Ελληνόπουλα και Θετικές Επιστήμες

[Dias]

Ο ρόλος του καθηγητή

(Θα μου επιτρέψετε να διηγηθώ μια προσωπική μου ιστορία)

Όσο ήμουν στο γυμνάσιο, η Φυσική μου ήταν κάτι εντελώς ανιαρό και αδιάφορο. Είχαμε μια καθηγήτρια που τη λέγαμε “η ηλίθια” και ακόμα και τώρα πιστεύω ότι ο χαρακτηρισμός ήταν σωστός. Πώς έκανε το μάθημα; Μας είπε και πήραμε ένα τετράδιο. Κάθε φορά μας υπαγόρευε και γράφαμε σ’ αυτό το μάθημα που παρέδιδε. Μας είχε πει ότι “το βιβλίο δεν τα λέει καλά”, έτσι θα διαβάζουμε από το τετράδιο. Η υπαγόρευση περιείχε ορισμούς, κανόνες και τύπους. (Αργότερα ανακάλυψα ότι δεν ήταν παρά τα bold του βιβλίου). Αυτά μας τα εξέταζε από τη θέση μας την επόμενη φορά (τα ήθελε κατά λέξη) και προχωρούσε στα επόμενα. Ποτέ δεν μας έκανε ένα σχήμα στον πίνακα, δεν μας έλεγε ούτε να δούμε τις εικόνες του βιβλίου και (προφανώς) δεν μας πήγε ούτε μία φορά σε εργαστήριο. Στο μάθημά της μόνο ησυχία δεν γινόταν, η ίδια μας διηγιόταν (ανόητες) ιστορίες για τα παιδιά της, κουτσομπόλευε άλλους καθηγητές, γκρίνιαζε ότι παίρνει λίγα λεφτά (και τότε δεν υπήρχε ακόμα κρίση), χτυπούσε το κινητό της, έβγαινε έξω, αλλά την ακούγαμε να τσακώνεται με την πεθερά της ή να λέει στη συννυφάδα της τη συνταγή για τα σουτζουκάκια. Ήταν κλασική “μαθητομάνα”, πάντα έλεγε όχι σε οποιαδήποτε τιμωρία και ναι για οποιοδήποτε λόγο να χαθεί μάθημα, ο μικρότερος βαθμός της στα τρίμηνα ήταν το 13, στο τέλος μας έδινε 20 ερωτήσεις SOS που από αυτές έβαζε στις εξετάσεις, περνούσαμε όλοι (εγώ που παπαγάλιζα το τετράδιο έβγαζα 20) και κανένας δεν είχε παράπονο.

Βρέθηκα στο λύκειο. Το τμήμα μου (το τελευταίο της Α πάντα) το πήρε στη Φυσική ο υποδιευθυντής. Τον ξέραμε (καθώς γυμνάσιο και λύκειο συστεγάζονταν), ήταν αυτός που “γαύγιζε” και τον ψιλοφοβόμασταν. Μπήκε πρώτη φορά στην τάξη, φώναξε και κάναμε ησυχία, με “ξέχεσε” που δεν είχα γράψει σωστά το απουσιολόγιο, πέταξε έξω μια μαθήτρια που ζωγράφιζε (μαζί με το μπλοκ και τους μαρκαδόρους της), φώναξε κατάλογο και αμέσως μετά δοκίμασε αν θυμάται σωστά τα ονοματεπώνυμά μας (έκανε μόνο ένα λάθος: είπε Πέτρο τον Παύλο). Μας είπε τι τετράδιο θέλει και ότι στο μάθημά του να έχουμε πάντα μαζί μας μολύβι, γόμα και χάρακα. Ύστερα άρχισε μια εισαγωγή για το τι είναι η Φυσική και μερικά ιστορικά στοιχεία. Με όσα προηγήθηκαν είχαμε “παγώσει” και υπήρχε απόλυτη ησυχία, η οποία διακόπηκε μόνο δύο φορές. Την πρώτη κάποιος μίλησε στο διπλανό του και του έβαλε τις φωνές και τη δεύτερη μια μαθήτρια φτερνίστηκε και μια άλλη της είπε “γείτσες” και δέχθηκε έναν “εξάψαλμο”. Το κουδούνι χτύπησε και βγήκαμε έξω με τη φράση “Ωχ, δεν θα τα πάμε καθόλου καλά με αυτόν”.

Από την επόμενη φορά όταν έμπαινε στη τάξη υπήρχε απόλυτη ησυχία και έκανε το μάθημά του. Όμως αυτό δεν ήταν απλά “μάθημα”, ήταν ολόκληρη οπτικοακουστική παράσταση. Είχε πάντα μαζί του κιμωλίες όλων των χρωμάτων. Ο τρόπος που έγραφε στον πίνακα ήταν καταπληκτικός. Κάθε πίνακάς του ήταν ένα έργο τέχνης. Δεν έσβηνε σχεδόν ποτέ (είχαμε μεγάλους και διπλούς πίνακες) και στο τέλος της ώρας ήταν γραμμένα όλα όσα είχαμε κάνει με τρόπο που διαβαζόταν ευχάριστα και κατανοητά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που βγάζαμε τον πίνακα φωτογραφία την οποία κάποιες φορές την ανεβάζαμε στο fb. Αυτά που έλεγε ήταν όλα πολύ προσεκτικά διαλεγμένα, δεν πλάτειαζε ποτέ και δεν έφευγε από το θέμα, εξηγούσε και ανέλυε τα πάντα με τέτοιο τρόπο που αν τον πρόσεχες ήταν αδύνατον να μην τα καταλάβεις. Η φωνή του πάλι; Βαθειά και δυνατή πήγαινε κατευθείαν στο μυαλό και έδινε μια ηρεμία και μια σιγουριά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που όταν έλυνα κάποια άσκηση ή σε εξετάσεις, τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να κάνω κάποιο λάθος άκουγα μέσα μου τη φωνή του να με διορθώνει και να μου λέει το σωστό. Κάθε μάθημά του ήταν μια θεατρική παράσταση. Ήταν φανερό ότι ο άνθρωπος αυτό που έκανε το ζούσε πραγματικά και το έκανε με μεράκι και αγάπη. Απορούσαμε όλοι και λέγαμε “Καλά, πού τη βρίσκει τέτοια όρεξη;”. Δεν ήταν νέος, είχε περάσει τα 55. Γρήγορα όλοι μας παραιτηθήκαμε από κάθε απόπειρα “αταξίας” στο μάθημά του, ενώ για τους άλλους καθηγητές ήμασταν “το χειρότερο τμήμα”. Τις ελάχιστες φορές που έγινε κάτι, έβαζε τις φωνές στους υπαίτιους (ή και σε όλους), αλλά αμέσως μετά γινόταν αυτόματα ήρεμος και γελαστός, κάτι που σήμαινε ότι δεν θύμωνε πραγματικά αλλά προσποιούταν. Δεν ήταν ο “ψυχρός εκτελεστής” που νομίσαμε στην αρχή. Διέκοπτε το μάθημα όταν έπρεπε, λέγαμε αστεία και ανέκδοτα, αλλά όταν έλεγε “Το διάλειμμα τελείωσε” σταματούσαν τα πάντα και το μάθημα συνεχιζόταν κανονικά. Μπορώ να πω ότι ο άνθρωπος αυτός μας είχε δώσει να καταλάβουμε καλά ποια είναι τα όριά μας. Έβαζε πολύ τακτικά τεστάκια, τα οποία μας τα έφερνε πάντα βαθμολογημένα και με παρατηρήσεις την αμέσως επόμενη φορά. Μας πήγαινε και στο εργαστήριο και κάναμε κάποια πειράματα. Στους βαθμούς του τετραμήνου ήταν αυστηρός, ίσως ήταν ο μόνος στο σχολείο που έβαζε οκτώ (08.) στο τετράμηνο, αλλά μετά από τόσα τεστ και διαγωνίσματα που είχαμε γράψει, κανένας δεν παραπονέθηκε ποτέ.

