:
1)θα έβλεπα το χάρι πότερ σε ταινία
2)θα ζήλευα όσους έχουν διάσιμες μαρκες κινητών, γυαλιών και άλλων
3)ανρί να ακούω φραγκούλη, παπακοσταντίνου, αρβανιτάκι ,αλεξίου και άλλους παρόμιους από το youtube αλλά τους γνωστούς ηλίθιους
δεν ειναι το διαφημιζόμενο και καλό
νομίζω ότι με ενδιαφέρει το περιεχόμενο αλλιώς:
1)θα έβλεπα το χάρι πότερ σε ταινία
2)θα ζήλευα όσους έχουν διάσιμες μαρκες κινητών, γυαλιών και άλλων
3)ανρί να ακούω φραγκούλη, παπακοσταντίνου, αρβανιτάκι ,αλεξίου και άλλους παρόμιους από το youtube αλλά τους γνωστούς ηλίθιους
δεν ειναι το διαφημιζόμενο και καλό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
