Εγκληματικότητα / Παραβατικότητα

[miv]

Αναφερω γενικοτερα αλλες χωρες, οπως Γερμανια που οι κινδυνοι σε καποιες πολεις τις βραδινες ωρες ειναι απιστευτα μεγαλοι. Οσο για τη δικαιολογηση που δινεις στην Αγγλια για το χουλιγκανισμο. ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ. Κι εδω ξεκινησαν οι Ολυμπιακοι, αλλα ποτε οι αθλητες δεν σφαχτηκαν μεταξυ τους. Αλλο ο αθλητισμος, αλλο οι εγκληματιες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Ξέρεις πόσο κινδυνεύουμε στην Αθήνα και το λες αυτό; Μια φίλη μου την έδειραν στη μέση μιας πλατείας με αστυνομικούς στα 10 μέτρα και άλλο κόσμο στα παγκάκια και κανείς δεν επενέβη! Στις 8 το βράδυ! Άγνωστοι!!! Επίσης πριν λίγο στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μου μαχαίρωσαν έναν, στο χέρι ευτυχώς..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Προσεξε, εγω ποτε δεν ειπα οτι η Αθηνα ειναι ασφαλης τη νυχτα. Συγκριτικα με αλλες ευρωπαικες πολεις, ομως, προσφερει μεγαλυτερο βαθμο ασφαλειας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Προσεξε, εγω ποτε δεν ειπα οτι η Αθηνα ειναι ασφαλης τη νυχτα. Συγκριτικα με αλλες ευρωπαικες πολεις, ομως, προσφερει μεγαλυτερο βαθμο ασφαλειας.

Πώς ακριβώς;; με την αστυνομία να κάθεται ατάραχη και παρακολουθεί μία κοπέλα στο έδαφος και 3 μαντραχαλάδες να τη κλωτσάνε στην κοιλιά;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Ουτε επισης ειπα οτι η ΕΛΑΣ κανει σωστα τη δουλεια της. Απλα τυχαινει τα περιστατικα να ειναι πιο λιγα και λιγοτερο ακραια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Δεν είπα πως είπες αυτό, αλλά για να νιώθουν οι κάτοικοι ασφαλείς θα πρέπει να υπάρχει αστυνομία που να νοιάζεται. Και να επεμβαίνει όταν πρέπει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Σημασια δεν εχει το αισθημα αλλα η πραγματικοτητα. Κι αυτη ειναι πως εισαι πιο ασφαλης στην Αθηνα παρα σε αλλες πρωτευουσες. Γιατι πολλες φορες συμβαινει να νιωθεις απολυτα ασφαλης με την παντοδυναμη αστυνομια, αλλα η κρυμμενη πραγματικοτητα να ειναι αλλη. Βλεπε Λονδινο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Βέβαια έχει σημασία και το συναίσθημα! Τι να το κάνω να ζω σε μία πόλη που δεν αισθάνομαι ασφαλής, μη σου πω πως ώρες ώρες φοβάμαι περισσότερο την αστυνομία! Ίσως έχεις δίκιο για την ασφάλεια στις άλλες πρωτεύουσες, αλλά πιστεύω πως παίζει μεγαλύτερο ρόλο ο πλυθησμός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Οχι, ρολο παιζει η συνθεση του πληθυσμου. Κοινως, η αναλογιες. Ενταξει, στην Αθηνα οι παραβατες, αλλοδαποι και μη, ειναι μικροτερο ποσοστο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ωρίωνας]

Οσο για τη δικαιολογηση που δινεις στην Αγγλια για το χουλιγκανισμο. ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ. Κι εδω ξεκινησαν οι Ολυμπιακοι, αλλα ποτε οι αθλητες δεν σφαχτηκαν μεταξυ τους. Αλλο ο αθλητισμος, αλλο οι εγκληματιες.

1) Το λογικό το έχω μέσα σε εισαγωγικά.
2) Άλλο το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων όταν δημιουργήθηκαν άλλο του ποδοσφαίρου όταν εδραιώθηκε επαγγελματικά.
3) Πότε ακριβώς ποδοσφαιριστές σφάχτηκαν μεταξύ τους?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Η πιο προσφατη, αλλα ελαφρια περιπτωση, οταν ο Καρεμπε εδειρε τον Καφφε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Μάλλον πως είχε να κάνει περισσότερο με τους 2 ανθρώπους παρά με το άθλημα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Καλα σιγουρα, σαν παραδειγμα το ανεφερα. Ομως οταν μιλαγα για τους ολυμπιακους, εκ παραδρομης εγραψα αθλητες. Εννοουσα τους υποστηρικτες των αθλητων βασικα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Krou]

Ενημερωτικά.. αυτόν στη γειτονιά μου δεν τον είχαν μαχαιρώσει, αλλα πυροβολήσει και πέθανε. Για 10 ευρώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Αν και το θέμα το έχουμε συζητήσει αρκετά, μόλις βρήκα ένα ενδιαφέρον κείμενο, που πιθανόν όλοι θυμάστε, από το αρχείο της Ελευθεροτυπίας. Εγώ δεν θα πω αν συμφωνω, ή διαφωνώ, ας το συζητήσουμε...



<<Σε σάς μιλάω, γονείς...>>

Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομίληκού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με το βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.
Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.
Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.
Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.
Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.
Ξαφνικά κρινονται-απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.
Όλα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμεις οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικα; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό κι αγάπη.
Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονεις, ανεκπαίδευτοι κατα τα άλλα. Απο εσάς ξεκινά το πρόβλημα.
Ναι, σε σας μιλάω. Δε γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.
Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεοραση, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη baby sitter.
Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.
Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου, του στρες, σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;
Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;
Να τρέξουμε στη φύση;
Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό κι από παιδί μόνο ακους την αλήθεια.
Ποτέ. Με ακούτε; Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.
Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.
Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.
Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.
Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.
Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.
Ψέματα λεω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.
Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου κι ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και εύκολο χρήμα; Ναρκωτικα, σεξ, αδικία, όπλα, θάνατο, fame story; Αυθάδεια, και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;
Αχ, άρρωστε κόσμε που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! Γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατα σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, του Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, "Ένα παιδί μετράει τ'αστρα".
Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε ένα κόσμο χωρίς αισθητική. Σε ένα κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.
Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δε μας αναγνωρίζετε.
Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...

Αλέξανδρος Ανδρικόπουλος, 13 ετών, μαθητής γυμνασίου
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της 7ης Νοεμβρίου 2006, στο φύλλο 9407.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mostel]

Καλό το άρθρο, αλλά δε το γραψε 13χρονο με τίποτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Καλό το άρθρο, αλλά δε το γραψε 13χρονο με τίποτα.

Αυτό είναι άλλο ζήτημα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[qwertyuiop]

Eγώ αν δεν έλεγα ότι είμαι 12 θα με περνούσατε για δωδεκάχρονο? Κάτι τέτοιο συνέβη και με το παιδί που έγραψε το γράμμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miv]

Θα σε περνούσαμε, θα σε περνούσαμε....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[qwertyuiop]

Φτου σου αγόρι μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.