Από τις πρώτες κιόλας ώρες του μαθήματος του συγκεκριμένου καθηγητή μου κινήθηκε το ενδιαφέρον για τη Φυσική. Άρχισα να αισθάνομαι ότι μπαίνω σε κάτι καταπληκτικό. Παρακολουθούσα προσεκτικά (ήταν και είναι ακόμα ο μοναδικός καθηγητής που έχω ποτέ παρακολουθήσει χωρίς να αποσπάται η προσοχή μου και να “χάνομαι”). Διάβαζα από το βιβλίο και τις σημειώσεις του, έλυνα τις ασκήσεις που μας έβαζε, αλλά δεν ήμουν ικανοποιημένος. Βρήκα τα βιβλία του γυμνασίου και ανακάλυψα πόσο ηλίθια ήταν τότε η καθηγήτριά μου. Πήγα στο βιβλιοπωλείο και αγόρασα τρία (ναι 3) βοηθήματα Φυσικής και (αντί για παιχνίδια στο PC που ποτέ δεν μου πολυάρεσαν) έλυνα από εκεί ασκήσεις. Βρήκα ακόμα και αξιοποίησα παλιά βιβλία των γονιών μου (που όμως ήταν γραμμένα σε ηλίθια καθαρεύουσα). Δεν πήγα καθόλου φροντιστήριο εκείνη την εποχή, δούλευα πάντα μόνος. Όταν κάποιες φορές δυσκολευόμουν σε κάποια άσκηση από βοηθήματα, πήγαινα στο διάλειμμα στον καθηγητή μου και μου έδινε τις απαραίτητες υποδείξεις. Σιγά – σιγά αρχίσαμε συζητήσεις σχετικά με τις σπουδές Φυσικής και το μέλλον τους. Αστειευόμενος πάντα μου έλεγε “Υπάρχουν καλύτερα πράγματα να ασχοληθείς. Τι τη θέλεις τη Φυσική; Να καταντήσεις σαν εμένα;”. Όμως εύρισκα ότι το αντικείμενο με ενδιέφερε πάρα πολύ και διάβαζα στο internet σχετικά με τη Φυσική και τους φυσικούς. Δεν με ικανοποιούσαν πια οι ρυθμοί του σχολείου. Μέχρι τον Ιανουάριο είχα τελειώσει μόνος μου όλη την ύλη της Α λυκείου και άρχισα να ψάχνω τα βιβλία της Β.

Είχα τον καθηγητή αυτόν στην Α Φυσική, στη Β Φυσική και γενικής και κατεύθυνσης και Αστρονομία, ενώ στη Γ τον είχα Φυσική κατεύθυνσης και Ηλεκτρολογία (ήμουν τεχνολογική κύκλος 1). Αυτός ήταν που με έκανε να ενδιαφερθώ και να αγαπήσω τη Φυσική και όχι μόνον εμένα αλλά και άλλους (σε μικρότερο μάλλον βαθμό και όχι μέχρι τη δική μου τρέλα). Όλοι, ακόμα και αυτοί που δεν τους άρεσε η Φυσική και αυτοί που πήγαν θεωρητική, τον θεωρούσαμε (και ακόμα τον θεωρούμε) σαν πάρα πολύ καλό καθηγητή (για να μην πω και άριστο). Το μάθημά του δεν συγκρινόταν με αυτό των (φημισμένων τάχα) φροντιστών. (Κάποτε ήταν και αυτός σε φροντιστήρια). Τις συμβουλές – ατάκες του, όπως “η Φυσική διαβάζεται πάντα με μολύβι και χαρτί”, “οι ασκήσεις Φυσικής δεν διαβάζονται, αλλά λύνονται”, “σε όλα τα θέματα Φυσικής το σχήμα είναι απαραίτητο και υποχρεωτικό”, δεν τις ξεχνάω ποτέ, ισχύουν ακόμα και για το Πανεπιστήμιο. Βασικά είναι αυτός που με έμαθε να σκέφτομαι (και όχι μόνο για τη Φυσική). Επίσης να σημειώσω ότι ήταν και καταπληκτικός σαν άνθρωπος. Υπήρξαν περιστατικά στα οποία απέδειξε ότι πραγματικά αγαπά τους μαθητές. Αργότερα βρεθήκαμε πιο κοντά και ακόμα και τώρα επικοινωνούμε τακτικά και συναντιόμαστε μερικές φορές. Τον ευχαριστώ για όλα.

Υ.Γ. Έχω γράψει και άλλες φορές για τον καθηγητή αυτόν. Ξέρω ότι κάποιες φορές διαβάζει το ischool (εγώ του το είχα συστήσει) και τώρα αν δει αυτά που έγραψα γι αυτόν θα με “κατσαδιάσει”, αλλά δεν πειράζει. Μακάρι να είχα την άδειά του να γράψω και το όνομά του, για να μάθουν όλοι ότι υπάρχουν ακόμα καταπληκτικοί καθηγητές.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PeterTheGreat]

Δυστυχώς λίγοι αναγνωρίζουν την αξία των καθηγητών του σχολείου. Και εμείς είχαμε τέτοιους καθηγητές, Δία: συγκεκριμένα, φανταστικό παράδειγμα είναι η χημικός του (πρώην) Λυκείου μου, η οποία και μας 'μεγάλωσε' τους μαθητές της Θετικής μέσα από τρία χρόνια μαθήματος μαζί της. Η καθηγήτρια αυτή ήταν εξαιρετική στην δουλειά της, με πολύ όρεξη και αγάπη για το αντικείμενο, και κατείχε την τέχνη της ισορροπίας: ήξερε πότε η τάξη χρειαζόταν διάλειμμα, πότε μπορούσε να προχωρήσει και πότε έπρεπε να βοηθήσει τους μαθητές να εμπεδώσουν. Αντίστοιχη περίπτωση ήταν και η πολυαγαπημένη μας βιολόγος στην Β' λυκείου, την οποία δυστυχώς δεν είχα την τύχη να έχω στην Γ', η οποία ήταν αυτή που στα αλήθεια με οδήγησε στην ενασχόληση με τις επιστήμες του 3ου πεδίου.

Ο μαθηματικός μας, αν και δεν ήταν πολύ συμπαθής στην (θεωρητικοκρατούμενη) τάξη μου, εντούτοις ήταν ο μόνος που κατάφερε να μου κινήσει το ενδιαφέρον για την Γεωμετρία από την Α' λυκείου, και σε αυτόν αποδίδω μεγάλη ευθύνη για την επιτυχία μου στα Μαθηματικά κατεύθυνσης. Ο φυσικός πάλι μου έμαθε πως να συσχετίζω τα μαθηματικά με την φυσική και να τα βλέπω σαν ένα ενιαίο σύνολο και όχι απλά ως χωριστές επιστήμες: αυτός μου έδειξε τρόπους υπολογισμού έργου/ενέργειας με ολοκληρώματα, επίλυση διαφορικών εξισώσεων για τις ηλεκτρικές ταλαντώσεις και άλλα. Η μαθηματικός που μας έκανε μαθηματικά γενικής στην Γ' έκανε δουλειά 'επιπέδου φροντιστηρίου'! Γενικά όλοι οι καθηγητές έχουν κάτι να προσφέρουν!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[τρελή φιλόσοφος]

Για ποιο λόγο τότε να ενδιαφερθεί ο καθηγητής; Επειδή πληρώνεται;

Γιατί αυτό σπούδασε;;γιατί αυτό αγαπάει; (Ξέρω ,έχω μια πολύ ρομαντική ιδέα για τη διδασκαλία αλλά τουλάχιστον δεν την αντιμετωπίζω ψυχρά,σαν κάποιου είδους ανταλλακτικό εμπόριο)

Όμως τρελή φιλόσοφε και άλλοι, μήπως κάποτε πρέπει να δούμε τι είδους εκπαιδευτικό μοντέλο ταιριάζει στην Ελληνική κουλτούρα; Το να λέμε ότι στο Ην.Βασίλειο, στη Φινλανδία, στη Γερμανία,... κάνουν το ένα ή το άλλο δεν οδηγεί κάπου. Εμείς δεν είμαστε Κέλτες ή Σκανδιναβοί. Ενώ ξέρουμε τα "αρνητικά" που έχουμε, κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε ψάχνοντας αποδιοπομπαίους τράγους άλλου, για να μεταθέσουμε τις ευθύνες (μας). Βάζω το (μας) γιατί όλοι με τον έναν ή άλλο τρόπο αποτελούμε την κοινωνία. Ολόκληρη η κοινωνία όμως δεν είναι το φόρουμ. Υπάρχει εκεί έξω μια κοινωνία που απεχθάνεται το σχολείο και θα συνεχίσει να το απεχθάνεται.
Απλά δεν έχει εσωτερικά κίνητρα και θέληση για διάβασμα. Δεν φταίει ο δάσκαλος. Απλώς δεν θέλει. Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τα θέλω και τα δεν θέλω.
Ένα δεν θέλω δεν σημαίνει αποτυχία κάποιου θεσμού. Εκεί ως πολιτεία, τι εναλλακτικές προσφέρουμε;
Αντί να ματαιοπονούμε προς ένα εξιδανικευμένο εκπαιδευτικό σύστημα (που δεν θα υπάρξει ποτέ, διαβάστε λίγο Σωκράτη), καλύτερα θα έπρεπε να μας απασχολεί για ποιο λόγο έχει χαθεί η αυταξία των βασικών επιστημών που διδάσκονται στο σχολείο. Το πρόβλημα έχει αιτίες έξω από τη σχολική αίθουσα. Η ίδια η κοινωνία αντιμετωπίζει το σχολείο και τη μάθηση ως αναγκαίο κακό. Η αιτία της κοινωνικής παρακμής μας, είναι πρωτίστως αιτία κακής παιδείας.

Όντως μιλάμε για δύο διαφορετικές κουλτούρες και ήταν λάθος εκ μέρους μου να συγκρίνω τα εκπαιδευτικά συστήματα των δύο αυτών χωρών χωρίς να το σκεφτώ πρώτα.
Θα μου επιτρέψεις να πώ όμως ότι τα κίνητρα για μάθηση δεν είναι μόνο εσωτερικά.Και μάλιστα η στάση αυτή των περισσότερων μαθητών δεν υπαγορεύεται από έλλειψη εσωτερικών κινήτρων (όχι αποκλειστικά τουλάχιστον).Οι περισσότεροι επηρεάζονται από την ιδέα των μεγαλυτέρων για τη δημόσια παιδεία αλλά και από τις δικές τους άσχημες εμπειρίες.
Και εν τέλει,όταν δεν προσφέρεις στο μαθητή υλικό (ικανούς καθηγητές,εξοπλισμό,σωστα βιβλία,σωστές μεθόδους προσέγγισης της γνώσης) πως μπορείς να είσαι σίγουρος ότι φταίει αυτός που δεν αποδίδει και δεν ενδιαφέρεται;
Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο,αλλά όταν ένας μαθητής είναι καθηλωμένος επί 40 λεπτά,κλεισμένος σε 4 μπεζ τοίχους,ακούγοντας ένα 50άρη να του εξηγεί το πυθαγόρειο θεώρημα,θα το γράψει στα παλια του τα παπούτσια.Βλέπω μία έντονη ανάγκη να τα παρατήσεις,να πεις κάθε δυσκολία αποτυχία και απλά να αφήσεις τα πράγματα στη μοίρα τους.Γιατί;
Δηλαδή (πάλι) προτείνεις να τα παρατήσουμε.Να αποδεχθούμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει και απλά να κάτσουμε σε μια κοτρώνα και να φιλοσοφούμε για την αιτία των προβλημάτων και όχι για την λύση τους.Πρώτα από όλα καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά και δεν προσφέρει τίποτα.Τέλος,κανείς δεν νομίζω ότι μιλάει για κάποιο ιδανικό σύστημα,που θα κάνει όλα τα παιδάκια να ενδιαφέρονται και να διαβάζουν και όλους τους καθηγητές παθιασμένους με τη δουλειά τους.Μιλάμε για βελτίωση,που είναι ίσως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε καθώς έχουμε χτυπήσει πάτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Στις παλαιότερες εποχές, παρ' όλες τις πραγματικά αντίξοες κοινωνικές συνθήκες πολλών οικογενειών, υπήρχαν παιδιά που δεν το έβαζαν κάτω. Πέτυχαν πολύ περισσότερα πράγματα από τους μπούληδες του i-pad με σπουδές σε κάποια Αγγλία μετά πολλών "οικονομικών" κόπων εκ γονέων. Ποτέ δεν υπήρξε καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα ή μάλλον ούτε θα υπάρξει. Αγνοούμε συνέχεια τον ανθρώπινο παράγοντα που επενεργεί στο "σύστημα". Πάντα όσο καλός και αν είναι ο καθηγητής, ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών θα είναι αδιάφορο. Δεν φταίει καμία αίθουσα, ούτε τα βιβλία. Υποτίθεται ότι σήμερα η γνώση είναι πολύπλευρη και η πρόσβαση με ένα απλό "κλικ". Πιο εύκολα όμως το "κλικ" γίνεται στο facebook ή σε πορνο-σελίδες παρά σε εκπαιδευτικές σελίδες. Μη κοροϊδευόμαστε. Σαφώς και αρκετοί καθηγητές απέκτησαν νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου (ειδικά στο Πανεπιστήμιο όπου δεν υπάρχει κρατικός έλεγχος για την αξιοπιστία και το διδακτικό έργο του καθηγητή) και εν απουσία ελέγχου λίμνασαν. Για ποιο λόγο να επιμορφωθούν περισσότερο; Μίλησέ μου για ρομαντισμό τρελή φιλόσοφο. Τι είδους ρομαντισμός χωράει εδώ; Οι προσωπικές αδυναμίες υπερτερούν στις απαιτήσεις του καθήκοντος. Όταν λιμνάζει κάποιος στην μοίρα του, παρουσιάζονται φαινόμενα αποσύνθεσης από αυτά που διαπιστώνουμε μόνο, (δεν κάνουμε και τίποτα άλλο) στην μέση εκπαίδευση. Δυστυχώς οι περισσότεροι μόνιμοι καθηγητές στην μέση και τριτοβάθμια εκπαίδευση πέρα από τον διορισμό τους, δεν έχουν ξαναδιαβάσει ποτέ! Λιμνάζουν. Πληρώνονται μόνο και λιμνάζουν. Όπως βλέπεται υπάρχει ποινική ευθύνη περί κακής ποιότητας δημοσίων υπηρεσιών ή για κατάχρηση δημόσιου λειτουργήματος. Η μια πλευρά συνεπώς, κάνει ότι διδάσκει, και η άλλη πλευρά κάνει ότι διαβάζει. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Βολεύει και τις δυο πλευρές μάλλον, η κατάσταση αυτή. Η προσποίηση είναι μια πτυχή του πολιτικού πολιτισμού που διαθέτουμε. Το προχωράω: κάνουμε ότι ψηφίζουμε αφού ψηφίζουμε ανεύθυνα.

Η "μαθηματικοφοβία" είναι μια φθηνή δικαιολογία. Όπως σε μένα δεν μου αρέσουν τα γλυκά, για παράδειγμα, όσο και νόστιμα να είναι, δεν θα δοκιμάσω. Κανείς δεν μπορεί να με πείσει να αλλάξω γνώμη. Δεν τα συχαίνομαι απλώς δεν μ' αρέσουν. Έτσι, χωρίς κάποια αιτία. Δεν μ' αρέσουν. Έτσι και ο μαθητής που μισεί τη φυσική, ή τα μαθηματικά ή τη χημεία. Τα μισεί. Δεν θέλει να τα μάθει και όχι επειδή τα "φοβάται". Είναι προσωπική η προτίμηση. Το εκπαιδευτικό σύστημα σεβόμενο την ατομική ελευθερία, θα μπορούσε να τον απαλλάξει τελείως από τα μαθηματικά, τη φυσική ή άλλο μάθημα που δεν επιθυμεί να μάθει; Θα ήταν δημοκρατικό νομίζω αν και θα ήθελα να δω την ηθική του θέματος, δηλαδή, τις κοινωνικές προεκτάσεις από ανθρώπους με παντελή άγνοια σε μαθηματικά, σε φυσική, σε αρχαία...και οι οποίοι να τελειώνουν κανονικά το σχολείο με επιλεκτικές απαλλαγές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eyb0ss]

Ο φοβος των Ελληνοπουλων για τα Μαθηματικα ξεκινα απο την Ε'Δημοτικου αφου ανεβαινει αποτομα το επιπεδο ετσι πιστευω εγω εσεις τι λετε?Τελος το βιβλιο της Ε' Δημοτικου ειναι κακογραμενο και επρεπε απο την Τριτη ταξη να βαζουν Μαθηματικους και Φιλολογους για την διδασκαλια των Μαθηματικων και της Νεοελληνικης Γλωσσας.

Εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα βρίσκεται στη Γ γυμνασίου επειδή μέχρι και την Α γυμνασίου οι μαθητές μαθαίνουν "απλά" μαθηματικά στη συνέχεια στη Β γυμνασίου λύνουν εύκολες πρωτοβάθμιες εξισώσεις με σχεδόν αλγοριθμικές διαδικασίες και εισάγονται στην τριγωνομετρία. Στη Γ γυμνασίου η δυσκολία ανεβαίνει πολύ απότομα με παραμετρικές δευτεροβάθμιες εξισώσεις , πολυώνυμα, ομοιότητα τριγώνων και κάπως σκληροπυρηνική τριγωνομετρια για έναν 14χρονο και ακόμη χειρότερα η ύλη της Γ γυμνασίου σχεδόν συμπίπτει με αυτήν της Α λυκειου. Θα σου διηγηθώ την ιστορία μου (περιληπτικά), στην Γ γυμνασίου τα βρήκα πολύ σκούρα σε αυτό το μάθημα και η καθηγήτρια με είχε γραμμένο επειδή είχα σκαλώσει άσχημα και δεν καταλάβαινα τίποτα οπότε και στις εξετάσεις εκείνη τη χρόνια έγραψα 8. Στο λυκειο ήμουν αρκετά τυχερός να γνωρίσω έναν καθηγητή που ενδιαφερόταν περισσότερο (ευτυχώς τον είχα και στις τρεις τάξεις του λυκειου) που με βοήθησε να καταλάβω τι σημαίνει "μαθηματικα". Τέλος πάντων για να μην στα πολυλογώ το 8 της Γ γυμνασίου έγινε 18 στις Πανελλαδικές και όλα αυτά επειδή έμαθα την ύλη στο σωστό χρόνο σε σωστό "βάθος" με την βοήθεια ενός σωστού καθηγητή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Το θέμα ξεκίνησε για τα Μαθηματικά, αλλά επεκτάθηκε. Έτσι νομίζω μπορώ να γράψω και μερικές σκέψεις για τις Φυσικές Επιστήμες, δηλαδή τη Φυσική, τη Χημεία και τη Βιολογία. (Πιστεύω ότι δεν θα έχει αντίρρηση ο θεματοθέτης).

Φυσικές Επιστήμες

1) Για τις Φυσικές επιστήμες (Φ.Ε.) ισχύουν καρμπόν σχεδόν όλα όσα αναφέρθηκαν για τα Μαθηματικά. Στο Δημοτικό διδάσκονται σαν παραμυθάκι, χωρίς ουσιαστικά να μένει τίποτα. Στο Γυμνάσιο συνεχίζεται η ίδια περίπου διαδικασία. (Εδώ έχουμε και τη Γεωγραφία). Ενώ τα βιβλία της Φυσικής και της Χημείας θα μπορούσαν να αποτελούν αφετηρία για να μπει ο μαθητής στο πνεύμα των Φ.Ε., από “παράδοση” η διδασκαλία γίνεται (στα περισσότερα σχολεία) πολύ χαλαρή, σαν να είναι οι Φ.Ε. απλή αποστήθιση ορισμών, νόμων και τύπων, οπότε τελικά κανένα παιδί όταν φτάνει στο Λύκειο δεν θυμάται ποτέ τίποτα από όσα έκανε στο Γυμνάσιο. Προφανώς εδώ έχουν ευθύνη οι καθηγητές που δεν θέλουν να κάνουν σοβαρή δουλειά. Το “καλό” στην υπόθεση είναι ότι στο Λύκειο οι Φ.Ε. αρχίζουν από το μηδέν, συνεπώς δεν μπαίνει θέμα “αλυσίδας” όπως στα Μαθηματικά.
2) Όμως για τις Φ.Ε. υπάρχει ένας ακόμα πολύ σημαντικός παράγοντας: ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ. Οι Φ.Ε. δεν είναι (μόνον) θεωρητικά μαθήματα του πρασινοπίνακα όπως τα έχουμε καταντήσει. Δεν είναι (για παράδειγμα η Φυσική) όλα αυτά τα πολύπλοκα προβλήματα με τις 4 τροχαλίες που δεμένες με ελατήρια κυλάνε στο διαφανές κεκλιμένο επίπεδο και έχουν η κάθε μια τους από μια σειρήνα ενώ μια φωτεινή ακτίνα διαθλάται στο κεκλιμένο επίπεδο και εκτρεπόμενη συναντά τη μια τροχαλία τη στιγμή που συγκρούεται πλαστικά με ένα κύκλωμα ηλεκτρικών ταλαντώσεων. Όσο και να ψάξει κάποιος στο internet ή βιβλία, δεν πρόκειται να βρει σε άλλη χώρα τέτοια πράγματα.
3) Οι Φυσικές επιστήμες (πρέπει να) περιέχουν οπωσδήποτε και την πράξη, δηλαδή το εργαστήριο. Από την Γ (αν δεν κάνω λάθος) του Δημοτικού τα παιδάκια διδάσκονται τις Φ.Ε. Πώς τις διδάσκονται; Συνήθως η δασκάλα ζητά από τα παιδιά να της λένε αυτά που γράφει το βιβλίο. Δεν ξέρω πόσα Δημοτικά διαθέτουν εργαστήριο, ούτε πόσοι δάσκαλοι έχουν την όρεξη (ή και τη γνώση) να πηγαίνουν εκεί τα παιδιά, ούτε όταν πηγαίνουν τι ακριβώς κάνουν εκεί. Όμως (βλέποντας και το τι γίνεται σε άλλες χώρες), θα έπρεπε τα παιδάκια να μάθουν να φτιάχνουν απλά ηλεκτρικά κυκλώματα, να ανακατεύουν δύο υγρά και να τα βλέπουν να αντιδρούν, να παρατηρούν μικροοργανισμούς στο μικροσκόπιο.
4) Στο Γυμνάσιο οι Φ.Ε. είναι μαθήματα εντελώς υποβαθμισμένα και είναι πολύ σπάνιο να βρεθεί κάποιος καθηγητής που από μεράκι να πάει με τους μαθητές στο εργαστήριο, καθώς εκεί οι πιο πολλοί καθηγητές (και περισσότερο οι καθηγήτριες) είναι σε όλους γνωστό ότι βαριούνται και η μόνιμη ατάκα τους είναι “Ας τα μάθουν στο Λύκειο”. Επίσης υπάρχουν πολλά Γυμνάσια που ή δεν έχουν καθόλου εργαστήρια ή καταστράφηκαν σε καταλήψεις (από αυτούς που …αγωνίζονταν για μια καλύτερη παιδεία) ή είναι ελλιπή σε όργανα και αναλώσιμα (τα χρήματα δεν μας φτάνουν ούτε για χαρτί φωτοτυπικού, θα αγοράσουμε αντιδραστήρια; ).
5) Στα πιο πολλά Λύκεια υπάρχουν εργαστήρια Φ.Ε. από το 2000, (τότε που έρρεε το χρήμα από την Ε.Ε.). Γενικά όσα υπάρχουν είναι σε πολύ καλή κατάσταση γιατί δεν χρησιμοποιούνται συχνά. Όμως δεν νομίζω ότι τα (πανάκριβα) όργανα με τα οποία είναι εξοπλισμένα είναι τα κατάλληλα. Με πολύ μικρότερο κόστος θα μπορούσαν να γίνουν εργαστήρια πολύ πιο εύχρηστα και ωφέλιμα για τους μαθητές. Θεωρώ ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να μετρήσει ο μαθητής μόνος του μια αντίσταση με αμπερόμετρο και βολτόμετρο, παρά να δει τον καθηγητή να το κάνει με τη βοήθεια ενός πολύπλοκου οργάνου και του υπολογιστή.
6) Προφανώς και στο Λύκειο η χρήση του εργαστηρίου “επαφίεται στον πατριωτισμό του καθηγητή”. Είχα Χημικό που δεν μας πήγε ποτέ στο εργαστήριο γιατί έλεγε ότι “οι χημικές οσμές του φέρνουν αλλεργία”. Για το Λύκειο βέβαια υπάρχει και η (πραγματική) δικαιολογία, ότι υπάρχει η μεγάλη πίεση της διδακτέας ύλης και ο χρόνος δεν επαρκεί για εργαστήριο. Όμως (όπως μας είχε αποδείξει ο Φυσικός μας) όποιος καθηγητής θέλει βρίσκει τη χρυσή τομή (και τους συναδέλφους του που θέλουν να ξεφορτωθούν την ώρα τους). Όσο για τους μαθητές, πώς βλέπουν το εργαστήριο; Δυστυχώς για πολλούς είναι απλά “Α, ωραία, δεν θα κάνουμε μάθημα” και για άλλους αδιάφορο. Λογικό, αφού το εργαστήριο είναι κάτι το εντελώς περιστασιακό και μη αξιολογούμενο.
7) Όταν ένα τμήμα πηγαίνει στο εργαστήριο, ο ένας καθηγητής δεν είναι αρκετός, ειδικά όταν (με εντολή ΔΝΤ) υπάρχουν σήμερα και τμήματα 27 μαθητών. Πότε θα προλάβει να εξηγήσει, να κάνει το πείραμα, να απαντήσει σε ερωτήσεις, να βοηθήσει κάποιον που δυσκολεύεται; Επίσης, θα πρέπει να επιβάλλει την τάξη καθώς εκεί πολύ εύκολα μπορεί να γίνει χαμός. Ακόμα πρέπει να προσέχει διαρκώς μήπως συμβεί κάποιο ατύχημα ή κάποιος κάνει ζημιά, είτε κατά λάθος είτε σκόπιμα. (Αμφιβάλετε ότι υπάρχουν παιδιά που σκόπιμα μπορεί να κάνουν ζημιά; Όταν ήμουν μαθητής, στο εργαστήριο πληροφορικής κάποιος/κάποιοι αχρήστευσαν τις θύρες USB όλων των υπολογιστών με τσίχλα). Δηλαδή, στο εργαστήριο πρέπει να βρίσκονται (τουλάχιστον) δύο καθηγητές.
8.) Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε στο πρόγραμμα του Λυκείου να είναι μόνιμα ενταγμένο εργαστηριακό δίωρο στο οποίο να εναλλάσσονται οι κλάδοι των Φ.Ε. (Φυσική – Χημεία – Βιολογία) και να είναι μέσα πάντα και οι τρεις καθηγητές (ο ειδικός του κλάδου με τους δύο άλλους σαν βοηθούς). Να γίνονται υποχρεωτικά οι ίδιες σε όλη την Ελλάδα εργαστηριακές ασκήσεις, οι μαθητές να παίρνουν μετρήσεις, να τις επεξεργάζονται, να κάνουν σχετική εργασία, να αξιολογούνται σ΄αυτήν και ο βαθμός της να προσμετρείται στη βαθμολογία του μαθήματος. Έτσι και τα θέματα στις εξετάσεις θα μπορούν να ξεφύγουν από το σημερινό τους θεωρητικομπερδευτικό επίπεδο και να γίνουν πιο “εργαστηριακά” (όπως τα βλέπουμε σε διεθνείς διαγωνισμούς). Μόνον έτσι θα μπορέσουν να βρουν οι Φ.Ε. τον πραγματικό τους ρόλο. (Ξέρω ότι θα μου πείτε “ώρα να ξυπνήσεις” και μάλλον έχετε δίκιο).
9) Το ότι οι Φ.Ε. είναι εργαστήριο και όχι μόνον πίνακας επεκτείνεται και στην καθημερινή μας ζωή. Πώς είναι δυνατόν ένας μαθητής να λύνει ασκήσεις με ηλεκτρικά κυκλώματα και να μην είναι σε θέση να επισκευάσει την ηλεκτρική ασφάλεια του σπιτιού του ή να φτιάξει μια προέκταση για το πορτατίφ του γραφείου του; Τον περασμένο χειμώνα δύο φοιτητές έχασαν τη ζωή τους καθώς έψηναν μπριζόλες σε αυτοσχέδιο μαγκάλι μέσα σε δωμάτιο με κλειστά παράθυρα. Αν είχαν διδαχθεί τη Χημεία στο εργαστήριο, μάλλον θα γνώριζαν ότι στο μαγκάλι η καύση του άνθρακα είναι ατελής και παράγεται μονοξείδιο του άνθρακα το οποίο είναι αέριο δηλητηριώδες.
10) Με τη διδασκαλία των Φ.Ε. υπάρχει ακόμα ένα ζήτημα: Ποιος θα διδάξει τι; Οι καθηγητές των Φ.Ε. είναι Φυσικοί, Χημικοί, Βιολόγοι και Γεωλόγοι. (Υπήρχαν και οι Φυσιογνώστες οι οποίοι όμως λόγω συνταξιοδοτήσεων μάλλον μας έχουν τελειώσει). Το ιδανικό θα ήταν ο καθένας να διδάσκει αποκλειστικά το μάθημα της ειδικότητάς του. Όμως αυτό δεν συμβαίνει παντού. Έτσι βλέπουμε τον Χημικό να διδάσκει Βιολογία, το Βιολόγο να διδάσκει Φυσική κλπ. Εκεί που γίνεται ο κακός χαμός είναι στο Γυμνάσιο, όπου έχουν δικαίωμα να διδάξουν μαθήματα Φ.Ε. και ο Μαθηματικός και ο Γυμναστής και η κυρία της Οικιακής Οικονομίας, με αποτέλεσμα ο καθένας να διδάσκει ότι να’ ναι άσχετα με την ειδικότητά του για να συμπληρωθούν τα ωράρια. Μη μου πείτε “Έλα μωρέ, γυμνάσιο είναι, εύκολα είναι, ο καθένας μπορεί να τα κάνει όλα”. Όσο “εύκολα” και να είναι για να διδάξει κάποιος κάτι σωστά, πρέπει να έχει υπόβαθρο γνώσεων πολύ μεγαλύτερο από τις γνώσεις που θέλει να μεταδώσει. Στο Λύκειο πολλές φορές τα πράγματα γίνονται τραγικά καθώς κάποιοι μαθητές ξέρουν περισσότερη Βιολογία από το Φυσικό που του ανέθεσαν να τους τη διδάξει. Ναι, ο Φυσικός μπορεί να “ξέρει” Χημεία, όμως δεν θα τη διδάξει όπως ένας Χημικός που πέρα από τις γνώσεις θα μεταφέρει και τον τρόπο σκέψης του μαθήματος. Στα μεγάλα Λύκεια, όπου συνήθως υπάρχουν όλες οι ειδικότητες, το πρόβλημα λύνεται εύκολα (να και ένα καλό των συγχωνεύσεων που όλοι κατηγορούν). Στα πιο μικρά αν είναι σε πόλη, τουλάχιστον για τη Γ Λυκείου γίνονται κάποιες μικρές μετακινήσεις και ανταλλαγές καθηγητών, αλλά όχι πάντα. Δεν μπορώ να φανταστώ την κατάσταση σε ένα μικρό νησί όπου στέλνουν (π.χ) μόνον έναν Χημικό, ο οποίος πρέπει να διδάξει σε όλες τις τάξεις (γυμνασίου και λυκείου) όλα τα μαθήματα των Φ.Ε. (και του δίνουν μισθό 600 € το μήνα).
11) Φέτος με το “Νέο Λύκειο” οι Φ.Ε. υποβιβάστηκαν όσο κανένα άλλο μάθημα. Πέρα από την (ανόητη) ενοποίηση των τριών μαθημάτων σε ένα, ενώ στα Μαθηματικά και τα Ελληνικά σαν βάση ορίστηκε το 10, στις Φ.Ε. ορίστηκε το 08. Και σαν να μην έφτανε αυτό, για να μειώσουν τον αριθμό των ανεξεταστέων, εκ των υστέρων το άλλαξαν και έκαναν το 08 όχι βάση του κάθε κλάδου, αλλά του Μ.Ο. των Φ.Ε. (Έχω γράψει για το ζήτημα αυτό αναλυτικά ΕΔΩ). Δηλαδή κάποιος με μέσο όρο 04 στη Φυσική περνάει, ενώ στα Θρησκευτικά, την Πολιτική Παιδεία και τη Γυμναστική απαιτείται 08. Αυτό αποτελεί “αδικία” και υποβιβασμό της Φυσικής, της Χημείας και της Βιολογίας σε σχέση με τα άλλα μαθήματα. (Αν διαβάσει κάποιος το πρόγραμμα του “Νέου Λυκείου”, εύκολα θα διαπιστώσει ότι το “πάνω χέρι” το έχουν οι Κοινωνιολόγοι και οι Νομικοί). Ζούμε σε έναν αιώνα θετικών επιστημών και μιας τεχνολογίας που διαρκώς εξελίσσεται και μόνοι εμείς σε όλο τον κόσμο υποβιβάζουμε και παραγκωνίζουμε τις Φυσικές Επιστήμες. Έλεος;!

.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[damn]

Εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα βρίσκεται στη Γ γυμνασίου επειδή μέχρι και την Α γυμνασίου οι μαθητές μαθαίνουν "απλά" μαθηματικά στη συνέχεια στη Β γυμνασίου λύνουν εύκολες πρωτοβάθμιες εξισώσεις με σχεδόν αλγοριθμικές διαδικασίες και εισάγονται στην τριγωνομετρία. Στη Γ γυμνασίου η δυσκολία ανεβαίνει πολύ απότομα με παραμετρικές δευτεροβάθμιες εξισώσεις , πολυώνυμα, ομοιότητα τριγώνων και κάπως σκληροπυρηνική τριγωνομετρια για έναν 14χρονο και ακόμη χειρότερα η ύλη της Γ γυμνασίου σχεδόν συμπίπτει με αυτήν της Α λυκειου. Θα σου διηγηθώ την ιστορία μου (περιληπτικά), στην Γ γυμνασίου τα βρήκα πολύ σκούρα σε αυτό το μάθημα και η καθηγήτρια με είχε γραμμένο επειδή είχα σκαλώσει άσχημα και δεν καταλάβαινα τίποτα οπότε και στις εξετάσεις εκείνη τη χρόνια έγραψα 8. Στο λυκειο ήμουν αρκετά τυχερός να γνωρίσω έναν καθηγητή που ενδιαφερόταν περισσότερο (ευτυχώς τον είχα και στις τρεις τάξεις του λυκειου) που με βοήθησε να καταλάβω τι σημαίνει "μαθηματικα". Τέλος πάντων για να μην στα πολυλογώ το 8 της Γ γυμνασίου έγινε 18 στις Πανελλαδικές και όλα αυτά επειδή έμαθα την ύλη στο σωστό χρόνο σε σωστό "βάθος" με την βοήθεια ενός σωστού καθηγητή.

Δεν διαφωνησω με αυτο που λες οτι στην γ γυμνασιου ανεβαινει το επιπεδο αλλα εγω πιστευω οτι το ιδιο συμβαινει και στν Ε δημοτικου οσο αφορα τα Μαθηματικα.Τελος συγχαρητηρια για το βαθμο σου στα μαθηματικα φετος.Ποια σχολη στοχευεις?Να υποθεσω ημμυ εμπ η οχι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nikos kaladas]

ρε δια τοσο πολυ φοβερος ηταν??ακομα και να σε πληρωνε τετοια δε θα εγραφες.να σου πω τον ηλεκτρισμο στη β λυκειου τον εξηγουσε καλα???πηνια ,μαγνητικα πεδια και τετοια.ποτε μου δεν τα χωνεψα αυτα.οπως και τα εργα και αυτα.παντα με παιδευαν.για πες μου ετσι απο απορια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[damn]

γιατι δεν μιλαει κανεις ρε?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eyb0ss]

γιατι δεν μιλαει κανεις ρε?

Βαρεμάρα... Για να απαντήσω στο προηγούμενο ερώτημα σου, δεν μάζεψα αρκετά για ημμυ (17856 για 2ο και 4ο πεδίο,18138 για 5ο πεδίο) οπότε δήλωσα το τμήμα που ήθελα από την αρχή της χρονιάς, το οικονομικής επιστήμης του ΟΠΑ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[damn]

Βαρεμάρα... Για να απαντήσω στο προηγούμενο ερώτημα σου, δεν μάζεψα αρκετά για ημμυ (17856 για 2ο και 4ο πεδίο,18138 για 5ο πεδίο) οπότε δήλωσα το τμήμα που ήθελα από την αρχή της χρονιάς, το οικονομικής επιστήμης του ΟΠΑ

παιεις και αλλου ημμυ εκτος και θες μονο αθηνα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

...να σου πω τον ηλεκτρισμο στη β λυκειου τον εξηγουσε καλα???πηνια ,μαγνητικα πεδια και τετοια.ποτε μου δεν τα χωνεψα αυτα.οπως και τα εργα και αυτα.παντα με παιδευαν.για πες μου ετσι απο απορια

(Χα)³ ! Τι μου θύμισες! Τον ηλεκτρομαγνητισμό τον εξηγούσε χρησιμοποιώντας καλαμπούρια και σεξουαλικά υπονοούμενα. Πέρα από το κλασικό με τον κανόνα των 3 δαχτύλων που τον εφαρμόζαμε όλοι μαζί και γινόταν ΤΟ γέλιο, μας έλεγε για τα πηνία και τους αγωγούς που "χουφτώνουμε" ή ότι όλα ξεκινάνε από την αυτεπαγωγή, συνεχίζουν για λίγο με την αμοιβαία αυτεπαγωγή και καταλήγουν στην αμοιβαία επαγωγή, αλλά την αυτεπαγωγή δεν την εγκαταλείπει ποτέ κανένας. Την έκανε και ρήμα: "Μην αυταπαγωγίζεστε".

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[niek]

https://encrypted-tbn2.gstatic.com/...9TuZ106wWZXVJna5cefP2yi2q5WadQCy6q-GTIu-UBVyw
Αυτό ακριβώς είναι το δικό μας εργαστήριο.Έχουμε πάει εκεί :1 φορά στην Α Βιολογία, 2 φορές στη Β πάλι για Βιολογια και 1 φορά Φυσική και άλλες 2 φορές στη Γ.
Ότι υπάρχει εκεί απαγορεύεται να το αγγίζουμε αν και είναι χαλασμένο ήδη!Στο εργαστήριο έχει χυθεί υδραργυρος και λειτουργεί το μικροσκόπιο, το ηλεκτροσκόπιο και αυτό που βλεπουμε το φάσμα του φωτός.Όλα τα άλλα είναι χαλασμένα.Όταν πηγαίναμε εκεί κάναμε μάθημα όπως στην τάξη και μετά για 5 λεπτά κοιτούσαμε το πείραμα συνήθως χωρις να καταλαβαίνουμε τι γίνεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Όλοι είχαμε καθηγητές "καλούς", "μέτριους", "κακούς". Θα γράψω κάτι που παρατήρησα στα μαθητικά μου χρόνια στο δικό μου σχολείο και έχουν συμφωνήσει αρκετοί φίλοι και γνωστοί άλλων σχολείων. Δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει γενικά, καθώς το στατιστικό μου δείγμα ίσως είναι μικρό και θα ήθελα την άποψή σας.
Όλοι οι "καλοί" καθηγητές που είχα στα 6 χρόνια γυμνασίου - λυκείου ήταν όλοι της μεγαλύτερης ηλικίας (συνήθως 50+). Αυτοί ήταν που είχαν όρεξη για δουλειά, κρατούσαν σωστά την τάξη και έκαναν σωστό μάθημα. Οι νέοι έδειχναν φανερά ότι βαριούνται και κοίταζαν μόνο πώς θα περάσει η ώρα να σχολάσουν. Αρκετοί νέοι ήταν κούφιοι φιγουρατζήδες, το "έπαιζαν" κάποιοι, αλλά από μάθημα ας μην το συζητήσουμε. Πολλές φορές εμείς οι μαθητές ξέραμε πιο πολλά από αυτούς. Είχα κάποτε γράψει στο φόρουμ την περιπτωσάρα ενός νέου καθηγητή (το βρήκα: ΕΔΩ).
Μια εξήγηση (αν αυτό που γράφω ισχύει γενικά και δεν έτυχε απλά σε μένα) θα μπορούσε να είναι το ότι οι παλιοί γίνονταν καθηγητές επειδή το ήθελαν και το είχαν μεράκι, ενώ οι περισσότεροι από τους νέους βρέθηκαν στις σχολές τους λόγω ελλείμματος μορίων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orange crush]

Όλοι είχαμε καθηγητές "καλούς", "μέτριους", "κακούς". Θα γράψω κάτι που παρατήρησα στα μαθητικά μου χρόνια στο δικό μου σχολείο και έχουν συμφωνήσει αρκετοί φίλοι και γνωστοί άλλων σχολείων. Δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει γενικά, καθώς το στατιστικό μου δείγμα ίσως είναι μικρό και θα ήθελα την άποψή σας.
Όλοι οι "καλοί" καθηγητές που είχα στα 6 χρόνια γυμνασίου - λυκείου ήταν όλοι της μεγαλύτερης ηλικίας (συνήθως 50+). Αυτοί ήταν που είχαν όρεξη για δουλειά, κρατούσαν σωστά την τάξη και έκαναν σωστό μάθημα. Οι νέοι έδειχναν φανερά ότι βαριούνται και κοίταζαν μόνο πώς θα περάσει η ώρα να σχολάσουν. Αρκετοί νέοι ήταν κούφιοι φιγουρατζήδες, το "έπαιζαν" κάποιοι, αλλά από μάθημα ας μην το συζητήσουμε. Πολλές φορές εμείς οι μαθητές ξέραμε πιο πολλά από αυτούς. Είχα κάποτε γράψει στο φόρουμ την περιπτωσάρα ενός νέου καθηγητή (το βρήκα: ΕΔΩ).
Μια εξήγηση (αν αυτό που γράφω ισχύει γενικά και δεν έτυχε απλά σε μένα) θα μπορούσε να είναι το ότι οι παλιοί γίνονταν καθηγητές επειδή το ήθελαν και το είχαν μεράκι, ενώ οι περισσότεροι από τους νέους βρέθηκαν στις σχολές τους λόγω ελλείμματος μορίων.

Δυστυχώς , όσο προχωράμε προς τα κάτω στην ηλικία, συναντάμε όλο και λιγότερους καθηγητές που πραγματικά έχουν διάθεση να μεταδώσουν τις γνώσεις τους , να κάνουν ένα μάθημα της προκοπής βρε αδερφέ. Τι να το κάνω εγώ αν ξέρεις με κάθε λεπτομέρεια την πυρηνική σχάση , αν δεν μπορείς να εξηγήσεις με κατανοητό τρόπο προς τα παιδιά τη λειτουργία ενός απλού κυκλώματος. Πιστεύω πως πολλοί έχουν ειδικευτεί τόσο πολύ , που έχουν αφήσει κατά πολύ πίσω τους στοιχειώδη πράγματα που χρειάζονται να μάθουν οι μαθητές. Τους λείπει το παιδαγωγικό κομμάτι, για να το πω καλύτερα. Ίσως πάλι και να έχω άδικο, δεν ξέρω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[τρελή φιλόσοφος]

Όλοι είχαμε καθηγητές "καλούς", "μέτριους", "κακούς". Θα γράψω κάτι που παρατήρησα στα μαθητικά μου χρόνια στο δικό μου σχολείο και έχουν συμφωνήσει αρκετοί φίλοι και γνωστοί άλλων σχολείων. Δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει γενικά, καθώς το στατιστικό μου δείγμα ίσως είναι μικρό και θα ήθελα την άποψή σας.
Όλοι οι "καλοί" καθηγητές που είχα στα 6 χρόνια γυμνασίου - λυκείου ήταν όλοι της μεγαλύτερης ηλικίας (συνήθως 50+). Αυτοί ήταν που είχαν όρεξη για δουλειά, κρατούσαν σωστά την τάξη και έκαναν σωστό μάθημα. Οι νέοι έδειχναν φανερά ότι βαριούνται και κοίταζαν μόνο πώς θα περάσει η ώρα να σχολάσουν. Αρκετοί νέοι ήταν κούφιοι φιγουρατζήδες, το "έπαιζαν" κάποιοι, αλλά από μάθημα ας μην το συζητήσουμε. Πολλές φορές εμείς οι μαθητές ξέραμε πιο πολλά από αυτούς. Είχα κάποτε γράψει στο φόρουμ την περιπτωσάρα ενός νέου καθηγητή (το βρήκα: ΕΔΩ).
Μια εξήγηση (αν αυτό που γράφω ισχύει γενικά και δεν έτυχε απλά σε μένα) θα μπορούσε να είναι το ότι οι παλιοί γίνονταν καθηγητές επειδή το ήθελαν και το είχαν μεράκι, ενώ οι περισσότεροι από τους νέους βρέθηκαν στις σχολές τους λόγω ελλείμματος μορίων.

Μπα ,δεν είναι απόλυτο αυτό.Εγώ ας πούμε φέτος είχα έναν πολύ καλό καθηγητή γύρω στα 30-35 με πραγματική αγάπη για τη δουλειά του.
Πέρσι είχα έναν 50αρη που με έκανε πραγματικά να μισήσω τα μαθηματικά της α λυκείου.
Βέβαια μπορεί αυτό που λες να είναι ο κανόνας και ο δικός μου 30αρης καθηγητής να είναι η εξαίρεση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Δυστυχώς , όσο προχωράμε προς τα κάτω στην ηλικία, συναντάμε όλο και λιγότερους καθηγητές που πραγματικά έχουν διάθεση να μεταδώσουν τις γνώσεις τους , να κάνουν ένα μάθημα της προκοπής βρε αδερφέ. Τι να το κάνω εγώ αν ξέρεις με κάθε λεπτομέρεια την πυρηνική σχάση , αν δεν μπορείς να εξηγήσεις με κατανοητό τρόπο προς τα παιδιά τη λειτουργία ενός απλού κυκλώματος. Πιστεύω πως πολλοί έχουν ειδικευτεί τόσο πολύ , που έχουν αφήσει κατά πολύ πίσω τους στοιχειώδη πράγματα που χρειάζονται να μάθουν οι μαθητές. Τους λείπει το παιδαγωγικό κομμάτι, για να το πω καλύτερα. Ίσως πάλι και να έχω άδικο, δεν ξέρω.

Με την εμπειρία που διαθέτω, οι χειρότεροι παιδαγωγοί (ίσως) είναι οι καθηγητές Πανεπιστημίου που έχουν αντικείμενο έρευνας την Παιδαγωγική. Εκεί να δεις κάτι νούμερα που από την πολλή φιλοσοφία της μαλακίας, έχουν φύγει βίδες και τούφες μαλλιών. Το κεφάλι τους έχει μαλλί από πυρηνική σχάση. Ανοίγουν το στόμα...και καλόν ύπνο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orange crush]

Με την εμπειρία που διαθέτω, οι χειρότεροι παιδαγωγοί (ίσως) είναι οι καθηγητές Πανεπιστημίου που έχουν αντικείμενο έρευνας την Παιδαγωγική. Εκεί να δεις κάτι νούμερα που από την πολλή φιλοσοφία της μαλακίας, έχουν φύγει βίδες και τούφες μαλλιών. Το κεφάλι τους έχει μαλλί από πυρηνική σχάση. Ανοίγουν το στόμα...και καλόν ύπνο.

Χαχαχα. Καλά , προφανώς δεν εννοώ τη σχολή της παιδαγωγικής, (αυτήν την έχω λίγο γραμμένη ) ,αλλά την ουσία της έννοιας "παιδαγωγία", που οφείλει να κατέχει κάθε καθηγητής

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Δυστυχώς , όσο προχωράμε προς τα κάτω στην ηλικία, συναντάμε όλο και λιγότερους καθηγητές που πραγματικά έχουν διάθεση να μεταδώσουν τις γνώσεις τους , να κάνουν ένα μάθημα της προκοπής βρε αδερφέ. Τι να το κάνω εγώ αν ξέρεις με κάθε λεπτομέρεια την πυρηνική σχάση , αν δεν μπορείς να εξηγήσεις με κατανοητό τρόπο προς τα παιδιά τη λειτουργία ενός απλού κυκλώματος. Πιστεύω πως πολλοί έχουν ειδικευτεί τόσο πολύ , που έχουν αφήσει κατά πολύ πίσω τους στοιχειώδη πράγματα που χρειάζονται να μάθουν οι μαθητές. Τους λείπει το παιδαγωγικό κομμάτι, για να το πω καλύτερα. Ίσως πάλι και να έχω άδικο, δεν ξέρω.

Εξαρτάται πώς το εννοούμε το "παιδαγωγικό κομμάτι". Αν εννοούμε να έχει διδαχθεί κάποιος μαθήματα "παιδαγωγικής", άστα να πάνε. Παρακολούθησα από περιέργεια μερικά σχετικά μαθήματα στο πανεπιστήμιο (αν και δεν τα επέλεξα) και είδα βιβλία . Τα βρήκα σαν μια ακατάσχετη θεωρητικολογία χωρίς νόημα, τυποποιημένες αοριστικολογίες ξένων (κυρίως Αμερικάνων) και εντελώς άσχετα με τις πραγματικές συνθήκες ενός σχολείου. Αν λέγοντας "παιδαγωγικό κομμάτι" εννοούμε την πραγματικότητα της τάξης σε ότι αφορά το μάθημα και την επαφή με τους μαθητές, τότε νομίζω ότι έχεις δίκιο. Μόνο που αυτή η "παιδαγωγική" δεν διδάσκεται πουθενά, αλλά είναι το μεράκι του καθηγητή που αγαπά τη δουλειά του και τα παιδιά και θέλει να προσφέρει.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orange crush]

Αν λέγοντας "παιδαγωγικό κομμάτι" εννοούμε την πραγματικότητα της τάξης σε ότι αφορά το μάθημα και την επαφή με τους μαθητές, τότε νομίζω ότι έχεις δίκιο. Μόνο που αυτή η "παιδαγωγική" δεν διδάσκεται πουθενά, αλλά είναι το μεράκι του καθηγητή που αγαπά τη δουλειά του και τα παιδιά και θέλει να προσφέρει.

Aκριβώς αυτό !!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.